රටත් කා ගමත් කා අපත් කන එට්‌කා අංක 1,2,3
Posted on July 24th, 2018
කතුවැකිය උපුටා ගැන්ම දිවයින
(බාල්දි අංක 1 සහ බාල්දි අංක 2)
නැසීගිය රෝහණ විඡේවීරට මල් තබා වැඳිය යුතු එක්‌ අවස්‌ථාවක්‌ ලංකා ඉතිහාසයේ තිබේ. ඒ වූ කලී ජනතා විමුක්‌ති පෙරමුණ සඳහා ඔහු විසින් සාදන ලද සුප්‍රසිද්ධ පන්ති පහෙන් තුන්වන පන්තියට ඔහු තැබූ නම සහ එම පංතියේ සංයුතියයි. පන්තියේ නම ඉන්දියානු ව්‍යාප්තවාදය ය. මෙයට සියවස්‌ දෙකකට පමණ පෙර තේ දලු කැඩීම සඳහා මෙරටට පැමිණි ඉන්දියාව අන්aතිමේදී අපේ කරටිය ද කඩා ගැනීමට තැත් කළ ආකාරය මේ පන්තියට සහභාගි වූ අය තේරුම් ගත්හ. එදා කඩා ගැනීමට බැරි වූ කරටිය මෙදා කඩා ගනු පිණිස ඉන්දියාව එන්නේ ළඟදීම ක්‍රියාත්මක වීමට නියමිත එට්‌කා ගිවිසුම හරහා ය. එට්‌කා යනු ඉන්දියාව කෙරෙහි ලංකාවේ ආණ්‌ඩුව දක්‌වන බිය (මෙය සාධාරණ භීතියකි) ප්‍රයෝජනයට ගනිමින් සකස්‌ කළ ගිවිසුමක්‌ බව මේ වන විටත් පාඨකයා දනී. ආර්ථික සහ තාක්‍ෂණික සහයෝගිතා ගිවිසුම යනුවෙන් මෙයට තබා ඇති නම සිත් වසඟ කරන සුළුය. එහෙත් ගිවිසුම ක්‍රියාත්මක වීමට පටන් ගත් විට කිසිදු ඩියුටියක්‌ නැතිව ඉන්දියන් බඩු ලංකාවට එන බැවින් දේශීය කර්මාන්තකරුවන්ට සහ දේශීය ව්‍යාපාරිකයන්ට සුළු දිය පහවීම වැළැක්‌වීමට බැරිය. එට්‌කා යනු ඉන්දියාව විසින් ශ්‍රී ලංකාවට පෙරළන ලද දෙවන බාල්දියයි. පළමුවන බාල්දිය වූ කලී කොටි සංවිධානය පෝෂණය කිරීමෙන් පසු ශ්‍රී ලංකාවට අහසින් පරිප්පු දමා බලෙන් අත්සන් කළ ඉන්දු ලංකා ගිවිසුමය. මේ ගිවිසුම නිසා ශ්‍රී ලංකාවේ උතුරු හා නැගෙනහිර දෙපළාත ඉන්දියන් සාම සාධක හමුදාවේ කාම ගින්න නිවන ගණිකා නිවාසයක්‌ බවට පත්විය. බීඩි බිබී, බුලත් විට කමින්, රබර් සෙරෙප්පු දාගෙන හිඟන්නන් මෙන් උතුරු නැගෙනහිර සැරි සැරූ කාලකන්නි ඉන්දියන් හමුදාව මංගල ගමන යන මනාල යුවළක්‌ දුටු සැනින් මනාලයාට පහර දී මනාලිය උස්‌සාගෙන කැලෑව පැත්තට ගියහ. ඉන්දියාව යනු මේ මොහොතේදී සුවිශාල ශ්‍රම හමුදාවක්‌ ඇති, ඒ ශ්‍රම හමුදාවටම රැකියා නැති, පිරවීමට කුසවල් බිලියනයක්‌ ඇති එහෙත් අතේ සල්ලි නැති රාජ්‍යයකි. අග්නිදිග ආසියාවට පැමිණි චීනුන් විසින් මේ දිනවල පෙන්වන චීන සර්කස්‌වලින් දස දහසෙන් එකක්‌වත් පෙන්වීමට ඉන්දියාවට බැරිය. එහෙත් එට්‌කා වැනි ගිවිසුමක්‌ හරහා ලංකාව වැනි රටක්‌ සූරා කා ගත්තොත් තනි රෝදේ බයිසිකලයක්‌ කඹය දිගේ පැදීම සහ රිලවකු ලවා කුඩා කරත්තයක්‌ ඇද්දවීම වැනි මූලික සර්කස්‌ කිහිපයක්‌ කිරීමට ඉන්දියාවට හැකිය. මේ සර්කස්‌ දෙක වැඩිදුර කිරීමට ඉන්දියාවට හැකි වන්නේ නැත. ඒ චීනය කඹය කපන බැවිනි. එවිට තනි රෝදේ බයිසිකලයෙන් එය පදින්නාද සමඟ රිලවාගේ ඇඟ උඩට ඇද වැටෙයි. සර්කස්‌ එක එතැනින් ඉවරය.
එක්‌දහස්‌ නවසිය හැත්තෑ එකේ අප්‍රියෙල් කැරැල්ලෙන් පසු කොල්ලන් හිරේ යෑවීම සඳහා පිහිටුවන ලද අපරාධ යුක්‌ති විනිශ්චය කොමිසම නමැති විශේෂ උසාවිය ඉදිරියේ සාක්‍ෂි දෙමින් විඡේවීර මෙසේ කීවේය “ඉන්දියානු ව්‍යාප්තවාදය පිළිබඳ මූලික අදහස ඉදිරිපත් කරන ලද්දේ චීනයේ කොමියුනිස්‌ට්‌ පක්‍ෂය විසිනි. (විඡේවීර එක්‌කලෙක ශ්‍රී ලංකාවේ කොමියුනිස්‌ට්‌ පක්‍ෂයේ චීන පිලේ සාමාජිකයකු ලෙස සිටියේය.) චීන කොමියුනිස්‌ට්‌ පක්‍ෂයට අයත් දිනපතා පත්‍රය සහ පක්‍ෂයේ රෙන්මින් රේඩියෝව විසින් චීන ඉන්දියානු දේශසීමා අරගලය සහ නේරුගේ මතවාදය යනුවෙන් ලිපි දෙකක්‌ පළ කරන ලදි. ඉන්දියානු පාලක පන්තියේ පන්ති අවශ්‍යතාව ගැනත්, ඉන්දියානු ධනපති පන්තිය සිය යෑපීම සඳහා යාබදව පිහිටි කුඩා රටවල් පාවිච්චි කරන හැටිත් එම ලිපි වලින් පැහැදිලි විය. මේ ක්‍රියාවලිය හඳුන්වන ලද්දේ ඉන්දියානු ව්‍යාප්තවාදය ලෙසය. ම විසින් එනමින් පවත්වන ලද පන්තියේදී සාකච්ඡා කරන ලද්දේ මෙකී ක්‍රියාවලිය අපේ රටට කෙසේ බලපානු ඇතිද යන්නය. එකල මේ රට තුළ බලසම්පන්නව සිටි බෝරා නමැති ඉස්‌ලාමීය ප්‍රජාවට අයත් සුපිරි සහ බලගතු ධනපතින්ගේ පන්ති අවශ්‍යතා ක්‍රියාත්මක වන ආකාරයත් කඳුකරයේ සිටින ඉන්දියානු වතු කම්කරුවන් ලංකාවේ සෙසු කම්කරුවන්ගෙන් කඩා වෙන් කර ජාතිවාදී ඉන්දියානු දෙමළ දේශපාලනඥයන්ගේ පය පාමුල තබා ගැනීමට උත්සාහ කළ ආකාරයත් මම මෙහිදී පැහැදිලි කළෙමි.”
ඉන්දියාව විසින් ලංකාව සමඟ කරන ලද මුල්ම බිස්‌නස්‌ එක සොරබඩු ජාවාරමය. ප්‍රභාකරන්ගේ පළමු රස්‌සාව ද මෙය වූ අතර, ප්‍රභාකරන්ගේ මුත්තාගේ කාලයේ උතුරු පළාතේ මුහුදුකරයේ ජීවත් වූ අයගේ පාට්‌ ටයිම් රස්‌සාව ද මෙයම විය. ලංකාවේ එවකට නොතිබූ විවිධ බඩු, එනම් ඔරලෝසු, බැටරි, විසිතුරු බඩු, තුවක්‌කු, පතරොම්, පිස්‌තෝල, පෑන්, රෙදි, සරම්, දුම්කොළ, සුරුට්‌ටු, බීඩි වැනි ද්‍රව්‍ය මෝටර් බෝට්‌ටුවල පටවාගත් හොරබඩු ජාවාරම්කරුවෝ ඉන්දියාවේ රාමේෂ්වරම් වෙරළෙන් නික්‌මී උතුරේ වැල්වැටිතුරේ වෙරළට පැමිණියහ. එතැනින් ගොඩබා ගත් එම බඩු පිටකොටුවේ දෙමළ කඩවලටත්, සිංහල කඩවලටත් පටවන ලද්දේ කිසිදු රේගු බද්දක්‌ නැතිවය. ලංකාවෙන් බාන ලද බඩුවලට ලත් ලංකාවේ රුපියල්වලින් අරක්‌කු, පොල්තෙල්, සන්ලයිට්‌ සබන්, කරඳමුංගු, කරාබුනැටි යනාදිය ලබාගත් ජාවාරම්කරුවෝ තමන් පැමිණි බෝට්‌ටුවලට ඒවා පටවාගෙන රාමේෂ්වරම්වලින් ගොඩ බා ගත්හ. මෙය රටවල් දෙකටම පාඩු වූ වෙළෙඳාමකි. මේ වෙළ¹මෙන් රටවල් දෙකටම තුට්‌ටුවක රේගු බද්දක්‌ ලැබුණේ නැත. එහෙත් සමස්‌තයක්‌ ලෙස ගෙන බැලීමේදී ලංකාවේ ආර්ථිකය ඉතා කුඩා වීම නිසා ලංකාවට වූ පාඩුව වැඩිය. ඉන්දියාව පළමුවන බිස්‌නස්‌ එකෙන්ම අප කා දැමුවේ මෙසේය. හෙට සාකච්ඡා වන්නේ ඉදිරි බිස්‌නස්‌ වලින් ලංකාව ඉන්දියන් කොළනියක්‌ වන හැටිය.
2 වන බාල්දිය හෙවත් ඉන්µaලුවන්සා ක්‍රමවේදය
අප ඊයේ (19 දා) මේ කතුවැකිය නිම කළේ ඉන්දියාව හොරබඩු ජාවාරම හරහා අපේ රටේ බිස්‌නස්‌ කුණු කළ ආකාරය ගැන මූලික හැඳින්වීමකිනි. 1977 දී ඡේ. ආර්. ජයවර්ධන විසින් විවෘත ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය මේ රටට හඳුන්වා දීමත් සමඟම ඉන්දියානු හොර බඩු නොව නියම ඔරිජිනල් ඩුබායි බඩු රට පුරා ඉතා ලාභයට ව්‍යාප්ත විය. එතැන් සිට හොර බෝට්‌ටු මගින් වැල්වැටිතුරේට ගෙනෙන ඉන්දියන් ඔරලෝසු කෑලි, සෙන්ට්‌ සහ පවුඩර්, ඉන්දියන් සාරි, පොඩි පොඩි ඉලෙක්‌ටි්‍රක්‌ බඩු, බැට්‌රි කෑලි යනාදිය යාපනයෙන් එහාට ගියේ නැත. ඩුබායි බඩු සමඟ සසඳන කල්හි මේවා බාල බඩු විය. 1983 වන විට යුද්ධය පටන් ගත් බැවින් හොඳ බඩුත් නැති බාල බඩුත් නැති යුද අවි සහ මළමිනී පමණක්‌ ඇති රටක්‌ බවට ලංකාව පත්විය. මේ සමගම ඉන්දියාව බිස්‌නස්‌ වැඩ පසෙක දමා අලුත් වැඩකට අත ගැසුවේය. ඒ වූ කලී කොටින්ට ආධාර කරමින් ලංකාව අස්‌ථාවර රාජ්‍යයක්‌ බවට පත් කිරීමය. ඉන්දියානු යුද කඳවුරුවල පුහුණුව ලද කොටි ලංකාවට පැමිණ විසි කැත්තෙන් තණකොළ කපනවාක්‌ මෙන් අසරණ සිංහල සහ මුස්‌ලිම් ජනයාගේ බෙලි කපන්නට වූහ.
ඉන්දියාව, ශ්‍රී ලංකාව සමඟ යළි බිස්‌නස්‌වලට බහින්නේ 1998 දී අත්සන් කර, 2000 දී බලගන්වන ලද නිදහස්‌ වෙළෙඳ ගිවිසුමක්‌ මගිනි. මේ යටතේ අපි අමුතෙල්, ප්‍රවාහන උපකරණ, කපු, නූල් හදන කෙඳි, රෙදි, සීනි, බෙහෙත් සහ රසායනික ද්‍රව්‍ය ඉන්දියාවෙන් මිලට ගත්තෙමු. ඒ වෙනුවට ඔවුහු කුළුබඩු, විදුලි යන්ත්‍ර, ස්‌වභාවික රබර්Êසහ කාඩ්බෝඩ් යනාදිය අපෙන් මිලට ගත්හ. අවසන් බිල සකස්‌ කිරීමේදී පෙනී ගියේ ඉන්දියාවෙන් අපට එන මුදලට වඩා සුවිශාල මුදලක්‌ ඉන්දියාවට අපෙන් යන බවය. ඒ අනුව ඔවුහු කොටි ත්‍රස්‌තයන් හරහා අපේ රටටත්, වෙළෙඳ ගිවිසුම හරහා අපේ ආර්ථිකයටත් ‘කෙළවන’ බව පැහැදිලි විය. මෙය මෙතැනින් නිම වීද? නැත. 2005 දී ‘සීපා’ නමැති වෙළෙඳ ගිවිසුමක්‌ ලංකාව සමඟ ඇති කර ගන්නට ඉන්දියාවට වුවමනා විය. මෙය, ”සර්වව්‍යාපී ආර්ථික කොටස්‌කාර ගිවිසුම” යන ලක්‍ෂණ වූද, රැවටිලිකාර වූ ද, නමින් හඳුන්වන ලදි. ලංකාවේ දේශප්‍රේමී ජනයා මෙයට විරුද්ධ වූ නිසා වැඩේ ඇදෙන්නට විය. 2005 සිට 2008 දක්‌වා සාකච්ඡා වට 12 ක්‌ පවත්වලාත් වැඩේ ගොඩ දමා ගැනීමට ඉන්දියාවට බැරි විය. 13 වැනි වටයේදී ගිවිසුම අත්සන් කරන්නට රාජපක්‍ෂ ආණ්‌ඩුවත් මන්මෝහන් සිංගේ ඉන්දියන් ආණ්‌ඩුවත් එකඟÊවූහ. එකල ද දේශප්‍රේමීහු වහා නැගී සිටියහ. සීපා ගිවිසුම යට ගියේය. යහපාලන ආණ්‌ඩුව බලයට ආපසු සීපාව ක්‍රියාත්මක කරන්නට ඉන්දියාව කිහිප වතාවක්‌ ම උත්සාහ කළ ද වැඩේ යට ගියේ දේශප්‍රේමී කොටස්‌වල බලපෑම මතය.
ඒ අතර යහපාලන ආණ්‌ඩුව බලයට පත් විය. ඒ යටතේ සීපා ගිවිසුමට අලුත් ඇඳුමක්‌ අන්දවා ලංකාවට එවීමට ඉන්දියාව කල්පනා කළේය. එය වූ කලී ඉන්µaලුවන්සා වෛරසයේ ක්‍රමවේදයයි. ඒ මෙසේයá පැපොල වරක්‌ හැදුනොත් දෙවන වර නොසෑදෙයි. මුල් වතාවේදී මිනිස්‌ සිරුරට ඇතුළුÊවන විට එම වෛරසය හඳුනා ගැනීමට මනුෂ්‍ය ප්‍රතිශක්‌තිකරණ පද්ධතියට බැරිය. එහෙත් දෙවන වර එම වෛරසය එන විට පළමු වතාවේදී පාඩමක්‌ ලබා ඇති ප්‍රතිශක්‌තිකරණ පද්ධතිය විසින් එම වෛරසය වහා හඳුනාගෙන පහර දෙනු ලබයිs. සරම්ප හා වසූරිය වැනි බෝවන රෝග සම්බන්ධයෙන් වන තත්ත්වය ද මෙයමය. ඉන්µaලුවන්සාව ද වෛරසයකි. එහෙත් එය අපට නිතරම වැළඳෙයි. හේතුව, එම වෛරසය අප වෙත එන හැම විටෙකම වෙස්‌ මාරු කරගෙන පැමිණීමය. එවිට අපේ ප්‍රතිශක්‌තිකරණ පද්ධතියට එය හඳුනාගෙන පහර දීමට බැරිය. ඉන්දියාව ද මේ ක්‍රමය අනුගමනය කරමින් සීපා ගිවිසුමට අලුත් නමක්‌ තැබීය. එහි නම එට්‌කා ය. යුද සමයේදී ඉන්දියාව සහ ලංකාව අතර පැවැති නිදහස්‌ වෙළෙඳ ගිවිසුම සාමාන්‍ය ගැහැනියක හා සමානය. ඊළඟට සීපා ලෙස ආවේ ක්‌ලබ්වල නටන නළඟනකි. මෙවර එට්‌කා ලෙස පැමිණ ඇත්තේ සමාජ රෝග සහිත වෙසඟනකි. ඉහත උදාහරණවලින් අප කාන්තාවන්ට අගෞරව කරන බවක්‌ නොසිතන ලෙස පාඨකයන්ගෙන් ඉල්ලමු. ගැහැනියක්‌ ක්‌ලබ්වල නටන්නේත්, ගණිකා වෘත්තියේ යෙදෙන්නේත් ඇඟ කසනවාට නොව ජීවත් වීමට ක්‍රමයක්‌ නැති නිසා ය. එට්‌කා ගිවිසුම යටතේ පලතුරු ගෙඩියේ සිට බිස්‌කට්‌ එක දක්‌වාත්. නාරම්බිකේ සිට චොකලට්‌ එක දක්‌වාත්, බඩු ඉතාම ලාභයට මෙහි එනවා ඇත. එවිට ඒ දේශීය ව්‍යාපාර සියල්ලම ඉවරය. එට්‌කා ගිවිසුම යටතේ බාබර්ගේ සිට සපත්තු මහන්නා දක්‌වාත්, දොස්‌තරගේ සිට කොන්දොස්‌තර දක්‌වාත් මෙරටට එනවා ඇත. ඔවුන් අඩු මිලට මෙරට ශ්‍රමයට දායක වීමට පටන් ගත් විට ස්‌වදේශික ශ්‍රමිකයන්ට යන එන මං නැති වන්නේය. ඒ අනුව මේ රටේ සියලු දෙනාටම ගැහැනු පිරිමි භේදයක්‌ නැතිව ඉන්දියාවට ගොස්‌ ගණිකා වෘත්තියේ යෙදීම හැර අන් මගකට යැමට ඉඩක්‌ ලැබෙන්නේ නැත.
බාල්දිරෙ ප්‍යාර්කෙරේ
මේ කතුවැකියේ අනු මාතෘකාව ලෙස දැක්‌වෙන බාල්දිරෙ ප්‍යාර්කෙරේ මගින් බැලූ බැල්මට නිරූපණය කරනු ලබන්නේ හින්දි වචන දෙකකි. එහෙත් මෙහි නියම තේරුම ‘බාල්දි රෙපයාර් කෙරේ’ හෙවත් බාල්දි අලුත්වැඩියා කරනු ලැබේ යන්නයි. මෙයට අවුරුදු විස්‌සකට පෙර මේ රටේ සිටි තරුණ පරපුර අතර මේ වචන දෙක ඉතා ජනප්‍රිය විය. කවටකම් ප්‍රියකළ තරුණයෝ හින්දි චිත්‍රපටයක නමක්‌ සේ සලකා මිනිසුන් නොමඟ යෑවීමට මේ වචන පාවිච්චි කරන ලදහ. මෙහි තේරුම දැනගත් විට සියලු දෙනාටම සිනාසීමට හැකි විය. පසුගිය දිනවල මේ තීරුව ඔස්‌සේ අප සාකච්ඡා කළේ එට්‌කා ගිවිසුමේ විභවය ගැනය. එම ගිවිසුමේ ඉංග්‍රීසි නම Economic and Technology Co-operation Agreement ය . සිංහල නම ආර්ථික සහ තාක්‍ෂණ සහයෝගිතා ගිවිසුමය. මේ නම් දෙක දකින විට ඕනෑම කෙනෙකුට හිතෙන්නේ ඉන්දියාව අප කෙරෙහි පතල කරුණාවෙන් තම රටේ සිටින බඩවල් මිලියන ගණනද, ශ්‍රමිකයන් මිලියන ගණනද, දුප්පතුන් කෝටි ගණනද අමතක කර අපගේ හිත සුව පිණිස ආර්ථික සහ තාක්‍ෂණික ගේමක්‌ ගහන්නට යන බවය. එහෙත් එට්‌කා ගිවිසුමේ ඇතුළාන්තය දෙස බැලීමේදී පෙනී යන්නේ එය ඉතාම කෲර විහිළුවක්‌ බවය. බාල්දිරෙ ප්‍යාර්කෙරේ හින්දි නමක්‌ සේ පෙනුනද, ඇතුළතින් සිංහලය. එට්‌කාව (ලංකාවට පක්‍ෂපාත) සහයෝගිතා ගිවිසුමක්‌ ලෙස පිටතින් පෙනුනද, ඇතුළතින් (ඉන්දියානු) ව්‍යාප්තවාදීය. ඉන්දියාව කවදාහරි දවසක අප ගිල දමන බව රෝහණ විඡේවීර 1968 දී පමණ දුටුවේය. මේ කතුවැකි පෙළෙහි පළමු කොටසින් පැහැදිලි කරන ලද පරිදි ඔහු තම සංවිධානයේ සාමාජිකත්වය දැනුවත් කිරීම සඳහා පිළියෙළ කළ පන්ති පහෙන් තුන්වන පන්තිය වූ ඉන්දියානු ව්‍යාප්තවාදය මගින් ඒ බව තහවුරු කර දෙන්නේය. කලාපයේ ආනයන අපනයන ඒකාධිකාරය තම අතේ රඳවා ගැනීම සඳහා ඉන්දියානු ප්‍රාග්ධනය ක්‍රියාකරන බව ද විඡේවීර මේ පන්තිය මගින් විග්‍රහ කළේය. ඉන්දියානු ධනවාදී අර්ථපතිත්වය ඔවුන්ගේ භූමියේ දෙපා තබාගෙන ඉන්දියානු ධනවාදීන් පෝෂණය කිරීම සඳහා ශ්‍රී ලංකාවේ සාරය උරාබොනු ඇතැයි විඡේවීර තර්ක කළේය. ‘චෙල්වනායගම්ගේ ෆෙඩරල් පක්‍ෂය වූ කලී ඉන්දියානු දෙමළ ජනයාගේ ශ්‍රී ලාංකික ශාඛාවකි. ඉන්දියානු චිත්‍රපට සහ සඟරා මගින් ඉන්දියානු සංස්‌කෘතිය ශ්‍රී ලංකාව තුළ වපුරා ඇත.’ විඡේවීර තවදුරටත් කීවේය.
එට්‌කා ගිවිසුම ක්‍රියාත්මක වීමෙන් පසු කිසිදු ඩියුටියක්‌ නොගෙවා බඩු භාණ්‌ඩ රාශියකට මෙරටට ඇතුළුවීමට හැකි බව අපි මේ කතු වැකි පෙළ මගින් පැහැදිලි කර දී ඇත්තෙමු. එවිට එම බඩු ඉතාම ලාබෙට මෙරට තුළ විකිණිය හැකිය. උදාහරණයක්‌ වශයෙන් ඉන්දියාවේ නිපදවන බිස්‌කට්‌ එකක්‌ ගනිමු. මේ බිස්‌කට්‌ එක සෑදීමට අවශ්‍ය සියලුම අමුද්‍රව්‍ය ඉන්දියාවේ නිපදවනු ලැබේ. බිස්‌කට්‌ හදන පාන්පිටි නිෂ්පාදනය කරන්නේ තිරිඟු වලිනි. ඉන්දියාවේ තිරිඟු නිපදවනු ලැබේ. බිස්‌කට්‌වලට අවශ්‍ය කිරිපිටි ඉන්දියාවේ අමුල් සමාගම නිපදවනු ලැබේ. බිස්‌කට්‌වලට අවශ්‍ය සීනි, ලුණු, යීස්‌ට්‌ යනාදිය ද ඉන්දියාව තුළ නිපදවනු ලැබේ. මේ බඩු එකක්‌වත් පිටරටින් ගෙන්වන්නේ නැත. ඒ නිසා ඒවාට රේගු බදු එකතු වන්නේ නැත. මේ අනුව ලංකාවේ බිස්‌කට්‌ එකක්‌ හැදීමට යන පිරිවැයෙන් ඉන්දියාව තුළ බිස්‌කට්‌ හතරක්‌ හැදිය හැකිය. ලංකාවේ බිස්‌කට්‌ නිෂ්පාදකයා සියලු අමුද්‍රව්‍ය පිටරටින් ගෙන්වයි. ඒවාට රේගු බදුත් ගෙවයි. යම් හෙයකින් එට්‌කා ගිවිසුම යටතේ කිසිදු ඩියුටියක්‌ නැතිව ඉන්දියානු බිස්‌කට්‌ ලාබෙට ලංකාවට එන්නට පටන් ගත්තොත් මේ රටේ ජනයා ගන්නේ එම ඉන්දියන් බිස්‌කට්‌ ය. සාක්‌කුව, එහි ඇති පර්ස්‌ එක සහ ඒ තුළ ඇති මුදල් යන පාර්ශ්වකරුවෝ දේශප්‍රේමය නොහඳුනති. ඔවුන්ට ස්‌වදේශානුරාගය ගැන දැනුමක්‌ නැත. ඔවුන්ගේ පළමු තේරීමත් අඩු මිල බඩුය දෙවන තේරීමත් අඩු මිල බඩු ය. තෙවන තේරීමත් අඩු මිල බඩු ය. මේ නිසා දේශීය බිස්‌කට්‌ නිෂ්පාදකයාට සිදුවන්නේ බිස්‌කට්‌ නිපදවීම නවත්වා මස්‌කට්‌ නිපදවීමටය. එහෙත් බිස්‌කට්‌වලට තරම් ඉල්ලුමක්‌ මස්‌කට්‌වලට නැත. ඉල්ලුමක්‌ තිබුණත් හොඳම ඉන්දියන් එළඟිතෙල්, හොඳම ඉන්දියන් සීනි සහ හොඳම ඉන්දියන් පිටි යොදා ලංකාවේ නිපදවනවාට වඩා ලාබෙට ඉන්දියාවේදී මස්‌කට්‌ හදා ලංකාව තුළ විකිණීමට ඉන්දියාවට පුළුවන. එට්‌කා ආවොත් අපේ චොකලට්‌, ටොපි, පැණිබීම ඇතුළු රස කැවිලි නිෂ්පාදනය මහපොළොවට සමතලා වනවා ඇත. ප්ලාස්‌ටික්‌ බඩු ඇලුමිනියම් බඩු, රබර් නිෂ්පාදන කිලෝ ගාණට යනවා ඇත. ඉන්දියානු ශ්‍රමිකයන් ඉතා අඩු කුලියට මෙහි වැඩට ඒමට ඉඩ ඇති බැවින් අපේ ශ්‍රමිකයන්ට හිඟාකෑමට සිදුවනවා ඇත. එට්‌කා ගිවිසුම ක්‍රියාත්මක වීමට විරුද්ධව මුළු ලංකාවම මහපාරට බැසිය යුතු අතර මේ ගිවිසුම ක්‍රියාත්මක වුණොත් අපට සිදුවනු ඇත්තේ ඉන්දියාවේ කැඩුණ බාල්දි රෙපයාර් කරදී ජීවිත ගැට ගසා ගන්නටය.