විමල් පටබැඳිගේ (ශාස්ත්‍රවේදී, නීතිඥ, විශ්‍රාමික සොලිසිටර්)

බොරුවක් සත්‍යයක් ලෙස පිළිගැන්වීමට නම් එය යළි යළිත් කීමට නාසි හිට්ලර්ගේ ප්‍රධාන සගයෙකු වූ ගොඛෙල් නාසි අනුචරයන්ට උගන්වා ඇත. පුහුණු කොට ඇත. බටහිර යුරෝපීය රටවල පමණක් නොව සෑම රටක ම වාගේ විශේෂයෙන් ම ඉංගිරිීසීන්ගේ කොලනි ලෙස පැවති රටවල මේ පාඩම කි්‍රයාවට නගන අය අපමණ ය. වත්මන් ලංකාවේ පවා ගොඛෙල් පාඩම අනුව කටයුතු කරන නව නාසි අනුචරයන් සිටින බව පෙනෙන ඇසෙන දැනෙන දෙයකි. 

දෙමළ ජනයා ශී්‍ර ලංකාවේ මුල් වැසියන් වූ බව කියන පිරිසකි. විසිවෙනි සියවසේ අවසාන දසකයේ පමණ සිට නිර්මාණය කරමින් ඇති මේ අදහස අද අන්තවාදී දේශපාලකයන් මනෝ ලෝකයේ —ඊළාම්˜ රාජ්‍යයකට ඓතිහාසික අයිතියක් සකස් කිරීමට භාවිත කරමින් ඇත. යම් අදහසක් නිසි විමසුමකින් තොරව පිළිගැනීම දුර්වල මිනිස් ගතියකි. 

දකුණු ඉන්දියාවේ කාවේරි නදියෙන් පහළ භූමියේ සහ ශී්‍ර ලංකාවේ පුරාණ ඓතිහාසික සහ පුරාවිද්‍යා සාධක, නිසැකව ම පිළිතුර සපයා ඇති බව නො දැන මෙසේ කියන්නේ නම් ඇත්තෙන් ම ඔවුන් කෙරෙහි අනුකම්පා කළ යුතු වෙයි. දැනුවත් ව මේ මිථ්‍යාව භාවිත කරන්නේ නම් ඔවුන් අන්තවාදී ගෝති්‍රක චින්තනයෙන් යුත් පිරිසකි. අන්තගාමී ජාතිවාදී පිරිසකි.

සිංහලයන්ට පෙර ලංකාවේ පදිංචි කරුවන් දෙමළ ජනයා ද?

ඉන්දියාවේ සහ ශී්‍ර ලංකාවේ පිහිටීම නො සලකා දිවයිනෙA මුල් වැසියන් කවුරුන් දැZයි දැක්වීම නැණවත් කි්‍රයාවක් නො වේ. ශී්‍ර ලංකාව ආසියානු මහාද්වීපයේ කොටසක් වෙන (උප මහද්වීපයක් ලෙස සලකනු ලබන) ඉන්දියාවෙන් වෙන් ව පිහිටි දූපතක් බව නො දන්නා කෙනෙක් නැත. භූවිද්‍යාව අනුව දෙරට වෙන් වීම දළ වශයෙන් වසර ලක‍ෂ 250 සහ ලක‍ෂ 50 අතර කාලය තුළ (මයෝසීන යුගයේ (ඵසදජැබැ ෑචදජය) සිදු වී ඇත. එනම් වසර ලක‍ෂ පනහකට පෙර සිට ඉන්දියාව සහ ලංකාව මහා සාගරයෙන් වෙන් ව දෙරටක් ලෙස පවතියි. දෙරට අතර සාගරය පුළුල් කරමින් අවසාන භූතල පිපිරීම දැනට වසර 10,000 ට පමණ පෙර සිදු වී ඇති බව භූගර්භ පර්යේෂණ කළ විද්වතුන්ගේ පැහැදිලි කිරීම අමතක කිරීම සුදුසු නැත. දෙරට අතර කිලෝ මීටර් හතලිහක පමණ පුළුල් සාගරය කි. 

ලංකාව සහ මානව සම්බන්ධය
ලංකාවේ ප්‍රාග් ඓතිහාසික (ඡරු-්‍යසිඑදරසජ-පි්‍රහිස්ටොරික්) යුගය සම්බන්ධ පුරාවිද්‍යා පර්යේෂණ මගින් වසර 250,000 ට පෙර දිවයිනේ සිටි හෝමෝසැපියන්ස්් මානවයාගේ සිට නූතන මිනිසා දක්වා දිවයින අඛණ්ඩව මිනිස් වාසයක් ව පවතින බව සනාථ කරයි. බලංගොඩ ඛෙල්ලන්බැඳිපෑලැස්ස, කිරිඳිගල, ඉබ්බන්කටුව, ගුරුගල්හින්න, හම්බන්තොට, රංචාවෙල, පදියගම්පොල, ගල්සොහොන්කන්ද, පොම්පරිප්පු, පාහියන්ගල, බටදොඹහෙළ, හල්දුම්මුල්ල, කොන්ඩදෙණිය, කොකේඛෙ, වලවේ නිම්නය ආදි ස්ථාන රාශියකින් සොයා ගත් ප්‍රාග් ඓතිහාසීය (පි්‍රහිස්ටොරික්) මානව සංස්කෘතික භූමි, ලංකාවේ මහාශිලා යුගයේ (ඵැට්කසඑයසජ-මෙගලිතික්) මානවයාගේ ජීවන රටාව, කි්‍රයාකාරකම්, සිරිත් විරිත්, ඇදහිලි, විශ්වාස, ශිල්පීය දැනුම ආදී බොහෝ තොරතුරු එළිදරවු කොට ඇත. ඓතිහාසික යුගයට පෙර දිවයිනේ ද්‍රවිඩ හෝ දෙමළ ජනයා වාසය කළ බවට සාධක නැත.

දිවයිනේ ද්‍රවිඩ වාසය පෙන්වීම සඳහා ඉන්දියාවේ ද්‍රවිඩ භූමියේ සහ ශී්‍ර ලංකාවේ මහාශිලා යුගයට අයත් සංස්කෘතික ලක‍ෂණ සැසඳීමේ සමහර උගතුන්ගේ උත්සාහය, නිරර්ථක එකක් ලෙස සලකා ආචාර්ය කාර්තිගේසු ඉන්ද්‍රපාල ප්‍රතිෙක‍ෂ්ප කරයි. ඒ එකල ලංකාවේ වාසය කළ ජනයා අතර ද්‍රවිඩ/දෙමළ ජන වර්ගයක් සිටි බවට කිසි ම සාධකයක් නැති බැවින් සහ අසමානතා නිසා ය. 

දකුණූ ඉන්දියාවේ මුල් වැසියන්
ඉන්දියාවේ ප්‍රාග් ඓතිහාසික (පි්‍රහිස්ටොරික්) යුගයේ ද්‍රවිඩ ජනාවාස පැවති බවට සාධක ලැබී නැත. ලොව විද්වතුන්ගේ පිළිගැනීම ව්‍ය.ව.පූ. (කි්‍ර.පූ.) 500 දී පමණ අපි්‍රකාවේ නියර් ඊස්ටර්න් නමින් හඳුන්වනු ලබන ප්‍රදේශය තුළ, වර්තමාන උතුරු සුඩාන ප්‍රදේශයේ සිට දකුණු ඉන්දියාවට ද්‍රවිඩයන් සංක්‍රමණය වී ඇති බව ය. ද්‍රවිඩ ජනයා දකුණු ඉන්දියාවේ මුල් වැසියන් නො වේ. මුල් වැසියන් වූ මුන්ඩාරි (මුන්ඩා), සින්තාලි, ගොන්ඩි ආදී භාෂා කථා කරන ස්වදේශික ජන වර්ග රැසක් විය. මුණ්ඩාරි සහ ගොන්ඩි භාෂා zඔස්ට්‍රෝ-ආසියාතිකZ භාෂා පවුලට අයත් ය. ද්‍රවිඩ භාෂා පවුලට අයත් නො වේ. මේ භාෂා කථා කරන ජනයා දස ලක‍ෂ ගණනක් වත්මන් කාලයේ පවා වාසය කරතිි.

ද්‍රවිඩ සහ දෙමළ එකක් ලෙස ගත යුතු නැත. ද්‍රවිඩ යනු භාෂා පවුලකි. එයට අයත් මලයාලි, කණ්ණඩ, තෙලි`ගු සහ දෙමළ යන භාෂා කථා කරන සියලූ ජන වර්ග —දෙමළ˜ නාමය තුළ ලඝු කිරීම ඓතිහාසික වරද කි. 

ආර්ය සංක්‍රමණිකයන් විසින් උතුරු ඉන්දියාවේ ස්වදේශිකයන් —ශ=ද්‍ර˜  නාමයෙන් වර්ග කොට ආර්ය ජනයාගෙන් බැහැර කරනු ලැබූ ලෙසින්, සාංක්‍රමණික ද්‍රවිඩ ජනයා විසින් දකුණු ඉන්දියාවේ මුල් පදිංචිකරුවන්් —හීනජන්මීන්˜ (මබඑදමජය්ඉකැි-අන්ටචබල්ස්) යන ගර්හිත නාමයෙන් වර්ග කොට වෙල්ලාල සමාජයෙන් බැහැර කොට ඇත. බ්‍රාහ්මණ චින්තනය (ඊර්යප්බසිප) අනුව සමස්ථයක් ලෙස ද්‍රවිඩයන් —ශ=\්‍ර˜ ලෙස වර්ග කොට, අනාර්යයන් ලෙස ආර්ය සමාජයෙන් බැහැර කොට ඇත. 

දකුණු රුසියාවේ ස්ටෙප්ස් තැනිතලා ප්‍රදේශයේ සිට පුරාණ පර්සියානු භූමිය ඔස්සේ පෙරදිගට සංක්‍රමණය කළ ආර්ය ජන වර්ග (Aරහ්බි ආර්යන්ස්) දැනට අවම වශයෙන් වසර තුන් දහසක පමණ අතීතයේ සිට ලංකාව සමග සම්බන්ධතා පවත්වා ඇත. ඒ වෙන විට ද්‍රවිඩ ජනයා දකුණු ඉන්දියාවට හෝ සංක්‍රමණය කොට නැත. 

—නාග˜ ජනයා දෙමළ ද?
ව්‍ය.ව.පූ. 9 වෙනි සියවස පමණ සිට සිංහල ජනයා දිවයින සමග සම්බන්ධතා පැවති බව පුරාණ අනුරාධපුර ඇතුල් නුවර (ජසඒාැක සිටඩල්) පුරාවිද්‍යා කැණීම් මගින් එළිදරව් කොට ඇත. ඓතිහාසික වාර්තා ව්‍ය.ව.පූ. 6 වෙනි සියවස වෙනවිට —යක්˜ ජන වර්ගය දිවයිනේ මහියංගණ, සිරීසවත්තු සහ ලංකාපුර ප්‍රදේශවල ද, —නාග˜ ජන වර්ගය නාගදීප, කැළණිය සහ කණ්ණාවද්දමාන ප්‍රදේශවල ද, —දේව˜ ජන වර්ගය මධ්‍ය කඳුකර ප්‍රදේ්ශයේ ද පාලන ඒකක සහිත ව බලවතුන් වී සිටි බව හෙළි කරයි.

විසිවෙනි සියවසේ ආරම්භක කාලයේ සිට ඇතැම් දෙමළ ලේඛකයන් සහ උගතුන් දිවයිනේ සිටි zනාගZ ජනයා දෙමළ බව පෙන්වීමට බොහෝ උත්සාහ කොට ඇත. උත්සාහ දරමින් ඇත. නාග වචනය ඉතා පසු කාලීන දෙමළ නම්වල කොටසක් බවට පත් ව තිබීම මේ සඳහා නිදසුන් ලෙස යොදාගෙන ඇති අතර නාග වචනය ඇතුළත් නම් සහිත සිංහල රජ පෙළපතේ රජවරුන් පවා දෙමළ බව දැක්වීමට පෙළඹී ඇත. (ඒ ක්‍රමය අනුව රාජසිංහ, රාජරාජ, රාෙජ්න‍ද්‍ර, රාජාධිරාජ ආදි නම් සහිත අය දෙමළ නො වේ යZයි දැක්වීමට හෝ ඒ. ෙජ්. විල්සන්, කි්‍රස්ටෝපර් සි. බි්‍රටෝ, ජෝන් එච්. මාටින්, ඒබ්‍රහම් ආදී නම් සහිත ලාංකිකයන් ඉංගිරිසි ජාතිකයන් යZයි හැඳින්වීමට කිසිවෙකු හදිසි විය යුතු නැත.) 

සිංහල ජන වර්ගය දිවයිනේ රාජ්‍ය බලවතුන් බවට පත් වූ ව්‍ය.ව.පූ. 6 වෙනි සියවස කාලයේ සිටි දිවයින් වාසීන් ලෙස සඳහන් යක්, නාග, දේව, ව්‍යාධ, රකුස් සහ නේසාද ආදී ලෙස හඳුන්වනු ලැබූ ජන වර්ග ද්‍රවිඩ හෝ දෙමළ නො වීය. ඒ කාලයේ සිංහලදීපේ වාසය කළ ජන වර්ග දකුණු ඉන්දියාවේ කිසිදු ගෝත්‍රික ජන කොටසකට කවරාකාරයක හෝ සමානත්වයක් ඇතැzයි තහවුරු කිරීමට නො හැකි බව පැහැදිලි කරන ආචාර්ය නන්දදේව විජේසේකර දිවයින සිංහලදීප වීමට පෙර සිටි ජනයා සිංහල හෝ දෙමළ නො වෙන බව නිශ්චිතව සඳහන් කරයි. 

ඉන්දීය ආර්ය සමාජයේ බ්‍රාහ්මණ චින්තනය අනුව —ශ=ද්‍ර˜ කුලයට අයත් වූ ද්‍රවිඩ/දෙමළ සමාජයේ ඉහළ ම තලය වෙන වෙල්ලාලයන් හැරුණු විට සිටියේ පල්ලන්, පරයන්, තුඩියන්, සක්කිලියන් ආදී සිය ගණනක්, හීනජන්මී (අන්ටචබල්ස්) ලෙස වෙන්් කරන ලද ගෝති්‍රකයන් මිස —නාග˜ නමින් ගෝත්‍රයක් ද්‍රවිඩ සමාජය තුළ නො වීය. 

දකුණු ඉන්දියාවේ දෙමළ ජනයා
සිංහලදීප වී වසර දෙදහසකට පසු ද්‍රවිඩ/දෙමළ ජනයා ඉන්දියාවෙන් පැමිණ/ගෙනවිත් ස්ථීර පදිංචිය ලබා ඇති නිසා එහි ඔවුන්ගේ මුල් තොරතුරු ගැන දැනීම අවශ්‍ය ය.

දැනට 3500 වසරකට පෙර භාරත භූමියට සිදු වූ ආර්ය සංක්‍රමණය පිළිබඳ තොරතුරු සඳහන් වෙන පුරාණ ඓතිහාසික වාර්තාවල ඒ කාලයේ භාරතයේ කොතැනක හෝ —දෙමළ˜ නම් ජනයා සිටි බවට සඳහනක් නැත. ආර්යයන්ගේ බල අරගල ගැන කියන —මහාභාරතය˜ එකල පැවති ප්‍රාදේශීය රාජ්‍ය සහ ජන වර්ග ගැන දක්වා ඇතත් —දෙමළ˜ වචනය හෝ සඳහන් නො කරයි. වානර හනුමන් පීනා ගොඩ වූ සාගරය පාලමක් බැඳ තරණය කළ වීරයෙකු ගැන කියන —රාමායනය˜ ලංකාවේ ද්‍රවිඩ/දෙමළ ජනයා සිටි බවක් නො කියයි. ඒ කාව්‍ය දෙක අවම වශයෙන් —දෙමළ˜ වචනය හෝ සඳහන් නො කරයි. 

ව්‍ය.ව.පූ. 4 වෙනි සියවසේ ගංගා නිම්නයේ මගධය මුල් කොට පැතිරුණු මෞර්ය රාජ්‍යයේ. රෝම රාජ්‍යය නියෝජනය කළ තානාපති මෙගස්තිනීස්ගේ වාර්තාවල සහ මෞර්ය රාජ උපදේශක චානක්‍යගේ (කෞටිල්‍ය) අර්ථශාස්ත්‍රයේ ලංකාව ගැන සඳහන් කොට ඇතත්, —දෙමළ˜ නමින් ජන වර්ගයක් හෝ රටක් පැවති බවට සඳහනක් නැත. 

අසෝකගේ ගිරි ලිපි දෙකක —චෝඩපංඩියා˜ සහ —කෙලලපුතො˜ යනුවෙන් සඳහන් වෙන්නේ චෝල, පාණ්ඩ්‍ය සහ චේර බව අදහස් කළත් —දෙමළ˜ නමින් ජන වර්ගයක් හෝ රටක් ගැන සඳහන් නො වේ. ව්‍ය.ව.පූ. 3 වෙනි සියවසේ ඓතිහාසික වාර්තාවල —ද්‍රවිඩ˜ හෝ —දෙමළ˜ වචනය සඳහන් නො වෙන බව මහාචාර්ය සෙනරත් පරණවිතාන දක්වා ඇත. —චෝල˜ වචනය දෙමළ වචනයක් නො වෙන බව ආචාර්ය ඒ.කේ. නීලකණ්ඨ ශාස්තී්‍ර පැහැදිලි කරන අතර චෝල සහ කේරල ජනයා දෙමළ නො වෙන බව පී.ටී.එස්. ඓයෙන්ගර් සඳහන් කරයි. දෙමළ ද්‍රවිඩ භාෂා පවුලට අයත් එක් භාෂාවකි.

ව්‍ය.ව.පූ. තුන් වෙනි සියවස වෙන විටත් දකුණු ඉන්දියාවේ කාවේරි නදියෙන් පහළ භූමියේ ජනයා මහාශිලා යුගයේ (මෙගලිතික්) සංස්කෘතිය තුළ සිටි බව ලොව විද්වතුන් හෙළි කොට ඇත. (ඇතැමුන්ගේ ව්‍යවහාරය අනුව —ගල් යුගයේ˜ ය.) ශී්‍ර ලංකාවේ සංස්කෘතික අනුග්‍රහය නිසා එහි ප්‍රාථමික ද්‍රවිඩ සංස්කෘතියක බිහිවීම සිදු වූ බව ක්ලැරන්ස් මැලොනි, බ්‍රයන් ප්ෆෆන්බර්ගර් වැනි විද්වතුන් පෙන්වා දී ඇත. ධර්ම ප්‍රචාරය සඳහා සිංහලදීපෙන් වැඩම කළ භික‍ෂූන් වහන්සේ සහ භික‍ෂුණීන් වහන්සේ ද්‍රවිඩ ජනතාව ඉහළ සංස්කෘතික තලයකට පත් කළ බව හිස්සැල්ලේ ධම්මරතන හිමියන් පැහැදිලි කොට ඇත. එකල ද —දෙමළ˜ ජන වර්ගයක් හෝ රටක් ගැන සඳහන්  නො වේ.

ව්‍ය.ව. 1 වෙනි සියවස කාලයේ සාගර ජාත්‍යන්තර වෙළ\මේ නිරත නාවිකයන්ට උපදෙස් දෙන, පෙරිප්ලස් මාරිස් එරිත්රායි නම් කෘතියේ දකුණු ඉන්දීය තොරතුරුවල දෙමළ භූමියක්, රටක් හෝ දෙමළ නමින් ජන වර්ගයක් ගැන සඳහන් නො වේ.

ව්‍ය.ව. 2 වෙනි සියවසේ ක්ලෝඩිඅස් ටොලමි ඉන්දියාවේ භූගෝලීය විස්තර දක්වමින් උතුරු භාරතයේ පැවති රාජ්‍ය පිළිබඳව සඳහන් කොට ඇතත් ද්‍රවිඩ භූමියේ වාසය කළ ගෝත්‍ර ගැන පමණක් මිස ඒකරාශී වූ රාජ්‍ය බලයක් ගැන නො කියන බව පෙන්වා දෙන පී.ටී.එස්. ඓයෙන්ගර් ටොලමිගේ භූමි සිතියම පැහැදිලි කරමින් ව්‍ය.ව. 2 වෙනි සියවසේ පවා දකුණු ඉන්දියාවේ —දෙමළ˜ නමින් ගෝත්‍රයක් හෝ රටක්, රාජ්‍යයක් හෝ —දෙමළ˜ නමින් හැඳින් වූ ජන වර්ගයක් නො සිටි බව හෙළි කරයි.

කලාබ්‍ර පාලනය
කලාබ්‍ර ජනයා ව්‍ය.ව. 5 වෙනි සියවස පමණ දක්වා ද්‍රවිඩ භූමියේ පාලකයන් ව සිටි බව ජෛන සහ බෞද්ධ තොරතුරු හෙළි කරයි. කලාබ්‍රයන් ද්‍රවිඩ වර්ගයට අයත් නැත. චොAල, පාන්ඩ්‍ය, චේර වාර්ගිකයන් නො වේ. කඳුකර ජන වර්ගයක් බව අදහස් කරයි. ඔවුන් ප්‍රාකෘත සහ පාලි භාවිත කළ ජෛන භක්තිකයන් සහ බෞද්ධයන් බව දැක්වේ. ඔවුන්ගේ පාලනය පැවති ව්‍ය.ව. 5 වෙනි සියවස තෙක් සියවස් කීපයක ද්‍රවිඩ භූමියේ තොරතුරු වැසී ඇත. එකල දෙමළ රටක් හෝ දෙමළ ගෝත්‍රයක් පැවතියේ දැZයි හෝ අවම වශයෙන් දෙමළ කථා කරන ජන කොටසක් සිටියේ දැZයි නිශ්චිතව දැනගැනීමට විශ්වසනීය තොරතුරු නැත. බොහෝ විට, කලාබ්‍ර ජන වර්ගය ද්‍රවිඩ සාංක්‍රමණිකයන්ගේ පීඩනයට එරෙහි ව ද්‍රවිඩ භූමියේ බලවතුන් බවට පත් වූ ස්වදේශික ජන වර්ගයක් විය හැකි ය.

ද්‍රවිඩ භූමියෙන් ලැබී ඇති පැරණි ම සෙල්ලිපි සිංහල භික‍ෂූන්ට පූජා කළ චේතියඝර, සීහල විහාර, සිංහල දායකයන්, කෙළෙඹියන් ගැන සඳහන් කරයි. ව්‍ය.ව.පූ. 3 වෙනි සහ ව්‍ය.ව. 2 වෙනි සියවස් අතර කාලයට අයත් මේ ලෙන් ලිපි ලියා ඇත්තේ අශෝක ලිපි සහ පුරාණ සිංහල ප්‍රාකෘත බ්‍රාහ්මී සෙල්ලිපි ලිවීමට භාවිත කරන ලද ප්‍රාකෘතයෙන් සහ බ්‍රාහ්මී අකුරුවලිනි. දෙමළ අකුරුවලින් නො වේ. මේ කාලය වෙන විට ද්‍රවිඩ අක‍ෂර නිසි ලෙස සකස් වී නො තිබීම සහ එකල දෙමළ අක‍ෂර ඉතා නො දියුණු රළු තත්වයක පැවතීම නිසා සිංහල බ්‍රාහ්මී අකුරු භාවිත කිරීමට සිදු වෙන්නට ඇති බව පී.ටී.එස්. ඓයෙන්ගර් පැහැදිළි කරයි. 

සෙල්ලිපි, පුවරුලිපි, පලක ආදිය පුරාණ ශිෂ්ටාචාර තුළ පැවති ප්‍රධාන ම ජන සංනිවේදන මාධ්‍යය විය. කලාබ්‍ර කාලයට අයත් මේ ලෙන් ලිපි සඳහා නිසැක ව ම එකල භාවිත කළ ප්‍රාකෘත සහ බ්‍රාහ්මී අක‍ෂර යොදාගන්නට ඇත. කෙසේ වෙතතA මේ කාලය ද්‍රවිඩ ඉතිහාසයේ අඳුරු යුගයක් ලෙස සැලකෙයි. මේ කාලයට අයත් ඓතිහාසික තොරතුරු සැඟවී ඇත්තේ බොහෝ විට, පසු කාලීන හින්දු බලපෑම මගින් විනාශ වීම හෝ විනාශ කිරීම සිදු වූ නිසා විය හැකි ය. 

මේ ලෙන් ලිපිවල සඳහන් තොරතුරු හැරෙන්නට පල්ලව යුගය වෙන තෙක් ලංකාව සමග පැවති සම්බන්ධතා ගැන දකුණු ඉන්දීය සෙල්ලිපිවල සඳහනක් නැති බව දකුණු ඉන්දියාවේ බ්‍රාහ්මී සෙල්ලිපි පිළිබඳව විමසුමක නිරත වූ සී. නාරායන රාඕ පෙන්වා දෙයි. 

ඉහත කෙටියෙන් දක්වා ඇති ඓතිහාසික සහ පුරාවිද්‍යා සාධක ව්‍යවහාර වර්ෂ පූර්ව යුගය සහ ව්‍යවහාර වර්ෂ මුල් සියවස් කීපය අතර කාලයේ දෙමළ වාර්ගික ජනයා ලංකාවේ පදිංචි ව නො සිටි බව සනාථ කරයි. 

දෙවෙනි කොටසට ……

Vaishna Roy Courtesy The Frontline

When the skeletons came tumbling out after the Supreme Court demanded full disclosure in the electoral bonds scheme, it did not really surprise anyone.

The BJP exudes an almost contemptuous confidence that no revelations can derail its ultimate victory. Where does this confidence come from? 

It is 2024 and among the BJP’s star campaigners in the high-stakes electoral battle in Maharashtra are Ajit Pawar and Ashok Chavan. But rewind to the 2014 and 2019 Lok Sabha campaigns and you will find that Ajit Pawar and Ashok Chavan figured prominently in the BJP’s campaigns then too.

Remarkably consistent, one might say. The only problem is that in 2014 and 2019, Pawar and Chavan were in the opposition and the BJP had grounded its entire campaign on their alleged venality, attacking them fiercely for being tainted” and the face of corruption”.

All it took for the two men to morph from tainted leaders to star campaigners was to swear allegiance to the BJP. In a normal democracy, one would call this opportunism, dishonesty, even brazen duplicity. But in the tumbledown democracy we now inhabit, it is called a masterstroke”. This doublespeak has been in evidence since 2014, when the saffron party came to power riding on the coattails of Anna Hazare’s anti-corruption movement, promising to wipe out graft and crony capitalism. And did anything but that in the 10 years following.

Thus, when the skeletons came tumbling out after the Supreme Court demanded full disclosure in the electoral bonds scheme, it did not really surprise anyone. How could it? A government that does not baulk at using Enforcement Directorate probes to arm-twist opposition party members is not likely to shy away from corporate extortion. What is surprising, however, is the sheer amount of money involved.

The roughly Rs. 12,000 crore received by political parties—with the BJP getting about 55 per cent—is many times more than that ever raised singly by other political funding routes. It added to the obscene amounts of money sloshing about in electioneering. The last Lok Sabha election cost Rs.60,000 crore, making it the most expensive one globally. This year, it is expected to double. Until the system changes, parties need funds to survive, but a party clearly needs much more than ordinary funds if it wishes to continuously engineer defections and neuter any opposition.

The BJP has concentrated on gathering majoritarian approval by manipulating religious sentiments to a degree where it deems both performance and an image of incorruptibility immaterial.”

The other point one notes is that it took six years for the Supreme Court to declare the scheme unconstitutional. This in effect amounted to giving one party a six-year lead to amass wealth. But the wealth was not required for electioneering alone; it yielded something much more important—influence. The last decade has been used to mobilise an unprecedented degree of clout and to wield it unerringly. To embed a certain belief system deeply into the political, social, and cultural fabric of the nation.

As the electoral bonds scheme unravels, what one notices is the almost contemptuous confidence the BJP exudes that no revelations can impact its ultimate victory. Where does this confidence come from? For one, from its control of mainstream media and democratic institutions, but even more importantly, from its belief that it no longer needs approval from democratic value systems. The party has concentrated on gathering majoritarian approval by manipulating religious sentiments to a degree where it deems both performance and an image of incorruptibility immaterial.

Add to this the continuing large-scale efforts to harvest data and information about various sections of the populace and the casual disregard with which the democratic and institutional carapace is being shrugged off and one sees a definite movement towards totalitarian control. This, however, might not be as inevitable as it is being subliminally suggested. After all, the important question remains. Will it really be that simple to mind-control what is easily one of the world’s most unbridled and tumultuous people?

සමායෝජක – වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන.

සමායෝජක – වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන.

විද්‍යුත් ලිපිනය arunaunawatuna@gmail.com

දුරකථන 0712063394

2024.04.04

පාලක ලේකම්,

ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය,

අංක 301,ටී. බී. ජයා මාවත,

කොළඹ 10.

විජේදාස රාජපක්ෂ අධිකරණ ඇමතිවරයාට ජනාධිපති ධූර අපේක්ෂකත්වය බාර ගන්නා ලෙස කර ඇති ඉල්ලීම සම්බන්ධ පුවත් සහ අදාලව පැන නැගී ඇති නීතිමය කරුණු සම්බන්ධවයි.

1.       ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ජනාධිපති අපේක්ෂක ධූරය  බාර ගන්නැයි  එම පක්ෂයේ විධායක සභිකයෝ   සහ ආසන සංවිධායකයෝ  අධිකරණ බන්ධනාගාර කටයුතු සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ අමාත්‍ය ආචාර්ය විජයදාස රාජපක්ෂ මහතාගෙන් එක හඬින් ඉල්ලීමක් කළහ.යනුවෙන් ලංකාදීප වෙබ් අඩවියේ සුජිත් හේවාජුලිගේ විසින් 2024.04.01 දින ලියන ලද https://www.lankadeepa.lk/news/වජයදාස–ජනපතවරණයට/101-649965 වෙබ් ලිපියේ දැක්වේ.

2.       විජේදාස රාජපක්ෂ අධිකරණ ඇමතිවරයාට ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ජනාධිපති අපේක්ෂකත්වය ලබා දීමට පෙර නිවැරදි කර ගත යුතු කරුණු 2 ක් සම්බන්ධව අත්සන් 100ක් ලබා ගැනීම, නිහඬ විරෝධතා පා ගමන සහ නීති සටහන් ලබා දීම 2024 අප්‍රේල් 09 අඟහරුවාදා පෙ.ව. 10ට අලුත්කඩේ අධිකරණ සංකීර්ණ බෝධීන් වහන්සේ අසල සිට ඩාලි පාර, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ මූලස්ථානය දක්වා පැවැත්වීමට කටයුතු යොදා ඇත.

3.       අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය ජාත්‍යන්තර අධිකරණ යාන්ත්‍රණවල පරීක්ෂාවට ගැනීමට මාර්ගය පාදන, විරුද්ධ නීතිමය අදහස් දරන නීතීඥයන් දඩයම් කරන අධිකරණ අපහාස මුවාවෙන් ගෙනා නීතිය (2024 අංක 8) සහ අධිකරණ භාෂාවෙන් නීති අධ්‍යාපනය ලබා දීම වැළකූ අගවිනිසුරු, අධිකරණ ඇමති නියෝජිතයන් ඇතුලු සංස්ථාගත නීති අධ්‍යාපන සභාවේ ක්‍රියාකලාපය නිවැරදි කරන්න.” යන කරුණු 2ට අදාල ඉල්ලීමට පුරවැසියන් 100 කගේ අත්සන් සහිතව නිහඬ විරෝධතා පා ගමන සහ නීති සටහන් ලබා දීම සිදු කරයි.

මේ සම්බන්ධව 1වන විරෝධතාවය 2024.04.02 දින පෙ.ව. 8-10 දක්වා අධිකරණ අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට දී පවත්වන ලදී.

4.       සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක මැතිණිය අග්‍රාමාත්‍ය වූ 1970 සමඟි පෙරමුණු ආණ්ඩුව මගින් ශ්‍රී ලංකා නීති විද්‍යාලයේ සිංහල භාෂාවෙන් නීති අධ්‍යාපනය ලැබීමට මෙරට පුරවැසියන්ට ලබා දී තිබූ අයිතිය, අගවිනිසුරු, අධිකරණ ඇමති නියෝජිතයන්ගෙන් සැදුම්ලත් සංස්ථාගත නීති අධ්‍යාපන සභාව විසින් 2020.12.30 අංක 2208/13 අතිවිශෙෂ ගැසට් පත්‍රය මගින් අහිමි කිරීම වත්මන් අධිකරණ ඇමති විජේදාස රාජපක්ෂ මහතා නිවැරදි නොකළේය.

5.       එසේම අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය ජාත්‍යන්තර අධිකරණ යාන්ත්‍රණවල පරීක්ෂාවට ගැනීමට මාර්ගය පාදන, විරුද්ධ නීතිමය අදහස් දරන නීතීඥයන් දඩයම් කරන අධිකරණයට අපහාස මුවාවෙන් 2024 අංක 8 දරන අධිකරණයකට, විනිශ්චය අධිකාරයකට හෝ ආයතනයකට අපහාස කිරීම පනත, අධිකරණ ඇමතිවරයාගේ පනත් කෙටුම්පතක් මත පාර්ලිමේන්තුව මගින් පනවාගෙන ඇති අතර, එකී පනතේ ඇතැම් විධිවිධාන අධිකරණ සංවිධාන පනතේ 49 වගන්තිය, සිවිල් නඩු විධාන සංග්‍රහ පනතේ 834 වගන්තිය, 2023 අංක 10 දරන අපරාධයක වින්දිතයන් සහ සාක්ෂිකරුවන් හට සහාය දීමේ සහ ආරක්ෂා කිරීමේ පනතේ විධිවිධාන, දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 289 වගන්තිය, 1969 අංක 22 දරන රජයේ සිවිල් වැරදි පිළිබද පනත, ස්වභාවික යුක්ති මූලධර්ම සමග නොගැලපෙන තත්ත්ව උද්ගත කරන හෙයින් ඒ සම්බන්ධයෙන්ද ඔහුගේ ඇති ව්‍යවස්ථාමය වගකීම/ යුතුකම ඉටුනොකිරීම අත්හැරෙන්නේ නැත.

6.       එසේම චූදිතයෙකු ජීවිතාන්තය දක්වා සිරගත කළ හැකි වන ලෙස සාක්ෂි සටහන් වෙනස් කළ විනිසුරු තවමත් නඩු අහන රටේ, අධිකරණයේදී නීතිය කතා කරන නීතීඥයන් රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගත කරන අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ නීතිය නිවැරදි කළ යුතුය…!” යන්න පිලිබදව කිහිප දෙනෙකු විසින් මේ වනවිටත් ආරම්භ කර ඇති කතිකාව ඉදිරියට ගෙන යාම, පුද්ගල නිදහස, නීතියේ පාලනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ආරක්ෂා කිරීමේදීද, සංවර්ධිත රටක් වෙනුවෙන්ද අවශ්‍ය වේ.

7.       ඉහත 1, 4, 5 සහ 6 වන ඡේද වලින් දක්වා ඇති කරුණු සම්බන්ධව ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ස්ථාවරය කඩිනමින් දැනුම් දෙන ලෙස කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි.

නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන B.Sc(Col), PGDC(Col)

සමායෝජක – වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන.

නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන B.Sc(Col), PGDC(Col)

සමායෝජක – වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන.

විද්‍යුත් ලිපිනය arunaunawatuna@gmail.com

දුරකථන 0712063394

2024.04.04

පාලක ලේකම්,

ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂය,

අංක 301,ටී. බී. ජයා මාවත,

කොළඹ 10.

විජේදාස රාජපක්ෂ අධිකරණ ඇමතිවරයාට ජනාධිපති ධූර අපේක්ෂකත්වය බාර ගන්නා ලෙස කර ඇති ඉල්ලීම සම්බන්ධ පුවත් සහ අදාලව පැන නැගී ඇති නීතිමය කරුණු සම්බන්ධවයි.

1.       ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ජනාධිපති අපේක්ෂක ධූරය  බාර ගන්නැයි  එම පක්ෂයේ විධායක සභිකයෝ   සහ ආසන සංවිධායකයෝ  අධිකරණ බන්ධනාගාර කටයුතු සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණ අමාත්‍ය ආචාර්ය විජයදාස රාජපක්ෂ මහතාගෙන් එක හඬින් ඉල්ලීමක් කළහ.යනුවෙන් ලංකාදීප වෙබ් අඩවියේ සුජිත් හේවාජුලිගේ විසින් 2024.04.01 දින ලියන ලද https://www.lankadeepa.lk/news/වජයදාස–ජනපතවරණයට/101-649965 වෙබ් ලිපියේ දැක්වේ.

2.       විජේදාස රාජපක්ෂ අධිකරණ ඇමතිවරයාට ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ජනාධිපති අපේක්ෂකත්වය ලබා දීමට පෙර නිවැරදි කර ගත යුතු කරුණු 2 ක් සම්බන්ධව අත්සන් 100ක් ලබා ගැනීම, නිහඬ විරෝධතා පා ගමන සහ නීති සටහන් ලබා දීම 2024 අප්‍රේල් 09 අඟහරුවාදා පෙ.ව. 10ට අලුත්කඩේ අධිකරණ සංකීර්ණ බෝධීන් වහන්සේ අසල සිට ඩාලි පාර, ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂ මූලස්ථානය දක්වා පැවැත්වීමට කටයුතු යොදා ඇත.

3.       අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය ජාත්‍යන්තර අධිකරණ යාන්ත්‍රණවල පරීක්ෂාවට ගැනීමට මාර්ගය පාදන, විරුද්ධ නීතිමය අදහස් දරන නීතීඥයන් දඩයම් කරන අධිකරණ අපහාස මුවාවෙන් ගෙනා නීතිය (2024 අංක 8) සහ අධිකරණ භාෂාවෙන් නීති අධ්‍යාපනය ලබා දීම වැළකූ අගවිනිසුරු, අධිකරණ ඇමති නියෝජිතයන් ඇතුලු සංස්ථාගත නීති අධ්‍යාපන සභාවේ ක්‍රියාකලාපය නිවැරදි කරන්න.” යන කරුණු 2ට අදාල ඉල්ලීමට පුරවැසියන් 100 කගේ අත්සන් සහිතව නිහඬ විරෝධතා පා ගමන සහ නීති සටහන් ලබා දීම සිදු කරයි.

මේ සම්බන්ධව 1වන විරෝධතාවය 2024.04.02 දින පෙ.ව. 8-10 දක්වා අධිකරණ අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට දී පවත්වන ලදී.

4.       සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක මැතිණිය අග්‍රාමාත්‍ය වූ 1970 සමඟි පෙරමුණු ආණ්ඩුව මගින් ශ්‍රී ලංකා නීති විද්‍යාලයේ සිංහල භාෂාවෙන් නීති අධ්‍යාපනය ලැබීමට මෙරට පුරවැසියන්ට ලබා දී තිබූ අයිතිය, අගවිනිසුරු, අධිකරණ ඇමති නියෝජිතයන්ගෙන් සැදුම්ලත් සංස්ථාගත නීති අධ්‍යාපන සභාව විසින් 2020.12.30 අංක 2208/13 අතිවිශෙෂ ගැසට් පත්‍රය මගින් අහිමි කිරීම වත්මන් අධිකරණ ඇමති විජේදාස රාජපක්ෂ මහතා නිවැරදි නොකළේය.

5.       එසේම අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය ජාත්‍යන්තර අධිකරණ යාන්ත්‍රණවල පරීක්ෂාවට ගැනීමට මාර්ගය පාදන, විරුද්ධ නීතිමය අදහස් දරන නීතීඥයන් දඩයම් කරන අධිකරණයට අපහාස මුවාවෙන් 2024 අංක 8 දරන අධිකරණයකට, විනිශ්චය අධිකාරයකට හෝ ආයතනයකට අපහාස කිරීම පනත, අධිකරණ ඇමතිවරයාගේ පනත් කෙටුම්පතක් මත පාර්ලිමේන්තුව මගින් පනවාගෙන ඇති අතර, එකී පනතේ ඇතැම් විධිවිධාන අධිකරණ සංවිධාන පනතේ 49 වගන්තිය, සිවිල් නඩු විධාන සංග්‍රහ පනතේ 834 වගන්තිය, 2023 අංක 10 දරන අපරාධයක වින්දිතයන් සහ සාක්ෂිකරුවන් හට සහාය දීමේ සහ ආරක්ෂා කිරීමේ පනතේ විධිවිධාන, දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 289 වගන්තිය, 1969 අංක 22 දරන රජයේ සිවිල් වැරදි පිළිබද පනත, ස්වභාවික යුක්ති මූලධර්ම සමග නොගැලපෙන තත්ත්ව උද්ගත කරන හෙයින් ඒ සම්බන්ධයෙන්ද ඔහුගේ ඇති ව්‍යවස්ථාමය වගකීම/ යුතුකම ඉටුනොකිරීම අත්හැරෙන්නේ නැත.

6.       එසේම චූදිතයෙකු ජීවිතාන්තය දක්වා සිරගත කළ හැකි වන ලෙස සාක්ෂි සටහන් වෙනස් කළ විනිසුරු තවමත් නඩු අහන රටේ, අධිකරණයේදී නීතිය කතා කරන නීතීඥයන් රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගත කරන අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ නීතිය නිවැරදි කළ යුතුය…!” යන්න පිලිබදව කිහිප දෙනෙකු විසින් මේ වනවිටත් ආරම්භ කර ඇති කතිකාව ඉදිරියට ගෙන යාම, පුද්ගල නිදහස, නීතියේ පාලනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ආරක්ෂා කිරීමේදීද, සංවර්ධිත රටක් වෙනුවෙන්ද අවශ්‍ය වේ.

7.       ඉහත 1, 4, 5 සහ 6 වන ඡේද වලින් දක්වා ඇති කරුණු සම්බන්ධව ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයේ ස්ථාවරය කඩිනමින් දැනුම් දෙන ලෙස කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි.

නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන B.Sc(Col), PGDC(Col)

සමායෝජක – වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන.

Pathfinder Foundation renews call for establishing a marine research station

Now and then, Kachchativu island, lying halfway between the islands of Rameswaram (India) and Delft (Neduntheevu -Sri Lanka), has been hitting the news headlines. Mainly, such interests are evinced when several of the hundreds of Indian trawlers that cross the International Boundary Line (IMBL) three times a week and engage in bottom trawling in Sri Lankan waters get arrested for a variety of offences, including illegal entry into Sri Lankan waters, engaging in fishing without licenses and practising bottom trawling, which is an offence in Sri Lanka. 

Compared with the regularity of these infractions, arrests are few and far between, and those arrested are released within weeks, if not days after court cases are completed in keeping with the country’s laws. Yet, egged by the fishing interests, Tamil Nadu politicians have made it a fine art to complain against arrests to New Delhi, demanding retrieval of Kachchativu, as if it would address the problem.  While the eye of the storm remains on the island, the Indian public appears to be unaware that illegal fishing by Tamil Nadu fishermen covers a wide ark from Chilaw in the northwest of Sri Lanka to Mullaitivu in the east of the island, hundreds of kilometres away from Kachchativu.  Nobody in India, either in New Delhi or Tamil Nadu, wishes to address the larger problem of illegal entry of Tamil Nadu fishermen into a foreign country, carrying out unlicensed fishing, and, in the process, damaging the fragile marine ecology by resorting to bottom trawling within Sri Lankan waters. Ironically, the Indian side, while demanding humanitarian treatment of its fishermen, seems to be oblivious to the denial of a decent livelihood to Sri Lankan fishermen in the north and the east of Sri Lanka, who are warned by their Indian counterparts not to venture into Sri Lankan waters three times a week, when they pillage their marine resources at will.  Sri Lankan Tamil fishermen in the north and the east, being the real victims of the tragedy, ask in unison whether the continuation of this illegal practice for many decades is because New Delhi finds it easier to manipulate the Sri Lankan government than making Tamil Nadu fishermen comply with the bilateral and international agreements?

A new Indian RTI report on Kachchativu

The latest round of the controversy over Kachchativu started with a tweet by the Indian prime minister on March 31 referring to an RTI report provided to the BJP president of Tamil Nadu, which reportedly claimed that the Congress Party callously gave away” the island of Kachchativu in 1974.  Indian External Affairs minister followed up on the matter and said that when drawing the maritime boundary in June 1974, Kachchativu was put on the Sri Lankan side.”  Quoting relevant Articles of the agreement and a statement made by Minister of External Affairs Sardar Swaran Singh on July 23, 1974, he added that the exchange of letters between the two foreign secretaries on March 23, 1976, ensured that fishing vessels and fishermen of India and Sri Lanka would not engage in fishing in the historic waters, the territorial sea and the exclusive zones of the two countries without the express permission of the two countries.  

He referred to continuous arrests of Indian fishermen and detention of their fishing vessels by Sri Lanka over the years, over which Chief Ministers of Tamil Nadu had repeatedly protested to New Delhi.  It was evident that he was not making a case for reclaiming the island but striving to restore fishing rights around the waters of Kachchativu.”  To strengthen his case, he quoted the legal opinions of former Indian Attorney General M C Setalvad (1958) and the Legal Advisor of the External Affairs Ministry, Dr. K Rao (1960), citing customary rights for Indians to fish around Kachchativu.  However, what was not figured in the interview was that thousands of Tamil Nadu trawlers cross the IMBL and engage in fishing over a wide arc from Chilaw in the West to Mullaitivu in the East, covering more than 450 kilometres of Sri Lankan coastline!

Even if Sri Lanka were to concede fishing rights around the Kachchativu island as demanded, how India would prevent the pillage of natural resources by Indian fishermen beyond the shores of Kachchativu of its economically debilitated neighbour covering a vast stretch of coastline was not made clear.  It is noteworthy that at least for the last twenty-five years, India has been pressing Sri Lanka for licensed fishing in these waters to facilitate the majority of its 4000-strong trawler fleet to continue bottom trawling in Sri Lankan waters, ignoring the illegality of that practice according to Sri Lankan law.

It may be recalled that in June 2011, the TN government led by Tamil Nadu Chief Minister Jayalalithaa filed a petition in the Supreme Court of India seeking to declare the 1974 and 1976 agreements unconstitutional.  However, the Indian government objected to the TN government’s arguments, stating that No territory belonging to India was ceded, nor sovereignty relinquished, since the area was in dispute and had never been demarcated” and that the dispute on the status of the island was settled in 1974 by an agreement. Both countries considered historical evidence and legal aspects when arriving at the decision.  The legality of the two agreements was confirmed in August 2014 by the Indian Attorney General Mukul Rohatgi, who represented the Centre. He told the Supreme Court bench led by Chief Justice of India R M Lodha, If you want Kachchatheevu back, you will have to go to war to get it back.”

When a previous RTI report was made public in 2015, the Indian side adopted the same position in 2011, that the two agreements did not involve acquiring or ceding territory belonging to India since the area in question had never been demarcated.  Against this backdrop, it is not a surprise that three highly respected former Indian High Commissioners of India in Sri Lanka, Shivshankar Menon Nirupama Rao and Ashok Kantha, two of whom later functioned as foreign secretaries, came out publicly against the latest Indian claim over Kachchativu.

Pathfinder is aware that elections in Tamil Nadu at the state or national level are occasions when the issue of Kachchativu receives undue prominence, as happened in March when a report under RTI was released to Tamil Nadu BJP President K Annamalai regarding the 1974 decision of the Indira Gandhi government to hand over” the territory in the Palk Strait to Sri Lanka.

From a legal perspective, India did not hand over” Kachchativu to Sri Lanka as claimed by the Indian side, simply because the island concerned was not a territory owned by India. Both countries claimed the island, and Sri Lanka established that historically, cartographically, and legally, the island had been administered by Sri Lanka since the Portuguese period, going back to 1615.

Indian claims to Kachchativu rebuffed during the colonial period

It has been recorded that even during the colonial period, India made claims over Kachchativu. It will be recalled that an Indian delegation visited Sri Lanka in October 1921 to discuss the fisheries line between the two countries.  At the meeting, the Indian side made a vain attempt to establish the fisheries line one mile east of Kachchativu so that the island would be located within India’s waters.   B. Horsburgh, the Principal Collector of Customs, who had also been the Government Agent of the Northern Province of Sri Lanka and therefore thoroughly knowledgeable on the subject, threatened not to proceed with the conference if the Madras officials led by C W E Cotton continued disputing Sri Lanka’s sovereignty over Kachchativu seeking to stake a claim over the island^[1]. Eventually, both sides agreed to set the fisheries line three miles west of Kachchativu, thus bringing the island firmly under Sri Lanka’s control.

Pathfinder is aware that records confirm that even after the independence of the two countries, India used to seek the approval of Sri Lanka to use the island as a bombardment target. In response to a request made by Indian High Commissioner V. V. Giri in August 1949, his Sri Lankan counterpart Kanthiah Vaithianathan responded that the suggestion made by the Indian side to the effect that Kachchativu was situated outside the territorial limits of Ceylon was not correct and that should the Royal Indian Navy desire to conduct fleet exercises as proposed, it will be necessary to obtain the permission of Ceylon Government to do so,” which response effectively ended the Indian request. Further, except for the claim made at the 1921 conference by the colonial officials of Madras, no other claim had been made by the Government of India until the mid-1950s.  Therefore, it can be maintained that Sri Lanka’s sovereignty over the island was based on specific historical documentation, the consistent exercise of jurisdiction and physical control over the island.

The 1974 agreement was concluded after painstaking negotiations spanning the administrations of two Sri Lankan prime ministers, Dudley Senanayake (1965-1970) and Mrs. Sirima Bandaranaike (1970- 1977), during the tenure of Indian Prime Minister Indira Gandhi. 

It is clear that the RTI episode was election-related propaganda activity, and the Indian side had decided to use the opportunity to obtain approval for licensed fishing in Sri Lankan waters. Against this backdrop, Sri Lanka must prepare itself to respond to future pressures and pleas from the Indian side for licensed fishing.

Establish a fisheries research station on Kachchativu

Meanwhile, Sri Lankan authorities should know that they have been idling for exactly half a century after Colombo established its sovereignty over Kachchativu.  The island may be a barren piece of real estate in the eyes of Sri Lankan authorities.  However, it is a strategically located island that can be put to productive use, considering that its vicinity is famous for fisheries resources.  Overfishing and damaging the sea bed due to continuous bottom trawling could destroy the area’s marine environment, depleting the fish stock, mussels, sea cucumbers, and other aquatic organisms that need to be protected.  Sri Lanka is yet to understand how it lost its centuries-old lucrative pearl fisheries breeding grounds in Mannar, for which the island was known for many centuries.  Against this backdrop, authorities concerned, including the Ministry of Fisheries and Aquatic Resources, the National Aquatic Resources Research & Development Agency (NARA), and other relevant institutions, should come up with ideas on how to use the island by establishing a permanent marine research station on the island, a proposal made by the Pathfinder Foundation way back in 2017^[2].

Meanwhile, Indian authorities and opinion makers should bear in mind that the fly in the ointment affecting cordial India-Sri Lanka relations is not Kachchativu, an issue that was conclusively resolved half a century ago, but the relentless attacks on the fisheries resources in the northeastern sea by Indian trawlers.  New Delhi should take proactive measures to address the decades-long issue and not expect the problem to disappear on its own or, eventually, expect Sri Lanka to accept the inevitable, which will come at a considerable economic and political cost to the state. This certainly is not how bilateral relations between India and its neighbours should be conducted, particularly during an enlightened era when Indian leaders do their utmost to stabilize its neighbourhood and see them developing along with resurgent India.

අග්‍රාමාත්‍ය මාධ්‍ය අංශය

අග්‍රාමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා  සහ දකුණු කොරියානු මහජන සමුහාණ්ඩුවේ, ජියොන්ග්සන්ග්බක්-ඩු (Gyeongsangbuk-du) ප්‍රාන්ත ආණ්ඩුකාර ලී චෙයොල් වූ මහතා (Lee CHeol Woo) අතර හමුවක් 2024.04.03 දින ජියොන්ග්සන්ග්බක්-ඩූ ආණ්ඩුකාර කාර්යාලයේ දී පැවැත්විණි.

අධ්‍යාපන හා උසස් අධ්‍යාපන, කෘෂිකාර්මික, ධීවර, කාන්තා හා ග්‍රාමීය සංවර්ධන කටයුතු වෙනුවෙන් විශාල ප්‍රතිලාභ රැසක් ලබාදීමට මෙහිදී එකඟ වූ අතර තවත් ව්‍යාපෘති රැසක් කෙරෙහි අවධානය යොමු කෙරිණි.

පාසල් සඳහා සුහුරු පන්ති කාමර, උසස් අධ්‍යාපනය නොලබා පාසල් හැරයන්නන් සදහා වන වෘත්තීය පුහුණු ආයතන සඳහා තොරතුරු තාක්ෂණ උපකරණ, විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය ප්‍රවේශ අවස්ථා වැඩි කිරීම, ශිෂ්‍යත්ව අවස්ථා වැඩිකර රට තුළ නේවාසික වීමේ ඉඩකඩ ලබා දීම,  සෞඛ්‍ය, ඉදිකිරීම් ක්ෂේත්‍රය තුළ ආයෝජනය කිරීම, ධීවර ක්ෂේත්‍රයට නව තාක්ෂණය, පසු අස්වනු හානි වැළකීමේ උපදේශන, කාන්තා සවිබල ගැන්වීමේ කටයුතු වලට සෘජු හා වක්‍ර ප්‍රතිපාදන, කොරියාවේ අස්වනු නෙලන සමයට පමණක් කෙටි කාලිනව රැකියා අවස්ථා ලබාදීමේ හැකියාව අතුළු කරුණු රැසක් මෙහිදී සාකච්ඡා විය.

එහිදී වැඩිදුරටත් අදහස් දැක්වූ අග්‍රාමාත්‍යවරයා – 

අග්‍රාමාත්‍යවරයා ලෙස මේ පළාතේ ඇති වූ නව ආර්ථික වර්ධනයේ ඉතා සාර්ථක කතාවක් නැරඹීමට අපට මේ අවස්ථාව ලබා දීම පිළිබඳ ව මම ආණ්ඩුකාරතුමාට ස්තූතිවන්ත වෙනවා. ආණ්ඩුකාරවරයාගේ ආශිර්වාදය මත පදනම් වූ මේ වැදගත් ස්වේච්ඡා සංවිධානය විසින් වෙනත් රටවලට ලබා දී ඇති සහයෝගීතාවය යටතේ ශ්‍රී ලංකාවේ, විශේෂයෙන් සබරගමුව පළාතේ කෑගල්ල, රත්නපුර දිස්ත්‍රීක්ක වල සහ ශ්‍රී ලංකාවේ දියුණු වන ප්‍රදේශ රැසකට සෙත සැලසී තිබෙනවා.

අධ්‍යාපනය නංවාලීම, ග්‍රාමීය ජනතාවගේ සුබසාධනය සඳහා ඉතා සමීප සබඳතාවයක් ඇතිකරගත් සයිමෝල් පදනම, හා ආණ්ඩුකාරවරයා තමා විසින්ම ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණ  ක්‍රියාත්මක කිරීමේ යෝජනාවට අත්සන් කළ අතර දැන් එය ක්‍රියාත්මක කිරීමේ අදියරේ පවතිනවා. ඒ සඳහා අපි නැවත වරක් මෙම විශේෂිත ක්ෂේත්‍රවල මූලිකත්වය ගැනීම පිළිබඳව ඔබට සහ සයිමෝල් පදනමට ස්තූති කිරීමට කැමතියි. එය තවදුරටත් ඉදිරියට ගෙන යාමට අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා. එමෙන්ම වර්තමාන ශ්‍රී ලංකා ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාගේ  උණුසුම් සුබපැතුම් මා ඔබ වෙත ප්‍රකාශ කරනවා.අද බොහෝ ක්ෂේත්‍රවලට අදාළ වන නව තාක්‍ෂණය, නව ආයෝජන සම්බන්ධයෙන් කොරියාව සමඟ සමීපව කටයුතු කිරීමට අප බලාපොරොත්තු වෙනවා. මෙම සහයෝගීතාව ශක්තිමත් කර ඉදිරියට ගෙන යා හැකි යැයි අපි බලාපොරොත්තු වෙනවා. ඒ සඳහා මම අග්‍රාමාත්‍යවරයා  ලෙස පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සමඟ ඔබේ පළාතේ සංචාරය කරනවා. එබැවින් එය ශ්‍රී ලංකාවට ඉතා වැදගත් සංචාරයක් සහ අවස්ථාවක්.

ජියොන්ග්සන්ග්බක්-ඩු හි ප්‍රමුඛ  පෙළේ නිලධාරීන් හා ශ්‍රී ලංකාව නියෝජනය කරමින් රාජ්‍ය අමාත්‍යවරුන් වන පියල් නිශාන්ත, අනූප පැස්කුවෙල්, පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් වන යදාමිණී ගුණවර්ධන, ජගත් කුමාර, රාජිකා වික්‍රමසිංහ, මුදිතා ද සොයිසා, අග්‍රාමාත්‍ය ලේකම් අනුර දිසානායක, දකුණු කොරියාවේ ශ්‍රී ලංකා තානාපති සාවිත්‍රි පානබොක්කේ යන අය මෙම අවස්ථාවට එක්වූහ.

අග්‍රාමාත්‍ය මාධ්‍ය අංශය        

– අද දෙරණ –

දිවුලපතාන ගම්මානය ආශ්‍රිතව ඉදිකර තිබෙන ආරක්ෂිත මුරකපොලු ඉවත් කිරීමට පියවර ගන්නා ලෙස නියෝගයක් නිකුත් කරන්නැයි ඉල්ලා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය හමුවේ මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කර තිබේ.

අම්පාර දිස්ත්‍රික්කයේ සිංහල ජනතාව බහුතරයක් වාසය කරන දිවුලපතන ගම්මානය ආශ්‍රිතව ඉදිකර තිබෙන ආරක්ෂිත මුරකපොලු ඉවත්කොට එම ජනතාවට නිදහසේ ජීවත් විය හැකි වතාවරණයක් උදාකර දීමට පියවර ගන්නා ලෙස නියෝගයක් නිකුත් කරන්නැයි ඉල්ලා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය හමුවේ මෙම මූලික අයිතිවාසිකම් පෙත්සම ඉදිරිපත් කර ඇත.

පූජ්‍ය බෙංගමුවේ නාලක හිමි සහ දිවුලපතන ගම්වාසින් පිරිසක් විසින් මෙම පෙත්සම ඉදිරිපත් කර තිබේ.

එහි වගඋත්තරකරුවන් ලෙස වාරිමාර්ග අමාත්‍ය පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි,  සංචාරක අමාත්‍ය හරින් ප්‍රනාන්දු, නැගෙනහිර පළාත භාර ජ්‍යෙෂ්ඨ නියෝජ්‍ය පොලිස්පති අජිත් රෝහණ ඇතුළු පිරිසක් නම් කර ඇත.

පෙත්සම්කරුවන් කියා සිටින්නේ නැගෙනහිර පළාතේ පිහිටි දිවුලපතන ගම්මානයේ ඈත අතීතයේ පටන් සිංහල ජනතාව වාසය කළ බවය.

1974 වසර වන විට අදාළ ගම්මානයේ සිංහල පවුල් 618ක් වාසය කළ බවත් පෙත්සමේ සඳහන් වෙයි.

එහෙත් අදාළ ගම්මානය වටා ඉදිකර තිබෙන ආරක්ෂක මුරපොළවල් ඇතුළු රජයේ නිලධාරීන්ගේ ක්‍රියාකාරකම් නිසා එම ගම්මානයේ වාසය කරන සිංහල ජනතාවට සිය කෘෂිකාර්මික කටයුතු නිදහසේ කරගෙන යාමට නොහැකි තත්ත්වයක් උද්ගතවී ඇති බවත් පෙත්සමෙන් චෝදනා කරයි.

රාජ්‍ය නිලධාරීන් විසින් සිදුකරන විවිධ බාධා කිරීම් හේතුවෙන් එම ගම්මානයේ ජනතාවට සිය ජීවිකාව නිදහසේ කරගෙන යාමට නොහැකි වී ඇති බවත් විවිධ දේශපාලන යටි අරමුණු මුල්කරගෙන මෙවැනි බාධා කිරීම්  සිදුකෙරෙමින් පවතින බවත් පෙත්සමේ සඳහන් වෙයි.

– අද දෙරණ –

Courtesy the Island

The Sangha for Better Sri Lanka (SBSL) and the Global Tamil Forum (GTF) are saddened by the untoward incidents that took place during the Maha Shivaratri Event (March 8, 2024) at Vedukkunari Aathi Sivan Temple in the North of Sri Lanka.

On the Maha Shiva Rathri night (the most auspicious night in the Hindu calendar), in an alarming escalation of force, the security forces resorted to actions which included depriving the devotees of food, water and other basic necessities, and the forceful and humiliating manner in which the devotees including the temple priests were removed from the site and detained.

We are aware of the history of the conflict in this and other contentious areas which are often fuelled by the suspicions and fears among the minority communities about the broader state agenda of imposing majoritarian character, symbols and practices at the expense of their centuries old cultural traditions and practices. The Archaeology Department is often viewed as a tool to achieve this end. The courts, too, are subjected to unhealthy pressure and in the present crisis there are conflicting interpretations as to whether the night pooja was permitted or not – this in itself is an affront to those who have been following such religious practices over many years.

What was striking the most during the recent escalation was the excessive force and the humiliating treatment inflicted upon the devotees of a particular faith.

As the police couldn’t produce any evidence of damage at the site, and the fact that there was an existing legal determination that worshipping must be permitted and the release of all detainees by the judge is of great relief.

The oral statement by the UN High Commissioner for Human Rights, Volker Turk, presented earlier this month highlighted continuing abductions, unlawful detention and torture by the Security establishment and the present crisis appears to validate his strong concerns. Further, such occurrences go against the reconciliation agenda the government purported to promote, including by setting up a new Office for this purpose.

We are also concerned about the negative fallout such incidents can cause to the initiatives undertaken by SBSL and GTF for promoting religious harmony and understanding among all communities in Sri Lanka.

With the possibility of elections later in the year and the potential for interested parties to stir unrest for electoral benefits, we call upon all citizens of the country – including politicians, government officials, and the legal and security establishments – to take utmost precaution to avoid repeat of such incidents in the future.

In other progressive steps three of the SBSL Buddhist monks, Ven. Madampagama Assaji Tissa Thero, Ven. Kithalagama Hemasara Nayake Thero and Ven. Prof. Pallekande Rathnasara Thero met with the Minister of Buddhasasana, Religious, and Cultural Affairs Vidura Wickremanayake on 14 March. Apart from formally handing over the Himalaya Declaration, they also discussed some of the issues highlighted at the meeting with the Most Ven Nallai Atheenam Kurukkal in December 2023.

It is noteworthy to acknowledge that the SBSL monks visited the sites in January to see it for themselves where issues were identified, including the Thirukoneswarar Temple in Tricomalee, Kurunthoor Malai and in Kankesanthurai within the presidential palace compound which comprises two Hindu temples, namely Lingeswarar Kovil and Krishnar Kovil and a Samadhi (tomb or mausoleum) of Sadayamma Sadhu. The Minister assured the monks that he will assist in finding resolutions to these issues in the near future. On 10 January, at Kurunthoor Malai, with the assistance of the Governor for Northern Province, the monks were able to resolve the issue of water supply to a large part of agricultural land to which water supply was temporarily suspended.

On 12 March, Ven. Kalupahana Piyaratana Thero from the SBSL and Prakash Rajasunderam from GTF – Australia met with the United Nations Resident Coordinator Marc-André Franche in Colombo and formally handed over the Himalaya Declaration. Following the meeting, the UN Resident Coordinator tweeted Today, I received representatives from Sangha for Better Sri Lanka & Global Tamil Forum who shared their ‘Himalayan Declaration’ & plans for ‘National Conversation’. Look forward to further updates of their social & religious dialogue on reconciliation and respect for human rights”.

The third of the five proposed workshops as preparatory district level workshops to upskill coordinators for the National Conversation based on the Himalaya Declaration took place in Batticaloa, on Friday, March, 1 and Saturday, March, 2. Participants from four surrounding districts, namely, Polonnaruwa, Monaragala, Ampere and Trinocmalee also participated.

At the workshop in Batticaloa, thirty religious leaders of all faiths and some civil society members participated. Ven. Kalupahana Piyarathana Thero, Ven. Prof. Pallekande Rathnasara Thero, and Ven. Kithalagama Hemasara Nayake Thero were present and led the discussions on behalf of Sangha for Better Sri Lanka (SBSL). Global Tamil Forum (GTF) was represented by Velupillai Kuhanendran from the United Kingdom.

Visaka Dharmadasa’s Association for War Affected Women (AWAW) facilitated the gathering. Six statements in the Declaration found widespread acknowledgement among the participants. Professional facilitators Indika Perera, Nagaratnam Vijayskanthan and Jinadari Parameshwaram, who also provided translations.

The inaugural workshop was held in Kurunegala on February 9 and 10. At the Kurunegala workshop, participants included Gampaha, Anuradhapura and Puttalam as well. The second workshop was held at Kandy, where participants were from areas such as Mattale, Badulla, Ratnapura, Nuwara Eliya and Kegalle.

These planned workshops are aimed at training the proposed 150 interfaith clergy and civil society members, as coordinators. They will be the key resource persons who will facilitate the planned 25 districts conversations, in the coming months. These proposed five workshops will all be two days workshops, spread around the country.

Next workshop will be on 19 and 20 April in Galle which will have participants from Colombo, Kalutara, Galle, Matara and Hambantota. The final one will be on 26 and 27 April in Vavuniya, where participants from Jaffna, Mullaitivu, Kilinochchi, Mannar and Vavuniya will participate.

Each district will be represented by five inter-religious persons and a civil society member in total six per district. Therefore, from the 25 districts will be 150 coordinators. Once all five workshops are over, the national conversation will begin.

Nick Turse,TomDispatch

TomDispatch is distinctly a forever-war creation. When I began it almost 23 years ago, the U.S. had just invaded Afghanistan and, of course, there wasn’t the faintest sense that what had been launched then, in the wake of the 9/11 attacks on this country, would still be going on globally so many years later, or that, in all those years, the best-funded military on the planet would achieve so remarkably little (except perhaps in getting itself funded at ever more astronomical levels).

If, in fact, you had told me then that, by March 2024, the U.S. military would have been decisively defeated in Afghanistan, largely defeated in Iraq, and would never have managed to come anywhere close to eradicating the still-expanding terror groups on this planet in what was already (all too ominously) known then as the Global War on Terror, I doubt I would have believed you. If you had told me that, in March 2024, a newly formed junta in Niger (a country I then knew nothing about), five of whose members had been trained by the U.S. military, would be threatening to kick our forces out of their country because our war on terror had failed so dismally in the region, leaving behind an airbase built there for a genuine fortune, I would have thought you nuts.

And yet, here we are. As TomDispatch‘s Nick Turse — who, in all these years, has followed the grim war on terror into Africa in a way no other journalist has — suggests, it’s another one down for the home team (which has been all too far from home all too regularly since September 11, 2001). Consider his striking report just one more nightmare in the Global War That Never Ends, or GWTNE. Tom

Epic Fail

The New Junta in Niger Tells the United States to Pack Up Its War and Go Home

BY NICK TURSE

Dressed in green military fatigues and a blue garrison cap, Colonel Major Amadou Abdramane, a spokesperson for Niger’s ruling junta, took to local television last month to criticize the United States and sever the long-standing military partnership between the two countries. The government of Niger, taking into account the aspirations and interests of its people, revokes, with immediate effect, the agreement concerning the status of United States military personnel and civilian Defense Department employees,” he said, insisting that their 12-year-old security pact violated Niger’s constitution.

Another sometime Nigerien spokesperson, Insa Garba Saidou, put it in blunter terms: The American bases and civilian personnel cannot stay on Nigerien soil any longer.”

The announcements came as terrorism in the West African Sahel has spiked and in the wake of a visit to Niger by a high-level American delegation, including Assistant Secretary of State for African Affairs Molly Phee and General Michael Langley, chief of U.S. Africa Command, or AFRICOM. Niger’s repudiation of its ally is just the latest blow to Washington’s sputtering counterterrorism efforts in the region. In recent years, longstanding U.S. military partnerships with Burkina Faso and Mali have also been curtailed following coups by U.S.-trained officers. Niger was, in fact, the last major bastion of American military influence in the West African Sahel.

Such setbacks there are just the latest in a series of stalemates, fiascos, or outright defeats that have come to typify America’s Global War on Terror. During 20-plus years of armed interventions, U.S. military missions have been repeatedly upended across Africa, the Middle East, and South Asia, including a sputtering stalemate in Somalia, an intervention-turned-blowback-engine in Libya, and outright implosions in Afghanistan and Iraq.

This maelstrom of U.S. defeat and retreat has left at least 4.5 million people dead, including an estimated 940,000 from direct violence, more than 432,000 of them civilians, according to Brown University’s Costs of War Project. As many as 60 million people have also been displaced due to the violence stoked by America’s forever wars.”

President Biden has both claimed that he’s ended those wars and that the United States will continue to fight them for the foreseeable future — possibly forever — to protect the people and interests of the United States.” The toll has been devastating, particularly in the Sahel, but Washington has largely ignored the costs borne by the people most affected by its failing counterterrorism efforts.   

Reducing Terrorism” Leads to a 50,000% Increase in… Yes!… Terrorism

Roughly 1,000 U.S. military personnel and civilian contractors are deployed to Niger, most of them near the town of Agadez at Air Base 201 on the southern edge of the Sahara desert. Known to locals as Base Americaine,” that outpost has been the cornerstone of an archipelago of U.S. military bases in the region and is the key to America’s military power projection and surveillance efforts in North and West Africa. Since the 2010s, the U.S. has sunk roughly a quarter-billion dollars into that outpost alone.

Buy the Book

Washington has been focused on Niger and its neighbors since the opening days of the Global War on Terror, pouring military aid into the nations of West Africa through dozens of security cooperation” efforts, among them the Trans-Sahara Counterterrorism Partnership, a program designed to counter and prevent violent extremism” in the region. Training and assistance to local militaries offered through that partnership has alone cost America more than $1 billion.

Just prior to his recent visit to Niger, AFRICOM’s General Langley went before the Senate Armed Services Committee to rebuke America’s longtime West African partners. During the past three years, national defense forces turned their guns against their own elected governments in Burkina Faso, Guinea, Mali, and Niger,” he said. These juntas avoid accountability to the peoples they claim to serve.”

Langley did not mention, however, that at least 15 officers who benefited from American security cooperation have been involved in 12 coups in West Africa and the greater Sahel during the Global War on Terror. They include the very nations he named: Burkina Faso (2014, 2015, and twice in 2022); Guinea (2021); Mali (2012, 2020, and 2021); and Niger (2023). In fact, at least five leaders of a July coup in Niger received U.S. assistance, according to an American official. When they overthrew that country’s democratically elected president, they, in turn, appointed five U.S.-trained members of the Nigerien security forces to serve as governors.

Langley went on to lament that, while coup leaders invariably promise to defeat terrorist threats, they fail to do so and then turn to partners who lack restrictions in dealing with coup governments… particularly Russia.” But he also failed to lay out America’s direct responsibility for the security freefall in the Sahel, despite more than a decade of expensive efforts to remedy the situation.

We came, we saw, he died,” then-Secretary of State Hillary Clinton joked after a U.S.-led NATO air campaign helped overthrow Colonel Muammar el-Qaddafi, the longtime Libyan dictator, in 2011. President Barack Obama hailed the intervention as a success, even as Libya began to slip into near-failed-state status. Obama would later admit that failing to plan for the day after” Qaddafi’s defeat was the worst mistake” of his presidency.

As the Libyan leader fell, Tuareg fighters in his service looted his regime’s weapons caches, returned to their native Mali, and began to take over the northern part of that nation. Anger in Mali’s armed forces over the government’s ineffective response resulted in a 2012 military coup led by Amadou Sanogo, an officer who learned English in Texas, and underwent infantry-officer basic training in Georgia, military-intelligence instruction in Arizona, and mentorship by Marines in Virginia.

Having overthrown Mali’s democratic government, Sanogo proved hapless in battling local militants who had also benefitted from the arms flowing out of Libya. With Mali in chaos, those Tuareg fighters declared their own independent state, only to be pushed aside by heavily armed Islamist militants who instituted a harsh brand of Shariah law, causing a humanitarian crisis. A joint French, American, and African mission prevented Mali’s complete collapse but pushed the Islamists to the borders of both Burkina Faso and Niger, spreading terror and chaos to those countries.

Since then, the nations of the West African Sahel have been plagued by terrorist groups that have evolved, splintered, and reconstituted themselves. Under the black banners of jihadist militancy, men on motorcycles armed with Kalashnikov rifles regularly roar into villages to impose zakat (an Islamic tax) and terrorize and kill civilians. Relentless attacks by such armed groups have not only destabilized Burkina Faso, Mali, and Niger, prompting coups and political instability, but have spread south to countries along the Gulf of Guinea. Violence has, for example, spiked in Togo (633%) and Benin (718%), according to Pentagon statistics.

American officials have often turned a blind eye to the carnage. Asked about the devolving situation in Niger, for instance, State Department spokesperson Vedant Patel recently insisted that security partnerships in West Africa are mutually beneficial and are intended to achieve what we believe to be shared goals of detecting, deterring, and reducing terrorist violence.”  His pronouncement is either an outright lie or a total fantasy.

After 20 years, it’s clear that America’s Sahelian partnerships aren’t reducing terrorist violence” at all. Even the Pentagon tacitly admits this. Despite U.S. troop strength in Niger growing by more than 900% in the last decade and American commandos training local counterparts, while fighting and even dying there; despite hundreds of millions of dollars flowing into Burkina Faso in the form of training as well as equipment like armored personnel carriers, body armor, communications gear, machine guns, night-vision equipment, and rifles; and despite U.S. security assistance pouring into Mali and its military officers receiving training from the United States, terrorist violence in the Sahel has in no way been reduced. In 2002 and 2003, according to State Department statistics, terrorists caused 23 casualties in all of Africa. Last year, according to the Africa Center for Strategic Studies, a Pentagon research institution, attacks by Islamist militants in the Sahel alone resulted in 11,643 deaths – an increase of more than 50,000%.

Pack Up Your War

In January 2021, President Biden entered the White House promising to end his country’s forever wars.  He quickly claimed to have kept his pledge. I stand here today for the first time in 20 years with the United States not at war,” Biden announced months later. We’ve turned the page.” 

Late last year, however, in one of his periodic war powers” missives to Congress, detailing publicly acknowledged U.S. military operations around the world, Biden said just the opposite. In fact, he left open the possibility that America’s forever wars might, indeed, go on forever. It is not possible,” he wrote, to know at this time the precise scope or the duration of the deployments of United States Armed Forces that are or will be necessary to counter terrorist threats to the United States.”

Niger’s U.S.-trained junta has made it clear that it wants America’s forever war there to end. That would assumedly mean the closing of Air Base 201 and the withdrawal of about 1,000 American military personnel and contractors. So far, however, Washington shows no signs of acceding to their wishes. We are aware of the March 16th statement… announcing an end to the status of forces agreement between Niger and the United States,” said Deputy Pentagon Press Secretary Sabrina Singh. We are working through diplomatic channels to seek clarification… I don’t have a timeframe of any withdrawal of forces.”

The U.S. military is in Niger at the request of the Government of Niger,” said AFRICOM spokesperson Kelly Cahalan last year. Now that the junta has told AFRICOM to leave, the command has little to say. Email return receipts show that TomDispatch’s questions about developments in Niger sent to AFRICOM’s press office were read by a raft of personnel including Cahalan, Zack Frank, Joshua Frey, Yvonne Levardi, Rebekah Clark Mattes, Christopher Meade, Takisha Miller, Alvin Phillips, Robert Dixon, Lennea Montandon, and Courtney Dock, AFRICOM’s deputy director of public affairs, but none of them answered any of the questions posed. Cahalan instead referred TomDispatch to the State Department. The State Department, in turn, directed TomDispatch to the transcript of a press conference dealing primarily with U.S. diplomatic efforts in the Philippines.

USAFRICOM needs to stay in West Africa… to limit the spread of terrorism across the region and beyond,” General Langley told the Senate Armed Services Committee in March.  But Niger’s junta insists that AFRICOM needs to go and U.S. failures to limit the spread of terrorism” in Niger and beyond are a key reason why.  This security cooperation did not live up to the expectations of Nigeriens — all the massacres committed by the jihadists were carried out while the Americans were here,” said a Nigerien security analyst who has worked with U.S. officials, speaking on the condition of anonymity.

America’s forever wars, including the battle for the Sahel, have ground on through the presidencies of George W. Bush, Barack Obama, Donald Trump, and Joe Biden with failure the defining storyline and catastrophic results the norm. From the Islamic State routing the U.S.-trained Iraqi army in 2014 to the Taliban’s victory in Afghanistan in 2021, from the forever stalemate in Somalia to the 2011 destabilization of Libya that plunged the Sahel into chaos and now threatens the littoral states along the Gulf of Guinea, the Global War on Terror has been responsible for the deaths, wounding, or displacement of tens of millions of people.

Carnage, stalemate, and failure seem to have had remarkably little effect on Washington’s desire to continue funding and fighting such wars, but facts on the ground like the Taliban’s triumph in Afghanistan have sometimes forced Washington’s hand. Niger’s junta is pursuing another such path, attempting to end an American forever war in one small corner of the world — doing what President Biden pledged but failed to do. Still, the question remains: Will the Biden administration reverse a course that the U.S. has been on since the early 2000s?  Will it agree to set a date for withdrawal? Will Washington finally pack up its disastrous war and go home?

Copyright 2024 Nick Turse

Featured image: Army partners with Republic of Niger military by U.S. Army Southern European Task Force is licensed under CC BY 2.0 / Flickr

Follow TomDispatch on Twitter and join us on Facebook. Check out the newest Dispatch Books, John Feffer’s new dystopian novel, Songlands (the final one in his Splinterlands series), Beverly Gologorsky’s novel Every Body Has a Story, and Tom Engelhardt’s A Nation Unmade by War, as well as Alfred McCoy’s In the Shadows of the American Century: The Rise and Decline of U.S. Global Power, John Dower’s The Violent American Century: War and Terror Since World War II, and Ann Jones’s They Were Soldiers: How the Wounded Return from America’s Wars: The Untold Story.

Nick Turse is the managing editor of TomDispatch and a fellow at the Type Media Center. He is the author most recently of Next Time They’ll Come to Count the Dead: War and Survival in South Sudan and of the bestselling Kill Anything That Moves.

Chanaka Bandarage

A NPP victory is highly likely in the forthcoming Presidential/Parliamentary elections.  People are jubilant about this.

People will vote for NPP en-mass; this is for sure.

People’s only hope is that NPP will rescue them from the current social and economic plight and bring forth prosperity to them.  

What people want is a political party that can rebuild this nation, not a one that will put it further down.

Since 1970 or so all parties have been extremely corrupt. In the past 30 years we have become one of the most corrupt countries in the world. Because the politicians are so corrupt, public servants emulate them. They also engage in all forms of bribery and corruption.

This phenomenon is in NPP’s favour as their leaders boast a good record in relation to honesty.  Any doubt about same, people give JVP the benefit.

But, that record itself is not enough. Integrity, foresight, wisdom, empathy, patriotism etc  are needed to run a country well.

In 2019 people voted for Gota resoundingly (69 million). They genuinely believed that he would fix the country’s problems and make it prosperous.  Gota failed the people miserably; they threw him out within 2 years of coming to power.

Will the same fate fall upon the future NPP President and the NPP government? Let us hope not.

If it is a Yes, it will be disasterous for the nation – a loss for all people.

Let us hope that the NPP Presidency and its government will be a success. This paper is written in  that good mindset.

This writer foresees some major practical problems that the NPP administration would face, thus pens them down herein:

NPP boasts that upon its current leader becoming the President, he will not rule the country alone but with his team. This is strange.

We have a Parliamentary Executive that consists of the President and the Cabinet. The topmost government officials can be considered as part of the Executive.

How does the NPP aspire to govern the country in such a surrounding? Why are they saying that rather than the elected, individual leader, the country will be run by a NPP leadership team.

It is true – this is how they run the party now.

Currently the NPP is run by its strong polity-bureau. It has a leader, but it is the Party’s Secretary that is most powerful. It is the Secretary not the Leader that selects the  party’s Presidential candidate.

The method that the NPP adopts in Pelawatte will not work in Echelon’s Square.

We have an Executive Presidency. The President has enormous power – some are like dictatorial.  If NPP tries  to run the government the Pelawatte way, that will amount to violating our Constitution.

NPP wanting to run the country by a leadership team is China way, but we have an Executive government system which is French way. If NPP wants the former, they will have to introduce significant Constitutional amendments. People will not be in favour of such nonsense.

Does the current NPP leader think he does not have the ticker to be the country’s leader (run the country under his total command and control in true leadership spirit– this is what our Constitutions prescribes). If Yes, he is not leadership material .

NPP states that each of their Cabinet ministers (there will be about 25) will be advised by a team of experts (about 5 or 6 per Ministry). This sounds nonsensical.

In our current Westminster system Cabinet ministers run the ministries with the help of the deputy ministers, permanent secretaries and other high ranking government officials. The NPP must adapt this system. They cannot change things willy nilly.

Why do they want at least 150 cabinet advisers appointed?  How much will this cost the taxpayer?

Appointment of these advisers (a new layer of administrators?) could be chaotic, duplicative and waste of money. Last thing the people want is another White Elephant.

In  a democracy it is the elected representatives who  run the administration;  not their friends and cronies. If these advisors are so good (this is how the NPP describes them), why not try them as NPP election candidates and ask for the people’s vote?

We must not forget that Gota’s failures commenced from his failed fertilizer policy. A team of experts advised him that the country must disband chemical fertilizer, somewhat within 24 hours; and switch to organic farming. What our farmers had practised for so many generations was abruptly stopped by one  Gota Order.

Gota’s expert agricultural panel mainly comprised of a medical doctor, a Buddhist monk, his agricultural minister (a former insurance agent) and a media tycoon. There were few expert agriculturalists in it.

NPP must learn from Gota’s mistakes. It must give regard to the proverb ‘too many cooks spoil the soup’.

We need a leader like Lee Kwan Yew. Our leader must know what is good and bad for the nation.  He/she must always take decisions in the best interests of the country. US President Truman had the sign ‘the buck stops here’ placed on his desk.

What guarantee can the NPP give us that their President will govern the country with a NPP leadership team? Their President may abandon the promise and start to rule the country per the Constitution. The leader may say contrary to what was stated during the election time, he would adhere to the Constitution. This could cause a rift in the party, which will inhibit public good.

Empirical evidence shows that our Presidents have always deviated from promises that they make during election times. A lie practised by almost every President since 1994 is that once they come to power they would scrap the Executive Presidency. No one has struck to their promise.

Thus, we have been ruled by a bunch of liars for the last 30+ years.

How can such people who do not have genuine intent to serve the masses build a nation?

In developed countries leaders practice what they preach.

The current NPP leader states words to the effect that he is ashamed that Sri Lanka has thus far not produced a minority Prime Minister. Basically, he was saying that it is time for Sri Lanka to have a Tamil Prime Minister under his Sinhalese Presidency. It is probable that JVP’s powerful Tamil polity bureau member who heads the party’s up-country estate unions would be the NPP’s Prime Minister.

An alarming aspect is that this person has publicly stated words to the effect that it is time for the countrymen to forget ethnicity (race) and think Sri Lankan. He effectively wants the citizens’ race not being mentioned in the Birth Certificate.

Why should we hide our ethnic identity? This is bizarre.

He was preaching this to the Sinhalese in a Sinhala YouTube Channel. Has he ever stated this to his Tamil brethren both in the upcountry and the North/East? To the writer’s best knowledge – No.

In the said YouTube interview, he stated that ethnic identity of the upcountry Tamils must be protected and enhanced. Simply, he advocates double standards.

We must not forget that the country’s Sinhala numbers are declining rapidly. Although some foolishly boasts that Sinhala Buddhists are still about 70% of the population, the writer states it cannot be so. He believes this number now is about 65%.

A powerful section of the NPP seems wanting a female as their Prime Minister. A female JVP MP is also a possibility.

Thus, it is quite likely that the NPP’s Prime Minister will either be a male Tamil or a female Sinhalese.

NPP must have a policy of giving the country’s best positions to best persons. This must be done solely on merit, not on quota.

In relation to the Prime Ministership, it seems there are two NPP sections promoting two concepts. This can lead to chaos and animosity. Let us hope that such a situation would not arise.

NPP should sort out these differences/anomalies now. Otherwise, the country will suffer.

Also, the people must know in advance; they have a right to know.

NPP leader has demonstrated us that he is a strong Liberal. This is alright. But, his recent comments in criticizing the need to uphold traditions and values is a real cause for concern.

Unlike the US, Australia; we are a conservative society. People here know who they are/where they came from. We are proud of our culture, customs and traditional way of life. NPP must not try to change everything overnight. This is a civilization that has existed for 2500 years.

Sri Lanka is a country founded on a Sinhala Buddhist foundation. Sadly many Buddhist priests do not have the guts to say this openly. Several Muslim and Christian leaders (including the Cardinal) have been bold enough to state in public loudly that Sri Lanka is a Sinhala Buddhist country.

Accepting this does not mean others are 2^nd class.

We all live like children of one mother. It should be that way.

Contrary to what Rohana Wijeweera, Somawansha Amarasinghe preached, the current NPP hates to believe  Sri Lanka is a Sinhala Buddhist nation.

Will the NPP accept the fact that the Sinhalese have the right to live in the North and the East? We need answers to this question now.

Since recently, NPP leaders have started visiting/worshiping Buddhist temples. This is somewhat hilarious. It is well known that JVP has been an atheist party.

Are they doing this to canvass the Sinhala Buddhist vote?  NPP must be upfront with the electorate.

We must not forget that JVP has been a marxist party.

NPP has been silent on its stance on the 9^th Article of the Constitution. Prior to the election they must clearly articulate their position. Would they support the State giving patronage to Buddhism or not?

Would the NPP preserve the Article 9? People ought to know this.

NPP has slipped away from answering whether or not they would implement the 13^th Amendment fully (giving land and police powers to provinces), or even give 13+. It is true that their only female MP in the parliament did state that they support the implementation of the 13A fully. This is an extraordinary statement on NPP’s behalf.

Up to what extent would they go in supporting the 13A or 13+?

The current NPP leaders must not forget that under Somawansa Amarasinghe’s leadership it worked hard to preserve the country’s sovereignty and territorial integrity. It was the JVP that challenged the merger of the Northern and Eastern provinces in the Supreme Court. The JVP was successful on that occasion.

Today’s JVP (NPP) policies are poles apart from that of Rohaha Wijeweera and Somawansa Amarsinghe. They are most attuned to the philosophies and concepts of the Peratugamis, Lionel Bopage, Jayadewa Uyangoda, Victor Ivan et al.

It is very good for the NPP to promise masses that under its regime all looted money ($) will be returned to  Sri Lanka and the looters will be prosecuted. This is their strongest point.

This is the main reason why people will vote for them.

But, will they genuinely do this? If yes, what is their strategy in doing so. NPP must explain.

Ranjan Ramanayake stated ‘brother, all 225 are friends”. According to him, the JVP is included in the  225.

The NPP agrees that the IMF way is the only way; they say they will negotiate with the IMF and vary the terms and conditions to make them more people friendly. This explanation is not enough.

They must articulate what are the unfair IMF terms and conditions, and how they will include more favourable ones.

It is wise for the NPP to clear these practical problems that would  pop under their future administration. They should do this now, in utmost good faith.

The country eagerly awaits answers.

Good luck to the NPP! 

මතුගම සෙනෙවිරුවන්

             සූර්යයා පෘතුවියට සාපේක්ෂව යන ගමනේ දී ලංකාවට මුදුන්වන්නේ බක් මාසයේ දීය.සූර්ය රශ්මියේ තෙදබල වැඩි වැඩියෙන් අවශ්‍ය වන්නේ ගහකොළ බවභෝග වර්ධනයටයි. පැවති වර්ෂයේ යල සහ මහකන්න යන්හි අස්වනු කපා පා ගැනීමෙන් පසු ඉටු දෙවියන් සතුටු කිරීමට ගම්භාර වැව් කොටු භාර දෙවි දෙවතාවුන් සතුටු කිරීමට ගම්මඩු දෙවොල් මඩු නටා දේව දානය අහවර වීමෙන් පසු බක් මාසයේ ප්‍රථම වර්ෂාව පතිත වන බව පැරැන්නන් දැන සිටියහ. ඒ නිසා අවුරුදු උත්සවයට පළමු යල කන්නයේ ගොවිතැන සම්පූර්ණ කරති.එහෙත් එළඹෙන වසර සඳහා නිෂ්පාදන සැලසුමක් පිළිබඳ සුභ මුහුර්තයක් ගනු ලබන්නේ සූර්යයා මේෂ රාශියෙන් මීන රාශියට සංක්‍රමණය වීමෙන් අනතුරුව අවුරුදු දිනයේ දීය.

           සෙයිලාන් සිලෝන් සෙරන්ඩිබ් සිංහලද්වීප සහ ශ්‍රී ලංකාව යනුවෙන් හඳුන්වනු ලබන මේ කුඩා දිවයින ආසියාකරයේ වැදගත් ස්ථානයක පිහිටා තිබෙන මුතු ඇටයකැයි කියති.මෙහි ජීවන ක්‍රමය කෘෂිකර්මයයි. බත් ප්‍රධාන ධාන්‍ය වලින් සපිරුණු අල බතල බුලතින් කිරි ගිතෙලින් ස්වයංපෝෂිත ආර්ථිකයක් එයට තිබුණි. පැරණි රජවරු කෘෂිකර්මයට විශේෂ තැනක් දුන්හ. ලොකු කුඩා වැව් සෑදිමට මෙන්ම නඩත්තුවට කැප වූහ. විදෙස් සතුරු ආක්‍රමණිකයන් විසින් වැව් කොටු කඩා බිඳ දමා  ආර්ථිකය වනසා ලීමට වරින් වර උත්සාහ කළහ. සතුරු බිය මැඩ පවත්වා කළ පළමු කාර්යය නම් වැව් අමුණු යලි ගොඩ නැන්වීමයි. ඉරිපින්නියාව ශිලාලේඛනයේ සඳහන් පරිදි ඒවා පෙර සිරිත අනුව සිදු කළහ. ධන ධාන්‍ය බැංකු වල තැන්පත් කොට ඒ ලබන පොළියෙන් සද් ධර්මයේ චිරස්ථිතියට කටයුතු කළ බව තෝනිගල ශිලා ලේඛනයෙන් පැහැදිලි වේ.මේ නිසා ගොවිතැන රටේ සියලුම දෙනගේ ජීවන ක්‍රමය විය.රජවරු වප් මඟුල් උත්සව තබා ගොවීන්ට කලට වේලාවට කෙතට බැසීමට මුල් ආදර්ශය දුන්හ. නිසි කළට වැසි ලැබීමට එතුමන්ලා දස රාජ ධර්මයෙන් රාජ්‍ය විචාලහ.

        යුරෝපීය ආක්‍රමණයන්ට දීර්ග කාලීනව නතු වීම නිසා අපට රටට නායකයෙකු නැති විය. මහා බ්‍රිතාන්‍යයේ රජෙකුට යටත්  වූ කාල වකවානුවේ දී අපේ පෙර සිරිත කඩ විය. ශාසනික සම්ප්‍රදායයන් උඩු යටි කරු විය. ධර්මය වල් වැදී දුෂ්චරිතය නැග ආයේය. මේ කාලයේ දී මෙරට පැවති අවුරුදු චාරිත්‍ර  හින්දු අවුරුද්ද යනුවෙන් වර්ග කර ඇත.ඉංග්‍රීසි පාලකයන් එයට දිනයක් වෙන්කොට දුන්හ.නිවාඩු ද ලබා දුන්හ. නමුත් සිංහල ගැමියන් සුපරුදු පරිදි අවුරුදු දිනය එළඹෙත්ම ගමේ නැකැත්තා ළඟට ගොස් නැකැත් සීට්ටුවක් සාදා ගෙන අවුරුදු චාරිත්‍ර ඉටු කළහ.මේ චාරිත්‍ර තුළ කුටුම්භය ට නව පෙනුමක් ලබා දීම අලුත් පිරිසිදු ඇඳුම් එක් කර ගැනීම දිවි පැවැත්මට බලපාන ආහාර තෝරා බේරාගෙන අනුභව කිරීම සෞඛ්‍යට වැදගත් වන හිස තෙල් ගෑම ආදී වැදගත් පියවරයන් අනුගමනය කළහ.එසේම  නව නිෂ්පාදන වර්ෂයක් ආරම්භ කිරීම පිණිස අවුරුදු දිනයට සුබ මුහුර්තිය අනුව වැඩ අල්ලා නව අවුරුද්ද වෙනුවෙන් පූර්ව  සැලසුමක් සකස් කිරීම දැක්විය හැකිය.රජුගේ නැකැත්තා රාජ්‍ය පාලනය සඳහා අවශ්‍ය විවිධ නැකැත් සාදා දෙන අතර ගමේ නැකැත්තා විසින් ගොවිතැන් කටයුතු ආරම්භය වැපිරීම අස්වනු කපා පාගා ගැනීම ගව මහේෂාදීන් ගේ සුභ සිද්දියට අවශ්‍ය නැකැත් වැව් කොටු අමුණු සකස් කිරීමට අවශ්‍ය වන නැකැත් සෙක්කු ආදී තෙල් හිඳින යන්ත්‍රයන්ගෙන් වැඩ ගැනීමට නැකැත් ආදී රටේ ආර්ථික පැවැත්මට අදාල සියලුම නැකැත් සාදා දුන්හ. ඒ අනුව ඊළඟ වසරේ නිෂ්පාදනය කළ යුතු බවභෝග ගැන තීරණයක් කර ගත්හ.ගොයම් අස්වද්දන්ටද ධාන්‍ය වර්ග සුලභ කිරීමටද කිරි ගිතෙල් උක් හකුරු නිෂ්පාදනය අවුරුද්දට වැදගත් බැවින් ඒ පිළිබඳ වෙසෙසි අවධානයක් යොමු කලහ.

         යටත්විජිතකරණයේ ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් මේ පෙර සිරිත ක්‍රමයෙන් අභාවයට ගිය අතර ගොවිතැනට වැදගත් වන චන්ද්‍ර මාස ක්‍රමයත් සූර්ය මාස ක්‍රමයත් නාමිකව පමණක් භාවිතයට පත් වූහ.භික්ෂූන් වහන්සේලා පොහොය කිරීම් වශයෙන් ඒ මාස ක්‍රමය ගණන් ගත් නමුත් දවසේ ආරම්භය සඳහා ක්‍රමානුකූලව සැවොම රාත්‍රී දෙළෙහ කණිසම භාවිතා කරන්නට පටන් ගත්හ.සංකර වූ සිංහල සමාජය ජනවාරි පළමුවනදා නොහොත් ජනේරුව ව්‍යවහාර වශයෙන් තම ජීවිතයට එක් කර ගත් අතර සිංහල අවුරුද්ද නැකැත් කෙළියක් නෑදෑ හිතවතුන් හමු වීමක් කෙළි සෙල්ලම් කිරීමට අවස්ථාවක් මෙන්ම අවුරුදු ආහාර එකට එක්වී අනුභව කිරීමටත් පමණක් යොදා ගත් බව කිව යුතුය.

      2024 අවුරුද්දේ රාජ්‍ය නැකැත් සීට්ටුව පරිදි උක්හකුරු සහිත කිරිබතක්ද තල මිශ්‍ර කැවිලිද අනුභව කළ යුතුය .මේ ආහාර අතරින් ප්‍රධාන වන බත් සුලභ වීම තවමත් සාම්ප්‍රදායිකව සිදු වුණද උක්සකුරු සහ තල නිෂ්පාදනයට කිසිවෙක් තැනක් දී නැත. විකල්ප නැකැත් සීට්ටුව අනුව ගිතෙල් මිශ්‍ර කිරිබතක් සහ තල මිශ්‍ර කැවිලි යොදා ගත් යුතුය. එතනදී ගිතෙල් නිෂ්පාදනය පිළිබඳ කිසිවෙක් උනන්දු වූ බවක් පෙනෙන්නට නැත. අතීතයේ දී නම් එළ දෙනුන්ගෙන් දොවා ගත් කිරි  වල යොදය ඉවත් කර මත් ගා ගිතෙල ගෙදරදීම සාදා ගත්හ. මී ගවයන්ගේ කිරි වල යොදය ඉවත් කර මත ගා දුන්තෙල් සාදා ගත්හ. දැන් එවැනි උනන්දුවක් නැත. මග පෙන්වීමකුත් නැත. තල නිෂ්පාදනය ඉතා මද වශයෙන්ය. එවිට විදෙස් වලින් අනයනය කළ යුතුය. උක්හකුරුද වැඩි වශයෙන් දැන් ගෙන්වන්නේ ඉනිදියාවෙන්ය.නිෂ්පාදනය ප්‍රමුඛ කාර්ය වශයෙන් අවුරුද්දට ගැනෙන බව සියලුම දෙනට අමතක වී ගොසීන්ය. ඒ වෙනුවට නැකැත පමණක් මුල් තැනට පැමිණ ඇත. නිෂ්පාදනය ආරම්භ කළ යුත්තේ ඒ සඳහා වැඩ ඇල්ලිය යුත්තේ සූර්යයාගේ බලය උපරිම වශයෙන් ලැබෙන උදය කාලයේ දීය.නැකැතට පමණක් වහල් වීම නිසා මේ ප්‍රමුඛ අරමුණ දෙවනි තැනට පත් වීම රටේ ආර්ථිකය නගා සිටුවීම පැත්තෙන් ගතහොත් ‌ෙඛ්දනීය තත්වයකි.මෙරට සංස්කෘතික අමාත්‍යංශයක් තිබුණද අමාත්‍යවරයෙකු සිටියද මෙවැනි මත භේදාත්මක අවස්ථාවකදී අවශ්‍ය මග පෙන්වීම නොකිරීම නිසා ඇතිවී තිබෙන දෙගිඩියාව නිසා සිංහල අවුරුදු චාරිත්‍ර හෑල්ලු වී රටම එක මිටට ගත හැකි වඅස්ථාව වළක්වා තිබේ.මේ නිෂ්පාදන අවුරුද්දට සිංහල ජනයා පමණක් නොව දෙමළ ජනයාටද මුස්ලිම් ජනයාටද සියලුම ආගමිකයන්ටද සාභාගි විය හැක්කේය.ඒ අවස්ථාව මග හැරීම රට පැත්තෙන් විශාල පාඩුවකි.

මතුගම සෙනෙවිරුවන්

නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන B.Sc(Col), PGDC(Col)  සමායෝජක – වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන.

මරදාන සහ කෙසෙල්වත්ත පොලිස් ස්ථානාධිපතිවරුන්,

අධිකරණ අමාත්‍යාංශයේ ලේකම්තුමා, නීතිපතිතුමා, නීතීඥවරුන් ,

මාධ්‍යවේදීන් වෙත…,

1.         අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය ජාත්‍යන්තර අධිකරණ යාන්ත්‍රණවල පරීක්ෂාවට ගැනීමට මාර්ගය පාදන, විරුද්ධ නීතිමය අදහස් දරන නීතීඥයන් දඩයම් කරන අධිකරණ අපහාස මුවාවෙන් ගෙනා නීතිය සහ අධිකරණ භාෂාවෙන් නීති අධ්‍යාපනය ලබා දීම වැළකූ අගවිනිසුරු, අධිකරණ ඇමති නියෝජිතයන් ඇතුලු සංස්ථාගත නීති අධ්‍යාපන සභාවේ ක්‍රියාකලාපය නිවැරදි කරමු… ” මැයෙන් නිහඬ විරෝධය සහ නීති සටහන් ලබා දීම නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන විසින් අධිකරණ අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට 2024.04.02 අඟහරුවාදා පෙ.ව. 8-10 අතර පැවැත්වීමට අදාලව කෙසෙල්වත සහ මරදාන පොලිස් ස්ථානවලටත්, මාධ්‍ය ආයතන වෙතත්, පත්‍රිකා මාර්ගයෙන් නීතීඥවරුන් සහ ජනතාව වෙත දැනුම් දී ඇත.

2.         මෙවර (2024) ජනාධිපතිවරණයට වත්මන් අධිකරණ අමාත්‍යවරයාද ඉදිරිපත්වීමේ සාකච්ඡාවක් පසුගිය දින ආරම්භ වී ඇති අතර, කෙසේ වෙතත් අද දින අධිකරණ අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට පවත්වන නිහඬ විරෝධය සහ නීති සටහන් ලබා දීම සිදුකිරීම එදිනට දින ගණනාවකට පෙර සිට තීරණය කර අදාල පොලිස් ස්ථානාධිපතිවරුන්, නීතීඥවරුන්, මාධ්‍ය ආයතන දැනුවත් කර තිබූ හෙයින් යොදාගත් පරිදිම අධිකරණ අමාත්‍යාංශය ඉදිරිපිට උක්ත නිහඬ විරෝධය සහ නීති සටහන් ලබා දීම අද දින නියමිත වේලාවේ දී පවත්වන බව දැනුම් දෙමි.

3.         සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක මැතිණිය අග්‍රාමාත්‍ය වූ 1970 සමඟි පෙරමුණු ආණ්ඩුව මගින් ශ්‍රී ලංකා නීති විද්‍යාලයේ සිංහල භාෂාවෙන් නීති අධ්‍යාපනය ලැබීමට මෙරට පුරවැසියන්ට ලබා දී තිබූ අයිතිය, අගවිනිසුරු, අධිකරණ ඇමති නියෝජිතයන්ගෙන් සැදුම්ලත් සංස්ථාගත නීති අධ්‍යාපන සභාව විසින් 2020.12.30 අංක 2208/13 අතිවිශෙෂ ගැසට් පත්‍රය මගින් අහිමි කිරීම වත්මන් අධිකරණ ඇමති විජේදාස රාජපක්ෂ මහතා නිවැරදි නොකළේය.

4.         එසේම අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වය ජාත්‍යන්තර අධිකරණ යාන්ත්‍රණවල පරීක්ෂාවට ගැනීමට මාර්ගය පාදන, විරුද්ධ නීතිමය අදහස් දරන නීතීඥයන් දඩයම් කරන අධිකරණයට අපහාස මුවාවෙන් 2024 අංක 8 දරන අධිකරණයකට, විනිශ්චය අධිකාරයකට හෝ ආයතනයකට අපහාස කිරීම පනත, අධිකරණ ඇමතිවරයාගේ පනත් කෙටුම්පතක් මත පාර්ලිමේන්තුව මගින් පනවාගෙන ඇති අතර, එකී පනතේ ඇතැම් විධිවිධාන අධිකරණ සංවිධාන පනතේ 49 වගන්තිය, සිවිල් නඩු විධාන සංග්‍රහ පනතේ 834 වගන්තිය, 2023 අංක 10 දරන අපරාධයක වින්දිතයන් සහ සාක්ෂිකරුවන් හට සහාය දීමේ සහ ආරක්ෂා කිරීමේ පනතේ විධිවිධාන, දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 289 වගන්තිය, 1969 අංක 22 දරන රජයේ සිවිල් වැරදි පිළිබද පනත, ස්වභාවික යුක්ති මූලධර්ම සමග නොගැලපෙන තත්ත්ව උද්ගත කරන හෙයින් ඒ සම්බන්ධයෙන්ද ඔහුගේ ඇති ව්‍යවස්ථාමය වගකීම/ යුතුකම ඉටුනොකිරීම අත්හැරෙන්නේ නැත.

5.         එසේම චූදිතයෙකු ජීවිතාන්තය දක්වා සිරගත කළ හැකි වන ලෙස සාක්ෂි සටහන් වෙනස් කළ විනිසුරු තවමත් නඩු අහන රටේ, අධිකරණයේදී නීතිය කතා කරන නීතීඥයන් රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගත කරන අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ නීතිය නිවැරදි කළ යුතුය…!” යන්න පිලිබදව කිහිප දෙනෙකු විසින් මේ වනවිටත් ආරම්භ කර ඇති කතිකාව ඉදිරියට ගෙන යාම, පුද්ගල නිදහස, නීතියේ පාලනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ආරක්ෂා කිරීමේදීද, සංවර්ධිත රටක් වෙනුවෙන්ද අවශ්‍ය වේ.

නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන B.Sc(Col), PGDC(Col)

සමායෝජක – වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන.

Courtesy Adaderana

බරපතල වැඩ ඇතිව බන්ධනාගාරගත කර සිටින පූජ්‍ය ගලගොඩඅත්තේ ඥානසාර හිමියන්ට සමාව දීම සම්බන්ධයෙන් සියලු පාර්ශ්වයන්ගේ අවධානය යොමු විය යුතු යැයි රාජ්‍ය අමාත්‍ය අනූප පැස්කුවල් මහතා සඳහන් කරයි.

බෞද්ධ ජනතාව වේදනාවට පත්වන ආකාරයෙන් තවදුරටත් ඥානසාර හිමියන් සිරගත කර තැබුණොත් එම වේදනාව වෛරයක් බවට පත්වනු ඇති බවද හෙතෙම පැවසීය.

අවසානයේ එම වෛරය ගැටුමක් බවට පත්වීමටත් ගැටුම අවසානයේ යුද්ධයක් බවට පත්වීමටත් ඉඩ ඇතැයි ද හෙතෙම කියා සිටී.

ඔහු මේ බව කියා සිටියේ පාර්ලිමේන්තුවේදී අදහස් පල කරමි

Courtesy Adaderana

The Colombo High Court on Tuesday (02) rejected the bail application filed by the General Secretary of Bodu Bala Sena (BBS) General Secretary Ven. Galagodaaththe Gnanasara Thero, who was recently handed a 4-year rigorous imprisonment.

High Court Judge Aditya Patabendige conveyed the decision when the bail application put forward by the defense attorneys requesting the court to release their client on bail was taken up before the court on Tuesday morning.

On March 28, Judge Patabendige sentenced the BBS General Secretary to four years of rigorous imprisonment for the defamatory comments made against Islam in late 2016.

Gnanasara Thero had been accused of making defamatory comments against Islam during a 2016 media briefing convened with respect to the Kuragala Buddhist monastery, causing damage to national and religious harmony.

The judge had found the monk guilty of the two indictments filed by the Attorney General under the Penal Code. Accordingly, the accused was sentenced to two years of rigorous imprisonment for each indictment and was imposed two fines of Rs. 50,000 each. He also ordered that the two sentences be served separately.

Gnanasara Thero’s prison sentence will be extended by two more years in the event of his failure to pay the fine.

The case had been filed based on a complaint filed by former MPs Mujibur Rahman and Azath Salley.

Dilrook Kannangara

A debate rages over if the SLPP must contest the presidential election or not. Contesting elections only to win them is a disastrous approach. Win or lose, the SLPP must contest the election and remain relevant. Otherwise, it will permanently slip from the top slot and will never be able to get up there again, especially so at the current and future political climate.

SLPP politicians must learn from the UNP. After the 2005 presidential election, UNP didn’t contest a presidential election. In 2010 and 2015 contesting it was outsourced to others and instead of the UNP they contested from the swan” symbol. In 2019 UNP allowed Sajith to contest it but Sajith chose to create his own party (SJB) to contest it. As a result, the UNP which was until recently the single largest political party in the country slipped from the top and was reduced to no elected members and just one national list seat. SLPP will collapse to that level if it evades contesting the presidential election.

SLFP also suffered albeit at a lower level from 1988 to 1993 when it refused to contest provincial council elections. A small breakaway party ate into the SLFP vote base as a result which kept it in the opposition longer than it should have. Things changed only when the PA (led by the SLFP) contested provincial council elections. Despite losing most provincial councils in 1993 and eventually securing just two and marginal support in another, PA came to the limelight which led to its parliamentary and presidential election wins a year later.

Ministers who want the SLPP to support Ranil instead of contesting the election have personal agendas. One of them has an ongoing court case involving extortion. If he does not support the current regime, he will end up in prison. That’s the only reason for him to discourage the SLPP from contesting the election.

SLPP should contest the presidential election, contest at the following parliamentary, provincial council and local government elections and remain relevant. Election fortunes will change as the next regime (just like the current one) will be unable to bring the nation out of the economic mess. The lull in economic troubles is only due to not repaying loans. These loans and their interest must be repaid starting later this year. Economic pain will emerge again.

Sajith and Anura are not the only champions of the youth” as they have passed Sri Lanka’s retirement age by now!

Palitha Ariyarathna

In a rapidly evolving digital landscape, a groundbreaking initiative is set to empower Buddhists across Sri Lanka. The upcoming mobile application, designed to protect Buddhist rights, promises to be a beacon of justice and advocacy. Here’s why this app matters:

Reporting Violations: The app provides a streamlined platform for reporting incidents that violate the sanctity of Buddha Sasana, Dharma, or the Sangha. Whether it’s an act of desecration, discrimination, or injustice, users can swiftly document and report violations.
Legal Guidance: Backed by legal experts, the app ensures that aggrieved Buddhists receive accurate guidance. From understanding their rights to navigating the legal system, the app bridges the gap between faith and justice.

Community Unity: By fostering a sense of community, the app encourages Buddhists to stand together. It’s a collective effort to safeguard the teachings of the Buddha and uphold the principles of nonviolence (ahimsa).
Metta in Action: The app embodies the spirit of metta (loving-kindness) by advocating for peace, tolerance, and respect. It’s a digital extension of the protect of compassionate teachings that have guided Buddhists for centuries.
As we eagerly await the app’s launch, let us remain vigilant and committed to preserving the essence of Buddha Sasana. Stay tuned for updates, and may metta guide our path toward a just and harmonious society.

Remember, the strength of any movement lies in unity and informed action. May this app serve as a powerful tool in protecting Buddhist rights and promoting understanding

”9” The Republic of Sri Lanka shall give to Buddhism the foremost place and accordingly it shall be the duty of the State to protect and foster the Buddha Sasana, while assuring to all religions the rights granted by Articles 10 and 14(1)(e).

With Metta

Palitha Ariyarathna

youtube link:

https://youtu.be/eu-GtB2_h7E?si=n4yYbgpSOnBthpyb

Prime Minister’s Media Division

MP Yadamini Gunawardena stated that if the precious commitments of our people rendered in the past are not remembered again and again, the battles and legacies will be erased from the history books. He said this while attending the 52nd commemoration of the national hero Philip Gunawardena held at the Foundation Institute, Colombo (31.03.2024).

MP Yadamini Gunawardena addressing the gathering stated that,
When Hon. Philip Gunawardena, who is remembered with respect even today as a national hero of the country who made many commitments for the achievements of the public not only in our country but also in many continents, was to enrol for higher education, Anagarika Dharmapala advised Hon. Philip Gunawardena’s father to direct young Philip Gunawardena to a place where he can gather experience to build a future Sri Lanka that can move forward by breaking down the barriers of imperialism.
Accordingly, Hon. Philip Gunawardena gained experience at a young age in supporting the second revolution in Mexico together with veteran Professor Scott Nearing at the University of Wisconsin. But there was no end to his revolutionary struggles. While he was supporting the battles on the North American continent, he was pursued by the British secret intelligence service of Scotland Yard. That report was released after 40 years of Hon. Philip Gunawardena’s demise. There is more information in that report about how he went to the imperialists and challenged them and carried forward the fight for the freedom and rights of the people of the colonized countries like our country in Asia, Africa and South America. Philip Gunawardena fought fearlessly to fulfil the needs of the people of countries like ours.
Likewise, it is recorded in this secret information that he had participated in the establishment of the first republic of Spain while being in the first revolutionary battle front in Spain. Even though he was educated in his mother tongue from the village temple and Boralugoda Kanishta Vidyalaya, he studied Spanish, French and English and gathered a wealth of experience by supporting the victories of battle fronts through these languages.
He started the Surya-Mal movement in our country and worked with the left leaders to get the grand start of the freedom struggle. In the 1936 election, he contested the Avissawella electorate, which stretched from the far corner of the Kelani Valley to Colombo Port, and was elected to the State Council.

Hon. Philip Gunawardena was the first to command the British to go back immediately stating in the State Council that ‘You have no right to acquire the administration and rule this country because the British came as pirates’. That is why there were frequent oppressive incidents in the diplomatic journey he followed. The leaders were imprisoned. After breaking out of prison, they joined hands with the leaders of the Indian peninsula and became strong. Philip Gunawardena played a significant role in the freedom struggle of our country as well as in the freedom of the people of the region. By leading the anti-imperialist struggle, he launched a huge battle for the freedom of our Asian countries.

It is my duty to recall those events. If this is not done, the precious commitments of our country, struggles, and the legacies of our people may be erased from the history book, and buried in the sands of history.
After independence, Hon Philip Gunawardena led the nationalisation movement. He wanted to prove that together with the general public of our country, they can build a national movement that can boost the national economy through their great creativity. Special mention should be made of the Bus Nationalisation and Harbour Nationalisation. Colombo Harbour was 126th port in the world at that time and 25 years after the nationalisation, was ranked 26th in the world. The nationalisation movement highlighted the strength of the people of our country. In the same way, the peasants of the country, who worked hard to transform the country into the granary of the East, had a problem of their rights to continue their cultivation. They had no support from the banking system. There was a period when the ordinary farmers of our country did not have a bank to obtain loan facilities. At that time, banking operations were done with selected persons. Hon. Philip Gunawardena brought to Parliament the bill to create the first national bank that can identify the needs of the ordinary people of the country. The first act is the Co-operative Development Bank Act, even though it is called the People’s Bank Act. This Banking Act is an act that has created an opportunity for the ordinary people of our country to negotiate with the world, to develop their business, and to deal within the struggling economy of our country.
We need to think anew to reach development goals. These matters can be contributed to the way forward with the general public of our country by thinking creatively.”
Prof. Ranil Senanayake, who delivered the Philip Gunawardena Commemoration speech said;
Hon. Philip Gunawardena was a product of a time when the nation had focused on social upliftment as the development goal. That was the goal, not economic development, not the amount of money we can make or borrow. The social well -being was the goal. And this was reflected in the actions of Hon. Philip Gunawardena as he demonstrated to us. He is also remembered as the architect of the Paddy Lands Act, which brought relief to the tenant cultivator. He said that he will work with any group of people who are ready to develop this country, who were ready defend and the independence of this country, who are ready to serve the people of this county. Let it be any group of people.
Most Ven. Itthepane Dhammalankara Thera presided over this event and President Ranil Wickremesinghe, Prime Minister Dinesh Gunawardena, Speaker Mahinda Yapa Abeywardena, former Presidents Mahinda Rajapaksa and Chandrika Bandaranaike Kumaratunga, family members Prasanna Gunawardena, Lakmali Gunawardena, former Speakers Chamal Rajapaksa, Karu Jayasuriya, and Basil Rajapaksa, Ministers and Parliamentarians, Ambassadors of many countries, intellectuals, and party members participated in this event.

       

නීතිඥ යමිත නලින්ද රාජපක්ෂ සමග චමුදිත සමරවික්‍රම. Yamitha Nalinda Rajapaksha On Truth with Chamuditha.

By P.K.Balachandran/Sunday Observer.

Frederick North, the first British Governor of Ceylon

Colombo, March 31: The British conquest of Ceylon from the Dutch in 1796 did not result in the wholesale dismissal of Dutchmen from the various institutions of the government. And the British too found it convenient to employ them.

The reasons for employing the Dutch were basically four: The first was the failure of the early British policy of employing British officials drawn from the Madras Civil service. It was from Madras that the military campaign to take Ceylon was launched and it was a group of Madras officials who called the shots in the first few years.

ADVERTISEMENT

But the Madras-systems introduced by Robert Andrews, the Superintendent of Revenue, were at odds with the Dutch systems that were in place in Ceylon at that time.  

For example, the village headmen, who were all-in-all under the Dutch system, were divested of their traditional role and power. There functions were given to Indian Amildars” popularly dubbed Malabar Mudaliyars”. These were expatriate government-appointed revenue collectors. The side-lined village headmen deeply resented these. The new taxes levied by the British were also not liked by the locals.

In 1797, there was a general revolt in the island which made Robert Hobart, the Governor of Madras, set up an inquiry commission.

The second reason for employing Dutchmen was that many Dutchmen had remained in Ceylon even after the British took over. Many were working for the Dutch East India Company which ruled the island, or had lands and businesses. Many were married or had liaisons with local women and were rooted in Ceylon. Many were of mixed descent. Reportedly about 900 families had decided to remain in Ceylon. But they had to sign a document of loyalty to Britain.

The third reason was that many of the government records were in Dutch and court proceedings too were in Dutch.  

The fourth reason was that the status of Ceylon was not clear in 1796 despite the fact that the British were the de facto rulers. Ceylon’s status was to be decided by events in Europe. It was only in 1802 that a decision to hand over the Dutch possessions in Ceylon to the British was taken as per the Treaty of Amiens. Given the possibility of Ceylon being returned to the Dutch, many Dutchmen decided to stay on in Ceylon.

Governor Hobart’s commission which inquired into the revolt of 1797, was headed by Brig,Gen. Pierre-Frederic de Meuron  a Swiss mercenary who had earlier worked for the Dutch as commander of the Colombo garrison. The other members of the commission were Major Agnew (Madras service), Robert Andrews and the Galle collector Robert Alexander.

Hobart accepted Brig.Gen.de Meuron’s recommendation that Dutch officials be employed as they were seen to be deserving men”. According Dr. Upali C.Wickremeratne, the author of the Conservative Nature of the British Rule in Sri Lanka, ” the other recommendation of the commission was that the Dutch language should be used as the second official language as it was better understood in Ceylon than English.

The British did not even insist that the Dutch civil servants should take an oath of loyalty to England.  

The second most important thing that the committee recommended was that in the Maritime Provinces, which the British had inherited from the Dutch, the status, duties and privileges of the Goigama and Vellala headmen of the villages must be restored. The implementation of the recommendations of the commission defused the crisis in Ceylon.

When Frederick North took charge as the first Governor of British Ceylon in 1798, he enthusiastically appointed Dutchmen to various posts. In the newly created Postal Department for example, 26 of the new recruits were Dutch. Seventeen of the recruits in the Survey Department were Dutch. The Malay Corps and the Ceylon Native Infantry set up by North, were officered by the Dutch.

But the top position in the various departments were given to the British. For example, the Surveyor General was Joseph Joinville. The same was true of the Corps of Engineers and of the medical services. But Dutch names appear in the top echelons of the administrative set up in Galle, Matara, Trincomalee and Meegamuwa.

There was a fair sized translation department in the government which was packed with the Dutch. Governor North set up land courts and civil courts. Here there were British judges from the Madras service as well as Dutch judges. The Secretary of the court and the court clerks and writers were Dutch as indeed most of the clerks in government service as a whole.

One of the reasons for employing the Dutch was the language of the courts and administration at that time was Dutch. After all, the Dutch had been ruling the Maritime Provinces from 1658 to 1796 and had instituted an administrative  system on European lines.

But the wide use of Dutch was very disconcerting to the British. If there were no competent translators at a court, case files had to be sent to Colombo for translation. This made Governor North resolve to replace Dutch with English.

In desperation he once wrote: The necessity of carrying on the business of government in a foreign language and the difficulty of finding a sufficient number of persons at all acquainted with our own to keep the daily business from falling into arrears is by no means a trifling inconvenience.”

However, North was generally very accommodative to the Dutchmen. He had a deep sense of gratitude to them as they helped him run the administration during the transition period. In return, he protected them when his jealous British staff threatened them.

North felt closer to the Dutch also because both were against the Madras Civil Servants. Both felt threatened by them. North was not sent from Madras as Robert Andrews was, but from London.

In a letter to the East India Company’s Court of Directors dated January 30, 1800, North vented his feelings about Madras Civil Servants. He said: The systematic spirit of opposition and of hatred which has guided them in all their actions and which has made them turn every mark of confidence which I have shown them and every authority with which I have invested them into engines to discredit my person and to thwart my government.”

But North did not have much of a choice as there were not many public servants who were sent from London. It was only in 1802, when Ceylon was delinked from Madras and turned into a Crown Colony, that the Colonial Office began to send officers from Britain.

But North had one major difficulty with the Dutch civil servants. They  refused to take the Oath of Loyalty to Britain probably. This was probably because they hoped that the Dutch would come back to rule Ceylon again. According to Dr. U.C. Wickremeratne, they did not approve of the changes in Holland brought about by the French Revolution. They were more nationalistic than the Dutch in Holland.

However, Sir Codrington Edmund Carrington was the Chief Justice of Ceylon he declared that the proceedings of the Court of Equity with Dutch judges would be invalid if they had not taken the oath of loyalty to the British monarch. Upon this ruling, North dissolved the court.

The Dutch clergy in Ceylon also proved to be recalcitrant. Three clergymen Schroder, Meyer and Phillipsz refused to comply with the rule to pray for the King of England. They said that they would incur the displeasure of their constituents if they did so.

Dr. Wickremeratne says that the clergymen persisted in their refusal till at least 1801 when North wrote to the Court of Directors saying that because of their obstinate refusal to pray for His Majesty he cannot allow them the exercise of any acknowledged authority in the country.”

But according to Dr.Wickremeratne, North did not replace them.

Other Dutch officials were more compliant. As the prospect of restoring Ceylon to the Dutch receded, Dutch officials became more tractable. North himself admitted that the opposition was much diminished” over time. The Dutch/Eurasian community, also known as Burghers, remained a key element in the British administration of Ceylon..  

END

Courtesy The Economic Times

While responding to Prime Minister Narendra Modi’s Katchatheevu remark, Congress leader P Chidambaram on April 01 said that the PM should talk about the live issues. He also said that China has occupied 2,000 km2 of Indian territory and the Prime Minister gave a clean chit to China.He said, Honourable Prime Minister raked up an issue that was settled in 1974 and 1976. 50 years ago, we had acknowledged that the small island of 1.9 km2 fell on the Sri Lankan side of the International boundary line. That was after many years of negotiations. Now that was done in order to help 6 lakh Sri Lankan Tamils who are suffering in Sri Lanka without citizenship without human rights, without voting rights. Those Sri Lankan Tamils were brought back and settled in India, they have lived here for 50 years. Why is the PM raking up that issue. Why does he not talk about what happened in the last two to three years. China has occupied 2,000 km2 of Indian territory and the Prime Minister gave a clean chit to China…but the PM should talk about the live issue and the live issue is 2000 km2 of Indian territories occupied by China.”

https://economictimes.indiatimes.com/news/politics-and-nation/p-chidambaram-slams-pm-modis-katchatheevu-remark-says-talk-about-chinas-invasion-on-indian-territory/videoshow/108951919.cms

Courtesy Adaderana

April 1, 2024   01:52 pm

Adding fuel to the Katchatheevu row, India’s Shiv Sena (UBT) leader Priyanka Chaturvedi shared an RTI reply of 2015 where it was mentioned that the Katchatheevu island was neither acquired nor ceded and that it lies on the Sri Lankan side of the India-Sri Lanka International Maritime Boundary Line. 

In a post on ‘X’, Chaturvedi pointed out that the Ministry of External Affairs (MEA) should be able to address the discrepancies” in its RTI response in 2015 and its position in 2024.

Maybe @MEAIndia will be able to address these discrepancies in its RTI response in 2015 vis a vis 2024,” Chaturvedi said. This did not involve either acquiring or ceding of territory belonging to India since the area in question had never been demarcated. Under the Agreements, the Island of Katchatheevu lies on the Sri Lankan side of the India-Sri Lanka International Maritime Boundary Line,” the RTI reply which Chaturvedi said was from the MEA in 2015 read.

Chaturvedi claimed that the RTI reply was given when External Affairs Minister S Jaishankar was serving as the country’s Foreign Secretary. Alleging a difference in opinions she said, Today the Foreign Minister and yesterday the India PM claimed it has been ‘ceded’ So is the change in stance for their election politics or has Modiji made a case for Sri Lanka?”

Earlier in the day, Jaishankar had criticised the historic attitude of the Congress party towards the Katchatheevu island and said that Prime Minister Jawaharlal Nehru saw it as a ‘nuisance’. This is an observation by the then Prime Minister Jawaharlal Nehru in May of 1961. He says, he writes, I attach no importance at all to this little island and I would have no hesitation in giving up our claim to it. I do not like matters like this pending. Indefinitely and being raised again and again in parliament. So to Pandit Nehru, this was a little island. It had no importance. He saw it as a nuisance,” EAM Jaishankar said in a press conference.

However on Monday, India’s External affairs minister S Jaishankar lashed out at the Congress and DMK saying that the parties approached the Katchatheevu issue as though they bear no responsibility”. He emphasized on the matter that the public has the right to know how Katchatheevu was given away.

Addressing a press conference in Delhi, Jaishankar said, We know who did this, what we don’t know is who hid it. Public has the right to know how Katchatheevu island was given to Sri Lanka, why even the fishing rights of Indian fishermen were also given up in 1976 after giving an assurance to the Parliament that fishing rights of Indians in the 1974 agreement have been safeguarded.”

In 1974, India and Sri Lanka concluded an agreement where they drew a maritime boundary, and in drawing the maritime boundary, Katchatheevu was put on the Sri Lankan side of the boundary,” he added.

He further said that India needs to sit with Sri Lankan authorities and find a solution.

Highlighting the background of the issue, Jaishankar said, In the last 20 years, 6184 Indian fishermen have been detained by Sri Lanka and 1175 Indian fishing vessels have been seized, detained, or apprehended by Sri Lanka. This is the background of the issue that we are discussing.”

Calling it a live issue” and not something that surfaced suddenly”, Jaishankar said, The then CM of Tamil Nadu has written to me numerous times. And my record shows that to the current CM, I have replied 21 times on this issue. This is not an issue that has suddenly surfaced. This is a live issue.”

It is an issue that has been very much debated in parliament and in Tamil Nadu circles. It has been the subject of correspondence between the union government and the state government,” he added.

He also said, DMK questions handing over Katchatheevu to Sri Lanka, claims Tamil Nadu govt not consulted; fact is it was kept fully informed.”

Lashing out at Congress & DMK for their attitude towards the issue, he said, Congress & DMK have approached this matter as though they have no responsibility for this.”

As though the situation is for today’s central government to resolve, there is no history to this, this has just happened, they are the people who are taking up the cause; that is the way they would like to project it,” he added.

Earlier in the day, India PM Modi cited a Times of India report and slammed DMK on the Katchatheevu island issue, saying the new details emerging on the matter have unmasked” the party’s double standards.

The development comes a day after the Indian PM came down heavily on the Congress party and the DMK for giving away the Katchatheevu island to Sri Lanka during the tenure of the Indira Gandhi government in 1974. On Sunday, Prime Minister Narendra Modi said that the Katchatheevu deal has infuriated people, adding that the Congress can never be trusted.

Source: ANI / Times of India
–Agencies

Courtesy Adaderana

Sri Lanka’s Tamil political parties plan to field a candidate from the minority community for the presidential election who would present a credible and acceptable political solution for them, a senior community leader has said.

Sri Lanka is set to hold the next presidential election in the last quarter of 2024. The next president would be elected by mid-November at the latest.

Addressing reporters at his residence in the eastern district of Trincomalee on Sunday, senior Tamil leader R Sampanthan said that Tamils would be well served in the forthcoming presidential election by supporting a candidate who would pledge to resolve all issues concerning the Tamil minority through an acceptable political solution.

Sampanthan said the political parties that form the Tamil National Alliance (TNA) have proposed to field a Tamil candidate. But the Tamils must understand that such a candidate would not be able to pull much support and as such the parties must decide on the best course of action, he added.

Sampanthan stressed that the candidate who would present a credible and acceptable political solution for the Tamils by the merger of north and east provinces should be the important political factor for the Tamils.

Asked if the Tamils were likely to extend support to the incumbent Ranil Wickremesinghe if he came forward to be a candidate, Sampanthan said it would depend on talks with him following his handing over of the nominations to contest the election.

In Sri Lanka’s presidential election history since 1982, Tamil candidates have contested the election but at most elections, they have by and large supported the opposition front-runner against the incumbent.

Source: PTI

–Agencies

Courtesy Hiru News

In a significant operation, the Police Narcotics Bureau (PNB) apprehended 8 suspects, including four officers of the Excise Department, for possession of 45kg of Kerala Cannabis in Chilaw.

The PNB, in a coordinated effort, conducted the operation resulting in the arrests of the suspects found in possession of the sizable quantity of illicit drugs. Additionally, a van belonging to the Excise Department was also taken into custody as part of the operation.

The arrests highlight the ongoing efforts by law enforcement agencies to combat the illegal drug trade and ensure the safety and security of communities. The PNB continues its vigilance against such criminal activities, working to dismantle drug networks and apprehend those involved in the trafficking and distribution of narcotics.

Further investigations into the case are underway to uncover the full extent of the operation and to bring those responsible to justice

උපුටා ගැන්ම  ලංකා ලීඩර්

2005 දී නෝර්වේ රාජ්‍යයේ මැදිහත්වීම හරහා ක්‍රියාත්මක කිරීමට උත්සාහ දැරූ ඊනියා සාම ක්‍රියාවලිය මගින් බෙදුම්වාදීන්ට තාවකාලික ආණ්ඩුවක් ලබා දී පසුව වෙනම රාජ්‍යයක් ලබාදීමේ ක්‍රියාවලිය අසාර්ථක වීමට ප්‍රධානතම හේතුවක් වූයේ පූජ්‍ය කොටපොල අමරකීර්ති නායක හිමි වැනි නායක හිමිවරුන්ගේ භූමිකාව නිසා බව මෙම ක්‍රියාවලිය මෙහෙයවූ පුද්ගලයන් පවසා ඇති බව දේශහිතෛෂී ජාතික ව්‍යාපාරයේ මහ ලේකම් වෛද්‍ය වසන්ත බණ්ඩාර මහතා පවසයි.

ඒ මහතා මේ බව ප්‍රකාශ කළේ ශාන්ති පදනම මගින් පැවැත් වූ 45 වන වාර්ෂික මහා සභා රැස්වීමට එක් වෙමිනි.

නැගෙනහිර තමන්කඩුව දෙපලාතේ ප්‍රධාන සංඝනායක ශ්‍රි කළ්‍යානිවංශ පාර්ශවයේ අනුනායක කොළඹ සේරුවිල බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානාධිපති පිච්ච මල් පූජාවේ නිර්මාතෘ පූජ්‍ය කොටපොල අමරකිත්ති හිමිපානන් ඇතුළු ස්වාමීන් වහන්සේලා  පිරිසක් ද මෙම අවස්ථාවට එක්ව සිටියහ.

ඉන්දියාව ඇතුළු විවිධ ආක්‍රමණිකයන් 17 වතාවක් මේ රට ආක්‍රමණය කළ ද මේ පුංචි රට ඔවුන්ට යටත්කර තබාගත නොහැකි වූ  රහස වන්නේ මෙරට මහා සංඝරත්නයේ ඓතිහාසික භූමිකාව බවත්, ඔවුන් ඒ පිළිබඳව එදා සිට අද දක්වාම වටහාගෙන සිටින බවත් වසන්ත බණ්ඩාර මහතා මෙහිදී පැවසීය.

මෙරට සුවිශේෂී ඓතිහාසික ග්‍රන්ථයක් වන මහා වංශය ලිවීම මහානාම හිමියන් විසින් ආරම්භ කරන්නේ දේශයේ ජනයා අවධිකරලීම සඳහා දුටුගැමුණු රජුගේ කතාව ලිවීමෙන්      බවත්, මහා වංශය ලියැවෙන්නේ හුදු ඉතිහාස කතාවක් ලිවීම සඳහා නොවන බවත් ඒ මහතා පවසයි.

මෙසේ ඓතිහාසික භූමිකාවක් නොතිබූ සුඩානයට සහ එසේ ඓතිහාසික භූමිකාවක් තිබූ ලංකාවට අධිරාජ්‍යවාදීන් විසින් ලබාදුන් සැලසුම එකක් බවද, සටන් විරාම ගිවිසුමක් අත්සන් කිරීම, ජාත්‍යන්තර මැදිහත් වීමෙන් තාවකාලික ආණ්ඩුවක් බෙදුම්වාදීන්ට ලබාදීම හා පසුව තාවකාලික ආණ්ඩුව වෙනම රාජ්‍යයක් බවට පත්කිරීමේ ක්‍රියාවලිය යන මෙම සැලසුම ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක කරගැනීමට නොහැකි වුවද සුඩානයේ අද එය ක්‍රියාත්මක කර වෙනම රාජ්‍යයක් ලබාදී යුදගැටුම් හේතුවෙන් ජනතාව දැඩි අසරණ තැනකට තල්ලුකර ඇති බවද ඒ මහතා මෙහිදී පෙන්වා දෙන ලදී.

රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා හරහා අපේ රටේ නලලේ ද කොටු තිබූ ඉරණම එය වූවද, එදා මෙරට නායක ස්වාමීන්වහන්සේලාගේ භූමිකාව විසින් එම ඉරණම වෙනස් කළ බවද පවසන වසන්ත බණ්ඩාර මහතා, කෙසේ වෙතත් රට තුළ අද නිර්මාණය කර තිබෙන ආර්ථික අර්බුදය මැද දේශපාලන අර්බුදයක් ද පැහැදිලිව දැකගත හැකි බවත්, මහජනයා මානසිකව වැටී ඇති මෙම පසුබිම තුළ වසර 2500ක් තුළ මේ රටේ කරගැනීමට බැරිවූ දේ කරගැනීමට ජාත්‍යන්තර බලවේගවලට මනරම් අවස්ථාවක් නිර්මාණය වී ඇති බවත් සඳහන් කරයි.

ඉන්දියාව ඇතුළු ලෝකයේ අධිරාජ්‍යවාදී බලවතුන් මේ රට තමන්ගේ වහල් භූමියක් බවට පත්කර ගැනීමට උත්සාහ දරන්නේ කාරණා 2ක් නිසා බව වෛද්‍ය වස්නත බණ්ඩාර මහතා පවසයි.

ඉන් එකක් අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ මජර අධිපරිභෝජනවාදී ආර්ථික පිළිවෙතට එරෙහිව ඇති ප්‍රබලම තර්ජනය ථෙරවාද බුදුදහම බව පවසන ඒ මහතා, මාක්ස්වාදයට හා සමාජවාදයට වඩා ථෙරවාද බුදුදහම ඔවුන්ට දැඩි ප්‍රශ්නයක් බවද, එය අවසන් කිරීමට ඔවුන් සෑම උත්සාහයක්ම දරන බවද පෙන්වා දෙයි.

අනෙක් කාරණය වන්නේ ඔවුන්ගේ යුධමය සිතියමේ ශ්‍රී ලංකාව විශාල වැදගත් කමක් සහිතව සටහන් කර තිබීම නිසා බව වෛද්‍ය වසන්ත බණ්ඩාර මහතා පවසයි.

ශ්‍රී ලංකාව පිහිටා ඇත්තේ ලෝකයේ ප්‍රධාන නාවික ගමන් මාර්ගයේ බවත්, ලෝකයේ තෙල් සහ භාණ්ඩ 80%ක් ප්‍රවාහනය කිරීම සිදුවන්නේ මෙම පුංචි දිවයින වටා ගොස් බව ද ඒ මහතා පෙන්වා දෙයි. ඉන්දියාවේ විදේශ වෙළඳාමෙන් 40%ක් යැපෙන්නේ ද මෙම නාවික ගමන් මාර්ගය මත බවද, ඔවුන්ට විශාල භූමියක් හිමි වී තිබුනද ජාත්‍යන්තර නාවික මාර්ගයට කිට්ටුවිය නොහැකි නිසා ලංකාවේ කොළඹ වරාය හරහා 75%ක් පමණ භාණ්ඩ ඉන්දියාවට යැවීම සිදුවන බවද වසන්ත බණ්ඩාර මහතා පවසයි.

අපේ රටට ගොඩබිමේ භූමි ප්‍රමාණය මෙන් 8 ගුණයක සාගරයක් අයිතිවී ඇති බවත් පවසන වසන්ත බණ්ඩාර මහතා, වර්ග කිලෝමීටර් ලක්ෂ 20ක අහසක් හා විශාල මත්ස්‍ය සම්පතක් ද අයත් වුවද ඉන්දියාවට ඊට අඩු ප්‍රමාණයක් අයත් වූවද ඔවුන් එයින් උපරිම ඵලය ලබාගැනීමට උත්සාහ දරන බවද සඳහන් කරයි.

තවත් වසර කිහිපයකට පසු තායිලන්තයේ ‘ක්‍රා’ නමින් විශාල ඇල මාර්ගයක් කැපෙන බවත්, ඉන්පසු මෙම මුහුදු මාර්ගය නාවික සැතපුම් 1800කින් අඩුවන බවත් ඒ මහතා පවසන අතර, තමන්ගේ වරාය නිසා ගොඩගිය සංගප්පූරුවේ වරායට ඉන්පසු සියලු වටිනාකම් අහිමිවී ලෝකයේ ඇති බලවත්ම වරාය බවට හම්බන්තොට වරාය  පත්වන බවද පෙන්වා දෙයි.

මෙම තත්ත්වය මත අමෙරිකාව ප්‍රමුඛ ලෝක බලවතුන්ට අද අවශ්‍යව ඇත්තේ ලංකාවට පය තබාගැනීමට බව හෙළිකරන ඒ මහතා, සෘජු ආක්‍රමණවලින් එය කළ නොහැකි බව දන්නා ඔවුන් ඒ සඳහා ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍ය දුර්වල කර එය බිඳ වට්ටවා, සමාජය බිඳ වැට්ටවීමේ න්‍යාය මේ සඳහා උපයෝගී කරගන්නා බව පෙන්වා දෙයි.

විවිධ අන්තවාදී ආගමික සංවිධානවල පුද්ගලයන් ආණ්ඩුවේ විවිධ තැන්වලට ලේකම්වරුන් ලෙසින් පත්කරන්නේ ද මේ නිසා බවත්, මෙරට පෞද්ගලික ප්‍රධාන සමාගම් 250ක එලෙස ආගමික සංවිධානවලට අයත් නිලධාරීන් කටයුතු කරන බවත් වසන්ත බණ්ඩාර මහතා හෙලිකරයි.

USAID නමැති අමෙරිකානු සංවිධානය අද මෙරට නීතිඥ සංගමය තුළටද රිංගා ඇති බව හෙළිකරන ඒ මහතා, නීතිපති දෙපාර්තමේන්තුවේ සුළු අපදාවන්ට පවා එම සංවිධානයෙන් මුදල් ලබා දෙන බවද හෙලිකරයි.

එනිසාම ඔවුන්ට අවශ්‍ය නඩු දැමීම මෙන්ම, ඔවුන්ට අවශ්‍ය පුද්ගලයන්ට නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීමට ද එම සංවිධානය දැඩි බලපෑමක් එල්ලකරමින් සිටින බවද ඒ මහතා පවසයි.

ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය බිඳ වැට්ටවීම සඳහා ලෝක බලවතුන් විසින් න්‍යායවල් 3ක් භාවිතා කරන බව හෙළිකරන වසන්ත බණ්ඩාර මහතා, ඉන් එකක් වන්නේ මතවාදීව බිඳ වැට්ටවීම බවත් ඒ හරහා මෙරට සම්ප්‍රධායන්, විශ්වාසයන් මෙන්ම දාර්ශනික පදනම ද බිඳ දැමීමට කටයුතු කරන බව සඳහන් කරයි.

උදාහරණයක් ලෙස මීවනපලානේ නමින් පෙනීසිටින සිරිසේන හපුතන්ත්‍රී නමැති පුද්ගලයා මෙරට ජනයා මතවාදී ලෙස බිඳවැට්ටවීම සඳහා කොන්ත්‍රාත්තුවක් භාරගෙන ඒ අනුව කටයුතු කරමින් සිටින බවද, කෘෂිකර්ම අමාත්‍යංශයේ සංඛ්‍යා ලේඛන නිලධාරියෙකු ලෙස කලක් රාජකාරි කළ ඔහු අමෙරිකාව විසින් මෙරටට ණයට දුන් තිරිඟු පිටි ව්‍යාපෘතියක කටයුතු කළ බවද, රුපියල් වලින් ගෙවන එම ණය ගිණුමකට ගොස් මෙරට රාජ්‍ය නොවන සංවිධානවලට සහ විද්වතුන්ගේ මොළ සේදීමේ ව්‍යාපෘතිවලට යොදාගන්නා ලද බවද වසන්ත බණ්ඩාර මහතා හෙලිකරයි.

සිරිසේන හපුතන්ත්‍රී නමැති මෙම පුද්ගලයා සංඛ්‍යා ලේඛන පොතක් ලියා රටේ ආහාර සුරක්ෂිතතාව බිඳවට්ටවා, කෘෂිකර්මාන්තය විනාශ කර, මෙරට ජනයා තිරිඟු පිටි ගිලදමන ජාතියක් බවට පත්කිරීමට සූක්ෂමව කටයුතු කළ බවත්, ඔහු 60 වතාවක් අමෙරිකාවට ගොස් පැමිණි බව හා පසුව විශ්‍රාම ගොස් මහණ වී ලංකාව බුදුන් වහන්සේ උපන් දේශය බව ප්‍රකාශකරමින් අනුගාමිකයන් එකතුකර අධිරාජ්‍යවාදීන්ගේ අලුත් කොන්ත්‍රාත්තුවකට අත ගැසූ බවත් ඒ මහතා හෙළිකරයි.

මහා වංශය හා ත්‍රිපිටකයට පහර ගසමින් ඔහු ක්‍රියාකරමින් සිටින බවද, අරියමග්ග නමින් හැදින්වෙන තවත් චීවරදාරියකු ද මෙබඳුම විනාශයක් සිදුකරමින් සිටින බවද වසන්ත බණ්ඩාර මහතා සඳහන් කරයි.

මෙම සභ්‍යත්ව රාජ්‍යය බිඳ වැට්ටවීම සඳහා ක්‍රියාත්මක වන අනෙක් න්‍යාය වන්නේ සමාජ සංස්ථාව බිඳවැට්ටවීමේ ක්‍රියාවලිය බවත් මෙම සමාජය රඳාපවතින්නේ ප්‍රධාන සංස්ථා 3ක් මත බවත් ඒ මහතා පවසයි.

සංඝ සමාජය, පවුල සහ පුද්ගලයා යන මෙම සංස්ථා බිඳදැමීම සදහා ඉතා සූක්ෂම ලෙස කටයුතු සිදුවෙමින් පවතින බවද, සමාජයේ ප්‍රචණ්ඩත්වය වැපිරවීම සඳහා පුද්ගලයන් පුහුණුකරමින් සිටින බවද වසන්ත බණ්ඩාර මහතා සදහන් කරයි.

සංඝ සමාජය බිඳ දැමීම සඳහා රට තුළින් හා අන්තර්ජාතිකව දැවැන්ත මෙහෙයුම්ක් දියත් වන බවත් හෙලිකරන ඒ මහතා, පවුල බිඳවැට්ටවීම සඳහා විවිධ අණපනත් ගෙන එමින් ආණ්ඩුවේ මැති ඇමැතිවරුන් ද ක්‍රියාකරමින් සිටින බවත්  පෙන්වා දෙයි.

2024-03-31

By Kanishka Hevavisenthi – Courtesy Sunday Island of 31 March 2024

(Sena Thoradeniya’s Latest Work: Dumbara Rata: Volume I: Foundation Essays)

* Returning to Kandy in 1949 Minnette de Silva set up practice, away from Colombo but at the heart of traditional Lanka – the home of lacquer work, Dumbara mats and religious & feudal architecture”.

* The Hilton pays homage to the country’s culturally rich heritage with Dumbara-inspired motifs, a nod to the country’s traditional weaving craftsmanship…”.                                                      

* Clothing & accessories made from traditional crafts such as Dumbara weaving, Beeralu lace, batik….”   

The Dumbara Valley in the Central Highlands of Sri Lanka is inextricably and umbilically inked with the hereditary craft of textile weaving . At least, in the minds of the ruling denizens of the country. These minds rarely venture South, East & North out of that constipated suburb of London (& now NY) known as Colombo, and if they do, it’s only to ensure their cut of the tea plucked, rubber tapped, coconuts husked, graphite mined & garments assembled, then  exported, along with workers… after all these commodities have, of course, been duly hanged, dried, quartered & calculated. 

Dumbara usually recalls some motif, some weave they may step on, or some cloth  they may exotically incarcerate their bodies in, to claim some occasional fashion, a sarong or a scarf, to scale some sartorial bridge to the dominant though repressed national culture- the Barefoot School of faux adoration & patronization of handicrafts – who the children of this valley appear to be in no hurry to inherit. They have little idea of the role that the people of this quantum of geography have played and still play in the drama of all our lives. 

Enter stage left then is critic and award-winning novelist, Sena Thoradeniya’s latest oeuvre Dumbara Rata: Vol. I published last week. This seminal work on Dumbara consists of four volumes and if we dare measure this initial salvo by its cover, it indeed promises to unleash grand fireworks of what he ventures as a new field of study- Kandyan Affairs”.  The Kandyan Kingdom aka Sinhale spread to all corners of the country.  

The book’s jacket designed by Nalinda Seneviratna (from a photograph taken by Divoj Savitha Thoradeniya, author’s grandson) displays an intriguing self-portrait” of King Kirthi Sri Rajasinghe (1742-81), drawn on a length of Dutch cloth, donated to the high priest of a Raja Maha Viharaya in Patha Dumbara.

Tradition declares the painting a self-portrait”, yet no historical records the king himself as an artist.  Kirthi Sri Rajasinghe’s reign traverses the Dutch invasions, and midst these wars he is yet seen as a benefactor of such arts as the Kandyan countryside’s temple murals.

This self-portrait” has been conserved by the Viharaya’s present incumbent, entering the public domain for the first time. (Thoradeniya does not disclose the name of the Viharaya for its safety and the present custodian of it!). Colombo’s so-called art historians & those domiciled abroad and western – trained archeologists & anthropologists are not even aware that such art exists.

Thoradeniya, he himself a proud son of an ancient village in Patha Dumbara, restricts the initial scope of his Kandyan Studies to Dumbara. An administrative region in the ancient Kandyan Kingdom, Dumbara turns out to be an integral part of Kanda Uda Pas Rata, sometimes called Rata Paha or Rata Hatha. Heexamines Dumbara’s evolution in the ancient kadaim poth (boundary books)and lekam miti (land rolls/cadastral registers), and how Dumbara, Hunnasgiriya Mountains, Mahaveli Ganga and Dumbara villages gain stature especially through folk poets. He provides valuable source material for Dumbara, and of the physical foundations of Dumbara, of Patha Dumbara (five divisions) and Uda Dumbara  (six divisions), with detailed maps – topographical sheets prepared in the early 1900s, two Appendices, listing its ancient irrigation works so vital to the economy, the Colonial Project in Dumbara and the status of Dumbara after 133 years of British occupation, including a Bibliography.

Thoradeniya more recently exposed the forces behind the recent recolonization of the country – not as a struggle or a revolution but a counter-revolution. His 10-part essay titled Kandyan Chieftains Under the British” forms the foundation for his Kandyan Studies.

Volume 2 titled Dumbara Historical Foundations” therefore promise exciting accounts of how Dumbara people fought against South Indian invaders such as Elara, stories of the Dumbara kings and how Dumbara people battled the English in 1818 and 1848, along the way debunking such anthropologists as Gananath Obeysekera’s myth-making that D’Oyly’s espionage work did not encoil Dumbara. 

Volume 3, Dumbara Economic and Social Foundations”examines lekam miti relevant to Dumbara, Dumbara villages, caste system, family names and personal names and its dialects. Most interesting are the accounts of land grab in Dumbara, plantation economy, how Grain Tax and other repressive taxes affected the Dumbara peasantry and of the collaboration of Kandyan chieftains with English rulers and plantation owners.

The final volume offers  Dumbara Cultural Foundations”, the link between Dumbara and the Dalada,  Dumbara temple paintings, Dumbara arts and crafts, folklore, gods and deities, ancient games and desserts, cultural expositions as  Maname, Sandakinduru and Sokari; for the first time  bringing  into the public domain an ancient ola poetry book depicting the emergence of paththini halamba  (Goddess Paththini’s anklet) from a stream in  Patha Dumbara.  Again, it’s unlikely our anthro-apologists have even considered such rarities. 

Thoradeniya’s studies are vital, as our intellectuals love to clothe themselves in the latest of Europe’s epistemological fashions throwing around such words as feudal” when at least in its Marxist-Leninist sense, means an anterior pre-industrial capitalist epoch.

It ishoped a publisher will ensure the other three volumes will see not just the light of day, but the lights long after. The book written in Sinhala contains 270 pages, priced at Rs. 2500/= andavailable available at leading book shops.

By Palitha Ariyarathna Former Beachfield and Life Safety Officer

Based on Research Writing : Francis Scott Key Bridge collapse occurred on March 26, 2024, at 1:28 a.m. EDT (05:28 UTC). The incident took place across the Patapsco River between Hawkins Point and Dundalk, Maryland, United States. The collapse involved the main spans and the three nearest northeast approach spans of the bridge after the container ship Dali struck one of its piers.

In the early hours of Tuesday, tragedy struck the bustling city of Baltimore. The iconic Francis Scott Key Bridge, a vital transportation artery connecting communities, suffered a catastrophic collapse after being struck by a massive container ship. The impact was devastating, resulting in loss of life and significant disruptions.

The Incident

• Date and Time: The incident occurred on a fateful Tuesday morning.
• Cause: The container ship Dali lost power and collided with the bridge support at a speed of approximately 8 knots (about 9 mph).
• Bridge Disintegration: The force of the collision caused a section of the bridge to disintegrate, plunging six workers into the dark waters below.
• Fatalities: Despite search efforts, officials believe that none of the workers survived.
• Port Closure: The collapse led to the closure of one of the country’s busiest ports.

The Vessel: Container Ship DALI

The vessel involved in this tragic event was the DALI, a container ship. Its lights were reportedly flickering before the collision, but the exact cause remains unclear. The impact with the bridge was catastrophic, highlighting the importance of safety measures and emergency response protocols in maritime transportation.

he MV Dali, a container ship involved in the tragic collision with the Francis Scott Key Bridge in Baltimore, was originally bound for Colombo, Sri Lanka. Departing from the Port of Baltimore in the United States, the ship carried a crew of 22 and two pilots on board. Unfortunately, its journey was cut short when it lost power and collided with the bridge, leading to the collapse that claimed lives and disrupted port operations. The Dali’s intended voyage to Sri Lanka was abruptly halted, leaving behind a devastating aftermath.

The MV Dali, a container ship that collided with the Francis Scott Key Bridge in Baltimore, was carrying a substantial cargo. Here are the key details about its cargo:

• Container Capacity: The MV Dali has a container capacity of 9,971 twenty-foot equivalent units (TEU)1.
• Hazardous Material: At the time of the accident, it was carrying nearly 4,700 containers, including 56 containers with hazardous material2.
• Dimensions: If stood upright, the MV Dali would reach almost to the top of the Eiffel Tower in Paris or about two-thirds of the way up the Empire State Building in New York3.

Despite its impressive capacity, the MV Dali pales in comparison to the world’s largest container ships, which can carry more than 24,000 containers4.

In Case if hazardous materials leak into the sea, the environmental consequences can be severe. Let’s explore the potential damages:

1. Wildlife Impact:
   1. Toxicity: Hazardous substances can poison marine organisms, affecting fish, seabirds, and other wildlife.
   1. Bioaccumulation: These toxins can accumulate in the food chain, leading to health issues for animals and humans who consume contaminated seafood.
2. Habitat Destruction:
   1. Contaminated Sediments: The pollutants settle in sediments, altering the ecosystem and harming bottom-dwelling organisms.
   1. Loss of Biodiversity: Sensitive habitats like coral reefs, seagrass beds, and marshes may suffer irreparable damage.
3. Water Quality Degradation:
   1. Chemical Dispersal: Hazardous materials disperse, affecting water quality and potentially rendering it unsafe for consumption.
   1. Altered pH Levels: Acidic or alkaline substances can disrupt the natural pH balance, harming marine life.
4. Economic Impact:
   1. Fisheries Closure: Contaminated waters lead to fishery closures, affecting livelihoods and local economies.
   1. Tourism Decline: Polluted beaches and waters deter tourists, impacting coastal businesses.
5. Long-Term Effects:
   1. Persistent Contamination: Some hazardous materials remain in the environment for decades, causing ongoing harm.
   1. Ecosystem Resilience: Recovery may take years, affecting ecosystem resilience and stability.

The X-Press Pearl disaster off the coast of Sri Lanka had devastating environmental consequences. Let’s delve into the impact:

1. Marine Plastic Pollution:
   1. The ship carried approximately 1,680 metric tons of plastic pellets (also known as nurdles), which spilled into the Indian Ocean and along Colombo’s beaches.
   1. These tiny plastic particles pose a significant threat to marine life. They can be ingested by fish, seabirds, and other organisms, leading to toxicity and bioaccumulation.
2. Wildlife Casualties:
   1. Thousands of dead animals, including turtles, lionfish, and dolphins, were beached on the shores.
   1. The loss of marine life disrupted the delicate balance of the ecosystem.
3. Economic Impact:
   1. Fishers lost their income due to the contamination of fishing grounds.
   1. The economic challenges posed by the pandemic were compounded by this disaster.
4. Uncertain Health Risks:
   1. The chemical and polymer spill from the ship remains a concern. It included substances like caustic soda, nitric acid, and fertilizer.
   1. The long-term effects on human health and the environment are still uncertain.
5. Corals and Biodiversity:
   1. The probable leaching of chemicals into the ocean threatens the corals, fish, turtles, and other marine life that abound off Sri Lanka’s coasts.
   1. Destruction of breeding grounds and habitat loss could have lasting consequences.
6. Challenges for Local Scientists:
   1. Sri Lanka faces hurdles in assessing and mitigating the environmental damage due to economic and political challenges.
   1. Ensuring compensation for environmental losses remains a complex task.

Lets Look at In summary about X-Press Pearl disaster:

the X-Press Pearl disaster is the worst ecological catastrophe Sri Lanka has ever faced, leaving a trail of plastic pollution, wildlife casualties, and uncertainty about the long-term effects. 

Efforts to prevent, respond to, and mitigate such spills are crucial. Organizations like the National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) play a vital role in assessing and managing environmental damage caused by oil and chemical spills

While there is no concrete evidence of a hidden geopolitical agenda or conspiracy behind the Francis Scott Key Bridge collapse in Baltimore, some conspiracy theories have emerged. Let’s break down the situation:

• NTSB Media Briefing – ”Francis Scott Key Bridge struck by Cargo Ship Dali” confirmed that 56 containers on the ship were carrying hazardous material, totaling 764 tons.
• These containers included substances like corrosives, flammables, and miscellaneous hazardous materials. There’s also a possibility of class nine materials, which could involve lithium-ion batteries.

As investigations continue, our thoughts go out to the families affected by this devastating incident. The Francis Scott Key Bridge, once a symbol of connectivity and progress, now stands broken—a stark reminder of the fragility of infrastructure and the need for vigilance in ensuring safety.

May those lost rest in peace, and may we learn from this tragedy to prevent such disasters in the future.

By Palitha Ariyarathna

Former Beachfield and Life Safety Officer

---

Note: Geopolitical – This Article is a Based on Reserch Writing Based on historical datas on www. The actual incident may have different details and consequences.

Prof. Hudson McLean

Great Dream!

First Eradicate Corruption at the Highest Levels!

Sri Lanka is one of the most Corrupt Countries in the World!

Then start creating Export and reduction of Unemployment!

Express Your Opinion – Read What Others Say!
The Independent Interactive Voice of Sri Lanka on the Internet.

Please visit -: http://www.lankaweb.com/

මහාචාර්ය එඩ්වඩ් එම්. පෙරේරා උපුටා ගැන්ම  ලංකා ලීඩර්

අරූන් ඔබ රටේ සමස්ත දේශපාලනය පිළිබඳව දරනා ආකල්පය කෙසේ වෙතත් උතුරේ දේශපාලනය පිළිබඳව ඔබ තරම් දන්නා කෙනෙක් උතුරේ නැති බවයි මගේ පෞද්ගලික හැඟීම.

මම ඔබගේ වර්තමාන දේශපාලනයට එකඟ නොවුනත්, අනුර කුමාර කැනඩාවේදී කරන ලද ප්‍රකාශයකට ඔබ විසින් දී ඇති පිළිතුර ඓතිහාසිකයි. 

එය කෙනෙක්ව නිරුවත් කරනවාට වඩා කන හරහා දුන් ප්‍රබල අතුල් පහරක් ලෙස හඳුන්වන්නත් පුළුවන්. 

මා හැමදාමත් විශ්වාස කළ පරිදි අනුර කුමාර කියන්නේ දේශපාලනයේ ළදරුවෙක්.

ජවිපය අතීතයේදී දරුණු ලෙස වරද්දාගත් ආකාර නැවත පුනරුචාරණය නොකරන්න ඔහු ඇතුළු ජවිපෙ නායකයින්ට අපගේ අත්දැකීම් අනුසාරයෙන් යමක් තෝරා බේරා දෙන්නට මා හට මැදිහත්වන්න කියා දැනට වසර දෙකකට ඉහතදී මාගේ මිතුරෙක් විසින් කරන ලද කාරුණික ඉල්ලීමකට අනුව ලිඛිතවම ඒ යෝජනා අනුර කුමාර ඇතුළු පක්ෂයේ නායකයින් පස්දෙනෙකුටම යවනු ලැබුවා.

එදා ඔවුන් මා කිව් දෙයට ඇහුම්කන් දුන්නේ නම්, අනුර කුමාර ඇතුළු පක්ෂයේ නායකයින් යන යන තැන මේ අනාගැනීම කරගන්නේ නැත.

දැන් ඔවුන් කණ්ඩායමක් ලෙස හැසිරෙන්නේ දේශපාලනය පිළිබඳ මෙලෝ හසරක් නොදන්නා අත දරුවන් පිරිසක් ලෙසින්.  

“කොට්ටෝරුව හැම ගහටම කොට කොට යනවා” කියලා ගැමි කියමනක් තියෙනවා.

ඒ වගේම “නොදන්නා දෙමළට ගිහින් වරිගෙ නහගන්න එපා” කියලත් කියමනක් තිබෙනවා.

මේ වතාවේදී අනුර කුමාර පමණක් නොවේ NPP එකේ කොට්ටෝරුවන් රැළම “ජාතික” ප්‍රශ්නයේදී සම්බන්ධන්ලාව, සුමන්තිරන්ලාව නළවන්න ගොස් කෙහෙල් ගස්වල හොට පටළවාගන්නවා.

අනුර කුමාර දේශපාලන වශයෙන් මොන තරම් බොළඳ ද කියාකිවහොත්, සම්බන්ධන්ගේ ජාතික අනන්‍යතාවයක් ගැන කතා කරන්න තරම් නූගතෙක් බවට පත් වී තිබෙනවා.

අප හැමදාමත් අපමණ වෙහෙසක් ගෙන ජාතිය අමතා කළ කතාවල් වලදී  හා ප්‍රකාශයට පත් කරන ලද ලිපි ලේඛන වල පැහැදිලිවම පෙන්වා දුන්නා ලංකාවේ  වාසය කරන්නේ විවිධ ජාතීන් නොව විවිධ ජනවාර්ගික කොටස් කියා.  දේශපාලනය කිරීමට උනන්දු වන ඕනෑම කෙනෙක් බාලාංශයේදීම ඉගෙන ගත යුතු දෙයක් නම් “ශ්‍රී ලාංකික” නම ජනතාවට ලැබී තිබෙන්නේ එම රටේ ජීවත් වෙන විවිධ ජනවාර්ගික  කොටස් සමස්තයක් ලෙස හැඳින්වීමේ ප්‍රතිඵලයක් ලෙසින් බව. 

දේශපාලනයේ මෙම “අ” යන්න නොදන්නා අනුර කුමාරව ජනාධිපති මැතිවරයණටත් කලින් තෝරාපත් කරගෙන තිබෙන්නේ ඇමරිකාවත් කතෝලික පල්ලියත්, දෙමළ ඩයස්‌පෝරාවක් විසින් බව දැන් දැන් ජනතාව තේරුම් ගනිමින් සිටී. 

ජනාධිපති කමට ඉදිරිපත් වෙන ඕනෑම කෙනෙක් චන්ද ලබාගත යුත්තේත්, රටේ පාලනයට ආශිර්වාදය ලබා ගත යුත්තේත්, ජනතා ප්‍රශ්න වර්ගීකරණය කිරීමේදී එය වාර්ගීය, කලාපීය හෝ සංස්කෘතික වශයෙන්ද නොව “ජාතිකත්වය” නැමැති පුළුල් සංකල්පය යටතේ බව තරයේම සිතට ගත යුතුව තිබෙනවා.

පැනමා රාජ්‍යයේ ප්‍රශ්න විසඳන්න කියා එරටේ කුඩු විකුණූ රස්තියාදුකාරයෙක් වූ නොරියේගා කියන පුද්ගලයාව ජනාධිපති බවට පත්කළේ ඇමෙරිකාව විසින්. ඒ පැනමා රාජ්‍යයේ ජනතාවට සේවයක් කිරීමට නොව මේ “මෝඩ හරකා” ලවා ඇමරිකාවේ වැඩ ටික කරගැනීම සඳහායි. තමන්ගේ වැඩ ටික කරගෙන අවසන් වූ පසු නොරියේගාව බල්ලෙක් මෙන් පයින් ගසා එළවා දමන්නේත් ඇමරිකාව විසින්මයි. නොරියේගා ගේ ජීවිතය ඉතාමත් අවාසනාවන්ත ලෙස අවසන් වන්නේ ඇමෙරිකානු සිරගෙයක් තුළදීයි.

ජීවිත කාලයක් පුරා පාර්ලිමේන්තුව තුළ ගැළරියට ආමන්ත්‍රණය කරමින් මෝඩයින් අතර වීරයෙක් වුනා හැර අනුර කුමාර දන්නා දෙයක් නැති බව නිර්භයවම ප්‍රකාශ කරමි.

කොන්ත්‍රාත් පදනමක් මත දේශපාලනයට ප්‍රවේශ වුණු බොහෝ දෙනකුගේ ඉරණම අවාසනාවන්ත ලෙස අවසන් වුන බව  අනුර කුමාරලා දැන්වත් අවබෝධ කරගත යුතුයි.

(Prof. Edward M Perera)
27.03.2024

සබැඳි පුවත්…
අනුරගේ අතින් අල්ලාගෙන සම්බන්ධන් කියූ කතාව ගැන අරුන් සිද්දාර්ඨන් රිදෙන්නම කියා දෙයි

2024-03-28

උපුටා ගැන්ම  ලංකා ලීඩර්

තානාපතිවරයකු තමාගේ වරප්‍රසාද සහ මුක්තිය භාවිතා කළ යුතුතේ එම රටේ අභ්‍යන්තර කටයුතුවලට ඇගිලි නොගසන ආකාරයට බව වියානා සම්මුතිියේ 41 වැනි වගන්තියේ දක්වා ඇති බව පාර්ලිමෙන්තු මන්ත්‍රී විමල් වීරවංශ මහතා පවසයි.

විමල් වීරවංශ මහතා  ‘9 සැඟවුනු කතාව’  කෘතිය මගින් ‘ගෝල්ෆේස් අරගලය’ පිළිබඳව සිදුකළ ආන්දෝලනාත්මක හෙලිදරව් කිරීම් හරහා මෙරට අමෙරිකානු තානාපතිනි ‘ජූලි චන්ග්’ මෙම වියානා සම්මුතිය කඩකර ඇති බවට දැඩි චෝදනාවක් එල්ල කළ අතර, 2023 – 04 – 25 දින ඔහු පැවැත් වූ කතාව මගින් හෙළිදරව් කළ කරුණු 2024 – 03 – 21 දින කතානායක මහින්ද යාපා අබේවර්ධන මහතා විසින් සිදුකළ හෙළිදරව්වෙන් සනාථ විය.

ඒ පිළිබඳව සාක්ෂි සාධක සහිතව අන්තර්ජාලයට නිකුත්කර ඇති වීඩියෝව පහළින් නරඹන්න…

e-Con e-News

blog: eesrilanka.wordpress.com

‘Before you study the economics, study the economists!’

e-Con e-News 24-30 March 2024

The Singapore cargo ship Dali chartered by Maersk, which collapsed that Baltimore, US bridge on Tuesday 26 March, was carrying 764 tons of hazardous materials to Sri Lanka – mostly corrosives, flammables, miscellaneous hazardous materials, and Class-9 hazardous materials, including explosives & lithium-ion batteries  – in 56 containers. So says the US National Transportation Safety Board, still ‘analyzing the ship’s manifest to determine what was onboard’ in its other 4,644 containers.

     Prior to Baltimore, the Dali called at New York and Norfolk, Virginia, which has the world’s largest naval base. Colombo was to be its next scheduled call, going around South Africa’s Cape of Good Hope, taking 27 days, scheduled to land just after our New Year.

     Denmark’s Maersk, transporter for the US Department of War, is integral to US military logistics, carrying up to 20% of the world’s merchandise trade annually on a fleet of about 600 vessels, including some of the world’s largest ships.

     The US Department of Homeland Security has also now deemed the waters near the crash site as ‘unsafe for divers’. An ‘unclassified memo’ from the US Cybersecurity & Infrastructure Security Agency (CISA) says a US Coast Guard team is examining 13 damaged containers, ‘some with Centers for Disease Control & Prevention [CDC] &/or hazardous materials [HAZMAT] contents. The team is also analyzing the ship’s manifest to determine… if any materials could pose a health risk’. CISA says, officials are also monitoring about 1.8 million gallons of fuel inside Dali for its ‘spill potential’.

     The ship had a total of 4,700 containers onboard. Who exactly the toxic materials & fuel were destined for in Sri Lanka is not being reported. Also it is a rather long way for such Hazmat, let alone fuel, to be exported, at least given all the media blather about ‘carbon footprint’, ‘green sustainability’ etc. We can expect only squeaky silence from the usual eco-freaks, who are heavily funded by the US & EU. It also adds to the intrigue of how Sri Lanka was so easily blocked in 2022 from receiving more neighborly fuel, etc., which led to the present ‘regime change’ machinations.

     ee has analyzed dozens of news stories on the Baltimore crash (see ee Sovereignty). No reports in the Sri Lanka media highlight the hazardous materials being carried on the ship. No media reports about who is exporting such toxic waste to Sri Lanka, and who is importing. Instead the US media is attempting to divert attention from Maersk’s involvement. Then again, the media dare not criticize the colonial import-export plantation oligarchy. Yet there was endless media outragification at alleged contamination in a Chinese ship bringing organic fertilizer to Sri Lanka in May 2021 – outrage promoted by English chemical importers to Sri Lanka like ICI-CIC!

     Maersk’s business partner in Colombo, South Asia Gateway Terminal Ltd is owned by colonial conglomerate John Keells. Last November 2023, the US International Development Finance Corporation (IDFC) promised a $553 million investment in the Adani Ports-led West Container Terminal port project in Colombo, to be jointly developed with the Sri Lanka Ports Authority (SLPA) and John Keells.

     This week saw the US State Department training SL Ports Authority senior staff (see ee Industry, Commercial Law Development Program). In February, Maersk Managing Director Biju Ravi called for Colombo ‘to up its game in terms of swift cargo clearance to increase its transhipment business’! Due to the US & its allies waging wars on West Asia & East Africa, Sri Lanka has become an even more important transit for shipping. The more expensive and longer diversions are blamed by the white media on Yemen – which by ‘international law’ (which the US invokes but does not abide by, see ee Quotes) – controls access through the Red Sea, & Somalia which has Africa’s largest coastline, and could control eastern access to the large continent.

     Maersk also links to Israeli carrier Zim’s ZBA Service through its 2M Alliance with Italy’s Mediterranean Shipping Company (MSC), sharing 185 vessels deployed on their Asia-Europe, trans-Pacific and trans-Atlantic trades. Singapore-flagged Dali is deployed on Maersk’s Asia-US east coast TP12 loop and MSC’s Empire Service.

     US media are also diverting attention from Dali’s cargo by insinuating that dirty fuel may have played a role in the ship losing power and hitting Francis Scott Key Bridge, closing the USA’s 5^th-busiest East Coast container port. The bridge is named after the composer of the US National Anthem, ‘Star-Spangled Banner’, which begins ‘O say, can you see…’ It is unclear, however, given the massive costs involved, O say, who is allowed to see what!?

     It is more unclear which Maersk-linked US companies export toxic materials to Sri Lanka. Maersk, which US government’s local media mouth EconomyNext calls ‘a global shipping industry giant’, recently partnered with the privatized NDB Bank to help Sri Lanka’s ‘Small & Medium Enterprises’ grow. What SMEs, US-military-linked Maersk wishes to ‘grow’, is unclear. Maersk’s Biju, who wishes ‘swift clearance’, was speaking at an Indian Ocean Strategic Research Centre (IOSRC) collaboration on Feb 1, to ‘address ensuing challenges and opportunities evolving in the maritime region of the Indian Ocean’. The ‘collaboration’ also included Harikrishshan Sundaram (CEO Colombo West International Terminal), Fredrik Haag (International Maritime Organisation/IMO Head of London Convention, Protocol & Ocean Affairs), Chevaan Daniel (Executive Group Director Capital Maharaja Group), and Ruchira Cumaratunga (Professor of Microbiology, Founding Dean, Faculty of Fisheries & Marine Science & Technology). (see ee Sovereignty, Inclusive discourse on Indian Ocean)

     US trucks carrying Hazmat use this Baltimore bridge, designated as a ‘designated hazmat route’. Meanwhile US media were also blaming the Baltimore Bridge collapse on a foreign cyber-attack causing the ship to suddenly change course to hit the bridge. Other US media blame ‘immigration’ for the ship’s totally ‘Hindu’ crew, even as it was Baltimore pilots who operate within the harbor. Yet Asians are used on ships carrying toxic materials over long voyages.

     However, the 6 workers killed beneath the collapsing metal, part of a construction crew fixing potholes on the bridge. were from Mexico, Guatemala, Honduras, El Salvador employed by US construction company Brawner Builders. The Dali distress signal, provided enough time for traffic to be stopped entering the bridge. However, this road repair crew had to remain on the bridge and was not evacuated.

     Meanwhile US politicians in both major parties are ramping up rhetoric against migrants, often fleeing economic and political instability caused by US government action, and encouraged by US industrial recruiting agencies. US President Biden’s recent State of the Union address, included an anti-migrant rant, lamenting the thousands of people being killed by illegals.”  However, undocumented immigrants are less likely to engage in violent crime than US residents. Baltimore also made other headlines this week as its new $1billion jail for Africans and non-Anglo Americans will be Maryland’s ‘most expensive state-funded project in history’

     Bloomberg Intelligence says, Maersk may not be liable as the Danish company had no crew onboard and the ship was operated by a charter company. ‘Maritime insurance will likely cover some of the costs, yet uncertainty around the total liabilities and who will pay for them will likely weigh on Maersk’s spreads in the near term.’

     The New York Times adds: ‘Ship ownership structures’ are ‘designed to maximize opacity & minimize accountability… While global companies such as Maersk charter the vessels, the owners & the ship managers are generally responsible for managing the crew and maintaining the ships… The extremely opaque nature of global ship-owning makes finding the ultimate owners & holding them accountable for any violations difficult… Shipping is the Wild West from a compliance & accountability perspective… And when compliance & accountability aren’t priorities, issues like environmental standards, labor practices and health & safety often aren’t either.’

     The ship is insured by the Britannia Protection & Indemnity Club, a mutual insurance association, owned by shipping companies. Protection & Indemnity (P&I) clubs are mutual insurance organizations that insure & pool liability for the global shipping industry. About 90% of the world’s ocean-bound cargo is insured by an arm of these International Group of Protection & Indemnity Clubs, which oversee the 12 major mutual insurance associations for ship owners. These International Group of P&I Associations will be hit the hardest, with the group having significant reinsurance coverage, led by US-owned AXA XL. (see Random Notes for the Dali’s ‘ownership’)

     The ship’s namesake artist, the fascist Salvador Dali, would have been inspired by this truly surreal example of real capitalist ‘globalization’….He just would not gather how it really fits together…or falls apart…

*

Zimbabwe Teaches US Spies: English as a Colonial Language (ECL)

• 4 US spies, claiming to work for erstwhile philanthropist USAID, were ‘busted & deported’ from Zimbabwe last month.  This ee carries a report from Zimbabwe’s Sunday Mail, how Zimbabwe’s government tracked down, arrested and deported 4 US citizens, contracted by the US Agency for International Development to sneak into that African country. The report charts the activities of these spies through certain institutions Sri Lankas would find very familiar!  In holding unsanctioned & covert meetings, these diplomatic spies had contravened local & international law, violating their own Geneva Convention. They sought to advance the US’ moves to change a government attempting to be truly independent, a government they have viciously opposed, while trying to undermine it through illegal sanctions. Under the guise of a ‘democracy & governance assessment’ to ‘help USAID design its local programmes’, Sri Lankans will find most resonant the itinerary, methods & targets of these spies, as they echo the same playbook imposed here.

     Sri Lanka can learn how we must deal with such infringements on our sovereignty. Especially as this week, the country was said to have ‘welcomed’ the 25^th Group of US Peace Corps Volunteers since 1998, which was once kicked out of the country after the attempted ‘Catholic Coup’ against Sirimavo Bandaranaike in 1962, but allowed to return under her daughter Chandrika Kumaratunga, who as President had fallen under the generous allures of Exxon’s Rockefeller Foundation.

     It should be recalled how England signed the 1979 Lancaster House Agreement with Zimbabwe to end the liberation war, a war which England initially allowed to escalate, as England sought to rein in its white Rhodesian settlers who had wished to industrialize the country, even making a ‘Unilateral Declaration of Independence (UDI).’ After failing to honor their promise to return stolen lands to Africans, England proceeded to vilify the country and its leader Robert Mugabe, who their Queen had earlier even knighted as a ‘Sir’!

     Zimbabwe is once again showing us what it means to be an independent country, a lesson we seem to have failed to imbibe, despite the lessons offered by the fates of SWRD Bandaranaike (assassinated 1959), Sirimavo Bandaranaike (attempted coup 1962, insurrection 1971, loss of civil rights 1980), JR Jayawardena (pogroms 1977-83, terrorism 1984-2009), R Premadasa (assassinated 1993), Mahinda Rajapakse (regime change operation 2015) and Gotabhaya Rajapakse (regime change operation 2022).

*

Can the Speaker Speak?

• The Speaker of the Parliament of the seemingly still & seemingly serene & seemingly Democratic Socialist Republic of Sri Lanka cannot speak. He is a brave from Galle, and is most eloquent in Sinhala. But he still cannot speak. Perhaps he is a diplomat. He says a foreign envoy (perhaps a gender fluid s/he) very undiplomatically offered him the post of President in July 2022, after he was informed by email from Singapore that the previous President had decided to step down – as demanded, not by the masses who elected that President but by those the masses had just rejected. (Ah Singapore! – what a refuge for the ‘rule of law’ this English entrepot for the piped opium of old Patna packed eastward ho to their other refuge in Hong Kong, has become – refuge of stolen bonds! refuge of disenfranchised bondage!).

     The Speaker says he was threatened by the very MPs & Party Leaders – who always speaking of democracy, last week tried to impeach him – to temporarily pick up the mace of Parliament (which he had heroically hidden, though as pointed out (by Sena Thoradeniya) ‘a broken arm of a chair’ would suffice if those usurpers who abrogate constitutions need decorum, to temporarily assume the post of President, while the US & India came up with a suitable stooge, more pliant than Ranil Wickremesinghe. Clerics of various cloths scolded the speaker in extra-religious language and threatened to burn parliament down, if he did not accede to their requests. As we surmise, he is a brave and most eloquent man, even as he refuses to elocute exactly which clerics, which party leaders, and which envoys, chose to have him sip from a poisoned chalice. The Speaker cannot speak. He also cannot name. He does say these renegades have or had planned an ‘Afghanistan’ and a ‘Libya’, once he chose to ‘act’ as President: for small groups were ready to slice up the country like an English cake factory, perhaps.

     And perchance it all goes back to that false dawn in 1948 when we exchanged, like ginger for chillies, yet again and again, the USA for England. Instead of arresting the English, and charging them with the criminality of colonialism, instead of jailing & hanging them, we have allowed their banks to continue and their politicians & diplomats return to lecture us while those bribed with money and relatives stashed in those countries stay meekly still, like rats on hearing snakes.

     Who are these English banks? Standard Chartered and Hongkong & Shanghai Bank, born out of chattel slavery, of colonial plunder. HSBC it may be recalled arose out of the English opium trade and the capture of China’s post-office customs, determining what and whom could enter and leave that country!

*

Contents:

Ship Exporting US Toxic Waste to Sri Lanka Crashes Baltimore Bridge

දේශබන්ධු ආචාර්‍ය සුදත් ගුණසේකර

2024.3.26.

මේ රට පිළිබඳ සත්‍යයේ ඉතිහාසය.

ප්‍රාග් ඉතිහාශය පසෙක තැබුවද ලොව පුරා ඉතිහාශය හා පුරාවිද්‍යාව පිළිබඳ ප්‍රවීන පඬිවරුන් විසින් පිළිගත් ඉතිහාශය අනුව මේ රට සහ ජාතිය පිළිබඳ සැබෑ සහ සම්පූර්ණ සත්‍යය මෙසේය.

ප්‍රථමයෙන්ම, ක්‍රි.පූ. 543 සිදුවූ විජයාගමනයෙන් ඇරඹුණු මේ රටේ ශිෂ්ටාචාරය ගොඩනැගූ මෙම දිවයිනේ මුල් පදිංචිකරුවන් වූයේ සිංහලයන්ය. එතැන්සිට මේ රටේ මානව ශිස්ඨාචාරය ගොඩ නැගුවේද  ක්‍රි.පූ. 307 දී සිදුවූ මහින්දා ගමනයේ සිට සමස්ථ ලෝකයේම අනන්‍යවූ සින්හල බෞද්ධ සිස්ඨාචාරය ගොඩනගා තහවුරු කලෝද සින්හලයෝම වූහ. ක්‍රි.පූ. 543 සිට මේ පින් බිම ඔවුන්ගේ එකම මව්බිම ද විය. අසෝක පුත් මිහිඳු හිමියන් විසින් කි.පු.307 දී මේ රටට හඳුන්වාදුන් බුදු දහමෙන් පෝෂිත ශිස්ඨාචාරය අද්ධ්වීතීය විය. ඒ තුළ ලොවම වශීකළ කෘෂි-වාරි ශිෂ්ඨාචාරයක් සින්හලයින් විසින් මෙහි ගොඩනගනලදී. මේ අතර මේ රටේ සමුර්ධිය ගැන වශී වූ දකුණු ඉන්දීය දෙමළ ජාතිකයන් ක්‍රිස්තු පූර්ව 2 වැනි සියවසේ සිට 18 වතාවක් වරින් වර මේ රට අල්ලාගැනීමට ආක්‍රමණය කර ඇත.1987 රජිව්/ජේ.ආර්. ඉන්දුලන්කාගිවිසුමෙන් ඉන්දියාව සිදුකලේ 18 වන ආක්‍රමණයය. ඊට පෙර ඉතිහාශය පුරා සිදුවූ සියළු ආක්‍රමණ සහමුලින්ම පරාජයකොට මේ රටත්,සින්හල ජාතියත් සම්බුද්ධ සාශනයත්, කි.ව. 1505 පෘතුගීසීන් එනතුරුම සියළුම ඉන්දීය ආක්‍රමණවලින් හෙල විරුවෝ බේරා ගත්හ. 1505 සිට පිළිවෙලින් පෘතුගීසි, ලන්දේශි සහ ඉන්ග්‍රීසින් මේ රට ආක්‍රමණය කලද 1815 වනතුරුම ඔවුන්ට හැකිවූයේ මේ රටේ වෙරළබද පටු තීරුවක් අල්ලාගැනීමට පමණි.1803 දී ඉන්ග්‍රීසීන් එවකට සින්හලේ රාජධානියේ ශේෂයවූ  කන්ද උඩරට ආක්‍රමණය කලද වීරෝදාර සින්හලයින් එවරද ඉන්ග්‍රීසීන් අන්ත පරාජයට පත්කොට පන්නා දැමීමට සමත් වූහ. මේ අනුව 1815 මාර්තු 2 දා ඉන්ග්‍රීසීන් විසින් කුමන්ත්‍රණයෙන් හා කූඨෝපායෙන් උපාය ශීලීව උඩරට ගිවිසුමෙන් මුළු රටම අල්ලා ගනාතුරුම  වසර 2349 පුරා වීරෝදාර සින්හලයෝ සියළු පර සතුරන් පළවා හරිමින්  රටත් ජාතියත් දිවිහිමියෙන් ආරක්ෂාකර ගත්හ. 

සියලුම පැරණි ඉන්දීය ආක්‍රමණ අතරින් 12 වන සියවසේ සිදුවූ කාලිංග මාඝ දරුණුතම හා විනාශකාරීම ආක්‍රමණය විය. ඔහු පොළොන්නරුව ඇතුළු මුළු රජරටම විනාශ කළ අතර දාගැබක් හෝ පන්සලක් හෝ ජලාශයක් ඉතිරි නොකළේය. ඔහු සියලු ගොඩනැගිලි සහ පන්සල් ගිනිබත් කළ අතර දාගැබ් කඩා සියලු වස්තු කොල්ලකෑ අතර වැව් බැම්මක් ඉතිරි නොකළේය. මේ අනුව අපේ රටට හා ජාතියට  විශාලම හානියක් සිදු කළේ ඔහුගේ ආක්‍රමණයන්ය. අවසානයේ රජරට ශිෂ්ටාචාරයේ සම්පූර්ණ විනාශයටත්, එහි නිරිත දෙසට මාරුවීමටත්, ග්‍රීක, රෝම සහ ඊජිප්තු ශිෂ්ටාචාරවලට සමගාමීව පැවති පැරණි සිංහල බෞද්ධ ශිෂ්ටාචාරය (ලෝකයේ ශ්‍රේෂ්ඨතම එකක්) සම්පූර්ණයෙන් බිඳ වැටීමටත් ඔහු වගකිව යුතු විය. රජරට ශිෂ්ටාචාරය නිරිත දෙසට මාරු වී රජරට මුළුනනින්ම වනගහනයෙන් වැසී ගියේය. අදටත් පොළොන්නරුවට යන ඕනෑම අයෙකුට මාඝ ගින්නෙන් විනාශකළ මාලිගා සහ වෙහෙර විහාරවල නටඹුන් වලින් ශ්‍රේෂ්ඨ සිංහල බෞද්ධ උරුමයකට ඔහු කළ මහා විනාශය දැකගත හැකිය.

ඊලඟට 1505 සිට 1815 දක්වා පෘතුගීසි, ලන්දේසි සහ බ්‍රිතාන්‍ය වෂයෙන් ආක්‍රමණ තුනක් සිදුවිය.ඔවුන් ද ස්වදේශික සිංහලයන් අතින් පරාජයට පත් විය. නමුත් අවසාන වශයෙන්, 1815 මාර්තු 2 වන දින උඩරට ගිවිසුම යටතේ සමාන හවුල්කරුවන් ලෙස මේරට බ්‍රිතාන්‍යයට ඈඳාගන්නාළදී. මාර්තු ගිවිසුමෙන් රටේ නීතිය,ආගම සහ සම්ප්‍රදායන්ද  ආරක්ෂා කිරීමට බ්‍රිතාන්‍ය පොරොන්දු විය. ඒ අනුව ඉතිහාසයේ කිසිදාක මේ රට සුද්දන්ට යටත්වීමක් සිදුවී නැත.

එහෙත් 1817 දී ඉංග්‍රීසීන් උඩරට ගිවිසුමේ කොන්දේසි ඒක පාක්ෂිකව උල්ලන්ඝනය කර බ්‍රිතාන්‍යයන් විසින් ඔවුන් රැවටීමට ලක් වූ බවත් දුටු සිංහලයෝ ඉංග්‍රීසින්ට එරෙහිව පළමු කැරල්ල ගැසූහ. (ඌව වෙල්ලස්ස කැරැල්ල) 1818 නොවැම්බර් 21 වැනි දින ආණ්ඩු කාර බ්‍රවුන්රිග් සිය රාජකීය ආඥාවෙන් උඩරට සම්මුතිය ඒකපාර්ශිකව උල්ලංඝණය කරමින් සිංහලයන්ට එරෙහිව යුද්ධ ප්‍රකාශ කර ඉන්දියාවෙන් හමුදා ගෙන්වාගෙන ස්වදේශිකයන් තලාපෙලා,ගෙවල් දොරවල්,වතු පිටි, හරකා බාන සියල්ල ගිනිතබාරුඩු 18 ට වැඩි පීරිමින් සියල්ලම මරා දමා සින්හලේ මර්ධනය කලේය. ඉන්පසුව. 1848 දී බලු බද්දක්ඩ නියම කරමින්පැ නවූ අසාධාරණ බදු න බදු වලට එරෙහිව ස්වදේශිකයන් ඉංග්‍රීසින්ට එරෙහිව නැවතත් කැරලි ගැසූහ (මාතලේ කැරැල්ල) මෙම කැරලි දෙකේදීම ස්වදේශික සිංහලයන් ඝාතනය කිරීම සඳහා ඉන්දියාවේ දෙමළ හමුදා යොදාගණු ලැබීය.මේ කැරළි දෙකීදීම දෙමලුන් මෙන්ම මුස්ලිම් වරුන්ද ගත්තේ සුද්දාගේ පැත්තය.

මෙම සිංහල බෞද්ධ ද්වීපයේ සිංහල ජාතිය සහ බෞද්ධ උරුමය විනාශ කිරීමේ නවතම අදියරේ විනාශය සහ උත්සාහයන් ආරම්භ වූයේ 1505 පෘතුගීසියෙන් ආරම්භ වූ බටහිර යටත් විජිත ආක්‍රමණ සමඟිනි. මෙය ලන්දේසීන් සහ ඉංග්‍රීසින් විසින් අනුගමනය කරන ලදී. මේ තුන් වර්ගයෙන්ම ලොකුම විනාශය කළේ බ්‍රිතාන්‍යයන්ය. එසේ කළේ උතුරු නැගෙනහිරින් සිංහල බෞද්ධ මුද්‍රාව වෙනස් කිරීමෙනි. මෙය ඔවුන් මුලින්ම කළේ, 1799 ආණ්ඩුකාරවරයාට යවන ලද සුප්‍රසිද්ධ ක්ලෙග්හෝන් වාර්තා වෙන් පටන් ගෙන සිංහල සහ දෙමළ ජනවාර්ගික කණ්ඩායම් දෙකක් ලෙස බෙදීමෙනි. එහිදී ඔහු සිංහල සහ දෙමළ යනු දිවයිනේ ප්‍රදේශ දෙකක සිටින- (උතුරේ  සහ නැගෙනහිර දෙමළ සහ සෙසු ප්‍රදේශවල -සින්හලා) වෂයෙන්- ජනවාර්ගික කණ්ඩායම් දෙකක් ලෙස හඳුනා ගත්තේය. 1818 දී වෙස්ලයින් මෙතෝදිස්ත දූත මණ්ඩලය පැවසුවේ ඔවුන්ගේ

ප්‍රධාන අරමුණ වන්නේ මේ රට දිස්ත්‍රික්ක දෙකකට බෙදා සිංහල හා දෙමළ දිස්ත්‍රික්ක ලෙස නම් කිරීමයි. බි‍්‍රතාන්‍යයන් ඔවුන්ගේ බෙදීමේ සහ පාලනය කිරීමේ ප‍්‍රතිපත්තිය සඳහා මෙම රාමුව යොදා ගනිමින් ස්වදේශික සිංහලයන් සහ සංක්‍රමණික දෙමළ ජනතාව අතර විරසකයක් ඇති කිරීමට උපරිම  ප්‍රයෝජනය ගත්හ. මේ අතර ලන්දේසීන් සහ බ්‍රිතාන්‍යයන් ද දකුණු ඉන්දීය මලබාර් ද්‍රවිඩයන් ඔවුන්ගේ දුම්කොළ වතුවල සහ මාර්ග ගොඩනැගීමේ වැඩ සඳහා ආනයනය කළහ. ඒ සමඟම මෙරට දෙමළ ජනතාව වැඩිකර ජනවිකාස සිතියම වෙනස් කිරීම සඳහා වාරි ව්‍යාපෘති යටතේ උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත්වල දකුණු ඉන්දීය දෙමළ ජනතාව විශාල වශයෙන් පදිංචි කිරීමේ සැලසුමක් ද බ්‍රිතාන්‍යයන්ට තිබිණි. නමුත් මෙම යෝජනා ක්රමය අසාර්ථක විය. ඒ නිසා උතුරේ සහ නැඟෙනහිර දෙමළ වත්මන් පරම්පරාව මේ රටේ පදිංචිව සිටින්නේ වසර 300කට අඩු කාලයකට පමණයි.

ආක්‍රමණිකයන්ගේ වතුවල   වැඩ කිරීම ස්වදේශික සිංහලයන් ප්‍රතික්ෂේප කළ නිසා 1830 ගණන්වල අග භාගයේ කෝපි වගාවන් හඳුන්වාදීමත් සමඟ පළමු ඉන්දීය කණ්ඩායම 1838 දී කෝපි සඳහා කැලෑ එළිපෙහෙළි කිරීමට පැමිණියේය. කෝපි අංගමාරය හේතුවෙන් කෝපි අසාර්ථක වූ විට, 1867 දී ස්කොට්ලන්ත ජාතික ජේම්ස් ටේලර් විසින්  හඟුරන්කෙත ප්‍රදේශයේ ලූල්කඳුරේ අත්හදා බැලීම ආරම්භ කිරීමෙන් පසුව 1870 ගණන්වල මුල් භාගයේදී මේ රටට තේ හඳුන්වා දෙන ලදී.

එතැන් පටන් කඳුකර ප්‍රදේශය පුරා තේ වතු සීග්‍රයෙන් ව්‍යාප්ත වන්නට පටන් ගත් විට 1910 වන විට දකුණු ඉන්දීය ශ්‍රම ආගමනය ද මිලියන 1.2 දක්වා වැඩි විය. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් මුදල් උපයා ආපසු ගියහ. හැම ඉන්දියානුවෙක්ම වගේ වාර්ෂිකව ආපහු ඉන්දියාවට ගිය තමන් උපයන මුදල් එහි  තැන්පත් කිරීමටය. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් ආපසු පැමිණියේ නැත. නව කම්කරු කණ්ඩායම් ගෙනාවේ තොන්ඩමන්ගේ පිය්යාවූ කරුපය්යා සහ ථොන්ඩමන් වැනි මිනිස් ජාවාරම කාර අතරමැදියන්ය.සුද්දන් මෙන්ම ඔවුන්ද අහින්සක කමකරුවන්ගේ ශ්‍රමයෙන් කෝටිපතියන් වූහ. පසුව තොන්ඩමන් වැනි පුද්ගලයින් ඔවුන්ගේ කරපිටින් දෙශපාලනයට ඇතුල්වීය. මේ අතර සුද්දන් විසින් කිරිපොවා වන්ශවතුන් බවට පත්කරණලද උතුරේ පොන්නම්බලන් අරුනාචලම් 1901 දී මේරටේ මලබා වරුන් ලන්කා දෙමළ වශයෙන් බව්තීස්ම කරණන ලදී.මේ අතර දකුනු ඉන්දියාවෙන් කම්කරුවන් ඒමේ සහ යාමේ ක්‍රියාවලියද 1948 දක්වා පැවතුනි, බ්‍රිතාන්‍යයන් ඔවුන්ගේ දකුණු ඉන්දීය ශ්‍රම කල්ලිය ආපසු ඉන්දියාවට යවා සින්හල අපේ ඉඩම්වල නිරවුල් භුක්තිය අපට භාරදිය යුතුව තිබිණ.       නොමැතිනම් ඔවුන් බ්‍රිතාන්‍ය පුරවැසියන්ව සිටි නිසා එක්සත් රාජධානියට ගෙන නොගොස් ඔවුන් අප රටට හිසරදයක්කොට රටින් පිටව ගියහ.  එමඟින් රටක් නැති ඉන්දියානුවන් 1.2 කල්ලියක ගැටලුත් අප හිස මතම පැටවින. සම්යමූර්ති තොණ්ඩමන් මහතාද මෙහි පැමිණියේ 1924 දීය . ඒ නිසා එදායින් පසු ලංකාවට පැමිණි වතු දෙමළ ජනතාවගෙන් බහුතරයක් එම ගණයට අයත් යැයි මම සිතමි. 1948 ඉන්දු-පකිස්ථාන ලංකා පුරවැසි පනතට අනුව පුරවැසිභාවය සඳහා සලකා බලනු ලැබුවේ ලංකාවේ වසර දහයක් අඛණ්ඩව වාසය කළ අය පමණි. ඒ අනුව තොන්ඩමන්ද ලන්කා පුරවැසි බව බීමට සුදුසුකම් ලබා නොතිබුණි.මන්ද ඔවුන් සියළු දෙනාම අවුරුදු පතා ඉන්දියාවට ගිය බැවිනි.1921 දී පොන්නම්බලම් අරුනාසලම් ලන්කා ජාතික සන්ගමයෙන් ඉවත්වී ලන්කා දෙමළ සන්ගමය පිහිටුවා ගන්නා ලදී.සුද්දන්ගේද උපදෙස් අනුව එසේ කිරීමෙන් දෙමළ රාජ්‍යක් පිහිටුවීමේ සටන ආරම්භ කරණ ලදී.

1933 දි පොන්නම්බලන් සමස්ථ ජනගහනයෙන් 11% පමණවූ ලන්කා දෙමලුන්ට රටේ භූමිපුත්‍රයින් වන සින්හලයින් හා සමතැන (50×50) ඉල්ලා සටනට බැසීය. 1947 දි මැලේසියාවෙන් මෙහි පැමිණි සැමුවෙල් ජේම්ස් වෙලුප්පිල්ලේ චෙල්වනායගම් ලන්කා දෙමළ රාජ්‍ය පක්ශ” පෙඩරල් නමින් බවු තීක්ශෂම කොට දෙමළුන් මේ රටේ වෙනම ජාතියක් යන සන්කල්පය ආරම්භකරන ලදී.

කි.පූ. 543 සිට දහස්වස් 2 1/2 ක් පමණ කළක් මේ රටේ ශිෂ්ඨාචරය බිහිකලේ සින්හලුන්ය. එය මිහිබට දෙව්ලොවක් බවට පත් කලේද ඔවුන්ගේ මුතුන් මිත්තන්ය. 1815 වන තුරුම මේ රට රැකගත්තේද ඔවුන්මය.1815 දි එන්ගලන්තය හා සම මට්ටමේ ජාතියක් වශයෙන් ගිවිසුමකින් සුද්දන්ට එය භාර දුන්නේ සින්හලේ නම්වු රාජ ධානිය.  මෙම අයිතිහාසික සත්‍යයන් සියල්ල ප්‍රතික්ශේප කොට ඔවුන්ට වෙනම පෙඩරල් රාජ්‍යක් ඉල්ලා සටණ අරඹන ලද්දේ මෙසේය.

 1983 දී ප්‍රභාකරන් නැමති ත්‍රස්තවාදියා සම්ප්‍රදායික දෙමල පක්ෂ අත් හැර කොටි සන්විධානය පිහිටුවා ගණු ලැබීය. ඔහුගේ ඉල්ලිම වුයේ සින්හලුන් සමඟ සහ වාසය බැරි බැවින් උතුරු නැගෙනහිර පලාත් දෙක වෙන්කොට වෙනම ඊලම් රාජ්‍යයක් (සින්හල-දෙමළ රාජ්‍යක්)ලබාගැනීමය.ඒ සඳහා ඔහු එල්.ටි.ටි. නමැති ආයුධ සන්නද්ධ ව්‍යාපාරය ආරම්භකළේය. ‍යාපනයේ නගරාධිපති වරයාගෙන් ආරම්භකොට සියළුම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදි දෙමළ නායාක්යින් ඔහු ඝාතනය කළේය. විරුද්ධවාදීන් සියල්ලද මරා දැම්මේය ළමා සොල්දාදුවන් දහස් ගණනින් බලහත්කාරයෙන් දෙමව්පියන්ගෙන් උදුරාගෙන සයිනඉට් කරල බෙල්ලේ එල්ලා සින්හලයින් සමඟ සටනට පුහුණු කලේය.  අසීමිත මුදල්, ඉන්දියාව පුරා යුධ පුහුණුව, අවි ආයුධ ඉන්දියා රජයේ පූර්ණ සහායද ඇතිව, කොටින්ම කියනවානම් රජිව් ගාන්දිගේ වෙඩිනොවදින කබාය පවා තෑගි වශයෙන් ලබාගෙන වසර 30 ක් තිස්සේ ශ්‍රී දළදා මාලිගාව,ජයශ්‍රී මහා බෝධිය වැනි පූජනීය ස්ථාන සහ රටේ මහබැන්කුව, ගුවන් තොටුපොල ,ගුවන් යානා 10ක් පමණ දුම් රිය, බස් රත ආදිය මෙන්ම දස දහස් ගනනින් අහින්සක මිනිසුන්, බඩ දරු මවුන්, සිල්ගත් උවසු උවැසියන්සහ බෞද්ධ භික්සු භික්ශුනින් සිය ගණනින්ද මහ දවල් වෙඩිතබා,බෝම්බ ගසා ,කපා කොටා  ගිනිතබා මරා දැමුවේ මේ සින්හල රටෙන් භාගයක් පමණ වූ භූමිය, රටේ ජනගහනයෙන්  12 %  ඔවුන්ට ලබා ගැනීම සඳහාය.  

මේ අනුව රටේ මිනිසුන් ලක්ශ ගණනකට මරණය ගෙන දෙමින්, කෝටි, ප්‍රකෝටි ගණනින් විනාශකර, ලෝකයේ අති බිහිසුණුම ත්‍රස්ථවාදි කණ්ඩායම බවට පත් වූ එම ත්‍රස්ත කණ්ඩායම එන්ගලන්තේ සහ ප්‍රන්සයේ විදේශ ලෙකම් වරුන් තකහනියක් මෙහි පමිණ යුද්ධය නතර කරණ මෙන් රජයෙන් ඉල්ලුවද 2009 මැයි මස මහින්ද රාජපක්ෂ රජයෙන් කොටින් පරාජය කරණ ලදී.

අනතුරුව මෙම පරාජය ඉවසිය නොහැකි බටහිර රටවල් මෙන්ම ඉන්දියාවද මැදිහත්වී මේ රට තුළම සිටින බටහිරගැති මානසික වහලුන්ගේද සහාය ඇතිව නැවතත් දේශප්‍රේමි පදනමක් සිටි ශ්‍රී ල.නි.ප. පරාජයකොට යලිත් බටහිර ගැති කලුසුද්දන් පිරිසකට රටේ බලය ලබාදෙන ලදි.

1987 දී රුපියල් 1 ක මුද්දරයක් මත සමාදාන විනිස්චය කාරයකු ඉදිරියේ අතසන් කළායයි කියන දිවුරුම් ප්‍රකාශයකින් ලෝකයේ කිසිම රටක නැති, කිසිවකු නොදුටු සහ නොඇසූ පුරවැසිභාවය ලබා දීමේ නීති විරෝධී ක්‍රමයක් වන ජේ.ආර්/ රජිව් ගිවිසුම යටතේ දිවයිනේ සියලුම ඉන්දියානුවන් මේ රටේ පුරවැසියන් කරන ලදී. මේ ක්‍රමය යටතේ ඕනෑම ඉන්දියානුවෙකුට ඔහු/ඇය වතු කම්කරුවෙක් වුවත්, නීතිවිරෝධී සංක්‍රමණිකයෙක් (කල්ලතෝනි) ජිප්සීස් කෙනෙක් හෝ වෙනත් ඕනෑම අයෙකුට මේ රටේ පුරවැසිභාවය ඉල්ලා සිටිය හැක. ඔහුට අවශ්‍ය වන්නේ ඔහු විසින් ස.වි.කාරයයෙකු  කියන කෙනෙකු ඉදිරියේ අත්සන්කලායයි කී දිවුරුම් ප්‍රකාශයක් පමණි. මම හිතන්නේ නැහැ මෙහෙම පුරවැසිකම ලබාගත හැකි තවත් රටක් ලෝකයේම ඇතිය කියා.

මේ රට සිංහල ජාතියේ දේශයයි. ලාංකීය/සිංහල ජාතිය සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් ආදී විවිධ කණ්ඩායම්වලට බෙදුවේ බ්‍රිතාන්‍යයන්ය. මේ රටේ ජාතීන් 2 ක් සිටින බවට මිත්‍යාව ප්‍රථමයෙන්ම ප්‍රකාශකළේ 1799 දි හ්‍යු ක්ලෙග් හෝර්න් යටත්විජිත ලේකම් වරයාය. මේ රටේ ස්වදේශිකයින් සින්හලයින් බවද එහෙත් දෙමළ සහ සින්හල වෂයෙන් ජාතීන් දෙකක් සිටින බවද කියා ප්‍රභන්ධ විෂබීජයක් 1799 දී ඔහු නිර්මාණය කළේය. මේ රටේ ජාතීන්  දෙකක් සිටින බවට ප්‍රභන්ධය නිර්මානය වූයේ මේ අයුරිණි. ක්‍රි.පූ.543 සිටම එතෙක් ලේඛණ ගතව තිබුණේමේ රටේ සිටියේ එක් ජාතියක් පමණි. ඒ සින්හල ජාතියයි. දෙමළ, මුස්ලිම් ඇතුළු අනෙක් සියළු දෙනාම හැන්දින්වූයේ විදෙශිකයින් වෂයෙනි. එම වකවාණුවේදීම සුද්දන් විසින්   තවදුරටත් සිංහලයන් උඩරට සහ පහතරට සිංහල ලෙසද බෙදා ඇත (රොබට් පර්සිවල් 1803 බලන්න). 1901 දී ලංකා දෙමළ (හිටපු මලබාර්වරු) නමින් නව ජනවර්ගයක් නිර්මාණය කරන ලද්දේ දෙමළ සිවිල් සේවකයෙකු වූ පොන්නම්බලන් අරුණාචලම් විසිනි (බ්‍රිතාන්‍යයන් යටතේ පළමු ලංකා සිවිල් සේවකයා).  මේ අණුව බෙදා පාලනය කිරීමේ රාජ්‍ය ශිල්පයේ ලෝක ප්‍රවීණයන් වන බ්‍රිතාන්‍යයන්ගේ උපදෙස් පරිදි ස්වදේශිකයන් මේ අනුව මේ රටේ සින්හල ජාතිය සින්හලයින් සහ දෙමළුන් වෂයෙන්  බෙදීමට  බ්‍රිතාන්‍යයන්ට උපදෙස් දුන්නේ බ්‍රිතාන්‍ය ලංකාවේ ප්‍රථම ආණ්ඩුකාර ෆෙඩ්‍රික් නෝර්ත්ගේ ලේකම් ක්ලෙගෝර්න්ය. සිංගලීස් සහ මලබාර් (දෙමළ) ලෙස  ජාතීන් දෙකකට බෙදා  සිංහලයන් රට අභ්‍යන්තරයේ දකුණු සහ බටහිර ප්‍රදේශවල වාසය කරන බවත් මලබාර්වරුන්ට උතුරු හා නැගෙනහිර කොටස් හිමි බවත් ප්‍රකාශ කළේය. ඔහුට අනුව සිංහලයන් පැමිණ ඇත්තේ සියම් දේශයෙනි. ලාංකීය සමාජය පිළිබඳ ඔහුගේ නොදැනුවත්කම මෙයින්ම පෙන්නුම් කරයි.

නැවතත්, සෝල්බරි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව 29 වැනි වගන්තිය යටතේ මේ රටේ ඉතිහාසයේ ප්‍රථම වතාවට මෙරට සුළු ජාතීන් පිළිබඳ සංකල්පය ලේඛන ගතකළේය. ඉංග්‍රීසීන් මේ රටේ දෙමළ ජනයාට මුල සිටම විශේෂ වරප්‍රසාද ලබාදෙන ලදී. ඔවුන් සඳහා ඉංග්‍රීසි අධ්‍යාපනය සහ රජයේ රැකියා ද ලබා දී දෙමළ ජනතාව ඉහළට ඔසවා තැබීමට සියල්ල කළහ. ජනවර්ගයක් ලෙස මලබාර්වරුන් (දෙමළ) සිංහලයන්ට වඩා උසස් යැයි ද ඔවුහු තර්ක කළහ. 1843 වන විට මුළු රටටම තිබුණේ 103ක් පමණක් වන විට යාපනයට පමණක් ඉන් ඉංග්‍රීසි පාසල් 45ක් ලබාදී තිබුණේ ය. ඉංග්‍රීසින් උතුරු හා නැඟෙනහිර පළාත්ව මලබාර් දෙමළ ජනතාවගෙන් පිරවීමට උත්සාහ කළේ දිවයිනේ ජනවිකාශය උඩු යටිකුරු කර ස්වදේශීය සිංහල ජනතාවගේ ශක්තිය දුර්වල කිරීමටය. ඔවුන් දකුණු ඉන්දියාවෙන් කඳුකර තේවතුවල කුලියට සඳහා ඔවුන්ගේ සියලුම ශ්‍රම අවශ්‍යතා ගෙනැවිත් 1948 දී රට හැර යන විට ඔවුන් රටක් නැති  අනාථයන් මිලියන 1.2කට ආසන්න පිරිසක් මෙහි අතරමන් කොට තබා ගියහ.ඔවුන් මෙම මලබාර් ජාතිකයන් කුලී භටයින්  ලෙස ද දේශීය සිංහලයන්ට එරෙහිව සටන් කිරීමට යොදා ගත්හ. 1818 සහ 1848 කැරලි. බ්‍රිතාන්‍යයන්‍ ශ්‍රී ලාන්කික ජාතිය  දෙකට බෙදූ ආකාරයත් 1799 සිට වර්ගවාදය ඉතා සූක්ෂ්ම ලෙස ගොඩනැගූ ආකාරයත් මෙයින් පැහැදිලි වේ.

මේ පසුබිම තුළ සත්‍ය සෙවීමට කොමිසමක් පත් කරන්නේ ඇයි? 1947 දී දෙමළ ජනයාට වෙනම රාජ්‍යයක් අවශ්‍ය වූයේ ඔවුන් ඉලංකෙයි තමිල් අරසුකච්චි පක්ෂය (ලංකා දෙමළ රාජ්‍ය පක්‍ෂය) පිහිටුවා ගත්තේ ක්‍රිස්තු පූර්ව 543 ඉතිහාසයේ පටන් මේ රට සිංහල රාජධානියක් වූ බව පිළි නොගෙන දෙමළ රාජ්‍ය වාදීන් මෙන්ම ඊළාම්වාදීන් මේ සින්හලයින්ගේ රටේ දෙමළ රාජ්‍යක් හැදීමට කිසිදාක සිදුනොවන දෙයක් ගැන දවල් හීන නොදැක ඔවුන් කළයුත්තේ අද ඔවුන්ට අහිමීවීඇති ඔවුන්ගේ ජන්ම භූමිය මෙන්ම මාතෲභූමිය වු තමිල් නාඩුවේ ද්‍රවිඩ මුන්නේත්‍ර කසාගම පිහිටුවා ගැනීමය.එවිට ඔවුන් සිතන පතන සාමය,සමාදානය සහ සන්හිඳියාව පිරී උතුරා යණු ඇත.

දෙමළ රාජ්‍ය වාදීන් මෙන්ම ඊළාම්වාදීන් මේ සින්හලයින්ගේ රටේ දෙමළ රාජ්‍යක් හැදීමට කිසිදාක සිදුනොවන දෙයක් ගැන දවල් හීන නොදක ඔවුන් කළයුත්තේ ඔවුන්ට අහිමීවීඇති ඔවුන්ගේ මාතෲභූමිය වු තමිල් නාඩුවේ ද්‍රවිඩ මුන්නේත්‍ර කසාගම් පිහිටුවා ගැනීමය. එවිට ඔවුන් සිතන පතන සාමය ,සමාදානය සහ සන්හිඳියාව පිරී උතුරා යණු නියතය..1963 දි බෙදුම්වාදය තහනම්කරමින් නේරු පැනවූ නීතිය  නිසා ඉන්දියාවේ එය කළ නොහැකි බැවිනි, දේශප්‍රේමී නායකයින් නැති මේ රට ඔවුන් ඒ සඳහා තෝරාගෙන ඇත්තේ. 1980 දී එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය ඔවුන්ගේ දෙමළ ඊළම (සිංහලයාගේ දේශය යන අර්ථය ඇති) අපේක්ෂාවෙන් පිහිටුවා ගත් අතර, භූමිපුත්ත්‍රයින් වන බෞද්ධ භික්ෂූන් ඇතුළු අහිංසක සිවිල් වැසියන් දස දහස් ගණනක් මරා දමා, කිරි උරා බොමින් සිටි ළදරුවන් පවා මරමින්, රටේ රජය සමඟ 30 වසරක කුරිරු යුද්ධයක් කළේය.

අනුරාධපුර ශ්‍රී මහා බෝධීන් වහන්සේ අභියස සිල් සමාදන් වී  සිටි බැතිමතුන් 200 ගණනක් සහ ගැබිණි මව්වරුන් මරා දැමීම සහ රටපුරා ව්‍යාකූල ව්‍යසනයක් සිදුකරමින් ජාතියේ මහ බැංකුව සහ කටුනායක ප්‍රධාන ගුවන් තොටුපළ  නව ගුවන් යානා 10ක් පමණ සම්පූර්ණයෙන් විනාශ කොට ලෝක බෞද්ධයින්ගේ මුදුන්මල්කඩවූ ශ්‍රී දළදා මාළිගාවටද බෝම්බ ගසා ව්නාශකරන ලදී.

මෙම සුන්දර දිවයින අල්ලා ගැනීම සඳහා ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ පටන් ඉතිහාසය පුරා ඉන්දියානුවන්ට තිබූ සදාකාලික උන්මාදය සහ නොසන්සිදෙන දොලදුක මෙයින් සාරාංශ කරයි. ඉන්දියාව සහ ශ්‍රී ලංකාව අතර මෙන්ම දකුණු ඉන්දීය දෙමලුන් සහ සින්හලේ සින්හලයින් අතර පවතින සදාකාලික සතුරුකම පිළිබඳ සුවිශේෂ සත්‍යය මෙයයි.

මෙම සටන විසඳීමට ඇත්තේ ක්‍රම දෙකක් පමණි. පළමුව, ඉන්දියාව, මේ ලංකාව අල්ලා ගැනීමේ සිහිනය මුළුමනින්ම අමතක කර අත්හැර දමා,අපගේ අභ්‍යන්තර දේශපාලනයට ඇඟිලි නොගසා මේ රටේ  සිටින දෙමළ ජනතාවගේ ප්‍රශ්න විසඳා ගැනීමට අපට ඉඩදී ඔවුන් ඉන්දියානු සම්භවයක් ඇති අය යැයි අපට  වද නොදී  සිටිය යුතුය.

ඇතැම් විට ඉන්දියාවේ සිටින ඔවුන්ගේම මිනිසුන්ටත් වඩා, ලන්කාවේ දෙමළුන් ගැන ඉන්දියාව මෙතරම් සැලකිල්ලක් දක්වන්නේනම් ඉන්දියාව පළමුව කලයුහ්තේ පනික්කාර් න්‍යාය අනුව අපට හිසරදයක් ඇති නොකර ඔවුන් ඉන්දියාවටම ආපසු ගැනීමයි.

දෙවනුව රටේ ආර්ථිකය පතුලටම කඩා වැටී ඇති මෙවැනි අවස්ථාවක කෝටි ගණන් වැයකොට ඊනියා සත්‍ය,සාමය සහ සන්හිඳියාව සොයා නිරුදක කතරක ජලය සොයා යන්නා සේ අමණ වැඩ නොකළ යුතුය.

ශ්‍රී ලන්කාවේ මුස්ලිම්වරු මුස්ලිම්වරු

කි.ව.7 පමණ සිට අරාබි රටවලින් වෙලඳුන් වශයෙන් මෙහි පැමිනි මොවුන් අතීතයේදි කිසිදිනක දෙමලුන් මෙන් මේ රට අල්ලාගැනීමට උත්සාහකොට  නැත. ඔවුන්ට මෙම රෝගය පළමුවරට සුද්දන් විසින් බෝ කළේ 1915 දීය.දෙවැනි වතාවට එය හැදුනේ අෂ්‍රොෆ්ගේ ජාතිවාදී, ආගම්වාදී සහ අන්තවාදී දේශපාලනයෙන් පසුවය.ඉන්ග්‍රීසීන් විසින් මුල සිටම මුස්ලිම්වරුන් ප්‍රධාන වශයෙන් ස්වදේශිකයන්ට එරෙහි ඔත්තුකරුවන් ලෙස යොදා ගත් අතර 1915 සුප්‍රසිද්ධ සිංහල-මුස්ලිම් කෝලාහලයේදී ඔවුන් මුස්ලිම්වරුන්ට සහාය දුන්හ. දැන් ඔවුන්ටද වර්ග සැත පුම් 25,000 ක මේ රට තුළ වෙනම රාජ්‍යයක් අවශ්‍යවී තිබේ. නමුත් දෙමලුන්ට මේ රට අල්ලාගැනීමේ ආශාව සියවස් දහස්වසක් පැරණි නිදන්ගත රෝගයකි.  උතුරේ සහ නැඟෙනහිර දෙමළ ජනයා මිලියන 4 ක පමණ දෙමළ ජනයා සඳහා රටේ භූමි ප්‍රමාණයෙන් 1/3 ක් ආවරණය වන පරිදි වෙනම රාජ්‍යයක් ඉල්ලා සිටින අතර කඳුකරයේ සිටින තවත් දෙමළ ජනයා 1.2 කට ද රටින් තවත් 1/3 ක් පමණ ආවරණය වන පරිදි මලයනාඩුවක් ඉල්ලා සිටි. මීට අමතරව, 1665 දී පෘතුගීසීන් විසින් බටහිර මුහුදු තීරයෙන් පලවා හැරීමෙන් පසු සිංහල රාජධානියේ සෙනරත් රජු විසින් ඔවුන්ගේ මුතුන් මිත්තන්ට ඉඩම් ලබා දුන් නැගෙනහිර මුස්ලිම්වරුන්ට ගෙන් පැවත එන හිස්බුල්ල්ලා වැනි අයට ද දැන් වෙනම රාජ්‍යයක් අවශ්‍ය වී තිබේ. ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් පමණක් නොව නිවාස,මන්මාවත් තබා ගහකොල පවා අරාබිකරණය කිරීමෙන් ඔවුන්ගේ විකුර්ති මානසිකත්වය පහැදිළි වෙයිඅනෙත් අතින් උතුරේ සහ නැගෙන හිර දෙමළුන් වසර දහස් ගානක් පැරැණි පුරාවිද්‍යාත්මක බෞද්ධ  නටබුන් සියල්ල විනාශ කරමින් ඒ මත සිවලින්ග හිටවමින් හින්දු කෝවිල් හදමින් යකා නටයි.පුරාණ සින්හල රජවරුන්  පූජාකළැ ඉඩකඩම් සියල්ල ආක්‍රමණය කරයි.මේ සියල්ල දෙස ඇස් කන් පියාගෙන බලාසිටිණ ජනාධිපති සන්කෘතික ඇමති  ඉලව් සමඟියක් .සාමයක් සහ සන්හිඳියාවක් ගැන  කොමිෂමක් පත්කිරීමක් ගැක කථාකරන්නේ ඔවුන්ගේ ඔලුගෙඩි දේශපාලන වශයෙන් කුරුවල් වී ඇති බැවින් යැයි මම සිතමි. වී තිබේ. ඔවුන්ගේ ක්‍රියාවන් පමණක් නොව නිවාස,මන්මාවත් තබා ගහකොල පවා අරාබිකරණය කිරීමෙන් ඔවුන්ගේ විකුර්ති මානසිකත්වය පහැදිළි වෙයි.අනෙත් අතින් උතුරේ සහ නැගෙන හිර දෙමළුන් වසර දහස් ගානක් පැරැණි පුරාවිද්‍යාත්මක බෞද්ධ  නටබුන් සියල්ල විනාශ කරමින් ඒ මත සිවලින්ග හිටවමින් හින්දු කෝවිල් හදමින් යකා නටයි.පුරාණ සින්හල රජවරුන්  පූජාකළැ ඉඩකඩම් සියල්ල ආක්‍රමණය කරයි.මේ සියල්ල දෙස ඇස් කන් පියාගෙන බලාසිටිණ ජනාධිපති සන්කෘතික ඇමති  ඉලව් සමඟියක් .සාමයක් සහ සන්හිඳියාවක් ගැන  කොමිෂමක් පත්කිරීමක් ගැක කථාකරන්නේ ඔවුන්ගේ ඔලුගෙඩි දේශපාලන වශයෙන් කුරුවල් වී ඇති බැවින් යැයි මම සිතමි

සමඟිය හා සංහිඳියාව

ප්‍රථමයෙන්ම සමඟිය හා සංහිඳියාව ගැන කතා කරන විට, පසුගිය වසර 2566 පුරාවටම මේ රට සිංහල ජාතියේ නිජභූමිය බවත්, එය සාකච්චා කළ නොහැකි සහ වෙනස්කළ නොහැකි මාත්තෘකාවක් බවත්, දෙමළ සහ මුස්ලිම් යන දෙපිරිසම කලින්කළ මේ රටට ආ ආගන්තුකයින් පමණක් බවත් යන එම යතාර්ථයට අනුගතව පිළිගන්නා තුරු, සමඟියක් හෝ සංහිඳියාවක් ඇති කළ නොහැක. ඔවුන් මේ රටේ ආගන්තුකයන් මිස අයිතිකරුවන් නොවන බව පිලිගත යුතුය. ඔබ රෝමයේ සිටින විට රෝම ජාතිකයෙකු හැසිරිය යුතුයයි’ කියමනක් ඇත. ඔවුන් පළමුව මේ මූලික සත්‍යය පිළිගෙන මුල් අයිතිකරුවන්ට ගරු කරමින් අනුන්ගේ ඉඩමක් බලෙන් හිමිකර ගැනීමට රණ්ඩු නොවී ඔවුන් සමඟ සුහදව ජීවත් වීමට ඉගෙන ගත යුතුය. එසේ වූ විට සංහිඳියාවෙන්, සමගියෙන් හා සාමයෙන් අප සැමට ජීවත් විය හැක. එතෙක් මේ ආණ්ඩුව කියන සාමය සහ සන්හ්හිඳියාව හුදු දවල් සිහිනයක් පමණි.

එබැවින් වසර 2600ක් පැරැණි සින්හල ශිෂ්ටාචාරයත් මිහිමත සදා විචිත්‍රවත් වූ මේ දූපත් ජාතියත් විනාශ කිරීමට උත්සාහ නොකර, මේ භාෂාව තේරුම් ගැනීමට නොහැකි දේශපාලනඥයන් වහා දේශපාලනයෙන් ඉල්ලා අස්විය යුතුය. එසේනොකොට ජනාධිපතිවරය හෝ පාලක පක්ෂය යෝජිත පනත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළහොත් ඊට පක්ෂව චන්දය දී නැවත චන්දය ඉල්ලීමටනම් කිසිවෙකු ගමට නොආ යුතුය.

වසර 2600ක් පුරා අපේ මුතුන්මිත්තන් ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් ආරක්ෂාකොට ගත් මේ සිංහල දේශයත් එසේම සින්හල ජාතියත්, සම්බුද්ධ් සාශනයත් ආරක්ෂාකර ගැනීමට හැකි බුධිය සහ ශක්තිය ඇති දේශප්‍රේමි,ජාති හිතතඉෂි සැබෑ සින්හල බෞද්ධ රාජ්‍ය නායකයෙකු  අවශ්‍ය කාලයයි මේ.

එමනිසා ඔවුන් මේ කුඩා රට තුල, රට්වල් ඉල්ලීම නතර කළ යුතුය. මේ සින්හල රට, සින්හල ජාතියේ ජන්ම භූමිය, ජාතිය සින්හලරටේ භාෂාව සින්හල, ඒ තුල සින්හලයින් සමඟ රටින් කෑලි නොඉල්ලා 1815 ට අපේ මුතුන් මිත්තන් සිටි පරිදි අපිත්  සින්හලේම වැසියන් වශයෙන් සිටීමට එකඟ වෙමු” යන රාමුව තුල රටේ පවතින නීති රීති පිළිපැදීමට එකඟ වීමෙන්, මේ රටේඉජාතීන් වශයෙන් හැඳින්විමට සහ සින්හලේ රජුන් විසින් අනුකම්පාවට පදින්චියට දුන් ඉඩම් දැන් තමන්ගේ රටවල් වෂයෙන් ප්‍රකාෂ නොකොට,මේ රටේ නියම භුමිපුත්‍රයින් සහ උරුමකරුවන් සින්හලයින් බව පිළිගත් පසු ඔවුන්ටද භූමිපුත්‍රයින් වන සිනහලයින් සමඟ  සන්හිඳියාවෙන් ජීවත්විය හැක.

1815 ට පෙර යුගයේදී මෙහි වාසය කිරීමට තීරණය කළ විදේශිකයන්ට රටේ භාෂාව ඉගෙන ගෙන දේශීය නීතියට අනුකූලව කටයුතු කිරීම අනිවාර්ය වූ අතර පසුව ඔවුන් ස්වදේශික සිංහලයන් සමඟ ඒකාබද්ධ විය. ඔවුන් සියලු දෙනාම මේ මිහිතලයේ සිංහල ජාතියේ මාතෘභූමිය වූ සිංහල රාජධානියේ ජීවත් වූ නිසා ඔවුන් සිංහලයන් ලෙසද හැඳින්විණි. ඉතින්, ඔවුන් ද 1815 ට පෙර සිංහලේ පුරවැසියන් ලෙස සලකනු ලැබුවේ සිංහලයන් ලෙසම ය.

මෙම සුළු ජනකොටස් ප්‍රථමයෙන්ම ස්වදේශික සිංහලයින්ට එරෙහිව සන්විධානය කළේ ලන්දේසීන් සහ ඉංග්‍රීසින් විසිනි. 1799 දී ක්ලෙගෝර්න්  සටහනින් සහ 1819 දී ගාල්ලේදී හමු වූ වෙස්ලියන් පල්ලි සම්මේලනය විසින් මේ රැල්ල ආරම්භ කෙරින. ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන අරමුණ මේ රට දෙමළ සහ සිංහල වශයෙන් දිස්ත්‍රික්ක දෙකකට බෙදීම බව ප්‍රකාශ කළහ. ඉංග්‍රීසි ජාතිකයන් තම බෙදුම්වාදී ප්‍රතිපත්තිය භාවිතා කරමින් සිංහල ජාතියට විශාලම හානියක් කළ ජතිය වේ.

1815 න් පසු ඊනියා නාමික නිදහස ලැබූ වර්ෂය වශයෙන්න මෝඩයින් විසින් සළකණු ලබණ 1948 දක්වා මේ රටේ ඉරණම තීරණය කළේ ඉන්ග්‍රීසීන් විසිනි. ඔවුන් සෝල්බරී ව්‍යවස්ථාව හරහා 1972 දක්වාම මෙම රට පාලනය කළේ ජෙනිංග්ස් ඉතා දක්ෂ ලෙස ඇතුළු කළ ව්‍යවස්ථාමය උපක්‍රම හරහාය. ඒ අනුව විදේශ ප්‍රතිපත්තියද ඇතුළු ව්‍යවස්ථාදායක, විධායක සහ අධිකරණ බලය ඔවුන් අතේම තබාගෙනය 

ජනරජ යුගය

                      1972 වන තුරුම මේ රට පාලනය කළේ මේ අනුවය. එනම් 1972 මැයි 22 වැනි දින මෙරට පාර්ලිමේන්තුව විසින් සම්මත කරන ලද ජනරජ ව්‍යවස්ථාව යටතේ මේ රට ජනරජයක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කරන තෙක් අප පූර්ණ ස්වාධීන රටක් නොවීය. ව්‍යයවස්ථා දායක,විධායක සහ අධිකරණ යන ප්‍රජාතන්ත්‍ර වාදයේ මුල්ගල් තුනම තිබුණේ එන්ගලන්තයේය. 

1972 සිට 1977 දක්වා ශ්‍රීලනිපය බලයේ සිටි 5 වසර,  මෙන්ම මැතිනිය පළමුව බලයේ සිටි 1960-65 සහ 1970 -72 කාලය තුල මෙන්ම, රට, ජාතිය, ලෝකයට ණය නැති ආර්ථිකයක් සහ බුදු සසුනට විශාල වැඩකොටසක් ඉටු කොට පූර්ණ නිදහස් රටක් වශයෙන් මහත් අභිමානයෙන් නිදහ්ස සැමරුවේ ජනරජ දිනය වු මැයි 22 දිනය. එහෙත්, 1977 දී  බලයට පත් ජේ .ආර් ගේ රජය නැවතත් නිදහස්දිනය පෙබ් 4 ටම ආපසු ගෙනයමින් මේ රටත් ජාතියත් යලිත් අධිරාජ්‍යවාදි වහල් මානසිකත්වයටම ආපසු ගෙනයනලදි. අපගේ  මුතුන් මිත්තන්ගෙන් අපට හිමි වූ වසර 2500 ක සාඩම්බර උරුමය  ගැන එදා එ.ජා.ප.ආණ්‌ඩුවේ  තුළ තිබූණු  අවභෝදය, හැඟීම හා ආදරය සහ රට කෙරෙහි ඔවුන් තුල තිබුණු දැනුම සහ දේශප්‍රේමය මින් පැහදිළිවෙයි. තවද  රටේ ආර්ථිකය මුළුමනින්ම ලෝක වෙළඳ පොලට විවුර්තකොට  දෙසීය ගොවිතැන, කර්මන්ත ආදියේ පරිහානිය ආරම්භ කිරීම 1987 සිදුකරන ලදී. එසේම ඉන්දු ලන්කා ගිවිසුමෙන් රට හා ජාතිය ඉන්දියාවට මුලුමනින්ම පාවාදීම තුලින් වර්ත මානයේ රට පත්ව ඇති අර්ථික අඝාධයට මුල පිරුවේ එම රජයයි. මෙම කාලය තුලදී අත්සන් කරණලද ඉන්දු ලන්කා ගිවිසුම ලන්කා ඉතිහාසයේ එක් පුද්ගලයෙක් විසින් සිදුකරණලද දරුණුතම පාවාදීමය.

 මේ අතර කොටින්ට ඉන්දියාව පුරා යුධ පුහුණුව ලබාදීම, යුධ අවිආයුධ සහ මුදල ලබාදීම ආදී ක්‍රියාවන් වලට අමතරව ප්‍රභාකරන්ට රජිව් ඝාන්දි තම වෙඩි නොවදින යුධ කබාය පවා දීමෙන් මේ රට විනශකිරීමට ඔවුන් කොපමන සහායක් දුන්නාද කියා සිතාගත හැක. මේ සියල්ලටම වඩා දරුණුම සිද්ධිය වුයේ 1987 දි ඉන්දියාව ලන්කාව ආක්‍රමණය කිරීම සහ ගුවනින් පරිප්පු දැමීමෙන් හා ඩික්සිත්  ලවා ජේ. ආර්. ට ගිවිසුම අත්සන් කිරීමට තර්ජනය කිරීමය. ඊට අමතරව එ.ජා. සන්විධාන වලදි ලන්කාවට එරෙහිව චන්දයද පාවිච්චිකොට ඇත. තවද වර්තමාන මෝඩි රජයද, ඉන්දියාවේ 60% කට වැසිකෙළි පහසුකම් නැතිව තිබියදී මේ රටේ පුරවැසියන් වන දෙමළ ජනයාට නිවාස 60,000 ක් සාදා දීම සැතුලු විවිද උපක්‍රම තුලින් ලන්කාවේ සිටින දෙමල ජනයා ලන්කාවට එරෙහිව සන්විධානය කිරීමද ඉන්දියාවේ ලන්කාවිරොන්දි  වැඩ පිළිවෙලේම කොටසකි.  වර්තමාණයේ රනිල්-රාජපක්ෂලාගේද සහාය ඇතිව මෝඩි විසින් දියත්කොට ඇති ආක්‍රමණ්ය ඒ සැමටම වඩා භයානක වනුයේ ලන්කා රජයේද සහාය ඇතිව එය සිදුකරණ නිසාය. එසේම කූඨෝපක්‍රම  යුද්ධයකින් එය සිදුකරණ නිසාය  .

1987 දී සිදු කල ඒ අයිතිහාශික පාවාදීමෙන් පසු 2009 දී කොටි පරාජය කරන තුරුම විශේෂ සිදුවීම් සහිත ජාතික ජයග්‍රහණයක් නොවීය. 2009 දී තිස් වසරක එල්ටීටීඊය ත්‍රස්ථවදය පරාජය කිරීමේ ගෞරවය මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට හිමි වුවද යුධ ජයග්‍රහණ පෙර රජවරුන් කළා සේ මහපොළොවේ ස්ථාපිත කිරීමට ඔහු ශෝචනීය ලෙස අසමත් විය. දුටුගැමුණු, මහා පරාක්‍රමබාහු, විජයබාහු 1 වැනි යුග සහ සීතාවක රාජසිංහ වැනි නර විරුවන් පශ්චාත් යුධ ජයග්‍රහන කාළයන් රටේ දියුණුවට යොදාගත් ආකාරයන් පිලිබඳ අවබෝදයෙන් ඔහු ක්‍රියා කල බවක් නොපෙනේ. යුධ ජයග්‍රහනයේ අධිතක්සේරුව හා වැරදි උපදෙස් නිසා අවුල් කරගත් ඔහුගේ පාලන සමය  2015 දී නැවතත් පරාජයට පත් වූයේ බටහිර රටවල් හා ඉන්දියාව විසින් යොදවා ඇති දේශපාලන කුමන්ත්‍රණ සහ ඔහුගේම සමීපතමයින්ගේ  වැරදි උපදෙස් නිසාය. මුස්ලිම් ත්‍රස්ථවාදීන් විසින් මෙහෙයවනළද 2019 අප්‍රේල් 21 වැනිදා 200කට වැඩි පිරිසක් මරුමුවට පත් වූ සුප්‍රසිද්ධ පාස්කු ඉරිදා බෝම්බ පිපිරීම් වැනි දේශපාලන ඛේදවාචකය, ඉන් අනතුරුව 2022 සැප්තැම්බර් 2 වැනිදා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ නෙරපා හැරීම, ජාත්‍යන්තර සහ ඉන්දීය බලවේග විසින්ම කුමන්ත්‍රණය කර වේදිකාගත කරන ලදී. නැඟී එන සිංහල බෞද්ධ ජාතිය උමග අවසානයේ පවා ආලෝකය නොපෙනෙන පරිදි සියළු යුධ ජයග්‍රහණද ඉන් අවසන් විය.

අනතුරුව රට තුල මතුවූ දේශපාලන, ආර්ථික හා සමාජීය ගැටලු රාශියකට අමතරව බටහිර සහ ඉන්දියාවේ අඛණ්ඩ ඇඟිලි ගැසීම් මේ වන විටත් එහි උච්චතම ස්ථානයට පැමිණ තිබේ. එක්සත් ජනපදය ප්‍රමුඛ බටහිරයන් ප්‍රමුඛ සියලුම දෙමළ  ඩයස්පෝරා සහ සිංහල බෞද්ධ විරෝධීහු රට තුළත් ඉන් පිටතත් සුළු ජාතීන් සවිබල ගැන්වීම සඳහා දිවා රාත්‍රී අතිකාල කරති.

ඊටත් වඩා භයානක දෙය නම්, දැන් අපි නැගෙනහිරින් චීනය සහ බටහිරින් ඉන්දියාවේ සහාය ලබන එක්සත් ජනපදය ඇතුළු බටහිර ජාතීන් අතර ඉන්දිය සාගරයේ උද්ගතවී ඇති ගෝලීය දේශපාලන හා ආර්ථික යුද්ධයේ බල අරගලය අතර සිරවී සිටිමය. මේ අනුව, අපි මෙම බල එදිරිවාදිකම් කඳවුරු  අතර ගිරයට අසුවූ පුවක් ගෙඩියක් මෙන් සිර වී සිටිමු. නව භූ මූලෝපායික සන්විධාන අතර, QUඇඪ් නමින් හැඳින්වෙන නවතම ඉන්දු-පැසිෆික් නේටෝව” සමඟින් එක්සත් ජනපදය ඉතා විශාල ලෙස මේ රටට බලපෑම් කිරීමට පටන්ගෙන ඇත. මේ අතර ඉන්දියාව, පනික්කාර් උපාය මාර්ගයෙන් මේ රට සියතට ගැනීමට උපරිම බලය යොදවා කටයුතු කරයි.

මෙවැනි මහා දේශපාලන සුළිකුණාටුවකට මේ රට හා ජාතිය හසුවි එම විනාශයෙන් බේරීමට මාර්ගයක් සෙවීමේ නිරත වියයුතු කාලයකට මේ රට පත්ව තිබියදී මේ රටේ කිසිම දේශපාලන පක්ෂයක් ඒ ගැන සිහිනෙන් පවා නොසිතා තම තමන්ගේ දේශපාලන බලය තහවුරු කරගන්නා ක්‍රම සහ විධි  සොයමින් රෑ දවල් සිහින දකිමින් පිස්සු බල්ලන් රැළක් මෙන් දඟලන්නේ ඒ මිරිඟුව සොයමින්ය. රාජ්‍ය නායකයා වන ජනාධිපති වරයාගේ පටන් ප්‍රාදේශීය සභා නියෝජිතයා දක් වා සියළුම දේශපාල්කයින් අද නිදි නොලබා සිහින දකින්නේ එම ආත්මාර්තකාමී අරමුණ ඉටුකර ගැනීමටය. ඔවුන් කිසිවෙකුට රට,ජාතිය හෝ සාශනය ගැන හෝ රටේ ජනතාවගේ දුක හෝ රටේ අනාගතය ගැන සිතීමට පවා  ඔවුන්ගේ හිතේ ඉඩක් නැත.රටේ මෙවැනි අවුල්සහගත හා අර්බුධකාරී තත්වයක් තිබියදී රට ගොඩ ගැනීමට කිසිදු ප්‍රයෝජනයක් නැති අති විශාල ධනස්ඛන්ධයක් නිරපරාදේ වැයවන  තවත් අර්බුධයක් විය හැකි ඊනියා සත්‍යය, සමගිය සහ සංහිඳියාව පිළිබඳ කොමිෂමක් පත් කිරිම තවත් කොහේදෝ යන නයෙක් රෙද්ද අස්සේ දා ගැනීමක් පමණි.එමනිසා රජය මේ යෝජනාව වහාම ඉල්ලා අස්කර ගත යුතු  බව මාගේ අදහසයි.