Asoka Weerasinghe (Mr.) 2066 Kings Grove Crescent .  Ottawa . Ontario . K1J 6G1 .Canada

7 September 2025

Mr. Volker Turk
UN High Commissioner Human Rights (UNHRC)
Palais Wilson
52 Rue des Paquis
CH1 201, Geneva
Switzerland

Dear High Commissioner Volker Turk:

       Re: What was gained in Human Rights by the end

     of the Tamil Tiger Terrorist separatist Eelam war in Sri Lanka,

     misses the UNHRC’s  Medallion Honour radar.  Not Good!

    ________________________________________________

What was missed by the past High Commissioners, Navanathem Pillay, Zeld Ra’ad Al Hussain and Michelle Bachlet, I sincerely hope that you will correct

during your term as the UN High Commissioner of Human Rights.

Here’s what it is that you all  at UNHRC cannot deny as Fact that with the jaundiced eagerness to label the War winning Sri Lankan armed forces that kicked the butts of the International darlings of Sri Lanka’s Tamil Tiger terrorism who were hell-bent to divide the island into two, calling the Sinhalese -Mothers Kkaki-angels,  criminals.  You at UNHRC missed to honour the Sri Lankan armed forces of another amazing act of Human Rights by providing the Tamil children a life of freedom,who otherwise would have been abducted from homes and schools, and snuffed-dead as Tamil child soldiers..

That was ugly and brutal on your part at UNHRC not to honour every soldier with a Medallion of Honour of Human Rights pinned  on their khaki, blue serge and navy-white uniforms as the Tamil children said in chorus,  at the end of the Eelam War on 19, May 2009:

Brother and Sister soldier

I will no longer be a forced child soldier

I will no longer have to hold a Kalashnikov,

I will no longer have to shoot that AK47,

and I don’t have to kill to survive.

I can now return home

To embrace my Amma and Appa.

Thank you for making me…FREE.

Thank you…thank you…thank you

To all you members of the 

Sri Lanka Armed Forces.”

Nor will we have another poet talk to you at UNHRC

in rhyme as Asoka Weerasinghe did for you all

to comprehend what  we went through in our hearts

and minds as Tamil children of the North of Sri Lanka.

This corpse speaks to me

Still warm and the mouth foams

With his mother’s milk.

A medallion of a misplaced

courage of drying blood

Is stuck to his chest

Where a bullet had pierced

In the assault cracking dark.

I am tired carrying

Around your mother’s tears

Washed with her breast milk

Which were your afternoon feed,

And I see all around you clothes strewn

Hastily like poppy-chested flowers

With eyes of executed children.

The naked truth is that you

Are a Tamil  Tiger” terrorist

Of a war of merciless adult hearts

All safe in jungle bunkers

Marching out the Baby Brigade

To line up as cannon fodder.

The ferris wheel of my eyeballs 

spit out fireworks to light

Up the jungle of stacked match-box coffins

To solicit a late embrace from your Mother

Before you become another number

In the catechism of our Jaffna children.,”

    (from Tears for my Roots by Asoka Weerasinghe)

I ask you Volker Turk stop trying to punish the

Sri Lankan Sinhalese Mothers’ Brigade who  guard

with broom-sticks and ikle brooms their Khaki , Blue Serge

and Navy-white Angels”, who gave them their school

going children as a whole, and not in plywood caskets as puzzles of

heads, limbs, blood-clotted flesh, having him/her blown

to pieces by a Tamil Tiger Claymore mine on their way home from

school.

Don’t you see it, Volker?   Little wonder why the Republican Nikki Haley said that you lot at UNHRC are a cesspool of political bias, and a self serving body that makes a mockery of human rights,.”   How true…how true!

Volker, what did the UNHRC do to save these Tamil kids being abducted and forcibly recruited as child soldiers by the Tamil Tiger terrorists.   You all did sweet nothing.  Right!  But the brave Sri Lankan men in Khaki, blue serge and Navy white gave them the second chance to live.

But you all have the gall and temerity to punish the Sri Lankan Mother’s ‘khaki angels’ who gave the Tamils kid-boys and girls their freedom.  Shish!  What Tosh, Volker!   What saucers of  smelly Gunusskoarl

I hope you will show us Sri Lankans, that your conscience holds a wealth

of Austrian honesty when dealing with Sri Lanka and not maintaining one-sided narratives, legitimizing Tamil Tiger terrorists propaganda while sidelineing Sri Lanka’s amazing Human Rights achievements, as did your past Commissioners Pillay, Zeid and Bachelet.

You ignore the amazing  acts by the Sri Lankan Armed Forces like giving back

20.5 million of their people their right-to-life” which was hijacked for 30-bloody

Years by the Tamil Tiger terrorists…..How can you ignore the amazing act of Human rights by the Sri Lankan soldiers rescuing 295,873 and who were NOT bumped off by the Sri Lankan armed forces, but housed them in a White Tent City, and sustained by feeding them, a million meals a days – breakfasts, lunches and dinners.   How could you ignore such Classic war textbook Acts of Human Rights. And what do they get for their gallantry according  to the grandiose scheme of the UNHRC?,  Eleven (11) UNHRC Resolutions seeking to punish Sri Lanka. What a bunch of cesspool niggardly, putrid International Bullies! That’is what you are…and Nikki Haley got it right.

And you,  Volker Turk, as an honest Austrian, fail to recognize the Sri Lankan

Armed Forces Amazing Glorious Human Rights Acts… you would only insult your good, and honest Austrian people.  And I will not hesitate to Curse you with a rubbishing word…”Boo!”

There you are Volker, Asoka Weerasinghe, a Sri Lankan-Canadian has spoken from his heart.  You lot who are gung-ho, wanting to punish the gallant Sri Lankan soldiers, do not  deserve any kinder words as a Sri Lankan Diplomat would do.

Warmly

Asoka Weerasinghe (Mr.)

 Shenali D Waduge

Sri Lanka has rarely been treated as a sovereign nation in international geopolitics. Sri Lanka had very few leaders able to read geopolitical shifts well enough to spin it to Sri Lanka’s advantage. Sri Lanka has been positioned as a pawn on the chessboard of great powers. Today, we see another dimension unfold. As tensions sharpen between the United States and India despite their QUAD partnership, Sri Lanka once again finds itself caught in the middle of a rivalry it neither initiated nor controls. Yet, Sri Lanka can play a pivotal role to moot the Indian Ocean as a Region of Peace and realign the Global South towards a nenewed collaborative non-alignment.

QUAD: Partnership or Proxy?

When India joined the QUAD, it was presented as a platform for Indo-Pacific security and prosperity. India was given great prominence as a key ally of the US.

New Delhi, saw it as a chance to claim global stature. This was not what US or West had in mind.

India’s friendship with the US/West with hidden costs:

• India compromised its regional autonomy, opening South Asia and the Indian Ocean to greater Western penetration. India had invited the enemy to Asia.
• Washington never intended India to be an equal partner — only a proxy buffer against China with friendship” serving as a camouflage to fool India/Indians.
• In the process, India weakened the very regional balance it sought to preserve.

As per Modern War Institute: India represents a natural counterbalance in a region where China’s strength, leadership, and boldness are increasing”

Caspian Asper Society: The U.S. is actively encouraging India to counterbalance China’s growing influence by increasing its own investments and security presence in the Indian Ocean.”

While US viewed India as a counter-balance, India wished to use US friendship for bigger goals.

India’s Ideology: Akhand Bharat and Regional Hegemony

With this newly gifted ally” status India leveraged its superior role by presenting the ideology of Akhand Bharat — the dream of a Greater India” extending over South Asia controlled by India. The map exposed India’s ambitions. This cost India its friendship.

Ironically, Tamil Nadu’s own secessionist noise — fueled by Western actors — now turns this map against New Delhi.

• Since independence, India has pursued a hegemonic foreign policy, seeking dominance over Nepal, Bhutan, Bangladesh, Maldives, and Sri Lanka. The proudly displayed map has now backfired on India with West’s tool in Tamil Nadu calling to merge Sri Lanka in another gameplan controlled by West.
• From military interventions to political interference, New Delhi has historically destabilized its neighborsto ensure they never challenged India and remain destabled so India can call the shots.
• In Sri Lanka, India’s hand was most visible in the creation, training, and arming of the LTTE. Having created the problem, India then posed as the solution — forcing Sri Lanka to sign the Indo-Lanka Accord in 1987 and amending the Constitution to divide the nation into nine provinces with a merged North–East. These were not LTTE demands, but India’s leverage solely for its advantage.

This ambition continues today, dressed in the language of regional security” and partnerships.” and India’s national security”.

Ironically, it is India who has undermined its national security by the manipulations it has played.

https://www.thenewsminute.com/news/bangladesh-questions-controversial-akhand-bharat-mural-mea-responds-178478 – Bangladesh questions controversial Akhand Bharath mural & map

https://en.prothomalo.com/bangladesh/7wesmameg8

Sri Lanka’s 2015 Regime Change: A Piece of the Puzzle

Sri Lanka’s 2015 regime change did not occur in isolation. It was part of the West’s Indo-Pacific design: India partnered with US to

• Install Ranil-Maithri regime to power. This was the catalyst of Sri Lanka’s decline negating all the sacrifices to unite the nation and weakening Sri Lanka’s defense & security apparatus that eventually led to Easter Sunday debacle turning Muslim youth into Islamic jihadi terrorists and crippling the economy to tie Sri Lanka to IMF policies.
• The MCC compact, co-sponsorship of UNHRC resolutions, and renewed focus on the Tamil issuewere strategic tools not reforms to tinker with Sri Lanka’s penal code, administrative systems and Parliamentary powers. The linkages forged between Sri Lanka’s Parliament, Public Sector with US & India is evidence of both competing to control & manipulate Sri Lanka’s policy making apparatus with little or no resistence from Sri Lanka.
• The Northern Province was being quietly groomed as a Western-aligned enclave, both to pressure Colombo and to hold the potential of balkanizing India. India pre-empted this by increasing its control over economic-cultural-educational domains via MOUs and backroom deals. These maneuvers would have also added to Washingtons displeasure.

Both the West and India competed for slices of Sri Lanka — aided by Colombo’s short-sighted leaders and pliant bureaucrats.

India’s Miscalculation: Pawn in a Bigger Game

Modi’s ambition to make India a global force blinded New Delhi to a sobering truth:

• The West was never elevating India, only using it temporarily.
• West envisioned India’s role as an enforcer, not leader, in South Asia.
• As India tries to hedge back toward Russia and China, India continues to carry forward its destructive DNA. India remains a key player in obstructing full BRICS integration, its credibility is questioned by both neighbors and partners.

India, has been reduced to a pawn — though on a larger square of the board than Sri Lanka.

While India played pawn, China has steadily expanded economic clout without needing QUAD theatrics.

The US–India Standoff: Sri Lanka in the Crossfire

The emerging rift between Washington and New Delhi leaves Sri Lanka exposed and vulnerable for lack of political leadership, will or beaurocratic advisory solutions

• If India clings to QUAD,, both West & India, will intensify its footprint in Sri Lanka,– both serving their own purposes at the peril of Sri Lanka’s.
• If India leans toward Russia–China, Washington will tighten its hold on Colombo through its Colombo-based pawns to secure an Indian Ocean outpost – what would this mean for Sri Lanka?
• In both cases, Sri Lanka risks becoming a bargaining chip, not a partner.

Yet, Sri Lanka can manipulate the situation to its advantage – only with the correct leaders & proper advisors.

Both US & India have economically trapped Sri Lanka – leaving little room for Sri Lanka to maneuver independently. Petty party politics have hampered any ability for Sri Lanka to forge the correct geopolitical ties that can help Sri Lanka sail through the rough weather.

What the Next 5–10 years could look like 

Scenario 1: India stays with QUAD

• India doubles down on alignment with the US, despite irritants.
• Sri Lanka becomes the testing groundfor India–US joint projects — infrastructure, security cooperation, political influence.
• Colombo loses room for neutrality, pulled deeper into a Western security orbit, with greater UNHRC scrutinyand economic dependency. However, India must view this as a strangulation point impacting India.

Scenario 2: India tilts back to Russia–China

• India recalibrates towards multipolarity, deepening ties with Moscow and Beijing.
• The US then seeks to tighten control over Sri Lankaas its Indian Ocean foothold.
• Sri Lanka risks being militarized by external powers, as a hedge against both India and China.

Colombo is forced into constant balancing, often at the expense of sovereignty. Colombo would seriously need to reassess siphoning of its strategic assets & resources considering these scenarios.

However, Sri Lanka could leverage this to revive BRICS+ links and attract multipolar investment.

Scenario 3: India Plays Strategic Autonomy”

• India tries to walk a middle path, not fully committing to QUAD or BRICS.
• Both the US and China court Sri Lanka aggressively, while India quietly expands economic leverage and its heritage cultural links.
• Sri Lanka becomes a silent battlefield of influence— with overlapping projects, debt traps, and political manipulation — unless Colombo asserts a strong independent strategy.

Emerging Social Undercurrents

This geopolitical game has social spillovers often overlooked:

Anti-Indian sentiment in the West:

• Indian students and professionals face visa rejections (H1B visa tightening, UK migration limits on Indians) and reduced PR pathways. This weakens India’s global brand — and Sri Lanka should observe closely how this shift changes the power equation.
• Rising anti-Muslim sentiment in the West: Both India and Sri Lanka’s Muslim populations are impacted, with anti-Muslim sentiments shaping foreign policy discourse. This may harden Western intervention narratives.
• Sri Lanka’s brain drain returning home: Fired with ambition and skills, returnees will demand bigger stakes in national decision-making. Harnessing them productively could be Sri Lanka’s game-changer.

Sri Lanka’s Hidden Opportunity

Yet within this storm lies an opportunity for Sri Lanka:

• India’s ambitions of Akhand Bharatalienate its neighbors — Nepal, Bangladesh, Maldives, and Bhutan are wary of New Delhi’s dominance.
• As India loses credibility in the region, Sri Lanka can position itself as a hub of neutrality, building ties across blocs while resisting absorption into any one camp. Sri Lanka must rejuvenate the non-aligned status & demand the Indian Ocean Region return to its original charter Zone of Peace – Sri Lanka must champion this as a Global South Initiative. Sri Lanka once championed the Indian Ocean as a Zone of Peace in 1971. Reviving this initiative as part of a Global South narrative would give Colombo both moral and diplomatic leverage
• By exposing India’s record of destabilization — from backing the LTTE to meddling in domestic politics — Colombo can push back against New Delhi’s narrative and reclaim diplomatic leverage.
• By channeling returning talent and asserting independence, Sri Lanka can reset its role in the Indian Ocean.

Pondering the Future

So, we must ask:

• Is Sri Lanka truly important to the West, or merely a means to the endof cornering China and managing India?
• Have we connected the dots between QUAD, regime change, UNHRC resolutions, and foreign-funded projects — all strands of one design?
• Will we continue as a pawn in someone else’s endgame, or finally reclaim our sovereignty in the Indian Ocean?

Sometimes the greatest danger for small nations is not invasion, but manipulation.

India’s dream of Akhand Bharat and Washington’s Indo-Pacific designs are two sides of the same coin — both reduce Sri Lanka to a pawn. But every pawn, if moved wisely, can change the board. The challenge before Sri Lanka is whether we have the vision and courage to make that move.

Given the rising anti-India currents in the West and the erosion of trust in New Delhi’s regional role, India itself should recognize the danger of intrusive international mechanisms. UNHRC Resolution 60/21 against Sri Lanka may appear to target Colombo today, but the precedent it sets will inevitably rebound on India tomorrow. For that reason alone, India must mobilize its diplomatic weight to lobby African/Asian/Latin American/Middle East UNHRC members to vote against this resolution — not out of affection for Sri Lanka, but out of self-preservation for all the members.

That move must be bold and historic: Sri Lanka should convene a new Non-Aligned Zone of Peace” Summit in Colombo. Just as we once championed the Indian Ocean as a Zone of Peace in 1971, we can revive that call under a Global South framework.

Such a summit would:

• Reassert Sri Lanka’s role as a neutral hub of dialogue in the Indo-Pacific.
• Rally neighbors wary of both Indian hegemony and Western militarization.
• Position Colombo as the moral and diplomatic center for a 21st-century Non-Aligned revival.

If Sri Lanka takes the lead, it will no longer be a pawn shuffled by others, but the square on which the next game of geopolitics is reset.

 Shenali D Waduge

by Garvin Karunaratne, Ph.D. Michigan State University

The most vulnerable today in our Motherland are the persons and families that live on casual incomes far lower than Rs. 100,000 a month, some who depend on any income that comes their way., with no regular income whatsoever. In the City of Colombo I am personally aware that there are low wage earners who earn only Rs 33,000 a month, also calculated on a daily basis. There are also people who do not have even such an income. Low income people are easily in the lakhs within the City of Colombo. In the rest of Sri Lanka there are many- millions who eke out a living in poverty.

Will it not be ideal to rope them in to some work that provides them with a reasonable income, and the work they do will make something that will reduce imports- a contribution to our national economy. . This unfortunately requires National Planning which we stopped in 1977 .

We do have a country blessed with milk and honey, a country that has a fertile soil assured with rain and a people smart and productive.

I think it is up to us, administrators who did implement programmes of employment creation in the pre 1977 era who happen to be alive today, to provide details of successful programmes that may spur our Peoples Government to action.

The best method of finding incomes for the low waged is by not by giving handouts like Aswesuma; Instead it should be by getting them on the ladder to attend to some task which helps them with some income and also enhance the economy of the country.

Sri Lanka has had a few such schemes. The Janasaviya of President Premadasa did include some measure of training to make the people productive, the idea of my friend, the late Susil Siriwardena, but the scheme stopped abruptly with the untimely death of President Premadasa.

President Chandrika established Samurdhi, giving handouts to the needy and it also included involving a measure of work to be attended to. This effort at times went to the ridiculous extent of getting the beneficiaries to sweep and clear temple premises. Training to make the beneficiaries do something useful was a good attempt. However this aspect is something very difficult to implement was not developed and gradually died down.

Then came Aswesuma by the Government of President Ranil which was purely a donation, more a vote catching device for the forthcoming Presidential election.

It will be ideal to get the people trained to become productive. Someday, I hope this ideal may get some concern and an effort will perhaps be the way ahead. It is a difficult task but the only way ahead.

The other day I was at Nawala going from shop to shop searching for a step ladder made in Sri Lanka and I could not find any. The shops were full of step ladders of all sizes, but they were all imported from countries like Singapore and Malaysia.

To make a step ladder is an easy task and if we cannot make all our step ladders, we are really nuts.

Perhaps we are the only country in the entire world that does not make its own bicycles. In the UK originally there were a few makes of bicycles- – the famous makes like Raleigh, Hercules and Rudge, that once ruled the world. Today, there are a large number of factories making cycles.

It may be a good idea for our new leaders to decide that we will not import what we can make in our country. There will be criticism initially, a scarcity will come up but eventually our entrepreneurs will emerge and the Government has also to create programmes to train people to get into business making such items.. That is the only way ahead.

I have lived for long in the USA and in the UK where silencers for cars of all makes are made locally. When a silencer gives way in the USA or the UK one takes the vehicle to a garage and two quotes are given, one to replace with the original, always at a very high price and it takes a few days as the part has to be ordered from the manufacturer, and another quote for a locally made replica which can be found and installed in a few hours. Everyone opts for the local make. The garage owner orders the part from a local store and it gets delivered in a few hours and gets fitted within another hour. Making silencers for cars finds employment and incomes for many in the USA and the UK.

My real experience of replacing a silencer in Jessore Bangladesh comes in handy to prove that we can easily make our own silencers. I was driving my Toyota Publica, one of the smallest cars one can find, on my trip from Bangladesh to Nepal via India and on the end of the first day at Jessore there was a big bang and the silencer had given way. I limped on to the Jessore town where I stayed the night. The next morning I contacted the District Deputy Director of Youth. (I worked as a Consultant in Youth at that time.) The Deputy Director took my car to a local garage that repaired cars. The car was taken in and a workman got working . He pulled out the old damaged silencer and took it to pieces. He brought a sheet of metal and traced the dismantled pieces, cut them and started welding . Within two hours he completed welding, fixed the silencer and I was on the road. The newly done silencer sounded right and I drove as far as Pokhara in Nepal and back via Calcutta to Dhaka in Bangladesh. The silencer was firm even when I sold the car in two years time.

Also get cracking with fixing up the Department of Small Industry with experts who can advise our small industrialists to get going making every thing we need. Once before 1977 that Department had an expert unit that did wonders in Sri Lanka making all its textiles via Powerlooms and handlooms. I served once as a Deputy Director of Small Industry was once also associated as an administrator for over five years with that unit and can vouch for success. .

One can actually do wonders if only we want to. I must mention that we have entrepreneurs who have a vision and ability.

My mind travels in nostaglia to an incident that did happen when I served as Deputy Director of Small Industries way back in 1970. I was in charge of making allocations of foreign exchange to small industrialists. Kariyawasam the Member of Parliament for Elpitiya met me with a young lad and requested me to give him an allocation of foreign exchange to import small mirrors to enable him to make mirrors for motor vehicles. I immediately called one of my inspectors and told him to inspect and make a recommendation. My inspector fixed up a date for inspection. A few days later the inspector told me that he went to Elpitiya and found that the youth had no factory or even a smithy where he said he made the metal portions of car mirrors. I called Kariyawasam and gave him a piece of my mind for recommending the youth. Kariyawasam was adamant that the youth was a real worker, a youth who would not feign and not do anything wrong. It ended by my fixing an appointment to meet the youth and inspect for myself. Kariyawasam told me to meet the youth near the lorry garage of the Cooperative Union.

I was there in time and met the youth carrying a very heavy bag of metal on his shoulder. I asked the youth to take me to his smithy where he made the metal pieces to fit the mirrors and he took me to the garage where the Cooperative Union lorries were parked. I lay down my tools by the side of my house and make items. I have no money to make a smithy of my own. I told this to your inspector but he never believed it and he did not give me a chance to show how I made items.” he said. He laid down his heavy bag, sat down in a corner, pulled out his metal pieces and as I watched he fitted a jig that was around eighteen inches tall and wide. I touched and shook the jig. It was heavy and very firm. Then he said that he will have to wait till a coop lorry comes in and he can borrow their jack. I yet could not understand what he was going to do, but I was patient as he talked well and assured me of his intentions. A lorry came in. He looked at the driver and said that he would not part with his jack. I waited because his intentions looked good. Another lorry came in and he ran to the driver and borrowed his jack. He immediately got into action -sat down and cut pieces of metal to size, placed it on the jig and using the lorry jack pressed the pieces to shape again and again shoving them in at various angles. . In a few minutes he came up with metal pieces that would take in a mirror. He again sat down and with a file, shore off extra edges and got a metal piece that resembled the metal receptacle of a car mirror. He sat down again and used the file to give it more shape. It was really a marvel- a workman who really did perform something I could never imagine he could. I told him to come to my office the next day when I gave him an allocation to import small mirrors. I rang Kariyawasam and thanked him.

This true story tells us that we can make anything . If only that youth had a lathe he could have made many of our imports. We have a good work force that can be depended on. It is up to us administrators and our politicians to get activated. Sadly – both parties have been in slumber for half a century- since 1977. We have allowed importers to swamp our country with imports that we can easily make.

I can also support this idea with the story of how I established a Crayon Factory at Matara.

In 1971, working for our Motherland as the Government Agent at Matara we were implementing the DDCP- the Divisional Development Councils Programme aimed at establishing industries run by the youth. A large number of small industries sprang up all over the island. In Matara in some two months. I submitted a plan to establish a Seagoing Motorboat factory. It was approved and we built it at Matara and it made some 20 seaworthy fishing motor boats a year. This was a feather in the cap of the newly established Ministry of Plan Implementation headed by Professot HAdeS Gunasekera as the Secretary. He was so highly satisfied that he would no more approve any further industry in my District. I clashed with him again and again but he could not be moved for another industry for my District.

Finally in desperation I took charge. The aim was to plan and establish an industry that will not only be viable but will finally be a major contribution to the country.

It had to be a new industry, an industry making an essential item that we imported.

I had a smart Planning Officer, Vetus Fernando, a graduate in chemistry from the University of Colombo,. Once earlier as the Deputy Director of Small Industry I was in charge of allocating foreign exchange for the imports of essential items for manufacturers and I had inspected an industry making water colours and had seen the process of making water colours. I fed all what I knew about making water colours to my Planning Officer and told him to experiment and find the method of making crayons, an allied item. At that time Sri Lanka imported over ninety five percent of its crayons. I approved the purchase of some items the Planning Officer thought would be necessary for making crayons. The Planning Officer and I , assisted by a science teacher from Rahula College started experimenting at my Residence every evening. In a few days we realized that we wanted equipment and decided to obtain the science lab of Rahula College. I spoke to the Principal Mr Ariyawansa and he readily agreed. I, my Planning Officer, and a few other staff officers of the katcheri and the science teacher from Rahula College were at the science lab, from six in the evening to close upon midnight every working day and tried many experiments to make a crayon and failed even in two months.

Then the Planning Officer came with a brain wave. He thought of taking the crayons we made which were not of good saleable quality to show them to his professors and find advice on making good quality crayons. He went behind the professors and lecturers who had taught him a year ago. None of them wanted to help him in their well equipped laboratory. They had said that they were too busy in teaching and marking answer scripts. He had begged of them again and again on three days. He came back a downhearted and broken down man. However we were not to give in. We started our experiments again at the Rahula College science lab and in around another month found the recipe to make crayons. Then I sat beside him and experimented again and again and found the exact recipe to make a good crayon, Our crayons were fine tuned to be equal to Reeves, the best of the day.

Then I was faced with the task of how to proceed to make crayons. I decided on a cooperative and I selected the cooperative union in the District that I considered best. It was the Morawak Korale Coop Union headed by Sumanapala Dahanayake, the MP for Deniyaya as its President. I had assessed that he would be dependable. Sumanapala readily agreed with the task of commencing a Crayon Factory and carrying it on whatever problems crop up. Though I had no authority, I authorized him to use funds available at his Coop Union . The maverick he was, Sumanapala readily agreed. If we failed both of us stood responsible.

The Planning Officer gave Sumanapala the list of items, gas burners etc that were required and Sumanapala agreed to purchase all those items. He was also to have a place ready for work. Working with the Divisional Secretary for Deniyaya he was to select twenty five youths.

I selected a few officers who had been involved in the experiments we made to make crayons and some six officers moved to Kotapola the next day. I was surprised to see a section of the Kotapola Coop Union cleared for us. The officers set up the gas burners and commenced action. Small quantities of dyes were mixed with paraffin wax etc. and set to boil. One katcheri officer was monitoring each boiler and Vetus the Planning Officer was monitoring moving from boiler to boiler ensuring that the colouring was perfectly mixed and poured into glass moulds . The crayons were left to dry and later dropped into buckets of water checked and scraped if necessary. It was an endless operation, youths being trained on the job by Vetus and a few of us working on a continuous basis. . We snatched a few hours of sleep on a chair at times. GunamTambipillai and a number of other Estate Owners were coming in with sweets and patties and eats of all sorts at various hours and Sumanapala was everywhere. On about the third day Sumanapala was missing for a while and we continued our process of making crayons non stop. His cooperative workers were being trained. Sumanapala later turned up with labels that were pasted onto the crayons and he had also brought printed packets that were folded and pasted. The crayons were checked and put into the packets.

I left for Matara after a few days of continuous work. The other officers of the katcheri- Chandra Silva the District Land Officer, Wimalaratne the Assistant Government Agent, Development Assistant Dayananda Paliakkara and a few others continued working, snatching a few hours rest on a chair.

. Back at my officer the next day I looked through my papers, signed and gave orders on some and went back to Kotapola to join Vetus and others. . The room was half filled and I was happy with the progress. I opened packets collected at random and checked them for quality and was happy that it was all of excellent quality. I joined the work force and noticed that the youths engaged in pouring liquid, boiling and filling into glass tubes looked happy on the job. In two weeks time we filled two large rooms with packets of crayons. It was a non stop twenty four hour a day operation. The youth had mastered the art of making crayons,

I had no authority to establish an industry and somehow the factory and its produce- the crayons had to see the light of day and the crayons had to get marketed. We needed legitimacy and Sumanapala and I decided to take some samples and show them to some dignitaries- Cabinet Ministers, to apprise them of what we have achieved and get them on our side in case the Ministry tried to punish me for going beyond their remit of work.

Sumanapala and I decided to show the crayons first to Mr Subasinghe the Minister for Industries. Both of us knew him, Sumanapala knew of him for long as they were politicians. I first met him when Dr NM Perera had told him- more an order to find me a place in the Small Industries Ministry- when I had been incarcerated in the pool of unwanted administrators for over two months for a reason I never knew. Though I had never done anything wrong we sometimes do get cornered.

We- Sumanapala and I barged into the Minister’s room at the Ministry. He looked at us and greeted us.

We have come to show the crayons we made and we want you to come and open sales.” He opened one packet tearing the cover and scribbled a crayon on a piece of paper.

I cannot believe that we made such fine crayons.”,

Sumanapala said

The GA had found the method of making crayons and we invite you to come. My youths are making crayons at the moment and we need you to open sales.”

I added Please come to the Coop Union at Kotapola. It will be a grand opening of a product we ourselves made.”

You have done great. I will be there tomorrow evening.”

We rushed back to Kotapola and made arrangements for a public meeting to open sales. With that support we opened sales and Coop Crayon was sold even in Colombo.

One problem we faced was to buy dyes in the open market at a high price. I approached the Small Industries Department that provided foreign exchange allocations for small industries, the unit where I had worked a year ago. The Director decided that his funds were not to be used for cooperatives. In my days I would have easily decided positively and allowed an allocation, but his word was final. We were lost but continued the production purchasing dyes in the open market at high prices,.

One day we heard that the Controller of Imports was about to authorize the imports of crayons and Sumanapala and I moved in. We met the Controller of Imports Harry Gunaratne and convinced him that by giving us a small amount of foreign exchange to import dyes to make crayons he could stop the import of crayons. He was convinced but he wanted us to get approval from his boss, the Minister for Imports because such a cross allocation of foreign exchange had never been done earlier. We went immediately to meet Mr Illangaratne, the Minister for Imports and spoke with him. It did not take long to convince him. He not only authorized us an allocation of foreign exchange for importing dyes, but also instructed the Controller of Imports to stop the import of crayons altogether.

We won the day. Minister Ilangaratne was so taken aback with the crayons we produced that he wanted me to establish a Crayon Factory at Kolonnawa, his electorate. He was very adamant and I had to agree to do it. However I told him that I must first see our Crayon Factory at Morawaka fully established as a viable industry. He agreed. I left that Administrative Service about twelve months later. The Crayon Factory was developed to have islandwide sales before I left. Had I not resigned from the Administrative Service I would have had to establish a Crayon Factory at Kolonnawa, as promised.

I left the Administrative Service in April 1973 and Sumanapala and the Government Agent continued the Crayon Factory. It was developed to have island wide sales. This Crayon Factory was so successful that it earned the wrath of President Jayawardena who won the 1977 General Election. In my words:

.  Years later I met A.T.Ariyaratne  an officer of the Administrative Service who had once worked as Deputy Commissioner of Cooperatives and when I stated that I had been GA Matara, he told me that in 1977 he had been sent on a special mission-instructed personally by President Jayawardena, to inspect and audit  Coop Crayon and find some misdeed to punish Sumanapala and to close down the Crayon Factory. He told me that he had spent a few days inspecting and auditing the books but had to report that the industry was run well and that all books were in perfect order. Ariyaratne was not the type of officer who would stoop to create evidence to please someone in authority.

The Structural Adjustment Programme of the IMF which was followed by President Jayawardena from 1977 insisted that all Government commercial undertakings should be stopped and the Crayon Factory which was the most successful industry implemented under the DDCProgramme was stopped.

The pristine success of the Crayon Factory, to be commercially viable within the first six months, developed to have islandwide sales indicates what Sri Lanka can achieve if only a sincere attempt is made at developing any import substitution type of industry,.

I can add from my work in Bangladesh to the effect we can find success in attending to ardous tasks in development.

I was working as the Commonwealth Fund Advisor to the Ministry of Youth in Bangladesh in 1981.

The Ministry of Youth was training some 40,000 youths in an array of vocations. The training was generally three months in duration and the youths ended their training with a certificate on glossed paper handed over by a dignitary at a well attended occasion. Most of the trained continued unemployed for life.

Then, one night General Ershard of the Bangladesh Army took over the country in a bloodless coup. The Minister for Youth Development had been incarcerated a few days earlier. The Military viewed the work of the Ministry of Youth with scorn and a meeting was held to evaluate the work of the Ministry. The youth training schemes were narrated and supported by the two secretaries of the Ministry The Military leaders looked not satisfied and called on me for my comments. Instead of commenting on the existing programmes, I recommended that we should have an additional programme to create entrepreneurs of the youths that were being trained. I said that we did train the youths in various vocations but dropped them off to fend for themselves. My suggestion was for us to guide the trained youths to become self employed- making entrepreneurs of them.

The Secretary to the Treasury, the highest officer in Bangladesh who was present objected stating that enterprise creation was not something that can be done and said that an ILO project that tried to create entrepreneurs in the earlier three years at Jessore Bangladesh, was a total failure despite obtaining a number of experts from abroad. and had to be closed down as it was not possible to create enterprises. He said that the project was a colossal failure with a massive loss and the Bangladesh Treasury would not undertake such an attempt again. He emphasized that the ILO held the last word on building up industries.

I contested and said that I had successfully created enterprises and jobs in Sri Lanka and that we can build up entrepreneurs. The Secretary to the Treasury vehemently objected and both of us argued for two hours while the Minister for Youth, was listening and making notes. Finally he stopped us arguing, said that I had convinced him and approved my establishing a Youth Self Employment Programme. The Secretary to the Treasury objected stating that he will not provide any funds as he was dead certain that it would end in a failure with a massive loss. I replied even without consulting the two Secretaries of the Ministry with whom I worked, that I did not require a new budget, but will find savings within budgets already approved. The Minister approved my request.

I got cracking the very next day training youth directors and lecturers in concepts of economics on how to identify areas in the economy where there was a need for production, where the youths will make items that are in demand and will be able to readily sell them and create incomes. I trained the staff on how to guide youths who commence even small enterprises. A few youths volunteered to commence with their savings and they were guided almost every day, The task was to build up the abilities of the youths to identify some activity that will bring them an income and work on it- even buy day old chicks which they could buy with the stipend the Ministry paid them for engaging in training and get going with creating incomes. To youths trained in wood work and iron the task was to make a small item that will sell and sell it . To those trained in livestock, it was to buy a chick or a ducking, or a cow and see it grow and lay eggs or provide milk that were sold in the market.

It became a youth movement for every trained youth to make something that would sell and we officials were working with the youths on a day to day basis. The entire staff of the Ministry were trained by me in economics and the youths were guided every day. The parents and elders when they saw their youths getting involved in making something for sale and making an income responded by buying a cow or chicks. They cherished to see their sons and daughters engaging in enterprise creation.

In dress making, the training centres that were closed at four were kept open till ten at night for the youths to use the sewing machines in the training centres and make garments for sale. What they made for sale were sold to bring them an income. Selling was also closely monitored for sales techniques.

By the time I completed my two years service I had trained the staff of the Ministry and all Youth Training Centers on guiding the youths to become entrepreneurs. The Ministry wanted me to continue as the Advisor but due to personal reasons I decided to get back to my family in London.

It was a programme where the abilities of the youths were built up through the process of their engagement in commerce- producing items and selling them. The production process as well as selling the produce was monitored in a manner that built up their abilities.

By March 1983, in eleven months from commencement, , it was found that 283 youths had established their own commercial ventures and had built up heads of cattle and flocks valued at Tk 911,000.00 As much as 223 of them had reached a net income of Tk 369 a month. Of them 83 had reached Tk 500 a month, In Jamalpur, a District which we pioneered as a pilot district, 73 youths were earning a net income of Tk 445 a month all against the ideal of drawing Tk 500 a month.

By August 1983, in sixteen months from the commencement of the Programme as much as 479 earned net incomes of TK 593 a month. We were working with around 2000 youths by the time I left, monitoring them closely.

Members of the Bangladesh Civil Service, trained by me, continued the programme, expanding the 3 Residential Training Centers to 64 by 1997/2002. The Five Year Plan of Bangladesh(1997-2002) states that 596,000 youths were trained in self employment and devotes an evaluation of eight pages to this programme. This is easily the premier self employment programme the world has known.

The Government of Bangladesh Report of 19/2/2011 to the 34 th Session of the IFAD(FAO), one of the funders, states that two million youths have been self employed on this Programme. In four decades 1983 to today, this Programme had created over three million entrepreneurs. It is today the premier self employment creation programme the world has known.

The intrinsic success of the Youth Self Employment Programme to be a world class successful employment creation programme tells us of what can be achieved if only an attempt is made. The Programme was created by me in eighteen months- April 1982 to September 1983 and developed further by members of the Bangladesh Civil Service, trained by me.

Anyone interested for details is requested to contact the Ministry of Youth Development of Bangladesh . A personage that worked with me was Mr Md Asafuddowlah, of the Bangladesh Civil Service, who was the Additional Secretary of the Ministry of Youth Development, when I worked there. He later led the Ministry of Youth Development for around five years as its Secretary who now lives in retirement- MrAsaffuddowlah, is now well known as an orator, administrator and musician. He or the Ministry of Youth Development may be contacted for further details by anyone interested.

The achievement of this Youth Self Employment Programme was once hailed by Milinda Moragoda, Sri Lanka’s Ambassador for India, in 2011, in his Manifesto to become the Mayor for Colombo in 2011, he declared that to solve the problem of youth unemployment, he would seek to implement the Youth Self Employment Programme of Bangladesh which was an amazingly successful scheme introduced to that country by a distinguished son of Sri Lanka, Dr Garvin Karunaratne who served Bangladesh as an international consultant.”(The Nation;11/9/2011)

It is also important to note that the implementation of all these programmes was done with the local currency, the Rupee in Sri Lanka and the Taka in Bangladedsh. This proves that foreign exchange is not required for the implementation. In addition, all these programmes created production that obviated imports. Further the Youth Self Employment Programme even earned foreign exchange for Bangladesh when it received grants from the IFAD of the FAO

Over to our new President, His Excellency Anura Kumara Dissanayake. Will it not be ideal to have similar programmes to create employment and to obviate imports, thereby saving valuable foreign exchange as well as alleviating poverty. This is a task that can easily be accomplished in two years.

If our President dares to approve the implementation of any employment creation programme and if no one undertakes to do it , I will be there to take the responsibility and can assure grand success

.

Garvin Karunaratne, Ph D Michigan State University.

former Commonwealth Fund Advisor to the Government of Bangladesh 1981-1983

G.A. Matara , 1971-1973. Member of the Administrative Service

garvin_karunaratne @hotmail.com, 05092025

By Sanjeewa Jayaweera, Courtesy The Island

Only time will tell whether the arrest and remand of former President Ranil Wickremesinghe (RW) marks a watershed moment for Sri Lanka. While the courts will ultimately determine whether he is guilty of misusing public funds, the political fallout has already exposed deeper systemic issues.

RW’s arrest highlighted two uncomfortable truths.

First, politicians—regardless of ideology—stand together when one of their own is in trouble. This is particularly so as many of them realize the fate that awaits them. As former MP Ranjan Ramanayake bluntly put it: Malli, egola okkoma yaluwo.”

Second, the class divide between English-speaking Colombo-ites and the rest of the country continues to shape the way we perceive governance and accountability. The call for system change” often ends at the Colombo-ite doorstep—provided their privileges remain untouched.

It was fascinating watching politicians from across the spectrum crowding into the Magistrate’s Court one day and lining up outside the prison the next. A friend watching it all unfold remarked that it would’ve been the perfect moment to push most of them into a large cell, lock it, and throw away the key—because many would struggle to justify their accumulated wealth.

A dangerous precedent

Some argue RW should be excused for any missteps, given his role in stabilizing the economy. If that logic holds, then by the same token, Mahinda and Gotabaya Rajapaksa—who ended a decades-long war—should also be forgiven. Others suspect the arrest itself is a political ruse, orchestrated by RW and the President to fool the public.

More disturbing still are attempts to justify the use of public funds for RW’s two-day layover in London by citing age or health concerns—or worse, by claiming an invitation from Wolverhampton University qualifies it as an official visit.” This would be laughable if it weren’t so serious.

No matter the verdict, this moment must spark a national conversation about how public funds are used, whether by presidents, politicians, or bureaucrats.

The culture of privilege

For decades, Sri Lankan politicians have used taxpayer money to fund pleasure trips disguised as official visits. In the 1970s and 1980s, my father, a career foreign service officer, often lamented how the first question politicians asked upon landing abroad was: Where can we shop?” The mission staff then had to plead with airlines for free excess baggage allowances. It’s unlikely much will have changed since then, despite foreign travel being more frequent and possible

In a recent budget speech, Prime Minister Dr. Harini Amarasuriya revealed the following travel expenses of former Presidents:

*Chief Government Whip Nalinda Jayatissa later stated that RW’s 23 overseas trips between 2022 and 2024 cost the state Rs. 1.27 billion, with 426 delegates accompanying him. The difference between the figures is likely due to 2022 costs that the Prime Minister may have excluded.

Mahinda Rajapaksa’s extravagance was particularly distasteful and a reflection of how public funds were spent during his term. An example is that an estimated Rs. 100 million was spent on just two trips to Seychelles, one of which included 97 delegates. The benefits that have accrued to the nation from traveling to Seychelles are questionable.

Even Maithripala Sirisena, though less wasteful, made 40 foreign trips over 59 months, with many yielding minimal benefit. During his term, Rs. 180 million was spent on refurbishing his official residence, and a Mercedes-Benz S600 (S-Guard) V12 was purchased—reportedly costing more than the renovation itself.

Gotabaya Rajapaksa managed to squeeze in several foreign visits despite pandemic restrictions.

What makes RW’s case different

RW built a reputation, rightly or wrongly, as Mr. Clean.” It is reported that he has not availed of the duty-free vehicle permits, has chosen to live in a private residence after ceasing to be the president and has even donated his home to Royal College. Then also his home was burnt during the disturbances and according to published information he had not been compensated by the state presumably because he had made no claim. These are certainly not the traits associated with Sri Lankan politicians. However, his propensity to spend public funds, as illustrated below, is troubling and in sync with the behaviour of other politicians.

More broadly, his Rs. 1.27 billion in foreign travel spending came while the country was bankrupt and citizens were skipping meals. In 2022, I questioned in one of my articles why he needed to attend the Queen’s funeral and the King’s coronation. Was it truly necessary for the President to attend in person, or could our High Commissioner in London have sufficed?

In September 2023, RW’s UNGA delegation included Mahindananda Aluthgamage and Rohitha Abeygunawardena neither of whom was a cabinet minister. It was undoubtedly a source of satisfaction for the two individuals at public expense. The average number of delegates who accompanied him on his overseas trips was around 20. The difference in attitude towards spending public money between RW and President Dissanayake (AKD) is evident in the number of delegates they took to India: RW had 23 delegates, while AKD had just five. This contrast speaks volumes.

RW also maintained 39 senior advisors and 67 temporary appointees during his presidency, raising further concerns about financial prudence at a time of national economic crisis.

The aragalaya compensation scandal

Perhaps most galling is the revelation that during RW’s presidency, Rs. 1.12 billion was paid to 43 MPs as compensation for damages during the aragalaya protests. Many of the MPs received well over the Rs. 2.5 million cap. Keheliya Rambukwella, for instance, reportedly received Rs. 95 million. This matter is now before the Supreme Court.

The timing and generosity of these payments reveal a consistent pattern: politicians’ needs are placed above those of the people.

Not just the politicians

It’s not only politicians. Parliament Speaker Dr. Jagath Wickramaratne recently launched an investigation into foreign travel by senior parliamentary staff dating back to 2000. Some officials reportedly travelled three times a month, with little relevance to their duties, costing the state millions.

Final thoughts

As a taxpayer, I believe the Rs. 13 million spent on RW’s London stopover (excluding security) was inappropriate and should be reimbursed, as it should be deemed private expenditure. Whether he broke the law is for the courts to decide. But the moral failing is apparent.

This moment must be a turning point. One where presidents, ministers, and public officials are held to a higher standard—not just legally, but ethically. Public funds are not personal property, and financial propriety must become a non-negotiable expectation of public office.

(The views and opinions expressed in this article are solely those of the author and do not necessarily reflect the policy or position of any organization or institution with which the author is affiliated).

e-Con e-News

eesrilanka.wordpress.com

‘Before you study the economics, study the economists!’

e-Con e-News 31 August – 06 September 2025

*

In 2021, NATO members sent 21 warships into Asian waters

where they conducted joint operations with all the regional navies

that the USA is trying to pull into alignment against [China]…

– see ee Sovereignty, The EU: Fascism is coming home

The USA’s Pacific War Forces and allied Quad members (Australia, India, & Japan), plus lesser ‘allies’, are participating in Exercise Pacific Angel 2025 from September 8-12, hosted on Sri Lanka’s soils & seas (including Trincomalee!). It is no serendipity perhaps, that on the same day, the United Nations Human Rights Council (UNHRC) is launching ‘sessions’ which threaten to haul Sri Lanka up before the International Criminal Court (ICC). This charade against a member nation has never been asked for by the UN General Assembly (UNGA) or UN Security Council (UNSC, see ee Quotes).

     The US war games will be followed by a US trade team who will visit Colombo in mid-September for talks following up on US threats to impose punitive tariffs on our pre-industrial exports, which go mainly to the US and Europe. Presidential Advisor Duminda Hulangamuwa discloses that a State-Owned Enterprises Bill will be tabled this month, with the government also promising to liquidate 33 public enterprises (including Lanka Cement).

      It has thus come to pass that Sri Lanka is being subjected to such threats and straitjacketing by the scum of the earth (as the poet Bertolt Brecht called the Nazis) now led by England, since their big daddy the US is the one major country that refuses to submit itself to such ‘international’ tribunals. We also should note the media adoration evoked by England’s recent promise of ‘duty-free’ access to some of their markets. Duty free indeed! This cringing obsequious subservience has to do perhaps with the import-export merchant mafia that hold the country’s economy hostage due to their addiction to the fleshpots (markets) of the US & EU. The merchant mafia are therefore beholden to their largesse, as these mercantile agents of underdevelopment also stash their profits in tax hideouts under the watchful eye of the imperialists, instead of investing in modern industrial production here. (see SBD, ee Focus)

     It is in preparation for such September ‘games’ that saw the present Sri Lankan government avoid the large Shanghai Cooperation Organization (SCO) meeting in Tianjin, China, where the world was given a thrilling glimpse of future possibilities. Then 2 days later, on Sept 3, many world leaders including those of China & Russia & free (DPR)Korea were in full view in Beijing, celebrating the 80^th anniversary of China’s crucial role in smashing Japanese fascism. We must also recall that far more Asians & Africans were killed in those wars than those European imperialist countries, who many colonial troops fought for, would dare admit – even as US leaders claim it is they who have won all world wars! The US has certainly profited from the ‘peace’(s) that followed, even as they have never allowed much peace for much of our world, which has continued to be colonized by other means.

     It is the threat of such a good example, as displayed by China, Russia & free Korea, for other countries to achieve the velocity needed to escape the imperialist orbit, that sees the US and their lesser poodles in Europe & the East escalate their plans to maintain their hegemony, not just through direct warfare but via ‘economic sabotage, social unrest, and psychological attrition’ to attempt ‘gradual internal collapse’ among their perceived main enemies (see ee Quotes, Destabilization…).

     Israel’s (read: the USA’s) air strikes assassinating the Prime Minister of Yemen & other senior civilian ministers last week has been followed by the US declaration of a change of name from the Department of Defence to the Department of War, reverting to its original name from 1776. Recall that England’s Department for War & the Colonies was a cabinet-level position created in 1801, while it was waging war on Sri Lanka. In 1854 it was split into the Department for War and Department for the Colonies. From 1966 it was renamed the Ministry for Commonwealth Affairs; and after 1968 became Ministry for Foreign & Commonwealth Affairs, renamed Ministry for Foreign, Commonwealth & Development since 2020.

     Thus, we find that ‘Development’ is a direct descendant of ‘War & the Colonies’; ‘development’ being a term suggested by the multinational corporation (MNC) Unilever’s public relations department in the 1950s to replace more direct terminology, at a time of so-called post-colonialism. It is no wonder that under their tutelage, we find so many ministries in Sri Lanka, with ‘development’ in their name. At the same time, the USA now reaches back, to its own genocidal settler colonial origins. (see ee Focus, SBD de Silva’s Political Economy of Underdevelopment)

*

• The news this week suggests that the US will move to impose its old Monroe Doctrine over the entire western Atlantic and escalate wars against Venezuela & long-US-blockaded Cuba first. ee goes to press, noting that several of the websites we depend on (eg, Moon of Alabama, Radio Havana)for news with a difference, keep being blocked or hacked. Indeed, we learned this week of the phenomenon of ‘shadow banning’ by US ‘social media’, eg, Youtube, Facebook, Instagram, X etc, where posts that contradict the hegemon are hidden away, downplayed or outright blocked unbeknownst to users (see ee Sovereignty, Chinese professor explains why India fails to reach its potential). It is therefore good to record that Nepal has outright & publicly banned such US social media. Let us see how that works out. Meanwhile, due to the opposition by the USA’s Uber, etc, and certain local ‘services’, the Sri Lankan government has again postponed its VAT tax on Digital Services (purportedly even demanded by the USA’s IMF).

*

Financial institutions have opened Letters of Credit

(LCs) worth $530mn so far this year

for the importation of ‘over 70,000 vehicles’

(see ee Focus, SL’s Automobile Market: Subliminal

economic bubble? – Adheeb Anwar)

• Another horrific bus crash near tourist-infested Ella, recalls how this ‘mass murder on wheels’ was accelerated by the IMF-guided ‘explosive growth’ of Finance Companies (FCs) after 1977. Adheeb Anwar, in this ee Focus, asks if ‘Sri Lanka is repeating a global mistake?’, as local banks & finance companies are throwing money at people to purchase new vehicles, so as to profit from the interest rates that stem from loans – escalating further debt. It’s not new to Sri Lanka, of course. The Central Bank of Sri Lanka (CBSL) linked this motorized mayhem, post-1977, to the larger banking system providing ‘market space’ to Non-Banking Financial Institutions (NBFI). The FCs exploited demographics; as bankers financed imports to serve this then burgeoning ‘market’ (see ee 1 Jan 2022, World Bank driving madness on our roads). Meanwhile, as other commentators have pointed out, rather than being subject to the whims and loans of US economic and military policies, IMF, etc, why couldn’t these banks have invested instead in modern industrialization and attendant workers’ skills, and pay off Sri Lanka’s so-called debts?? How much of Presidential Advisor Hulangamuwa’s mention of the need for mechanisation and wage reforms, in the plantations in his media-headlined address to the 171^st annual general meeting (AGM) of the powerful Planters’ Association of Ceylon (PA), fell on deaf ears and how much fell on fertile soil is yet to be seen.

*

• With all this money being thrown to purchase other countries’ industrial goods, this ee Focus looks at how the People’s Republic of China (PRC) has allocated its resources and invested in modern ‘green’ production by coordinating policy between the central government & local authorities.

     In contrast, a ‘politically powerful class‘ of import & export merchants, holds Sri Lanka in thrall to imperialism, in the absence of a state capable of subordinating their trading interests to production capital – this is a major theme in SBD de Silva‘s work. SB saw a profitable congruence, rather than any conflict, between mercantile interests here and industrial & mercantile interests abroad. He provided examples from Japan, as well as the white Dominions of Canada, Australia and New Zealand, where English capital invested in modern industry. He contrasted them to, eg, Sri Lanka, India, Iran, Turkey, where the foreign exchange assets of colonial governments were invested mostly in government or municipal securities in the metropolis. ee Focus therefore continues reproducing Chapter 1 of de Silva’s The Political Economy of Underdevelopment (PEU). Here SB further takes apart various claims – to plantations being modern & capitalist vs a backward peasant sector – by eminent economists such as DR Snodgrass who wrote extensively on Sri Lanka, as well as Gunnar Myrdal, HW Singer, etc, as well as Sri Lanka’s own (LSSP theoretician) HA de S Gunasekera, and India’s Romesh Dutt famous for his ‘drain theory‘. In contrast, SBD points out that Sri Lanka has large surpluses that are also squandered inside in the country.

*

Clearly, with the US offshore procurement (OSP)

& (Military Assistance Program) MAP collectively

equalling between 40-60% of South Korea’s

gross capital formation during the late 1960s,

their significance for the ramping up

of Korea’s industrial ‘takeoff’ was enormous.

(see ee Focus, Chaebol & US MIC)

• ee Focus also continues looking at US-occupied (South) Korea’s industrialization, examining the growth of their Hyundai conglomerate becoming ‘one of the world’s best-known construction and heavy industry companies,’ again through supporting US wars. Yet are these Korean companies, or mere adjuncts of such large US multinationals as the US Halliburton subsidiary Raymond, Morrison-Knudsen, Brown&Root, JAJones (RMK-BR)? 

*

‘Fiscal illusion is a term… often used to explain

how governments & fiscal policymakers

navigate budgets in ways that mislead voters,

helping them gain & maintain popularity.’

– see ee Economists, How we are being misled…

• ee Focus also continues our look at New York’s political machinery, through Gustavus Myers’ 1917 History of Tammany Hall, that famous New York ‘charity’. We see how, even as the name of Tammany Hall became an international byword for corruption, its ‘wonderful instinct of self-preservation’ enabled it to rise from the ashes, through its link to New York’s ‘largest and most energetic part of the voting population – the Irish’. Look how it claimed to be ‘a real reform body’ while advancing their old ways and furthering political fortunes. Fiscal illusions, indeed!

*

________

Contents:

September’s US War Games & Fiscal Illusions as Merchants Squander Sri Lanka’s Riches

Shenali D Waduge

The demand for full implementation of Sri Lanka’s 13th Amendment has once again surfaced — but it is important for India to pause and examine who is really making this demand, and why. This demand does not come from India or even Sri Lankan Tamils on the ground — it is being pushed by the UNHRC High Commissioner, echoing the same lines promoted by LTTE lobbies in the West. India must ask: why is the UNHRC aligning with LTTE narratives?

13th Amendment: A Failed Experiment

13^th amendment was forced on Sri Lanka following the signing of the Indo-Lanka Accord in July 1987.

The geopolitical context has since changed drastically: the LTTE has been defeated, the merged North-East was legally demerged in 2005, and its first and only Chief Minister, Varatharaja Perumal, declared a unilateral declaration of independence in 1990 before fleeing to India. Nearly four decades on, the provincial council system has achieved nothing.

Provincial councils are a burden on taxpayers. People have not missed them when dissolved, as local government institutions continued functioning. Billions allocated to provinces have failed to uplift ordinary Tamils — funds often got stuck at the hands of elites, as seen in the North after the conflict when high-caste administrators blocked assistance to lower castes. Poverty indicators in the North and East remain unchanged, showing that the 13^th amendment enriched politicians and bureaucrats, not ordinary citizens.

UNHRC’s Overreach and Western Engineering

(The Troika – UNHRC-LTTE lobbies-Western Govts)

The UNHRC has no mandate to dictate constitutional changes to sovereign nations. Yet, since 2009 it has passed resolution after resolution against Sri Lanka, attempting to impose external solutions. This is unprecedented — no other South Asian country has been subjected to such engineered minority rights” interventions.

Each resolution has been driven by Western states working hand-in-hand with LTTE-linked diaspora networks. The so-called demand” for the 13th Amendment’s implementation is being inserted into UNHRC texts to internationalize an issue that is purely domestic.

India must recognize the danger: if the UNHRC succeeds in using Sri Lanka as a laboratory for externally dictated federalism, it sets a precedent that tomorrow can be applied against India on Kashmir, the Northeast, or caste-based issues.

As a leading Asian power and member of the Global South, India cannot allow the UNHRC to set such a precedent. New Delhi must use its diplomatic weight to lobby against intrusive UNHRC resolutions.

Sri Lanka’s sovereignty is essential for India’s own long-term national security.

Manufactured Demands, not grassroots Tamil Aspirations

Ordinary Tamils in Sri Lanka seek jobs, education, and stability. Many are unaware of what the 13th Amendment even is.

The demand” for 13^th amendment is manufactured abroad, amplified by a handful of Tamil politicians funded by Western NGOs and hired media (local & foreign), and promoted by LTTE-linked diaspora groups. These lobbies, once the propaganda machinery of the LTTE, now serve as poodles for Western interests to pressure Colombo.

India must also recognize that Tamil Nadu considered a soft target and is being used as another pawn in this game of Western manipulation. Western-funded narratives promoting separatism, federalism, and even bizarre claims like merging Sri Lanka with Tamil Nadu are amplified by opportunistic politicians and film stars.

These demands are not organic but externally seeded.

Recent noise about reclaiming Katchchativu or merging Sri Lanka with Tamil Nadu is part of the same sponsored script. If India indulges such narratives even believing it could calculate the scenario for India’s advantage, India risks importing separatist instability into its own borders. These are experiments India should not toy with.

The Real Danger: Balkanization of India

What is being tested in Sri Lanka today — using constitutional amendments and minority rights” as tools to weaken the state — can be turned against India tomorrow:

• Kashmir:Article 370 echoes.
• Northeast:Ethnic grievances internationalized.
• Caste:Framed as a human rights crisis for foreign leverage.

Western agendas disguised as Minority Rights

Western states have mastered the art of weaponizing ‘minority rights’ to weaken governments in the Global South. If Sri Lanka can be pushed into externally dictated federalism, India should expect the same playbook in Kashmir, the Northeast, and even through caste-based faultlines.

Balkanization of India is not hypothetical — it is the unspoken next agenda after separating Sri Lanka.

If India has doubts, revisiting the UNHRC resolutions and High Commissioners demands from Sri Lanka should awaken India.

Western Interests, Not Tamil Interests

The West has no permanent friends, only interests.

The West has never hesitated to betray India when it suited their interests.

Even as a QUAD partner, the US has slapped tariffs and visa restrictions on India.

In 2015, India however partnered with the West in Sri Lanka’s regime change, where has that partnership got India?

Why should India now help West to undermine Sri Lanka’s sovereignty – only to find the same strategy applied against India tomorrow?

Should India indulge Western-backed Tamil lobbies that seek to break Sri Lanka’s unitary state with 13^th amendment as its first step?

Stability Lies in Sovereignty

Regional peace and stability cannot be built on externally dictated constitutional amendments. If Sri Lanka’s sovereignty is eroded today, the precedent will haunt every South Asian state tomorrow. Supporting Sri Lanka’s independent reconciliation process strengthens South Asia’s collective security and prevents Western manipulation of internal affairs.

India’s strategic interest lies in respecting & protecting Sri Lanka’s sovereignty, not in enforcing a rigid, decades-old failed 13th Amendment. and resisting Western attempts to use Tamil lobbies as proxies.

Sri Lanka is the frontline test: defend its sovereignty today, or risk the same playbook being turned against India tomorrow.

Message to Pro-India Lobbies

• Do not mistake LTTE diaspora propaganda for Tamil aspirations.
• Recognize thatTamil Nadu is also being used as a pawn in Western strategic games.
• Understand that Sri Lanka’s fight against externally imposed federalism is linked directly to India’s own fight to preserve sovereignty and unity.

If India pushes the 13th Amendment in the light of its fragile control of Tamil Nadu, it will not just be Sri Lanka’s sovereignty that bleeds — it will open the door for India’s own fragmentation.

Sri Lanka is the frontline warning: protect its sovereignty today, to protect India’s tomorrow.

Shenali D Waduge

Sarath Bulathsinghala

7 Sep 2025

There is hardly any intelligent discourse on the Aftermath of Eelam becoming a Reality. Most of the time what you see is analysis paralysis, legalese and protests against Tamil Separatists clamouring for Eelam. These are politicians, sometimes half-baked academics and at other times by genuine patriots not full conversant of the modus operandi of Sri Lanka’s enemies. People in Sri Lanka must be told in no uncertain terms the implications of separation, having a border and future relations between separated peoples and how rosy it will be given recent ethnic belligerency. They only understand when it hits between the eyes! Till then they are blind, feign not to see and only concerned about what immediately profit them. They have forgotten that Sri Lankans fought a 30-year terrorist war against the deadliest terrorist outfit of the world, the LTTE – aided and abetted by foreign powers inimical to the existence of Sri Lanka, as well as by their local catspaws! They even brought into power a political party hell bent on re-writing known history and now openly colluding with the remnants of the LTTE – the so-called Diaspora LTTE!

• What will be the future of the Sinhalese and Tamils living in the border areas. Even today, 15 years after the end of hostilities, these are the most neglected citizen of Sri Lanka.
• What will be the future of Tamils living among the Sinhalese in the South? There is hardly any Sinhalese left in the North other than in a few villages close to Vavuniya. Statistics show more than 50% of Tamils live among the Sinhalese in the South.
• What will happen to the places of religious worship and archaeological sites – mostly Buddhist in the North and East?
• How are farmers across this border going to share water for their agri needs? How many Mavil Arus – flash points for war – do we need?
• What will happen to the cross-border security – smuggling, drug trafficking, people trafficking, crime, terrorism etc etc? Can this nearly 500 km long border ever be policed and if so at what cost?
• What is there to stop an influx of Tamilians from Tamil Nadu leading to massive demographic changes?
• Will Eelam be a boon or bane for India? Will it become the stepping stone for the balkanization of India at the behest of Neo-Colonial powers? Balkanization of large countries especially those that are historically recent colonial constructs, such as India, Indonesia, Canada, Malaysia and Myanmar etc are in the offing and in their agenda. Take note of regime change attempts and colour revolution like uprisings – Bangladesh, Indonesia subsequent to that in Sri Lanka 2022!

Eelam Map as depicted in the stamp issued by Eelamists in 1980

It is easy to see that the Eelam of 1980 with the entire hardcore separatist thinking at that time did not include land south of Mannar ”…” Puttalam and Chilaw and the areas of Akkaraipattu and Potuvil.

Eelam Map 2009

The new map includes areas up to Negombo in West and up to the banks of the Kumbukkan Oya in the East.

Eelam – Sri Lanka border

The history of border wars around the world is stuff of history. Even today there are hundreds of border conflicts / wars taking place around the world. India / Pakistan, India / China, Russia / Ukraine, USA/ Mexico and even USA / Canada just to name. a few. Sri Lanka has been fortunate not to have any land borders during the entire history of the island. There are no definitive hill ranges or rivers that permit separate physical ethnic existence in Sri Lanka. If Eelam is given will the border between Eelam and Sri Lanka stay peaceful? From day one it will be problematic. We don’t have to go far to see the level of disruption to civilian life such a division can cause – looking at the partition of India history and subsequent mass migrations and warlike situation that exist to this day – the problem of Rohingyas in Myanmaar, China / India border clashes emanating from the McMahon Line a British Colonial construct.

Potential flash points for war

Majority of Sri Lankans living in the contested areas are peasant farmers, for whom, land and water are the only life giving resources. Without a central authority to decide on the use of land and water resources there will be constant conflicts across waterways of Sri Lanka. Every waterway crossing of this undefined border will become a potential Mavil Aaru! Sri Lanka has suffered enough during 30 years of war. Do ordinary people on either side of this border want perpetual war? It is not the ordinary people who clamour for war. There are many interested parties other than ordinary people who wants to keep the island destabilized for their own ends. One major party are the land owning so-called high caste elites in the North who offer Eelam as a carrot and a fig leaf to the low caste majority to remain as the arbiters of power in the North. If land and police powers are granted to Eelam will the border shown stay static?  Eelamists imagination knows no bounds. There will be incessant wars over land and waterways and the border will move ever southwards in a pincer move to till Eelamists grab the head waters of the Mahaveli.  Eventually it will be Anschluss with hill country Tamils – annexation of the Indian Tamil areas in the hill country.

200 Mile International Economic Zones  – Sri Lanka  and  Eelam

Call for land powers is the thin end of the iceberg that is Eelam. With the granting of land powers Sri Lanka will loose the 2/3 of its International 200 mile economic zone. Ocean is the next human frontier and the repository of many resources yet to discovered.

Continental Shelf around Sri Lanka

Who will own the riches of continental shelf around Sri Lanka, the shallow water marine reserves, oil, gas, fisheries and other?  2/3^rd will be gobbled up by Eelam! The potential oil and gas reserves and major harbors including Trincomalee will be lost forever.

Sinhalese will be left between the Eelamists and deep blue sea! Aren’t the politicos compromising the inheritance and heritage of our present and future generations and holding us for ransom?

What’s next for Sri Lanka? Will there be anything left of Sri Lanka to call Sri Lanka? Now it is up to the peaceful Sinhalese and Tamils not to let Eelam happen if they ever desire peace and prosperity in their lifetimes. How much all Sri Lankans have lost during the Eelam Wars? Motorola were about to set up an assembly plant in Sri Lanka in early 1980, when the terrorist bombs went off. They went and set up their assembly plant in Malaysia. Where is Sri Lanka today and where is Malaysia today?

Outside of Sri Lanka all what we see are the different agendas of contending parties who jokey to grab power in Sri Lanka. They work through the UN and related agencies to keep Sri Lanka destabilized till they are ready to set foot on Sri Lanka soil. ACSA, SOFA and MCC, AKHAND INDIA and the BELT and the ROAD are all pulling in different directions each salivating to gobble up our Motherland.

The Future Sri Lanka can only be a playground for Neo Colonial powers led by USA, India and China where every attempt will be done to obliterate the Sri Lanka identity, physically, culturally and spiritually!

Let the people of Sri Lanka be educated on the repercussions of the aftermath of Eelam and the possible re-colonisation of Sri Lanka! 

නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන B.Sc(Col), PGDC(Col) සමායෝජක, වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන

1. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 23.1 අනු ව්‍යවස්ථාව අනුව සියලු නීති සහ අනු නීති පැනවීම නැතහොත් සෑදීමද එකී සියලුම නීති සහ අනු නීති පළ කිරීමද ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පරිවර්තනයක්ද ඇතිව සිංහල සහ දෙමළ භාෂා දෙකෙන්ම විය යුතු බව දක්වා ඇත.

2. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 79 වන ව්‍යවස්ථාව අනුව පාර්ලිමේන්තුව සම්මත කරන ලද සෑම පනත් කෙටුම්පතක ම කතානායකවරයාගේ සහතිකය ස්වකීය අත්සන ඇතිව සටහන් කළ යුතු බව දක්වා ඇත.

3. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 79 වන ව්‍යවස්ථාව සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 23.1 අනුව්‍යවස්ථාව අනුව ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත්වන පනත් කෙටුම්පත් පාර්ලිමේන්තුව විසින් සම්මත නොකරන අතර ඒ අනුව ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති පනත් සඳහා කතානායකවරයාගේ සහතිකය යෙදීමට නොහැකි වෙයි.

4. කතානායකවරයා සහතිකය යොදා ඇති පනත් සහ කතානායකවරයා සහතිකය යොදා නැති පනත් අතර නෛතික බලයේ විශාල වෙනසක් පවතින අතර කතානායකවරයාට සහතිකය යෙදිය නොහැකි ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති පරිවර්තන පනත් සඳහා ශ්‍රී ලංකා ජනරජයේ පරමාධිපත්‍යය බලය හිමි ජනතාවගේ අනුමැතිය නොමැති අතර ඒවා නීති laws ලෙස සැළකීමට ජනතාව හෝ පාර්ලිමේන්තුව හෝ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව මගින් අවස්ථාව ලබා දී නැත.

5. ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පරිවර්තන ලෙස පළ කරන පනත් නීති / laws ලෙස සැළකිය නොහැකි අතර ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පරිවර්තනය ලෙස පනත් මුද්‍රණය කරන්නේ ඉංග්‍රීසි දන්නා අයගේ පහසුව සඳහා මිස ඒවා නීති / laws ලෙස සළකමින් අධිකරණවල නඩු විභාගවලදී සහ නඩු තීන්දු ලිවීමේදී භාවිතා කිරීමට නොවේ.

6. ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පරිවර්තන ලෙස කතානායකවරයාට සහතිකය යෙදිය නොහැකිව පළ කරන පනත් සහ සිංහල සහ දෙමළ භාෂාවෙන් කතානායකවරයාගේ සහතිකය සහිතව පළ කරන පනත් අතර වෙනස්කම්, නොගැලපීම් සහ ප්‍රතිවිරුද්ධතා පවතී.

7. ඉහත අංක 6 ඡේදයට ඇති හොඳම උදාහරණය ලෙස ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම  ව්‍යවස්ථාවේ 83වන ව්‍යවස්ථාවේ (b) ඡේදය සිංහල භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83 වන ව්‍යවස්ථාවේ (ආ) ඡේදයට ගැලපෙන ලෙස නිවැරදිව ඉංග්‍රීසි භාෂාවට පරිවර්තනය කිරීමට අවශ්‍ය ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමට ජනාධිපති ලේකම් වෙත මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව විසින් 2025 අගෝස්තු මස දැනුම් දීම ගත හැකිය.

මේ සම්බන්ධයෙන් ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍යයේ පළවූ පුවත් කිහිපයක් පහත දක්වා ඇත.

(ජනපති ධූර කාලය : ව්‍යවස්ථාවේ හිලක්..වරද හදන්න මැතිවරණ කොමිසම ජනාධිපති ලේකම්ට දන්වයි… ලංකාදීප 2025.08.18)

සියත
https://www.youtube.com/live/V-FRpGo_mv0?si=4K6pldVAXCubNZEU&t=335

දෙරණ
https://youtu.be/NRDjvJ-zdgksi=3ujpyUJ1sUPQWkOd

හිරු
https://youtu.be/FmhXYhwI8eU?si=DRYZZ19p66t1m6IB

සිරස
https://www.facebook.com/share/v/1EDz1trRXp/?mibextid=oFDknk

වොයිස් ටියුබ්
https://youtu.be/k5fWmg69_Jg?si=oB4sXNrw6HBHZ8YS

ද ලීඩර්
https://theleader.lk/news/34587-2025-08-18-05-01-34 2.

ව්‍යවස්ථාවේ ඉංග්‍රීසි කොපිය පාවිච්චිය නවතී? (ලංකාදීප)

https://www.lankadeepa.lk/latest_news/1/1-677971 https://www.divaina.lk/main-news/22720

1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා 2ක්? කතානායක සහතික නොකරන ඉංග්‍රීසි පනත් භාවිතය. 29වන නීති වැඩසටහන 2025 අගෝස්තු 19 කොළඹ මහජන පුස්තකාලයේදී…

https://youtu.be/-DrN1fkJYAo?si=fTocgCvpaEuYpS8B

8.1 ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම  ව්‍යවස්ථාවේ 83.(b) ඡේදය නිවැරදිව ඉංග්‍රීසි භාෂාවට පරිවර්තනය කරගැනීමට මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව විසින් ජනාධිපති ලේකම්වරයා වෙත දැනුම් දීම අපරාධ නීතිය, සිවිල් නීතිය, මූලික අයිතිවාසිකම් නීතිය, රිට් නඩු නීතිය, අභියාචනා/ ප්‍රතිශෝධන නීතිය, මැතිවරණ නීතිය අදාලව පමණක් නොව ශ්‍රී ලංකාවේ නීතියේ පාලනය, අධිකරණ ස්වාධීනත්වය, තිරසර සංවර්ධනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අදාලවද වැදගත් වෙයි.

8.2 මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව, නීතීඥවරුන් 209ක් සහ නීතීඥවරුන් නොවන පුරවැසියන් 106ක් ජනාධිපති ලේකම් වෙත පෙන්වා දී ඇති ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83 වන ව්‍යවස්ථාවේ (b) ඡේදයේ වැරැද්ද ජනාධිපති ධූරකාලයට සහ පාර්ලිමේන්තුව පවත්නා කාලයට සෘජුව සම්බන්ධ වන අතර එය වසර 5 ද 6ද යන ප්‍රශ්නයට අදාල වෙයි.

(එනම් ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති 1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83 වන ව්‍යවස්ථාවේ (b) ඡේදය අනුව ජනාධිපති ධූර කාලය සහ පාර්ලිමේන්තුව පවත්නා කාලය වසර 6 ඉක්මවන සංශෝධනවලදී පමණක් ජනමතවිචාරණයක් පැවැත්විය යුතු වන අතර එම කාලය වසර 6ට වඩා අඩු කරන්නේ නම් ජනමතවිචාරණයක් අවශ්‍ය වන්නේ නැත. නමුත් ශ්‍රී ලංකාවේ 1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83 වන ව්‍යවස්ථාවේ (ආ) ඡේදය අනුව ජනාධිපති ධූර කාලය සහ පාර්ලිමේන්තුව පවත්නා කාලය වසර 6 ඉක්මවන සංශෝධනවලදී මෙන්ම වසර 6ට වඩා අඩුකරන සංශෝධනවලදී ජනමතවිචාරණයක් පැවැත්වීම අවශ්‍ය වෙයි.)

ස්වාධීන රූපවාහිනී පුවත් 2025.08.14 සවස 6.30
https://www.youtube.com/live/s5YIqYDoGvo?si=w85wTvoZlgSKiE8C&t=1686

වොයිස් ටියුබ්
https://youtu.be/k5fWmg69_Jg?si=oB4sXNrw6HBHZ8YS

දිවයින 2025.08.15 පිටුව 2
සිංහල මුද්‍රණයට ගැලපෙන ලෙස ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ ඉංග්‍රීසි මුද්‍රණය නිවැරදි කරන්න. නීතීඥවරුන්ගෙන් ජනාධිපති ට ඉල්ලීමක්.
https://www.divaina.lk/main-news/22720

ව්‍යවස්ථාවේ ඉංග්‍රීසි කොපිය පාවිච්චිය නවතී? (ලංකාදීප – 2025.08.21)

https://www.lankadeepa.lk/latest_news/1/1-677971

8.3. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83. ආ ඡේදය  අර්ථනිරූපණය කිරීමේ අවස්ථාවක් ඉදිරියේදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ඉදිරිපත්වන අවස්ථාවකදී පෙර ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ලබා දුන් තීරණ (Determinations), තීන්දු (Judgements), මත (Opinions) මෙන්ම මැතිවරණ කොමිසම කියා සිටින ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83.b ඡේදයේ දෝෂයත්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 23වන ව්‍යවස්ථාවේ දැක්වෙන නීති පැනවීමේ භාෂා විධිවිධානද, පනත් කෙටුම්පතක් පාර්ලිමේන්තුව විසින් සම්මත කිරීමෙන් පසු කතානායක සහතිකය යොදා නීතියක් කිරීමට අදාලව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 23, 79, 80, 83 ,125 වන ව්‍යවස්ථාද ඒ සමඟ 1, 2, 3, 7, 9, 10, 35 වන ව්‍යවස්ථාද ඇතුලු සියලු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා විධිවිධානද සළකා බලන පසුබිමක් සැකසෙන හෙයින් මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව විසින් ජනාධිපති ලේකම් වෙත යවා ඇති මෙම දැනුම්දීම ශ්‍රී ලංකාවේ නෛතික සහ දේශපාලන සහ නීති අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයන්ට ඉතා වැදගත් වෙයි.

9.1 මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව විසින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83 වන ව්‍යවස්ථාවේ (ආ) ඡේදයට අනුව නිවැරදිව එහි ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83.(b) ඡේදය පරිවර්තනය කර පළ කිරීමට අවශ්‍ය කටයුතු යෙදීමට ජනාධිපති ලේකම් වෙත දැනුම් දීමත්
සමඟම ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ලබා දුන් තීරණ (Determinations), තීන්දු (Judgements), මත (Opinions)
නැවත සමාලෝචනය කිරීමේ (ප්‍රමාද දෝෂ/ Per Incuriam) අවස්ථා මතුවන අතර
වැදගත් නීතිමය අර්ථනිරූපණ කිහිපයක් සඳහා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය වෙත පහත කාරණා ඉදිරිපත් වීමේ අවස්ථා විවෘත වෙයි.

අ. 2024 පවත්වන ලද ජනාධිපතිවරණයෙන් ජයගත් ජනාධිපති අපේක්ෂක අනුර දිසානායක මහතාගේ ජනාධිපති ධූරය කාලය වසර 6ක් බවත්, පාර්ලිමේන්තුව පවත්නා කාලය වසර 6ක් බවත්,

ආ. අනුර දිසානායක මහතාගේ ජනාධිපති ධූරකාලය ආරම්භ වන්නේ 2025 නොවැම්බර් 18 සිට බව සහ ඔහුගේ ජනාධිපති ධූර කාලය 2031 නොවැම්බර් දක්වා පවතින බව.

ඇ. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා 2022 ජූලි මස 14 දින ඉල්ලා අස්වීමෙන් පසු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවමය ප්‍රතිපාදන අනුව අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපති ලෙස රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාව පාර්ලිමේන්තු විසින් 2022 ජූලි 20 දින තෝරා ගන්නා ලද හෙයින් සහ  2022 ජූලි 21 දින ජනාධිපති ලෙස ප්‍රතිඥා දී ඇති හෙයින් ඔහුගේ ජනාධිපති ධූර කාලය 2025 නොවැම්බර් 18 දක්වා පවතින බව.

ඈ. රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට එරෙහිව කොටුව මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ පවරා ඇති අපරාධ නඩුව පවරා ඇත්තේ ඔහු ජනාධිපති ධූරයෙන් ඉල්ලා අස්වීමෙන් හෝ ධූර කාලය අවසන් වීමෙන් පසුව නොවන හෙයින් එය පවත්වාගෙන යාමට මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයට අධිකරණ බලය තිබේද යන්න,

9.2 ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම  ව්‍යවස්ථාවේ 83.(b) ඡේදය  නිවැරදි කිරීමට මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව විසින් දැන්වීමත් සමඟ රනිල් වික්‍රමසිංග මහතාගේ ජනාධිපති ධූරය සහ මහින්ද යාපා අබේවර්ධන කතානායකවරයාගේ සහ එම පාර්ලිමේන්තුවේ පාර්ලිමේන්තු කටයුතු අනීතික ක්‍රියාදාමයක් මගින් වළක්වා ඇති තත්ත්වය සහ එය දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 113.අ, ආ, 114, 115, 119 වගන්ති වලින් හඳුන්වාදී ඇති අපරධ වැරදි සංයුක්ත කරන තත්ත්වයක් උද්ගත කරවන හෙයින්, එයට අදාල කාර්ය පටිපාටිය අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහයෙ 21 වන වගන්තියේද දැක්වෙන හෙයින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හතරවන උපලේඛනය අනුව කටයුතු කිරීමේ හැකියාවක් නොමැති පරිසරයක ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනාධිපතිවරයා අනුගමනය කළ පියවර එනම්
ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 38.1 (ආ) ව්‍යවස්ථාව ප්‍රකාරව ජනාධිපති ධූරයෙන් ඉල්ලා අස්වීම රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාට කළ හැකි එක් සුදුසු පියවරක් වෙයි.

10. මූලික / උත්තරීතර නීතියේ දක්වා ඇති ආකාරයට සහ ඒ මත රටක පාලනය නොමැතිනම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයේ සහ තිරසර සංවර්ධනයේ ආලෝකය රටේ ජනතාවට නොලැබෙන අතර,
අධිකරණ විසින් නඩු විභාග කිරීමේදී සහ තීන්දු , තීරණ ලිවීමේදී ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් පරිවර්තන ලෙස පළ කර ඇති සහ කතානායකවරයාට සහතිකය යෙදිය නොහැකි ඉංග්‍රීසි පනත් යොදා ගැනීමේ දෝෂය / වැරැද්ද නිවැරදි කළ යුත්තේ ජනාධිපතිවරයාද? කතානායකවරයාද? අගවිනිසුරුවරයාද? යන්නද නොවිසදෙනු ඇත.

http://neethiyalk.blogspot.com/2025/09/1.html?m=1

නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන B.Sc(Col), PGDC(Col) සමායෝජක, වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන දුරකථන 0712063394 (2025.09.05)

Vijaita Singh Courtesy The Hindu

Although last week’s Home Ministry order removes the tag of an ‘illegal migrant’ from registered Sri Lankan Tamil nationals who entered India before January 9, 2015, it will not immediately help in grant of Indian citizenship

Undocumented Sri Lankan Tamil refugees who were exempted from penal provisions by a Union Ministry of Home Affairs (MHA) order last week are not eligible to apply for long-term visas (LTV), a senior government official told The Hindu.

Courtesy The Daily Mirror

Colombo, Sept. 7 (Daily Mirror) – The Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP) said it will not remain tolerant of continuous smear campaigns carried out by the current government and will not allow such practices to continue in the future.

Speaking at a media briefing held at the party headquarters, SLPP National Organizer Namal Rajapaksa said legal action would be pursued against false allegations repeatedly directed at the Rajapaksa family, citing past claims involving golden horses,” the Dubai Marriott Hotel, funds in Uganda, and rockets. He said a new smear campaign has now emerged in connection with the recent container controversy.

Rajapaksa questioned the government over the release of 323 containers from the Colombo Port in January without inspection and demanded that authorities disclose what goods were brought into the country. He claimed there was reasonable suspicion that containers carrying chemicals were linked to those released without checks.

He further criticized the government for failing to conduct proper inspections while instead attempting to discredit the opposition. Rajapaksa also noted that four individuals had been arrested within 12 hours of media conferences that displayed photographs of his family.

In addition, he demanded that the government clarify how land in Nuwara Eliya had been allocated for ice production.

Rajapaksa accused the government of failing to curb the growing wave of violence and underworld shootings, urging immediate action to restore public security. He also challenged the government to reveal details of the 323 released containers and the items they contained.

චානක බණ්ඩාරගේ

රජය විසින් මෑතකදී කොන්දේසි මත විදේශ යයි කියන සමාගම් වලට (7ට)  මේ රටේ නිතීගතව ගංජා වගා කිරීමට අවසර දෙනු ලැබිය.

මේ සමඟම මේ රටේ ගංජා ප්‍රවර්ධනකාරිනට නව පණක් ලැබී තිබේ.  

තායිලන්තයේ ක්‍රමය මෙහිද අනුගමනය කළ යුතු යයි එක් හිටපු දේශපාලනඥයෙක් විවිධ යු ටියුබ් නාලිකාවල ඉදිරිපත් වෙමින් පවසයි.

2022 දී ගංජා නිතීගත කිරීමෙන් තායිලන්තය අමතර ඩොලර් බිලියනක ආදායමක් වසරකට ඉපැයූ බව සැබවි. ඒ ගංජා පානය සඳහා විවිධ රටවලින් විදේශිකයෝ වැල නොකැඩී තායිලන්තයට ආ නිසය. නමුත් මේ නව ගංජා කඩ වලට තායි ජාතිකයන්ද පැමිණීමෙන් අනේක විධ නව සමාජ ප්‍රශ්ණ උද්ගත විය. පසුව, තායිලන්තයේ ප්‍රසිද්ධියේ ගංජා විකිණීම පිළිබඳව තද නිතී දැමීමට එම රජයට සිදු විය.

ඇත්තවශයෙන්ම ඔවුන්ගේ ගංජා අත්හදා බැලීම අසාර්ථක බව ඔවුන්ම දැන් පිළිගනිති.

කොන්දේසි මත හෝ ගංජා මෙහි නිතීගත කිරීම නිසා ගංජා පිළිබඳව සමාජයයේ පවතින දුර්මතය ඉවත් වී එය හොඳ පානයක්ය යන මතය බිහිවීම නොවැලක්විය හැකි කරුණකි.

රජය විදේශිකයන්ට මෙහි පැමිණ ගංජා වවන්න අවසර දෙනවා නම් අපටත් ගසක් හෝ දෙකක් වවා ගත නොහැක්කේ මන්දැයි සාමාන්‍ය ජනයා ප්‍රශ්ණ කරනු ඇත.

දැන් රට තුල ගංජා වගාව කොන්දේසි සහිතව නිත්‍යානූකුල සිදු  කර තිබෙන නිසා සාමාන්‍ය සමාජයේද ගංජා භාවිතය පිළිබඳව ඇති කොන් කිරීම/ප්‍රතික්ෂේප කිරීම යම් තරමකින් හෝ පහව යනු ඇත.

මෙය භයානක තත්ත්වයකි.

රටට ඩොලර් සෙවීම කෙසේ වෙතත් දැසටත් වඩා වටිනා අපේ ළමා පරපුර ආරක්ෂා කිරීම ඉතා වටිනේය.

තායිලන්තයේ වූ අසාර්ථකත්වය ගැන මෙම රජය දනීද?

වසර සිය ගණනක් මේ රටේ ගංජා තහනම්ව පවතී. අපේ මුතුන් මිත්තෝ එසේ කලේ නොදැන නොවේ.

මෙතුවක් කල් මේ රටේ දුටු තැන ගංජා හේන්/වගාවන් විනාශ කළා පමණක් නොව ඒ කර්මාන්තයේ නියැලුණු අයට දැඩි දඬුවම් ලබා දුනි.  

ගංජා ප්‍රවර්ධනයට වළිකන සුළු පිරිසකගේ උවමනාව නිසා කාළාන්තරයක් තිස්සේ මේ රටේ පැවති විනය, සභ්‍යත්වය, හික්මීම පලුදු කර දැමීමට මේ රජයට අවසර නැත.

ශ්‍රී ලංකාව වනාහි සම්ප්‍රදායන් ගරු කරන උසස් සංස්කෘතියක් ඇති, ශක්තිමත් බෞද්ධ අත්තිවාරමක් සහිත  අන්‍ය ආගම් අදහන්නන්ගෙන් යුත් රටක් බව මාලිමා රජය වටහා ගනු වටී.

මෙම රජයේ බොහෝ දෙනෙක් අදේවවාදී/නිරාගමික විය හැක. නමුත්, මේ රටේ වැඩි දෙනා බෞද්ධ සහ වෙනත් ශ්‍රේෂ්ට ආගම් (හින්දු, ක්‍රිස්තියානි, ඉස්ලාම්) ආගම් අදහන්නෝ වෙත්.

අප දන්නා තරමින් මේ රටේ කිසිම ආගමික නායකයෙක් මෙහි ගංජා ප්‍රවර්ධනය සඳහා අනුමැතිය ප්‍රකාශ කර  නොමැත.

ජනතාව මේ කරුණ ගැන නිෂ්ශබ්ධව සිටිනවාය කියනුයේ ඔවුන් මේ ගංජා සෙල්ලමට කැමතිය කියනවා නොවේ.

මෙම නව ලිබරල් අත්හදා බැලීම් ගතානුගතිකත්වයට (conservative)  අනුගතවී ඇති අප වැනි රටක  බොහෝ වැසියෝ අකමැතිය/අසතුටුය. තම දරුවන්ගේ අනාගතය ගැන බියක් ඔවුන් තුල හට ගැනෙනවා නොඅනුමානය.

තදින් ගංජා බිව් කෙනෙක්ගේ කල් ක්‍රියාව දෙස බලන්න –  ඒ අයට තාර්තික ලෙසින් වැඩක යෙදිය හැකිද?

ගංජා බිව් කෙනෙක් වාහනයක් පදවා ගෙන ගියහොත් එම තැනැත්තා වාහන අනතුරක් කරගන්නවා නොවේද?

දීර්ඝ කාලයක් ගංජා පානය කළහොත් එම තැනැත්තාගේ මොලයේ සෛල බොහෝ සේ මැරෙන බව වෛද්‍ය මතයයි.

ඇතැම් බටහිර රටවල සමහර නගරවල කොන්දේසි සහිතව ගංජා පානයට ඉඩදී ඇති බව සත්‍යයකි. බොහෝ විට ඒ තදින්ම ගංජා ඇබ්බැහි වුවනටය.

තවද, ඒ ඉතාමත් සීමිත නගර ගණනකි. ඔවුන්ද බොහෝ විට ගංජා පානයට ඉඩදී ඇත්තේ වෛද්‍ය නිර්දේශ ලබා ගත්තවුනට පමණි.

බටහිර ලෝකයේ සෑම රටකම වාගේ ගංජා මුළුමනින්ම තහනම්ය. තුන්වෙන ලෝකයේද එසේය.

ඉදින් අප පමණක් නව පිම්මක් පැණ ඇත.

ඕස්ත්‍රේලියාවේ එක් ගංජා ගසක්වත් වැවීමට නීතියෙන් ඉඩක් නැත. ගංජා ඒ තරමට භායනක බව ඔවුන් දන්නා නිසායි.   

ලොවටම ගංජා යවා අප ඩොලර් ඉපැයුවත්, අප අනෙක් රටවල අනවශ්‍ය ප්‍රශ්ණ ඇති කරයි නම්?

ශ්‍රී ලංකාවේ නවීන ‘නයිට් ලයිෆ්’ එකක් අවශ්‍ය යයි මෙම හිටපු දේශපාලනඥයා පවසයි. අප තායිලන්තය අනුකරණය කළ යුතු යයි මේ අය කියයි.

තායිලන්තයේ ‘නයිට් ලයිෆ්’ යනු බොහෝ සෙයින් ගණිකාවන් සොයා විදේශ පිරිමි එහි නගරවල විවිධ ‘ක්ලබ්’, ගණිකා ගුබ්බැයම්  කරා යාමයි.

මීට අමතරව මුළු රෑ පුරා පවත්වන ඩිස්කෝ, කැසිනෝ, මාසජ් පාලර්, මත්පැන් බාර් ආදියෙන් තායිලන්තයේ නගරවල අඩුවක් නැත.

බැංකොක් නගරයේ ටුක් ටුක් රථයකට ගොඩවන පිරිමි විදෙස් සංචාරකයෙක්ගෙන් එම රියදුරු බොහෝ විට අසන ප්‍රථම ප්‍රශ්ණය වනුයේ – ‘ඔබ කොහෙද යන්නේ’ යන්නට වඩා  ‘Sir, do you want a girl?’ යන්නයි.

ආසියාවේ වැඩියෙන්ම සංචාරකයෝ පැමිණෙන රට තායිලන්තයයි. ඒ සංඛ්‍යාව වසරකට කෝටි 4ක් පමණ වේ – එනම ශ්‍රී ලංකාවට එනවාට වඩා 100 ගුණයකටත් වඩා වැඩි.

කළින් සඳහන් කලාක් මෙන් මේ අය ගෙන් වැඩි දෙනෙක් ගණිකාවන් සොයා හෝ තායි තරුණියන් සමඟ සම්බන්දතා ඇති කර ගැනීම පිණිස එන බටහිර යුරෝපිය (සුදු) පිරිමිය. චීන/ඉන්දීය සම්භවය ඇති අයද පැමිණේ.

මේ අයගෙන්ද වැඩි දෙනෙක්  වයස 50 ඉක්මවුවෝයි. වයස 80 -90 සපිරි බටහිර ජාතික පිරිමිද එහි බොහෝ යති.

‘ලේඩි බෝයි’ නමින් හඳුන්වන අපුරු පිරිමි ගණිකා කොටසක්ද තායිලන්තයේ ඇත. දැන් ශ්‍රී ලංකාවේද මේ අය ඇතැයි වාර්ථා වේ.

ගණිකා වෘත්තීය වෙනුවෙන් සෑම මසකම සිය ගණනින් ගම්වල අහිංසක තරුණියෝ බැංකොක්, පටායා, චියන් මයි, ප්හුකට් වැනි දැවැන්ත තායි නගර කරා පැමිණෙත් – බොහෝ විට දුම්රියෙන්. මේ අය ගණිකා සහ වෙනත් ‘නයිට් ලයිෆ්’ ආශ්‍රිත ව්‍යාපාරවල ගොදුරුන්ය. ඉතා කොට හෝ අඩ නිරුවත් වැනි ඇඳුම් ඇඳ, තදින් රූප ලාවන්‍ය/වෙස් ගැන්වීම් සිදු කර, අඩි උස සපත්තු පැළඳ, සමහරවිට දුම් පානය කරමින්/මත් පැන් බී විශාල නගරවල නම් කරන ලද ප්‍රදේශවල මේ ලලනාවෝ හැසිරෙත්. මේ අය අතර බරපතල මත් ද්‍රව්‍ය (හිරොයින්, අයිස් වැනි) ගන්නෝද වෙත්.

දිවා සහ රාත්‍රී කාලයන්හි. විදේශිකයන්ගේ සුරතලියන් බවට ඔවුන් පත් වේ.       

දැවැන්ත ගණිකා ප්‍රශ්ණය ප්‍රශ්ණයක් නොමැත්තක් මෙන් එම රජයන් හැසිරෙයි.

තායිලන්තයට ඩොලර් ගලා ඒ.

විදේශිකයන් සමඟ විවාහ පත්වන තායි තරුණියෝද වෙත්.

නමුත් මේ බොහෝ තරුණියන්ගේ ජිවීත ඉතා අඳුරුය. වයසට ගිය පසු ඔවුන් ජිවිතයේ පුදුමාකාර ලෙස තනි වෙත්. බොහෝ දෙනෙක් මත් ද්‍රව්‍ය ගනිති.

අපටත් අවශ්‍ය  මෙයද?

අපේ ගම්බද තරුණියන් දුප්පත් වුවත් ගම්බදම වාසය කිරීම නොවේද සුදුසු?

(තායිලන්තය සහ අප දෙගොල්ලම ථෙරවාදී බෞද්ධ රටවල්ය. කාම්බෝජය, ලා ඕසය වැනි බෞද්ධ රටවලද තාය්ලන්තයේ මෙන්  මෙම ප්‍රශ්ණය පැණ නඟිමින් පවතී. බුරුමය (මියන්මාර්) ගැන තත්ත්වය අපැහැදිලිය. වියට්නාමයේ අඩුය).

රටේ ආර්ථිකය දියුණු කිරීමට ගංජා, ගණිකා, කැසිනෝ, ස්පාමද අවශ්‍ය?

මේ රට කර්මාන්ත අතින් සුරපුරයක් කරනවා කියා නොවේද මාලිමාව බලයට පැමිණියේ? කර්මාන්ත ඇමති හොඳ වැඩ කොටසක් කරනු පෙනේ.

අද ගොවිතැනින් ජීවිකාව කරන්නන්ට ඉතා හොඳ ආදායම් ඉපයිය හැකියි. රජයේ  කෘෂිකර්මාන්තය දියුණු කිරීමේ වැඩ ඉතා අකාර්යක්ෂමයි.

අපේ නායකයනට (1994 පමණ සිට අද දක්වා) නව අදහස්, නව වැදගත් සංවර්ධන මාර්ග ගැන අවබෝධයක් නොමැති කම කණගාටුවට කරුණකි.

චීනය, වියට්නාමය, මැලේසියාව මෑතදී දියුණු වූ රටවල්ය. ඒවා දියුණු වුයේ මේවා (ගණිකා ආදිය) සිදු කර නොවේ.

කොල්ලුපිටියේ සිට දෙහිවල දක්වා මරීන් ඩ්‍රයිව්හි  පූර්ණ ‘නයිට් ලයිෆ්’ සංචාරක කළාපයක් බිහි කලාට කම් නැත (නමුත් තායිලන්ත ගණිකා ක්‍රමය නම් නොවේ). ගල්කිස්සේද, විශේෂයෙන්ම මුහුදු වෙරළ කළාපයේ මෙවැන්නක් බිහි කල හැක. අළුත්කඩේ ස්ට්‍රීට් ෆුඩ් කළාපය ඉතා ජනප්‍රියය, හොඳය. ගාලු මුවදොර මුළු රාත්‍රියම පවත්වා ගෙන ගිය හැක. එහි සිටින අහිංසක කඩල/වඩේ කරත්ත වෙළඳුන් ඉවත් කිරීම වැරදිය. කොටුව දුම්රිය පොළ ආසන්න වෙළඳ පොළද ‘නයිට් බසාර්’ එකක් බවට පරිවර්තනය කල හැක. පැරණි මැනින් මාර්කට් සංකීර්ණයෙන් කොටසක් පුද්ගලික බස් නැවතුම් පලට සහ අධි මහල් රථවාහන ගාලක් සඳහා වෙන්කර, ඉතිරිය කුඩා උද්‍යානයක් – ගස් වැල්/ මල් සහ වතුර මල්, හිඳ ගැනීමට බංකු සහිත – විහාර මහා දේවි පන්නයේ. කුඩා/පිරිසිඳු  සාප්පු/ආපන ශාලා සඳහාද මේ ඉතිරි භුමිය අගනේයි. 

• කච්චතිව්

 තලපති විජේගේ සහ ස්ටාලින්ගේ පුහු තර්ජනවලට පිළිතුරක් ලෙස අපේ ජනාධිපතිතුමා කච්චතිව් අප කවදාවත්        ඉන්දියාවට ලබා නොදෙන බව ප්‍රසිද්ධියේ පවසා ඇත. ඉන්පසු එතුමා බෝට්ටුවකින් (අන් අය ලයිෆ් ජැකට් ඇඳ සිටියත් එතුමා ඒවා නොඇඳ) කච්චතිව් බලා නාවිකා හමුදා බෝට්ටුවකින් ගොස් තිබේ.

       මෙය ඥානවන්විතද?

       නැත.

       බල්ලෙක් බිරුවට කන්දක් පහත් නොවෙන බව සිංහල ජනවහරේ පැවසේ.

     ඇත්ත වශයෙන්ම ජනාධිපතිතුමාගේ මේ ක්‍රියාවෙන් වුයේ තලපති විජේගේ සහ ස්ටාලින්ගේ පුහු තර්ජනවලට             ඉහළම තලයේ ප්‍රසිද්ධියක් ඉන්දියාවේ පමණක් නොව ලොව පුරා ලබා දීමයි.

තමිල්නාඩුව මෙය අල්ලා ගෙන ඉදිරියේදී තදින්ම  පිස්සු නටනු ඇත.

 කළින් උතුරු ඉන්දියානුවෝ මේ ප්‍රශ්ණය ප්‍රශ්නයක් ලෙසට නොසැලකූහ (ඉන්දියාවේ රජයන් තනන්නේ    ඔවුන්ය).

දැන් සමස්ත ඉන්දියාව පුරාම මේ කරුණට ඉතා දැඩි ප්‍රසිද්ධියක් ලබා දී තිබේ. පසුගියදා හදිසියේම කච්චතිව් ඉන්දියාවේ සෑම ප්‍රසිද්ධ මාධ්‍යයකම ප්‍රධාන පුවත් සිරස්තලයක් විය.

කෙන්ද කන්ද කර ගත්තේ අපමය.

බුද්ධිමතුන් මෙවන් ප්‍රශ්ණයක් මතු වුවහොත් ඒවා  නිරාකරණය කරගන්නේ අදාළ රාජ්‍ය නායකයා සමඟ රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකව, පුද්ගලික මට්ටමෙන්ය. බොහෝවිට රහසිගතවය.

මේ ප්‍රශ්ණය (අනවශ්‍ය) මාධ්‍ය සංදර්ශනයක් කර ගත්තේ අපමය. මාලිමාවට සමහරවිට චන්ද ගොඩ නම් වැඩි වුනා විය හැක.

නමුත් අප දැන් අශ්වයා ඉස්තාලයෙන් පිට කර හමාරය.

ඉදිරියට තමිල්නාඩුව පමණක් නොව  මුළු ඉන්දියාව සමඟම වුවද අපට කච්චතිව් වෙනුවන් සටන් කිරීමට සිදු විය හැක. ඉන්දියාව වනාහි අප ඉතාමත් ප්‍රවේශමින් පරිශීලනය කල යුතු රටකි (1987 පරිප්පු/බත් පාර්සල් සිද්ධිය අපට තවමත් හොඳින් මතකය).

මෝදී තුමා කච්චතිව් ඉන්දියාවට නැවත අවශ්‍ය යයි කිසිදා පවසා නැත. අප දන්නා පරිදි ඒ ගැන වචනයකුදු එතුමා ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කර නැත. ඉදින්, අපේ ජනාධිපතිතුමා තමිල්නාඩු නළුවෙකුට සහ එහි මහ ඇමතිට (ඒ දෙදෙනා අප සමඟ එදිරි බව හොඳින් දැනම) කෙළින්ම ප්‍රතිචාර දැක්වුයේ ඇයි?

අඩුම තරමින් මාලිමාවේ 159න් කෙනෙක් ඒ සඳහා යෙදවූවා නම් මදිද?

ඉදිරි මැතිවරණයේදී තලපති විජේ අති විශාල චන්ද ගණනකින් දිනනවා නොඅනුමානය. ඔහු ඒ සඳහා කාට ස්තුති කරයිද?

සටන් කරනවා නම් අපේ ජනාධිපති තුමා සටන් කල යුත්තේ තමන්ගේ මට්ටමේ ප්‍රතිවාදියෙකු සමඟ පමණි – එනම්, ඉන්දීය අග්‍රාමාත්‍ය වරයා.

මෝදී තුමා සැමදා ශ්‍රී ලංකාවේ සැබෑ මිතුරෙක් විය.

මේ ක්‍රියාවෙන් අප එතුමාවත් අපහසුවට පත් කර ඇද්ද?

අපේ නායකයාගේ රාජ්‍යතන්ත්‍රයේ අපරිණත භාවය ප්‍රදර්ශනයක් කිරීමේ කදිම නිදසුනකි මෙම කච්චතිව් සිද්ධිය.

ඔහුට මෙවන් උපදෙස් දෙන්නෝ කවරහුද?

මේ මෝඩ වැඩ නිසා කච්චතිව් ඇත්තටම නැති වුනොත් අපට නැති වන්නේ කච්චතිව් පමණක් නොවේ. උතුරේ මාළු සහ දැවැන්ත උතුරු මුහුදු සීමාවක්. තමිල්නාඩු වැසියන්ට ශ්‍රී ලංකාවට හොරෙන් ඒමට ඉතාම කෙටි මාර්ගයක් සාදා ගැනීමක්.

කච්චතිව් සංචාරක කලාපයක් කරන්නෙමු යයි ජනාධිපතිතුමා කිවූ විගසම එම දුපතේ කතෝලික මීසම භාර පුජකයන් එයට විරුද්ධ වූ බවට වාර්තා පළවිය.

දැන් රජය කියන්නේ කීම?

කච්චතිව්හි කතෝලික පල්ලියක් තිබෙන බව සැබවි. නමුත්, එම දුපතේ කුමක් කල හැකිද නොහැකිද යන්න එම පල්ලිය භාරව සිටින පුජකතුමන්ලාට තීරණය කල නොහැක.

කච්චතිව් අයත් අප රජයටය.

ඉන්දීය රජය කිසිදා එය  නැවත ඉල්ලා නැත.

නැවතත්, තලපති විජේ, ස්ටාලින් වැන්නන්ට  අනවශ්‍ය ප්‍රසිද්ධියක් ලබා දුන්නේ අපමය.

රජය ගත් තීරණය ක්‍රියාත්මක කරනු මැනවි – සංචාරක ප්‍රවර්ධනය (දේශීය සහ විදේශීය ය සඳහා) එහි කිරීම ඉතා මනොඥය අදහසකි.

Sapiens of Sri Lanka – සේපියන්ස් ඔෆ්

Was J.R. Jayewardene responsible for destroying Sri Lankan politics? In this exclusive discussion, Professor Rajiva Wijesinha – writer, academic, and former Member of Parliament – shares deep insights into the political legacy of J.R. and its impact on Sri Lanka’s present and future. This conversation explores the roots of political instability, constitutional changes, and the long-term consequences of decisions made during J.R.’s era. Essential viewing for anyone interested in Sri Lankan politics, history, and governance. ලංකාවේ දේශපාලනය විනාශ වීමට හේතුව ජේ.ආර්. ජයවර්ධන ද? මෙම විශේෂ සාකච්ඡාවේදී ලේඛකයෙකු සහ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකු වූ ප්‍රොෆෙසර් රාජිව විජේසිංහ ගේ අදහස් ඔබට ඇසීමට හැක. ජේ.ආර්. යුගයේ දේශපාලන ව්‍යවස්ථා වෙනස්කම්, අස්ථාවරතාව සහ එය අද දක්වා ඇති බලපෑම් පිළිබඳව ගැඹුරු විමර්ශනයක් මෙහිදී සිදු කරයි. 👉 දේශපාලනය, ඉතිහාසය සහ රජය ගැන අවබෝධය ලැබීමට කැමති අයට මෙම වීඩියෝව අත්‍යවශ්‍යයි.

Shenali D Waduge

Why Sri Lanka Should Not Ratify the ICC

1. Sovereignty at Risk

·      External ICC jurisdiction would override Sri Lanka’s Constitution, domestic courts, and national security decisions.

·      Even functioning national mechanisms would be sidelined, undermining judicial independence.

2. Politically Motivated Targeting

·      ICC disproportionately targets smaller or weaker states while ignoring powerful nations.

·      Sri Lanka’s experience with UNHRC resolutions shows international mechanisms can be weaponized politically.

3. Domestic Justice Exists

·      Sri Lanka has laws and institutions to prosecute war crimes, terrorism, and human rights violations.

·      ICC ratification could duplicate or override domestic legal processes.

4. Military & National Security Risks

·      Armed Forces could face unfair investigations for counter-terrorism operations (e.g., defeating the LTTE).

·      Morale and operational effectiveness could be compromised.

5. One-Sided ICC Actions – Examples

African Focus:

·      Sudan (Darfur), Kenya (post-election violence), Libya, Uganda – disproportionate scrutiny on African states.

Powerful Nations & their illegal invasions & occupations Omitted:

·      U.S & NATO crimes.: Iraq, Afghanistan, Syria civilian casualties ignored.

·      Libya (2011 NATO intervention): Civilian deaths and regime change facilitated by Western powers; ICC focus limited.

Non-State Actors Ignored:

·      LTTE (Sri Lanka), Boko Haram (Nigeria), ISIS (Middle East), Taliban (Afghanistan) largely escape ICC scrutiny.

Reputational & Financial Pressure:

·      Investigations often lead to sanctions, loss of aid, or political isolation, irrespective of domestic judicial processes.

Ratifying the ICC would compromise sovereignty, judicial independence, and national security. Sri Lanka has functioning domestic mechanisms and should not be subjected to politically-motivated international scrutiny.

Powerful nations evade accountability while small states are targeted — ratification risks making Sri Lanka the next victim. 

PUBLIC MESSAGE TO ALL SRI LANKANS: 

Sri Lanka must resist ICC ratification to protect sovereignty, military integrity, and national judicial authority. 

Human rights should be a shield for people — not a weapon against governments to weaken the state. 

Weak governments should not think giving into western pressures will enable them to politically survive. They will be the first casualty.

The same players that carried out regime change in 2015 is said to have allegedly brought down that government with 2019 Easter Sunday massacre. 

There are no friends in politics.

Shenali D Waduge

The United Nations Human Rights Council (UNHRC) was established in 2006 (GA Resolution 60/251) with noble intentions: to promote universality, impartiality, and cooperation protecting human rights. Yet in practice within less than 2 decades, the Council has become a political arena where blocs of states advance strategic interests, discipline weaker nations, and grant powerful allies immunity. The story of Sri Lanka shows how human rights” has been weaponized to stifle a state for defeating its proxy terrorists.

Membership in Theory vs Reality

The Council’s 47 seats are allocated by regional quotas. In theory, every member — whether a superpower or a small state — has equal voting weight. All participate in the Universal Periodic Review (UPR), and all claim legitimacy by virtue of election through the UN General Assembly.

But in reality, membership is determined by bloc politics, donor leverage, and geopolitical bargaining.

Below is the current membership and how it behaves in practice:

UNHRC Membership 2025 – Commonalities & Contradictions

Regional Bloc	Members (2025)	Commonalities	Differences / Contradictions	Impact on Sri Lanka
Africa (13 seats)	Algeria, Benin, Burundi, Cameroon, Côte d’Ivoire, Eritrea, Gambia, Ghana, Malawi, Namibia, Somalia, South Africa, Sudan	– Stress sovereignty & non-interference – Often vote as bloc – Aid/trade dependency with EU/China	– Wide variation in rights records – Some align with West (e.g., Côte d’Ivoire) – Others shield authoritarian allies	Despite rhetoric of sovereignty, many African votes shift under donor pressure to support Western-led resolutions on Sri Lanka
Asia-Pacific (13 seats)	Bangladesh, China, India, Indonesia, Japan, Kazakhstan, Kuwait, Kyrgyzstan, Malaysia, Maldives, Nepal, Philippines, Vietnam	– Emphasize sovereignty – NAM/OIC solidarity – Defensive against external interference	– Japan, Maldives side with West – China/India hedge for strategic reasons – Gulf states swayed by Western security ties	Region most able to shield Sri Lanka, but divisions weaken protection
Eastern Europe (6 seats)	Albania, Bulgaria, Czechia, Georgia, Romania, Ukraine	– NATO/EU orientation – Consistent pro-Western alignment	– Occasional hedges for economic ties	Predictable votes against Sri Lanka
Latin America & Caribbean (8 seats)	Brazil, Chile, Costa Rica, Cuba, Dominican Republic, Mexico, Peru, Venezuela	– Tradition of rights activism – Regional solidarity mechanisms	– Cuba/Venezuela resist politicization – Chile, Peru, Costa Rica side with EU/US	Swing region; mixed results for Sri Lanka
Western Europe & Others (7 seats)	Belgium, France, Germany, Italy, Netherlands, UK, USA	– Move as one bloc – Fund OHCHR mandates – Champions of accountability”	– Minor tactical differences (e.g., Italy softer)	Principal sponsors of Sri Lanka resolutions; dominate narrative

Commonalities that bind the Council

• All 47 claim equal legitimacy but act through blocs.

Membership is distributed regionally, yet voting and negotiations are rarely individual — states move as blocs, often dictated by donor leverage or geopolitical alignments.

• Aid and security dependencies shape decisions.

Many members’ votes are not guided by principle but by aid packages, debt relief, or military/security ties that make them beholden to powerful sponsors.

• Universality” exists only in theory.

The Universal Periodic Review (UPR) is a mechanism applicable to all states, but in practice selective, intrusive country-specific resolutions are deployed only against targeted nations.

• Non-binding becomes binding through coercion.

Although UNHRC resolutions carry no legal force, smaller states are pressured to comply. What begins as recommendations” often progresses into mandate overreach, forcing Charter-violating demands into national law under threat of isolation or sanctions and often for political survival.

Differences that expose contradictions

• Democracies and authoritarians sit side by side.

Liberal democracies preach rights while authoritarian states crush dissent at home — yet both claim equal authority as arbiters of others.

• Sovereignty vs intervention becomes meaningless.

Some members defend non-interference, others justify intervention. But when bloc votes are cast, principles collapse in favor of political expediency.

• Credibility crisis at the core.

States with abysmal human rights records vote to censure others. The paradox is stark: who defines human rights” in such a forum — the violators, the perpetrators, or often both together?

Sri Lanka: A Case Study in Politicization

Since 2009, Sri Lanka has faced eleven intrusive resolutions in the Council. None were authorized by the UN Security Council or even the UN General Assembly. None condemned the LTTE, a terrorist group proscribed worldwide for its suicide bombings, assassinations, and child recruitment throughout 30 years of its terror campaign.

Instead, resolutions relied on leaked or contested reports — such as the Darusman Panel and the OISL — to build quasi-legal processes to which even successive UNHRC High Commissioners have been complicit undermining the Spirit of the UN Charter and the UNHRC’s original mandate. These were then institutionalized through OHCHR offices, effectively turning the HRC into a surrogate prosecutor usurping powers that were held only with the UNSC.

What is all the more alarming is that these intrusive resolutions going beyond mandate has been coerced into national law via appeasing or weak national governments (2015 Govt co-sponsored UNHRC resolution 30/1 accepting Sri Lanka’s Armed Forces committed war crimes) the current government is also seemingly falling prey by agreeing to the High Commissioners overreach demands

Examples of UNHRC’s Overreach Against Sri Lanka

• Hybrid Court / Foreign Judges:

Resolutions (notably 30/1 in 2015) demanded the creation of special courts” with international judges, prosecutors, and investigators — a direct violation of Sri Lanka’s Constitution and sovereignty.

Several UNHRC High Commissioners have been made public statements to refer Sri Lanka to ICC though they have failed to produce any proof of 40,000 dead to claim war crimes” or genocide”.

• Rewriting Domestic Law:

Calls for changes in Sri Lanka’s Penal Code, Prevention of Terrorism Act (PTA), and other domestic security laws — an intrusion into the legislative powers of a sovereign parliament.

• Security Sector Vetting:

Pressures to vet” and remove Sri Lankan military personnel from service and bar them from international peacekeeping roles, despite the absence of proven individual criminal responsibility.

• Land Release Demands:

Instructions on the return of land held for security reasons, ignoring Sri Lanka’s internal security assessments in post-war regions while State land cannot be granted only to one community and claims to private lands must accompany valid and verifiable proof with legitimate deeds.

• Police and Military Reform:

Recommendations to restructure Sri Lanka’s security apparatus under international guidance, effectively rewriting national defence policy.

• Devolution and Constitutional Change:

Resolutions and High Commissioner reports repeatedly pressuring for the full implementation of the 13th Amendment, indirectly imposing political settlements outside UNHRC’s scope.

• Economic Leverage:

Coupling compliance with trade benefits (e.g., GSP+ concessions tied to resolution follow-up), turning rights demands into economic blackmail.

• Cultural & Religious Impact:

The High Commissioner in his recent visit to Sri Lanka even demanded the Government legalize same-sex marriage.

Together, these show the pattern of coercion:

what began as recommendations” turned into instructions, then into benchmarks, and finally into laws and policy reforms inside Sri Lanka — despite the fact that UNHRC resolutions are non-binding.

Contrast this with the Council’s silence on far bloodier conflicts — Iraq, Afghanistan, Yemen, Palestine. The double standard is glaring: a small state in the Global South is relentlessly targeted, while powerful states and their allies are spared scrutiny.

The selectivity is not accidental; it is structural.

One telling example was in August 2025, when the UNHRC High Commissioner flew to Sri Lanka to lay flowers at a 1990 gravesite (Chemmani) — despite DNA and carbon dating never proving whose skeletons these were, or even confirming whether they were victims of killings. This symbolic act was staged while violence raged in Gaza, where thousands of verified civilian deaths drew no equivalent gesture, no high-profile visit, and no Council resolution.

Human Rights as a Weapon

Sri Lanka’s ordeal proves that:

• Bloc politics overrides principle.

Aid and alliance pressures ensure bloc votes discipline weaker states.

• Mandate creep undermines UN structure.

The Council is inventing investigatory powers never authorized by the GA or SC.

• Selectivity destroys legitimacy.

By targeting Sri Lanka but ignoring larger conflicts, the Council exposes its bias.

• Governments, not rights violators, are stifled.

The Council has become a tool of leverage — human rights rhetoric used to enforce geopolitical compliance.

Why this matters beyond Sri Lanka?

Today it is Sri Lanka. Tomorrow it may be any state outside the protection of the Western bloc.

Africa, Asia, Latin America — all should recognize the danger of allowing the UNHRC to create precedents that erode sovereignty.

Even nations that vote against Sri Lanka may one day face the same fate themselves.

The Council was created to advance cooperation, impartiality and non-selectivity. Instead it is presiding over its own loss of credibility if it continues to weaponize human rights for political ends.

Human rights should be a shield for people, not a weapon against governments.

Sri Lanka’s experience proves the UNHRC has become precisely that weapon — and the world must not allow this precedent to stand.

UNHRC 2025 Members must analyze the Sri Lanka example carefully.

The so-called resolutions” and High Commissioners reports/demands have gone far beyond mandate: seeking changes to Sri Lanka’s constitution, repeal of penal codes, pressing for laws that contradict the country’s cultural and religious values by demanding the legalizing of same sex marriage, dictating land ownership in favor of a single ethnic community, demonizing the Sinhalese majority, branding Sri Lanka’s military as war criminals” without a single judicial verdict, and ridiculing the nation’s judiciary and legal system. The list goes on.

This is not accountability — it is coercion.

And once a precedent is set on Sri Lanka, no state in the Global South is safe.

The 2025 UNHRC members — whatever bloc they belong to — must recognize a simple truth: in international politics there are no permanent friends, only permanent interests. You may be a friend” of the Western bloc today, but tomorrow you may just as easily become their enemy. Sri Lanka is the warning sign. Ignore it at your peril.

It is imperative to unite and vote against A/HRC/60/21, a resolution against Sri Lanka that exemplifies intrusive mandate overreach, violates the UN Charter, and seeks to usurp powers reserved for the Security Council — driven by a handful of Core Group nations (in this case: UK, Canada, Malawi, North Macedonia, Montenegro).

https://www.ohchr.org/en/documents/reports/ahrc6021-situation-human-rights-sri-lanka-comprehensive-report-united-nations

Shenali D Waduge

Asoka Weerasinghe Kings Grove Crescent . Ottawa . Ontario , K1J 6G1 . CANADA

5 September 2025

OPEN LETTER

Hon . Vijitha Herath
Minister of Foreign Affairs
Government of Sri Lanka.
Colombo . SRI LANKA

OPEN LETTER

5 September 2025

Dear Minister Herath:

The Sri Lanka Daily News reports that you briefed Diplomats of the Human Rights Situation in Sri Lanka.

I am stymied…I am foxed.   Why Oh why did you do it?

Did you think they cared for two tumbling pebbles in the waters of our great Mahaweli?   Did you think that they cared two hoots of a Sri Lankan owl before he shut his eyes when the Colombo’s  sky turns dark for the night.   Did you really think that these foreign Diplomats, including UNHRC’s Volker Turk, cared for two sheaves of paddy on a waterlogged rice-paddy field at Udahamulla, waving in the wind?

You may be curious about my thinking and ask me, “Asoka Weerasinghe, why are you questioning me as to why I did brief the Foreign Diplomats of our  progress made by the Government in the area of Human Right?’  

“Well Minister Herath, that is a fair question?”

“But , let me answer your question by questioning you …Do you honestly believe these Diplomats understand, especially at UNHRC what amazing ‘Classic’ acts of Human Rights that Sri Lanka has performed!

The world didn’t care two hoots when Sri Lanka achieved the brilliant Classic War textbook example when your military forces,  single handed, annihilated the Tamil Tiger Terrorists (aka LTTE)  on May 19, 2009, after  a 30-year ethnic war, and gave  back to their 20.5 million people their ‘right-to-life’which had been hijacked by the Tamil Tiger Terrorists for 30 bloody- years;

They didn’t think much when your armed forces rescued 295,873 Tamils from the clutches of the Tamils Tigers, during the closing months of that Eelam War, who used them as a human shield, marching them for six-months  under a scorching Jaffna-Killinochchi sun like an unwashed herd of cattle, from the west coast to the east coast.

Not only that Minister, they were housed in a White Tent City and sustained them by feeding a million meals a day of healthy breakfasts , lunches and dinners.  That is why!  Both those Human Rights Acts deserved Nobel Peace Prize nominations.  But it did not happen.   That’s a pity!

These foreigners being bullies are out to get you and your government, because you are a puny island and doing amazing acts of human rights, as you are a caring people, And they have difficulty accepting it, for whatever reason.  That’s why!

Let’s get this right Minister Herath..   Human Rights should be a shield for peoples, and not a weapon against governments to weaken the State..

I say all this to you Minister Herath, a I claim my right by fighting to hold the good name of my Mother Lanka, Sri Lanka,  from the Canadian trenches since August 4, 1983, and have written over 2000 letters to editors of Canadian newspapers, Political Journals and  Parliamentarians,and have over 500 letters pick up ink.

That is why I feel stymied and foxed when we try to give into these cess-pools of Human Rights foreigners who think they are lily-white and Holier than Thou.   As they would disproportionately target smaller states as yours, while ignoring powerful nations. The ICC jurisdiction would override Sri Lanka’s Constitution, domestic courts and national security decisions.  That is why!   I hope you understand me.

We can’t be weak…we can’t show them that we are weak.  Let’s not forget, we are the land of the Lion that carries a sword.  

That Is why!   

Sincerely,

Asoka Weerasinghe (Mr.)
(a fighter for Sri Lanka to uphold her good name for 42 years from Canadian trenches.  I claim my rights to help my Mother Lanka.  That is the bottom line.)

Shenali D Waduge

The OHCHR Report A/HRC/60/21 is illegitimate, selective, and legally void. For 30 years of LTTE terror — assassinations, suicide bombings, ethnic cleansing — the UNHRC and its High Commissioners remained silent. Only when terrorism was militarily defeated in May 2009 did Geneva suddenly awaken, not to commend Sri Lanka for restoring peace, but to criminalize the armed forces that ended terror. Sixteen years on, Sri Lanka continues to enjoy peace and development. The only parties still dissatisfied are LTTE overseas lobbies, whose demands this report shamelessly echoes. The fact that Tamil citizens in the North and East overwhelmingly voted for the former Army Commander in the 2010 Presidential Elections demonstrates reconciliation in action — a truth omitted by OHCHR.

The 11 resolutions against Sri Lanka stem from legally questionable reports (Darusman / Petrie / OISL never mandated by the UN General Assembly or the Security Council, even leaked without official adoption. The so-called OISL investigation” itself was ultra vires, as the UNHRC has no investigatory capacity under its founding mandate.

The UN’s Office of Internal Oversight Services (OIOS) and the 5th Committee have a duty to monitor both mandate creep and financial expenditure. Their silence raises institutional accountability concerns.They have watched year after year while the HRC exceeded its authority, successive High Commissioners politicised their offices, and millions were poured into Sri Lanka investigations” on a conflict long resolved. No answers are given on who funds these projects, which external parties drive them, and why Sri Lanka is singled out.

This undermines the credibility of the entire UN system.

In sum, this report is not about human rights. It is about weaponising Geneva for separatist and geopolitical agendas, while trampling the UN Charter, international law, and Sri Lanka’s Constitution.

UN Member States must be cautious – they could be next victims.

1. Security Laws

UNHRC Demand:

Repeal the Prevention of Terrorism Act (PTA) and replace with laws meeting international standards.”

Sri Lanka’s foreign minister is on record claiming that by end September the PTA would be repealed, opening doors to the nation being dictated by external actors.

Illegality:

• UN Charter Art. 2(7):Security & criminal law = domestic jurisdiction. UNHRC has zero mandate.
• Sri Lanka Constitution Art. 4(b):Executive power includes security & defence. Cannot be outsourced to Geneva.
• Precedent:No UNHRC demand for repeal of UK’s Terrorism Act, US Patriot Act, or India’s UAPA — selective, discriminatory.
• Hybrid Courts / Foreign Judges

UNHRC Demand:

Establish independent judicial mechanisms” with international participation.

Illegality:

• Sri Lanka Constitution Art. 4(c):Judicial power only through Sri Lankan courts. Foreign judges = unconstitutional. Sri Lanka’s Supreme Court has consistently ruled that judicial power cannot be vested in bodies outside Sri Lanka (SC Determination 2006/2018).
• UN Charter Art. 2(1) & (7):States are sovereign & equal. UN cannot impose foreign judges.
• HRC Mandate (GA Res 60/251):HRC promotes cooperation, not imposes courts.
• Precedent:No hybrid courts imposed on US, UK, Israel, India — selective weaponization.
• ICC Referral / Universal Jurisdiction

UNHRC Demand: Support universal jurisdiction cases against Sri Lankan officials, encourage ICC involvement.

Illegality:

• Sri Lanka is not a State Partyto Rome Statute — no ICC jurisdiction. The Rome Statute is not retroactive. Even if Sri Lanka were a State Party, alleged acts before accession cannot be prosecuted.
• Customary Law:Jurisdiction requires state consent. Forcing ICC = illegal.
• UN Charter Art. 2(1):Equal sovereignty violated when Sri Lanka is singled out. In particular when conflict is over & Sri Lanka enjoys 16 years of post-conflict peace & development.
• Precedent:NATO’s Libya crimes, US invasion of Iraq — no referrals. Selective targeting.

• Demilitarisation & Land Return

By 2023, official government statistics confirmed that over 91% of land occupied during the conflict has already been released to civilian ownership and use. Furthermore, 84% of Sri Lanka’s land is vested in the State, while only around 14% is privately owned.

It has become a common practice for certain groups to misrepresent State land as private” land in order to exert political pressure on governments to forfeit territory. Such claims must be subjected to strict legal scrutiny. Any assertion of private ownership must be supported by valid, verifiable deeds, not unsubstantiated testimonials or forged documents, which unfortunately has become a common practice.

UNHRC Demand: Immediate return of all private/public land, removal of military from North & East.

Illegality:

• UN Charter Art. 2(7):Troop deployment on national territory is sovereign prerogative.
• Sri Lanka Constitution Art. 4(b):President controls defence.
• Fact:91% land already released (admitted even by OHCHR). Report deliberately distorts.
• Precedent:No UNHRC demand for Indian Army demobilisation in Kashmir, US bases in Okinawa.
• Constitutional Reform / Federalisation

UNHRC Demand: New constitution with power-sharing” (code for federalism).
UNHRC’s attempt to prescribe governance structures violates Art. 2(7) UN Charter — constitutional design is the sole prerogative of the People.

Illegality:

• Sri Lanka Constitution Art. 3:Sovereignty belongs to People — only they can change Constitution.
• UN Charter Art. 2(7):Constitutional design = domestic jurisdiction.
• HRC mandate:No power to dictate governance models.
• Precedent:No such demands on France (Corsica), Spain (Catalonia), UK (Scotland).

• Criminal Accountability for Sri Lankan Leaders

UNHRC Demand: Prosecute senior political & military leaders for alleged war crimes.
Illegality:

• Sri Lanka Constitution Art. 4(c):Judicial power is national, not international.
• Selective Justice:Ignores LTTE atrocities (child soldiers, assassinations, ethnic cleansing).
• UN Charter Art. 2(1):Equality of states violated when Sri Lanka alone is targeted.
• Precedent:Lord Naseby’s UK FOI documents prove civilian casualty figures inflated — ignored by OHCHR.

• Establish OHCHR Office in Sri Lanka

UNHRC Demand: Permanent OHCHR field presence to monitor and report.”

Illegality:

• Sri Lanka Constitution Art. 3:Sovereignty belongs to People — cannot be usurped by foreign office.
• UN Charter Art. 2(7):Such intrusion violates sovereignty.
• HRC mandate:Cooperation is voluntary — cannot impose offices without consent.
• Precedent:No OHCHR offices forcibly imposed on US, UK, or Israel.
• Reparations & Victim-Centred Justice

UNHRC Demand: Expand reparations, establish new truth & reconciliation mechanisms.

Illegality:

• Sri Lanka already establishedOMP, Office of Reparations, ONUR — under domestic law.
• UN Charter Art. 2(7):Imposing additional mechanisms = overreach.
• Precedent:UN never demanded new reparations bodies for US slavery, Canadian Indigenous genocide, or Australian Aboriginals.
• Criminalization of Enforced Disappearances

UNHRC Demand: Full ratification & enforcement of CED enforced disappearances law.

Sri Lanka has signed but not ratified the CED Convention.

Ratification is a sovereign Parliamentary process under Articles 3 and 4 of the Constitution; no external body can dictate this outcome.

Under the Vienna Convention on the Law of Treaties, signing a treaty does not create binding obligations until ratified by the competent authority.

Factual Rebuttal:

Sri Lanka has already submitted the names and details of 5,000 missing soldiers to both the Office on Missing Persons (OMP) and the OHCHR/OISL mechanisms. These include names, ranks, and details of families awaiting answers.

Yet, in over a decade of High Commissioners’ reports and UNHRC debates, not a single mention has been made of these soldiers.

Selective Bias:

Instead of acknowledging the documented cases of disappeared soldiers, OHCHR reports repeatedly refer to ghost figures” without names, ranks, or verifiable identities.

This demonstrates institutional selectivity, where only politically convenient narratives are highlighted, while verified evidence is ignored.

Illegality:

• Sri Lanka Constitution Art. 3 & 4:Ratification of treaties requires Parliamentary process. UN cannot dictate.
• UN Charter Art. 2(1):Equal sovereignty — Sri Lanka cannot be singled out.
• Precedent:India, US not pressured despite thousands of enforced disappearance allegations.

1. Sanctions & Travel Bans

UNHRC Demand: Member states to impose targeted sanctions on Sri Lankan leaders.

Illegality:

• UN Charter Art. 41:Only UNSC can authorise sanctions — not UNHRC.
• Due Process:Sanctions without trial = illegal collective punishment.
• Precedent:No sanctions on UK leaders for Iraq war, Israel leaders for Gaza bombings.

Sri Lanka’s Final Position

OHCHR Report A/HRC/60/21 is ultra vires, biased, and selective.

It violates UN Charter (Arts. 1, 2, 100), GA Resolution 60/251, International Law, and Sri Lanka’s Constitution (Arts. 3, 4, 9, 76(1) – Parliament cannot delegate powers), 33(f) & (g)-President must defend the Constitution,

It ignores precedent, applies double standards, and is politically motivated while abusing the UN system.

The Government of Sri Lanka is only the custodian of sovereignty for a limited term — sovereignty ultimately belongs to the People (Constitution, Art. 3).

Across communities — Sinhalese, Tamils, Muslims, Burghers — the People seek  closure and progress, not the reopening of wounds. This one-sided political witch hunt must end.

Sixteen years after terrorism was eradicated, Sri Lankans have chosen to move forward. The only actors unwilling to do so are overseas groups seeking to immortalize terrorists and recycle separatist agendas.

The UN system has far greater ongoing conflicts and humanitarian crises to address.

Sri Lanka’s case is not about human rights, but about the weaponisation of Geneva for separatist and geopolitical interests.

Sri Lanka’s Citizens stands firm: Sovereignty belongs to the People not a temporarily elected Government. The armed conflict ended in 2009, the People have moved on, and it is time for the UN, the UNHRC and successive High Commissioners to do the same.

Shenali D Waduge

By Dimitris Konstantakopoulos, from Athens / Greece

Sep. 2, 2025

Two very important uprisings are now stirring up large parts of humanity, even if many of mainstream media — not media of information, but of lobotomizing and bestializing — under the suffocating, historically unprecedented control of financial capital and of the Israeli and Zionist lobbies which dominate them, do whatever they can to conceal the scope and the dynamics of these revolts.

The organizer”, the instigator of both these revolts is no other than the extremist, adventurist and incoherent policy itself, carried out by the ruling forces in the collective West” (USA, Israel, EU), which leaves no room for compromise and threatens with near extinction any people or state that resists or even succumbs to the Empire!

Humanity Says ‘No to Genocide, Zionism and Fascism’

The first of those two uprisings is the global uprising of peoples against the genocide of the Palestinians — that is, against the revival of the methods and ideologies of Fascism and Nazism in Palestine and the Greater Middle East” by the Jewish state itself and the acceptance of this revival by the international community,” which amounts to the abolition of Humanism and International Law. Peoples feel much better than their governments — many of which are directly controlled by powerful lobbies — that if Israel is allowed to exterminate or displace millions of Palestinians and push into chaos Lebanon and Iran, then the very moral foundations of our civilization will be struck, if not the very survival of the human species put at risk.

They also realize increasingly that Israel’s ability to carry out genocide depends directly on the ability of global Financial Capital to impose its rising Totalitarianism on a large part of humanity. In other words, we are not simply talking about the future of the Palestinians. We are talking about what will happen to the Greeks, the Australians, the French, the Latin Americans, the Canadians, the Turks, etc. If Netanyahu manages to make such a genocide essentially accepted by humanity, what future can humanity and its civilization have?

For this reason, the importance of what is happening in Palestine and the opposition to Israel is comparable to other great battles which determined the direction of the world like the one in Stalingrad Gaza, the Golgotha and the Stalingrad of Our Century | Defend Democracy Press. People worldwide understand this in increasing numbers. That is why we see this unprecedented wave of continuous demonstrations in support of the Palestinians and against Zionist Israel on all continents, comparable only to the movements against the Vietnam War and the global youth uprising of 1968.

The uprising” of states

The second uprising is an uprising of states rather than of peoples against an increasingly aggressive collective West,” which, under the leadership of global Finance, the USA and Israel, is attempting to exercise increasingly harsh economic, geopolitical, and military bullying on all the other states of the planet, in a desperate, adventurist, dangerous, and quite incoherent attempt to preserve global domination at any cost.

This uprising already began with the refusal of the majority of non-Western states to march alongside the West in the war against Russia. They did so because they knew very well that Western policy did everything it could to provoke the conflict between in Ukraine. But they did it also, and mainly, because they realized that a possible victory of NATO over such a militarily powerful country as Russia would mean, on the one hand, the continuation of war with China, and, on the other, a huge step toward the completion of a planetary dictatorship of the West, which would leave no room for even the slightest independent policy in any country of the world.

However, this was until recently — and except for North Korea and Iran, which provided Russia with arms — a mainly defensive policy.

Towards a global Axis of Resistance”?

But the war of Israel and the USA against Iran and, above all, Trump’s aggressive and incoherent trade policy is already provoking a much more offensive disposition in the countries of the Global South, which are beginning to think they probably need a kind of global Axis of Resistance.” They realize that what is at stake is not simply the economic damage Trump can do to them, but their very sovereignty. And they feel, more and more, the need to cooperate with each other against the pressure they are receiving from the US.

In the strictly military field, there is already a qualitative increase in military cooperation between Russia, China, Iran, and North Korea. The question of further cooperation between them and Pakistan remains open.

In the economic field, Trump’s tariffs on India now threaten the strategic alliance between Trump and Modi, even though both belong to Netanyahu’s near-fascistic” sphere of influence.

The Indian Prime Minister refused to respond to four attempts by his American counterpart to call him, and he is now traveling in China for the first time for seven years. The mastermind of Trump’s anti-Indian trade policy is none other than the strongly anti-Chinese advisor of the American President, Mr. Navarro, whom many believe could, with his advice, provoke a military confrontation between Washington and Beijing.

We do not know if this will happen, but Mr. Navarro and his President seem ready to achieve what until recently was unthinkable. America, with its policy in Ukraine, managed to bring Russia and China closer together. Now it risks provoking rapprochement between two historical rivals, India and China, if not the realization of Primakov’s vision” of a strategic triad Beijing–Moscow–New Delhi!

Mr. Modi is now in Beijing for the Shanghai Corporation Organization (SCO) meetings, where he will be photographed together with Xi and also Russian President Putin.

This is not happening because Western leaders have become stupid. The opposite has happened. They became stupid because there is nothing very clever and very easy to stop Western decline. Western Capitalism resorts to stupid,” increasingly disturbed political leaders precisely because it is incapable of finding a rational solution to its ever-sharper systemic crisis and the need to perpetuate its global domination.

Latin America reacts too

We must unite and take a clear stand against unilateralism and protectionism,” said Chinese President Xi in a recent phone call with Brazilian President Lula, who saw the US impose 50% tariffs on his country’s products in order to prevent the prosecution of the far-right, super-Zionist” and buffoon” former president of the country, Bolsonaro. At the same time, Trump threatens the other giant” of Latin America, Mexico, with 30% tariffs.

All that is forcing the leaders of these states to start thinking that instead of trying to get along with the US and their not entirely sane President, and instead of watching Washington eliminate” them one by one, they might oppose America with an organized, coherent and collective reaction.

After all, only the BRICS, the alternative alliance to the G7, has 4.5 billion inhabitants, over 55% of the world’s population, and 37.3% of global GDP measured in purchasing power parity.

Under American pressure, Lula’s thinking is evolving. Brazil cannot depend on the dollar, and the BRICS group must try to see if it can have a currency for trade,” he recently declared, now seeking to forge an alliance with Mexico as well.

It is far too early to make safe predictions about where these two global uprisings” can lead, but they reflect and accelerate a new qualitative leap of global consciousness. We are still far from being able to describe a realistic plan for a democratic new world order” and much more so for a new civilization” that we need. But it is already clear to the eyes of a large part of humanity that the existing neoliberal and Western-dominated order is not sustainable. That is why it increasingly resorts to authoritarianism, even to fascism and to war.

It is sad that today there is almost no noteworthy western Left that could play the role of a bridge between the popular social strata of the North and the West and the rising nations and peoples of the East and the South, being the bearer of a new social, international, cultural vision that humanity so desperately requires today.

Let us hope that such a force will appear in time to avert the great disasters threatening the civilization and even the survival of humanity.

Also read

Trump’s threats against Russia and the extermination project for Gaza. BRICS, South, Global Majority and Palestine

මතුගම සෙනෙවිරුවන්

               මේ දිනවල සාකච්ඡාවට බඳුන්වන කාරණා කීපයක් ඇත. ආණ්ඩුව විසින් මුදල් අච්චු ගැසීම පිළීබඳව පාර්ලිමේන්තුව තුළ මතුකළ ප්‍රශ්නය ඉන් ප්‍රධානය. මහ බැංකුව විසින් එම චෝදනා  ප්‍රතික්ෂේප කර ඇත. එසේම සංචාරක ආකර්ෂණය දිනා ගැනීම උදෙසා මහනුවර දළදා වීදිය තුළ නොනිදන සැණකෙළි තීරුවක් නිර්මාණය කිරීම මත අස්ගිරි මල්වතු ප්‍රධාන විහාර පාර්ශවයන්ගෙන් ඊට විරෝධය එල්ල වීම නිසා ශාසනික පැත්තෙන් ඇතිව තිබෙන නොසන්සුන්තාවය බරපතල තත්වයකි. අධිකරණ ඇමතිවරයා පාර්ලිමේන්තුව තුළ නීතිය සම්බන්ධ රෝම නීතියේ දෙවියන්ගේ ආඥාව පිළිබඳ පාඨ කියැවීම නිසා චාමර සම්පත් මන්ත්‍රීවරයා සඳහන් කළ පසුබිම පාර්ලිමේන්තුව තුළ නිර්මාණය වන්නේ දැයි බියක් ද බෞද්ධ සමාජය තුළ නිර්මණය වෙමින් පවතී. මේවාට උත්තර නැත.

          ජනපතිවරණය ආරම්භ කළ කාල වකවානුවේ දී බුද්ධ ශාසනය පිළිබඳව හෝ මෙරට ජාතිකත්වය පිළිබඳ සාකච්ඡා කිරීමට කිසිවෙකු ගේ උනන්දුවක් නොවීය.එයට හේතුව වූයේ 2019 දී බලයට පත් වූ ගෝඨාභය ජනපතිවරයා විසින් මෙරට බහුතරයකගේ බලාපොරොත්තු සුන් කල බව දැනෙන බැවිනි යැයි කල්පනා කළ හැකිය. එහෙත් ජනපතිවරණ සටන අවසාන සමයේ මේ මාතෘකාව යළි කරළියට පැමිණියහ. එයට හේතු වූයේ අපේක්ෂකයන් ගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශ වල සටහන් වූ යම් යම් වගන්ති හේතු කොට ගෙනය. දේශපාලන රැස්වීමක දී කියන දේට වඩා යම් ප්‍රකාශනයක සටහන් ව ඇති කාරණා වල වලංගුතාවය වැඩිය. ඒ නිසා බුද්ධ ශාසානය සුරක්ෂිත කොට පවත්වාගෙන යෑම පිණිස ව්‍යවස්ථාවේ දැනට දී තිබෙන බලය හීන කරාවි යන සැකය මතු වීම ස්ළුභාවිකය.මාස එකොළහකට පසු දැනට සිදු වෙමින් පවතින යම් යම් සිදු වීම් මත ආණ්ඩුව ක්‍රමානුකූලව එතැනට ගමන් කරන්නේද යන්න ගැන සාකච්ඡාවක් ඇතිව තිබේ.

          මිහිඳු මහ රහතන්වහන්සේ මිහින්තලේ ට වැඩම කර දේවානම් පියතිස්ස රජ දවසදී මෙරට බුද්ධ ශාසනය ස්ථාපිත කළ පසුව රජවරුන්ට අර්ථයෙන් ධර්මයෙන් අනුශාසනා කරන ලද්දේ මහා විහාරීය සම්ප්‍රදාය පදනම් කොට ගනිමිනි . බුද්ධ ශාසනය යනු භික්ෂු භික්ෂුණී උපාසක උපාසිකා යන සිවු වනක් පිරිසගෙන් සැදුම් ලද්දකි. උපාසක උපාසිකාවන් වන මහජනයා බුදු සසුන පිහිටුවීමටත් පෙර සිටම මෙහි විසූහ. එකල ඔවුන් ගේ පැවති සිරිත් විරිත් සහ පාලන මූල ධර්ම පිළිබඳ වර්තමානයේ දී සම්පූර්ණ අවබෝධයක් නැති වුවද යම් ශික්ෂණයක් ඇති පිරිසක් ජීවත්ව සිටි බව පැහැදිලිය. මෙරට වාපී ශිෂ්ඨාචාරය පිළිබඳ සලකා බලන කල්හි පූර්ව අනුරාධපුර අවදියේ දී වැව් තනා බත බුලත් සපයා ගත් සශ්‍රීක ජීවිතයක් ගත කළ පිරිසක් සිටි බව කිව යුතුය. මහින්දාගමනයෙන් පසුව මේ පිරිස බුදු සසුන හා බැඳි පවතින්නට උත්සාහ කළහ. අතැම් පැරණි මූලාශ්‍ර සලකා බලන කල්හි යක්ෂ ජනයා ගිරි දිවයින් වලට පළවා හරින්නට සිදු වූයේ එවැනි මත ගැටුම් හේතු කොට ගෙනයැයි සිතිය හැකිය. කෙසේ වෙතත් රජවරුන් සමීපයේ සිටිමින් ඔවුන්ට අවවාද අනුශාසනා කරලීමට භික්ෂූන් වහන්සේ ලා නිරන්තතරව කැප වූහ.

    පිටකත්‍රයට අයත් බුද්ධ දේශනා කීපයකම ගිහියන් හැසිරිය යුතු ආකාරය දක්වා තිබේ. සිඟාලක සූත්‍රය ඉන් ප්‍රධාන වේ. එහි 10 වන ගාථා සමුච්චයේ ගිහියන් රැස් කළ යුතු ආදායම ගැනද පරිභෝජනය ගැනද සඳහන් වේ.

එකෙන භොගෙ භු‌ඤෙජය්‍ය ද්වීහි කම්මං පයොජයෙ

චතුත්ථඤච නිධාපෙය්‍ය ආපදාසු භවිස්සති

(මල නොතලා මල් පැණි රැස් කොට මී බඳින බඹරක්හු සෙයින් මෙරමා නොපෙළා  භෝග රැස්කරන්නහු ගේ  භෝග සම්පත්හු  වැඩිමට යෙත්.ක්‍රමයෙන් සුඹසක් පස් කැට රැස් කොට බඳිනු ලබන්නාක් මෙනි. මෙසේ භෝගයක් එක් රැස් කොට ගිහිගෙයි වසන්නට සමර්ථ වූ ගෘහස්ථ තෙමෙ භෝගයක් සතර කොටසකට බෙදන්නේය.  හේ ඒකාන්තයෙන් මිතුරන් බැඳ ගනී. බිඳීයනු නොදී රැකගනු සමත් වෙයි. එක් කොටසකින් භෝග සම්පත් වළඳන්නේය. කොටස් දෙකකින් කර්මාන්ත යොදන්නේය. විපතක් පැමිණි කල්හි  ප්‍රයෝජනය පිණිස වන්නේය. යැයි සලකා සතර වන කොටස නිදහන් කොට තබන්නේය.)

ලංකා වාසී සිංහල බෞද්ධයන් මේ බුදු වදන අකුරටම අනුගමනය කළහ. ඔවුන් ගේ සෑම ගෙදරකම වී බිස්සක් හෝ අටුවක් හෝ වී පෙට්ටියක් විය. ඒවා සතර කොටසකට බෙදනු ලැබූහ. බිත්තර වී වලට කොටසක් ප්‍රයෝජනයට කොටස් දෙකක් සහ ඊළඟ කන්නය වන තෙක් සුරක්ෂිත කොට තැබීමට කොටසක් වශයෙන් විය. රජවරු මේ පිළිවෙත රටේ ආර්ථක සුභ සිද්දියට උපයෝගී කොට ගත්හ.රාජ්‍ය භාණ්ඩාගාරයේ වස්තු දෙකොටසක් විය. එකක් මුදල්මය වශයෙනි. අනෙක ධාන්‍යමය වශයෙනි. රන්කාසි සහ තඹ කාසි වශයෙන් මුදල් අච්චු ගැසූහ.විදේශ වෙළෙඳාමට ද යොදා ගත්හ.රටේ විවිධ ප්‍රදේශ වලින් ලැබෙන අයබදු සතර කොටසකට බෙදා ප්‍රයෝජනයට ගත්හ. මිහින්තලේ පිහිටුවා තිබෙන ශිලා ලේඛනයකින් හෙළිදරව් වන්නේ වැවකින් ලැබෙන දිය බද්ද සතර කෙටසකට බෙදා එක් කොටසක් චෙතිය ගිරියට පූජා කළ ආකාරයයි.

වවිය දකපති චතර බකහි -එක බග …….චෙතගිරි මහ විහරහි දිනි.

තිඹිරිවැව ශිලා ලේඛනයෙහි දක්වා තිබෙන්නේ මෙයට වෙනස් ක්‍රමයකි.

සිද්ධම් අමෙතය මතුල සියරහි – ගගවි වවි තිණි මහ පතය එක මහ පතික තිණි කොටසහ කොටු එක කොටසක තුමහ අසනක ගග පවත විහරහි බිකු සඟනට දිනෙ

ගංගා වාපිය නම් වැවේ ආදායම කොටස් තුනකට බෙදා ඉන් එක් කොටසක් යළිත් තුනකට බෙදා අමාත්‍ය මතුල සියර ට අයත් කොටස ගංගා පබ්බත විහාරයට දී තිබේ.මෙහිදී අපට හෙළි වන්නේ අමාත්‍යවරයා ලබන ආදායම රජයේ අදායම සහ ගැමියන්ගේ ප්‍රයෝජනය සඳහා ලැබෙන ආදායම යන කොටස් තුන බව කල්පනා කළ හැකිය. අයබදු ගැන්මේ දී රාජ්‍ය ආර්ථිකය දියුණු කිරීමත් ගැමියා පෝෂණය කිරීමත් ප්‍රධාන වශයෙන් බුද්ධ ශාසනය සුරක්ෂිත කිරීමත් සිදු වූ ආකාරය පැහැදිලි වේ.

මුදල්මය වන වස්තු මෙන්ම ධාන්‍යමය වශයෙන් ලැබෙන වස්තු ගැන ද ශිලා ලේඛන කොටවා තිබේ. වවුනියාව අසළ තෝනිගල තිබෙන ලේඛනයෙහි දක්වා තිබෙන්නේ ධන්‍ය බැංකුවෙන් ලැබෙන පොළියෙන් කඨින සමයේ අරියවංශ දේශනාව සඳහා ධනය වෙන්කල බවකි. රාජ මහා විහාර ආශ්‍රිතව විශාල වී අටු පිහිටා තිබුණි. ගොවි ජනතාව විසින් කන්නය අවසානයේ දී මේ අටුව පුරවනු ලබති. මෙම ධන්‍ය කොටසද සතරකට බෙදා එකක් විහාරයේ පරිභෝජනයට ද එකක් රාජ්‍ය භාණ්ඩාගාරයට ද එකක් ආයෝජනය ද නැතිනම් බිත්තර වී සඳහාද තව එකක් මතු ප්‍රයෝජනයට ද යොදවනු ලැබූහ.

දීඝ නිකායේ සීලෙඛන්ධ වර්ගයේ එන කූඨ දත්ත සූත්‍රයේ රජුගේ කාර්ය භාරය මැනවින් දක්වා තිබේ.මහා විජිත නම් රජ කෙනෙකුට  පුරෝහිත බමණෙකු දුන් උපදෙස් මෙහි අන්තර්ගතය රාජ්‍යය සොර බියෙන් පිරී පැවතුණු විට සොරුන් අල්ලා දඩුවම් කිරීමාදිය කිරීමෙන් පසු යම් සොර කෙනෙකු ඉතිරි වත්ද ඉන් පසු කාලයක ඔහු ශක්තිමත් වී රට පෙලන්නට පටන් ගන්නා බවද ඒ නිසා සොරබිය නැති කිරීම ලෙහෙසි නොවන බව ද කියා තිබේ. ඒ වෙනුවට  සිය රටෙහි යම් කෙනෙකු ගොවිතැනෙහි දක්ෂ නම් ඔහුට ධානය බිජුවට දිය යුත්තේය.යම් කෙනෙකුන් වෙළෙදාමට දක්ෂ වී නම්  ඔහුට රජු විසින් බඩු මිල දිය යුතුය.  රාජකාරිය කරන ඇත්තන්ට බත් වැටුප් දිය යුතුය.එවිට මිනිසුන් තමන්ගේ වැඩ පලෙහි යෙදුණේ  රට පෙළන්නේ නැත. රාජ්‍යය භාණ්ඩාගාරය පිරී යන්නේය.  සොර උවදුරුද නැත්තේමය යයි කියා ඇත.

   පැරණි සිංහල රජවරු මේ කාරිය අකුරටම ඉටු කළහ. මහාවැව් සාදා දී ජල පහසුව ඇති කළහ. බිජුවට තැන් තැන් වල ගබඩා කර තබා කන්නයක් පාසා මිනිසුන් වෙත බෙදා දුන්හ. වෙළෙදාමේ නියුක්ත වූවන් ට දිරි දුන්හ. හේවා පන්න ලේකම් ආදී රාජකාරියෙහි නියුක්ත වූවන්ට බත් වැටුප් දුන්හ.

දෙවනි සියවසට අයත් සෝමාවතී චෛත්‍ය ස්ථානයේ පවතින ශිලා ලේඛනයෙහි ඉතා වැදගත් අර්ථයක් දක්වා තිබේ.

මෙම රජ විහරහි මණි අගිය පොහොතකරහි අරක නිචිද කට වටනක බවිනි මෙ වෙහෙර අසනක සඟ බොගයි වසන කුලෙ මහ අවරනහි බලි කඩය වෙහෙරහි අරකෙහි  දනෙකෙහි.

මේ වෙහෙරට අයත් සංඝයා සතු ඉඩම් වල සිටිනා ජනතාව මහ අමුණෙහි ( වැව් තැනීමේ කාර්යයෙහි )  වැඩ කිරීම අවලංගු කොට  එසේම වැඩ නොකරන කල්හි ගෙවිය යුතු ගාස්තුව ද අවලංගු කොට  මණි අගිය නම් උපෝසතාගාරයෙහි ආරක්සාව සඳහා යෙදවීම මෙහි අදහසයි. රටේ අර්ථ සිද්දිය උදෙසා කරන කාර්යෙන්ද මුදවා ශාසනයෙහි ආරක්ෂාව පිළිබදව ජනතාව යෙදවීමට පවා රජවරු මහන්සි වූයේ ශාසනය නටහොත් ජාතික ආරක්ෂාවද විනාශ වන බැවිනි.එදා උතුරේ දහසක් රහතුන් වහන්සේලා වැඩ සිටියේ මුහුදට ඔබ්බෙන් වූ දේශ වලින් එන සතුරන් මෛත්‍රීයෙන් දමනය කරවීම පිණිසය.වර්තමානයේ දී උතුරේ විහාර තැනවීම සංහිඳියාවට බාධකයක් ලෙසට සැළකීමට පවතින රජයයන් උත්සාහ කරති.

        නවීන වෙළඳ පළ ආර්ථිකය තුළ සිදු වන්නේ මුදල් මගින් මුදල් මැවීමයි. ණයට දීම පොලියට දීම.මූල්‍යම වෙළඳ පළට අවශ්‍ය මුදල් සැපයුම ආදී කරුණු එයට ප්‍රධාන වේ.ඇමරිකාව වැනි රටවල් බලවත්ව තිබෙන්නේ මුදල් අච්චු ගැසීමත් ඒවා ආසියාතික රටවලට බෙද හැරීම .ඉන් ලැබෙන පොලිය දෙගුණ තෙගුණ කර ලබා ගැනීමත් නිසාය.තෙල් තිබෙන රටවල් තෙල් නිසා පොහොසත් වෙති.යළි ඒවා මූල්‍ය වෙළඳ පලේ ආයෝජනය කරති.ලංකාවේ ආර්ථිකය කඩා වැටීමට පටන් ගැණුනේ මූල්‍යමය වෙළඳ පළ සඳහා ඔරොත්තු නොදෙන ලෙසට ණය ගැනීම නිසාවෙනි. එය යළි යථාවත් කිරීමට ජනතාවගෙන් අධික අයබදු ගත්හ. වර්තමාන ආණ්ඩුව දුවන්නේ ඒ අයබදු මතින් ගත් සංචිත වලිනි.දැන් මහ බැංකුව ස්වාධීනය. ඔවුහු නිෂ්පාදන ආර්ථිකය පීළිබඳ තැකිමක් නොකරති. රටේ  මෙට්රික් ටොන් මිලියන 4.5 ක වී සංචිතයක් තිබෙන නමුත් ඒ වටිනාකම ආර්ථිකයට සම්බන්ධ කර නොගනිති. මේ ක්‍රමය බෞද්ධ ආර්ථික සංකල්පයට විරුද්ධය.රට හිගමනට පත් වී ශාසනය අර්බුදයට පත්ව තිබෙන්නේ ඇයිද යන්න අමුතුවෙන් විග්‍රහ කළ යුතු නැත.පසුගිය ආණ්ඩු වලට ව්‍යාපාරිකයන් පිරිසක් සහාය ලබා දුන්හ. මූල්‍යමය ශක්තිය ලබා දුන්හ. ඒ පාලකයන් ඔවුන්ට විශේෂ වරප්‍රසාද අත්පත් කර දුන්හ. බදු සහන දුන්හ.වර්තමාන ආණ්ඩුවටද තමන්ට හිතැති ව්‍යාපාරිකයන් පිරිසක් අවශ්‍ය වී තිබේ.කෝටිපති ව්‍යාපාරිකයන් ගේ ශක්තිය මත ආණ්ඩුව පවත්වාගෙන යා හැකි යැයි දැන් දැන් ඔවුහු කල්පනා කරති.වංචාව හා දූෂණය නැවත හිමින් හිමින් හිස ඔසවන්නේ මේ නිසාය.අපි බුදුන් වදාළ මාර්ගයේ යෑමට මැළි කමක් දක්වන තාක් මේ ව්‍යසනයන්ට මුහුණ දීමට සිදු වනවා නියතය.රජය ඒ මාර්ගයට තල්ලු කිරීම අතිශයින් දුෂ්කරය.නමුත් එය කළ යුතුය.බුදුන් වහන්සේට දළදා වහන්සේට පූජා කළ රටක ඒ මාර්ගය නැවත විවර නොවේවි යැයි නොසිතිය යුතුය.

 මතුගම සෙනෙවිරුවන්

KELUM BANDARA  Courtesy The Daily Mirror

• Enactment of law for monitoring, supervision of NGOs delayed
• National NGO secretariat to be removed from the authority of Public Security Ministry

Colombo, Sept. 6 (Daily Mirror) – The government has delayed the enactment of the proposed piece of legislation for monitoring and supervision of both local and international NGOs despite the availability of a draft worked out during the previous rule, Daily Mirror learns.

The need for monitoring and supervision of NGOs has been debated for well over a period of two decades because of complaints about unchecked spending and working against the national interests of the country. However, there are a large number of NGOs engaged in humanitarian, charitable work, contributing to the national economy in the end.

Currently, NGOs are registered in terms of different laws – the voluntary Social Service Organisations (Registration and Monitoring) Act No. 31 of 1980 and Amendment Act No 08 of 1998, the Companies Act No. 17 of 1982, the Special Acts of Parliament, the Societies Act of 1972, the Companies Ordinance, the Protection of the Rights of Elders Act No 09 of 2000, the Consumer Affairs Authority Act, and the Trustee Ordinance.

There are thousands of NGOs operating in the country, but only 1,895 of them have been registered with the National NGO Secretariat, which currently functions under the Public Security Ministry. The proposed law is meant to make it mandatory for all NGOs to register with the Secretariat.

In the evolution of the new piece of legislation by the last government, there was pressure from NGOs and sections of the diplomatic community, which cited it as an attempt to stifle freedom for civil society.

However, the new government led by the National People’s Power (NPP), ahead of the UNHRC session, has taken a soft stand regarding NGOs. According to a letter from the Foreign Ministry, the government is now seeking to place the National NGO Secretariat under the purview of Rural Development, Social Security and Community Empowerment by the end of this month. In the same communication, the government has stressed that it will ensure space for civil society to function well.

Way back in 2006, a parliamentary select committee was appointed under the chair of Foreign Affairs Minister Vijitha Herath, who was then an MP in the opposition. The committee submitted an interim report with recommendations regarding NGOs.

It, among others, recommended at that time that the audit reports of NGOs be prepared in compliance with the accepted audit standards of Sri Lanka and be subjected to direct supervision and investigation of the Auditor General.

Courtesy Adaderana

As a key step towards achieving the target of fulfilling 70% of the country’s electricity demand from renewable energy by 2030, construction work on the Siyambalanduwa Rividanavi” Solar Power Park, Sri Lanka’s largest renewable energy project, commenced this morning (06) under the patronage of President Anura Kumara Dissanayake.

This massive project, which will add 100 MW of capacity to the national electricity grid, involves an investment of USD 140 million, according to the President’s Media Division (PMD).

The project, being built on a land area of approximately 500 acres in the Kotiyagala Grama Niladhari Division of the Siyambalanduwa Divisional Secretariat in the Monaragala District, is the first project for which the Sustainable Energy Authority has provided the project site, access roads and all relevant approvals to the investor.

Sri Lanka’s annual electricity consumption stands at around 15,000–16,000 GWh. Through this project, 219 GWh will be added to the national grid each year. Consequently, the country will be able to save foreign exchange worth Rs. 21 billion annually, which would otherwise be spent on diesel imports for power generation. On average, this translates to a foreign exchange saving of Rs. 41 million per acre.

The Rividanavi project, which marks a milestone in the nation’s sustainable development and renewable energy sector, is also expected to reduce annual carbon dioxide emissions by about 150,000 metric tonnes.

As the project also includes a 12 MWh battery storage facility, it is expected to provide strong support in maintaining stability within the national electricity system.

In addition to the solar power park, a new 132 kV transmission system stretching 27 kilometres will be constructed to connect the generated electricity to the grid. This will be the first power project in the country where the investor builds the transmission system. A new 132 kV grid substation is also to be established in the Monaragala area.

Constructed according to international standards, the project is being implemented by Rivi Danavi” Private Company, jointly established by Lakdhanavi Ltd. and WindForce PLC. Work on the project is scheduled for completion in the first quarter of 2027, enhancing Sri Lanka’s energy independence and security.

In addition, several regional infrastructure development initiatives, new employment opportunities and social welfare projects have been planned alongside this project. These include the Rivi Nana” scholarship programme for Advanced Level students, a water supply scheme to benefit around 135 households in Kotiyagala, Akkara Seeya and Kammalyaya affected by water scarcity, the restoration of the Muttawala (Muttakandiya) reservoir, and the provision of facilities to upgrade the Industrial Electrical Engineering Technician course at the Sri Lanka Vocational Training Authority in Ethimale up to NVQ Level 4, among other programmes.

Addressing the event, Minister of Energy Kumara Jayakody stated that this project marks a transformation in the country’s energy sector.

He further pointed out that the initiative demonstrated the government’s policy of encouraging and supporting investors in a practical manner.

Emphasising that the project is being advanced with investor support and expertise in line with the government’s policy on energy security, Minister Kumara Jayakody stressed that the present government is one that proves its words through action and is dedicated to ensuring the independence and security of the country’s energy sector.

Sri Lanka Sustainable Energy Authority, Professor Wijendra Bandara, also expressed his views, noting that Sri Lanka possesses ample resources capable of ensuring energy independence. He highlighted that by making optimal use of these resources, it is possible to achieve both energy independence and security.

He further explained that, under the prevailing procedures, approval must usually be obtained from about 12 institutions for such a project. However, during the past 6–9 months, the Presidential Secretariat, together with various state institutions, provided significant support to expedite the process. He added that he was prepared to work with the government and propose a streamlined procedure under one roof, to accelerate such approvals for investors in the future.

The event was also attended by Uva Province Governor, Attorney-at-Law Kapila Jayasekara; Deputy Minister of Trade, Commerce and Food Security R.M. Jayawardena;  Member of Parliament Ajith Agalakada; along with local political representatives, Monaragala District Secretary, officials from the Ceylon Electricity Board, and the Sustainable Energy Authority.

–PMD

Courtesy Hiru News

The Opposition will question the government in Parliament next week over its decision to liquidate 33 state institutions, including the defunct airline Mihin Lanka.

This was announced by Member of Parliament Dayasiri Jayasekara, who questioned the government’s reasons for the decision.

Jayasekara also claimed that a previous government’s attempts to restructure these institutions had been thwarted by opposition from the Janatha Vimukthi Peramuna (JVP), which he said resulted in significant losses for the country.

He argued that if the institutions had been restructured earlier, they would not be facing such heavy losses today.

Jayasekara also pointed out that other state bodies, such as the Mahaweli Authority, Cashew Corporation, National Film Corporation, Police Training Institute, Sri Lanka Fisheries Harbour Corporation, and Kotelawala Defence Hospital, are also set to be liquidated.

He demanded that the government present a full report on the matter to Parliament.

චානක බණ්ඩාරගේ

සිවිල් සහ දේශපාලන අයිතිවාසිකම් පිළිබඳ ජාත්‍යාන්තර සම්මුතිය (The International Covenant on Civil and Political Rights – ICCPR)  1976දී ජාත්‍යාන්තරයේ බිහි විය. එය බහුපාර්ශ්වික ගිවිසුමකි. රාජ්‍යයන් 175කට වැඩි ප්‍රමාණයක් මේ වන විට එයට සම්මුති වී ඇත.

ශ්‍රී ලංකාව 1980 ජූනි 11 වැනි දින මෙම ගිවිසුමට (මෙතැන් සිට, ‘සම්මුතිය’) ඇතුළත් විය.  

මෙම සම්මුතිය මගින් වගකීම් පනවන්නේ රාජ්‍යයන් මත පමණි. එනම්,  සම්මුතියේ පාර්ශ්වකරුවන්.

මෙම සම්මුතියේ අරමුණ වන්නේ දේශයක පුරවැසියන්ගේ මානව හිමිකම්, අයිතීන් සම්බන්ධයෙන් රජයන් නිරන්තරයෙන්  සංවරව, ධනාත්මකව සහ තුලනයෙන් යුක්තව තබා ගැනීමයි.

රටේ  පුද්ගලයන්ටද යුතුකම් සහ වගකීම් ඇති බවට සම්මුතියේ පූර්විකාවේ (Preamble) සඳහන් වේ.

නමුත්, රටක රාජ්‍යය මිස එහි ජනතාව මෙම සම්මුතිය මඟින් නීතිමය බඳවා ගැනීමකට හසු නොකරයි. 

කොටින්ම, ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව මෙම සම්මුතිය කෙටුම්පත් කලේ රජයන් විසින් එහි වැසියන්ට සිදු කරන තාඩන, පීඩන, මානව හිමිකම් කඩ කිරීම් නතර කිරීමටය.

සම්මුතියේ පාර්ශ්වකරුවෙකු වන රටක්,  මානව හිමිකම් කඩකිරීම් කරනු ලැබීයයි කියනු ලබන එම රටේ  පුරවැසිකුට එරෙහිව, නිත්‍යානුකූලව දඬුවම් කිරීමක් ගැන මෙම සම්මුතියෙන් අනුමැතිය ලබා දීමක් හෝ ඒ පිළිබඳව සාකච්චාවට බඳුන් වීමක් සිදුවී නොවේ.

නමුත්, ශ්‍රී ලංකාව නම් සම්මුතිය පනතක් ලෙස දේශීයව අනුගත කර ඇත්තේ තම පුරවැසියනට දඬුවම් නියම කිරීමේ නියත චේතනාවෙන් බව ඉතා පැහැදිලිව පෙනේ.

දැන්, නිදහසේ, සාධාරණව අදහස් ප්‍රකාශ කරන එක්තරා විපක්ෂ දේශපාලනඥයෙකුට එරෙහිව වත්මන් රජය ස්වකේය ICPR පනත භාවිතා කිරීමට යනු ලැබේ යයි යන  ප්‍රවෘතියක් අසන්නට ලැබේ.

ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යය සිය පුරවැසියන් වෙනුවෙන් සම්මුතියෙන් භාරගත් බොහෝ යුතුකම් සහ වගකීම් දේශීය පනතින් උද්දීපනය කර නොමැත.  

ජාත්‍යාන්තර  නීතියේ ප්‍රධාන රීතිය නම්,  ජාත්‍යාන්තර සම්මුතියක් (ගිවිසුමක්) දේශීය වශයෙන් අනුගත කිරීමේදී රාජ්‍යය විසින් සම්මුතියේ ගිව්සුම් ගතවූ බැඳීම් දේශීය පනතෙන් මනාව පිළිබිඹු විය යුතු වීමයි. සම්මුතිය දේශීය ගත කිරීමේදී එහි දැක්වූ වගකීම් රාජ්‍යය නැවත පනතින් අවධාරණය කළ යුතුවේ.

ශ්‍රී ලංකාව වෙනස් ක්‍රියාමාර්ගයක් අනුගමනය කලත්,  සෙසු රටවල් දේශීය වශයෙන් මෙම සම්මුතිය ඔවුනගේ රටවල අනුගත කිරීමේදී අනුගමනය කර ඇත්තේ මේ සිද්ධාන්තයයි.

1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව මගින් ICCPR බැඳීම් ඒ වන විටත් දෙශියව අනුයුක්ත කර තිබුණි. උදා, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 14 වැනි ව්‍යවස්ථාවේ (මින් ඉදිරියට වගන්තියේ) එන උප වගන්ති (උප ව්‍යවස්ථා) නවය –  14අ – 14එ.

14. (1) සෑම පුරවැසියෙකුටම – ((අ) භාෂණයේ සහ ප්‍රකාශනයේ නිදහස; (ආ) සාමකාමීව රැස්වීමේ නිදහස; (ඇ) සමාගමයේ නිදහස; (ඈ) වෘත්තීය සමිතියක් පිහිටුවීමට සහ සම්බන්ධ වීමට ඇති නිදහස; (ඉ) තමා විසින්ම හෝ අන් අය සමඟ ඇසුරු කරමින් හෝ ප්‍රසිද්ධියේ හෝ පෞද්ගලිකව, තම ආගම හෝ විශ්වාසය ප්‍රකාශ කිරීමට, \පිළිපැදීම සහ ඉගැන්වීමේ නිදහස; (ඊ) තමාගේම සංස්කෘතිය භුක්ති විඳීමට සහා ප්‍රවර්ධනය කිරීමට සහ තමාගේම භාෂාව භාවිතා කිරීමට තමා විසින්ම හෝ අන් අය සමඟ එක්ව ඇති නිදහස; කතා කිරීමේ, රැස්වීම, ආශ්‍රය,  රැකියාව ; ( උ) ඕනෑම නිත්‍යානුකූල රැකියාවක, වෘත්තියක, වෙළදාමක, ව්‍යාපාරයක හෝ ව්‍යවසායක තමා විසින්ම හෝ අන් අය සමඟ ඇසුරු කිරීමට ඇති නිදහස; (ඌ) ශ්‍රී  ලංකාව තුළ ගමන් කිරීමේ සහ ඔහුගේ අභිමත ස්ථානයක පදිංචිය තෝරා ගැනීමේ නිදහස; සහ (එ)  නැවත ශ්‍රී  ලංකාවට පැමිණීමේ නිදහස.

නැවතත්, ශ්‍රී ලංකාව විසින් 1980 සම්මුතියේ වූ බැඳීම්, සම්මුතියට පෙර, ඉහත ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ උප වගන්තිවලින් 1978 දී ලබා දී තිබේ.

සරළව කිවහොත්,  සම්මුතියේ සමහර ප්‍රධාන වගකීම්  දේශීයව ගොඩනැගු  ICCPR  පනතෙහි අතුරුදහන් වුවද,  ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 10 –  14  සහ 2016 සම්මත වූ 14 A   වගන්ති මගින්, සම්මුතියෙන් මතුවෙන, ශ්‍රී ලංකා රජය විසින් ජනතාව වෙත පෑ යුතු මානව හිමිකම් බැඳීම්, පැහැදිලිව ලබා දී තිබේ.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 10 – 14 සහ 14A  වගන්ති ඉතා බලවත් විධිවිධාන වේ. ඒවා ක්‍රියාත්මක වන්නේ ජනයාගේ ‘අයිතිවාසිකම් පනත්’ (Bill of Rights)  ලෙස බව කෙනෙකුට නිර්භවව පැවසිය හැකිය.

මේ නයින් බලන කල ශ්‍රී ලංකාවට ICCPR  සම්මුතිය දේශීයව සම්මත කිරීමේ පනතක් ගෙන ඒමේ තේරුමක් නැතැයි යනුවෙන් කෙනෙකුට සාර්ථකව තර්ක කල හැක.

ශ්‍රී ලංකාවාසින් සම්මුතියේ දක්වා ඇති මූලික අයිතිවාසිකම් බොහොමයක් අපගේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව හරහා   භුක්ති විඳින වාරයේ, මහින්ද රාජපක්ෂ රජය විසින් 2007 දී    ICCPR  සම්මුති දේශීය පනත – (International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR) Act, No. 56 of 2007; (මින් ඉදිරියට, ICCPR දේශීය පනත) ගෙන ආවේ සිය ආත්මාර්ථකාමී, පළිගැනීමේ අභිප්‍රායන් ඉෂ්ට කර ගැනීමේ කපටි චේතනාවෙණි. ඒ පිළිබඳව පහතින් විග්‍රහ වේ.

සුක්ෂමව බැලු කල, දේශීය ICCPR  පනතේ මූලික අභිප්‍රාය බව පෙනෙන්නේ ඉතා දැඩි වාර්ගික/ආගමික අපවාදයෙහි යෙදී සිටින වුවන් පමණක් නොව ආණ්ඩුව අකමැති රටේ පුරවැසියන්ට ඒ හා සමාන (බොරු) චෝදනා එල්ල කර නඩු පවරා දඬුවම් දීමයි. පළවෙනි කාණ්ඩයට එරෙහිව නිතීය තදින් ක්‍රියාත්මක කිරීම අවශ්‍යය – ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 14 අ වගන්තියට යටත්ව ( පුරවැසියාගේ කථා  කිරීමේ – භාෂණයේ සහ ප්‍රකාශනයේ, නිදහස).

ගරු ශ්‍රේෂ්ටාධිකරණයේ නිවැරදි නඩු තීන්දු අනුව – ශ්‍රී ලංකාව ජාත්‍යාන්තර සම්මුතිවලට එලම්භියත් ඒවා දේශීයව ක්‍රියාත්මක කිරීමට නම් එම සම්මුති අප රටේ පාර්ලිමේන්තුවේ පනත්  ලෙස නිත්‍යානුකූල ලෙස සම්මත විය යුතුයි.

මෙම ICCPR දේශීය පනත රජය විසින් 2007දී ගෙන ආවේ ඒ නිසායි; නැත්නම් ICCPR ජාත්‍යාන්තර සම්මුතිය කෙලින්ම රටේ නිතීය බවට පත් විය හැකිව තිබුණි.

නීති සම්පාදනය කිරීමට රජයට සෑම ඉඩක්ම, හැකියාවක්ම ඇත. නමුත්, නව දේශීය ICCPR පනත, ජාත්‍යාන්තර සම්මුතියේ දේශීය අනුවාදය ලෙස නිරූපණය කර, එමගින් තම සැඟවුණු අභිමතාර්ථයන්  ඉෂ්ට කරගැනීමේ තැත වැරදිය.  

නව දේශීය ICCPR පනතට සම්මුතියේ නම ලබා දීමෙන් තම සැඟවුණු චේතනාව මැනවින් ඉෂ්ට කර ගත හැකි වේ යයි  රජය අපේක්ෂා කල හැඩයි.

තමන් කලේ ජාත්‍යාන්තර සම්මුතිය දේශීයව අනුගත කිරීමය යයි කියා එවකට රජය කර ඇත්තේ බොරුවකි.

2007 රජය ජාත්‍යාන්තරයද නොමඟ හැර ඇත.

ඉන්පසු පැමිණී සෑම රජයක්ම මෙම දේශීය පනත එලෙසින්ම අනුගමනය කළහ.

රජයක් පුද්ගලයෙකුට එරෙහිව දැඩි මානව හිමිකම් කඩකිරීම් සිදු කරන්නේ නම්, ජාත්‍යාන්තර ICCPR සම්මුතියේ වගකීම් කඩ කිරීම සම්බන්ධයෙන් එම රජයට එරෙහිව සිවිල් නීති ක්‍රියාමාර්ග ගෙන ඒමට අගතියට පත් පාර්ශ්වයට හැකි  බවයි මෙම ජාත්‍යාන්තර සම්මුතිය පවසන්නේ. නමුත් දේශීය ICCPR  පනතින් පුරවැසියන්ට/පුද්ගලයන්ට රජයට එරෙහිව නඩු පැවරීමේ එවැනි සහණ ක්‍රමයක්/යාන්ත්‍රනයක් ගැන නොදක්වයි.  කළින් කීවක් මෙන්, එයින් කරන්නේ රජයට පුරවැසියනට විරුද්ධව නඩු දමා දැඩි දඬුවම් ලබාදීමේ ක්‍රමවේදයකි.  

නමුත්, රජයේ ක්‍රියාවලීන් වලින් මානව හිමිකම් කඩවුවනට වෙනත් මාර්ග හරහා රජයෙන් වන්දි/සහන ඉල්ලා සිටිය හැක – උදා. ආණ්‌ඩුක්‍රම ව්‍යවස්‌ථාවේ 126 වැනි වගන්තිය මගින් ලබාදෙන  රජයට එරෙහිව මූළීක අයිතිවාසිකම් අයදුම්පතක්‌ ගෙන ඒමට පුරවැසියාට ඇති අයිතිය, අභියාචනාධිකරණයේදී  සාධාරණ රිට්‌ ආඥා සඳහා අයදුම් කිරීමට ඇති හැකියාව ආදිය.

මෙම ලේඛකයාගේ නිතීඥත්වයෙන් ICCPR සම්මුතිය භාවිතා කරමින් ඕස්ත්‍රේලියානු රජයට එරෙහිව 1997 දී ඕස්ත්‍රේලියාවේ ෆෙඩරල් අධිකරණයේ පන්ති ක්‍රියා මාර්ග (class action)  2 ක් ඔහු විසින් ආරම්භ කරන ලදී. ඒවා  වුයේ:

ෆිලිප්  රඩොක් එදිරිව ගාමිණී වසන්ත (Phillip Ruddock v Gamini Wasantha) ෆෙඩරල් උසාවියේ කැන්බරා රෙජිස්ත්‍රියේ) – පැමිණිලිකරුවන් සංඛ්‍යාව  ශ්‍රී ලාංකික  ජාතිකයන්  50ක් පමණ). මෙම නඩුව පසුව සිඩ්නි රෙජිස්ත්‍රිය  වෙත මාරු කරන ලදී.

ෆිලිප්  රඩොක් එදිරිව නෙයෝමාල් ප්‍රනාන්දු (Phillip Ruddock v Nyomal Fernando) ෆෙඩරල් උසාවියේ  මෙල්බර්න් රෙජිස්ත්‍රියේ) – පැමිණිලිකරුවන් සංඛ්‍යාව,  ශ්‍රී ලාංකික පුරවැසියන්  150ක් පමණ.

පසුව, නඩු දෙකම එකක් ලෙසට ඒකාබද්ධ විය.

ඕස්ත්‍රේලියාවේ වෙසෙන ශ්‍රී ලාංකික පුරවැසියන්ට නිකුත් කර තිබූ මානුෂීය වීසා බලපත්‍රය  එවකට ඕස්ත්‍රේලියානු (ලිබරල් ආණ්ඩුවේ) ආගමන අමාත්‍යවරයා වූ ෆිලිප්  රඩොක්  (Phillip Ruddock) මහතා විසින් අවලංගු කිරීම මත මෙම ක්‍රියාමාර්ගය මතු විය. එය 435 උප පංතියේ වීසා බලපත්‍රය විය.

වසර ගණනක් ඕස්ත්‍රේලියාවේ 435 විසා ඛාණ්ඩය යටතේ සිටී ශ්‍රී ලාංකිකයනට සති කිහිපයක් ඇතුළත ඕස්ත්‍රේලියාවෙන් පිටව යන ලෙසට රඩොක් අමාත්‍යවරයා නියෝගයක් 1997දී  නිකුත් කළේය. ඔහුගේ අදහස වුයේ ජවිපෙ ත්‍රස්තවාදී භීෂණය අවසන් නිසා ශ්‍රී ලාංකිකයනට නිරුප්‍රදිතව නැවත ශ්‍රී ලංකාවේ වාසය සඳහා යා හැකි බවයි.

435 subclass visa  යනු එවකට ශ්‍රී  ලංකාවේ පැවති ප්‍රචණ්ඩ සිවිල් යුද්ධ, විශේෂයෙන්ම  JVP කැරැල්ල හේතුවෙන් දින නියමයක් නොමැතිව ඕස්ත්‍රේලියාවේ රැඳී සිටීම සඳහා ඒ රටේ බොබ් හෝව්ක් කම්කරු රජය විසින් ශ්‍රී  ලාංකිකයින්ට පමණක් නිකුත් කරන ලද සුවිශේෂ වීසා බලපත්‍රයකි. 1990  දශකයේ මුල් භාගයේ සංචාරකයන්,  සිසුන්, දෙමව්පියන්  සහ වෙනත් වීසා කිහිපයක් මත ඕස්ත්‍රේලියාවට  පැමිණි ශ්‍රී ලාංකිකයන්ට අවශ්‍ය නම්  435 උප පංතියේ වීසා බලපත්‍රය සඳහා අයදුම්පත් කිරීමට එම රජය අවසර ලබා දුණි. එය විශේෂිත විසා බලපත්‍රයක් වුයේ ඒ මඟින් අපේ අයට පුර්ණ ලෙස රැකියා කිරීමට  ලබා දුන් අවසරය සහ ඕස්ත්‍රේලියානු Medicare සඳහා ලැබුණු වටිනා හිමිකමයි.

රඩොක්ගේ මෙම රෙගුලාසියෙන් අසාධාරණයට ලක් වූ ශ්‍රී  ලාංකිකයන් මෙම ලේඛකයා වෙත යොමු විය.  435 උප පංතියේ වීසා බලපත්‍රය එක්වරම අවලංගු කිරීමෙන් ඕස්ත්‍රේලියානු රජය උප පංතියේ 435 වීසා දරන්නන්ට දැක්විය  යුතු වගකීම් කඩ කළ බවට චෝදනා කරමින් ඔහු ඕස්ත්‍රේලියාවේ ෆෙඩරල් අධිකරණයේ අයදුම්පත් ගොනු  කළේය. මෙය ICCPR සම්මුතිය (ඕස්ත්‍රේලියාවේ වූ අදාළ පනත) උපයෝගී කරගෙන ඕස්ත්‍රේ ලියා රජයට සිවිල් වැසියන් විසින් පනනවන ලද ප්‍රථම නඩුවයි.

ජෝන් හොවාර්ඩ අගමැතිතුමාගේ ලිබරල් රජය ඕස්ත්‍රේලියාව විසින් අත්සන් කර ඇති ICCPR ජාත්‍යාන්තර සම්මුතියට පටහැනිව ක්‍රියා  කළේය යන චෝදනාව එම නඩුව මඟින් පෙන්වා දුනිමි. වෙනත් නිතීමය චෝදනාද ගොනු කළෙමි.

ඕස්ත්‍රේලියානු අධිකරණය මෙම ලේඛකයාගේ  අයදුම්පත් පිළිගත් අතර ඔහු  ඕස්ත්‍රේලියානු අධිකරණය ඉදිරියේ  එකී ශ්‍රී ලාංකික පුරවැසියන් වෙනුවෙන් සොලිසිටර් සහ බැරිස්ටර්වරයෙක් ලෙස වසර කිහිපයක් ඉතා  සාර්ථකව  කරුණු දැක්වීය, තර්ක කළේය.

ශ්‍රී ලාංකිකයෝ සතුටු වූහ; ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් දැන් ඕස්ත්‍රේලියාවේ පුරවැසියන්ව හොඳින් පදිංචි වී සිටිති.

මෙම නඩුව ඕස්ත්‍රේලියාවේ තවත් වැදගත් වන්නේ ආගමන නිතී පිළිබඳව එම රටේ මුල්ම පන්ති නඩුව (class action) වුයේ එය වීමයි. ‘Chanaka Bandarage -Father of Class Action’ යන සොඳුරු නාමයෙන් සිඩ්නි නුවර නිතීඥයන් අතර මෙම ලියුම්කරු ප්‍රචලිත විය.  

ඉන්පසු,. හතු පිපෙන්නාක් මෙන් එවන් නඩු (Class Action) ඕස්ත්‍රේලියාවේ සෑම ප්‍රාන්තයකම පාහේ පැණ නැගුණි.

ICCPR  සම්මුතිය රටක ජීවත්වෙන පුද්ගලයන්ගේ ප්‍රයෝජනය සඳහා ක්‍රියාත්මක වන ආකාරය දැක්වීමට මෙම සිද්ධිය කදිම නිදර්ශනයකි.

ICCPR  දේශීය පනත මෙම රටේ සම්මත කරගෙන තිබෙන ආකාරයට ශ්‍රී ලංකාව තුල Phillip Ruddock v Gamini Wasantha, Phillip Ruddock v Nyomal Fernando වැනි නඩු ගොනු කර, පවත්වා ගෙන යාමේ ඉඩ ප්‍රස්ථාව ඉතාම අඩුය.

2007 දී ශ්‍රී ලංකාව කළේ පුරවැසියන්ගේ මූළික අයිතීන්/මානව හිමිකම් ආරක්‍ෂා වන පරිඩදී සම්මුති බැඳීම් සියල්ල කෙටුම්පත් කරනවා වෙනුවට වාර්ගික/ආගමික භේධ ඇති කරන්නේ යයි යයි චෝදනා නැඟෙන ශ්‍රී ලාංකික  පුරවැසියන්ට එරෙහිව ඉතා තදබල සම්බාධක පැණවීමට කටයුතු කිරීමයි.

මෙම ජාත්‍යාන්තර සම්මුතිය සැලසුම් කර ඇත්තේ රාජ්‍යයන් විසින් ‘ යහපාලනය’ සිදු කරවීමටය;  ශ්‍රී ලංකාවේ දේශීය  ICCPR  පනත මූලික වශයෙන් කපටි ලෙස නිර්මාණය කර ඇත්තේ එය (පනත)  කඩ කරන පුරවැසියන්ට දැඩි දඬුවම් නියම කිරීම සඳහාය.

ICCPR  පනතේ යෝජකයින් තර්ක කරන්නේ   2007 දී රජය සම්මුතිය නිවැරදිව දේශීයව අනුගත  කළ බවයි; දේශීය ICCPR  පනතේ ප්‍රධාන විධිවිධානය වන  3 වන වගන්තිය බලාත්මක කිරීමට සම්මුතියේ 19 සහ 20 වගන්ති රජය විසින්  නිවැරදිව භාවිතා කරන ලද බවය.

මෙම ලියුම්කරු පවසන්නේ මෙම තර්කය  වැරදි බවයි:

පළමුව, සම්මුතියේ 20 වැනි වගන්තිය දේශීය ICCPR  පනතේ 3 වන වගන්තිය වේ.

දෙවනුව, සම්මුතියේ  19 වැනි වගන්තිය පනතේ  සම්මත කර ගෙන නොමැත.

දේශීය පනතේ 3 වන වගන්තිය පහත සඳහන් පරිදි කියැවේ –  කිසිම පුද්ගලයෙක් යුද්ධය ප්‍රචාරය කිරීම හෝ වෙනස් කොට සැලකීම, සතුරුකම හෝ ප්‍රචණ්ඩත්වය සඳහා උසිගැන්වීමක් වන ජාතික, වාර්ගික හෝ ආගමික වෛරය වෙනුවෙන් පෙනී නොසිටිය යුතුය.

සටහන – සම්මුතියේ 20 වැනි වගන්තිය පුද්ගලයන්/පුරවැසියන් කෙරෙහි විශේෂයෙන් යොමු කර නැත.

මෙම 3 වන වගන්තිය (පනතේ) ඉහළ අපරාධ අංගයක් ගණයට ගැනේ.  මෙම වගන්තිය කඩ කරන පුද්ගලයන්ට වසර  10ක් දක්වා සිරදඬුවම් නියම කළ හැකිය. ස්ත්‍රී දුෂණ, වෙනත් ලිංගික අතවරවල  යෙදෙන අයෙකුට සිර දඬුවමක් ලෙස ලැබෙන්නේ වසර 7 – 20 දක්වා පමණක් වූ සිර දඬුවමකි. මේ නිසා රජය කෙනෙක්   වාර්ගික/ආගමික කරුණක් ගැන බොහෝ විට වාචිකව හෝ ලිඛිතව කරන වරදක් පනත යටතේ ඉතාම දැඩි දඬුවම් ලබන වරදක් ලෙස කෙටුම්පත් කර ඇති බව පැහැදිලිව පෙනෙන සත්‍යයකි.  මෙය සාධාරණ නොවේ.

මෙම දේශීය පනතේ චෝදනා ලබන්නෙකුට ඇප ලබා ගැනීම ඉතාම දුෂ්කර කටයුත්තකි. මහේස්ත්‍රාත්තුමෙකුට ඇප ලබා දීමේ බලයක් හෝ අභිමතයක් නොමැත. ඇප නොමැතිව වසරක පමණ කාලයක් රිමාන්ඩ් සිර භාරයේ සිටිය හැක.

මෙකී 3  වන වගන්තියට අනුව, එම පුද්ගලයා වරෙන්තුවක් නොමැතිව පොලිසියට  අත්අඩංගුවට ගත හැකි අතර ඇප ලබා දිය හැක්කේ මහාධිකරණයට පමණි, එයද සුවිශේෂී අවස්ථාවන්හිදී පමණි.

මෙය පැහැදිලිවම සම්මුතියට එරෙහි වූ  සම්මත කර ගැනීමකි.

ජනතවට පනවන මෙවන් අපරාධ චෝදනා සම්මුතියෙන් දක්වා නැත.

ගොබෙල්ස් හෝ නාට්සි න්‍යායට අනුව නම් මෙකී දැඩි ‘දඬුවම්’ සාධාරණ විය හැක.

සම්මුතියේ 19  සහ 20 වගන්ති සිවිල් (civil) ක්‍රියා  පටිපාටියට සම්බන්ධවේ  – සම්මුතිය කිසි විටෙකත් 19 සහ 20 වගන්ති කඩ කරන්නන්ට එරෙහිව (රාජ්‍යයන් – එහි සේවකයන්/ඒජන්තවරුන්) සාපරාධී (criminal) සම්බාධක පැනවීමක් ගැන දක්වා නොමැත.

තම තමන්ගේ යටි අරමුණුවලට සරිලන පරිදි මේ තරම් නාටකාකාර ලෙස සම්මුතිය  පාවිච්චි  කර ගත් වෙනත් රටක් ගැන මෙම ලේඛකයා නොදනී.

නැවතත්, මෙහිදී,  දේශීය පනත යටතේ,  සම්මුතිය තමන්ගේම මානව හිමිකම් හැසිරීම් නංවාලීම සඳහා මාර්ගෝපදේශයක් ලෙස භාවිතා කරනවාට  වඩා,  රජය තම පුරවැසියන්ට සාපරාධී දඬුවම් කිරීමට, ඔවුන් දඩමීමා කිරීමට  එය භාවිතා කරයි.

ඉතිහාසගතව බැලීමේදී, ශ්‍රී  ලංකාව තුළ රජය තම ඉතා නරක, යටි අරමුණු ඉටුකර ගැනීම සඳහා සම්මුතිය භාවිතා කර  ඇත – තමන් අකමැති අය දඩයම් කිරීමට.

නැවතත් කරන්න යන්නේ මෙයමද?

ව්‍යවස්ථාදායකය විසින් නිත්‍යානුකූල ලෙස සම්මත කරන ලද පනත්/නිතී  අනුගමනය කිරීමට අපගේ අධිකරණ බැඳී සිටී.  මේ අනුව,  දේශීය ICCPR  පනත යටතේ වැරදි සිදු කර ඇති පුද්ගලයන් සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කිරීම, එම පනත අනුව වැරදි කරුවනට දඬුවම් දීම  සම්බන්ධයෙන් අප රටේ ගරු අධිකරණයට  කිසිකෙනෙකුට විවේචනය කළ නොහැක.  මේ අවස්ථාවේ දී ගරු අධිකරණය මුළුමනින්ම  නිර්දෝෂී ය.

දේශීය ICCPR පනත යටතේ අධිකරණයට ඉදිරිපත් කර ඇති නඩු තිබේ, ලේඛකයා ඒවායේ කුසලතා මෙහිදී සාකච්ඡා කිරීමට කිසිසේත් අපේක්ෂා  නොකරයි.

අපේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 14 (අ) උප ව්‍යවස්ථාවේ පුරවැසියාගේ කතා කිරීමේ නිදහස පිළිබඳ ඉතා පැහැදිලිව දක්වා ඇත. දේශීය ICCPR  පනත (3 වන වගන්තිය) මේ වගන්තිය  සමඟ ගැටෙන බව පෙනේ.  එවැනි තත්වයක් තුළ 14 (අ) වගන්තිය (භාෂණයේ සහ ප්‍රකාශනයේ නිදහස) දේශීය ICCPR  පනතේ විධිවිධානයට වඩා බලවත්ව නැගී සිටීයි. මෙය ICCPR චූදිතයනට මහත් සහණයකි.

ඇත්ත වශයෙන්ම  ආගම් සහ මහා ආගමික නායකයින් හෑල්ලු කිරීමට කිසිවෙකුට නිදහසක් ලබා දිය යුතු නැත. රජයේ යුතුකම වන්නේ එවැනි වැරදි කරන අයට නඩු පැවරීමට විශේෂ නීති පැනවීමයි. ඒවා නම් අපහාස නීතී සහ ආගමික අන්තවාදයට එරෙහි නිතී (blasphemy laws).  අපට දැනටමත් සමහරක් මෙවැනි නිතී තිබේ. උදා, අපරාධ නීති සංග්‍රහයේ  291A සහ    B වගන්ති  සඳහන්කල හැකියි.

මර්ධන කාරී මෙමෙ දේශීය පනත අහෝසී කර දැමිය යුතුය. සම්මුතියට අනුකූල වූ නව පනතට්ක් ගෙන ආ යුතුයි. එවිට, පුරවැසියනට රජයට එරෙහිව නඩු පැවරීමට හැකි වේ. දැන් ඒ හැකියාව ලබා දී නොමැත.

යම් පුද්ගලයෙක්  සමාජ මාධ්‍ය භාවිතා කරමින්  තවත් කෙනෙකුට එරෙහිව නිරන්තරයෙන් අපිරිසිඳු,  අසභ්‍ය වචන (කුණුහරුප)  ප්‍රකාශ කරන්නේ නම් එය  නින්දිත ක්‍රියාවකි. මුළු සමාජයම ඒ පුද්ගලයා හෙළා දැකිය යුතුයි,  ඒ පිළිබඳව සමාජය ‘කුලප්පු’ විය  යුතුයි.

නමුත්,  ඔහු/ඇය වාර්ගික/ආගමික අසමගිය ඇති කිරීමට කිසිවක් කර නොමැති නම්, ICCPR පනතේ 3 වැනි වගන්තිය යටතේ ඔහුට/ඇයට චෝදනා නැඟිය නොහැක.   

නමුත් නීතීපති එවන් චෝදනා නඟා තිබේ.

ඒවා කෙනෙක් සිපිරි ගෙයට යැවීමට තරම් බරපතළ වැරදි නොවේ.  ඔහුට/ඇයට පොදු නීතියේ මහජන පීඩා උල්ලංඝනය කිරීම (public nuisance)  යටතේ චෝදනා එල්ල කළ  හැක.  අගතියට පත් පුද්ගලයින්ට ඔහුට/ඇයට විරුද්ධව  සිවිල් අපහාසයක් සම්බන්ධයෙන් නඩු පැවරිය හැකිය.

දේශීය ICCPR පනතේ 3  වැනි වගන්තිය ශ්‍රී  ලංකාව තුළ සාපරාධී අපහාස චෝදනාව (criminal defamation) නැවත (යළි) හඳුන්වා දීමක්ද? රනිල් වික්‍රමසිංහ අගමැතිතුමා විසින් අහෝසි කරන ලද එම නිතීය මහින්ද රාජපක්ෂ ජනාධිපති ලෙස නැවත ව්‍යංගාර්ථයෙන් හඳුන්වා දීමක් සිදු වීද?

පසුගිය වසර 30 තුළ සිංහල බෞද්ධයෙකුට තමන්ගේ යුක්තිය වෙනුවෙන් සටන් කිරීමට නැගී සිටීම එන්න එන්නම දුෂ්කර වී ඇත.  ‘සිංහල බෞද්ධ අයිතීන්’  යන  වචන මේ රටේ යම් තරමකට තහනම් වචන බවට පත්වී ඇද්ද?

බෙදුම්වාදී දෙමළ මන්ත්‍රීවරුන්/සමහර දෙමළ දේශපාලනඥයන්/සමහර දෙමළ ඩයස්පෝරාව – බටහිර රටවල සිටින විට පමණක් නොව ශ්‍රී  ලංකාව තුළද බොහෝ වාර්ගික/ආගමික  වෛරය ප්‍රචාරය කරයි.

මේ අය දිගින් දිගටම අන්ත ජාතිවාදී ප්‍රකාශ කරන අතර බරපතළ ජාතිවාදී ක්‍රියාවල නිරත වෙත්.  එවැනි හැසිරීම් පිළිබඳ ලේඛනයක් ලේඛකයා සතුව ඇත.

ඔවුන් ධනාත්මක ජනවාර්ගික සබඳතා පෝෂණය කිරීමට මේ රටේ ඇති ප්‍රධානතම  බාධාව වේ.  උතුරු නැඟෙනහිර පුරාණ බෞද්ධ විහාරස්ථානවලට බෞද්ධ භික්ෂූන් වහන්සේලාට වැඩම කිරීමට එරෙහිව පවා ඔවුන් කටයුතු කරත්.  උතුරු නැඟෙනහිර ප්‍රදේශවල බෞද්ධ පුරාවස්තු විනාශ වීම නිරන්තරයෙන්ම සිදුවී ඇත.

මෙම ලේඛකයාගේ දැනුමට අනුව,  පසුගිය කාලය තුළ,  මෙම ජාතිවාදී  වැරදිකරුවන් සැලකිය යුතු කාලයක් දේශීය   ICCPR පනත යටතේ හෝ වෙනත් නීතියක් යටතේ  අත්අඩංගුවට ගෙන රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත කර නොමැත.

උතුරේ සහ නැඟෙනහිර දෙමළ කතා කරන ප්‍රදේශවල පදිංචි වීමේ අයිතිය සිංහළයන්ට අහිමි කර ඇත.  මූළීක වශයෙන්  සිංහළයන් සීමා වී ඇත්තේ මෙම කුඩා දිවයිනේ (භූමි ප්‍රමාණය  2/3ක් පමණ) පළාත් 7කට පමණි.  මෙය දෙමළ හා මුස්ලිම් ජාතීන්ට මෙන්  සිංහල ජාතියට  ව්‍යාප්ති වීමට බාධකයකි.  

මේ රටේ සිංහළ ජනගහනය අඩු වෙමින් පැවතෙන බව සියළු දෙනා දන්නා රහසකි.

දෙමළ සහ මුස්ලිම් ජනතාවට තමන් කැමති ඕනෑම තැනක ජීවත් විය හැකියි. මෙය හරිය; මෙම ලේඛකයා එය විවේචනය නොකරයි. .

නමුත්, එම අයිතියම සිංහළයාට ද සතු විය යුතුය.

රටේ සෙසු ජාතීනට කෙසේ වෙතත් මහත් ව්‍යසනයකදී සිංහළයාව භාර ගැනීමට ලොව වෙනත් කිසිම රටක් නැත. ඔවුන් ශ්‍රී ලංකාවෙන්ම පැන නැගුවෝ වෙත් (indigenous people).

උතුරේ සහ නැඟෙනහිර ප්‍රදේශවල ඉඩම් මිලදී ගැනීමෙන් සිංහළයන් සූක්ෂම ලෙස  වළක්වනවා පමණක් නොව, බදු පදනම මත ඉඩම් ලබා ගැනීමට  පවා ඔවුනට නොහැකි තත්ත්වයක් පවතී.  අද ශ්‍රී  ලංකාවේ විශාලතම මානව හිමිකම් කඩවීම මෙයයි.

සිංහළයා උතුරේ පදිංචි වීම වැලැක්වීම සඳහා නොකරන දෙයක් නැති උතුරේ රාජ්‍ය නිලධාරීන් වෙත්.

උතුරේ සමහර සිංහළ ගම් වල ද්‍රවිඩ ජනයා ගෙනැවිත් පදිංචි කිරීමට/ සිංහළයන් එම ගම් වලින් ඉවත් කිරීමට ඔවුන් නොකරණ දෙයක් නොමැත.

මෙය අන් ජාතීන් සමඟ සැසඳීමේදී සිංහලයනට වෙනස් කොට සැලකීමකී. දේශීය  – ICCPR පනතේ 3 වැනි වගන්තිය තදබල  වශයෙන් උල්ලංඝනය කිරීමකි.

එමෙන්ම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 14 ඌ වගන්තිය උල්ලංඝනය කිරීමකි (ශ්‍රී  ලංකාව තුළ ගමන් කිරීමේ සහ පුද්ගලයාග්  අභිමත ස්ථානයක පදිංචිය තෝරා ගැනීමේ නිදහස).   

එය සම්ප්‍රදායික ජාත්‍යාන්තර නීතියටද (Customary International Law) පටහැණි වීමකි.

කිසිවෙකු මේ ගැන කතා කිරීමට එඩිතර නොවේ;  මහා සංඝරත්නය පවා.

සැම මේ  ගැන ප්‍රදර්ශනය කරනුයේ පුදුම නිහැඬියාවැකි.  මෙයට එක් හේතුවක් වන්නේ කලින් සඳහන් කළ පරිදි සිංහල බෞද්ධ අයිතීන් වෙනුවෙන් සටන් කිරීම සමකාලීන ශ්‍රී  ලංකාව තුළ යම් තරමකට තහනම් දෙයක් වීමයි.  එවැනි පුද්ගලයන් සමහර විට සිංහලයන් විසින්ම පහත් කොට හෙළා දකී,  සුවිශේෂයෙන්ම සමාජ මාධ්‍යයන් මඟින්.

දේශීය ICCPR පනත ක්‍රියාත්මක වී රජය ඔවුන්ව දඩයම් කරනු ඇතැයි ජනතාව නිරන්තර බියෙන් පසුවෙත්. මෙය රටකට හොඳ දෙයක් නොවේ. විශේෂයෙන්ම, ශ්‍රී ලංකාව ආසියාවේ මුල්ම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ක්‍රියාත්මක වූ රටක් බව මුළු ලොවම දන්නා නිසා.

දේශීය ICCPR පනත යටතේ සහ වෙනත් නීති යටතේ සිංහළ  ක්‍රියාකාරීන් අසාධාරණ ලෙස අත්අඩංගුවට ගත් උදාහරණ තිබේ.

ICCPR පනත යටතේ මුළින්ම වාගේ රීමන්ඩ් බන්ධනාගාර ගත වූවෙකි අභාවප්‍රාප්ත ඩැන් ප්‍රියසාද් මහතායි. සිංහලයන් වෙනුවෙන් අභීත නාදයක් නැඟූවෙකි එතුමා.  එතුමාට නිවන් සැප ලැබේවා!

පසුගිය වසර 30 තුළ සිංහල බෞද්ධ සංස්කෘතිය හා සාරධර්ම මර්ධනය විශාල ලෙස වර්ධනය වූයේ රට පාලනය කළ දේශපාලනඥයන්ට සහ දැනට රටේ තිබෙන බොහෝ විද්‍යුත් මාධ්‍යවලට ප්‍රධාන ලෙස  පින්සිදු වන්නටය.  මේ වන විට සමාජ මාධ්‍යද මේ මැන්ටලය කර තබා ගෙන යයි.  බෞද්ධ භික්ෂූන් වහන්සේලාව  ඔවුන් නිරන්තරයෙන් අපහාස ස්වරයෙන් හඳුන්වනු ලැබේ.

ඉදිරියට පැමිණ සිංහළ, බෞද්ධ ප්‍රශ්ණ ගැන කථා කල බොහෝ එඩිතර බෞද්ධ භික්ෂූන් වහන්සේලා ඊනියා සමාජ මාධ්‍ය වේදීන් විසින් විවිධ උපක්‍රම යොදා නිහඬ කර ඇත.

නමුත්,  බුද්ධාගම ආරක්ෂා කිරීමට සහ පෝෂණය කිරීමට ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 9 වැනි වගන්තිය අප සතුව ඇති බව සාඩම්බරයෙන් සිහිපත් කර ගනිමු.

9 අහෝසී කිරීමට දත කන බොහෝ දෙනෙක් (ඊනියා සිංහල, බෞද්ධයන්) දකුණේ ඇති බවද සිහිපත් කර ගනිමු.

‘සිංහළ’ සහ ‘බුද්ධාගම’ ගැන සිතා මතා ම ගොඩනැගෙමින් පවතින අයහපත් හැඟීම නිසා අපේ ශ්‍රේෂ්ට  සිංහළ  සංස්කෘතියෙන්,  සාරධර්මවලින්,  චර්යාවලින් සහ බෞද්ධ ඉගැන්වීම්/අධ්‍යාපනයෙන් ළමයින් හා තරුණ පිරිස් දිගින් දිගටම ඈත් වෙමින් පවතී.  බෞද්ධ දහම් පාසැල් විනාශ කිරීමට ටියුෂන් මුදලාලිලා උවමනාවෙන්ම ඉරිදා උදේ ටියුෂන් පංති අටවා ගන සිටිත්. අද ශ්‍රී ලංකාව පුරාම දහම් පාසැල් සීග්‍රයෙන් හිස් වෙමින් යයි.

සිංහලයෝ,  බෞද්ධයෝ විශාල වශයෙන් වෙනත් ආගම් සහ සංකර බටහිර සංස්කෘතීන් වෙත වේගයෙන් ආකර්ෂණය වෙමින් සිටිති.   

හොඳම  උදාහරණයක් නම්  මේ රටේ ඉවැන්ජලිකල්/පෙන්ටකෝස්ටල්  කණ්ඩායම් වල පුදුමාකාර ලෙස වන  නැඟීම්ය.  

සිංහල ජාතිය විශේෂයෙන් සිංහළ බෞද්ධයා පල්ළම් බැසීම පුදුමයක් නොවේ.  එය මිය යන ජාතියක් නොවේ, නමුත් නිසැකවම මෙම 21 ^වන සියවස තුළ මෙම භූමියේ සුළුතරයක් බවට ඔවුන් පත්වනු ඇත.

Shenali D Waduge

Although UNHRC resolutions are non-binding, since 2009 the Council has effectively acted as a mouthpiece formalizing overseas LTTE lobbyist demands into intrusive resolutions. A Council that failed to act against LTTE over 30 years of terror has, since 2009, issued 11 resolutions against Sri Lanka—outside its original mandate and without UNGA or UNSC authorization—unfairly targeting the Sri Lankan Armed Forces. Procedural and funding irregularities, combined with political pressure, allowed these non-binding resolutions to be implemented as national law, creating a dangerous global precedent that should concern all UN Member States.

1. Non-Binding Resolutions Pressured into National Law

UNHRC resolutions lack binding authority under international law.

• In 2015, the Sri Lankan government co-sponsored Resolution 30/1 and implemented 7 of its 9 intrusive demands domestically, including the Office on Missing Persons (OMP)and Reparations mechanism, which even benefited individuals claiming LTTE affiliation.
• Both OMP and the Reparations mechanism have failed to substantiate the claims on which they were established.
• The remaining 2 demands—a hybrid court with foreign judgesand a truth commission—are now being pressed on the current government via the latest UNHRC resolution.

• Foundation on Procedural Illegality

These resolutions relied on the Darusman Report (2011) and Petrie Report (2012), commissioned outside UNGA and UNSC authority and lacking legal standing. They paved way for an investigation on Sri Lanka (OISL) which too was beyond UNHRC’s mandate.

These reports were publicly leaked and formed the basis for 11 UNHRC resolutions, exceeding the Council’s mandate and echoing LTTE separatist demands which have been ignored or not caught by UN’s own internal oversight mechanisms which questioning the 5^th Committees funding approvals.

• Legalization via Domestic Implementation

The 2015 government converted non-binding international resolutions into enforceable national law, contradicting Sri Lanka’s Constitution and weakening Sri Lanka’s sovereignty.

Sri Lanka’s experience illustrates how external pressure can transform recommendations” into binding legal obligations, undermining state autonomy and the will of the People which is the basis of Sri Lanka’s Constitution.

• Consequences and Global Implications
• Sovereignty Erosion:Domestic enforcement of non-binding resolutions weakens national autonomy and denies People’s autonomy.
• Weaponization of Human Rights:UNHRC mechanisms, intended for accountability, are used as geopolitical tools; terrorist crimes are ignored while national forces are targeted.
• Precedent for Other States:If normalized, any sovereign nation could face similar external pressures.

Sri Lanka demonstrates how UNHRC illegalities—non-binding resolutions issued outside legal mandate—can be converted into enforceable law under domestic pressure. Other nations must recognize this precedent to safeguard sovereignty and prevent human rights mechanisms from being weaponized.

The 2015 Yahapalana Government and all coalition politicians involved must be held accountable for enabling foreign intrusion into Sri Lanka’s sovereignty and targeting the valiant forces that ended 30 years of terrorism. Efforts to close army camps, reduce armed forces, limit training, and strip privileges not only demoralize the military but weaken a critical pillar protecting Sri Lanka’s sovereignty. Politicians must foresee the repercussions of weakening the State—will they leave it vulnerable to LTTE or similar threats in the future?

The Yahapalana Government co-sponsored 30/1 UNHRC Resolution, the present Government which was a key ally in that Government should not commit the same mistake with 60/21 UNHRC Resolution agreeing to the final 2 demands to legalize illegal resolutions into domestic law (Truth Commission & Tribunal against our War Heroes)

Shenali D Waduge

Rohana R. Wasala

That distressful video of 24 year old Israeli hostage Evyatar David, made to dig his own grave in a Gazan tunnel reminded me of the harrowing accounts of the worst anti-Semetic violence perpetrated on Jews in the last century under Germany’s NAZI leader Adolf Hitler during World War II (1939-45). From the creation of Israel in 1948, they became persistent pursuers of their sadistic NAZI tormentors of the Holocaust. In our adolescent years in the ‘60s, we read exciting press narratives (in Sinhala newspapers and magazine periodicals) about shrewd Israeli agents hunting down Nazi persecutors of European Jews. The stories of their successful missions warmed our proud patriotic hearts, as did the accounts of the boxing ring victories since 1960 of the Black American Cassius Clay (who in 1964 became a Muslim convert as Muhammad Ali in protest against the racial prejudice that he experienced in his native America); the amazing power of his punches in the ring (punch force) was once a topic of excited discussion among us then. No doubt, we were more thrilled than our parents by such displays of brave defiance and independent self assertion against white supremacists by descendants of their former victims, though we would have been unable to describe such feelings of strong empathy with Nazi pursuing Israeli Jews and Black American boxing champion Mohamed Ali as due to our own instinctive defiance of White imperial dominance, which really was the case.

It was the early phase of the Cold War (global geopolitical rivalry) period between the USA and the USSR and their respective allies (1947-1991). What was known as the Space Race (competition between America and Russia to achieve superior spaceflight capability) was one striking ‘theatre’ of the Cold War. Russia beat America in this in 1961 when twenty-seven year old Russian pilot and cosmonaut Yuri Gagarin successfully completed one orbit round the Earth for the first time in human history in the spacecraft named ‘Vostok I’. The round the earth flight took only an astonishing 108 minutes (1 hr 48 mins). We in the GCE-prep talked excitedly about Gagarin’s heroism and the power of Soviet science, which, as it was described in Sinhala language periodicals that we read in our school Reading Room adjoining its modest library, was thanks to the Jewish scientists that the Russians took with them to Russia to work for them at the end of World War II (just as Americans took some of them to America for the same purpose.) We found this latter detail a little funny, but it added to our admiration of the Jews. The news of Russia’s space victory over America thrilled us. Our euphoria increased with Yuri Gagarin’s visit to Sri Lanka (then known abroad as Ceylon) on December 7, 1961, only about eight months after his historic achievement, on the invitation of the world’s first female Prime Minister Sirimavo Bandaranaike. (Incidentally, Golda Meir, a Jewish migrant from Ukraine, became the prime minister of Israel in 1969 and served in that post till 1974; she was the first ever female prime minister and head of state of Israel until then. A second Israeli woman to occupy the hot seat has not appeared yet.)  

A war was happening on the opposite side of the world involving the East Asian country of Vietnam divided into two rival halves known as North Vietnam and South Vietnam. The first was backed by the Communist countries of Russia and China and their allies, and the second by the United States of America and its allies. The Vietnam war, which  raged for two decades from 1955 to 1975, touched us even more deeply because the victims of aggression there were largely our co-religionist Buddhists. Witnessing the conclusion of that war  with the ignominious defeat of Americans at the hands of Viet Cong forces in 1975 was for us a heartwarming experience of a maturer kind. 

But let me resume the topic. One riveting story we read as teenagers at that time was about the detection and capture of a disguised Holocaust commander by the name of Adolf Eichmann in a certain location in Buenos Aires in Argentina in 1960 by Shin Bet and Mossad detectives. They had no photo of Eichmann to confirm his identity. So they compared the shape of his ears to that found in his SS file photos that the Israeli agents had acquired. This was one cute bit of information among many in that story, that I still remember. Eichmann was brought to Tel Aviv in Israel and tried before its supreme court and sentenced to death by hanging. His execution took place in 1962.

Unlike today, we were able to look upon events and persons in the Middle East (actually, West Asia for us Sri Lankans) in my youth, with a sense of unconcerned detachment that allowed us to make lighthearted references to the collective defeat  of the Arab states inflicted on them by the Israelis (resulting in the occupation of some 7000 sq km of Arab territory including the Gaza Strip by the latter) in what became historicised as the Six-Day War in June 1967 and make good humoured fun of our Muslim friends. The celebrated Israeli general Moshe Dayan, with his iconic eyepatch, who commanded his victorious forces in this war, remained a hero in our youthful memory for many years. We were even more impressed by the exploits of the young female Palestinian militant, the glamorous Leila Khaled, who, in 1969, became the first woman to hijack a plane. 

The hijacking of the Belgian National Airlines Sabena Flight 571 from Vienna in Austria to Tel Aviv in Israel with 90 passengers and 7 crew members by four armed Palestinians (two men and two women pretending to be couples) from the Palestinian terror group Black September on May 8, 1972, failed to win their demand through terror for the release of 315 convicted Palestinian terrorists imprisoned in Israel. A team of 16 well trained and thoroughly rehearsed Sayeret Matkal commandos including the current Prime Minister of Israel Benjamin Netanyahu then aged 22 carried out a military raid codenamed Operation Isotope disguised as technicians in white overalls. They rescued all the 90 hostages unhurt, except one who later died. Ehud Barak who led the operation and Benjamin Netanyahu, the only commando who was hurt, both later were to serve as Prime Minister of Israel. 

In the infamous Munich massacre perpetrated by the same Palestinian terror group Black September on September 5-6, 1972, all 11 Israeli hostages (5 athletes and 6 coaches) got killed during an abortive rescue operation undertaken by the German Police. We got an eyewitness account of the tragic situation there from the new principal of the school in central Sri Lanka where I ended my short career of six years as a government school teacher. He had  been into sports in his youth and got a chance to attend the 1972 Summer Olympics in Munich. I can’t remember the details now. Being of a comparable age to the Israeli athletes who were killed in that attack, I kept thinking about their gruesome death for many days. In the following years, the Mossad carried out successful secret operations, killing the Palestinian terrorists responsible for the carnage.

Arabs’ attempted retaliation to the Six Day War came in the form of a surprise attack launched on Israel by an alliance of Arab states led by Egypt and Syria on Yom Kippur, the Jewish holy day of atonement, on October 6, 1973. The conflict lasted for nearly three weeks doing little to change the outcome of the Six Day War.

Then came the hijacking of a civilian Air France (Airbus A300) flight operating between Tel Aviv and Paris with 248 passengers (106 Israelis out of them taken hostage by 7 terrorists {5 Palestinians + 2 Germans}) on July 3-4, 1976. The plane was finally made to land in the Entebbe International Airport in flamboyant dictator Idi Amin’s Uganda, whose involvement injected an element of comedy to the later media narratives of the event. The spectacular codenamed ‘Operation Thunderbolt’ launched by the Israeli commandos rescued 102 of the 106 hostages. The only Israeli commando fatality was Yonatan Netanyahu (older brother of today’s PM Benjamin Netanyahu) who commanded that Sayeret Matkal operation at Entebbe.

However, our initial adolescent admiration for such daredevilry on the part of the activists of the Palestinian resistance movement turned sour, when their only strategy against alleged Israeli aggression became mindless terrorism, news reports about which filled the pages of Newsweek International magazine and other print media, and formed the material of news bulletins broadcast over the BBC World Service radio, that we used to follow from Sri Lanka at that time of our youth. This was three years before the introduction of television to Sri Lanka.

Prime minister Netanyahu said in a recent post :

Today the Dictator of Iran Ayatollah Khamenei posted this (showing a placard, presumably containing a statement by the Iranian supreme leader Ayatollah Khamenei). The title is ‘Why must the Zionist regime, that’s Israel, be eliminated from the region. So, here, you have the ruler of Iran openly declaring again that his goal is to destroy the State of Israel, and the most brazen thing about this is that the issue he is negotiating, supposedly negotiating, is  peace with the United States.

Well, Israel will not be eliminated!

What must be eliminated is Iran’s axis of terror, and its nuclear programme. Not only for the sake of Israel, but (for) the sake of our entire region, and for the sake of peace in our world.”

In a latest statement that he made (August 25, 2025), Netanyahu expressed his resolve to finish off Hamas:

Given Hamas’s refusal to lay down its arms, Israel has no choice but to finish the job and complete the defeat of Hamas.

Israel’s security cabinet instructed the IDF to dismantle the two remaining Hamas strongholds in Gaza City.

Contrary to false claims, this is the best way to end the war and the best way to end it speedily.”

We can’t do anything but keep our fingers crossed in this tragic situation, caught up as we ourselves are in an existential crisis without any friends to help us, unlike in the case of the Israelis and the Palestinians.

National Development Bank PLC

NDB Bank recently concluded the much-anticipated 2025 edition of its signature quiz competition, Battle of the Brains”, an exciting initiative designed to foster camaraderie, collaboration, and continuous learning among its employees.

This year’s competition saw an overwhelming response, with 69 teams registering from across the Bank. Of these, 66 teams competed in the preliminary round, showcasing their knowledge and quick thinking in a diverse range of topics including general knowledge, current affairs, business, science and technology, history, arts, sports, and entertainment. Following an intense first round, the top 20 teams advanced to the grand finale, which was held in a vibrant and competitive atmosphere.

After a thrilling battle of intellect and strategy, the Customer Acquisition Unit (CAU) emerged as the overall champion of the 2025 contest. The Risk Department secured second place, while the Cards Department claimed third. Close contenders included the Strategy & Business Intelligence team in fourth place and the Regional Office Southern team in fifth place, making the finale one of the most engaging yet.

NDB’s Battle of the Brains is more than just a knowledge competition, it is a testament to the Bank’s commitment to creating a culture of learning, teamwork, and employee engagement. The event not only celebrated the intellectual diversity within NDB but also reinforced the importance of collaboration and adaptability in today’s dynamic environment.

Building on its continued success, Battle of the Brains has now become a much-loved tradition at NDB, uniting employees across departments and regions in the spirit of friendly competition and shared achievement.

NDB Bank is the fourth-largest listed commercial bank in Sri Lanka. NDB was named Sri Lanka’s Best Digital Bank for SMEs at Euromoney Awards for Excellence 2025 and was awarded Domestic Retail Bank of the Year – Sri Lanka and Sri Lanka Domestic Project Finance Bank of the Year by Asian Banking and Finance Magazine (Singapore) Awards 2024. NDB is the parent company of the NDB Group, comprising capital market subsidiary companies, together forming a unique banking and capital market services group. The Bank is committed to empowering the nation and its people through meaningful financial and advisory services powered by digital banking solutions.

නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන B.Sc(Col), PGDC(Col) සමායෝජක, වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන

1. 2016 අංක 12 දරන තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිවාසිකම පිළිබඳ පනත මහජනතාවට තොරතුරු වෙත ප්‍රවේශවීම පිණිස පනවන ලද සක්‍රීය නීතියකි.

2. සිංහල භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83 වන ව්‍යස්ථාවේ (ආ) ඡේදය නිවැරදිව ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ නොදැක්වෙන හෙයින් එය නිවැරදිව ඉංග්‍රීසි භාෂාවට පරිවර්තනය කර පළ කිරීම සඳහා අවශ්‍ය කටයුතු සළසා දෙන ලෙස ජනාධිපති ලේකම් වෙත මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවේ සභාපති විසින් දැනුම් දී ඇති බව පසුගිය දිනවල විද්‍යුත් සහ මුද්‍රිත මාධ්‍යයේ පුවත් වාර්තා වී තිබුණි.

3. මැතිවරණ කොමිසම විසින් ජනාධිපති ලේකම් වෙත යවනු ලැබූ එම දැනුම් දීමේ පිටපත් 2016 අංක 12 දරන තොරතුරු දැනගැනීමේ අයිතිවාසිකම පිළිබඳ පනත යටතේ මැතිවරණ කොමිෂන් සභාවෙන් ඉල්ලීමටද පුරවැසියන් කිහිප දෙනෙකු පියවර ගෙන ඇති බවද දැනගන්නට ලැබී ඇත.

4. 1 ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආන්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83. b ඡේදය නිවැරදිව ඉංග්‍රීසි භාෂාවට පරිවර්තනය කරගැනීමට මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව විසින් ජනාධිපති ලේකම්වරයා වෙත දැනුම් දීම අපරාධ නීතිය, සිවිල් නීතිය, මූලික අයිතිවාසිකම් නීතිය, රිට් නඩු නීතිය, මැතිවරණ නීතිය අදාලව පමණක් නොව ශ්‍රී ලංකාවේ නීතියේ පාලනය, අධිකරණ ස්වාධීනත්වය, තිරසර සංවර්ධනය සහ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය අදාලවද වැදගත් වෙයි.

4.2 මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව ජනාධිපති ලේකම් වෙත පෙන්වා දී ඇති ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83 වන ව්‍යවස්ථාවේ (b) ඡේදයේ වැරැද්ද ජනාධිපති ධූරකාලයට සහ පාර්ලිමේන්තුව පවත්නා කාලයට සෘජුව සම්බන්ධ වන අතර එය වසර 5 ද 6ද යන ප්‍රශ්නයට අදාල වෙයි.

4.3. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83. ආ ඡේදය  අර්ථනිරූපණය කිරීමේ අවස්ථාවක් ඉදිරියේදී ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ඉදිරිපත්වන අවස්ථාවකදී පෙර ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ලබා දුන් තීරණ (Determinations), තීන්දු (Judgements), මත (Opinions) මෙන්ම මැතිවරණ කොමිසම කියා සිටින ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83.b ඡේදයේ දෝෂයත්, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 23වන ව්‍යවස්ථාවේ දැක්වෙන නීති පැනවීමේ භාෂා විධිවිධානද, පනත් කෙටුම්පතක් පාර්ලිමේන්තුව විසින් සම්මත කිරීමෙන් පසු කතානායක සහතිකය යෙදීමට අදාලව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 23, 79, 80, 83 ,125 වන ව්‍යවස්ථාද ඒ සමඟ 1, 2, 3, 7, 9, 10, 35 වන ව්‍යවස්ථාද ඇතුලු සියලු ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා විධිවිධානද සළකා බලන පසුබිමක් සැකසෙන හෙයින් මැතිවරණ කොමිෂන් සභාව විසින් ජනාධිපති ලේකම් වෙත යවා ඇති මෙම දැනුම්දීම ශ්‍රී ලංකාවේ නෛතික ක්ෂේත්‍රයට ඉතා වැදගත් වෙයි.

5. මේ සම්බන්ධයෙන් පළවූ පුවත් කිහිපයක් පහත දක්වා ඇත.

ජනපති ධූර කාලය : ව්‍යවස්ථාවේ හිලක්..වරද හදන්න මැතිවරණ කොමිසම ජනාධිපති ලේකම්ට දන්වයි… ලංකාදීප 2025.08.18)

සියත
https://www.youtube.com/live/V-FRpGo_mv0?si=4K6pldVAXCubNZEU&t=335

දෙරණ
https://youtu.be/NRDjvJ-zdgksi=3ujpyUJ1sUPQWkOd

හිරු
https://youtu.be/FmhXYhwI8eU?si=DRYZZ19p66t1m6IB

සිරස
https://www.facebook.com/share/v/1EDz1trRXp/?mibextid=oFDknk

වොයිස් ටියුබ්
https://youtu.be/k5fWmg69_Jg?si=oB4sXNrw6HBHZ8YS
ද ලීඩර්
https://theleader.lk/news/34587-2025-08-18-05-01-34 2.

ව්‍යවස්ථාවේ ඉංග්‍රීසි කොපිය පාවිච්චිය නවතී? (ලංකාදීප)

https://www.lankadeepa.lk/latest_news/1/1-677971 https://www.divaina.lk/main-news/22720

1978 ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා 2ක්? කතානායක සහතික නොකරන ඉංග්‍රීසි පනත් භාවිතය. 29වන නීති වැඩසටහන 2025 අගෝස්තු 19 කොළඹ මහජන පුස්තකාලයේදී…

https://youtu.be/-DrN1fkJYAo?si=fTocgCvpaEuYpS8B

6. ශ්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුක්‍රම  ව්‍යවස්ථාව සහ ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා වෙනස්කම් නොතකා කටයුතු කිරීම දණ්ඩ නීති සංග්‍රහයේ 113.අ, ආ, 114, 115, 119 වගන්ති වලින් හඳුන්වාදී ඇති අපරධ වැරදි සංයුක්ත කරන අතර, එයට අදාල කාර්ය පටිපාටිය අපරාධ නඩු විධාන සංග්‍රහයෙ 21 වන වගන්තියේ දැක්වෙයි.

7. ඉහත නෛතික කාරණා විමසීමේදී ඉංග්‍රීසි භාෂාවෙන් ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 83 වන ව්‍යස්ථාවේ (b) ඡේදය ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවට වෙනස් හෙයින් එය නිවැරදිව ඉංග්‍රීසි භාෂාවට පරිවර්තනය කිරීමට ජනාධිපති ලේකම් වෙත මැතිවරණ කොමිසම විසින් යවා ඇති ලිපියේ පිටපතක්
2016 අංක 12 දරන තොරතුරු පනත අනුව ඉල්ලා සිටීම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සහ නීතියේ පාලනය අගයන අයගේ යුතුකමක් වෙයි.

http://neethiyalk.blogspot.com/2025/09/83-b.html?m=1

නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන B.Sc(Col), PGDC(Col) සමායෝජක, වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන දුරකථන 0712063394 (2025.09.01)

රජිත් කීර්ති තෙන්නකෝන්

රහස් පොලීසියට හිටපු ජනපති ලේකම් සමන් ඒකනායක එපා වූයේ, භාරත තෙන්නකෝන්ගේ උදේ හෑල්ල නිසා පමණක් නොව තවත් හේතු කිහිපයක්ම නිසාය.  

ජනාධිපති ලේකම්වරුන් පත්වන්නේ ව්‍යවස්ථාවේ 41 (1) වගන්ති ප්‍රකාරව ය. ඔවුන්ගේ වගකීම නැත්තම් රස්සාව විධායක ජනාධිපතිවරයාගේ ‘ජනාධිපති ධූරයේ බලතල, කාර්ය සහ කර්තව්‍ය ක්‍රියාත්මක කිරීමේලා සහ ඉටු කිරීමේලා තමාට සහාය දීම පිණිස තම මතය අනුව……………’’ කටයුතු කිරීමකි.

ජනපති රනිල්, තම ලේකම් සමන් ‘මට ලන්ඩන් යන්න ඕනි’ කියූ විට රාජ්‍ය නායකයා යන්නේ කොහෙද? නිදාගන්නේ කොහෙද? නිදාගන්නේ කා සමඟදැයි විමසීමට ඔහුට හැකියාවක් නැත. තානාපති කාර්යාල සහ ප්‍රොටකෝල් නිලධාරීන් එය කලමනාකරණය කරන අතර, ජනාධිපතිවරු සමාන්‍යයෙන් ගුබ්බෑයම්වල ලගින්නේ ද නැත.  ජනාධිපතිවරුන් තමන් කරන කියන දෑ, හැම කොල්ලා – බල්ලා සමඟම කියන්නේ ද නැත!   රාජ්‍ය නායකයා යනු තම ලේකම්වරුන් සමඟ ‘එක ගේ කන්නෙකු’ නොවේ.  

හිටපු ජනපති මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා කුමක් පැවසූව ද, තවමත් හිටපු ජනාධිපතිවරුන්ගේ මුක්තිය ව්‍යවස්ථා පොතෙන් ඉවත් කර නැත.  ඒ නිසා, හිටපු ජනපතිවරයෙකු සිය ධූර කාලය තුල ලබාදුන් නියෝග සම්බන්ධයෙන් ඔහුට මුක්තියක් තිබේ.

රනිල් ගේ කාර්යාලය මේ ගමනට අදාල ලේඛන කිහිපය් එළියට දමා තිබුණි. මේ සියළු ලේඛන විදේශ අමාත්‍යාංශය හා තනාපති කාර්යාලයේ තිබූ/තිබිය යුතු දේ ය. ලන්ඩන් හි ලංකාව නොවන විදේශ තානාපති කාර්යාලයකින් ද ලේඛන ලැබී ඇති සෙයකි. නගර සභාව විසින් සිය සභා වාරයේ වර්තාව ද සපයා දී තිබුණි.

සමන් අද එන්න අවශ්‍ය නැත! රහස් පොලීසිය කියන්නට ඇත්තේ ඒ නිසාය.  

ජනාධිපතිවරයාගේ බලතල හා ජනාධිපති ලේකම් ගේ සීමා මායිම සලකුණු කරන සුවිශේෂ නඩුකරයක අත්දැකීම ඒ අනුව රටට අහිමි විය. 

පොදු ජන දැනුම සඳහා ලියා තැබිය යුතු දේ නම්, සමන් ඒකනායක මේ සිද්ධියේ දී කියන රජයේ මුදල් රුපියලක් හෝ තම පරිහරණයකට ගෙන නොතිබුණි.  ඔහු එම මුදල් කිසිවක ප්‍රසම්පාදන ක්‍රියා සිදු කර නොතිබුණි (එය තානාපති කාර්යාලයේ වැඩකි). ඇස්තමේන්තුවට මුදල් අනුමත කිරීම පමණක් ඔහු සිදු කර තිබුණි.  සරළව සමන් ගණුදෙනුවේ පොදු 35 වියදම් වව්චරයක්වත් අත්සන් කර නැත! දැකලා ද නැත. නමුත්, පොදු 35 වත් අත්සන් නොකර හිටපු ජනපති ලේකම්වරයෙකු වුව ද, රාජ්‍ය සේවකයෙකුට පත් විය හැකි බලවත්ම අවමානයට, හිංසනයට පත් කළ හැකි බව ක්‍රියාවෙන් ඔප්පු වී ඇත.

රනිල් ගේ ලන්ඩන් ගමන රාජ්‍ය නායක, සේනාධිනායක, මුදල් ඇමතිවරුන්‍ගේ විදේශ සංචාර පිළිබඳ කිසිදා ඇති නොවිය යුතු අමිහිරි අප්‍රසන්න සිද්ධි රැසක් ද, තානාපති අංශවල හාස්‍යයට හා උපහාසයට ද ලක්වී ඇත. රනිල් – සමන් හිරේ ගියත් – නැතත් රාජ්‍යය විසින්ම මේ අවුල විසඳාගත යුතුය.

මුදල් අනුමැතිය ලබාදීම, පොදු 35 අත්සන් ගැසීම අනතුරු සහිතය.  ප්‍රවේශමෙන් පරිහරණය නොකරන්නේ නම්, අපරාධ පරීක්ෂණයකින්, නින්දා අපහාස ලැබෙන ප්‍රවෘත්ති සිරස්තල සිය ගණනකින්, නඩුව අසා අවසන් වන තුරු රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර ගත කිරීමකින් හා වසර ගණන් ඇදෙන නඩු හබයක් දක්වා දීර්ඝ විය හැකිය.  බව දැන් සක් සුදක් සේ පැහැදිලියි.  බී වාර්තාව පදනම් වන්නේම පොදු 35 වව්චර මත ය.  එම අනුමැති ලැබුණු කොන්දේසි/පදනම ඇත්තේ ලිපි ගොනුවේය.  අනාගතයේ උසාවියට කරුණු වාර්තා කර ඇප අයඳුම් කරන විට චූදිත රාජ්‍ය නිලධාරියා අනුමැතිය ලබා දුන් ලිපි ගොනුව නැත.

හිටපු ජනාධිපතිවරයා බන්ධනාගාර ගත වන්නේ ආරාධනා පත්‍රයේ විශ්වසනීයත්වය ගැන සැකකරන බව අධිකරණයේ දී පවසන නිසාය. අවම වශයෙන් ඊ මේල් පණිවුඩයකින් තහවුරු කර ගත හැකි දෙයක් වත් නොකර අත්අඩංගුවට ගැනීමට විමර්ශකයින්ට හැකියාව ඇත.  අධිකරණය ද සැකය මත පදනම්ව හිටපු ජනපතිවරයෙකු ද රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර ගත කර එයට අනුකුලතාව දක්වා ඇත්තේය! ජනාධිපතිවරයෙකු හුදු සැකය නිසා රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර ගත වන්නේ නම්, පහල නිලධාරීන්ට දෙවි පිහිටමය.    

රජයේ මුදල් පාලනය සම්බන්ධයෙන් පරිපාලන නිලධාරීන් සතු දැනුම, චක්‍රලේඛන, ව්‍යවහාරයන් කිසිදු නිදහසට කරුණක් නොවන බව පැහැදිලිය.

අභ්‍යන්තර විගණන අංශය මුදල් කාබාසිනියා කරන තැනක් මිසක් වැඩක් හරියට නොකරන බව මේ නඩුකරය සාක්ෂි ය.   අද අට වන්නම නටා පිහිටවු ‘ස්වාධීන විගණන කොමිසමට’ හෝ කෝපා වලින් රිංගා ජනාධිපතිවරයාට විදේශ රටක තානාපති වරප්‍රසාද සහිතව හොර ගමණක් යා හැකි බවට දැන් අධිකරණයට කරුණු කියා ඇත.

සමන් තවමත් අත්අඩංගුවට පත් නොවූයේ මන්ද?

පී.බී. මැනික්දිවෙල ගේ සිට සමන් ඒකනායක දක්වා එදා මෙදා තුර  ජනපති ලේකම්වරු සියළු දෙනා ජනපතිවරුන්ගේ පුද්ගලික හා රාජකාරි සම්බන්ධ වියදම් — ආරක්ෂාව, ප්‍රොටකෝල්, ගමන් විදයම්, පිළිබඳ කටයුතු කළ ව්‍යවහාරයක් ඇත.  ජනපති හිටපු ලේකම්වරු හා ගණනාධිකාරීවරුන් විශේෂඥ සාක්ෂිකරුවන් ලෙස සමන්ට පක්ෂව අධිකරණයට කරුණු දක්වනු නිසැකය.

ලංකා ඉතිහාසයේ එදා මෙදා තුර සියළුම ජනපති ලේකම්වරුන් විදේශ ගමන් සම්බන්ධයෙන් ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝනය කර ඇති බවත්, වගකීම් පැහැර ඇති බවත්, රජයේ අධිනීතිඥවරයාට අධිකරණය හමුවේ ‘සාධාරණ සැකයෙන් තොරව’ ඔප්පු කර පෙන්වීමට සිදු වන්නේය. එය ‘සිදු කළ නොහැකි’ වැඩක් ලෙස පෙනීයයි.

මෙතැන අධි ගෙවීමක් සිදුව ඇතැයි මොහොතකට උපකල්පනය කරමු.  ප්‍රශ්නය ඇත්තේ, සමන් ඒකනායකගේ අනුප්‍රාත්තික නිලධාරීයා (එනම් කුමානායක) එම මුදල් අය කර ගැනීමට ගනු ලැබූ පියවර කුමක් ද? යන්නය.  උත්තරය, කිසිවක් නැත!

සමන් වරදක් කර ඇති නම්, වත්මන් ලේකම් ද, අනුප්‍රාප්තික නිලධාරියා ද ඒ හා සමාන වරදක් කර ඇත.

මෙහි අනෙක් පස තර්කය, ජනාධිපති ලේකම්ට ආයතන සංග්‍රහය හා මුදල් රෙගුලාසි අදාළ නොවේ! යන්නය.

වත්මන් ලේකම් කුමානායක ‘ජනාධිපති ලේකම්ට ආයතන සංග්‍රහය හා මුදල් රෙගුලාසි අදාල නොවේ යන ස්ථාවරයට යන්නේ නම්, ඔහු රනිල් – සමන්ට විරුද්ධ පැමිණිල්ල සිදු කළේ ඇයි ද? යන්න මතුවන්නේ ය.  දැන් මේ නූල් බෝලය හොඳටම අවුල් කර ගෙන ඇත.

1973 ‍ෆීලික්ස් ඩයස් ගේ යුගයේ ඉයන් වික්‍රමනායක මෙවැනිම ආකර්ශනීය ප්‍රවේශකින් කටයුතු කළ ආකාරය ‘සාරයක් මැද’ චිත්‍රපටියේ කතාවයි. ‘ලෝරන්ස් මාෆියාව’  නමින් රණසිංහ ප්‍රේමදාසගේ යුගයේ හිටපු නියෝජ්‍ය ප‍ොලිස්පති ලෝරන්ස් පෙරේරා හොරු අල්ලන්ට මෙලෙස ම කටයුතු කර ඇත.  එම අවස්ථා දෙකේදීම ඊයන් වික්‍රමනායක මෙතඩ් එක ද, ලෝරන්ස් මෙතක් එක ද, ජනතාවට ආකර්ශනීය විය. දේශබන්දු තෙන්නකෝන් ගේ ‘යුක්තිය මෙහෙයුම’ ට අත් පොලසන් දුන් පිරිසක් ද ‍රටේ වූහ.

කුමන හෝ වාසනාවකට, සමන්ටත්, රනිල් වික්‍රමසිංහටත් මේ උත්සවයේ නිල ආරාධනා පත්‍රය පමණක් නොව දිවා භෝජන සංග්‍රහයේ සමරු කාඩ් පත ද, මෙනූ පත, විඩියෝ, මෙට්‍රපොලිටන් පොලීසියේ වාහනය ගැන පවා සාක්ෂි සොයා ගැනීමට හැකිවී ඇත.  එවැනි වාසනාවක් – හැකියාවක් රාජ්‍ය සේවයේ අවශේෂ  සියළු දෙනාට තිබිය නොහැකිය.  රාජ්‍ය සේවයේ සියළු නිලධාරීන් තමන් අත්සන් කරන, නිර්දේශ – අනුමත කරන පොදු 35වව්චරයක පමණක් නොව අනුමත – නිර්දේශ නියෝගයක ද, පිටපත් කොට තබා ගැනීම මතු ආරක්ෂාවට වැදගත් වනු ඇත.  සෑම පොදු 35 වව්චර අත්සනක්ම, රාජ්‍ය දේපල අයථා පරිහණ නඩු නිමිත්තක් විය හැකිය. හෘර්දය වස්තුවේ කිරීට ධමනි අවහිරවී නැති නම් නඩුව අවසන් වන තුරු රිමාන්ඩ් බන්ධනාගාර ගත විය හැකිය.

පොදු 35 අනතුරුදායකයි. ප්‍රවේශමෙන් පරිහණය කරන්න. 

රජිත් කීර්ති තෙන්නකෝන්

The Chris Hedges Report

August 9, 2025

Author and attorney Jennifer Harbury describes the Silent Holocaust” in Guatemala and its links to the genocide in Gaza, using any methods of barbarity necessary.”

Known as the Silent Holocaust,” the genocide in Guatemala is seldom mentioned in modern history.

The United States, with support from Israel, backed yet another violent crusade against an indigenous population as well as against communism.

The Guatemalan genocide — preceded by a C.I.A.-instigated coup d’état of the Guatemalan government in 1954 and the ensuing civil war — saw hundreds of thousands of the Mayan Indigenous peoples and alleged communists massacred or disappeared.

Jennifer Harbury, an attorney, author and human rights activist, witnessed the horrors of the genocidal campaign waged by the U.S.-backed Guatemalan military. Included in these horrors was the torture and disappearance of her husband, Mayan rebel leader Efraín Bámaca Velásquez (known as Everardo) by C.I.A.-backed Guatemalan military officials.

Harbury joins host Chris Hedges on this episode of The Chris Hedges Report to dissect the brutal history of the genocide as well as recount her own experiences, including several hunger strikes in Guatemala and Washington, D.C., that ultimately led to the exposure of the C.I.A.’s complicity in the atrocities.

Please see this link: https://www.youtube.com/watch?v=-PEg0ai_lAk

Host: Chris Hedges

Producer: Max Jones

Intro: Diego Ramos

Crew: Diego Ramos, Sofia Menemenlis and Thomas Hedges

Transcript: Diego Ramos

Transcript;

Chris Hedges Report: Israel Also Sponsored a Genocide in Guatemala

National Development Bank PLC

NDB Bank’s SME Re-Energizer Loan is designed to fuel the growth ambitions of Sri Lanka’s Micro, Small and Medium Enterprises (MSMEs) and start-ups. Launched in collaboration with the Sri Lankan Government, this timely initiative underscores NDB’s role as a steadfast partner in enabling entrepreneurship and empowering businesses that form the backbone of the national economy.

The SME Re-Energizer Loan provides eligible businesses with access to investment funding of up to LKR 25 million at a highly competitive interest rate of just 7% per annum. With flexible repayment terms, the facility is structured to ease the financial burden of expansion and innovation, allowing businesses to focus on scaling their operations sustainably.

Targeting priority sectors such as manufacturing, agriculture, tourism, exports, apparel, construction, and agro-based industries, the scheme supports a wide range of business needs. These include investments in machinery, equipment, solar installations, and productivity enhancements, vehicles for the tourism sector, factory expansions, and technology upgrades.

Commenting on the launch, Indika Ranaweera, Head of NDB Business Banking reaffirmed his commitment to SMEs, stating: SMEs are at the heart of Sri Lanka’s economic progress. The SME Re-Energizer Loan has been designed to provide affordable and practical financing to help them overcome challenges, invest in their growth, and achieve long-term resilience. NDB remains dedicated to creating impactful financial solutions that go beyond transactions to deliver sustainable value.”

With SMEs contributing significantly to employment generation, innovation, and export potential, NDB’s SME Re-Energizer Loan represents more than a financial facility, it is a strategic enabler of national development and private sector competitiveness.

For further information on the SME Re-Energizer Loan, interested parties can visit the nearest NDB branch or call 011 744 8888.

NDB Bank is the fourth-largest listed commercial bank in Sri Lanka. NDB was named Sri Lanka’s Best Digital Bank for SMEs at Euromoney Awards for Excellence 2025 and was awarded Domestic Retail Bank of the Year – Sri Lanka and Sri Lanka Domestic Project Finance Bank of the Year by Asian Banking and Finance Magazine (Singapore) Awards 2024. NDB is the parent company of the NDB Group, comprising capital market subsidiary companies, together forming a unique banking and capital market services group. The Bank is committed to empowering the nation and its people through meaningful financial and advisory services powered by digital banking solutions.