Prime Minister’s Media Division

An exhibition of Sri Lanka trade, investment opportunities and culture will be held in Baoji City in Xian Province in China in March 2024. More than 40 Sri Lankan stalls will be set up to display Sri Lankan products with the participation of more than 100 entrepreneurs and traders.
A team of Chinese and Sri Lankan organizers of this exhibition called on Prime Minister Dinesh Gunawardena at the Temple Trees on January 23 to brief him on the proposed Sri Lankan exposition in Xinjiang. They said the exhibition will promote Sri Lankan trade, investment and tourism sectors too.
The Chinese entrepreneur team included Mr Liang Yong, Mr. Guo Fan, Mr. Li Xiangyang, Mr.Li Fei and Mr. Zhao Xiquan.
MP Yadamini Gunawardena and Sri Lankan organizers former Deputy Mayor of Matale, Mr Hilmy Mohamed, Mr. Herbi Silva, Mohamed Rashib, Mr. Ganesh Mahendran and Mr. Chalana Fernando were present on this occasion.

Courtesy The News

BENGALURU: Sri Lanka’s consumer price inflation rate jumped to 4.2 percent year-on-year in December driven by rising food prices, official data showed on Monday, although it remains well below record high levels seen at the height of the country’s financial crisis.

Food prices rose 1.6 percent in December after falling 2.2 percent in November on the year, the Department of Census and Statistics said in a statement. Prices for non-food items, however, fell 6.3 percent in December from 7.1 percent year-on-year in November.

The National Consumer Price Index (NCPI), opens new tab captures broader retail price inflation and is released with a lag of 21 days every month. It rose from 2.8% in November. Sri Lanka racked up record high inflation that peaked at 70 percent in September 2022 after its economy was pummelled by the worst financial crisis in decades, triggered by a plunge in foreign exchange reserves.

Supported by a $2.9 billion bailout from the International Monetary Fund, inflation began to decline from last June but is likely to increase from January as Sri Lanka raises value-added tax to 18 percent from 15 percent to meet revenue targets set by the IMF.

Targets to improve public finances, which included raising power prices by 18% in October, have also hit inflation, analysts said. “We expect inflation to be just below 5 percent at the end of January … despite increased taxes,” said Dimantha Mathew Head of Research at First Capital Research, adding that still low demand would keep a lid on prices.

“Inflation spikes will be short-lived because of the high base effect from last year.” The Central Bank of Sri Lanka (CBSL) is expected to leave its key policy rates unchanged on Tuesday to control inflation after cutting interest rates by 650 basis points since it started an easing cycle in June 2023 to help fuel an economic recovery from recession last year.

Sri Lankan shares fell for the tenth consecutive session on Monday, hurt by losses in industrial and financial stocks after the released of inflation numbers. The CSE All Share index settled 0.59 percent down at 10,371.69.

Expolanka Holdings PLC and John Keells Holdings PLC were the top losers on the index, falling 1.3 percent and 1.2 percent, respectively. Trading volume on the index rose to 54.60 million shares from 22.40 million in the previous session.

The equity market’s turnover rose to 979 million Sri Lankan rupees from 518.70 million rupees in the previous session, according to exchange data. Foreign investors were net sellers, offloading stocks worth 56.40 million rupees, while domestic investors were net buyers, purchasing shares worth 962.50 million rupees, the data showed.

Courtesy Adaderana

The saffron-robed person claiming to be ‘Vishwa Buddha’ has been referred for psychiatric treatment under the recommendation of the Judicial Medical Officer, Senior Deputy Solicitor General Dileepa Peiris revealed before the court today (26).

Appearing on behalf of the Criminal Investigations Department (CID), the Senior Deputy Solicitor General stated that accordingly, the suspect, who has been remanded in custody, is currently receiving psychiatric treatment at the Prison Hospital.

This was revealed when the case pertaining to the breaching of bail conditions by the self-styled monk was recalled before the Nugegoda Magistrate’s Court this afternoon.

However, the Nugegoda Additional Magistrate Sanjaya Lakmal Wijesinghe, ordered the suspect to be remanded in custody until February 02, after considering a request made by the Senior Deputy Solicitor General to further remand the suspect in custody since a public disturbance will be created if he is granted bail, ordered the suspect to be remanded in custody until February 02, 2024.

The suspect, who was out on bail, was re-arrested on January 23 by the Criminal Investigations Department (CID) over breach of bail conditions and was presented before the Gangodawila Magistrate’s Court. However, later he was presented before the Colombo Magistrate’s Court as per the orders of the Gangodawila Magistrate.

According to police, the saffron-robed monk had allegedly issued statements demeaning Buddhism.

Earlier, the monk was arrested on December 12 at a private establishment in Kalagedihena by the cybercrimes unit of the Criminal Investigation Department (CID), acting on a complaint received against the self-styled monk who was residing in Ratnapura.

Meanwhile, the Sangha Sabha Committee of Sri Lanka Ramanna Maha Nikaya recently unanimously decided to expel the controversial monk Ven. Ratnapure Wimalabuddha over allegedly issuing statements demeaning Buddhism.

In January, this decision was communicated to the Commissioner General of Buddhist Affairs by the Chief Prelate (Mahanayaka Thero) of Sri Lanka Ramanna Maha Nikaya, Most Venerable Makulewe Wimalabhidhana Thero.

On Wednesday (24), the self-proclaimed ‘Avalokiteshvara Bodhisattva’, Mahinda Kodituwakku, who is charged with committing irreligious activities that are contrary to Buddhist teachings, was also ordered to be referred to psychiatric treatment through the prison.

Courtesy Adaderana

The controversial Online Safety Bill has sparked a geopolitical debate with the Russian Ambassador in Colombo Levan Dzhagaryan stating that regulations of the online sphere are solely a domestic issue of Sri Lanka, and that any interference in this internal issue by foreign powers is absolutely irrelevant and unacceptable.

In a statement issued by the Russian Embassy in Colombo this morning (26), the Russian Ambassador in Colombo highlighted that Russia is currently following the developments pertaining to Sri Lanka’s Online Safety Bill, which was passed in the Parliament on Wednesday (24).

Dzhagaryan added that Russia also takes notice of all comments and reactions both from the domestic political sphere and among the foreign powers accredited in Sri Lanka.

The Russian Ambassador’s statement came hours after U.S. Ambassador in Colombo Julie Chung’s reaction to the Online Safety Bill yesterday (Jan. 25).

Taking to X (formerly Twitter), Julie Chung noted that the U.S. remains concerned about the potential impact of the bill, which was passed without incorporating important input from key stakeholders, including civil society and tech companies, who mention that this legislation threatens freedom of expression, innovation, and privacy.

She added that, in addition to jeopardizing democratic values, vague and overly restrictive legislation can hinder investment and the development of a digital economy, undermining the economic growth that Sri Lanka needs.

Ms. Chung further noted that the U.S. urges Sri Lanka to prioritise transparency and ensure any legislation does not stifle the voices of its people.

Courtesy Adaderana

The World Court ordered Israel on Friday to prevent acts of genocide against the Palestinians and do more to help civilians, although it stopped short of ordering a ceasefire as requested by South Africa.

South Africa brought the case to the International Court of Justice (ICJ) earlier this month, asking it to grant emergency measures to halt the fighting, which has killed more than 26,000 Palestinians.

It accused Israel of state-led genocide in its offensive, begun after Hamas militants stormed into Israel killing 1,200 and kidnapping more than 240. Israel sought to have the case thrown out.

In Friday’s ruling, the judges said Israel must take all measures within its power to prevent its troops from committing genocide, punish and must take steps to improve the humanitarian situation.

While the ICJ did not order a ceasefire, it said it would not throw out the genocide case, ruling that the Palestinians appeared to be a protected group under the 1948 Genocide Convention. It did not decide the merits of the genocide allegations.

Israel has called South Africa’s allegations false and grossly distorted”, and said it makes the utmost efforts to avoid civilian casualties.

Source: Reuters
–Agencies

Courtesy Adaderana

President Ranil Wickremesinghe has extended an invitation to all political party leaders in the Parliament to engage in discussions with the Managing Director of the International Monetary Fund (IMF) on the implementation of the agreement with the IMF.

Emphasizing the importance of unity in leading the country to success, he highlighted that withdrawing from the agreement would jeopardize the trust in Sri Lanka’s economy.

The President stressed that the nation’s economy suffered due to the politics of promises, emphasizing the need for all political parties to formulate comprehensive plans for the country’s development when gearing up for an election.

President Ranil Wickremesinghe made these remarks during the International Customs Day celebrations at the Colombo Customs Headquarters this morning (Jan.26).

The President expressed gratitude to all members of the Customs Department for their contributions to the customs revenue in 2023. Highlighting customs tax, VAT and income tax as the three primary sources of income globally, the President stressed the importance of enhancing the efficiency of the customs service to boost the country’s revenue. He further noted that upcoming government legislation and modernization initiatives will overhaul all public revenue-generating institutions.

President Ranil Wickremesinghe delivered six Certificates of Merit to customs officials for rendering exceptional services to the International Customs. The Director General of Sri Lanka Customs, Sarath Nonis, presented the Strategic Plan for 2024 to President Wickremesinghe and State Minister for Finance, Ranjith Siyambalapitiya.

Additionally, a memento was presented to the President by the Director General of Sri Lanka Customs.

President Ranil Wickremesinghe, offering additional remarks, stated:

The Customs Department holds a significant historical position, being considered one of the oldest government departments in Sri Lanka. Historical records indicate that customs taxes were collected around 2000 years ago at the ancient port of Manthai. From the Anuradhapura era, through the Kotte era and into the Kandy era, customs revenue has played a pivotal role in the nation’s existence.

I express my gratitude to the Customs Department for their contribution in helping us overcome the economic crisis faced in 2022. Customs duties, VAT and income taxes stand as the three primary sources of income for nations globally. In the contemporary landscape of international trade agreements, regional trade agreements and free trade agreements, our focus should be on enhancing income. To achieve this, the current customs services need to operate with efficiency.

While we are unable to allocate additional staff to your department, your commendable performance highlights the potential for substantial revenue improvement. There is a considerable journey ahead, and the government is firmly committed to the comprehensive modernization of customs and other revenue departments, which includes the imminent introduction of new legislation.

This initiative is a crucial component of the measures undertaken to steer the country out of the economic crisis. The decisions made in 2023 have paved the way for recovery from the economic downturn of 2022, although the journey is on-going. By the end of this year, our aim is to elevate the country’s income to 12% of the GDP. By 2026, we target a further increase to 15%.

To achieve this, income must be generated from the existing economy, necessitating economic development. The pressing question today is how to facilitate this economic growth. The out-dated economic system is incapable of propelling the country forward. The reliance on daily loans led to the collapse of the country’s economy. It is imperative to overhaul this economic system for sustainable progress.

We are still grappling with challenging times. In 2021, we faced shortages of essential goods, including medicine, fertilizer and fuel. Today, these necessities are available, with associated costs. The Cost of living is still felt by everyone. Economic development is crucial to alleviating these issues. While it is a wish that the economic damage of 2022 could be swiftly undone, the reality is that we need to transition to a new economy.

To stimulate economic growth, we must focus on a competitive market, bolster exports, and increase foreign exchange reserves. An agreement with Thailand is set to be signed on February 3rd, marking an opportunity for collaboration. While Thailand shares a Theravada Buddhist heritage with Sri Lanka, our respective economic paths have diverged, leading to discernible differences today.

Our actions today shape the future economy of our country. It necessitates thoughtful consideration and discussion. Political parties should engage in meaningful dialogue, especially when preparing for elections, understanding the intricacies of addressing the country’s challenges.

It is imperative to carefully consider the future trajectory of our nation’s economy through open discussions. Political parties should engage in thorough deliberations, articulating strategic steps to address the challenges facing our country. Achieving solutions demands thoughtful discourse and a united commitment to charting a realistic economic path forward. Our emphasis should be on comprehensive discussions, steering away from impractical endeavours—symbolized by the metaphorical notion of bringing rice from the moon. Continuous evaluation and, when needed, adaptation of existing programs should be integral to our on-going conversation and collective dedication to progress.

Our country has recently entered into an agreement with the International Monetary Fund, a pact signed by numerous countries, including 15-20 others. It is an agreement we cannot simply walk away from, necessitating collective discussion and consideration. However, the unfortunate reality is that our political landscape often resembles the fleeting nature of papadam” —put in the pan, enjoyed when it blooms, and soon forgotten. The cycle repeats, with new issues emerging, gaining momentary attention, and eventually fading into oblivion.

We raised concerns on social media, vehemently opposing certain drafts, only to witness them become law despite public outcry. The Anti-Terrorism Act is now looming on the horizon, met with similar protests, yet risks being consigned to collective amnesia. Similarly, the introduction of the TRC Act sparked fears about the demise of free education, but these worries, too, eventually dissipated. This cyclical nature of political discourse has contributed to the challenges our country currently faces, a reality we must not lose sight of.

We must have the strength to transcend our current predicament, recognizing that this decision impacts not only our own future but also that of our children. Hence, I urge all political party leaders in parliament to engage in discussions regarding our stance on the agreement with the IMF and whether any amendments are deemed necessary.

Following these discussions, I am willing to extend an invitation to the Managing Director of the IMF to participate in a collective dialogue here. Let us collaboratively explore different perspectives and propose modifications if deemed beneficial. While the amendment process is open for consideration, it is imperative to acknowledge the existing agreement and work towards its implementation.

–PMD

Courtesy Adaderana

President Ranil Wickremesinghe has urged all political parties to formulate a comprehensive plan for rebuilding the country, especially when gearing up for the elections.

Addressing an event at the Sri Lanka Customs headquarters in Colombo this morning, the Head of State emphasized that the nation’s economy has suffered due to the ‘politics of promises’.

The event was organized to mark International Customs Day observed annually on January 26, the President’s Media Division (PMD) said.

Further, addressing the gathering, the President appealed to the political parties to unite for discussions with the International Monetary Fund (IMF) on potential alternative proposals.

He also expressed his readiness to extend an invitation to IMF’s Managing Director Kristalina Georgieva to visit Sri Lanka for this crucial dialogue.

Insight by Sunil Kumar

Jan.23rd. 2024

Alas ! our peaceful and tranquil Motherland Sri Lanka is suddenly being torn apart by gun violence. Yes! there are guns both legal and illegal everywhere, some in hands that have no compunction to use them readily and others who do have trepidations but still use them on various grounds on various unacceptable lame excuses which are a shambles as it involves precious human lives! and the fact of the matter is, many innocent people are dying or getting critically injured on an alarmingly regular basis, and a serious assignment of concern for the Administration and the far-thinking benevolent President of ours to resolve post haste are the ramifications for Sri Lanka become positively overwhelming.

A day does not pass when there is news of some shooting or the other around the country and this in a land where the teachings of Buddhism and Ahimsa predominantly along with the other Religious Doctrines which disperse the message of love, kindness, and peace constantly as well as futilely perhaps which sometimes seem to fall on deaf ears and retarded minds.

Alarmingly the availability of firearms to undesirables like underworld gangs seems rife together with the legal availability of weapons to Government Officials of higher rank who in turn carry them towards self-protection they say but is this really necessary? If an ordinary person like you or me tries to own a gun it is a virtual impossibility and the restrictions are cast iron and virtually impossible to overcome.

There is however the availability of weapons for farmers and some extraneous circumstances where the problem of gun ownership still is beyond reason. There have been reports that some of these farmland issuing of weapons are sometimes used on humans rather than marauding wild animals so it is a no-win situation where guns in the arms of irrational humans are a definite No No! in a land with a population of over 21 million.

Ironically  Sri Lanka has only just recently recovered from an internal armed conflict of decades involving Tamil Insurgents whose accessibility to weapons only portrayed the ruthlessness and meaninglessness of it all yet the violence continues sans the insurgents. That it was the weapons of the defending Armed Forces adds to the chagrin of irony which in that instance favoured Sri Lanka to her advantage.

It is cause enough that Law Enforcement and Armed Forces Officials carry weapons out of necessity to maintain Law and Order yet there are circumstances of reported misuse there again and the grief of victims continues. The question comes up again do we really need weapons to maintain peace in a land that once was the epitome of peace and tranquility going back to medieval times?”

Is Sri Lanka fast becoming another America with a huge gun problem with armed and indiscriminate civilians, officials and, and dangerous criminals alike one hates to think !! In America, human life in a manner of speaking is cheap as in the instance of the George Floyd wanton killing in a mountainous list of unmitigated killings in a land steeped with an apathetic albeit ludicrous gun culture which is not only abominable but despicable where at times even household pets take precedence over human life as the favoured entity!!

To cap it all up there are reports of high-ranking officials reaching even as far as former Presidents who seem to condone some of these violent acts by cronies and favoured friends by pardoning them from incarceration and horrendous killing where a recent case of similarity emerged but was commendably revoked by the Supreme Court and the criminal was sent back to Death Row where he truly belonged. This seems one case among many in the recent past where perpetrators get away with impunity.

In the not-too-distant past and even previous to that there have been many gun-related killings of prominent as well as relatively unknown people in a long line of wretched and needless assassinations of beloved personalities who were icons of Sri Lanka sometimes planned as well as others, random but the incidence as well as its existence needs to be stamped out in the best interests of a country which depends on tourism and the Heritage Stamp of significance all over her which draws millions to her vistas of beauty and global significance. A big ask perhaps but surely of the utmost importance and priority.

It may also be of great favour to Sri Lanka and in her best interest if the Death Penalty now dormant and ineffective was reintroduced to viable means as a deterrent despite the lobby against Capital Punishment as one might ask “So where does the buck stop?” with an unused gallows gathering rust!

GUNS, THE DETRIMENT AND SCOURGE OF HUMANITY IN SRI LANKA AS WELL AS GLOBALLY NEED TO BE DONE AWAY, CONTROLLED MORE STRINGENTLY, OR RESTRICTED AT BEST TOWARD A SANE AND PEACEFUL EXISTENCE OF HUMANITY.

 දිල්රූක් කන්නන්ගර

ශ්‍රී ලංකාවට විධායක ජනාධිපති ධූරය අනවශ්‍යය. විධායක ජනාධිපති ධූරය නොමැති කල රටේ ආරක්ෂාව, නීතිය හා සාමය, ආර්ථිකය අදට වඩා යහපත් මට්ටමක පැවතුනා. 1971 JVP කැරැල්ල මාස තුනකින් මඩින්න හැකිවුනා. විධායක ජනාධිපතිවරුන් දෙදෙනෙකුට 1987 දී එය මඩින්න අවුරුදු 2ක් ගතවුනා. විධායක ජනාධිපති ධූරය නොතිබුනේ නම් දෙමළ ත්‍රස්තවාදය (1972 සිට 2009) සහ මුස්ලිම් ත්‍රස්තවාදය (2019-) වැනසීමට දශක ගණන් යන්නේ නැත; එම ප්‍රශ්ණ යටගහන්නේද නැත.

අද විධායක ජනාධිපති ධූරය අවශ්‍ය යයි කියන්නේ නොදන්නකමින්ය. 13 වන සංශෝධනය ලංකාවට බලෙන් පෙව්වේ විධායක ජනාධිපති ධූරය නිසාමය. එය නොතිබුනා නම් 13 වන සංශෝධනය කිසිසේත්ම සම්මත නොවේ. විධායක ජනාධිපති ධූරය නොමැති විට පළාත් සභා හිතුමතේ ක්‍රියා කිරීමේ සහ 1989 මෙන් වෙනම රාජ්‍යයක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කිරීමේ අවධානමක් ඇතැයි සමහරක් පැවසුවත් එහි සත්‍යයක් නැත.

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 6 වන සංශෝධනයෙක් රට බෙදීම වලකා ඇත. එවැනි අවස්ථාවක ඕනෑම කෙනෙකුට ඊට විරුද්ධව නීති ක්‍රියාමාර්ග ගත හැක. වෙනම රාජ්‍යයක් ප්‍රකාශයට පත් කිරීමෙන් වෙනම රාජ්‍යයක් ඇති නොවේ! එසේ වීමට නම් වෙනම රාජ්‍යක් සඳහා අවශ්‍ය කරුණු කාරණා ගණනාවක් සපථ විය යුතුය.

නමුත් විධායක ජනාධිපති ධූරය පවතින තුරු එවැනි නීතිමය පියවර ගැනීමට කිසිවෙකුටත් නොහැකිය! එම බලය විධායක ජනාධිපති ධූරයේ කොටුකර ඇත. විධායක ජනාධිපතිට අවශ්‍ය පරිදි රටට අහිතකර එහෙත් තමාට හිතකර ආකාරයට ඒ සම්බන්ධයෙන් ක්‍රියා කල හැක. මෙය ජාතික ආරක්ෂාවට බලවත් තර්ජනයකි. උදාහරණයක් ලෙස 2000 පාර්ලිමේන්තු චන්දයේදී පොදුජන පෙරමුණේ ජාතික ලැයිස්තුවට වර්ධරාජා පෙරුමාල් ඇතුලත් විය! ඒ විධායක ජනාධිපතිගේ ආශිර්වාදයෙනි!

පොලිස් බලතල සහ ඉඩම් බලතල රිසි සේ භුක්ති විදින්නැයි වත්මන් විධායක ජනාධිපති උතුරේ දේශපාලුවන්ට පවසා ඇත. මෙය පළාත් සභා සම්බන්ධයෙන් ඉහල බලය විධායක ජනාධිපති ධූරයට පැවරීමේ ආනිශන්සයකි. විධායක ජනාධිපතිට එරෙහිව නීතිය ක්‍රියාත්මක කල නොහැකි සේම වැරදි සහගත පළාත් සභාවකට එරෙහිව ජනතාවට බලයක්ද නැත. රජීව් ගාන්ධි විධායක ජනාධිපති හරහා පළාත් සභා උපද්දවා ගත්තා සේම පළාත් සභා ක්‍රමය සුළු ජාතීන් ඉදිරියේ දෙකට නැමෙන විධායක ජනාධිපති හරහා ව්‍යවස්ථාවට පටහැනි ක්‍රියා කරමින් සිටියි.

IMF සහ අනෙකුත් විදේශ අතපෙවීම් සිදුවන්නේ විධායක ජනාධිපති හරහාය. එවැනි විදේශ අතපෙවීම් කරුවන්ට අවශ්‍යවන්නේ විධායක ජනාධිපති නම්මවා ගැනීම පමණි. ඉන් පසුව ඇමති ධූර පිරිනැමීමේ මහා බලයත්, නීතියට වග නොකියන විශ්ව බලයත් උපයෝගී කරගෙන විධායක ජනාධිපති තුමා පාර්ලිමේන්තුව, අධිකරණය, පාතාලය, මාධ්‍යය සහ වෙන ඕනෑම දෙයක් රිසි සේ මෙහෙයවා විදේශ අතපොවන්නන්ගේ න්‍යාය පත්‍රයට අනුව සියල්ල සිදු කරයි.         

විධායක ජනාධිපති වීමට එක්කෝ ජනතා චන්දයෙන් පත් වූ විධායක ජනාධිපති එලවා දැමිය යුතුය, එසේ නැතිනම් මරා දැමිය යුතුය. එහෙමත් නැතිනම් චන්දයෙන් පත් විය යුතුය. චන්දයෙන් පත්වීමට නම් ජාතිවාදී සුළු ජාතීන්ගේ පක්ෂවල ඉල්ලීම් ඉටුකළ යුතුය. මෙය ජාතික ආරක්ෂාවට මරු පහරකි. ජනාධිපති නිසා නීතියද අසරණය.

ඉදිරි වසර කීපය තුල විධායක ජනාධිපති ධූරය අතිශය විනාශකාරීය. විධායක ජනාධිපති ධූරය පැවතුනහොත් ඉදිරි වසර කීපය තුල රටේ ආර්ථිකය තවත් කාබාසීනියා වනු ඇත, මහජාතියේ අයිතිවාසිකම් නැතිව යනු ඇත, රට වර්ගවාදී කැබලි වලට කැඩී ඉන්දියාවේ ප්‍රාන්ත බවට පත්වනු ඇත. එමෙන්ම රටේ ජන සංයුතිය ඉන්දියාවට අවශ්‍ය පරිදි වෙනස් වනු ඇත. 

යුද්ධය නිමවීමෙන් පසු ඇමීබා වැනි ජනගහන වර්ධයක් පෙන්වන සුළු ජන කොටස් වැඩි වැඩියෙන් විධායක ජනාධිපති චන්දයට බලපෑම් කරනු ඇත. 2028 වනවිට සහ ඉන් පසුව මෙය වඩාත් තීව්‍ර වනු ඇත (2010 + 18 = 2028).  

විධායක ජනාධිපති ධූරය පවත්වා ගැනීම බඩදිය වළඳමින් අජීර්ණයට බෙහෙත් බීම වැනිය. විධායක ජනාධිපති ධූරය පැවතීමෙන් රටට වන ඒකාන්ත විනාශය අවම කිරීමට විධායක ජනාධිපතිටම බලය පවරා ඇත! වසරක් වසරක් පාසා වැඩිවැඩියෙන් වන හානි වැලකීමට තව තවත් විධායක ජනාධිපති ධූරය අවශ්‍යයයි සිතීම මෙම අවාසනාවන්ත චක්‍රයේම අනුවණ ගොදුරක් වීමයි.

1977න් පසු මෙරටට අරක්ගත් දසවිධ විනාශයන්ගේ මහා එකා සහ උන්ගේ ආරක්ෂකයා ලෙසට විධායක ජනාධිපති ධූරය හැදින්වීම නිවැරදිය. එක්කෝ විධායක ජනාධිපති ධූරය කාබාසීනියා වෙයි; නැතිනම් රට කාබාසීනියා වෙයි.    

Dr. Arun Kumar Goswami

On 22^nd January 2024, 12 US Senators sent a letter to Prime Minister Sheikh Hasina urging them to end ‘harassment’ against Dr. Yunus. The letter has become a national issue at this moment. Before this, there was an argument concerning the veracity and falsity of labor rights in Bangladesh and elsewhere following the court ruling against Dr. Yunus for allegedly violating labor laws at Grameen Telecom on January 1, 2024. It has focused on the operations of the Grameen Telecom. The unfolding story of Grameen Telecom has become a modern-day surprise, shaping a critical chapter in Bangladesh’s history and raising vital questions about the trajectory of freedom and accountability.

Against this backdrop, identifying the contradictions between global advocacy for Dr. Yunus and the reality of labor rights in Grameen Telecom could be beneficial for understanding the issue.

Grameen Telecom’s Malpractice

Dr. Yunus obtained a telecommunications license during the Awami League government in 1997 to establish Grameen Telecom, leading to the development of the prominent telecom brand, Grameenphone. Advocating for connectivity to uplift the lives of the poor, he initially positioned the venture as a service-oriented, non-profit organization. Despite its original non-profit status, Grameen Telecom underwent a significant transformation under Dr. Yunus’s leadership, allegedly involving malpractice. Most of Grameenphone’s shares were purportedly transferred to foreign entities, raising concerns about the impact on the nation’s destiny.

However, a Department of Inspection for Factories and Establishments (DIFE) inspection in 2020 discovered that Grameen Telecom is also engaging in malpractice by offering contract positions to its employees after they complete their probation period, which is a violation of Bangladeshi labor law.

Further observation regarding this malpractice suggests that such a contract position helps the profitable ‘non-profit ‘organization to evade profit sharing provides control over labor welfare and leaves the system as per existing labor law. Subsequently, a case was filed and Dr. Yunus along with six other top officials was found guilty and charged accordingly by the High Court on the first day of 2024.

Global Advocacy Overlooking the Labor Law Violation

On November 16, 2023, the United States unveiled a new labor rights policy through the Presidential Memorandum titled “Advancing Worker Empowerment, Rights, and High Labour Standards Globally.” Led by US Secretary of State Antony Blinken, the policy aims to strengthen both domestic and international workers’ rights. Key features include the authority for the US administration to impose sanctions, trade penalties, and visa restrictions on entities violating labor rights. The policy emphasizes a whole-of-government approach, directing officials to engage actively in labor diplomacy.

It underscores the importance of worker empowerment for democracy, economic growth, supply chain resilience, and fairness for American workers and companies. Collaboration with interagency partners and the use of diplomatic, and foreign assistance, law enforcement, and global trade tools are highlighted to raise global labor standards. The policy emphasizes consistency with international obligations and adopts a comprehensive strategy involving multiple government agencies to promote worker empowerment, unions, and high labor standards. However, scrutiny of their situation and that of their friends seems overlooked in the policy’s rhetoric. Dr. Yunus’s verdict is a landmark for Bangladesh’s labor law as never in history, has the court held a person of such magnitude responsible.

Again, various international bodies exist to address such issues, yet they too face challenges and criticism, sometimes undermining their effectiveness. International frameworks governing human rights form the cornerstone for establishing corporate obligations in respecting human rights. The Universal Declaration of Human Rights, enacted in 1948, serves as the primary foundation for human rights standards, complemented by the International Covenant on Civil and Political Rights and the International Covenant on Economic, Social, and Cultural Rights, collectively constituting the International Bill of Human Rights.

The International Labor Organization’s (ILO) Declaration on Fundamental Principles and Rights at Work, a product of the UN agency, outlines eight fundamental conventions, encompassing freedom of association, the right to collective bargaining, and the elimination of forced labor, child labor, and workplace discrimination. The UN Guiding Principles on Business and Human Rights, endorsed by the UN Human Rights Council in 2011, emerged as the globally recognized standard for averting and addressing human rights harm associated with business activities.

The UN Global Compact, the world’s most extensively adopted corporate sustainability initiative, encompasses ten principles urging companies to align their strategies with universal principles on human rights, labor, environment, and anti-corruption. These principles encompass supporting and respecting internationally proclaimed human rights, avoiding complicity in human rights abuses, and addressing labor rights in line with the ILO Declaration on Fundamental Principles and Rights at Work.

Advocacy of International Frameworks and the Grameen Telecom

The conspicuous absence of the implementation of these international frameworks within Grameen Telecom raises questions. It appears paradoxical that the self-proclaimed champions of human rights and labor rights, who articulate these laws, engage in public relations exercises, often driven by misinformation and taken out of context, yet falter in enforcing them within the sphere of their associates, such as the Grameen Telecom.

The senators’ letter in this regard contradicts their advocacy for human rights. Perhaps they are pursued by Dr. Yunus’ vast networks and are unaware of the ground realities. Furthermore, their letter to the Prime Minister urging her to intervene in the judicial process is disrespectful to an independent judiciary.

However, the very individuals who claim to carry the torch for human rights seem ineffective when it comes to applying these principles to their close allies. Despite their adeptness in drawing attention to global issues, they seem reluctant or incapable of ensuring adherence to the standards they advocate, especially when dealing with entities connected to them personally. This apparent double standard raises concerns about the sincerity and consistency of their commitment to the principles they espouse, leaving room for skepticism regarding the true extent of their dedication to upholding human and labor rights.

Lastly, the senators’ letter and other global advocacy for Dr. Yunus’s acquittal underscores a gap between advocacy and action, prompting a critical examination of the motives behind such selective implementation of international frameworks within the context of personal affiliations and connections.

*Professor Dr. Arun Kumar Goswami, Director, Centre for South Asian Studies(CSAS), Dhaka; Former Dean, Faculty of Social Science and Former Chairman, Department of Political Science, Jagannath University, Dhaka.

Sports

The Decision Review System (DRS), formerly known as the Umpire Decision Review System (UDRS), is a technology-backed system used in cricket to assist the match officials in their decision-making. On-field umpires may choose to consult with the third umpire (known as an Umpire Review), and players may request that the third umpire consider a decision of the on-field umpires (known as a Player Review).

The main elements that have been used are television replays, technology that tracks the path of the ball and predicts what it would have done, microphones to detect small sounds made as the ball hits bat or pad, and infra-red imaging to detect temperature changes as the ball hits the bat or pad. Tony Verna revolutionized the way we watch and officiate sports when he invented instant replay in 1963.^[1] On December 7, 1963, Army and Navy squared off in their annual college football game, renewing one of sport’s greatest rivalries. In the fourth quarter, Army quarterback Carl “Rollie” Stichweh faked a hand-off and ran into the end zone at Philadelphia’s Municipal Stadium to score a touchdown.

Then something disorienting happened for fans watching at home on television. Stichweh again faked a hand-off and ran into the end zone for a touchdown. This is not live,” CBS play-by-play announcer Lindsey Nelson told the television audience. Ladies and gentlemen, Army did not score again!” With that call, Nelson announced the birth of instant replay.

Instant replay was invented by Tony Verna, the hotshot 30-year-old director working behind the scenes of the Army-Navy telecast. Verna had puzzled over the idea for several years, and when he finally got it to work, he changed the way we watch and officiate sports forever.

Queries

Can the claim made of an ‘ Instant Replay’ fashioned in 1963 by an American concerning another sport i.e., Baseball, be considered the true conceptual origin of the DRS of Cricket? Baseball players are not allowed to appeal against a Umpire’s decision to this day. Only Coaches are allowed. The paradigm ‘ the Umpire’s decision is final which must be respected by players ‘ stood unchallenged in both games Baseball and Cricket until 2008 when the ICC introduced as a Test case the DRS based on the concept of ‘ Player Referral’ of a Sri Lankan-born lawyer Senaka Weeraratna then living in Darwin, Australia, which was first published as a Letter to the Editor of ‘ The Australian’ dated March 25, 1997. This was the first occasion in world history that a case was made using the analogy of the appellate function of the legal system, to press home the point that we needed to adopt it on the playing field in a modified form in combination with modern technology, i.e., video playback in the hands of Third Umpire, to determine the accuracy of a decision made by an on-field or ground umpire by way of a Review System. If the Coach Referral mechanism of Baseball was the true inspiration for DRS why didn’t the ICC take it from the Americans before the publication of Senaka Weeraratna’s letter in 1997 advocating Player Referral? We are saying ICC borrowed it from Senaka Weeraratna because as stated in the legal opinion of two Sri Lankan lawyers Dr. Harsha Cabral, PC, and Mr. Kushan Illangathilake the four fundamental elements of DRS are set out in Senaka Weeraratna’s ‘ Player Referral’.

That is why a series of newspapers and prestigious Cricket Journals in the cricket world carried it as a novel idea and innovation worthy of adoption to change the Rules of the Game. A pre-existing fundament of the game was that the Umpire’s decision was final. Under the Player Referral concept (now DRS) it is not so. This sacrosanct feature of the game it was argued by Senaka Weeraratna must be yielded in the interest of better decision-making, to uphold fair play, justice, and the integrity of Cricket. DRS which was first adopted by the game of cricket has also seen several other sports such as the high profile International Soccer, Tennis, etc. incorporating this idea of Player Referral and goal-line technology into the game. . While on-field Test match umpires have been able to refer some decisions to a third umpire since November 1992, the formal DRS system to add Player Reviews was first used in a Test match in 2008, first used in a One Day International (ODI) in January 2011, and used in a Twenty20 International in October 2017.

The Invention of Instant Replay

JANUARY 20, 2022 BY ERIC S. HINTZ

Tony Verna revolutionized the way we watch and officiate sports when he invented instant replay in 1963.

https://invention.si.edu/invention-instant-replay

Dutu 04

Sri Lanka’s Christian Colonial Dark History / Buddhism / Ceylon / Sri Lanka / History / Colonial rulers / Britain / English / Dutch / Portuguese

Bangkok Post

The World Bank’s Women, Business, and the Law Index has documented a persistent gender pension gap in rich and poor countries. This is partly because of gender-based legal disparities, such as lower mandatory…

Please credit and share this article with others using this link:https://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/2731005/. View our policies at http://goo.gl/9HgTd and http://goo.gl/ou6Ip. © Bangkok Post PCL. All rights reserved.

https://www.bangkokpost.com/opinion/opinion/2731005/

ANNA BJERDE Courtesy Worldbank blogs

A recent visit to Sri Lanka took me to the Kopay Divisional Hospital in the Jaffna District in the northern part of the country. For the close to 16,000 people living in the area, this hospital serves as the first point of care.  It is also one of the primary medical care institutions that is part of Sri Lanka’s primary healthcare reorganization strategy, implemented with support from the World Bank. 

What impressed me the most about the hospital is its investment in preventive care and the shift in approach from episodic to continued care, which has been successfully introduced over the last few years. Now, patients are routinely screened for noncommunicable diseases, including diabetes and cardiovascular diseases, and connected to appropriate treatments.  

Non-communicable diseases are a leading cause of mortality and morbidity in Sri Lanka, accounting for 80 percent of deaths and 77 percent of disability-adjusted life years . Failing to address this challenge could have devastating consequences for the country’s human capital, and particularly its workforce. The focus on early detection and continuum of care has the potential to reduce the risk of morbidity, keeping people healthier for longer.  

Sri Lanka’s change in approach to health care has produced impressive results, which have been replicated in nearly half of its almost 1,100 primary medical care institutions . It is an excellent example of the scalability and replicability the World Bank aims to achieve in its quest for more impactful and faster outcomes in the projects we finance.  

The project design lends itself to replication as the phased approach to reorganization has enabled the Ministry of Health and the project implementation team to iron out problems and introduce course corrections along the way. In year one of implementation, the project created the necessary policy environment, drafted guidelines and regulations for reform, empaneled the population, identified minimum standards for primary care facilities, and introduced a mechanism for community engagement. 

Three additional features have also contributed to making this project successful and scalable.   

1. It is forward thinking. Sri Lanka has an impressive track record of achieving good health care at a low cost, and this success lies in part in the health system’s ability to adapt to change . It was this approach that led to the elimination of communicable diseases like malaria and to the establishment of a world-renowned maternal and child health system. Now faced with a rise in non-communicable diseases, Sri Lanka is once again ready to change gears. The country’s primary care hospitals have been chronically underfunded, understaffed, and underutilized. These reorganization efforts aimed to create a paradigm shift, making facilities like the one I visited the first point of care. By increasing utilization, retaining patients, and improving the quality of these hospitals, Sri Lanka is laying the foundation for a robust primary care network that is better equipped to face emerging health care challenges.  
    
2. It is homegrown. From design to implementation, the project has drawn from the knowledge and expertise of professionals well-versed in Sri Lanka’s health care system. The reorganization strategy was developed through an extensive collaborative process involving more than 200 stakeholders, including health care providers, academics, civil society advocates, development partners, and international technical advisors. The buy-in and commitment of the key stakeholders responsible for the delivery of primary health care services have clearly underpinned the effectiveness of this project.   
    
3. It is people centric. In addition to providing trained staff, essential equipment and medicines, and basic testing facilities, the project hoped to change how people seek and receive health care. To this end, the project has relied on local communities to promote the facilities through Friends of the Facility committees.” These committees have played a key role in changing public perception and in introducing the new primary health care concept to their communities, thus creating a sense of ownership within the local community. 

Sri Lanka’s human capital indicators are among the best in South Asia, and it is heartening to see a continued commitment to health care, even in times of hardship . But beyond health, the project is furthering Sri Lanka’s broader human capital agenda. A win-win for the country and the people of Sri Lanka.

 By AJITH SIRIWARDANA Courtesy The Daily Mirror

Hambantota, Jan. 25 (Daily Mirror)- A group connected to a particular political party and fake account holders have posted insulting posts on State Minister Sanath Nishantha’s tragic death, Minister Mahinda Amaraweera said.

He told reporters that they observed those who circulate such insulting posts on social media and came to know that they were being done by a group connected to a certain political party and through fake accounts.

“Lots of insulting posts about his death are shared on social media. We observed who had uploaded such posts. According to the reports, we came to know that it is mostly done by a group connected to a certain political party and through fake accounts. We never upload such insulting posts when someone dies. We are happy that we can trace such posts now whereas it was difficult earlier,” he said.

උපුටා ගැන්ම  හිරු පුවත්

රට ආර්ථික අර්බුදයකට ලක් වූයේ අවශ්‍ය අවස්ථාවේදී පාලකයින්ට නිවැරදි උපදෙස් ලබා නොදීම හේතුවෙන් බව මහ බැංකු අධිපති ආචාර්ය නන්දලාල් වීරසිංහ පවසනවා.

රට ආර්ථික වශයෙන් බංකොළොත් වීමට හේතු සෙවීම සඳහා පත් කළ පාර්ලිමේන්තු තේරීම් කාරක සභාවට කැඳවූ අවස්ථාවේදී මහ බැංකු අධිපතිවරයා පැවසුවේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් ප්‍රකාශ කළ රට බංකොලොත් වීමට බලපෑ ප්‍රධාන කරුණු පහෙන් තුනකටම ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුව සෘජුව සම්බන්ධ බවයි.

Courtesy Hiru News

In the final interview conducted before his untimely demise, State Minister Sanath Nishantha participated in the Hiru ‘Aththa’ program. During the discussion, he expressed that he had not done anything against the people. Additionally, he shared that his wife and children did not want him to continue in politics. This last conversation now stands as a reminder of the late State Minister’s thoughts and reflections.

දේශමාන්‍ය ආචර්ය සුදත් ගුණසේකර සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක මැතිනියගේ ලේකම් සහ හෙළ අභිමානි ජාතික පදනමේ සභාපති

මේ දිනවල බොහෝ දෙනෙකුට විධායක ජනාධිපතිකම අහෝසි කිරීමේ රුදාවක් හටගෙන තිබෙන බව පෙනේ. එහි ඇති විශේෂත්වය නම් ඒ රුදාව හැදී ඇති සියළු දෙනාම මේ රටේ ශිෂ්ඨාචාරාය හෝ ඉතිහාශය නොදන්න ආත්මාර්ථකාමි දේශපාලකයින් වීමය.එසේම දේශපාලන හේතු නිසා දෙමළ සහ මුස්ලිම් හිත වාදීහුය. ඒ නිසාම. සින්හල බෞද්ධ විරෝධීන් වීමය. සති අන්තයේ පුවත් පතක සඳහන් වූ පරිදි මෙහි මූලිකත්වය ගෙන කටයුතු කරන්නේ කරු ජයසූරිය මහතා සහ රාජිත සේනාරත්නය. පැපැරල් සන්විධානයේ සාමජිකයකුද මීට සහාය පලකොට ඇත.එහෙත් ඔහුපවසා ඇත්තේ මහ මැතිවරණයෙන් පසු එය කළයුතු බවය. රාජිතගේ අදහස මැතිවරණයට පෙර එය කළයුතු බවයි.  ඒ යෝජනාවට තමා අත් දෙකම උස්සන බවද ඔහු කියා ඇත.

මේ යෝජනාව ආණ්ඩුවට ඉදිරිපත්කිරීමට කරු ජයසූරිය පොරොන්දු වී ඇත. ඒ කියන්නේ, ඔහු එය ජනාධිපතිවරයාට ඉදිරිපත්කරණ බවය. මන්ද අද මේ රටේ ආණ්ඩුවව කියන්නේ ඔහු නිසාය. එසේ නැතිව 2020 දී 69 ලක්ෂහයක චන්දයෙනින් තෝරාගත් ආණ්ඩුව නොවේ. ඒ ආණ්ඩුවට පාණ්ඩුව හැදී දහසක් පැතුම් පොදි බැඳගෙන ඔවුන්ට චන්දය දුන්   69 ලක්ශයම නින්දිත අන්දමින් පාවා දී දැන් බොහෝකල්ය. මේ ගැන කතාකර ඇත්තේ වාද්දුවේ වජිරකොත් පුරාණ විහාරයේදී බව්ද වාර්තාවී ඇත.

මේ අතර රනිල් වික්‍රමසින්හටද විධායක ජනාධිපතිකම අහෝසිකිරීමට අවශ්‍යතාවක් ඇති බවද වාර්තාවෙයි.  ඔහුට එසේ කිරිමට අවශ්‍යව ඇත්තේ හේතු කීපයක් නිසාය.පළමුවැන්න  ඉදිරියට එන ජනාධිපති වරණයේදි ඔහුට දිනන්ට බැරි බව අන් සියළුදෙනාටම වඩා හොඳින් ඔහු දන්නා නිසාය. දෙවැන්න අසනග ජාතක කතාවේ එන න්‍යාය අනුව සජිත්ට හෝ වෙනත් කිසිවෙකුට ඒ සැප විඳීඉමට ඉඩක් නොදිය යුතුයයි ඔහු සිතන  නිසාය. තුන්වනුව ඔහුද  බටහිර ඇන්ග්ලෝ සැක්සන් වරුන්ගේ පැතුම සහ රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභා කාලයෙදි වරෙක ඔහුගේ මාමා වූ ජේ. ආර්. කී පරිදි මේ රටේ සින්හල බෞද්ධ ශිෂ්ඨාචාරය අවසන්වී එය ඉන්දියාවේ ප්‍රාන්තයක් වණු දැක්මට ඇති ආශාව නිසා වියහැක. ඒ අතර ඔහු අමෙරිකාවේ සහායෙන් එක්සත් ජාතීන්ගේ සන්ගමයේ ලොකු පුටුවකට යාමට සූදානම් බවද පැවසේ.

මෙහිදි පැහැදිලිවන එක් වැදගත් කරුනක් ඇත. එනම් විධායක ජනාධිපති කමට විරුද්ධ සියලුම දෙනා සින්හල බෞධ විරෝධීන් බවය. මන්ද විධායක ජනාධිපති කම තිබෙන තුරු සින්හලයින්ගේ බලය රැකෙන නිසාය. ලන්කාවේ දෙමල මිනිසුන්ට ඊළම නම්වූ වෙනම රාජ්‍යක් සාදාදීමේ දුෂ්ට අරමුණින්  1987 දී ගැසූ රජීව්/ජේ.ආර් ගිවිසුමෙන් මේ රට කෑලි දෙකකට කැඩී යෑමෙන් වලක්වා ගත හැකිවූයේ විධායක ජනාධිපති කම තිබුණ නිසාය.එහෙත් එහි ඒ වටිනාකම් රාජිතට මෙන්ම  කරුජසූරියටද නොතේරෙනවා ඇති. 

ඒ මේ කරුණු කුමක් වුවත් මේ අවස්ථාවේ විධායක ජනාධිපතිකම අහෝසි කිරීම ඉතාමත් භයානකය. මන්ද පවතීන තත්වය යටතේ විධායක ජනාධිපති තනතුර අහෝසි වුවහොත් සතියක් යාමට පෙර උතුරු නැගෙනහිර ආණ්ඩු කාරවරුන් විසින් ඊලම පිහිටවනු ඇත. ඒ සමඟම අමෙරිකාව, ඊනියා ජාත්යන්ත්‍ර ප්‍රජාව සහ ඉන්දියාව ඊලම පිලිගනු ඇත. 2566 ඉතිහාසයක් ඇති සින්හල රාජධානියේ අවසානය ඉන් සටහන් වනු ඇත.

මෙන්න මේ නිසයි විධායක ජනාධිපති තනතුර මේ අවස්ථාවේ අහෝසි නොකල යුතු වන්නේ. ඒ වෙනුවට රටට සහ ජාතියට ආදරය කරණ සියලුදෙනාම කලයුත්තේ 13 වන ව්‍යවස්ථාව මෙන්ම රජිව්.ජේ ආර්. ගිවිසුම අහෝසිකොට පලාත්සභා හුනියමද අවසන්කර දැමීමයි.දැනටත් වසර 7 ක් පමණ කාලයක් පලාත් සභ ක්‍රියා නොවෙන බැවින් මෙය පහසුවෙන් කළ හැක.මෙම ව්‍යශනයෙන් රටත් ජාතියත් බේරා ගැනීමට පොදු පෙරමුණ, සමඟි ජනබලවේගේ සහ ජන බල වේගේ වැනි ජාති හිතයිෂීන් සියලු දෙනාම එක්වී පළමුව කළයුත්තේ 13 වන සන්සෝධනය අහෝසිකොට දෙවනුව   රජිව්/ජේ.ආර්. ගිවිසුමද අහෝසි කිරීමයි. විධායක ජනාධිපති ක්‍රමය ගැන සිතිය යුත්තේ ඉන්පසුවය.

තවද කිව යුත්තක් ඇත. එනම් මේ රටේ වසර 2500ක ලෝක පූජිත මානව ශිෂ්ඨාචාරක් ගොඩ නැගුනේ රජෙකු යටතේ ක්‍රියාත්මක් වු පාලන ක්‍රමයක් යටතේ බවය. විධායක ජනාධිපති කම බොහෝ දුරට ඊට අණුරූපවන නිසා එය අහෝසි කිරීමට හදිසි නොවි එහි ඇති අඩුපාඩුකම් ඉවත්ක්කොට මේ රටේ පැවති රජකුගේ ස්වරූපයට සමාන,අපගේ ශිෂ්ඨාචාරයට ගැළපෙන රාජ්‍ය තනතුරක්  නිර්මාණය කර ගැනීමට මේ සුදුසු කාලයකැයි මම සිතමි.ඔහු ජනාධිපති කිවද, ලකිසුරු කිවද, රජ කිවද, ඕනෑම රාජ්‍යකට  ප්‍රධාන විධායකායා වශයෙන් නායකයකු සිටියයුතු බව ඕනෑම කෙනකු අවිවාධයෙන් පිලිගණු ඇත. මගේ පුද්ගලික අදහසනම් ඔහු රජෙකු වශයෙන් නම් කිරීම වඩා හොදය කියාය. මන්ද කූඹින්ටද රජෙcට් සිටී.මීයකද රැජිනක් සිටී.ස්වභාව ධර්මයේ නියාය එයයයි මට සිතේ.

 මගේ පුද්ගලික අදහසනම් ඔහු රජෙකු වශයෙන් නම් කිරීම වඩා හොදය කියාය. මන්ද කූඹින්ටද රජෙcට් සිටී.මීයකද රැජිනක් සිටී.ස්වභාව ධර්මයේ නියාය එයයයි මට සිතේ. ඒ කෙසේ වුවද පලාත් සභා තිබෙනතුරු. විධායක ජනාධිපති කම අහෝසි නොකළ යුතුය. අපේ දේශපාලකයින් එළුවාගේ බෙල්ල කැපීමට පෙර මුට්ටිය බිඳිය යුතුය. එලුවා බේරාගත හැක්කේ එවිටය.

ඒ නිසා මේ රටේ ඒකීය භාවය අනාගත පරම්පරාවටත් ආරක්ෂා කරගැනීමට ඕනෑනම් වහාම කළයුත්තේ රජිව්/ජේ ආර් ගිවිසුම සහ 13 වන ව්‍යවස්ථා හූනියම වහාම අහෝසිකිරීමයි. පවතින ආණ්ඩුව යටතේ එය කරගැනීමට නොහැකිනම් රටේ ජනතාව කළයුත්තේ  ඒ දෙකම කිරීමට දිවුරා පොරොන්දුවන නව ආණ්ඩුවක් පිහිටුවා ගැනීමය.

Kaarige Channel Eka | Dharmasri Kariyawasam

ලංකාවේ මැතිවරණ සංස්කෘතියට රාජ්‍ය අනුග්‍රහයෙන් දූෂණය සහ භීෂණය හඳුන්වා දුන්නේ ජේ.ආර්. ජයවර්ධන ජනාධිපතිගේ පාලන සමයේ දී ය. 1982 ජනාධිපතිවරණයේ දී විරුද්ධ පක්ෂවලට මුහුණ දීමට සිදු වූ ඡන්ද භීෂණයට ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ මුහුණ දුන් ආකාරය පිළිබිඹු කෙරෙන සිද්ධියක් කාරිගෙ චැනල් එකේ මෙවර වීඩියෝවෙන්

By P.K.Balachandran Courtesy NewsIn.Asia

Colombo, January 24: Maldives and Sri Lanka are in the unenviable position of meeting the contradictory demands of India and China on the visits of Chinese naval research vessels.

While India and China have competing strategic interests in the Indian Ocean around the Maldivian archipelago and Sri Lanka, the Maldives and Sri Lanka have the sovereign right to take decisions on such matters based on their national interest.  

ADVERTISEMENT

Both the Maldives and Sri Lanka have taken temporary decisions. While, Sri Lanka has declared a one-year moratorium on visits by all foreign research vessels, to enable it to formulate an agreed Standard Operating Procedure (SOP) that would be  applicable to all, the Maldives has allowed a visit by the Chinese vessel Xiang Yang Hong 3  for rotation of personnel and replenishment” only and not for any survey or research.

The Maldivian Ministry of Foreign Affairs stated on Tuesday that the Chinese had made a diplomatic request” for Xiang Yang Hong 3. 

Justifying the decision to allow the vessel to dock in Male, the Foreign Ministry said in a statement: The Maldives has always been a welcoming destination for vessels of friendly countries, and continues to host both civilian and military vessels making port calls for peaceful purposes. Such port calls not only enhance bilateral ties between the Maldives and its partner countries, but also demonstrate the centuries old tradition of the Maldivian people welcoming vessels from friendly countries.”

The Maldivian decision could not have been an easy one as it has been taken when (a) it is in the midst of a bitter standoff with India on the latter’s military presence in the island and (b) during high profile visits from the US and China.

US Admiral’s Visit

Last week, the Commander of the US Indo-Pacific fleet, Adm. John Aquilino, met President Mohamad Muizzu in Male. The Admiral underscored USINDOPACOM’s unwavering commitment to fostering cooperation and enhancing the partnership between the two nations. The discussions were on mutual initiatives for bolstering national and regional security and sovereignty.

Adm. Aquilino also engaged with Minister of Defence Ghassan Maumoon and Chief of Defence Lt. Gen. Abdul Raheem, emphasizing joint efforts in countering trans-national threats and expanding domestic maritime security.

On January 21, Adm. Aquilino presented a package of U.S. grant-funded equipment to Maldives Chief of Defence Forces Lt. Gen. Abdul Raheem. The equipment is designed to enhance the safety and capabilities of Maldives’ Special Forces personnel during maritime security and counterterrorism operations.

The transfer between the two countries demonstrates USINDOPACOM’s steadfast commitment to a sovereign, secure, and democratic Maldives,” the US Fleet’s statement on the visit said.

USINDOPACOM remains resolute in its dedication to fortify the US-Maldives relationship as we offer steadfast support in critical requirement areas. Our commitment underscores the shared vision for a secure, rules-based, and open Indo-Pacific region,” the statement added.

Chinese official’s Visit

Meanwhile, the Maldives intensified its relations with China, a move underscored by the ongoing visit of Ms. Sun Haiyan, the Vice Minister of the International Department of the Chinese Communist Party (CCP). 

In her meeting with President Muizzu, Vice Minister Sun focused on expediting the implementation of agreements signed during Muizzu’s recent state visit to China. She articulated China’s interest in bolstering strategic bilateral relations and offering training opportunities for Maldivians in various fields.

President Muizzu’s recent foreign policy decisions indicate a preference for ties with China. He has also requested that India withdraw its troops stationed in the Maldives. But India has said that it has not committed itself to withdrawing the personnel and that the matter is being discussed at a high level core committee.

Sri Lanka Had Defied India Earlier 

Except for the cancellation of the visit of Xiang Yang Hong 3 now, Sri Lanka had not cancelled any Chinese vessel visit since 2022, just on India’s asking.

In October 2023, the Chinese ship, Shi Yan 6 docked at the Colombo port. Sri Lanka had only delayed granting permission for the arrival of the vessel due to concerns raised by India.

Clearance was granted to carry out marine scientific research on 30 and 31 October,” a spokesman for the Colombo Foreign Ministry said at that time.

Scientists from the Sri Lankan National Aquatic Research Agency (NARA), personnel from the Navy and the University of Ruhuna were given clearance to go on board, he added.

Shi Yan 6 was said to be China’s first scientific research vessel focusing on geophysical exploration. NARA said samples of different seawater levels would also be tested.

Significantly, Shi Yan 6’s visit followed President Ranil Wickremesinghe’s visit to China a week earlier.

At that time, the US had also expressed its concern to Sri Lanka about the visit of the Chinese ship. US Under Secretary Victoria Nuland, who met Sri Lankan Foreign Minister Ali Sabry in New York on the side lines of the UN General Assembly session, had reportedly raised concerns about the visit.

In August 2023, again, India raised concerns over the visit of the Chinese People’s Liberation Army Navy warship Hai Yang 24. In August 2022 Yuan Wang 5′ docked amidst Indian protests. It was a Chinese satellite tracking ship. Sri Lanka allowed the ship to dock at the southern port of Hambantota.

Humabtota port is under a 99-year lease to the Chinese company that built it after Colombo was unable to service a U$1.4 billion loan taken for the project.

Cash-Strapped Sri Lanka and Maldives

Cash-strapped Sri Lanka considers both India and China equally important partners in its task of restructuring its US$ 50 billion external debt. China is one of the top lenders to Sri Lanka. Sri Lanka owes USD 7.1 billion to bilateral creditors, including USD 3 billion to China. India had extended a credit of US$ 4.5 billion to help Sri Lanka tide over the crisis.

It is difficult for Maldives also to say no to China and India as it is heavily indebted to both. In addition, India is the regional power which neither the Maldives nor Sri Lanka can ignore.

If India has a natural strategic interest in the Indian Ocean, China has developed an interest as a result of its tremendous economic growth in recent years. Additionally, 80% of China’s enormous energy needs are carried over the Indian Ocean. This sea lane has to be protected. China has only in one base in the Indian Ocean at Djibouti and therefore it needs ports to dock for rest, recreation and replenishment, at the very least.

Since India has to assert its natural right over the Indian Ocean, and is also a growing economic and military power, it has to fortify itself against external challenges. Hence its sensitivity to China’s acitvities in the Indian Ocean.

Courtesy Adaderana

The self-proclaimed ‘Avalokiteshvara Bodhisattva’, Mahinda Kodituwakku has been further remanded until February 07.

He was produced before Colombo Fort Magistrate Thilina Gamage earlier today.

During today’s proceedings, the forensic psychiatrist told the magistrate that the suspect requires psychiatric treatment.

Accordingly, the magistrate ordered that Kodituwakku be further remanded and referred to psychiatric treatment through the prison.

Kodituwakku was arrested by the Criminal Investigation Department (CID) on January 15, on charges of committing irreligious activities that are contrary to Buddhist teachings.

Subsequently, on court orders, the self-styled ‘Avalokiteshvara Bodhisattva’ was placed behind bars on remand custody.

Earlier this month, the president of Buddhist Information Centre, Ven. Agulugalle Sri Jinananda Thero had filed a complaint with the CID alleging that Kodituwakku has been misleading the Buddhist community.

Alleging that Kodituwakku has been misleading the Buddhist community, Jinananda Thero claimed that he was directly involved with the recently deceased preacher named Ruwan Prasanna Gunaratna, who had promoted ‘mass suicide’ through his distorted teachings and later died by suicide.

Meanwhile, Ven. Balangoda Kassapa Thero, addressing a media briefing, claimed that this self-proclaimed ‘Bodhisattva’ had sexually abused his own daughter before leaving his house while calling it ‘Abinishkramanaya’ (Great Departure).

Bodhisattvas are enlightened beings on the path to becoming Buddhas but postpone reaching nirvana to help

Courtesy Adaderana

Parliament, Jan. 24 (Daily Mirror)- Amidst criticism from tech industry giants such as Google, Yahoo, and Amazon, Parliament approved the contentious Online Safety Bill, a piece of legislation perceived by some as draconian and a potential threat to freedom of expression.

The bill was passed without a vote in the House after Third Reading of the bill, a two-day debate in which the opposition launched a scathing attack on it saying it borders on the infringement of freedom of expression.

During the Second Reading, the bill was taken to vote with 108 supporting it and 62 opposing. However, the Supreme Court cleared the bill subjected to amendments proposed by it.

Asia Internet Coalition (AIC), a body comprising internet and technology companies in the world, and its members, expressed concern about the Online Safety Bill and called for extensive revisions and overhaul of it.

Managing Director AIC Jeff Paine said in writing to Public Security Minister Tiran Alles that while his office appreciates the efforts made thus far with the industry, a more comprehensive and meaningful consultation is necessary to address the complexities and nuances associated with the Bill.

It is a body comprising companies such as Amazon, Apple, Booking.com, Expedia Group, Google, GoTo, Grab, LINE, LinkedIn, Meta, Rakuten, X and Yahoo.

Later, the Minister said the amendments had been incorporated into the bill but the AIC refuted comments made by the Public Security Minister Tiran Alles in Parliament on Tuesday, during the debate of the controversial Online Safety Bill.

The bill was debated in the House for two days. The minister who wound up the debate remarked that fresh amendments would be incorporated into the bill at a later stage.

The Minister who referred to a statement issued by AIC had voiced their opposition for the Bill said the statement had been issued before the misunderstanding that had occurred with regard to the Bill was resolved. We have spoken to everyone whom we need to speak to,” the Minister said.

Minister Alles said the amendments which have been proposed by the Supreme Court will be accommodated now while the other amendments would be introduced in the near future. The amendments proposed by some of the stakeholders affect the very nature of the Bill and therefore they cannot be accommodated now. These will be accommodated on another day,” he said.

The Supreme Courts had recommended an amendment to clause 5 of the Bill under which it said the President should only recommend members to the proposed online safety commission while they should be approved by the constitutional council. The removal of any member could be done with the approval of the constitutional council as well according to the amendment proposed by the Supreme Court.

The courts also recommended the approval of section 26 (6) of the constitution where the power of suspending any internet service provider from functioning when it is found publishing prohibited material three times as per section 32 ( 3) is transferred to the magistrate courts . Originally the power of suspension was vested with the online safety commission.

e-Con e-News

‘Before you study the economics, study the economists!’

e-Con e-News 14-20 January 2023

‘We are coming, Colombo! Next month the iconic Greenpeace´s Ship:

The Rainbow Warrior will be in our country, SriLanka,

demanding Climate Justice!’

– Facebook

Demanding? From whom? Greenpeace – yet another Anglo-American Environmental NGO camouflage – is set to sail their much-hyped ship (bombed in a New Zealand port in 1985 by the French government, who saw it as an English spy ship) into Colombo harbor from 17-18 February. You’d think they would demand peace now, and sail to the Red Sea to stop the US & England from bombing Yemen & Palestine! Or sail to Fukushima!

     But surprise, surprise! What on planet Earth does all this ‘green’ peace have to do with the plans to jail (if not assassinate) former President Gotabaya Rajapakse, & others, on criminal charges, using the so-called ‘Truth & Reconciliation Commission’, financed by the US Exxon Rockefellers, while allowing multinational corporations (MNCs) like Exxon & Anglo Unilever to override local courts.

     And if justice is the prize, why then, e.g., were no Englishmen charged with criminality (isn’t colonialism a crime? – ask Palestine?) after 1948 independence? They were instead protected (by English military bases) and provided special seats in an ‘independent’ Parliament to continue this import-export colonial plantation fraud, & its ‘private practices’, that have brought us to this pass. (see ee Random Notes)

     A Director of Greenpeace South Asia, Jehan CanagaRetna recently joined a USAID-funded relative of one of the main 1962 coup leaders, at the Supreme Court, in accusing Sri Lanka’s former President G Rajapakse & his economic advisors of solely causing the economy’s bankruptcy. Having failed to eliminate him in 2022, the plan now is to continue pitting communities against each other, charging Rajapakse as a ‘common criminal’ in court (Milosevic-style), by first threatening the key national, economic & security forces he was elected to represent, to accede to imperialism’s plans to reinstall Sri Lanka as a colonial base, to block links between East Asia, West Asia & Africa, continuing (yes, continuing!) their war against China (the white wars on Taiwan & Korea, by the way, are called ‘frozen conflicts’).

     CanagaRetna is also the SL Representative for the Unilever-linked Rainforest Alliance, which aims to control access to white (we tire of using the geographic misnomer ‘Western’) markets. CanagaRetna is President of Wildlife & Nature Protection Society of SL – WNPS is promoting debt-for nature-swaps with MNCs, to grab Sinharaja rainforest, etc.

     This week, WNPS’ PLANT (Preserving Land & Nature (Guarantee) Pvt Ltd) announced building an ‘ambitious’ 9km forest corridor with Hayleys’ Horana Plantations, along the banks of Maskeliya Oya, near the Samanalakanda –Sri Pada Sanctuary, out of which flow some of Sri Lanka’s major rivers, aiming to prevent our harnessing of local sources of energy.

     ee has already reported on the sabotage of DJ ‘Laxapana‘ Wimalasurendra‘s vision for making us self-sufficient in energy – a crucial element in the last government’s mandate, undermined by strangling access to finance, fuel, fertilizer, food & pharma.

*

‘Sri Lanka is a nation blessed with indigenous energy sources.

If managed properly, the amount of energy available from these sources

is much more than the total requirement of the country.’

(see ee Focus, CPSL’s Way Forward program)

*

So says Sri Lanka’s Communist Party program on Power & Energy. It seems we need to make conventional hydropower (including wave-tidal power) more efficient, which would involve investment in research & development of energy machinery, and local innovation. Meanwhile, the Energy Minister says they can’t access fuel from Russia due to Singapore’s monopoly? (see ee Quotes)

     So is Greenpeace coming as a spy ship? Yes, it is. And more. Greenpeace, unbeknownst to many, has also been providing green fog for the illegal English-US military occupation of Diego Garcia (in the Chagos Archipelago, from where the US launches bombers over East Africa & Asia). Meanwhile US & English banks like Standard Chartered & HSBC Holdings (with their origins in pushing opium from India on China, and funding apartheid in South Africa) are now pushing ‘a new $15billion program to ‘protect Indian Ocean habitats’. And yet there’s little kerfuffle from Greenpeace after Japan’s government’s recent dumping of nuclear radioactive waste water into our oceans… So much for ‘climate justice’! (see ee Random Notes)

*

• Welcome to the 301^st weekly edition of ee. We enjoy most of the criticisms ee gets. Some think ee is obsessed. One frequent kvetch is that the weekly ee should be more focused and less prolix (see, we also like using unusual English words just to show we too can wield the kaduva, though against English colonialism, yankee-style). However, we see ee as more than a sound-bytten (past participle of sound byte?) news site, and more as an archive of the sheer criminality of the imperialist & colonized media, which accuses everyone but themselves of corruption.

*

     Readers wish to know how Unilever controls the media. Funneled through PR & advertising agencies, many news stories are repeated word for word in all newspapers and should be classified as infomercials, and are obviously paid for, perhaps with a nod & a wink & under-the-table, even if the Inland Revenue Department may not tell us how MNCs fund this expensive ‘free media’. 

As the USA & its English & EU pitbulls escalate the horror in West Asia & East Africa, to cut off energy to Asia, we also keep noting how our so-called national media depends on Washington’s (AP, Bloomberg, etc) and London’s (BBC, Reuter) hacks to tell us what’s going on in our own neighbourhood. ee found this hilarious disclaimer at the bottom of a news item in the George Steuart Group’s The Morning:

*

‘Source – BBC Disclaimer:

No part of this article was changed

except for the headline’

(see ee Industry, Microsoft)

*

Look at the bloated coverage of inbred Hanover Anne last week, compared to the just one or 2 mentions of the plans to allow MNCs to enforce laws without going through Sri Lankan courts! (also see ee 02 Dec 2023, ICSID) So who did the inbred English royals meet? – nestled within their itinerary are so-called social media with their anarchistic & nihilist ‘art’, now on display as the English & their white-Black Colombots + their white sponsors are invading Sinhala Ruhuna to fete fake art & literary extravaganzas (which stunt the real art & literature that could bolster a modern industrial renaissance).

*

‘Representatives from the Museum of Modern Art,

The National Trust Sri Lanka, Design Development Corporation,

Ceylon Theatres, Scope Cinemas, Agenda14 and The Gratiaen Trust

met English Vice Admiral Timothy Laurence & his wife Anne

at the British Council office’ (see ee Sovereignty)

*

The Admiral & mistress Anne avoided visiting England’s chemical-pushing ICI/CIC corporation who stage-managed the fertilizer hulabaloo, the shylock opium & apartheid bank Standard Chartered, or carcinogen-promoting Ceylon Tobacco Co (CTC). The SoE Restructuring Unit (SRU), selling off national assets, is headed by England’s CTC Suresh Shah. The SRU meanwhile announced there were only 3 responses to the Request for Qualification (RfQ) notice to divest the Government’s stake in Sri Lanka Telecom (SLT). The Telecommunication Engineers’ Union (TEU) wonders why? (see ee Focus)

*

• An absolutely perverse white media continues to blame Yemen for blocking Red Sea traffic, when there is no doubt it is the US & English & EU who have launched wars in both East Africa & West Asia to control access to energy for the rest of Asia’s industrialization (see ee Random Notes).

     The IMF meanwhile keeps prescribing their tampered medicines, offering grim forecasts unless we accede to their dubious & often deadly panaceas. If the IMF’s masters in Washington are promoting wars in Asia & Africa, which would render moot all the IMF’s fixes, which are provoking chaos, why on earth are we acceding to their ‘bitter medicines’?

     With the US/English/EU aka white wars in West Asia & East Africa surely causing further havoc, not just economically – while providing rosy predictions & prescribing even more ‘bitter medicines’ – why is the IMF being allowed to interfere with Sri Lanka’s internal affairs?? (see ee Economy, IMF meets Constitutional Council to interfere in Commissioner Selection Process)

     Awaiting a more definite selloff of crucial sectors of the national economy (which could instead be sustaining a modern industrial renaissance), the opposition now claims they would ‘amend’ the USA’s IMF program. Meanwhile the IMF is cranking up ‘pressure on SL, by putting off the next tranche until April: so says US-funded Verite. The despotic Yankee-funded CBSL Governor says no future government can amend. Meanwhile, most of IMF-linked news is ‘bullish’, with the IMF claiming that their economic reform program is ‘yielding the first signs of recovery, and ‘starting to pay off’? Hmm, for whom exactly?? (see ee Economy)

‘The Truth, Unity & Reconciliation Commission can summon any individual

to testify or produce materials before it, and the failure of anyone to do so

will be considered as equivalent to the punishable offense of contempt

committed against the Court of Appeal.’

(see ee Random Notes).

It’s no coincidence that the plans to put on trial former Sinhala Presidents Gotabaya Rajapakse, Mahinda Rajapakse & Maitripala Sirisena proceed apace. This is evident in the hourly harangue about their ‘corruption’ (with or without which the colonial economy was set to crash anyway!). And then, while hyping of the so-called Constitutional Council, there are just one or 2 mentions of the plans to allow multinationals to enforce laws without going through local courts! (also see, ee 02 Dec 2023, ICSID) This MNC-privileging bill was sneakily passed just after spirited holidays (when all were looking for their next cheer!) under legislative cover of another bill about the National Unity & Reconciliation Commission (ONUR)! What does giving multinational corporations the right to impose their writ, impinging national sovereignty, have to do with ‘Reconciliation’…?

     These Bills were passed by Parliament’s Sectoral Oversight Committee on Reconciliation & National Unity, with many bureaucrats & only 2 MPs present – both presumably ‘nationalist’, one Sinhala & other Eelamist. What exactly are we reconciling with? Capitalism! & herein lies the plot! It also explains the arrival of the Exxon-Rockefeller International agent (an off-white one!) who initially funded the ONUR to throw more dollars around, as a sop to extend multinational corporate dictat, while threatening nationalist forces.

*

Contents:

Greenpeace Spy Ship, White Mischief & Selling off Key Industries in Sri Lanka

දේශමාන්‍ය ආචාර්‍ය සුදත් ගුණසේකර

(අග්‍රාමාත්‍ය සිරිමාවෝ බන්ඩාරනායක මැතිනියගේ හිටපු ස්ථිර   ලේකම් සහ හෙළ අභිමානි ජාතික සභාවේ සභාපති. මහනුවර).

12.01.2023

ගරුතර නා හිමිවරුන් ප්‍රමුඛ දේශප්‍රේමී සන්ඝයා වහ්න්සේලා සහ සියළුම දේශප්‍රේමීන් වෙතය.

මේ සින්හල දේශය, ජාතිය සහ බෞද්ධ උරුමය බේරාගැනීමට එකාවන්ව අපි එක්වෙමු

අද මේ රට පත්ව ඇත්තේ මේ රටේ ඉතිහාසයේ කිසිම දවසක නොවූ විරූ අතිශයින්ම භයානක දේශපාලන, ආර්ථික හා සමාජික අර්බුධයකට බව අමුතුවෙන් කිවයුතු නොවේ. අද මේ රටේ, රට ගැන හෝ ජනතාව ගැන හෝ සිතන රජයක් හෝ පාලකයෙක්ද නැත. පාලකයින් සිතන්නේ ඔවුන්ගේ ආත්මාර්ථය ගැන පමණි. මීට හොඳම උදාහරණය 2019 ජනාධිපති මැතිවරණයේදී (69,24.255) ක් චන්ද ලබාගෙන ජයග්‍රහණය කළ ජනාධිපතිවරයා සහ  2020 මහ මැතිවරණයේදී (68,53,699) ක් දෙනාගේ දහසක් පැතුම් පොදි බැඳගෙන රට ගොඩගැනීමට පොරොන්දුවී චන්දය ලබාගත්, ගෝඨාභය ජනාධිපති වරයා සහ සියළුම මැති ඇමතිවරුන් තමන්ගේ පදවි, බලතල සහ වරප්‍රසාධ රැකගැනීම සඳහා එම 69 ලක්ෂයම ප්‍රතික්ෂේපකළ ප්‍රතිවාදියා වූ රනිල් වික්‍රමසින්හට සාපරාදීව මෙන්ම නිර්ලජ්ජිතව එම ජනවරම පාවාදීමය.එසේම  එදා එම 69 .ලක්ෂයම තමන්ට  දුන් ජනවරම තමන්ම මැතිසබයෙන් පත්කොටගත්  නව ජාධිපතීවරයා විවුර්තව උල්ලන්ඝණය කරද්දීත් ඒ කිසිවක් නොදුටු,   නොඇසෙන,නොපෙණෙන, අන්ධයින්,බිහිරන් සහ ගොලුවන් මෙන් මුනිවත රකිණ පොදුපෙරමුණේ දේශපාලන නඩයය. එසේ පහලවූ නව ජනාධිපති වරයා එම 69.2 ලක්ෂයේ ජනවරමට පයින්ගසා ඔවුන් පාවාදී, ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධව චන්දය දුන් දෙමළ සහ වෙනත් පිරිස් සහ ලෝකය පුරා සිටින සින්හල බෞද්ධ විරෝධි පිරිස් සහ මේ රට ගිලගැනිමට දිවා රෑ කෙළහලමින් සිටින ඉන්දියාවේ අවශ්‍යතා සපුරමින් මේ රටත්,ජාතියත් පාවා දෙමින් රටේ සම්පත් සියල්ල ලෝක බැන්කුවට හා ඉන්දියාවට උකස්කරමින් විකුනමින් ජාති ද්‍රෝහී දේශද්‍රෝහී අන්දමින් ක්‍රියා කරමින් එක්සත් ජාතීන්ගේ සන්ගමයේ රැකියාවකට සූදානම් වෙමින් සිටී.මේ සාපරාධි පාවාදීම් දිවා රෑ මෙසේ සිදුවෙද්දී 69.2 ලක්ෂයක් චන්දය ලබාගත් පොදුපෙරමුණේ නිවට මැති ඇමැතීන්, බිහිරන් අන්ධයින් සහ ගොලුවන් මෙන් උඩ බලාගෙන ඊලඟ චන්දය දෙස කෙළහලමින් සිටී.

වසර 2566 ක ශ්‍රේඨ ඉතිහාසයක් ඇති සින්හල බෞද්ධ ජාතිය සීග්‍රයෙන් විනාශයේ අඝාධයටම යන හැටි දැක දැකත්, කර කියාගත හැකි කිසිවක් හෝ එම විනාශයෙන් ඔවුන් බේරාගැනීමට සින්හල නායකයෙක් නැති සොවින් සුසුම්හෙලමින් සිටී.

පැමිණ ඇති විපතින් රට දැය සමය බේරා ගැනීම සඳහා එළඹෙන මැතිවරණයකදී නව රජයක් තෝරා ගැනීම සඳහා හෝ චන්දය දීමට පවා සුදුසු, ජනතා දුක හා අපේක්ෂාවන් නිවැරදිව තේරෙන එසේම් ඒවා ඉටුකළහැකි දේශපාලන පක්ශයක් හෝ ජන නායකයෙක්ද නැත. එමනිසා කුමන මැතිවරණයක් තිබුණද මිනිසුන්ට චන්දය දීමට කිසිවෙකු නැති බව රටපුරා ඇති පොදු ජනමතයයි. එහි අවසාන ප්‍රතිඵලය වන්නේ ඉදිරියේදී කුමන මැතිවරණයක් තිබුණද, අද රට තුල පවතින දේශපාලන වාතාවරණය අනුව, එය වහාම වෙනස් නොකලොත්, තවත් අඩුම තරමින් දසක දෙකකටවත් දැනට පවතින දේශපාලන, ආර්ථික හා සමාජ අස්ථිරතාව සහ අරාජකත්වය පවතිනු නිසැකය. එය වූ කළී වසර 2566 පුරා අඛණ්ඩව පැවති මේ සින්හල බෞද්ධ රට හා ජාතිය ඇතුළු අපගේ සමස්ථ උරුමයම සදහටම අපට අහිමිවිය හැකි දැඩි අවදානම් සහිත තත්වයකි. අප එය දකින්නේ හුදු දෙශපාලනික, ආර්ථික හා සමාජ අර්බුධයක සීමාවන් ඉක්මාගිය, මේ රටේ සින්හල බෞද්ධ ශිෂ්ඨාචාරයේ පදනමට එරෙහිව ගොඩනැගුණු අති විශාල ගෝලීය කුමන්ත්‍රණයක් වෂයෙනි. මෙකී කුමන්ත්‍රණ රට අභ්‍යන්තරයෙන් මෙන්ම බාහිරින් යන දෙආකාරයකින්ම ජනිතව ඇති බව පෙනේ.

මේ රටේ පවතින සෑම සින්හල බෞද්ධ ළකුණකටම සියලුම බටහිර යටත් විජිතවාදි රටවල් මෙන්ම ඔවුන්ගේම ආධිපත්‍ය යටතේ ක්‍රියාත්මකවන එක්සත් ජාතීන්ගේ මානව හිමිකම් සන්විධානය වැනි ජාත්‍යන්තරයයි කියාගන්නා සියළුම බටහිර සන්විධාන ද්වේෂ කරයි රටේ ආගන්තුක සුළු ජනකොටස් වන දෙමල මුස්ලිම් වරුන්ගේ සහ රාජ්‍ය විරෝධී දෙමළ ත්‍රස්ථවාදීන්ගේ මානව අයිතිවාසිකම් ගැන හඬාවැටෙන ඊනියා ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව මේ රටේ ශිෂ්ටාචාරය බිහිකොට වසර 2566 ක් පුරා සියළු පරසතුරු ආක්‍රමණවලින් තම රට  රැකගත් එසේම සමස්ථ ලෝකයටම ශ්‍රේශේෂ්ඨ ශිස්ඨාචරයාක් බිහිකොට දුන් එහි මුල් අයිතිකරුවන් මෙන්ම නියම භූමිපුත්‍රයින් වන 75% ක් වන සින්හලයින්ගේ අයිතිවාසිකම් ගැන එක වචනයක් හෝ කථා නොකරන්නේ ඔවුන් මානවයන් නොවන නිසාද.එසේ නොමැතිනම් සින්හලයින් මානවයින් කොටසක් වශයෙන් ඔවුන් නොසලකන නිසාද? එසේත් නැත්නම් අතීත වයිරය සහ ඊර්ෂියාව නිසාද?

බටහිර ජාතීන් මෙන්ම අසල්වැසි ඉන්දියාවද දිවා රෑ මේ රටේ ස්වාධීනතවය,නිදහස සහ පරමාධිපත්‍ය තුට්ටුවක නොසලකා  අනවශ්‍ය අන්දමින් බලපෑම් කිරීමෙන් සහ මේ රටේ සිටින දෙමල  ජනයා ඉන්දියාවේ වැසියන් වශයෙන් සලකා නිර්වස්ත්‍රව කටයුතු කිරීමෙන්ද ඒ බව සක්සුදක් සේ  පැහදිළිවෙයි. 1505 සිට 1948 දක්වා පමණක් නොව ඉන් පසුවද, ඔවුන්ම පළමුව ඔසවා තබා, කිරිපොවා, පසුව යුධමය ආධාරද ලබාදී පෝෂණය කළ  එල්.ටී.ටී ත්‍රස්ථවාදීන් ලවාවත් සම්පූර්ණ කරගැනීමට නොහැකිවූ මේ රටේ ශිෂ්ඨාචාරයේ සින්හල බෞද්ධ ළකුන විනාශකර  දමා මේ රට දෙමළ රටක් බවට  පත් කිරීම මේ සැමගේ එකම සිහිනය බව සක්සුදක් සේ පැහැදිළිය.මේ සිහිනය 1799 දී පළමුවම දුටුවේ ආණ්ඩුකාර නෝත්ගේ ලේකම් ක්ලෙග් හෝර්න්ය .අනතුරුව 1818 සිට කතෝලික පල්ලියද මේ සඳහා දිගටම ක්‍රියාකොට ඇත.මේ අවස්ථාවේ ඉන්දියාව ක්‍රියා කරණ ආකාරය දෙස බලන විට ප්‍රත්ත්‍යක්ෂ වනුයේ වසර 5000 ක් පුරා තමන්ට සැබෑ කර ගැනීමට නොහැකිවූ සිහිනය මෙවැනි බළල් අතකින් හෝ සැබෑවන්නේනම් සතුටුවන බවය.ඉන්දියානු සිඟාලයාද  අජ අණ්ඩකෝෂය වැටෙන තුරුම පසුපසින් එන නියාය.එහෙත් එය කිසි දිනක සිදු නොවන්නා සේම බටහිර ජාතීන් සහ ඉන්දියාව කොතරම් වලිකෑවද ඉර හඳ පායන තුරු මේ සින්හල බෞද්ධ රට කිසිම ජගතෙකුට විනාශකළ නොහැක යන අධිෂ්ඨානයෙන් සන්නද්ධවී අපි එකට එක්වී ලක්මවත් සින්හල ජාතියත්  බේරාගැනීමට අධිෂ්ඨානයෙන් යුතුව සටන් කරමු.

මෙම සියළු අර්බුධයන්ගෙන් ගොඩ ඒම සඳහා කෞටිල්‍යන් විසින් නිර්ධිෂ්ඨිත, සර්වකාලීන රාෂ්ට්‍රපාලන ඔසුව වූ 1. රක්ෂ (රට පරසතුරුරන්ගෙන් ආරක්ෂාකර ගැනීම), 2.පාලන (රට තුල නීතිය හා සාමය ආරක්ෂාකරගනිමින් පාලනය කිරීම හා 3.යෝගක්ෂේම (රටවැසි ජනතාවගේ ශුභසෙත සැලසීම යන ත්‍රිවිධ උපායන් ප්‍රඥාවන්තව හා අප්‍රමාදව ක්‍රියාවට නැන්ගවීමෙන් මේ සටන නිසැකවම ජයගත හැක යනු අපගේ දැඩි විශ්වාශයයි.

 එසේ වුවද ඒ අනුව රට,ජාතිය හා සසුන ගොඩ ගැනීම හෝ ජනතාව සුඛිත මුදිත කිරීම සඳහා රාෂ්ට්‍රපාලනය පිළිබඳ මනා නිපුනතවයක් ඇති,  රට, ජාතිය සහ ආගම ගැන අචල ආදරයක් ඇති,  ජනතාවගේ යහපත මුල්තැන තබා කටයුතු කරණ කාර්‍යශූර, අවන්ක දේශපාලකයින්ද එමෙන්ම එබඳුම විචක්ෂන මානව හිතවාදී රාජ්‍ය නිලධාරීන් පිරිසක්ද අත්‍යාවශ්‍යය.එසේම තම රට වැසියන්, තමන්ගේම සුජාත දරුවන් මෙන් හිතන, සළකන, ධර්මාසෝක චින්තනයෙන් බැඳුණු එබඳුම පාලකයෙක් සහ රජ‍යක්ද තිබිය යුතුය.

අවාසනාවට මේ වන විට මේ රටේ එබඳු මානව හිතවාදී රජ‍යක්ද  නැත. අණුරූපී රාජ්‍යසේවයක්ද නැත. එසේම වර්තමානයේ තිබෙන කිසිම දේශපාලන පක්ෂයක මෙන්ම රාජ්‍ය තන්ත්‍රය තුලද එවැනි සන්ස්කෘතියක්ද නැත. එසේවීමට හේතුව, වර්තමාන පරම්පරාව 1818 සහ 1848 අධිරාජ්‍ය විරෝධී සටන්වලින් නොමැරී ජීවත්වූ බෙළහීන පරම්පරාවකින් පැවත එන, එසේම 1815 සිට 1948 දක්වා වසර 133 ක් තිස්සේ සුද්දන් විසින් පූර්ණ මනස් ශෝධනයකට ලක්කොට බටහිර ගැති මානසික වහළුන් බවට පත්කළ කළු සුද්දන් පිරිසක් වීමය. අනෙක් හේතුව වනුයේ1948 දී නිදහසක් ලැබුවායයි කිවද එදා සිට මේ රට පාලනය කළේද, අදද රට පාලනය කරන්නේද එම කලුසුද්දන්ගේ රජදහන වන කොලඹ කේද්‍රකොටගත් එම කලුසුද්දන් සහ බාහිර බලවේග විසින් මෙහෙයවනු ලබන මේ රටට හෝ ජාතියට ආදරයක් නැති, ජාතිවාත්ශල්‍යක්ද නැති ජාවාරම්කාර දේශපාලන ණ්ඩායම් විසිනි. ත්වද එම කළු සුද්දන් 1948 සිට 1972 දක්වාම මේ රට පාලනය කලේද සෝල්බරී ව්‍යවස්ථාව නම්වූ සුද්දා විසින්ම ලියනලද  ඔවුන්ගේම ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක නීති රීති අනුවය.1972 මේ රට ජනරජයක් කිරීමත් සමඟ එම ව්‍යවස්ථාවේ ඇල් මරුණද සෝල්බරී ව්‍යවස්තාවේ හොල්මන් තවමත්  ඒතුළ තිබෙන නිසා අදටත් පූර්ණ නිදහසක් මේ රටට ළැබී නැත..

මේ රට නව ලෝකයක් කරා ගෙනයාමට ඇති ප්‍රධාන බාධාවද එය වේ. ලන්කාව කියන්නේ කොළඹ නොවන බවවත් මොවුන් නොදනී.එමනිසා මෙම කොළඹ කේද්‍රීය පාලන ග්‍රහනයෙන් මිදී සමස්ථ දිවයිනම ආවරනය වන දේශප්‍රේමි ජන නායකයින්ගෙන් සමන්විත ග්‍රාම කේන්ද්‍රීය රජයක් සහ ජනහිතකාමී පාලන ක්‍රමයක් මේ රටේ  ස්තාපිත වනතුරු මේ රට ගොඩගත නොහැකි බව අපගේ දැඩි විශ්වාසයයි. අනෙක් අවාශනාව නම් වර්තමාන ලන්කා දේශපාලනයේ කිසිම නායකයෙකුට රට ගැන හෝ රටේ ප්‍රශ්න ගැන ගැන පැහැදිළි දැක්මක් හෝ වැඩපිලිවෙලක්ද නැතිවීමයි. මොවුන් කීසිවෙකු තුල රටට හෝ ජාතියට ආදරයක්ද නැත. එසේම රට ගැන හෝ රටේ සැබෑ ඉතිහාසය ගැන හෝ රටේ බහුතර ජනතාවගේ ප්‍රශ්න ගැන හෝ ඔවුන් දන්නේද නැත. ඔවුන් සෑම දෙනාම තුල දක්නට, ඇති පොදු ලක්ෂණ වණුයේ කොළඹ සන්ස්කෘතිය සහ ධන, බල තන්හාව වටා ගොඩ නැගුණු හුදු ආත්මාර්ථය පමණි.

රට වැසියන්ගේ මූලික අවශ්‍යතාවන් වන කුසට අහරක්, ලෙඩට බේතක්  පමණවත් සපයා නොදී,රට තුල කිසිදු රැකියා වර්ධනයක්,  නිශ්පාදනයක් සහ ආදායම වැඩිකෙරෙන කිසිදු සන්වර්ධනයක්ද නොකොට, රටේ සියළුම සම්පත් පිට රැටියන්ට කුණුකොල්ලයට විකුනමින්,තම තමන්ගේ අතයට මඩි තර කරගනිමින්, පිට රටින් ගිණි පොලියට ණය ගනිමින්,  ඒ ණය වලින් කොළඹ සමාජයට අවශය සුඛෝපභෝගි භාණ්ඩ සහ මේ රටේ වැවිය හැකි අල, බතල, පලතුරු පවා පිටරටින්ම ගෙන්වමින් ඒ ණය  සහ පොලී ගෙවීමට නානප්‍රකාර Vat වැනි, බලු බදු දුප්පතුන්ගෙන් අයකරමින් ඒ සඳහා 18න් ඉහල සියලු දෙනාටම TIN දෙමින්,ධනකුවේරයින්ට බදු සහන සපයමින් ඔවුන්ගෙන් බදුද නොගනිමින්, උන්ගේ ධනය පිටරට ගිනුම්වල පොලී වීමට අරිමින් පහසුකම් ලබාදෙමින්, ජනතාව තලමින් පෙළැමින්,නොමරා මරමින්   සමස්ථ රාජ්‍ය සේවයම අක්‍රීය කරමින් දේශපාලකයින්ගේ ලෝකය කිරෙන් පැණියෙන් උතුරුවමින් ඔවුන් සුර සැප විඳිමින් රට ජාතිය මොහොතක් පාසා අඝාධයෙන් අඝාධයටම ගෙනයයි.

එමනිසා ඉහත සඳහන් පිළිලයන්ට වහාම පිලියම් නොයෙදුවහොත් තව දසක 2 ක් ගත විමට පෙර, ජේ ආර් ජයවර්ධන ජනාධිපති වරයා වරෙක කී පරිදි සින්හල ජාතිය නියත වශයෙන්ම මේ රටෙන් අතුරුදන්වන බවනම් ස්ථිරවම කිව හැක. අපගේ අදහස අනුව මේ මහා ජාතික ව්‍යශනයට  වහාම පිලියම් නොයෙදුවහොත්, දසක 2 කින් අතූරුදන් වීම කෙසේ වෙතත්  නුදුරු අනාගතයේදි ස්ථිර වශයෙන්ම සින්හලයින්, සුලු ජාතියක්වී වසර 3000 වනවිට මේ රටේ ජාතිය දෙමළ වීම නම් ඒකාන්තය. එවිට මේ රට තුල සහ ලොව පුරා තවමත් සිටින ප්‍රභාකරන්වාදී දෙමලුන්ගේද, ඉන්දියාවේද එසේම සින්හල බෞධයින්ගේ අවසානය බලා සිටින බටහිර යටත්විජිත වාදීන්ගේද සිහිනය වන ඊළාමය මේ මිහිපිට සින්හල බෞධ ශිෂ්ඨාචාරයේ අළුමත පහළවනු ඇත.

එමනිසා එම ව්‍යශනයෙන් මේ රටත්, සින්හල ජාතියත් බුදු සසුනත් අරක්ෂාකොට ගැනීම සඳහා ගරු සන්ඝ රත්නය සහ සියළුම දේශප්‍රේමී සින්හලයින් පෙරමුණ ගතයුතු කාලය දැන් එළඹ ඇත. මේ රටේ ඉතිහාශය පුරාම සිදුකළ පරිදි, එකී අයිතිහාසික කාර්ය භාරය ඉටුකිරීමේ, අභීත නායක්ත්වය දීමට ඔබවහන්සේලාගේ කාලයයි මේ.

“කාලෝ අයන්තේ භන්තේ.”  

 ඔබ වහන්සේලාගේ එම සත් කාර්‍යය පහසුවීම සඳහා 1956 දී විද්‍යාලන්කාර ප්‍රකාශනය, බෞද්ධ සාශන කොමිෂන් සභාව සහ එක්සත් භික්ෂු පෙරමුණ  ප්‍රධාන දේශහිතයිෂීන් සහ ජාතිහිතයිෂීන් එක්ව පෙරමුණගෙණ මේ රටේ සිදුකරණලද ඒ  අයිතිහාසික දේශපාලන සමාජ විප්ලවය ආදර්ශකොට ගෙන පහත සඳහන් වැඩ පිළිවෙල ක්‍රියාත්මක් කිරීමට අපි යෝජනා කරමු.

1 පළමු පියවර, අප මෙහි පහතින් යෝජනාකොට ඇති සැලස්මේ දැක්වෙන පරිදි රට, ජාතිය හා සසුන බේරාගැනීමේ 2024 යෝජිත 30,000 හක පැවිදි, ගිහි හමුදාවක් පිහිටුවා ගැනීමේ යෝජනාව ගරුතර සන්ඝරතනයෙන් අනුමත කරගැනීම. 

2දෙවනුව එම 30,000 තෝරාගෙන අවසන් වූ පසු ත්‍රයිනිකායික මහානාහිමිවරුන් වහන්සේලා සහ සියළුම ප්‍රදේශ නියෝජනය වනපරිදි තෝරාගත් ත්‍රයිනිකායික හිමිවරුන් 50කගේ ප්‍රධානත්වයෙන් මහනුවරදී පැවැත්වෙන මහ සභාවකදී ඊලඟ මහ මැතිවරණයට තරඟ කරණ කණ්ඩායම ඉහත 30 000 හේ ගිහි 15 000 අතුරින් තෝරා ගැනිම අනුමත කිරීම සහ එසේ තෝරාගත් අයට සන්විධායක  පත්වීමේ ලිපි භාර දීම

3තෙවනුව එම රැස්වීමේදීම 1956 කලාක් මෙන් සියළුම දේශපාලන පක්ෂ සභාපති, ලේකම් වරුන් කැඳවා අප පෙරමුණේ මැතිවරණ ප්‍රකාශය අනුව රට ගොඩ නැගීමට දිවුරා එකඟවන පිරිසකට දිවයිනේ මුළු ආසන සන්ක්‍යාවෙන් 50% කට නොඅඩු ගණනක් අප සන්ව්ධානයට වෙන්කල යුතුය යන පොරොන්දුව අනුව එම කණ්ඩායමට අප සන්විධානයේ සහාය දෙන බව ප්‍රකාශකිරීම සහ එසේ එකඟ වන්නේනම් එම කණ්ඩායම සමඟ මැතිවරණ ගිවිසුම අත්සන් කිරීම

4 සිව්වනුව පැමිණ සිටින කිසිම කන්ඩායමක් අපගේ මැතිවරණ ප්‍රකාෂණය අනුව තරඟ කිරීමට එකඟ නොවන්නේනම් ඉහත අන්ක 2 යටතේ තෝරාගත් ආසන සන්විධායකයින් ශ්‍රී ලන්කා ජාතික ජනරජ පෙරමුණේ” කණ්ඩාමේ අපේක්ෂක්යින් වශයෙන් මැතිවරණයට ඉදිරිපත් කෙරෙණු ඇත.එසේ වූ විට අප පක්ෂයේ 30, 000 ම  ඇප කැපව මැතිවරණය මෙහෙයවනු ඇත. එසේම මේ සටනඨ ඇපකැප වූ සියළුදෙනාම ‘ශ්‍රී ලන්කා ජාතික ජනරජ පෙරමුන්ණේ සහ රටේ හා ජාතියේ ජයග්‍රහණය සඳහා මහසයුර ගොඩ ගැළුවාසේ එකාවන්ව සටනට අවතීරණය වණු ඇත.

5පස්වණුව අප පක්ෂය මැතිවරණය ජයග්‍රණය කලහොත් අමාත්‍ය වරුන් 17 කට නොවැඩි අමාත්‍ය මණ්ඩලයක් සහිත ආණ්ඩුවක් පිහිටුවණු ඇත.එහෙත් ජනාධිපති වරයා කිසිම අමාත්‍ය ධුරයක් නොඋසුලණු ඇත. එම රජය පිහිටවියයුත්තේ පවතින ව්‍යවස්ථාව යටතේ බැවින් නව ව්‍යවස්ථාව සම්මත කරණතුරු රජයේ සියලුම කටයුතු පවතින ව්‍යවස්ථාව අනුව සිදු කෙරෙණු ඇත. කෙසේ වුවද නවපාර්ලිමේන්තුවේ පළමු රැස්වීමේදීම ජාතික ලැයිස්තුව අහෝසිකෙරෙණ යෝජනාව සම්මත කෙරෙණු ඇත.

ඉන් පසු වහාම ක්‍රියාත්මක වනපරිදි ජනතාවගේ දැවෙන ප්‍රස්නවන හඳුනාගෙන ඒවා කඩිනමින් විසඳීමට පියවර ගණු ළැබේ

ඒ සමඟම දේශීය සන්ස්කෘතිය පදනම්කොටගත් නව ආණ්ඩු ක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් මාස 6ක් ඇතුලත සම්මත කොටගෙන ඒ යටතේ දේශප්‍රේමී පාලකයින්ගෙන් යුතු සභ්‍යත්ව රාජ්‍යයක් ගොඩනගා ගැනීමට පියවර ගණු ඇත. තදනන්තරව වසර 10ක් ඇතුලත මේ රටේ රටවැසි සියළුම ජනකොටස්වලට සතුටෙන් හා සාමයෙන් ජීවත්විය හැකි සාමකාමි,නිදහස්, නිවහල්,  සව්භාග්‍යමත්,  අභිමානවත් නව දේශයක්  ගොඩ නැගීමේ මහාර්ඝ වැඩපිළිවෙල ආරම්භකරණු ලැබේ

එම අයිතිහාසික මෙහෙවර ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා අප විසින් සකස්කරණලද වැඩ පිලිවෙල මේ සමඟ ඉදිරිපත් කරමු.

මෙහිදී මේ රට බහු ජාතික, බහු වාර්ගික, බහු භාෂික සහ බහු ආගමික යන මිත්‍යා මත අපි මුළුමනින්ම බැහැරකරමු. අපගේ ඒකායන මතය මෙය සින්හල බෞද්ධයිගේ මාතෲ භුමිය සින්හලේ බවය.එබැවින් මේ රටේ ජාතිය සින්හලය.ලන්කා යන නම්ද ඈත අතිතයේ සිටම ව්‍යවහාරවී ඇති බැවින් ශ්‍රී ලන්කා යන නමද අපි භාවිතා කරමු.1972 සිට මේ රට ශ්‍රීලන්කාව කියා ව්‍යවස්ථාගතකොට ඇත. ඒ අනුව සින්හලයින්ද ශ්‍රී ලාන්කික වශයෙම් වෙනස්වී ඇත. ඇත. එමනිසා මේ රටේ සියළුම රට වැසියන් (පුර වැසියන් නොවේ) ශ්‍රී ලාන්කිකයින් වසයෙන් හැඳින්වේ.වේ. වන සින්හල, දෙමල මුස්ලිම් සහ වෙනත් ඔනෑම් කෙනෙකුට මේ රටේ රටවැසි නීති රීත්හිවලට අනුගතව සිටිනාතුරු ඔවුන්ද ශ්‍රී ලාන්කිකයෝ වෙත්. එහෙත් දෙමළ හෝ මුස්ලිම්  මේ රට තුල ජාතීන් වශයෙන් නොසැලකේ. මන්ද දෙම්ළ ජාතිය සිටින්නේ ඉන්දියාවේය. ළෝකය පුරාම මුස්ලිම්වරුන් ජාතිය හැඳින්වෙන්නෙ ඔවුන් ජීවත්වන රටේ නමිනි. කෙසේ වුවද ඔවුන්ගේ ආගම්, භාෂා සහ සිරිත් විරිත් භාවිතයේ සහ ඇදහීමේ පූර්ණ නිදහස අපි ආරක්ෂා කරමු.

.                                      යෝජිත වැඩපිළිවෙල

යෝජිත නව දේශපාලන සන්විධානයේ නම

ශ්‍රී ලංකා ජාතික ජනරජ පෙරමුණ ( ශ්‍රී. ලං. ජා. ජනරජ. පෙ.)

ශ්‍රී ලංකා ජාතික ජනරජ පෙරමුණේ පාර්ශවකරුවන් ගණන 10 කි.  ඒ මෙසේය. (සඟවෙදගුරු ගොවිකම්කරු සිටු-නිළදරු, මා-වියතුන්,(මා-මාධ්‍ය) මානවමානවිකා)

මෙකී සියළුම සමාජ ස්ථරයන් එකාබද්ධව දීප ව්‍යාප්තව ගොඩ නැගෙන මෙම දස බලය,මේ තුන් සින්හලේ තුල දැනට පවතින අභ්‍යතර දේශපාලන අවුල් වියවුල්, ආර්ථික වාර්ගික හා සමාජ ගැටළු, දේශපාලනයේ මෙන්ම රාජ්‍ය සේවයේ අකාර්‍යක්ෂමතාවය, නාස්තිය හා දුෂනය, බටහිර බලවතුන්ගේ සහ ඉන්දියාවේ අනවශ්‍ය බලපෑම්, දරුණු අන්දමින් ක්‍රියාත්මක වන පසුබිමක රට තුල එම තත්වයෙන් රට ගොඩගැනීම සඳහා දේශප්‍රේමී,ජාතිහිතයිෂී, දේශාභිමානි දේශපාලන සන්විධානයක් හෝ රාජ්‍ය සේවයක් නොමැති නිසා ඒ හිදැස පුරවා මේ රට, සින්හල ජාතිය සහ සම්බුදු සසුන අද පත්ව ඇති එම භයානක තත්වයෙන් මුදා ගෙන ආරක්ෂා කරගැනීම, මේ රට ආර්ථික වශයෙන් නගාසිටුවීම, එය දැහැමෙන් සෙමෙන් පාලනය කිරිමෙන්, සාමකාමි,සව්භාග්‍යමත්,  දේශයක් බවට පත්කොට යලිත් මේ රට වසර 10ක් තුල ලෝකයේ අභිමානාවත්  රටක් බවට පත් කිරීම යන පස් වැදෑරුම් අරමුණු ශාක්ෂාත් කරගැනීමේ පුලුල් වැඩපිලිවෙලක් මෙහෙයවන ජාතික ගාමක බලයද වේ.

පෙරමුණේ ජාතික සටන් පාඨය

මේ රට තෙවරක් බුදුන්ට පුදන ලදුව ඒ රම්‍ය දිවයිනත්, සින්හල ජාතියත් එසේම බුදු සසුනත් මතු පන්දහසක් වසර ආරක්ෂාකිරීමේ වගකීම බුද්ධ පුත්‍රයින් වහන්සේලාට පැවරි ඇත.

එම නිසා රට රැකීමේ සටන් පාඨය වශයෙන්

                                        සිවුරේ බලය දැන්වත් පෙන්විය යුත්තේ”

(මෙම සටන් පාඨය තෝරාගණු ලැබුයේ පහත සඳහන්

ගරු මර්සිලීනු ජයකොඩි පියතුමාගේ රන් පැදිය ඇසුරෙණි).                   

                                    ඇත්තක් ඇති සැටියෙන් කිවයුත්තේ

                                    සිවුරයි පණදී රට            රැකගත්තේ       ?

                                    සිවුරෙයි හෙලයේ   අනුපණ ඇත්තේ

                                    අදත් නසින්නේ මේ රට        මත්තේ

පෙරමුණේ ලාන්චනය                  ධර්ම චක්‍රය.

පෙරමුණේ පුවත්පත                    ජනබලය ‘

අරමුණ

වර්ෂ 1815 සිට වසර 133 ක රිජු බ්‍රිතාන්‍ය අධිරාජ්‍යවාදි පාලන ග්‍රහණයෙන් සහ වසර 443 (1505-1948) ක රිජු බටහිර අධිරාජ්‍යවාදි පාලනයෙන් මිදී, 1948 ඊනියා නිදහස ලබා, මේ වනවිට වසර 76 ක් ගතව ඇතත් අද වන තුරුම, එදා සිට පැවති සෑම රජයක් විසින්ම මේ වන තුරුම මේ රට පූර්ණ නිදහස්, නිවහල්. සාමකාමි, සව්භාග්‍යමත් රටක් වශයෙන් ස්ථාපිත නොකළ නිසාත්, එසේම මේ රටටත්, ජාතියටත් බුදුසසුනේ චිරශ්ථිතියටත් කළයුතු තම යුතුකම් නිසිපරිදි ඉටුනොකළ නිසාත්, වර්තමානයේ, මේ රටත්, සින්හල ජාතියත්, බුදුසසුනත් එසේම අපගේ මුතුන්මිත්තන් විසින් කි. පූ. 543 සිට ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් ගොඩනගාගත් රටත් සින්හල බෞද්ධ සන්ස්කෘතියත් අද අපට අහිමිවන තැනට පත්ව ඇති අභාග්‍ය සම්පන්න හා භයානක තත්වයෙන් බේරාගැනීම සහ අනාගත පරම්පරාව වෙණුවෙන්  එය සුරක්ෂිතකොට තැබීම සඳහාත්, රට,ජාතිය,ආගම,අපේකම හා දේශීයත්වය අගේ කරණ,දේශීයත්වයට ආදරය ඇති, තුන් සින්හලේ සින්හල බෞද්ධ අභිමානය යළිත් ගොඩනගා ආරක්ෂා කරමින් මේ රට, කවුටිල්‍ය අර්ථ ශාස්ත්‍රයේ දැක්වෙන රක්ශ,පාලන සහ යෝගක්ශේම යන ත්‍රිවිධ රාජ්‍ය උපායන් අනුව සියලු බාහිර හා අභ්‍යන්තර පරසතුරු උවදුරුවලින් ආරක්ෂාකොට යළිත් නිදහස්, නිවහල්, බහුජන හිතසුව පිණිසවූ,අභිමානවත්, නීතිගරුක හා සාමකාමී එසේම සව්භාග්‍යමත් දේශයක් බවට දැන්වත් පත්කිරීමට හැකි  පාලක පිරිසක් මේ රටේ රාජ්‍ය බලයේ පිහිටවිය යුතු කාලය එලඹ තිබේ.

එසේ තෝරාගනු ලබන පාලාකයින් ශ්‍රී දළදා වහන්සේ සහ රට ජාතිය සිය පණ දෙවැනිකොට ආරක්ෂා කරණ බවට, ත්‍රයිනිකායික මහානාහිමිවරුන්, කාරක සභා හිමිවරුන් සහිත සන්ඝ සභාවක් සහ දියවඩන නිළමේ සහ සතර මහ දේවාලවල බස්නායාක නිළමේ වරුන් අතුලු තුන් සින්හලේ නියෝජනයවන, ශ්‍රී දළදා මාලිගා චතුරස්‍රයෙදී පැවැත්වෙන, මහජන සභාවක් ඉදිරියේ දිවුරා සපථ කළ යුතුය. ඒ වූ කලී නූතන සින්හල රාජ්‍ය සභ්‍යත්ව රාජ්‍යයේ පදනමවේ

තවද, පවතින ලෝක භූ දේශපාලන අරගල මධ්‍යයේ, මේ රට ඉන්දියාවේ 29 වන ප්‍රාන්තය හෝ ලෝක බලවතුන්ගේ ඉන්දීය සාගරයේ කෙළිබිමක් වීමට බොහෝ ඉඩකඩ ඇති බැවින් සින්හල රටත් සින්හල ජාතියත් මේ මිහිතලෙන් අතුරුදන් වීමට පෙර, දැන්වත් මේ පින් බිම, සින්හල දේශය, අපගේ මාතෲ භුමිය, සින්හල ජාතිය සහ සම්බුද්ධ සාශනය සහ තදාණුබද්ධ සින්හල බෞද්ධ ශිෂ්ඨාචාරය බේරාගැනීම සඳහා දේශමාමක, ජාතිමාමක වැඩපිලිවෙලක් සහිත වසර 10 කින් මේ රට ආසියාවේ ආශ්චර්‍යක් බවට පත්කළ හැකි සින්හල බෞද්ධ රජයක් අප්‍රමාධව පිහිටුවා ගැනීමේ අවශ්‍යතාව ඉතිහාසයේ පෙර කවරදාකටත් වඩා අද ඉස්මතුව ඇත.

ඒ සඳහා පළමුවෙන්ම මේ සින්හල රටේ අයිතිහාසික අනන්‍යතාවයට හානියක් සිදුකළ නොහැකිවීම සඳහා ආණ්ඩු වෙනස්වීම් සමඟ කිසිදිනක කිසිවෙකුට වෙනස්කළ නොහැකි ජාතික ප්‍රඥප්තියක්ද අප සකස්කොට ඇත.

ශ්‍රී ලංකා ජාතික  ජාතික ප්‍රඥප්තිය

එක්සත්, සව්භාග්‍යමත් ප්‍රබල ශ්‍රී ලාන්කික ජාතියක් ගොඩ නැගීම සඳහා මේ රටේ සියළු දෙනාම ඒකමතිකව පිළිගත යුතු ජාතික සම්මුති මාලාවක් පහත දක්වම

                                      1 වන කොටස

1 ශ්‍රී ලංකාව ″කි.පු. 307 සිට අඛණ්ඩව පැවති පරිදි සින්හල බෞද්ධ රාජ්‍යයකි.

2.එය සින්හල ජාතියේ අයිතිහාසික මව්බිමය. කි.පූ. 543 සොයාගත්තෝද, එහි සිෂ්ඨාචාරය බිහිකලෝද එසේම අද දක්වාම සියලු පර සතුරු ආක්‍රමණයින්ගෙන් එය ජීවිත පරිත්ත්‍යාගයෙන් ආරක්ෂාකොට ගත්තෝද ඔවුහුමය. එබැවින් ඉතිහාසය පුරාම එය හැඳින්වුයේ සින්හලේ, සිහලද්වීප වශයෙනි.එසේම ලන්කා, ලන්කාඩ්වීප කියාද එය හඳුන්වා. ඇත.1972 සිට එය ශ්‍රී ලන්කා කියාද හඳුන්වයි. එම නිසා එකී නම්වලින් හැර වෙනත් නමකින් එය හැඳින්වීම දඬුවම් ළැබිය හැකි වරදකි.

3ශ්‍රි ලංකාව ඒකචත්‍ර රාජ්‍යයකි.(ලෝක ඉතිහාශය ආරම්භවූ දා සිටම ඉන්දීය සාගරයේ පිහිටි සින්හලද්වීපය නම්වූ, වර්ගසැතපුම් 25,332 (65,610 කි.මී)පමණ වු මේ දිවයින, ඒකචත්ත්‍ර රාජ්‍යයක් වශයෙන් පැවත ඇත. ඒ අඛණ්ඩ සම්ප්‍රදායයි. 

4 රටේ නම සින්හලේ හෙවත් ශ්‍රී ලංකාව) විය යුතුය. (ජාත්‍යන්තර කටයුතු හඳුන්වා ඇත්තේ ඒ නමිනි. ඒ හැර ඉලන්කයි, ඊළම් ආදි වෙනත් වචනවලින් එය හැඳින්වීම රාජද්‍රෝහී හා සාපරාදී අපරාධයකි. දෙමළෙන් ලන්කා යන අරුතින් ඉලන්කෙයි කියාද සින්හලයින්ගේ රට යන අරුතින් ඊළම් කියාද දකුනු ඉන්දියානුවන් අතර භාවිතා වී ඇත. ඉතිහාශය පුරාම නම් 23 කින් පමණ විවිධ ජාතීන් විසින් (තම්බපන්නී වශයෙන් එක්වරක් හැර ) මේ රට හඳුන්වා ඇත්තේ  සින්හලයින්ගේ රට යන අර්ථයෙන්මය. සිලෝන් (Ceylon) කියා ඉන්ග්‍රීසීන් කීවේද සින්හල්යින්ගේ රට යන අර්ථයෙන්මය.

1815 මාර්තු 2 උඩරට ගීවිසුම අනුව ඉන්ග්‍රීසීන්ට භාරදී ඇත්තේ සින්හලේ නම්වූ රාජධානියයි. එබැවින් ඇත්ත වශයෙන්ම රටේ නිවැරදි නම ලබාගත යුතුව තිබුණේ,1948 දී රටේ පාලනය භාරගත් අමණ සින්හල නායකයින් විසින්මය.

5 මේ  රට ලෝකයේ තිබෙන එකම සින්හල බෞද්ධ රාජ්‍යයයි”.

5 මේ රටේ ජාතිය සින්හල

6 රටේ රාජ්‍ය භාෂාව සින්හල විය යුතුය

7 මේ රටේ රාජ්‍ය ආගම බුද්ධාගම විය යුතුය.

8 මේ රටේ ජාතික කොඩිය 1815 තිබුණ සින්හලේ කොඩියයි.

9 ජාතික ගීයනමෝ නමෝ මාතා යනුවෙන් ආරම්භවන ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ සඳහන් ගීය වේ. ජාතික ගීය දිවයින පුරාම ගායනා කළ යුත්තේ රටේ රාජ්‍ය භාෂාව වන සින්හලෙන් පමණි.

10. මුලු රටටම බලපාන පරිදි එක නීතියක් –සින්හල රටේ සින්හල නීතියක් එය 1815 ට පෙර තිබුණු සින්හල නීතිය සහ වර්තමාන රෝම ලන්දේසි නීතියේ සම්මිස්‍රණයකි

11. මේ රටේ සැබෑ නිදහස් දිනය වණුයේ මැයි 22 ජනරජ දිනය විය යුතුය

12 මේ රටේ,ජනාධිපති, අගමැති, අග්‍රවිනිස්චයකාරතැන, නීතිපති, ත්‍රි විධ හමුදාපතිවරුන්, සහ පොලිස්පති    හැමවිටම සින්හල බෞද්ධයින්ම වියයුතුය.

13 මේ රටේ තිබිය යුත්තේ ජාතික දේශපාලන පක්ශ දෙකක් හෝ උපරිම 3 ක් පමණි. ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති වල වෙනස්කම් අනුව ජාතික දේශපාලන පක්ෂ දෙකක් හෝ තුනක්   තිබිමට ව්‍යවස්ථාවෙන් අවසර දිය හැක.

14 මේ රටේ මධ්‍යම කඳුකරය, ශ්‍රී ලන්කාවේ හදවත මෙන් රැකගත යුතුය. එහි වනාන්තරයට හෝ පාන්ශු ජල සම්පත් වලට හානි සිදුකරණ්නන්ට මරණ  දඬුවම දිය යුතුය

1. මධ්‍යම කඳුකරයේ මු. ම. අඩි 5000 ඉහල සෑම ප්‍රදේශයක්ම. අධිරක්ශි ප්‍රදේශ වශයෙන් ප්‍රකාශකිරීම. කිසිම වගාවක් හෝ ජනාවාශයක් මේ තුල  සපුරා තහනම් කළ යුතුය.

11. අඩි 3500-5000 අතර විශාල තේ වතු තිබුණද ඒ තුළද සෑම වර්ගයේම ජනාවාශ තහනම් කළයුතුය.

111.කඳුකරයේ සියළුම ජනාවාශ අඩි 3500 යේ සීමාවෙන් පහල ප්‍රදේශ වලට සීමා කළයුතුය.

1ව්.කඳුකරයේ   1000-3500 අතර ප්‍රදේශය ශ්‍රී ලන්කා හදබිම අධිකාරියේ නිර්දේශිත ගම්මිරිස්,කරාඹු,කෝපි,එනසල්, පලතුරු වැනි මිශ්‍ර භෝග සහ, ගෘහස්ථ සත්ව පාලනය (gava, eLu.kukul saha miimasi) සහිත කුඩා ගොවිපල ව්‍යාපාර සඳහා වෙන්කළ යුතුය.මධයම කඳුකරය වටේ දිවෙන මෙම තීරුවේ උඩරට ඉඩම් නැති ගොවියන් සහ උඩරට තේ වතු වලින් ඉවත් කෙරෙන දෙමල කම්කරුවන්ද මිශ්‍ර ගම්මාන වශයෙන් පදින්චි කළයුතුය. එසේ පදින්චි කිරිමට අපේක්ෂිත ගොවි පවුල් ගනන 2,50,000 කි. මෙසේ කිරීමෙන් උඩරට දෙමළ ප්‍රශ්නාය අවසන්වණු ඇත

15 මේ රටේ ජාතික ආර්ථිකයේ මුල්තැන ගොවිතැනට දිය යුතුය.ඉනුත් වී වගාවට ප්‍රමුඛත්වය දිය යුතුය. ඒ සඳහා අවශ්ය ජලය,පොහොර, කෘෂිරසායනික, ව්‍යාප්ත සේවා  අලෙවි පහසුකම් සහ සහතික මිල ක්‍රමයක් ආදි සියළු සේවා සහ පහසුකම් rajayen ලබා දිය යුතුය.

15 රටේ ආර්ථිකය, සන්වර්ධනය, සන්ස්කෘතිය සහ අධ්‍යාපනය ආදිය පිලිබඳ ආණ්ඩු මාරුවීමත් සමඟ වෙනස් නොවෙ‍න ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් තිබිය යුතුය.

17 රටේ රාජ්ය පාලනයේ සියළු කටයුතු රටේ සින්හල ජාතිය ප්‍රමුඛ සියළුම ජනවර්ග, ආගම් නායකයින් නියෝජනයවන, සහ රාජ්‍ය තන්ත්‍රයේ ප්‍රධානීන්ගෙන් සමන්විත උත්තරීතර ජාතික උපදේශක සභාවක  උපදෙස් අනුව සිදුවිය යුතුයි.

ඒ මණ්ඩළය මෙසේ විය යුතුයයි මම යෝජනා කරමි. නව ව්‍යවස්ථාව නිර්මාණය කරනවිට මෙයද අනිවාර්යෙන්ම එහිද අඩන්ගු කළ යුතුය

1ත්‍රයිනිකායික මහනාහිමිවරුන් හතර දෙනා                                     4

2කෝට්ටේ, කැළණි,දඹුල්ල, රුහුණු  නායක හිමිවරුන්                   4

3.මහානායක හිමිවරුන් විසින් වසර 5 කට නම්කරණු ලබන

 පඬිහි හිමිවරුන් දෙනමක්(විද්‍යෝදය හා විද්‍යාලන්කාර))                 2

4.ශ්‍රීලන්කා කතෝලික සභාවේ නියෝජිතයෙක්                                1

5 හින්දු පූජක වරයෙක්                                                                         1

6මුස්ලිම් පූජකවරයෙක්                                                                        1

7.නීතිපති.                                                                                             1                                                                                                                       

8 විගණනාධිපති                                                                                   1

9 පාර්ලිමේන්තුවේ කථානායක සහ                                                    1

10 රාජ්‍ය සේවයේ ප්‍රධානියා (භාණ්ඩාගාරයේ ලේකම්)                        1

     සභාවේ මුළුගණන                                                                        17                                   

1.රට පාලනය කළයුත්තේ රජයන් මාරුවීමත් සමඟ වෙනස් නොවන උක්ත ප්‍රඥප්තියේ සඳහන් ජාතික ප්‍රතිපත්ති අනුවය.

2. එම ප්‍රඥප්තියට එකඟ නොවෙන කිසිම පුද්ගලයෙකුට හෝ කණ්ඩායමකට මේ රටේ දේශපාලනය කිරීම තහනම් කළයුතුය.

මේ අනුව දේශීය ශිෂ්ඨාචාරය පදනම්කොටගත් නව ශ්‍රී ලන්කා ජනරජ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් නිර්මාණය කෙරෙණු ඇත

ඊලඟට

3. මෙ ම ප්‍රතිපත්ති මාලාව රටතුල ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඇපකැපවන දේශපාලන කණ්ඩායමක් සොයා ගත යුතුය.

මෙය දෙයාකාරයකින් කිරීමට යෝජනා කෙරේ,

පළමුවැන්න අප සන්විධානය විසින් සකස්කරන ජාතික වැඩපිළිවෙල ක්‍රියාත්මක කිරිමට එකඟවන කන්ඩායමක් දැනට රටතුල තිබෙන දේශපාලන සන්විධාන අතුරෙන් තෝරාගැනීම.

දෙවැන්න ඔවුන් කිසිවෙක් එම වැඩපිලිවෙල ක්‍රියාත්මක කිරීමට අකමැති වුවහොත් අප සන්විධානය විසින් තෝරාගණු ලබන දේශප්‍රේමී ජාති හිතඉෂි කන්ඩායමක් ලවා එම අයිථිහාසික ජාතික මෙහෙවර ක්‍රියාත්මක කිරීම.

4 මෙම වැඩපිවෙල ක්‍රියාත්මක කිරිම සඳහා ශ්‍රී ලංකා ජාතික ජනරජ පෙරමුණ” ( ශ්‍රී. ලං. ජා. ජනරජ. පෙ.) යන පක්ෂ නාමය යටතේ දීප ව්‍යාප්ත ජනතා සන්විධානයක් ගොඩනැගීම සහ ඒ තුලින් ඉහත අන්ක 2 හි සඳහන් ජාතික රජ්‍යසභා නියෝජිතයින් සඳහා අපේක්ෂකයින් තෝරා ගැනීම

•             5.දේශපාලන පක්ෂ විසින් ඉදිරිපත් කරණලද මැතිවරණ ප්‍රකාශ වලට ජනතාව එකඟ කරවා ගැනීම වෙනුවට ජනතාව විසින් සකස්කරණ ලද මැතිවරන ප්‍රකාශයකට දේශපාලන පක්ෂ එකඟ කරවා ගන්නා ක්‍රමයක්

•             එම උතුම් ජාතික මෙහෙවර සඳහා පහත සඳහන් ක්‍රියා මාර්ගය ගැනීමට   යෝජනා කෙරේ

6.දීප ව්‍යාප්ත ජනතා සන්විධානය

ඉහත 3 යටතේ ක්‍රියා කිරිමට පෙර පහත අන්ක 7 සඳහන්වන අප පක්ෂයෙයේ 29,500 බල ඇනිය  පිහිටුවා ගෙන අවසන් කළ යුතුය.

7මෙම වැඩපිලිවෙල ක්‍රියාත්මක් කරන ආකාරය

අනතුරුව එම වැඩ පිළිවෙල ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා දීපව්‍යාප්තව පහත සඳහන් දසබල සන්විධානය ජාලය පිහිටුවා ගතයුතුය ඒ සඳහා සඟවෙදගුරු ගොවිකම්කරු සිටු-නිළදරු, මා-වියතුන්, මානමානවිකා යන ජනතා බල වේග 10 මුළු‍රටම ආවරණය වන පරිදි සකස් වේ.

 1 දිසා, 2. ප්‍රාදේශ 3.මහ නගර සභා 4.උපනගර සභා 5.ගම් මට්ටමින් දීපව්‍යාප්තව සන්විධානය කිරීම.

8.ඊලඟට මේ යටතේ පළමු අදියර මෙසේ ක්‍රියාත්මක කළයුතුයයි යෝජනා කෙරේ.

1. දිසා නායකයින්(25)

   පැවිදි අනුශාසක                                       25

   ගිහි නායාක්යින්                                       25                                                   

2ප්‍රාදේශීය නායකයින්(331)

 පැවිදි අනුශාසක                                           331                          

 ගිහි නායකයින්                                             331                            

3. මහ නගර

පැවිදි අනුශාසක   (24)                                    24

ගිහි නායකයින්                                                 24

4.සුළුනගර   (41)

    පැවිදි   අනුශාසක                                         41

. ගිහි නායාක්යින්                                             41                              

ප්‍රාදේසීය සභා  (276)  

 පැවිදි   අනුශාසක                                           276

 ගිහි නායකන්                                                276

5. ග්‍රාමීය නායකයින්.(14,008)

පැවිදි       අනුශාසක                                   14,008

ගිහි නායකන්                                             14,008 

මුළු ගණන  දළ වශයෙන්                            29,428

8.මෙම කණ්ඩායමට විශ්ව විද්‍යාල, මූල්‍ය, වානිජ හා ව්‍යාපාරික  අන්ශය වැනි අන්ශවලින් තෝරාගණු ලබණ ජාතික මට්ටමේ උගත් බුද්ධිමත් දේශප්‍රේමී 100 ක පමණ විශේෂඥයින් පිරිසක්ද එකතුකර ගැනීමට යෝජනා කෙරේ.

9.මේ සෑම මට්ටමක් සඳහාම අපගේ ප්‍රතිපත්ති පිලිගන්නා අදාල කොට්ඨශයේ පදින්චි චරිතවත්, වැදගත්, උගත් සමාජය පිලිගත්, අපරාධ වාර්තා නැති සමාජ සේවාවට ලැදි පන්සිල් පද පහ රකින රට , දැය  සමයට හදවතින්ම ආදරය කරණ අයම තෝරාගැනීම වැදගත් වේ.ඒ අනුව ජාතික සන්විධානයේ මුළු සන්ක්‍යාව 29,500 ක් පමණ විය හැක.

තුන් සින්හෙලේ ජනජය පෙරමුණේ (තු.සි. ජන. ජය. පෙ.) ක්‍රියාකාරි ජාතික ජන බල බලකාය 30,000ක් පමණවණු ඇත. මෙයින් රිජුව දේශපාලනයේ යෙදෙන ගිහි 15,000 න් අවම වශයෙන් 3750 (25%) හෝ කාන්තාවන් විය යුතුය.

10.එම සන්විධානයේ සකැස්ම

මෙම සන්විධානය ජාතික, දිසා, උපදිසා නගර, උප නගර සහ ගම් මට්ටමින් සකස් කෙරේ.

සන්විධානයේ දිසා, උපදිසා නගර, උප නගර සහ ගම් යන සෑම මට්ටමේම අනුසාශක වරුන් භික්ෂූන් විය යුතුය. එහෙත් ඒ කිසිවෙක් රිජුව දේශපාලනය නොකරයි.උන්වහන්සේලාගේ කාර්‍ය භාරය, රාෂ්ට්‍රපාලනය පිළිබඳ පාලකයින්ට දැහැමින්, සෙමෙන් උපදෙස් දීම, සැළසුම් කිරීම, මෙහයවිම, අඛණ්ඩ අධීක්ෂණය සහ රාජ්‍ය කටයුතු පිළිබඳ නිරන්තර පසුවිපරමෙන් සිටීම සහ සමස්ථයක් වශයෙන් දසරාජ ධර්මයෙන් සහ සතර සන්ග්‍රහ වස්තු අනුව සහ පන්චසීලය පිළිපදිමින්, බහුජන සුඛාය බහුජන හිතාය යන බෞද්ධ ප්‍රතිපත්තිය අනුව පාලකයින් රටේ        ආරක්ෂාව                                                                                             පාලනයසහසන්වර්ධනය,                                 අනලස්ව,අප්‍රමාධව, දුෂනයෙන් හා අගතියෙන් තොරව ඉටුකරණ  කරන බවට වගබලාගැනීමය.

11.රාෂ්ට්‍රපාලනය ක්‍රියාත්මක කිරීම ගිහි නායකයින්(දේශපාලකයින්) විසින්ම කළයුතුය.

12. පෙරමුණේ ප්‍රතිපත්ති ගැන දිසා නායකයින් දැනුවත් කිරීම දිසාව භාර උපදේශක ස්වාමීන් වහන්සේලාගේ මූළිකත්වයෙන් කළයුතුය.

13.ඊලඟට දිසා නායකයින් ලවා උපදිසා නායකයින් සහ ග්‍රාමීය නායකයින් දැණුවත් කිරීම කෙරේ

සන්විධාන ජාලය

14. දිසා, උපදිසා, මහ නගර, සුලු නගර, සහ ග්‍රාම මට්ටමේ ඉහත සඳහන්     10 බලයෙන් එකකින් එක්කෙනා බැගින් දිසා 25 න් 250 තෝරාගත යුතුය.

15. මෙම 250න් පෙරමුණේ මධ්‍යයම කාරක සභාව තෝරාගැනේ

16. අනතුරුව මහනුවරදී පැවැත්වෙන මහ සභාවකට දිවයිනේ සියළුම දේශපාලන පක්ෂ නායකයින් සහ ලේකම් වරුන් කැඳවා අප පෙරමුණේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශකිරීම.

17.පෙරමුණේ ප්‍රතිපත්ති පිළිගෙන ඒ අනුව රට පාලනය කිරීමට එකඟ වන අයෙකුට/කණ්ඩායමකට මැතිවරණයේදී අප සන්විධානයේ පුර්ණ සහාය දීපව්‍යාප්තව දෙන බව ප්‍රකාශකිරීම. එම කණ්ඩායමේ යටත් පිරිසෙයින් ½ (50%) වත් අප සන්විධානය නම්කරන අයට ලබා දීමටද ඔවුන් කැමති විය යුතුය. ඉන් පසු ඉහත දැක්වූ 30,000 ම සක්‍රීයව මැතිවරණ කටයුතු වලට සාභාගීවීම.

18.කිසිවෙක් එසේ කිරීමට සූදානම් නැත්නම් ඉහති දක්වනලද අපේ 15,000 (ගිහී) තුන් සින්හෙලේ ජනරජ පෙරමුණ (තු. සි. ජ. පෙ.) කණ්ඩායම ත්‍රයිනිකායික මහා නායක මාහිමිවරුන් ප්‍රාදේශීය නා හිමිවරුන් සහ මේ රටේ සිව්දෙස වැඩවසන සියලුම භික්ෂූන් ප්‍රමුඛ භික්ෂූන් වහන්සේලා ඇතුළු සියලුම දෙශප්‍රේමී, ජාති හිතශීන් ගේ ආශිර්වාදය මධ්යයේ, රට දැය සමය බේරාගැනීමේ මහා මැතිවරණයට ඉදිරිපත් කිරීම සහ පෙරමුණේ මුලු බලකායමවන 30,000 ම ඒ අයිතිහාසික මැතිවරණය මෙහෙයවීම.

19 තුන් සින්හලේ

ශ්‍රී ලංකා ජාතික ජනරජ  පෙරමුණ (ශ්‍රී. ලං. ජා. ජ. පෙ.) රජයක් පිහිටුවීම.

මෙහිදි පළමුව මතුවන ප්‍රශ්නය කව්ද මේ පක්ෂයේ නායකයා? කියන ප්‍රස්නයයි. මෙම පක්ෂය දැනට පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින, අප පක්ෂයේ ප්‍රතිපත්ති පිළිගන්නා දුෂන චෝදනා නැති ජාතික ප්‍රස්නවලදී පාර්ලිමේන්තුවේ කැපී පෙණෙන කාර්‍යභාරයක් ඉටුකොට ඇති 25ක් හෝ 50 දෙනකු පමණ හඳුනාගෙන ඊට අමතරව විවිධ ක්ෂේස්ත්‍රවල ප්‍රවීනත්වයක් ඇති 50 හෝ  100 දෙනකුද සම්භන්ද කොට ගෙන ඒ අතරින් මෙම පක්ෂය පිහිටුවීමට මුල්වු අය අතුරි 05 දේනකුගේ නායකත්ව මණ්ඩලයක් පත්කොට ඒ අතරින් කෙනකු සම්මුතිතියෙන් පක්ෂයේ නායකයා වෂයෙන් පත්කර ගමු.එහෙත් තීරණ ගැනීමේදි 05 දෙනාගේම සම්මුතියෙන් ඒවා ගණු ලැබේ.අපි සම්මුති වලට එළඹෙන්නේ සාකච්චාවෙනි

පක්ෂයේ ව්‍යවස්ථාවේ මේ ප්ළිබඳ විස්තර දක්වනු ඇත.මෙහිදී අමාරුම වැඩේ තමා ජනාධිපතිකමට(ලකිසුරු) විශිෂ්ඨ ගණයේ සින්හල බෞද්ධ නායකයෙක් හඳුනා ගැනීම.

ඔහු, තම අනාගත නායකයා වශයෙන් රටේ ජනතාවට පෙනෙන පෞරුෂයක් ඇති, රටට හා ජාතියට විශිෂ්ඨ සේවයක් කොට ඇති අයකු විය යුතුය.එසේම ආකර්ෂනීය, නොකැලල් චරිතයක් ඇති පන්සිල්පද 5 රකින සින්හල බෞද්ධයෙක්ම වියයුතුය. මම හිතන්නෙ අපි එවැනි 3 දෙනෙක් ගැනවත් සිතිය යුතුයි. එවිට රටේ ජනතාව ඉන් වඩාත්ම සුදුස්සා තෝරාගණු ඇති. අතිගරු ත්‍රිනිකායිකමහා නායක හිමිවරුන්ගේද අනුමැතිය ඇතිව අප පක්ෂයේ මද්‍යම කාරක සභාවෙන් මේ 3 දෙනාගෙන් එක් අයකු තෝරාගණු ඇත.

දෙවැනි කාරනේ තමා අවශ්‍ය මුදල් සොයා ගැනිම.

ඒ සඳහා අපි අරමුදලක් පිහිටුවමු. තුසිත” නමින් බැන්කුවක්

 මම හිතල තියෙනවා රට ජාතිය බේරාගැනීමට තුසිත” නමින් බැන්කුවක් ගැන. තුසිත කියන්නේ තුන් සින්හලේ තහවුරු කිරීමේ බැන්කුව. තු.සි.ත. අරමුදල. මීට වසර10කට පමණ පෙර සෙන්කඩගල එක්සත් බෞද්ධ සන්ගමයට ඉදිරිපත් කළා මේ යෝජනාවනමුත් ක්‍රියාත්මක කළේ නැත

එය පසුව ජාතික බැන්කුවක් බවට පරිවර්ථනය කරගන්ට පුලුවන්

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

දැනට රටේ පවතින දේශපාලන තත්වය පිලිබඳ කෙටි සමාලෝචනයක්

දැනට රටේ සිදුවෙමින් පවතින දෙවල් දෙස විමසිල්ලෙන් බලනවිට මට පෙනෙන්නේ සියළුම දේශපාලාන්පක්ෂ අවුලෙන් අවුලට ගිහින්.

 දිනපතා වෙනස් වෙනවා.සිටින සහ ඉන් කැඩී ගිය අය කන්ඩායමේ එකා, දෙන්නා ප්‍රේමාදස එක්ක එකතුවෙනව. ටික දෙනෙක් රනිල්ට එකතු වේවි. තවත් පිරිසක් වෙන සන්ධානයක් හැදීමට උත්සාහ කරයි.කොහොම උනත් අවසානයේ ප්‍රේමදාගෙ කන්ඩායම අනුර කුමාරගෙ කණ්ඩායමට වඩා පර්ලිමෙන්තුව  තුල ප්‍රබලවෙයි.පර්ලිමෙන්තු චන්දය තිබ්බත් කිසිම පක්ෂයකට රජයක් පිහිටුවීමට ප්‍රමානවත් ආසන සක්‍යාවක් ලැබෙන්නේ නෑ. නමුත් පවතින තත්වය අනුව සහ ඉදිරියේදී වෙනස්වන සාධක අනුව අනිවාර්‍යෙන්ම ප්‍රෙමදාසගේ කණ්ඩායම කොහොමටත් මුල් තැනට එයි.  එසේ වූ විට අර පජතික ලැයිස්තුවෙන් ලැබෙන ඈයොයි අඩුපාඩුවට දෙමල, මුස්ලිම් මන්ත්‍රී වරුන් අරගෙන සජිත් පෙරහැර පටන් ගනියි.මේ අතර රට තුල පවතින අසහනය නිසා අනිවාර්‍යෙන්ම අනුර 2 වැනි තනට එයි ස්සම්හාර්විට ඔහුට 25-30වත් ලැබෙයි. එසේ වූ විට අනිවාර්යෙන්ම විපක්ෂයේ නායක කම ඔහුට හිමිවෙයි.

අනෙක් අතින් ජනාධිපති මැතිවරණය පළමුව පැවැත්වුවහොත් ඒත් ප්‍රේමාදස 1 මු තැනට එයි,එහෙත් කිසිම අපේක්ෂක්යෙකට 50% නොලැබෙන නිසා අනිවාර්යෙන්ම 2වැනි මනාපයට යන්ට වෙනවා.ජනතාව තුල දේශපාලකයින්ට සහ මෙම ක්‍රමයට ඇති අප්පිරියාව නිසාම මම හිතන්නේ 2 වැනි මනාපෙන්වත් 50% ප්‍රේමදාසට ළැබෙයි කියල මම හිතන්නෙ නෑ.ලැබුනොත් ඔහු ජනාධිපති

 මේ අතර කොලඹ කේන්ද්‍රකොට ගත් විශාල සින්හල බෞද්ධ විරෝධී ව්‍යාපාරික ප්‍රජාවක්, කතෝලික සභාව සහ ඇමෙරිකාව ඇතුලු විශාල පිරිසක් රනිල් වටේ එක්වෙයි. ඒ අතරේ රනිල් දිවාරෑ නිදි නැතිව උතුරේ නැගෙනහිර සහ උඩරට වතුකරයේ චන්ද ලබාගැනීමට වලිකනවා.දෙමල මුස්ලිම් චන්ද ටික එකතුකර ගත්තොත් දිනන්ට පුලුවන් කියන විස්වාසයෙන් ඔහු ක්‍රියා කරනවා.  ඒ ජනාධිපති මැතිවරණය පළමුවෙන් තිබ්බොත්. ඔහු හිතනවා ඇති ඉන්දියාවේ සහ ලෝක දෙමල සන්සදයේ ආධාරයෙන් ලන්කාවේ දෙමල මුස්ලිම් චන්ද ලබාගත්තොත් ඇමෙරිකාව ඇතුලු රටවල ආධාරයෙන් තමන්ට බලයට එන්ට පුලුවන් කියලා. හැබැයි ඒක දවල් හීනයක් පමණි. මොකද ඔහුට සින්හල බෞද්ධ චන්ද ලැබෙන්නෙ නෑ.සින්හල බෞද්ධ චන්ද නැතිව මේ රටේ කිසිවෙකුට ජනාධිපති වෙන්ට මේ කපේදීනම් බෑ. 

ඕනෑම පාර්ලිමෙන්තු චන්දයකදී දෙමලු චන්දෙ දෙන්නෙ දෙමල කෙනෙකුට. මුස්ලිම් මිනිසුත් මුස්ලිම් මනුස්සයෙකුට.ඊට පස්සෙ රජයක් පිහිටුවීමට ආසන නැති ප්‍රෙමදාට හේත්තුවෙලා ඇමැතිකම් ලබාගනීවි.පොහොට්ටුවෙන් ඉවත්වු අයට යනඑන තැනක් නැතිව ප්‍රේමදසාට එකතුවෙල ඇමැතිකම් ගනියි. මේ අනුව ඊලඟ චන්දෙදී පොහොට්ටුවට ආසන 10ක් ලැබුනොත් ඒකත් පුදුමයක්.අවසානයෙදී නොපෙපුන පොහොටොට්ටු කාරයින්ද හුලඟ හමන පැත්තට යයි. එසේ වූ විට ප්‍රේමදාස  විරෝදී සියලු දෙනාම එකතුවි අනුර දිසානයක විරුද්ධ පක්ෂයේ නායකයා කරගනියි. අවසානයේදී නැවතත් 1948 සිට මෙතෙක් සිදු වූ පරිදිම වසර 2566ක් පැරණි මේ සින්හල රට හා ජාතිය පාවාදීමේ මේ ශ්‍රී ලන්කාවේ මේ දේශපාලන පෙර හර ඉදිරියටම යනවා.

ජනාධිපති වරණය.

2024 ජනාධිපති වරණයත් මේ අවුරුද්දේ තියනවාළු. රනිලුත් පොදු අපේක්ෂ්කයා වශයෙන් එනවාලු. ඔහු ආවොත් සියළුම දෙමළුන්, මුස්ලිම්, කතෝලිකයින් ඔක්කොම රනිල්ට. ඇමෙරිකාව ඇතුලු සියලුම විදේශ බලවේගත් ඔවුන්ගේ $ ලුත් රනිල්ට. ඔහු දිනීමේ අවකාෂය එතකොට වැඩි.හැබැයි ඔහු දෙවනි වරටත් බලයට ආවොත් මේ රටේත් ,සින්හලයාගේත් බුද්ධාගමේත් අවශානය එතනයි. ඔහු දෙවනි දොන් ජුවන් ධර්මපාල කෙනෙක්වනවා නොඅනුමානයි. දොන් ජුවන් ධර්මපාල පෘතුගීසීන්ට දුන්නේ සීතාවක රාජධානිය පමණයි මේ පෘතුගීසිකාරය, රනිල්, ලන්කාව වටා මහසමුද්දරයද ඇතුලු මුළු රටම පාවාදෙනවා සිකුරුයි.

ඒ අභියෝගයට මුහුන දීමට ඇති එකම,එසේම හොඳම උපායක් ගැනයි මම මේ හිතන්නේ.හැබැයි සින්හල බෞද්ධයින් නම් ඔහුට චන්දය දෙන්නෙ නෑ දෙමළ ලෝක සන්සද්ය, බටහිර රටවල් සහ ඉන්දියාව ඇතුලු  සින්හල බෞද්ධයින්ට සහ ශ්‍රී ලන්කාවට විරුද්ධ සියලු දෙනාම ඔහුට සහයෝගය දෙයි. ඇමරිකාව ඩොලර් වපුරයි. එමනිසා සියලුම සින්හල බෞඩ්ද්ධයින් ඔහුට චන්දය දීමෙන් වැලකී නොසිටියහොත් ඔහු දිනනවා.  කිසිම ජනවරමක් නැතිව රාජ්පක්ෂලාගේ තකතිරු වැඩ නිසා පිනට අවිල්ලා වතු දෙමලුන්ට උඩරට දීමටත් උතුරු නැගෙනහිර මේ රටෙන් 1/3 සහ වෙරලි 2/3ක් 13 යටතේ දීමටත් ධීමටත් මේ තරම් එලිපිට දේශද්‍රෝහී ජාතිද්‍රෝහි ලෙස ක්‍රියා කරනවානම් චන්දෙනුත් දින්නොත් කොහොම කරයිද කියලා අපටට හිතාගන්ටවත් බෑ.

2024 ජනාධිපති වරණයත් මේ අවුරුද්දේ තියනවාළු. රනිලුත් පොදු අපේක්ෂ්කයා වශයෙන් එනවාලු. ඔහු ආවොත් සියළුම දෙමළුන්, මුස්ලිම්,  කතෝලිකයින් ඔක්කොම රනිල්ට. ඇමෙරිකාව ඇතුලු සියලුම විදේශ බලවේගත් ඔවුන්ගේ $ ලුත් රනිල්ට. ඔහු දිනීමේ අවකාෂය එතකොට වැඩි.හැබැයි ඔහු දෙවනි වරටත් බලයට ආවොත් මේ රටේත් ,සින්හලයාගේත් බුද්ධාගමේත් අවශානය එතනයි. ඔහු දෙවනි දොන් ජුවන් ධර්මපාල කෙනෙක්වනවා නොඅනුමානයි. දොන් ජුවන් ධර්මපාල පෘතුගීසීන්ට දුන්නේ සීතාවක රාජධානිය පමණයි මේ පෘතුගීසිකාරය, රනිල්, ලන්කාව වටා මහසමුද්දරයද ඇතුලු මුළු රටම පාවාදෙනවා සිකුරුයි.

ඒ අභියෝගයට මුහුන දීමට ඇති එකම,එසේම හොඳම උපායක් ගැනයි මම මේ හිතන්නේ.හැබැයි සින්හල බෞද්ධයින් නම් ඔහුට චන්දය දෙන්නෙ නෑ දෙමළ ලෝක සන්සද්ය, බටහිර රටවල් සහ ඉන්දියාව ඇතුළු  සින්හල බෞද්ධයින්ට සහ ශ්‍රී ලන්කාවට විරුද්ධ සියලු දෙනාම ඔහුට සහයෝගය දෙයි. ඇමරිකාව ඩොලර් වපුරයි. එමනිසා සියලුම සින්හල බෞද්ධයින් ඔහුට චන්දය දීමෙන් වැලකී නොසිටියහොත් ඔහු දිනනවා.  කිසිම ජනවරමක් නැතිව රාජපක්ෂලාගේ තකතිරු වැඩ නිසා පිනට ඇවිල්ලා වතු දෙමලුන්ට උඩරට දීමටත් උතුරු නැගෙනහිර මේ රටෙන් 1/3 සහ වෙරලි 2/3ක් 13 යටතේ දීමටත් මේ තරම් එලිපිට දේශද්‍රෝහී ජාතිද්‍රෝහි ලෙස ක්‍රියා කරනවානම් චන්දෙනුත් දින්නොත් කොහොම කරයිද කියලා අපටට හිතාගන්ටවත් බෑ.

මේ සියළු උවදුරු වලින් මේ රටත්, ජාතියත්, සම්බුද්ධ සාශනයත් බේරා ගෙන  මේ රට නැවතත් පෙරදිග ධාන්‍යාගාරය සහ ආසියාවේ ප්‍රාතිහාර්‍ය බවට පත්කර ගැනීමට ඇති එකම මඟ, ධීර,වීර, කෘථ හස්ථ ඔදවත්, තෙදවත්, චරිතවත්, එසේම ධර්මාසෝක රාස්ඨ්‍රපාලන සම්ප්‍රදාය දන්නා සින්හල බෞද්ධනායකයකු වටා යෝධ පෞරක් මෙන් රොක්වූ එවැනිම කෘත හස්ථ .විද්වත් ණැනවත් ජාති වාත්සල්‍යයෙන් හා දේශප්‍රේමයෙන් පිරුණු ජනහිතකාමි රාජ්‍යසේවා ජාතික බල හමුදාවක්  ගොඩ නැගීමෙන් පමණි.

මම යෝජනා කරණ පහත සඳහන් වැඩ පිලිවෙල අකුරට ක්‍රියාත්මක කලොත්, ඒ වටේ දෙශසප්‍රේමි පිරිසක් එක් උනොත්, අද දේශපාලකයින් ගැන රටේ තිබෙන කළකිරීම අනුව 2025 පර්ලිමෙන්තු චන්දයෙන් අපේ කන්ඩායමට නියත වශයෙන්ම ජයගන්ට පුළුවන් කියලා මම හිතනවා. ජාතිය මේ උවදුරෙන් බේ රාගැනීමට සහ නව මඟකට හැරවීමට ඇති එකම මඟ ඒකයයිද මම සිතමි.

තම උපන් රට සහ ජාතිය ගැන ආදරය ඇති පිරිසක් එක්වුවහොත් අදිෂ්ඨානය, නොපසුබස්නා උත්සාහය සහ ඇප කැපවීම ඇත්නම්, බැරිය කියා දෙයක් මේ ලෝකයේ නැත. මිනිසුන් හඳටත් ගියා නේ..

සකස්කිරීම:දේශමාන්‍ය ආචාර්‍ය සුදත් ගුණසේකර.

(2023 අප්‍රේල් 23 ද මගේ නිවසට වැඩි ගරු ඕමාරේ කස්සප නායක හිමියන් සමඟ කරන ළද සාකච්චවකින් පසු උන්වහන්සේගේ ඉලිම මත සකස් කරණ ළද ලිපියක්)

Ministry of Defence  – Media Centre

The exposition of the Sacred Omniscient Relics of Deegawapiya Stupa and the Crest-Gem commenced at Minuwangoda Rajamaha Viharaya today (Jan 23). These revered articles will remain there until the morning of January 25.

Further, arrangements have been made for the public veneration of these revered articles at the Diwulapitiya Sri Jothikaramaya, Katuwagoda from January 25 to 27, at Mirigama Shasanawardhana Piriwen Maha Viharaya from 27 to 29 and at Maddepola Raja Maha Viharaya, Giriulla from 29 to 31.

The ‘Deegawapiya Trust Fund’ is known for its philanthropic endeavours in favour of the Deegawapiya restoration project that has been launched to generate funds to restore the former glory of Deegawapiya Stupa, which was damaged due to various invasions.

Hence, the Devotees have the opportunity to witness and worship the Sacred Omniscient Relics and they also can support this meritorious act by making financial contributions to the restoration project.

චානක බණ්ඩාරගේ

‘අපි තමයි හොඳටම කළේ’  න්‍යාය බොහෝ ලෙස ප්‍රචලිත වුයේ 2009 යුධ ජයග්‍රණයෙන් පසුවය.

ශ්‍රී ලංකාව යනු මුළු ආසියාවේම ආශ්චර්ය (Wonder of Asia) බවට වූ සංචාරක ප්‍රවර්ධන වැඩසටහන් එවකට තිබු රජය විසින් ආරම්භ කෙරිණ. මේ ගැන සෙසු ආසියානු රටවල වැඩි කැමැත්තක් නොතිබීණ. කෙසේ වෙතුදු, එකී රජයට තමනට එරෙහිව නැඟුණු අභූත යුධ අපරාධ චෝදනා වැරදි බව ලොවට පෙන්වා දීමේ හැකියාවක්/ශක්තියක් වත් නොවීය.

2022 කොරෝනා සමයේ මුළු ලොවෙන්ම ‘අපි තමයි හොඳටම කොරෝනා සුව කළේ’ යයි පාරම් බෑවෙමු. ඇත්තවශයෙන්ම එවිට ලොව වැඩිම කොරෝනා මරණ ප්‍රතිශතයන් වාර්ථා වු රටක් වුයේ ශ්‍රී ලංකාවය.

අපට තරම් හොඳින් ග්‍රන්ථාරූඪ කරන ලද ඉතිහාසයක් ලොව වෙනත් කිසිම රටකට නැතයි කීවේ පොන්නම්බලම් රාමනාදන් මහතා 20 ශත වර්ෂයේ මුල් භාගයේදීය. ඒ, මහාවංශයට ඉමහත් ගෞරවයක් ලබා දීම සඳහාය. මිහිඳු හිමියන් විසින් බුද්ධ ධර්මය ගෙන ඒමෙන් පසු අති විශිෂ්ට ශිෂ්ටාචාරයක් මේ රටේ බිහි විය. ඒ වැව, දාගැබ සහ බෞද්ධ ගම පදනම් කරගෙනය. දේවානම්පියතිස්ස රජතුමා මේ රටේ සිංහල බෞද්ධ ශිෂ්ටාචාරයක් බිහිකිරීමේ පුරෝගාමී රජතුමාය.

නමුත්, ‘අපි තමයි හොඳටම කළේ’  න්‍යාය යටතේ දැන් අපට මුළු ලොවම පිළිගත් සහ විශ්මිත වූ  ඒ ශ්‍රේෂ්ට ඉතිහාසය මදිවී ඇත. ඒ නිසා අප මොහෙන්දජාරෝ හරප්පා, ඉන්දු වැළි වැනි ලොව පිළිගත් ඉපැරණිම ශිෂ්ටාචාරවලටත් වඩා පැරණි, අති විශිෂ්ට වූ ශිෂ්ටාචාරයකට උරුමකම් කියන්නෝ යයි පාරම් බාමූ.  

මේවා නිසා අපි අපේ තිබෙන ඉතිහාසයත් නැති කර ගන්නෙමු.

අපේ නියම, සත්‍ය ඉතිහාසය පසෙකළා අප දැන් ප්‍රබන්ධමත් ඉතිහාසයක් ගැන කථා කරමු. මේ බොරුව හඳුන්වා දුන් රටම පිළීගත් එක් ප්‍රසිද්ධ පුරාවිද්‍යාඥයෙක් සිටී. මොහු ගම්පහ දිස්ත්‍රික්කයේ රජයේ විශ්ව විද්‍යාලයක පුරා විද්‍යා අංශයේ ප්‍රධානියාද වේ. ඉතා ප්‍රසිද්ධ  මොහුට ජනතාව වන්දනා මාන කරන තත්ත්වයක් අද ඇත. මන්ද, මොහු ජනතාව නොමඟ යවන බොරු උසස් ඉතිහාසයක් ඔහුගේ ‘නොනවතින ඉතිහාසය’ වැනි නමකින් හඳුන්වන යු ටියුබ් වැඩ සටහන සහ වෙනත් මාර්ග වලින් ප්‍රචලිත කරන බැවිනි.  

එම වැඩසටහන් වනාහි ඉතිහාස ෆැක්ටරියකි. මොහු අද කියන ඉතිහාසය නොවේ හෙට, අනිද්දා සහ ඊළඟ සතිවල/මාසවල කියනුයේ. 

මේ පුරාවිද්‍යාඥයයාට/මහාචාර්යවරයාට අනුව ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ (මීට වසර 3,500  – 50,000) ලොව සෙසු ජාතින් ගල් ගුහා වල වෙසෙද්දී අප මෙහි වෙන ලොව කොහි වත් නොතිබූ ශ්‍රේෂ්ට ශිෂ්ටාචාරයක් පවත්වාගෙන ගියෙමු. මොහුට අනුව ලොවට සහල් (අවුරුදු 49,000 පෙර), යකඩ,  බාර්ලි/ඕට්ස් (අවුරුදු 49,000/10,000/8,000 පෙර – විවිධ වැඩසටහන් වල විවිධ කාලයන් දී ඇත) හඳුන්වා දුන්නේ අපයි.

නැත, මේවා හඳුන්වා දුන්නේ පිළිවෙලින් චීනය, චීනය සහ ඉශ්රායාලයයි (පලස්තීනය) – වසර 7,000 – 8,000ට පෙරය.

මෙතුමා පවසන අයුරින් ඒ කාලයේ අපේ රජවරු විදේශවලට තානාපති වරු යැවූහ, අපේ කාන්තාවෝ ඇහි බැම පාට කිරීම වැනි උසස් රූපලාවන්‍යය කටයුතු වල නියැලුණාහ. මොහු මේ කියන්නේ ගල් යුගය ගැන බව අප සිහිතබා ගත යුතුයි.

විජය රජු වැනි සල්ලාල, සෙල්ලක්කාරයෙක්ගෙන් සිංහලයා පැවතෙන්නේය යන්න පිළිගැනීම මෙම පුරාවිද්‍යාඥ/මහාචාර්යවරයාට, සමහර සංඝයාවහන්සේලාට ඉතා මදි කමක් වී ඇත. වසර  2,000ට වැඩි කාලයක් පුරා ලොවම පිළිගත් එම ඉතිහාසය දැන් ඉතා සීග්‍රයෙන් ක්ෂය වෙමින් යයි. ‘අපි තමයි හොඳටම කළේ’  න්‍යාය නොව තමනට අවශ්‍ය  වෙනත් විෂම චේතනා වෙනුවෙන් (බෙදුම්වාදී වැනි) අපේ ඉතිහාසය වෙනස් කරගැනීමයි මෙහිදී සිදු වන්නේ. ඒ කර්තව්‍ය ඉතා මැනවින් සිදු වෙමින් පවතී.

දරුවන්ගේ පාසැල් පෙළ පොත් වලින් විජය, දේවානම්පියතිස්ස, මහින්ද හිමි, සංඝමිත්තා තෙරුණිය, දුටු ගැමුණු, විහාර මහා දේවී  යන නාමයන් ගිලිහී ගොසිණි, නැත්නම් ඔවුන් ගැන වන සඳහන් ඉතාම අල්පය.

ශ්‍රී ලංකා ජාතියේ මී මුත්තා උගන්ඩාවේ (හෝ එවැනි නැගෙනහිර අප්‍රිකානු රටක) බිහිවූ හෝමෝ සපියෙන් ලෙසට පාසැල් පෙළ පොත් වල ශ්‍රී ලංකා ඉතිහාසය වෙනස් කිරීමට හැකිවීම තමන්ගේ පුද්ගලික ජයග්‍රහණයක් යයි මේ පුරාවිද්‍යාඥයා/මහාචාර්යවරයා පවසයි. සිංහලයා විජයගෙන් නොව මේ හෝමෝ සපියෙන්වරුන් අතරින් පසුව පැණ නැගුන ජාතියක්  බව නොකියා ඔහු කියයි. ශ්‍රී ලංකාවේ දෙමළ අයද මේ හෝමෝ සපියෙන්ගෙන් මෙරට තුලම බිහිවූ ජාතියක් බවයි ඔහු පවසන්නේ.

මෙතුවක් කල් තිබු පිළිගැනීම වන අපේ දමිළ සහෝදරවරු සිංහලයාට බොහෝ පසුව තමිල්නාඩුවෙන් මෙරටට ආ අය බවට වන පිළිගැනීම මොහු බැහැර කරයි.

අපේ දමිළ සහෝදරවරුන්ගේ නිජභිම තමිල්නාඩුව නම් (එහි දෙමළ ජනගහනය කෝටි 8ට එහාය), ඔවුනගේ නිජභිම ශ්‍රී ලංකාවේද විය නොහැක. කිසිම ජාතියකට සම්භවයන් (origin) දෙකක් තිබිය නොහැක.

විජයාගමනය, මහින්දාගමනය, මහාවංශය  බොරු යන අවබෝධයක් මේ පුරාවිද්‍යාඥයා/මහාචාර්යවාරයා ලබා දෙයි. ප්‍රභාකරන්/ඇන්ටන් බාලසිංහම් කීවේද මේ දේමයි. මිහිඳු හිමි පැමිණීමට ප්‍රථම මේ රටේ බුද්ධාගම පැවතීය යන බොරුව මොහු ප්‍රචාරණය කරන්නේ අපේ ශ්‍රේෂ්ට සිංහල බෞද්ධ ශිෂ්ටාචාරය අවතක්සේරු කිරීමටයි (බුදුන් වහන්සේ තෙවරක් ශ්‍රී ලංකාවට වැඩම කලේ බෞද්ධ ධර්මය ප්‍රචාරය කිරීමට නොවේ. ඒ කර්තව්‍යයේ වගකීම  උන්වහන්ස්සේ සිය පිරිනිවන් මංචකයේදී සක්‍රයාට පැවරුහ. සක්‍රයා එය සමන් දෙවිදුන්ටත්, සමන් දෙවියන් එය තමන්ට අමතරව දැඩිමුන්ඩ දෙවියන්ටත් පැවරුහ).

බුදු දහම අදත් මේ රටේ හොඳින් වැජභෙන්නේ දෙවානම්පිතිස්ස/ මිහිඳු හිමි කදිම සුසංයෝගය නිසාය. ඔවුහු මේ රටේ බුද්ධාගම ස්ථාපනය කලේ ඉතා හොඳ, ශක්තිමත් අත්තිවාරමක් මතය. මේ පුරාවිද්‍යාඥයා/මහාචාර්යවාරයා කියන අයුරෙන් සැළසුමක් නොමැති, ‘කඩ චොහොරුවක්’ මෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ බුද්ධ ධර්මය ස්ථාපිත නොවුණි.

මේ පුරාවිද්‍යාඥයා/මහාචාර්යවාරයාට  අනුව සිංහලයාට ඇත්තේ දෙමළ සම්භවයක් විය යුතු අතර ශ්‍රී ලංකාවේ සිටී රජවරුන් බොහොමයක් දෙමළ හෝ දෙමළ සම්භවය වුවෝයි.

බලවත් කණගාටුවට සහ භයානක කරුණ නම් මොහුගේ බොරු බොහොමයක් පාසැල් පෙළ පොත් වලට (ඔහුම සම- සම්පාදකත්වය දරන) දැන් අඩංගු කර තිබීමයි.

අප දන්නා තරමින් ලොව කිසිම පිළිගත් ඉතිහාසඥයෙක්/ පුරාවිද්‍යඥයෙක් අපේ මේ පුරාවිද්‍යඥ/මහාචාර්යවරයාගේ ඊනියා නව සොයාගැනීම් සත්‍ය බවට සනාථ කර නොමැත.

හුදු මිත්‍යාවක් වන රාවණා ශ්‍රී ලංකාවේ රජ කෙනෙක් ව සිටී බවට බෙදුම්වාදයට හොරෙන් උදව් දෙනවා යයි චෝදනා ලැබු දෙමළ ආධිපත්‍ය ඇති රුපවාහිනි මාධ්‍යය (ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රධානතම), සංකර FM නාළිකා ඉතා රසවත් වැඩසටහන් මඟින් 1990 මැද භාගයේ පටන් ජනතාව තුලට කාවැද්දුහ. එසේ කරන ලද්දේ ‘අපි තමයි හොඳටම කළේ’  න්‍යායට අනුගතවීමට නොව බෙදුම්වාදී අදහස් තීව්‍ර කර අප රටේ ඇති පැහැදිලි ඉතිහාසය අවුල් කිරීමටය. රාවණා ද්‍රවිඩ බව පෙන්වා  ද්‍රවිඩ බෙදුම්වාදීන්ට නව අත් වැළක් සැපයීමටය.

‘අපි තමයි හොඳටම කළේ’ න්‍යාය අදහන උගත් බෞද්ධ භික්ෂූවහන්සේලාද මේ බොරු බේගල් වලට අසුවුහ. එය ඛේධ ජනකය.

රාමා – සීතා දෙදෙනා ඉන්දියාවේ සමහර හින්දුන් තදින් අදහන නිසා ශ්‍රී ලංකාවේ අපද රාවණා පිළිගත යුතුය යන අතර්කානුකූල මතය මෙහි සමහරු ඉදිරිපත් කරති.  හින්දු දේශයක් වූ ඉන්දියාව රාමා – සීතා කථාව සැමදා පිළිගතී. එහි වරදක් නැත. ඉන්දියාව දැන් බලගතු රටක් නිසා අපද ඔවුන් සමඟ යමින් රාවණයෙක් මෙහි සිටියේය කියා පිළිගත යුත්තේ මන්ද? අප ඉන්දියාවේ යටත් විජිතයක් නොවේ.

රාමා – සීතා – රාවාණා සිංහලයාට කිසිසේත්ම අදාළ නොවේ. සිංහලයා බිහිවුයේ විජයගෙණි.  ඒ නිසා, විජයට පෙර සිටී රාවණා සිංහලයෙක් විය නොහැක. රාවණා කුවේණි වැනි හෙළයෙක් යයි කියා අප කීවත් (අපේ පුරාවිද්‍යඥ/මහාචාර්යවරයා කියන්නේ කුවේණි දෙමළ කියාය) ජාත්‍යාන්තරය එය පිළිනොගනී. ඔවුන් සැම කියන්නේ රාවණා ද්‍රවිඩයෙක් කියායි.

රාවණා පිළිගැනීමෙන් අප කරන්නේ සිංහලයාට පෙර ද්‍රවිඩයන් මෙහි විසුහ යන බෙදුම්වාදි ඊලාම් මතයට උඩ ගෙඩි දීමය.

මේ කරුණ පෙන්වා ජාත්‍යාන්තර නිතීය යටතේ ඊලාම දිනාගැනීමට විග්නේස්වරන්, සිද්ධාර්ථන් (අරූන් නොවේ), සුමන්තිරන් වැන්නන් අනාගතයේදී උත්සහ දරනු ඇත.

අපේ කිසිදු ඉතිහාස පුරා ග්‍රන්ථයක රාවණයෙක් මෙහි සිටියාය කියා ලියැවී නැත. එවැන්නෙක් මේ රටේ සිටියේය යන්න සනාථ කෙරෙන කිසිම පුරා විද්‍යා සාක්ෂියක් මේ දක්වා හමුවී නොමැත. ඒ නිසාය රාවණාවාදීන් කාශ්‍යප රජ විසින් තනන ලද සීගිරිය රාවණාගේ නිර්මාණයක්ය යන බොරුව ප්‍රචාරය කරනුයේ.

රාවණා ඇල්ල, රාවණා කන්ද, රාවණා දේවාල වැනි නම් වලින් ස්ථාන අප රටේ තිබෙන බව ඇත්තය. මේවායේ රාවණා යනුවෙන් අදහස් කරන්නේ රාවණා යන රජෙක් ගැන නොව ‘ශබ්ධ’ යන අර්ථයයි. රාවණා ඇල්ල ඉතා ශබ්ධය (‘ශබ්ධ ඇල්ල’).

සිතා එළියට ඒ නම ලැබුනේ රාමායනයේ එන සිතා නිසා නොව නුවරඑළිය දිස්ත්‍රික්කයේ ඉතාම සීත ගමක් වීම නිසායි. ශ්‍රී පාදයේ ඇති සීත ගඟුලට ඒ නම ලැබුනේ එහි ඇති අධි ශීත වතුර  මිස රාමායණයේ එන සිතා නිසා නොවේ.

 ‘අපි තමයි හොඳටම කළේ’ යන න්‍යාය යටතේ බුදුරාජාණන් වහන්සේ උපන්නේ දඹදිව නොව ශ්‍රී ලංකාවේය යන අමූලික, අසත්‍ය මතයක් ගොඩ නඟමින් සිටින පිරිසක් ඇත. මේ මිත්‍යාව ප්‍රචලිත කිරීම දැන් ඉතා තීව්‍ර වී ඇත. බොහෝ අය දැන් මේ කථාව විශ්වාස කිරීමට පටන් ගෙන ඇත. මෙය මෙරටින් පමණක් නොව මුළු ලොවින්ම බුදු දහම විනාශ කිරීමේ කුමන්ත්‍රණයක් විය හැක.

පුරාණ රජ දරුවන් අටමස්ථාන බිහි කලේ මනා සැළසුම් සහගතව, ක්‍රමවත් ලෙසටය. ශ්‍රී මහා බෝධිය සහ රුවන්වැලි මහාසෑය අටමස්ථානාවලින් ප්‍රමුඛස්ථානය ගනී. ‘අපි තමයි හොඳටම කළේ’ යන න්‍යාය තදින්ම පිළිපැදී  අපේ ‘නුතන රජවරුනට’ රුවන්වැලි මහාසෑයට සරිලන, සමාන චෛය්තයක් නිර්මාණය කිරීමට බෙහෙවින් අවශ්‍ය විය. මෙයින් අටමස්ථාන සංකල්පය පරළ වී නවමස්ථාන යන නව සංකල්පයක් බිහි වන බවත්, ඉදි කරන ලද නව චෛත්‍යය රුවන්වැලි මහාසෑයට ‘තරඟයක්’ දෙන තත්වයක් උදා විය හැකි බවත් මොවුනට ඒතරම් කාරණයක් නොවීය. අදත් රාත්‍රී කාලයේදී රුවන්වැලි මහාසෑයට නොලැබෙන විදුලි අලංකරණයක් රජයෙන් මේ නව චෛත්‍ය රාජයාණන්ට ලබාදේ.

අද හතු පින්පෙන්න්නක් මෙන් රහතුන් වහන්සේලා, අවලෝකතේශ්වර වැනි බෝධි සත්වයන් වහන්සේලා පහළ වෙත්. මේවා ගැන අප පුදුම විය යුතු නොවේ. ඉදිරියේදී විවිධ ව්‍යාජ බුදු වරුන්ද පහළ වනු ඇත. මේ සියල්ල ‘අපි තමයි හොඳටම කළේ’ න්‍යායට අනුකූලය.

ශ්‍රී ලංකාව තරම් ආචාර්ය, මහාචාර්ය වරු සිටින රටක් වෙන කොහෙවත් නැති විය හැක. හාස්‍යයට කරුණ නම මේ බොහෝ දෙනෙකුට පළමු උපාධිය වත් නැත. වර්ෂාවකට වත් විශ්ව විද්‍යාලයකට ගොස් නැති අයයි මේ බොහෝ දෙනෙක් . අපි ‘අපි තමයි හොඳටම කළේ’ රටක් නිසා මේ ගැන පුදුම විය යුතු නැත.

‘මහාචාර්ය’ යන පදවිය භාවිතා කල හැක්කේ විශ්ව විද්‍යාලයක එම මහාචාර්ය පදවිය දරන තුරු පමණි. ඉන් ඉවත්වූ පසු ඔවුනට ආචාර්ය ලෙස හඳුන්වා ගත හැක. නමුත්, අද ශ්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුවම ඊනියා මහාචාර්යවරු  කොපමණ වේද? මාධ්‍ය ආයතනවල, රාජ්‍ය /පෞද්ගලික ආයතනවල පඳුරකට ගැසූ පසු මහාචාර්යවරු 10 -12ක් පමණ විසි වෙත්.

‘අපි තමයි හොඳටම කළේ’  න්‍යාය පිළිපදින්නන් අධි මානසික ව්‍යාධියෙන් පෙලෙන්නෝයි (superiority complex). මෙහි විභවය නම් අඩු මානසික ව්‍යාධියයි (inferiority complex). මේ දොගොල්ලම යම් තරමින්   මානසික රෝගීන් විය හැක. අවශ්‍ය අයට වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ලබා දුන මැනවි. වඩාත්ම අවශ්‍යවනුයේ මේ අයට හොඳ/නරක කියා දී, මොවුන් මඟින් රටට/සමාජයට වන විශාල හානිය පැහැදිලි කර දීමය.

මාධ්‍ය නිවේදනය ආචාර්ය දසරත් ජයසූරිය සභාපති ස්පර් සංවිධානය ඔස්ට්‍රේලියාව 

18/01/2024

ශ්‍රි ලoකාවේ සාමය, ඒකීය භාවය සහ මානව අයිතීන් රැකීම උදෙසා, දැනට දශක ‌‌දෙකකට අධික කාලයක් ඕස්ට්‍රේලියාවේ සිට අඛණ්ඩව කටයුතු කරනු ලබන, දේශහිතෛශි ශ්‍රි ලාංකිකයින්ගෙන් සැදුම්ලත් ‘ස්පර්’ නමින් හදුන්වන අප සංවිධානය, ගෝලීය දෙමළ සංසදය සහ භික්ෂූන් හත්නමක් මගින් එලිදක්වා ඇති හිමාලයා ප්‍රකාශනයේ සඳහන් කරුණු සහ ජනාධිපතිවරයා විසින් යාපනයේදී 13 වෙනි සංශෝධ්‍නය සහ අදාල බලතල උපරීමයෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීම මැයෙන් කර ඇති රටට අහිතකර ප්‍රකාශවල යටි අරමුණු සහ ක්‍රියාන්විතයන් පිළිබඳව සිය බලවත් කනස්සල්ල ප්‍රකාශ කරයි.

• ජනාධිපත්තිවරයාට සහ මල්වතු හා අස්ගිරි මහා නායක ස්වාමීන් වහන්සේලාට මෑතකදී භාර දුන් හිමාලයා ප්‍රකාශනය මගින් දේශීයව සහ ජාත්‍යන්තරව යළිත් වරක් දෙමළ ජනතාවට අසාධාරණයක් සිදුවන බවට නිර්මාණය කරන මතයට සුජාතභාවය ලබා දී 13 වෙනි සංශෝධනය බලාත්මක කිරීමේ අඬහැරිය ශක්තිමත් කෙරේ. සත්‍ය තත්වය ඊට සපුරා පටහැනිය. උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත්වලන් පුරාවිද්‍යාත්මක වටිනාකමක් ඇති බෞද්ධ පුදබිම් පවා අන්තවාදී දෙමළ දේශපාලන කණ්ඩායම් විසින් සංවිධානාත්මකව විනාශ කරමින් ඇත. අපවෙත ලැබුණු අලුත්ම තොරතුරු අනුව, උතුරේ අන්තවාදී දෙමළ දේශපාලන කණ්ඩායමක් කුරුන්දි පුදබිමේ කෝවිලක් සෑදීමට මුල්ගල් තැබීමට සූදානමින් සිටින බව උතුරු පළාතේ ප්‍රධාන සංඝනායක ගල්ගමුවේ ශාන්තබෝධි හිමි පැවසූ බැව් වාර්තාවේ. 1988 දී කරන ලද 16 වැනි සංශෝධනයට අනුව සිංහල භාෂාව තවදුරටත් ශ්‍රී ලංකාව පුරා රාජ්‍ය භාෂාව හෝ පරිපාලන භාෂාව නොවන අතර, දෙමළ භාෂාවට ශ්‍රී ලංකාව පුරා රාජ්‍ය භාෂා තත්ත්වයට අමතරව පරිපාලන භාෂාව විය හැකිය. එමගින් උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත්වල වෙසෙන සිංහල ජනතාවට සිදුවන අසාධාරණය ගැන වගකිවයුත්තන් නිහඬය.

•  හිමාලයා ප්‍රකාශනය මගින් බලය බෙදීම සහ බලය බෙදා ගැනීම යන ක්‍රියාවලියන් අවධාරණය කරමින් ඊට අදාළව නව ව්‍යවස්ථාවක අත්‍යවශ්‍යතාවය ඉදිරිපත් කිරීමට සහ එමගින් ඊටත් එහා යන (13+) බලය බෙදා ගැනීමකට මඟ සකස් කරේ. ආරක්ෂක හමුදාවලට එරෙහිව යුධ අපරාධ චෝදනා එල්ල කිරීමේ ‍ ක්‍රිරියාවලිය නැවත කරලියට ගෙන ඒම සඳහා සත්‍ය සෙවීමේ කොමිසම නමින් පිහිටවීමට සූදානම් වන යාන්ත්‍රණයට මෙම ප්‍රකාශනය සුජාතභාවය ලබාදේ.

• Ø  හිමාලය ප්‍රකාශනයට අත්සන් තබා ඇති භික්‍ෂූන් ගැන රටේ බහුතර ජනතාව නොදන්නා අතර එම අවස්ථාවට එක් වී සිටි සියඹලාගස්වැව විමලසාර හිමියන් 2022 වසරේදී එල්.ටී.ටී.ඊ. හිතවාදීන් පිරිසක් සමඟ ඔවුන්ගේ උත්සවයකට සහභාගි වී සිටි අයුරු මාධ්‍යය තුළ සංසරණය වේ. මෙම ප්‍රකාශනයට අත්සන් තැබූ භික්‍ෂූන් වහන්සේලා  කවුරුන්ද, ඔවුන් විසින් සිදු කරන ඓතිහාසික පාවාදීමේ තරම, උක්ත ප්‍රකාශනය හා අදාළ කරුණු විමර්ශනය කිරීමෙන් මහනායක හිමිවරුන්ට මෙන්ම මහජනතාවටද වටහාගත හැකිය.

• Ø  උතුරු සහ නැගෙනහිර පළාත් 13 වෙනි සංශෝධනය මගින් ලබා දී ඇති බලතල උපරිමයෙන් යොදා ගනිමින් කටයුතු කළ යුතු බවත්, ඊට මාධ්‍ය රජය බාධා නොකරන බවත් එම බලතල ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා තමාගෙන් හෝ මධ්‍යම රජයෙන් අවසර ගැනීමට අවශ්‍ය නැති බවත්, ජනාධිපතිවරයා යාපනයේදී පවසා ඇත.  ජනාධිපතිවරයා 13 වෙනි සංශෝධනය සම්පූර්ණයෙන්ම බලාත්මක කරන බවට මීට පෙර කීප වතාවක්ම දැඩි ප්‍රකාශ නිකුත් කරනු ලැබුවද, පසුගිය වසරේ දී මහනායක හිමිවරුන්ගේ විරෝධය හමුවේ ඔහුට තම උපාය මාර්ගය වෙනස් කර ඇති බැව් ජනාධිපතිගේ එම ප්‍රකාශය, උක්ත හිමාලයා ප්‍රකාශනයේම දිගුවක් ලෙස පෙනී යයි.

පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී, 69 ලක්ෂයක ජනවරමක් ලබාදී  තෝරාගත් ජනාධිපතිවරයාගේ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශය තුළ හෝ ඔහු විසින් නව ව්‍යවස්ථාවක් සකස්කිරීම සඳහා පත් කළ කමිටුවේ නිර්දේශ තුළ 13 වෙනි සංශෝධනය බලා‍ත්මක කිරීමක් ගැන සඳහන් නොවේ. එම ජනවරම උඩු යටිකුරු කිරීමට කිසිදු ජනවාරමකින් පත් නොවූ වත්මන් ජනාධිපතිවරයාට සදාචාරාත්මක අයිතියක් තිබිය නොහැක. එබැවින්, මෙම අත්තනෝමතික උපාය මාර්ග සිතියම හකුලා ගැනීමට ජනාධිපතිවරයාට බල කිරීම සඳහා එක්වන ලෙස, රටේ ඒකීය රාජ්‍ය ව්‍යුහය අගයන දේශහිතෛශි සියලුම පාර්ශවයන්ගෙන් කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමු.  එසේ නොකරන පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සහ දේශපාලන පක්ෂ නායකයින් විසින් කරනු ලබන්නේ ශ්‍රී ලංකා ඉතිහාසයේ දූෂිතම පාවාදීම බැව් ඉතා කෙටි කලකින් ඔප්පු වනු ඇත.

ආචාර්ය දසරත් ජයසූරිය

 සභාපති ස්පර් සංවිධානය

ඔස්ට්‍රේලියාව

2024 ජනවාරි 18 

By Sarath Wijesinghe President’s Counsel (LL.M (UCL)), former Ambassador to UAE and Israel, President of the Lanka Ambassador’s Forum – United Kingdom, Solicitor in England and Wales, and Suchithra Withanage (LL.M (UK) (LL.M (UK) MBA (UK | Reading) LL.B (Hons) (UK)) Diploma in Law (UK) MCIArb (UK) MBCS (UK) MCMI (UK) ACIPR (UK) ASIArb (Singapore)

In recent times, Sri Lanka has found itself ensnared within the tendrils of a disturbing and rapidly escalating wave of criminal activities, spanning from larcenies and physical assaults to even more egregious acts such as homicides. This surge has cast a palpable specter of trepidation upon the populace, compelling the government to respond with the inception of Operation ‘Yukthiya’, a multifaceted initiative designed to stem the rising tide of criminal elements. However, this undertaking has not gone unnoticed on the global stage, as the international community, as well as UN experts, cognizant of potential human rights transgressions, raises their collective voices, advocating for a temporary suspension of the operation.
To fathom the origins of this contemporary crisis, one must probe into Sri Lanka’s historical posture towards criminals and substance users. The government’s historical leniency and/or negligence, inadvertently allowing the growth of organized criminal networks, has allowed these illicit entities to thrive with unwarranted impunity. Operation ‘Yukthiya’ thus emerged as a corrective endeavor, seeking to dismantle the deeply entrenched criminal networks that have insidiously taken root over the course of time.
The international consternation and calls for the suspension of the ‘Yukthiya’ are born out of legitimate apprehensions regarding potential human rights transgressions. Reports detailing extrajudicial actions and the utilization of excessive force have ignited consternation among human rights organizations and foreign governments alike. While these concerns bear validity, it is incumbent upon us to acknowledge the delicate tightrope the authorities are navigating, a precarious balance between ensuring public safety and upholding individual rights. A judicious examination of the dynamics at play is requisite for a holistic comprehension of the situation.
Undeniably, the paramount significance of safeguarding human rights cannot be overstated. Sri Lanka, akin to any other sovereign entity, is duty-bound to uphold the tenets of justice, equity, and individual liberties. Nevertheless, the imperative of addressing the surge in criminal activities looms large on the national agenda as well. The crux of the matter lies in the delicate equilibrium that must be struck between the preservation of individual rights and the maintenance of public safety. It therefore becomes imperative for the government to conduct an exhaustive review of Operation ‘Yukthiya,’ ensuring that the actions undertaken by law enforcement agencies remain firmly within the bounds of legality and respect for human rights. The subtleties of Sri Lanka’s challenges may elude the complete comprehension of the international community. These complexities, forged by deeply ingrained organized crime, historical leniency, a measure of negligence by stakeholders, and the imperative for immediate actions to ensure public safety, contribute to the convoluted environment within which ‘Yukthiya’ unfolds. There exists a compelling need to bridge the chasm in understanding between Sri Lanka and the international community, facilitating a discourse that acknowledges the unique circumstances prevailing on the ground.
The genesis of the leniency towards crime in Sri Lanka is a convolution of socio-economic factors, political considerations, and inherent challenges in law enforcement. Over the decades, the government’s reluctance to address these issues with appropriate resolve has sown the seeds of a negligent culture, providing a permissive milieu for the flourishing of criminal elements in all corners of the island, engendering and inconveniencing regular citizens. Unintentionally, this has given rise to the organized proliferation of criminal networks. The audacity of criminals, emboldened by the absence of severe consequences for their transgressions, has enabled them to establish and fortify their operations with alarming efficiency. The paucity of a robust deterrent has contributed to the emergence of sophisticated criminal enterprises, adept at orchestrating an array of illegal activities with a disconcerting degree of impunity. The consequence is an upswing in crimes spanning from the mundane to the heinous, including petty thefts to more egregious acts like assaults and even homicides involving gun violence, which have seen an alarming increase in recent months and have garnered publicity on a myriad of news networks. Law enforcement agencies are thrust into a confrontation not merely with individual malefactors but with well-connected, organized networks wielding profound influences. The surge in crime has metamorphosed into a systemic malady necessitating a comprehensive and multifaceted response.
In answer to the mounting wave of criminality, the Sri Lankan government therefore embarked upon ‘Yukthiya’, which endeavors to address the foundational causes of the surge in criminal activities, strategically dismantling the organized networks that have thrived under the umbrella of oversight. While subjected to international scrutiny, it is imperative to perceive this operation not merely as a subject of critique but as a necessary and audacious stride towards rectifying the systemic maladies that have beleaguered the nation.
In confronting the exigencies presented by the tide of criminality, Sri Lanka stands at the crossroads of an imperative, striking the appropriate balance between safeguarding individual rights and ensuring the sanctity of public safety. Operation ‘Yukthiya,’ therefore assumes a role of significance, demanding meticulous conduct cognizant of the potential for human rights transgressions, with a steadfast commitment to legal norms and international standards. The preservation of this balance necessitates a thorough and introspective review of the operation’s modalities, as the metastasis of criminal activities has reached a juncture where its unbridled proliferation poses a formidable threat to the societal fabric. The insidious rise of robberies, assaults, and sundry illicit endeavors has cast a pall of fear and insecurity, underscoring the inescapable urgency of decisive action. With each passing day devoid of resolute intervention, the influence of criminal networks grows deeper, rendering their eradication an increasingly Herculean task.
The permissiveness toward the crisis carries dire repercussions for the nation. Beyond the immediate jeopardy to public safety, escalating crime levels harbor the potential to nurture a culture of violence, corroding social cohesion and undermining the bedrock of a tranquil and harmonious society. The ramifications extend far beyond the direct victims of criminality, permeating the collective well-being of communities and the nation at large. In the face of this pressing challenge, governmental intervention is not merely a matter of desirability but an imperative. ‘Yukthiya,’ conceived as a riposte to the mounting crime levels, stands as an embodiment of law enforcement’s acknowledgment of the gravity of the situation. This endeavor aspires to dismantle the organized crime networks, with the overarching goal of reinstating a semblance of security and well-being for the citizenry.
Furthermore, it can be observed that concurrently with governmental endeavors, the nexus of community engagement and heightened awareness assumes an indispensable role in navigating the complex terrain of escalating crime levels. The empowerment of communities to stand vigilant, the cultivation of a pervasive sense of collective responsibility, and the promotion of seamless collaboration between citizens and law enforcement constitute integral facets of a cogent strategy. The bedrock of a successful approach lies in the establishment of trust between the public and authorities, nurturing an environment wherein each individual actively contributes to the safety and security of their neighborhoods.
However, it must be stated that the necessity of ensuring that law enforcement actions adhere scrupulously to legal norms and international fundamental rights standards becomes pronounced in order to obviate the specter of potential human rights abuses. Moreover,
mitigating the urgency attendant to the escalating crime levels transcends the purview of immediate law enforcement actions. It mandates the formulation and implementation of comprehensive policies addressing the root causes of criminality. Socio-economic considerations, educational disparities, and equitable access to opportunities must be woven into a holistic framework that not only sanctions the errant but endeavors, fundamentally, to forestall the conditions precipitating criminal behavior. Nevertheless, the international stage has not remained indifferent to the progress of Operation ‘Yukthiya,’ with resonant calls for its suspension reverberating in diplomatic corridors. The specter of potential human rights transgressions and extrajudicial actions has prompted international authorities to scrutinize the operation, questioning its validity and ethical underpinnings. While these concerns bear validity, an outright suspension threatens to undercut the strides made in quelling criminal activities, leaving the nation perilously exposed to the persistent machinations of organized crime. In fact, the prospect of suspending ‘Yukthiya’ may unfurl far-reaching consequences for the headway achieved in attenuating criminal activities. Despite its imperfections, the operation has manifested signs of efficacy in dismantling criminal networks and disrupting their nefarious operations. The abrupt cessation of such an initiative may furnish a fertile ground for these criminal elements to regroup, thereby rendering the initial efforts futile and exacerbating the jeopardy to the safety and security of citizens.
In acknowledgment of the reservations articulated by the international community, a judicious middle ground must be sought. ‘Yukthiya’ ought endure, albeit under heightened scrutiny and subject to an exhaustive review. This approach ensures the operation’s continued efficacy in combating organized crime while simultaneously addressing the genuine concerns associated with potential human rights violations. The twin pillars of transparency, accountability, and firm adherence to legal norms should form the linchpin of this meticulous review process. In combating organized crime, the sanctity of human rights can be considered the compass rose in the operations. ‘Yukthiya,’ in its pursuits, must progress only with a discerning cognizance of the latent potential for abuse and violations. Law enforcement actions, constituting the sinews of this operation, should conscientiously adhere to international standards, ensuring the protection of suspects’ rights and the meting out of justice. A comprehensive review, suffused with mechanisms to redress any reported human rights infractions, stands not only as an example of accountability but as a reinforcement of the commitment to the rule of law.
The crux of the challenge lies in the delicate equipoise between the safeguarding of human rights and the imperative efficacy of the ‘Yukthiya.’ The government is tasked with a demonstration of commitment to upholding individual liberties even as it confronts the entrenched criminal networks that cast a looming shadow over the nation’s stability. Enhancing international collaboration and dialogue becomes a sine qua non, wherein a profound understanding of the challenges faced by Sri Lanka can be duly forged through apt communication and understanding, birthing a solution that reveres human rights without concomitantly compromising public safety. After all, the equilibrium between safeguarding
individual rights and ensuring public safety is linchpin of any society aspiring to justice and ethical rectitude.
To assuage international concerns and usher in a more transparent and accountable paradigm, a more rigorous review process for Operation ‘Yukthiya’ becomes a need of the hour. This process, endowed with the imprimatur of independence, should wield the authority to scrutinize and assess the operation’s actions, ensuring a fidelity to international legal standards and the respect of human rights. The review process, far from being reactive, should be imbued with a proactive ethos, monitoring the operation’s ongoing activities to preclude potential abuses and crystallize an environment of unassailable integrity. Central to the exacting scrutiny inherent in the review process is the unequivocal protection of the rights vested in the suspects entangled within the ambit of ‘Yukthiya.’ Regardless of their alleged complicity in criminal activities, these individuals are entitled, as a matter of fundamental justice, to equitable treatment, due process, insulation from the capricious or disproportionate use of force, and access to legal aid as well as rehabilitation.
The law enforcement must not attempt to usurp the duties and responsibilities of the judiciary, which is to decide by themselves the guilt of a suspect accused of a crime when they are subjected to arrest. Embedded within the review process must also exist mechanisms designed to probe any reported abuses, with discernible consequences awaiting those adjudged responsible. This commitment to safeguarding the rights of suspects not only elevates the credibility of the operation but also ensures its alignment with the precincts of justice.
By meticulously aligning law enforcement actions with the compass of legal norms and international standards, the operation cultivates a reservoir of support and trust among the populace. This trust, an indispensable currency, is vital for cultivating the cooperation of communities, catalyzing the sharing of intelligence, and crystallizing an environment wherein citizens proactively contribute to the safety and security of their neighborhoods.
The daily tribulations endured by ordinary citizens of Sri Lanka, besieged by the scourge of rampant crime, often elude a comprehensive understanding when scrutinized through the lens of international authorities. The complexities of the Sri Lankan socio-economic fabric, the details etched in cultural narratives, and the historical contexts that interlace to shape the crime landscape may not find adequate resonance with external observers, unless they conduct a personal examination of the situation on the ground. The peril of a limited understanding from afar lies in the potential for misinterpretations, overlooking crucial facets indispensable to the formulation of effective solutions. To grapple with the challenges besieging the nation an obligation thus unfolds: an unswerving recognition of the realities etched upon the terrain. The fusion of cultural idiosyncrasies, legacies, and socio-economic tangles composes a complex symphony. While international authorities may proffer invaluable insights, an exclusive reliance on external perspectives risks the perilous oversimplification and misunderstanding of the subtleties at play. True comprehension demands an active engagement with the local
context, affording a more accurate assessment of the root causes of crime and the dynamics that sustain its persistence.
Navigating the manifold crime challenges in Sri Lanka requires not only the acknowledgment of the limitations inherent in external perspectives but, more crucially, the proactive engagement with local communities, authorities, and experts. Through immersive engagement, international entities can glean insights into the multifaceted nature of the challenges faced by ordinary citizens, contributing substantively to the formulation of solutions that transcend the ephemeral and embrace the enduring. The acknowledgment of the agency vested in the local populace and the inclusion of their voices in the decision-making echelons are salient, indispensable for the progressive success of any external intervention.
The attainment of a better understanding on the path to genuine comprehension of the economic and social fabric of a developing nation in the throes of multifarious predicaments, necessitates the orchestration of profound dialogue and collaboration, an interplay between Sri Lanka and the international community that transcends perfunctory exchanges. Open lines of communication become not merely a conduit for the exchange of perspectives, information, and expertise but a much-needed gateway to resolve challenges and arrive at their potential solutions expeditiously, with insights and assistance of all relevant parties with a legitimate claim and interest in establishing harmony and prosperity in Sri Lanka. With a long heritage, diverse ethnicities, and a complex historical narrative, the nation’s challenges necessitate an approach that ventures beyond superficial analyses. The scars of past conflicts bear witness to the unintended consequences when external endeavors lack the requisite granularity to understand the unique context of Sri Lanka. The lessons garnered from these historical chapters thereby underscore the exigencies for an exhaustive understanding of the local dynamics, and the call for a more diligent approach is not merely an academic proposition but is deeply rooted in the daily experiences of Sri Lankan citizens. In doing so, we pave the way for collaborative solutions that resonate authentically with the needs and aspirations of the populace, cultivating sustainable progress and well-being of the nation

චානක බණ්ඩාරගේ

Lankaweb අඩවියේ කළින් පළවූ ‘Bandaranaike Assassination – due to Banda – Chelva pact?’ යන ඉංග්‍රීසි ලිපියේ සිංහල අනුවාදය, එම මුල් ලිපිකරු විසින්ම.

1956 මැතිවරණ ව්‍යාපාරයේදී බණ්ඩාරණායක මහතා සිංහල එකම රාජ්‍ය භාෂාව බවට පත් කරන බවට පොරොන්දු විය. නමුත් බලයට පත් වූ පසු එම පොරොන්දුව ක්‍රියාත්මක කිරීමට යම් ප්‍රමාදයන් ඇති විය.

ඒ.පී ජයසූරිය මන්ත්‍රීවරයාගේ මාරාන්තික උපවාසයක් ඇතුළුව ජාතිකවාදීන් විසින් දැඩි විරෝධතා ආරම්භ කරන ලද අතර, එයට හිටපු සෞඛ්‍ය අමාත්‍ය සහ එවකට පළාත්පාලන සහ නිවාස අමාත්‍යවරයා  වූ විමලා විජයවර්ධන මන්ත්‍රීවරියගේ සහ කේ.එම්.පී.රාජරත්න මන්ත්‍රීවරයාගේ විශාල සහයෝගයන් ලැබුණි. බණ්ඩාරනායකට තම ‘සිංහල පමණයි’ ප්‍රතිපත්තිය නීතිගත කිරීම සඳහා නීති සම්පාදනය කිරීම හැර වෙනත් විකල්පයක් තිබුණේ නැත. පනත 1956 දී පාර්ලිමේන්තුවේ වැඩි ඡන්දයෙන් සම්මත විය.

නමුත් බණ්ඩාරනායකට තම භාෂා ප්‍රතිපත්තිය සමඟ වැඩි කාලයක් ජීවත් වීමට නොහැකි විය. එස්.ජේ.වී. චෙල්වනායගම් (ෆෙඩරල් පක්ෂ නායක) විසින් ඔහුට එල්ල කළ පීඩනය විශාල වූ අතර බණ්ඩාරණායකට එය තවදුරටත් දරාගත නොහැකි විය. ඔහු 1957 දී බණ්ඩාරණායක – චෙල්වනායගම් ගිවිසුම (බණ්ඩා – චෙල්වා ගිවිසුම) අත්සන් කළේය. මේ මගින් සිංහල සහ දෙමළ භාෂා දෙකටම සමාන ස්ථානයන් ලබා දුන් අතර පුළුල් බලතල පරාසයක් ආවරණය විය. නායකයන් දෙදෙනා එකඟ වූයේ ශ්‍රී ලංකාව තුළ ඵලදායී ෆෙඩරල් පරිපාලන ක්‍රමයක් ඇති කිරීමටය.

මෙම බණ්ඩා – චෙල්වා ගිවිසුම සිංහල බෞද්ධයන් දැඩි කෝපයට පත් කළේය. එම ගිවිසුමට එරෙහිව රට තුළ මහජන විරෝධතා ඇති වූ අතර එහි ප්‍රමුඛත්වය ගත්තේ බෞද්ධ භික්ෂූන් වහන්සේලාය.

බෞද්ධ භික්ෂූන් සිය ගණනක් (200 ක් පමණ) බණ්ඩාරනායකගේ රොස්මිඩ් පෙදෙසේ නිවසින් පිටත කඳවුරු බැඳ සිටියහ. බණ්ඩාරනායකට තම නවාතැනට ඇතුළු වීම පිණිස සංඝයාවහන්සේලාට එරෙහිව  කටු කම්බි වැටක් දැමීමට සිදු විය.

කැලණිය විහාරස්ථානයේ විහාරාධිපති මාපිටිගම බුද්ධරක්ඛිත හිමියෝ කඳවුරු ගත කළ භික්ෂූන් වහන්සේලාට විධි විධාන දුන් ප්‍රධානතම චරිතය විය. බණ්ඩාරණායක තම නිවසින් පිටතට පැමිණ භික්ෂූන් වහන්සේලා හමු විය; බණ්ඩා-චෙල්වා ගිවිසුම අහෝසි කිරීමට ඔහු පොරොන්දු විය. ඔහු එය ලිඛිතව ද තහවුරු කර විමලා විජයවර්ධන හරහා භික්ෂූන් වහන්සේලාට අතින් ලියූ සටහනක් යැවීය. හාමුදුරුවරු විසිර ගියහ. මේ 1957 දීය.

බණ්ඩා – චෙල්වා ගිවිසුම මගින් බණ්ඩාරණායක සහ බෞද්ධ භික්ෂුන් (‘1956 පංච මහා බලවේගයේ’ අංගයන්) අතර පැවති විශිෂ්ට සබඳතාව බරපතල ලෙස පළුදු විය. මාපිටිගම බුද්ධරක්ඛිත බණ්ඩාරණායක බලයට ගෙන ඒම සඳහා රුපියල් දස දහස් ගණනින් සිය ධනය වියදම් කළේය. නමුත්, 1957 වන විට දෙදෙනාම සතුරන් බවට පත්ව සිටීහ.

බොහෝ අය යනුයේ බුද්ධරක්ඛිත තුල බණ්ඩාරණායක පිළිබඳව වූ වෛරය ජාතිකවාදී හේතූන් මත නොව පුද්ගලික හේතුන් නිසා ඇතිවූ බවයි – බණ්ඩාරණායක බුද්ධරක්ඛිතගේ සහෝදරයාගේ සමාගමට කොළඹ වරායේ ලාභදායී නැව් කොන්ත්‍රාත්තුවක් ලබා දීම ප්‍රතික්ෂේප කළ බැවින්. විමලා විජේවර්ධනගේ පුත්‍රයාද එම ව්‍යාපාරයේ නිරත විය. බණ්ඩාරණායක මරා දැමීමට බුද්ධරක්ඛිතගේ චේතනාව මෙය ලෙසට එවකට  වූ රජය විසින් දැඩි මාධ්‍ය  ප්‍රසිද්ධියක් ලබා දුනි; ගරු අධිකරණයට නීතිපති පෙන්වූයේද මෙම හේතුවයි.

මාපිටිගම බුද්ධරක්ඛිත යනු එකල අතිශය බලගතු හිමිනමකි. එය පහත සිදුවීම් දෙකෙන් පැහැදිලි වේ:

• අගමැති ධුරයේ දිවුරුම් දීමෙන් පසු බණ්ඩාරණායක ගියේ මහනුවර ධන්ත ධාතු මන්දීරයේ දළදා වහන්සේ වැඳපුදා ගැනීමට නොව බුද්ධරක්ඛිත හිමියන් වැඩ සිටි කැලණිය විහාරස්ථානය වැඳපුදා ගැනීමටය.
• බණ්ඩාරණායක අභාවප්‍රාප්‍ත වූ විගස එවකට අගමැති වූ දහනායක මහතා ජාතික ගුවන් විදුලියෙන් බණ්ඩාරණායක මහතා වර්ණනා කරමින් දේශනයක් පවත්වන ලෙස බුද්ධරක්ඛිතගෙන් ඉල්ලා සිටියේය. එය බුද්ධරක්ඛිත විසින් සිදු කරන ලදී (බුද්ධරක්ඛිතව අත්අඩංගුවට ගනු ලැබුවේ ඉන් දින කිහිපයකට පසුවය).

බුද්ධරක්ඛිත සහ විමලා විජයවර්ධන අතිශය සමීප මිතුරන් වූ අතර දෙදෙනාම උග්‍ර  ජාතිකවාදීන් බවට ප්‍රසිද්ධව සිටියහ. මෙය සනාථ කිරීමට සිදුවීම් තිබේ; සමහරෙක් මෙම ලිපියේ සඳහන් වේ.

බණ්ඩා – චෙල්වා ගිවිසුම ගැන බෞද්ධ පැවිදී උතුමන් බණ්‌ඩාරණයක සමග උරණ වූහ.

1959 වන විට මෙම  ගිවිසුම බොහෝ සෙයින් නැවත උඩට මතු විය. භික්ෂූන් වහන්සේලාට දුන් පොරොන්දුව නොතකා බණ්ඩාරණායක ගිවිසුම ක්‍රියාත්මක කිරීමට ඉතා කැපවී සිටියේය. එය නීතිගත කිරීමට නීති සම්පාදනය කිරීමට ඔහුට අවශ්‍ය විය. මෙම ගිවිසුම මගින් සිංහල – දෙමළ ප්‍රශ්නවලට – 1958 දී ප්‍රථම වරට සිංහල – දෙමළ වාර්ගික ගැටුම් ඇති වූයේ  බණ්ඩාරණායක යාපනයේ ඇති කළ ශ්‍රී වාහන අංක තහඩු ප්‍රශ්ණය සම්බන්ධයෙන්, තිරසාර විසඳුමක් ගෙන එනු ඇතැයි බණ්ඩාරණායක අවංකවම සිතීය.

1958 දෙමළ කෝළාහල වලින් රටේ දෙමළ/සිංහල මරණ ඇති විය. දකුණේ දෙමළ සහෝදරවරුනට දැඩි හිංසා පිඩා ඇති විය. ඒ වගේම, යාපනයේ, ත්‍රිකුණාමලයේ සහ මඩකලපුවේ ස්ථිරව වාසය කල  සිංහලයන් සිය දහස් ගණනක් එම ප්‍රදේශවලින් ගසා එලවා දමන ලදී. 

බණ්ඩාරණායක ඝාතන නඩු විභාගයේදී බුද්ධරක්ඛිතට සහ විමලා විජයවර්ධනට චෝදනා එල්ල විය. නඩු විභාගය අතරතුර දෙවැන්නා නිදොස් කොට නිදහස් කරන ලද නමුත්, බුද්ධරක්ඛිත වරදකරු වී මරණ දණ්ඩනයට නියම විය. 1965 ඩඩ්ලි සේනානායක රජය විසින් මෙම  මරණීය දණ්ඩනය ජීවිතාන්තය දක්වා සිරදඬුවමක් දක්වා වෙනස් කරන ලදී. බුද්ධරක්ඛිත බන්ධනාගාරයේදී මිය ගියේ වයස අවුරුදු 46 දී ය.

මිනීමැරුම් නඩුවේ මූලික සැකකරු වූයේ තල්දූවේ සෝමාරාම හිමිය (නඩු විභාගයේ 4 ^{වැනි විත්තිකරු).}. බුද්ධරක්ඛිත සෝමාරාම යොදාගෙන ඝාතනය සිදුකළ බවට චෝදනා එල්ල විය.

සෝමාරාම ප්‍රසිද්ධ ජාතිකවාදියෙක් විය. ඔහු ජීවත් වුණේ බොරැල්ලේ පන්සලකය. ඔහු ආයුර්වේද වෛද්‍යවරයකු වූ අතර බොරැල්ල ආයුර්වේද විද්‍යාලයේ කථිකාචාර්යවරයෙක්ද විය.  ඔහු මාතර ගොවි පවුලකින් පැවත ආ අයෙකි. පංච මහා බලවේගයේ බලවේග 4ක් ඔහුට හිමි විය.

සෝමාරාම වයස අවුරුදු 14 දී පැවිදි විය. ඔහු වයස අවුරුදු 21 දී මහනුවරදී උපසම්පදාව ලැබීය.  

ජූරි සභාව විසින් ඔහු මිනීමැරුමට වැරදිකරු වූ පසු, 1962 දී ඔහුව එල්ලා මරා දමන ලදී. එවිට ඔහුගේ වයස 47කි.

කළින් (පොලිසීයට) තමන් වෙඩි තැබූ බවට පිළි ගත්තත් පසුව නිවැරදිකරු බව ඔහු  කීය.

බණ්ඩාරනායකට වෙඩි තැබූ වහාම සෝමාරාම ‘රට, ජාතිය, ආගම’ (‘රට , ජාතිය , ආගම ’) යන වචන නැවත නැවතත් කීවේය. මේවා අන්ත ජාතිකවාදියෙකුගේ වදන් මිස ඝාතනය කිරීමට වෙනත් චේතනාවක් (intention) තිබු අයෙකුගේ වචන නොවේ.

බුධ්රක්ඛිතගේ සොහොයුරාට බණ්ඩාරණායක වරායේ ටෙන්ඩර් ප්‍රධානය නොකිරීම සොමාරාමට බණ්ඩාරනායකව මරා දැමීමට තරම් හේතු සාධකයක් වන්නේ කෙසේද? සෝමාරාම යනු රටේ පිළිගත්, උගත් කෙනෙක් විය.

බණ්ඩාරණායක ඝාතනය සඳහා වෙඩි තැබීමට සෝමාරාම බොහෝ පුරුදු පුහුණු වී ඇත.

බණ්ඩාරණායකට වෙඩි තබද්දී සෝමාරාම මේ වදන් පළ කල බව එකළ මාධ්‍ය වසන් කළහ. මේ සත්‍යය එලියට පැමිණියේ මෑතකදීය.

ඔහුගේ හර්ද සාක්ෂ්‍ය හමුවේ ඝාතනය නියත වශයෙන්ම දේශපාලනික නොවුයේ නම් ප්‍රබල ජාතිකවාදියෙකු වූ සෝමාරාම කිසි දිනෙක ඝාතනයට සම්බන්ධ නොවනු ඇත. මෙය මේ ලිපිකරුගේ මතයයි.

සෝමාරාමගේ ඉහත වදන්වලින් (‘ රට , ජාතිය , ආගම ’) අපට උපකල්පනය කළ හැක්කේ බණ්‌ඩා – චෙල්වා ගිවිසුම නිසා ඔහු බණ්ඩාරණායකව ඝාතනය කළ බවයි. බුද්ධරක්ඛිත ඔහුව පෙළඹවුවා  විය යුතුයි.

තුවාල වී ලෙඩ ඇඳේ සිටී බණ්ඩාරණායක සෝමාරාමට හිංසා නොකරන ලෙසත් ඔහුට අනුකම්පා කරන ලෙසත් පුන පුනා ඉල්ලා සිටියේ මේ නිසාද?

ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් තවත් විවිධ කුමන්ත්‍රණ න්‍යායන් මතුව ඇත, එනම්,  එය CIA කුමන්ත්‍රණයක් බව, මෙම මිනී මැරුමට ඔසී කොරයා සම්බන්ධ බව යනාදී වශයෙන්. නමුත් මේවා නිෂ්පල කථා බව බැලු බැල්මට පෙනේ.

සෝමාරාම හිමි නම තමනට වෙඩි තැබූ බව මරණයට පෙර බණ්ඩාරණායක පුද්ගලිකව හඳුනා ගත්තේය,  ඔහු ඒ ගැන කථා කළේය. ඉදින්, බණ්ඩාරණායකට වෙනත් කෙනෙකු වෙඩි තැබුවා යයි නඟන කථාවේ පලයක් නැත.

සෝමාරාම ඇමරිකන් CIA ඉත්තෙක් කියා සැක කිරීමට කිසිදු සාක්ෂියක් නොමැත. ඔහු බුද්ධරක්ඛිතගේ මිත්‍රයෙක් බව නම් සැබවි.

නැවතත්, බණ්ඩාරණායක ඝාතනය කිරීමේ සොමාරාමගේ සැබෑ චේතනාව බණ්ඩා-චෙල්වා ගිවිසුම බවයි බොහෝ සෙයින්  පෙනෙන්නට ඇත්තේ. ඝාතකයා ලෙස වෙඩි තබමින් ඔහුගේ මුවින් පිටවූ වදන් ඒ බවට සාක්ෂි දරයි.

මේ සම්බන්ධව කෙරෙන ප්‍රථම ප්‍රසිද්ධ විචාරය මෙය විය හැකියි. එවැනි විචාරයන් එවකට සිදු නොවුනේ සෝමාරාම වීරයෙක් ලෙස සමහර සිංහලයන් සිතාවි යන බිය නිසාද?

සෝමාරාම පිළිබඳව එවකට රටේ ජනයා තුල තිබුනේ කිව නොහැකි තරම් වූ තරහකි.

මිනීමරුවන් දෙදෙනාම තමන් ඝාතනය සිදු කළ බවට පාපෝච්චාරණය නොකළහ.  තමනට එල්ල වූ මිනීමැරුම් වරදට ඔවුන් නිවැරැදිකරුවන් යයි කිවුහ.  

ඔවුන් පාපෝච්චරණයන් සිදු කලේ නම් මිනී මැරීම සඳහා ඔවුනගේ නියත අදහස (motive) කුමක්දැයි අපට නිසැකවම දැන ගැනීමට හැකියාව තිබුණි. එසේ නම් යම් ජන ප්‍රසාදයක් දිනා ගැනීමට ඔවුනට හැකි වුවා විය හැක.

බණ්ඩාරණායක ඝාතනය කිරීමේ චේතනාව ජාතිකවාදී ප්‍රතිසංස්කරණ බණ්ඩාරණායක විසින් ක්‍රියාත්මක කිරීමට අසමත් වීම” බව බුද්ධරක්ඛිත පුද්ගලිකව පසුව ආරෝපණය කළ බව සඳහන් වේ.

වෙඩි තැබීමේ සිද්ධියෙන් පසුව සෝමාරාම සහ බුද්ධරක්ඛිත සිදු කළ ජාතිකවාදී ප්‍රකාශ වලට එවකට වූ පුවත්පත් කිසිම ප්‍රචාරයක් දුන්නේ නැත. මිනී මැරුමක් කිරීම පිණිස වූ ඔවුනගේ චේතනාවන් පිළිබඳව උපකල්පයන් කිරීමයි අපට කළ හැක්කේ.

බුද්ධ්රක්ඛිතගේ චේතනාව පුද්ගලික සහ ජාතිකවාදී යන දෙකම විය හැකියි. එය හරියටම දැන සිටියේ දැන් ජීවතුන් අතර නොමැති ඔහු පමණි.

එල්ලා මැරීමට පෙර සෝමාරාම ක්‍රිස්තියානි ආගම වැළඳ ගත්තේය යන දැඩි ප්‍රචාරයක් සිරිමා බණ්ඩාරණායක රජය විසින් ගෙන යන ලදී. මෙය ඇත්තක්ද?

විය නොහැකියි. දැඩි ජාතිකවදියෙක් වූ සෝමාරාම තමන් මිනී මැරුවේ රට ජාතිය ආගම බේරා ගැනීමට යයි මිනී මරමින් කීවේය. එසේ නම් තම අභිමතාර්ථය ඉෂ්ට වුයේ යයි ඔහු සතුටු වුවා විය හැකියි.

එල්ලා මරා දැමීමට පෙර සිපිරි ගෙදර සිටියදී ඔහු ඔහු ලිපි ගණනාවක් තල්දුවේ සිය පන්සලේ සහෝදර හිමිවරුන් වෙත යැවීය. ඒ සෑම ලිපියකම ඔහුගේ බුද්ධාලම්භන භක්තිය විද්‍යාමාන කර තිබුණි.

මේ ලිපි කිසිවක් පැවතී සිරිමා බණ්ඩාරණායක රජය විසින් ජනතාවගේ දැන ගැනීම පිණිස ප්‍රසිද්ධ නොකරන ලදී. එම පන්සලේ ස්වාමීන්වහන්සේළාද බියට එම ලිපි ප්‍රසිද්ධ නොකළහ.

ඒ කෙසේ වෙතත්, සෝමාරාම එල්ලා මරණ දින හෝ ඊට පෙර දින වැලිකඩ සිරගෙයට ක්‍රිස්තියානි පුජකතුමන්ලා වැඩම කරන ජයාරූප රටේ මාධ්‍ය විසින් පළ කර තිබුණි.

සොමරාමගේ දේහය බොරැල්ල කනත්තේදී පුද්ගලිකව ආදාහනය කර අළු මහ මුහුදට විසි කරන ලදී.

බණ්ඩාරණායක මහතාව මෙතරම් බිහිසුණු ලෙස ඝාතනය කිරීම ඉතා නින්දිත, පහත්, විෂම ක්‍රියාවක් බව මෙම ලේඛකයා අවධාරණය කර කියා සිටී. මිනීමරුවන්ට ඔවුනට හිමි නිසි දඬුවම් ලැබුණි. ඔවුන් කෘර මිනීමරුවන් මිස කිසිසේත් දේශප්‍රේමීන්/ජාති හිතෛය්ශීන් නොවේ.