චන්ද්‍ර අබේනායක

කඩිමුඩියේ විසඳුම් දීමට තුඩුදෙන ජාතිවාදයක් අප අතරෙහි ඇත්ද?

දශක තුනක් වැනි කාල වකවානුවක කොටින්ගේ කුරිරු මෙලෙච්චත්වය හරහා පෙන්නුම්කල විශේෂ උපක්ක්‍රමයක්  වූයේ සිංහල ජනයා උසිගන්වා ප්‍රතිවිරෝධ ජාතිවාදී කැරැල්ලක් ඇතිකර ඔවුන්ගේ බෙදුම්වාදී අරමුන  සාධාරණ කිරීම සඳහා රටතුල හා විශේෂයන් ජ්‍යාතියන්තර වශයෙන් ප්‍රචලිත කිරීමය. අනුරාධපුර ශ්‍රී මහාබොදිය වටා සිටි වන්දනාකරුවන් ඝාතනය කිරීම, අරන්තලාවෙහි භික්ෂූන් ඝාතනය කිරීම, ශ්‍රී දලදා මාලිගාවට බොම්බ ප්‍රහාරය වැනි සාහසීක ක්‍රියා එම අරමුණ හරහා ක්‍රියාත්මකවූ  සිද්ධීන් අතරෙන් ඉතාමත් මෙලෙච්ච සිද්ධීන්ය. මෙම සිද්ධීන් හේතුකොටගෙන කොටින් බලාපොරොත්තුවූ සාමන්‍ය දෙමල ජනයා  කෙරෙහි කිසිම ධ්වේශ සහගත ප්‍රතිවිරෝධතාවයක් සාමාන්‍ය ජනතාව අතරින්,විශේශයෙන් සිංහල ජනතාව අතරින් මතු නොවීම අරබයා පැහැදිලිවම පිලිඹිබු වන්නේ කොටි ත්‍රස්තවාදීන් දෙමල ජාතීන්ගේ එකම නියෝජිතයන් කියාසිටියත් ඔවුන් අනුගමනය කල කෘර ක්‍රියාවලිය සාමන්‍ය දෙමල ජනයා කිසිසේත් අනුමත නොකොරණ බවට  විස්වාසයක් තිබීම යයි යමෙකුට මතයක් දැරීමට ඉඩ ඇත. මානව හිමිකම් සහ සාමය උදෙසා පත්වී ප්‍රශ්ණ නිරාකරණය කිරීමට පෙනී සිටින ආයතන හා පුද්ගලයන් පිරිසක් ලංකා ආණ්ඩුව සහ එල්.ටී.ටී.ය අතර සිදුවූ ඝට්ටණය සිවිල් යුද්ධයක් මෙන් අර්තකතණය කර ඇත. එයින් මනාව පැහැදිලි වනුයේ ඔවුන් නිරතවී සිට්ටින්නේ, නැති ප්‍රශ්ණයකට පිලියම් සෙවීමේ වියාජ්‍ය අබ්‍යාසයක බව නොවේද?      1956 එස්. ඩබ්ලිව්.අර්.ඩී.බන්ඩාරනායක මහතාගේ මූලිකත්වයෙන් දියත්වු ජාතික බලවේගය නොරුස්සනු ලැබූ, ජනග්‍රහනයෙන් අතලොස්සක් වුවත් එතෙක් බලය ඔසවූ ප්‍රභූ පන්තිය හා ඔවුන්ට සහය දුන්නාවූ වෙනත් විදෙස් ගැති ජනකොටස් සහ ආයතන එම බලවේගයට අකුල්හෙලීමේ අරමුනෙන් ජාතිවාදය යොදා ගන්නා ලදී. කොටි ත්‍රස්ත වාදයට පෙර දෙමල ජනයා ඉල්ලක්ක කර විටින් විට ඇතිවූ ප්‍රචන්ඩ ක්‍රියා සහ ඝාතන එකී ප්‍රභූ ජනකොටස් ලෙහිසියෙන්ම ජාතිවාදයට ගොනුකලත් එම ක්‍රියා අති මහත් සිංහල ජනයා විසින් හෙලා දකිනු ලදී. එසේම දෙමල ජනයාගෙන් අතිමහත් බහුතරයක් කොටින්ගේ මෙලෙච්ච ක්‍රියාකාරිත්වය කිසිසේත් පිලිගන්නා නොමැති බවටද සැකයක් නැත. සිංහල,දෙමල, මුස්ලිම් සහ අනිකුත් ජනකොටස් අතර අන්යෝන්‍ය සංස්කෘතික ගතිලක්ෂණ එකිනාකට වෙනස් වීම ස්වභාවිකය. බටහිර ආක්‍රමනයන්ට පෙර ලංකා ඉතිහාසය හරහා පෙන්නුම්කරන්නේ සියලු ජන කොටස් තම තමන්ගේ අන්යෝන්‍යතාවය රැකගෙන ජීවත්වූ බව පමනක්නොව එසේ ජීවත්වීමෙන් එකිනෙකා අතර සංස්කෘතික හුවමාරූන්ද සිදුවී ඇති භවය. යතාර්ථය එසේ වෙතත්  සමහර පුත්ගලයන් සහ සංවිධාන නොදත් කමින් හෝ හිතුමතා තමන් යැපෙන රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන සතුටු කිරීමට ඉදිරිපත්වී කරුණු විකෘති කරමින්  බටහිර කේන්ද්‍රගත, අපරටට නොගැලපෙණ මනස්කල්පිත සංකල්පයන් ගෙනහැර පාමින් නැති ප්‍රශ්ණ වලට විසඳුම් සොයන පිලිවෙතක් අනුගමණය කරමින් සිටීම කේදජනයකය. යම්කිසි  ජණ කොටසකට එම ජණ කොටසට අයත්වීම නිසාම අසාධරණයක් සිදුවී ඇත්ද? එදිනෙදා ජීවිතයේදී එවන් අවස්තා සිදුවී ඇත්නම් එය ගැණ පරීක්ෂාකොට විසඳුම් සෙවිය යුතුමය.

ත්‍රස්තවාදී පීඩනයෙන් රට නිදහස් කල රණවිරුවන් ජාතිවාදීන් නොවන්නේය. බෙදුම් වාදයක් හරහා එල්.ටී.ටී.ය සමග නොමගයමින් සටන් වැදුණු උතුරේ තරුණයන්ද ජාතිවාදීන් නොවන්නේය. ත්‍රස්තවාදය මැඩලීන්මෙන් අනතුරුව දකුනේ ජනයා ප්‍රීති ඝෝෂා කලහ. එසේම එල්.ටී.ටී.ග්‍රහණයට අසුවී දැඩි අසහනයෙන් නිදහස්වූ දෙමල ජනයා යම් හේතූන් නිසා එසේ ප්‍රීති ඝොෂා නොකලත් ඔවුන් ජාතිවාදින් නොවන්නේය.

බටහිර කුමන්ත්‍රණ කෙසේ වෙතත් ඔවුන්ගේ සමාජ විද්‍යාක්ඥයන් පවා අපගේ ප්‍රශ්ණ දෙස බලන්නේ ඔවුන්ගේම ඉතිහාසය හරහා යයි කිවහැකිය. යුරෝපයේ අඳුරු යුගයයි කියාගන්නා ඉතාමත් සාහසීක යුගයක් පසුකර, මුස්ලිම් වරුන්ට විරුද්ධව කුරුස යුද්ධය දියත් කර, පසුව ධනය කොල්ලෑකැමට ආයුද බලයෙන් ආසියාවට, අප්‍රිකාවට සහ දකුණු අමෙරිකාවට ගොඩවෙමින්, විශේෂයෙන් අප්‍රිකාවෙහි සමහර ජනකොටස් සමුලඝාතනවලට ලක්කරමින්, තවත් සමහරුන් විලංගු ලා වහල් වෙලඳාමට යොදා ගනිමින් ගෙනගිය උග්‍ර මෙලෙච්ච්ත්වය ඉතිහාසයෙන් මනාව දිස්වී පෙනෙණ සාදක වලින් ස්වල්පයකි. අප රටෙහි ප්‍රශ්න වලට මැදිහත් වන බොහෝ බටහිරයන්ගේ මනස සකස්වී ඇත්තේ යුරෝපය කෙන්ද්‍රගත යටත්විජිත ආශ්‍රිත වර්ගවාදී සහ වර්ණවාදී සංකල්පයන් ඔස්සේ යයි කිව හැක. ඔවුන්ගේ මතයන් තහවුරු කිරීම සඳහා යොදාගණු ලබන්නේ අප රටේම විද්වතුන් කියාගන්නා කොටසක් බවද පැහැදිලිය.

ඇතැම් කූට දේශපාලක්ඥයන් සමහර ජනකොටස් මුලා කර, නැති ආගම්වාදයන් සහ ජාතිවාදයන් මවාපාමින්ද ඇතිවිය හැකි සුලු සිද්ධීන් විශාල කර පෙන්වීමෙන්ද ක්‍රියා කරන ආකාරය ඉතා පැහැදිලිය. තවද ඔවුන් බලයට පත්වූ පසු ඔවුන් දියත් කල බොරු ප්‍රචාර තහවුරු කරගන්නාසේ නැති ප්‍රශ්ණ වලට විසඳුම් දිමේ ක්‍රියාවලියද බෙහෙවින් භයාණකය. කිසිම පසුබිමක් නැති මනස්කල්පිත, බටහිරෙන් ආනයන කල විසඳුම් අප රටට කිසිසේත් ඔබින්නේ නැති බව බලධාරීන් දැණගත යුතුය. හිර ගෙදර සිටින දරුණුම එල්.ටී.ටී. සමාජිකයා තෝරාගෙන ඔහු හෝ ඇය නිදහස් කරත් අපට ප්‍රශ්නයක් නැත. එසේම සෑම ජනකොටසකටම අයත් පුරවැසියාගේ අපෙක්ශාව වණු ඇත්තේ ජාතික ආරක්ෂාව බව විශේෂයෙන් කිවයුතු නැත.