Courtesy The Island

President Maithripala Sirisena is in a mighty hurry to bring ex-Central Bank Governor Arjuna Mahendran to justice, over the bond scams. One may recall that he went out of his way to help cover up the bond scams and take Mahendran off the hook, in 2015. He made a mockery of his commitment to good governance by dissolving Parliament before the first COPE (Committee on Public Enterprises) report on the bond scam was presented, and, thereby, prevented it from having an adverse impact on the UNP’s electoral performance. Today, in a dramatic turn of events, with only a couple of months to go for the end of his term, he is all out to have Mahendran brought back. If only he had gone hell for leather to make Mahendran stand trial for the bond scam in 2015 itself!

President, the other day, made a propaganda show of signing what was made out to be a document seeking the extradition of Mahendran. That was something he could have done in private. He seems to be twisting the poniard he has sunk into Prime Minister Ranil Wickremesinghe’s back, up to the quillion, so to speak. Ranil has not recovered from the findings of the presidential bond probe commission, which has also ruined the UNP’s chances of winning elections.

Mahendran has become a huge embarrassment to PM Wickremesinghe, who brought him in as the Central Bank Governor. The President is aware that if Mahendran can be brought back to stand trial, the latter is likely to rat on the real masterminds of the bond scams in retaliation for having been thrown to the wolves by the UNP-led government. Mahendran would not have dared commit that offence, without political backing. Having Mahendran here is something the PM, troubled by an intraparty dispute, wants like a hole in the head. Has President Sirisena sought to give a leg-up to Deputy UNP leader Sajith Premadasa,who is on a campaign to secure presidential candidacy? The former, who is well disposed towards the latter, is apparently, trying to queer the pitch for Ranil, who is also desirous of running for President.

It has been reported that documents running into thousands of pages on Mahendran have been sent to Singapore. Hefty as the dossiers presented in support of Sri Lanka’s call for Mahendran’s extradition may be, it is not likely to carry much weight with Singapore, as some legal experts have opined. They maintain that Singapore is not likely to extradite one of its citizens simply because Sri Lanka makes a request to that effect.

Singapore will blot its copybook indelibly if it refuses to extradite Mahendran. The message it will send to the rest of the world, in such an eventuality, will be that its professionals can commit any fraud overseas, return home and enjoy legal immunity; the countries that choose to employ them will be left high and dry. The Sri Lanka-Singapore Free Trade Agreement provides for employing Singaporean professionals here. They, too, will be able to do anything wrong here and flee and live like Mahendran.

‘Waiting for Godot’ is the name of an absurd play by Samuel Beckett; two persons therein wait for the title character, who never comes. What shall we call the absurd drama directed by President Sirisena? Shall we call it ‘Waiting for Mahendran’, for the protagonist will never come and all of us will be tired of waiting?

About four and a half years have elapsed since the first bond scam was committed. The President ought to explain why he waited until the tail end of his term to initiate the process of bringing Mahendran to justice.

President Sirisena has to atone for the sin he committed by helping cover up the bond scams initially and keeping the public in the dark in the run-up to the 2015 general election. Let him be urged to fish or cut bait.

වෘත්තීය සමිති 23 ක්

2019 සැප්තැම්බර් මස 02 වන දින කෙටුම්පතකි

අතිගරු ජනාධිපති
මෛත‍්‍රීපාල සිරිසේන මැතිතුමා,
ජනාධිපති ලේකම් කාර්යාලය
කොළඹ.

අතිගරු ජනාධිපති තුමනි,

යෝජිත සේවා නියුක්ති පනත ඉල්ලා අස් කර ගන්නා ලෙස කරනු ලබන ඉල්ලීම

ඉහත සඳහන් කර ඇති යෝජිත සේවා නියුක්ති පනත ඉල්ලා අස් කර ගන්නා ලෙස ඔබට, අග‍්‍රමාත්‍යවරයාට සහ අන්තර් ජාතික කම්කරු සංවිධානයේ ශ‍්‍රී ලංකාවේ නේවාසික අධ්‍යක්‍ෂවරියට ද පිටපතක් සහිතව කම්කරු සහ වෘත්තීය සමිති සබඳතා අමාත්‍යතුමාට පුද්ගලික අංශයේ සහ රාජ්‍ය අංශයේ වෘත්තීය සමිති 23 කගේ අත්සනින් ඉදිරිපත් කරන ලද 2019 අගෝස්තු මස 15 වන දින දරණ ලිපිය හා බැඳේ. එම ලිපියේ ඡුායාගත පිටපතක් ඔබගේ පහසුව සඳහා මේ සමග එවන්නෙමු.

එම ලිපිය මගින් යෝජිත සේවා නියුක්ති පනත සකස් කර ඇති ආකාරය මෙවැනි නීති සම්පාදනය කිරීමේ දී අනුගමනය කළ යුතු පිළිවෙත්වලට පටහැනි බවත්, යූඑස්ඒඞ් (ඹී්ෂෘ* නමැති ඇමෙරිකානු ආයතනයේ වුවමණාව සහ ආධාර මත එම පනත් කෙටුම් පත සකස් කර ඇති බවත් අප පෙන්වා දී ඇත. තව ද මෙම පනත් කෙටුම් පත නිසා පුද්ගලික අංශයේ ලක්‍ෂ 80 ක් පමණ වන සේවකයින්ට දැන් පවතින කම්කරු නීතිය යටතේ භුක්ති විඳින පැය 8 වැඩ දිනය ඇතු`ඵ අයිතිවාසිකම් බොහොමයක් අහිමිවන බව ද විස්තරාත්මකව පෙන්වා දී ඇත.

මෙම පනත් කෙටුම්පත සම්මත කිරීම සඳහා කම්කරු සහ වෘත්තීය සමිති සබඳතා අමාත්‍යවරයා වෙනුවෙන් ඔබතුමා අමාත්‍ය මණ්ඩලයට 2018 ජුනි මස 05 වන දින ඉදිරිපත්කර ඇති අමාත්‍ය මණ්ඩල යෝජනාවේ නව නීති කෙටුම්පත මගින් සේවකයින්ට දැනට පවතින කම්කරු නීතිය යටතේ භුක්ති විඳින අයිතිවාසිකම්වලට අගතියක් නොවිය යුතු බව පැහැදිළිව සඳහන් කර ඇත. එසේ අමාත්‍ය මණ්ඩල තීරණයට පටහැනිව මෙම කෙටුම්පත සකස් කර ඇති බව ගෞරවයෙන් ඔබට පෙන්වා දීමට කැමැත්තෙමු.

එබැවින් මෙම යෝජිත සේවා නියුක්ති පනත ඉල්ලා අස් කර ගන්නා ලෙසට වෘත්තීය සමිති 23 ක් විසින් කරන ලද ඉල්ලීම පිළිබඳව ඔබතුමාට පැහැදිළි කිරීම සඳහා අප වෘත්තීය සමිති නියෝජිතයින් කිහිප දෙනෙකුට ඔබතුමා හමුවී සාකච්ඡුා කිරීමට හැකි දිනයක් සහ වේලාවක් ලබා දෙන මෙන් ගෞරවයෙන් ඉල්ලා සිටිමු.

ස්තුතියි.
මෙයට විශ්වාසී,

By Edward Theophilus

It is widely published in overseas that JVP will nominate a candidate for the presidential election with the support of a TV channel which has been giving wide publicity for the candidate since 2016 in its two major programs in Sinhala and English.  The candidate associated with audit activities and good for talking about audit work, but the public has a question whether the audit work is the only expected policy work from the president and why these people were silent on many malpractices, which were wilfully activating during the tenure of Mr. Sirisena. However, now it has published that JVP leader Mr. Anura Kumara Dissanayake will be contested in presidential election.  It is good and reflects the wide democracy in the country although JVP originally under the leadership of Mr. Rohana Wijeweera did not recognize the democratic politics and in 1971 JVP supporters in universities publicly stated that when they come to power by an armed struggle, they will kill all traitors and hang them in power posts.  I hope that current JVP has given up the concept of Armed Struggle intending to achieve liberation for proletarians.

JVP has already submitted the 20^th amendment to the Constitution to the parliament in which the focus is to abolish the Executive presidency and allow more than two times to a person who was in the position of president in the country.  Is that the open policy of JVP, why they want to keep a hidden policy to play a role to cabal the votes of a popular presidential candidate or indirectly help to UNP as they did in 2015 betraying Mr. Wijeweera’s policy and in support of the broader hate of JVPers who sacrificed the lives during 1988/89.  Is JVP a subsidiary of UNP and the regime of corrupt after 2015.  JVP cannot deny that a member of the list nominated for appointing after 2015 general election was an actively participated in terrorist activities with a suicide bomber of Easter Sunday.  At his residence, several police officers sacrificed lives as the daughter in law of revolutionary nominated for appoint the parliament as a representative of JVP exploded a bomb killing herself and others.  Is current JVP a respected political party or a party used by UNP for political prostitution?  UNP had been had political and economic policies since its inception and JVP hasn’t had a clear economic policy since its inception and talks of JVP members in 1971 and after Marth implied that the party has an economic policy, which would not be relevant to modern states of the world. One of the stupid statements or bullshit of JVP leader in 1971 was to uproot tea plantation, which was the prime source of foreign exchange and heart of the economy and to plant Cassava as an industrial plantation, which was a highly controversial policy to people in Sri Lanka at that time.  

In this background, people want to know what is the economic policy of JVP?  Traditionally JVP committed to Marxist socialism and they were against the private capital. When I was in Grade 12, I read a book, Labour and Capital authored by V.I. Lenin and the argument about the ownership of capital in the book were highly questionable to me as the owners of capital was interpreted as labor, but not the entrepreneurship was argued in the book. At the university I questioned from a JVP student leader, who was killed during 1988-89 about this argument as he was a student studying Philosophy, he could not answer for my question and he told me that JVP policy to follow economic policies of South Korea and South Yemen.  I strongly told him that those two countries cannot help Sri Lanka to come up and JVP economic policies neither relevant to Sri Lanka nor can help in providing jobs for unemployed.  I clearly told him managed capitalist policies are the most relevant economic policies to the country, which had been depended on such capitalist policies since the beginning of Sinhala state, later my friend reasonably accepted the argument, but in 1971, he was blindly stuck to JVP and I could not redeem him from the blindness of JVP policies.

If JVP presidential candidate wins in the next presidential election will they take over profits of all private companies and distribute among poor people who are the class of no wealth?  The world has been radically modernized in technology and ideas since 1971, in fact people cannot depart from capitalist thinking today, however, Mr. Gotabaya Rajapaksa and his team thinking would be helpful to upgrade Sri Lanka’s economy like a modern welfare state. During the tenure of Mr. Mahinda Rajapaksa, the advice of Mr. Ajith Nivard Cabral and Dr. Jayasundadara supported to manage the economy at a reasonable level. The government debt management is the most important area to the country where needs at least US $ 100 billion investment from outside during next 10 years and for this purpose the country be creditworthy to obtain credit supports from USA, China, Japan, and India.  For this purpose, Sri Lanka needs removing government debt from books and be a creditworthy country to obtain billions of credits and double the economy within five years increasing the annual rate of growth to at least 8% or over. (if the rate of growth at 1% it would take 70 years to double the economy and if the rate of growth 8%, the economy will be double most probably within 7 years as the multiplier process would be strong in current dynamism). Does JVP understand this jargon, no is my feeling and voting to JVP is wasting votes?

There is no doubt Sri Lanka’s economy can be lifted to a higher level and people of the country must be united with no too much politics be in the country.  The politics of the country is good for bullshiting than doing a right job to the country. m

KAMALIKA PIERIS

The MCC grant represents the largest grant Sri Lanka has ever received from a single source, said Advocata. The grant is a huge one, USD 480 million. The failure to utilize the MCC grant would be an economic loss to the country. It is about improving the country’s transport system and land registration system, explained Jehan Perera.

USA embassy has provided some basic information on the MCC Compact at  Htps://lk.usembassy.gov/wp- content/uploads/sites/149/MCC-Land-Project-with-GOSL.pdf.

The stated aim of the MCC  is to    reduce poverty and stimulate economic growth, said MCC.  In Sri Lanka we have identified transport infrastructure and weak land administration   practices as the binding constraint on economic growth in Sri Lanka.This is   nonsense. Sri Lanka’s ‘constraints to economic growth’ cannot be   removed by tackling traffic jams and listing  land parcels. Sri Lanka’S economic problems lie elsewhere.

The transport project will improve connectivity between the economically backward central region  with ports and markets in the western provinces, continued MCC. Getting transport right is the key to mark Colombo as a regional hub for finance, trade and investment.

That is doubtful. The Compact does not address the primary transport  need in Sri Lanka today, the need for mass transit, by bus and train, for both persons and goods. The Compact  remedy  instead,   is to introduce ICT controls  for  private transport.  The  MCC Transport project  was described in  detail by an official of the Road Development Authority, at a seminar I attended. The audience gave a hearty laugh at the end of the talk.

Here is the transport project . It is in three parts. Part one is an Advanced Traffic Management System (ATMS) for the Colombo Metropolitan Region, covering approximately 205 kilometers of existing road networks , concentrating on the  eight heavily traveled corridors that link central Colombo with its suburbs   and  including  improvement of  132 junctions in Greater Colombo.

The ATMS will be controlled by a huge Traffic Managment Center with real time analysis of traffic flow data,  interconnected traffic signal system and vehicle detection using modern technology. The project will also create more pedestrian crossings, improve sidewalks and introduce ‘road safety measures’.

The Advanced Traffic Management System had been discussed with other donors. The discussions had stalled because the other donors  had refused to pay certain extra costs relating mainly to land. But  MCC readily  agreed to pay   that too, said RDA gratefully.

Part two is bus service modernization in greater Colombo. This will consist of automated fare collection with smart cards, centralized control of bus schedules and GPS bus tracking to see whether buses are operating according to schedule. These measures would also improve the safety of women, senior citizens and disabled persons. Funds will be also provided for the purchase of new state-of- art buses.

Part three  is the  upgrade of  approximately 131 kilometers of roads in Sabaragamuwa, Uva and Cenral Province which are in between the more developed roads. This would include the road from Ratnapura to Beragala and Dambulla to Naulla. The Compact is offering a  super asphalt mix which will provide a better  road surface.

The   land part of the  Compact seems to have  undergone drastic  change. There is no mention now  of giving deeds to  those occupying state lands so that they can sell the land and become  destitute. The focus now is on creating a cadastral map of land parcels and creating a complete digital inventory of state land.

Surveyors are not impressed.  This is exactly what the American firm, Trimble was going to do, at the start of Yahapalana rule, surveyors said. They also said that this mapping  which the Compact is talking about  could be done by the Land use Planning Department. The Land use Planning Department has already mapped out all sorts of land, they said.   They have mapped out protected areas, unutilized lands,    underutilized lands, abandoned paddy lands, river basins, water sheds. The data will   be fed into ICTA’s National Spatial Data Infrastructure.

The Compact is now focusing on under-utilized state land”   held by government Departments, such as the Government Railway. The Compact is eyeing these lands, which it says can generate better revenue in the hands ofindustrial investors.  Sri Lanka will have a place in these industrial ventures. The MCC compact will provide opportunities for Sri Lankan companies to compete and win multi- million dollar projects,” the US embassy said. We want private sector expertise and we pay really well.”

The MCC Compact has come in for considerable discussion in the last few months. Several organizations have held seminars on the subject and the US embassy has attended and contributed information.

The project negotiations for the Compact commenced in 2004 during the Kumaratunga-Wickremesinghe tenure and continued during the Rajapaksa government until the project was terminated by MCC in 2008, said Pathfinder Foundation.

 During this period, the local Compact team and MCC specialists had extensive discussions with the departments responsible for transport and land administration. They also had discussions with the private sector,   think tanks, and civil society organizations. The present Compact is based on a full-fledged proposal submitted by the government in November 2017, said Pathfinder Foundation.

Sri Lanka completed negotiations with MCC in October 2018. The government team was led by the Secretary to the Ministry of Finance. The team included senior officials from the External Resources Department, Attorney General’s Department, Policy Development Office in the Prime Minister’s Office, Ministry of Highways and Road Development, Ministry of Lands and Parliamentary Affairs, Ministry of Megapolis and Western Province Development, Ministry of Transport and Civil Aviation, and Sri Lanka Survey Department.

The agreement was to be signed in December 2018 but was delayed due to the political events of the time. However, MCC’s Board of Directors approved the Compact again at its Board meeting in April 2019. The Compact now awaits approval by the Cabinet and signing of the agreement by the government, said Pathfinder. But there is hesitation on the part of the government and a reluctance to sign.

Sri Lanka is now at risk of losing the grant, if it does not receive Cabinet approval and fails to sign the agreement prior to the September 18th MCC Board meeting, said Advocata institute, because Sri Lanka has now  graduated to upper-middle-income status and MCC  only helps low and lower-middle-income countries.

MCC’s Board of Directors is due to meet in mid-September 2019. And may decide to disqualify Sri Lanka, if the country doesn’t appear to want or need the $480 million grant, said Pathfinder Foundation.

But the US embassy said that   instead of disqualifying Sri Lanka, MCC directors may decide to extend the US$ 480 million grant term if Cabinet approval is further delayed. Because the US is very keen that this Compact is signed and is keeping it fingers crossed.

 The United States has expressed hope that Sri Lanka will eventually approve the $ 480 million Millennium Challenge Corporation (MCC) grant, said the embassy. Measures will be taken to create awareness on the MCC programme among the people,  the embassy said.

It is most unusual to have a donor running behind a recipient like this. It is usually the other way round. While the donor (USA) is keen on the compact, the recipient, (Sri Lanka) however, is suspicious and reluctant. Sri Lanka is wondering why USA is so anxious to push this through. Is this simply a grant to   avoid traffic jams and prepare   maps or is it something more. What is behind it all, they ask.

 The MCC is not the independent, altruistic  US foreign assistance agency it claims to be.  The Millennium Challenge Corporation Board is chaired by the Secretary of State. The  Board members are a) Secretary of the Treasury, b) USAID administration ,c) US trade representative, and d) four private sector representatives. This Board  therefore represents  the  political interests and trade interests of the USA. Advocata  Institute   however, says, although heads of the U.S. State Department and U.S. Treasury sits on its board, the MCC operates independently as a separate entity.

The Compact program was proposed by Sri Lankans, developed by Sri Lankans and will be managed and supervised by Sri Lankans, said the US embassy. Not quite. The project proposal was neither proposed nor developed by Sri Lanka. It is unlikely that Sri Lankan economists will produce such a  lopsided proposal.

 The  Compact issues  were first examined  by Harvard University’s Centre for International Development in a year long study in 2016. This was followed  by studies from World Bank, Asia Foundation,  Trimble and Center for Policy Alternatives, Colombo. These are  organizations which have a strong link with USA.

The MCC has no intension to impose any condition forcibly in implementing MCC compact, said the US embassy, adding that they are flexible to accommodate any suggestions of the government before signing it. We will accommodate your needs,  we  can modify the Compact as government wishes, said  USA embassy . At least two years  is needed after signing the Compact to work out the details.

Certain changes have already been made. Attorney General’s Department raised objections to the clause in the original draft which brought the Compact under International law. MCC was asked to remove any sentence which excluded domestic law and the MCC agreed, reported the media.

This is your project. We are not forcing it on Sri Lanka, said MCC. Implementation will be supervised by a local body staffed by Sri Lankans. This body will be accountable to a Sri Lankan Board of Directors comprised of eight government officials and three representatives from the private sector and civil society.

Money will be reflected in the national accounts and national budget and spent by line ministries and supervised by COPE, COPA and Parliament. Grant funds are usually not channeled through the Treasury, but contractors and vendors are directly paid by the donor. Budgetary provisions will be made in the national budget to account for this expenditure. Therefore, it is clearly not outside Government,” said the embassy.

Unfortunately, this Millennium Challenge Corporation grant has been seen as part of a threefold US package of MCC, ACSA and SOFA.  ACSA and SOFA are military agreements; MCC grant is about economic interests,  said MCC supporters.  But they look like a package, replied said critics. All three were to be signed in  2018, one after the other.

Pathfinder Foundation concluded its statement on the Compact, saying that a sovereign nation has every right [and] obligation to turn down foreign assistance, if there is reasonable suspicion that this support is not in the interest of the country. ( Continued)

Laksiri Warnakula

The other day, I was aimlessly browsing through the ‘YouTube’ going from one movie trailer to another and suddenly, there he was; Rowan Atkinson aka Mr Bean. I am a big fan of him and I thought at the time that I had seen all of his presentations that had come so far both on TV and also on silver screen. I was wrong.

And I struck gold. Mr Bean was delivering a eulogy to honour Tom, Dick and Harry, all of whom had perished together in an accident. Amidst my roaring laughter, which I found hard to stop, a little something was taking shape in my mind as I kept watching it.

Now, Tom was blind and he was also deaf. Tom had a great voice yet being both blind and deaf he didn’t know what hymn he was singing and people never knew what he was singing either. And then Tom actually didn’t know any hymns.

Leading Tom through darkness of life was Dick, who had a perfect eyesight and would lead Tom wherever he wanted to go. Unfortunately since Dick was also deaf he couldn’t hear where Tom wanted to go. However Dick never complained of his afflictions. Well he couldn’t because he was dumb too.

Then the duo had a permanent companionship with Harry, who could literally hear a pin drop. Yet being blind and dumb, he could not see to pick it up nor could he warn anyone else not to stand on it.  

And when they had returned from work in the evening, they all sat on the couch with Dick watching the television, Harry listening to the television and Tom insisting that it was time to buy a television.

There is a bit more to the above but this is enough to cover what I want to say about our own Toms Dicks and Harrys amongst those two hundred and twenty five from ‘Diyawannawa’.

Now our Toms, Dicks and Harrys constitute a no small number among those, who are inhabiting the palace in ‘Diyawannawa. Wouldn’t what they are good at fit in beautifully with the capabilities of late Tom, Dick and Harry of Mr Bean, in many ways, speaking metaphorically?

I am sure that it would be a very amusing and entertaining exercise to figure out as to who amongst them could fit into the shoes of each one of our late Tom, Dick and Harry?

Some of them say things without the faintest of idea about what they are saying, which they don’t know anything about, anyway.

Then there are some, who would attempt to lead, yet do not hear where others want to go. Then to make matters worse, they act as if they know where they are going, which they really don’t know. And they don’t tell the rest anything. So they all end up somewhere none of them want to be including the leaders themselves.

Now we have among them some, who could hear, but couldn’t see and then refuse to speak, so they wouldn’t say to others what and when to do something and what and when not to do another thing.

And lastly, referring to the scene, where the TDH trio were watching the television and poor blind and deaf Toms’ insistence that it was time to buy a TV, do you see any parallels with our own Toms from Diyawannawa? I am leaving it with you to find one, if not few. Though one thing should be kept in mind that our Toms including Dicks and Harrys, for that matter, are not as innocent and naïve as those of Mr Bean’s.

Now imagine a breathtaking and mind boggling spectacle; a tussle of a multitude of these Toms, Dicks and Harrys vying and wrestling for a seat in the grand buffet, engaging in all sorts of manoeuvres to outdo and outshine the others, something that puts them strictly apart from our late trio of T, D and H. After all these three were together till the end and tried their best to help one another, in spite of their afflictions, which they were not aware of.

The seventy-year long road is littered with the debris of our former Toms, Dicks and Harrys have created so far and then left. And their successors continue to follow the tradition, making the pile grow, high and higher.

Don’t we need a few, who could see, listen and have the voice to say courageously to all concerned as to what is wrong and what is right and act accordingly?

Some, who can and would clear the mammoth-size debris (no pun intended), the mega-size debts, once and for all, and begin to build the path to prosperity.

Laksiri Warnakula

චාර්ය වරුණ චන්ද්‍රකීර්ති

ජේ. ආර්. මහත්තයා සිරි ලංකාව බාරගන්න වෙලාව වෙද්දි මට වයස අවුරුදු අටක්වත් වෙලා නෑ. ඒ සිද්දිය ගැන වැඩි අවබෝධයක් අපිට තිබුණෙත් නෑ. 1977 ඡන්දෙට කලින් නිල්දණ‍්ඩාහින්නේ තිබුණු රැස්වීමට ගිය විත්තියයි, ඡන්දේ දවසේ හා හා පුරාවට තුවක්කුවක් දැකපු සිද්දියයි, ඡන්දෙන් පස්සේ හරස්බැද්ද පන්සලට පල්ලෙහා මාන කැලේ හැංගිලා හිටපු සිද්දියයි විතරයි මට මතක. ඒ කාරණා ගැන මීට කලින් කිව්වා. ඒ කාලේ අපේ ගෙදර රේඩියෝවක් තිබ්බ බවක්වත් මට මතක නෑ.

ඡන්දෙන් පස්සේ හරස්බැද්දේ ගුරු නිවාසේ අත ඇරලා අපි දර්පනාහෙළපතනේ පදිංචියට ගියා. තාත්තාව පඬුවස්නුවර මගුලාගමට මාරු කරලා තිබුණා. මාස කීපයකට පස්සේ අපිත් මගුලාගමට ආවා. ලොරියක පිටිපස්සේ දාපු මේට්ටයක වාඩිවෙලා ඒ ආපු ගමන ගැන නම් යන්තමින් මතක් කරගන්න මට පුළුවන්. ඒ ලොරිය මගුලාගම තාත්තා නැවතිලා හිටිය මුදලාලිලාගේ ගෙදර එකක්. බඩු පටවාගෙන යන දවසේ ඒක නැවැත්තුවේ දර්පනාහෙළපතනට පහළ මහ පාරේ. තාත්තායි, බාප්පයි, පියදාස මාමායි, තව දන්න කියන අයයි එකතුවෙලා බඩු මුට්ටු කරෙන් පහළට ගෙනාවා. පොඩි පොඩි දේවල් අපිත් පහළට ගෙනාවා. අයියායි, මමයි, නංගිව වඩාගත්ත අම්මායි වාඩි වුනේ බඩු අහුරලා ඉතිරිවෙච්ච ඉඩේ බිම දාපු මෙට්ටයක් උඩ. පිටත්වෙලා පැයක හමාරක ගමනකින් පස්සේ දෙණිකෙට ඇවිල්ලා ලොකු අම්මලා ගෙදරින් දවල්ට කෑවා. ඊට පස්සේ තමයි මගුලාගමට එන මහා දිග ගමන පටන් ගත්තේ.

ඒ ගමන ගැන නම් කිසිම මතකයක් මට නෑ. අපි මහන්සියට ම නිදාගන්න ඇති. ඒක කොහොමත් පැය ගානක ගමනක්නේ. ඉතින් මහ රෑ වෙද්දි මගුලාගමට ආපු විදිහවත් බඩු මුට්ටු බාගත්ත විදිහවත් කියන්න විදිහක් මට නෑ. මේ ගමන එද්දි අපේ ගෙදර තිබුණු සෝපා වගේ දේවල් විකුණලා ආපු බව නම් මම දන්නවා. මගුලාගම පැත්තේ මිනිස්සු ඒ වගේ බඩු මුට්ටු ගැන තකන්නේ නැති බවක් තමයි තාත්තා කියලා තිබුණේ. කොහොම හරි අපි මගුලාගමට එද්දි අපිට තිබුණේ ඇඳන් දෙක තුනකුයි, අල්මාරියකුයි, තාත්තාගේ පොත් දාපු කැබිනට් එකයි, පිඟන් බඩු දාපු ෂෝ කේෂ් එකයි, පුටු හතරක් තිබුණු කෑම මේසයකුයි විතරයි. තව තව ආම්පන්න මහ ගොඩකුයි, වළං මුට්ටි, කොරස්, කළගෙඩි, වංගෙඩිය, කුරහන් ගල, මෝල් ගස් වගේ ඒවායි නම් කොහොමටත් තිබුණා.

කොහොම කොහොම හරි ඒ විදිහට අපේ ජීවිතවලට අලුත් කාල පරිච්ඡේදයක් උදාවුනා. ඒ සම්බන්ධයෙන් ජේ. ආර්. මහත්තයාටයි, රේණුකා හේරත් නෝනාටයි අපි පින් දෙන්න ඕන. කුරුණෑගල කියලා කියන්නේ කිසි අඩුවක් පාඩුවක් නැති පළාතක්. ඕන ගෙදරකට වාහනයකින් යන්න පුළුවන් තරමට පොළොව හොඳයි. ලංකාවේ වැඩි පුර ම ඉස්කෝල තියෙන්නෙත් කුරුණෑගල දිස්ත්‍රික්කයේ. ඉතින් වලපනේ වගේ දුෂ්කර පළාතක ඉඳලා කුරුණෑගල වගේ පහසුකම් තියෙන සැප පහසු පළාතකට එන්න ලැබුණේ අපේ පෙර පිනකට කියලා කියන්න පුළුවන්.

මේ වෙද්දි අපිට රේඩියෝ එකක් තිබුණා. ඒක උපාලි සමාගම ලංකාවේ හදපු යුනික් රේඩියෝ එකක්. ඒකට අහුවෙන්නේ කෙටි තරංගයි මධ්‍යම තරංගයි විතරයි. ඒක ඉතින් ඒ කාලේ හැම රේඩියෝවකට අදාළ කතාවක්. මේ එෆ් එම් සෙල්ලම පටන් ගත්තේ 1993 – 94 දී විතරනේ. ඒ රේඩියෝ එක වැඩ කළේ බැටරි කෑලි තුනක බලයෙන්. ඒ බැටරි නිතර නිතර (මගේ කල්පනාවේ හැටියට මාසයකට දෙකකට වතාවක්) මාරු කරන්න සිද්දවුනා. හුඟක් වෙලාවට ඒකට දැම්මේ ලක්‍ෂපාන බැටරි. කලාතුරකින් එවරෙඩි බැටරි දාපු අවස්ථාත් තිබුණා.

ඒ වෙද්දි අපේ ගෙදරට මිහිර” පත්තරේ ගන්නවා. අපි පත්තරේ ගන්න ගියේ ගෙවල් කිට්ටුව තිබුණු බස්තියන් මුදලාලිගේ කඩේට. සඳුදා උදේ ම බස්තියන් මුදලාලිගේ කඩේට යන මම මිහිර” පත්තරේ ඉල්ලනවා. ඒ වෙලාවට පත්තරේ අතට ගන්න මුදලාලි ඒකේ පිටු එකින් එක හෙමින් හෙමින් පෙරලලා තමයි ඒක මට දෙන්නේ. මමත් ගෙදර එන්නේ කඩේ ඉඳලා ම එක දිගට ඒක දිග ඇර ඇර බල බලා. ඉතින් මේ සෙල්ල්ම් ඔක්කොම ඉවර වෙලා ආපහු ගෙදරට ගොඩ වෙද්දි විනාඩි දහයක් විතර වැඩියෙන් ගතවෙලා. ගෙට ගොඩ වෙද්දි මෙච්චර වෙලා මොකද කළේ?” කියලා අම්මා අහනවා. බස් තියන් පයින් යනවානේ” කියලා මම උත්තර දෙනවා. වැඩිහිටියන්ට ගරු නම්බු දීලා කතාකරන්න පුරුදු වෙයන්” කියලා අම්මා බනිනවා.

ඕවා ඉතින් ඔහොම තමයි.

මිහිර” පත්තරෙන් අපි සෑහෙන දැනුමක් ලබාගත්තා. ඒ ඔක්කොටමත් වඩා අපි කැමැත්තෙන් හිටියේ ඇස්. ඒ. දිසානායක මහත්තයාගේ චිත්‍රකතා රස විඳින්න. බූ බබා, පුංචිත්තා, බටකොළ ආච්චි, තුල්සි, යෝධයා සහ පඬිතුමා වගේ චරිත ගැන අපිට අද වුනත් කතා කරන්න පුළුවන්. යෝධයා සහ පඬිතුමා කතාව තරමක් වෙනස් එකක්. ඒක රූප කොටු තුනකට සීමා වෙච්ච පොඩි එකක්. එක සතියකට එක කතාවයි. ඒ කතාවේ මතු සම්බන්ධයක් නෑ. ඒකාංගිකයි. පුංචියි- ලස්සනයි. එක කතාවක පඬිතුමා යෝධයාට කියනවා කඩේ ලෑලි ටික අරින්න කියලා. ඒක පොහොර කඩයක්. පොහොර වෙළෙඳසල” කියලා පැත්තේ බිත්තියේ ලියලා තියෙනවා. යෝධයා ලෑලි ටික තියන්නේ පො” අකුර වැහෙන විදිහට!

මහ පත්තර වුනත් ඒ දවස්වල අද වගේ ඕසෙට තිබුණේ නෑ. ලේක්හවුස් එකෙන් පළ කරපු සිළුමිණ”, දිනමිණ” පත්තරවලට අමතරව ස්වාධීන පුවත්පත් සමාගම පළ කරපු දවස”, රිවිරැස” පත්තර විතරයි තිබුණේ. ඇත්ත” වගේ දේශපාලන පත්තරත් තිබුණා. පස්සේ කාලෙක ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්‍ෂයෙන් දිනකර” පත්තරේ පළ කරන්න පටන්ගත්තා. අපේ ගෙදරට ගෙනාවේ රිවිරැස” පත්තරේ. ඉරිදාට පළ කරපු ඒ පත්තරේ තිබ්බ ගොඩක් කරුණු කාරණා ගැන මට නම් එච්චර නිනව්වක් නෑ. හැබැයි ගුරු – ගෝල වෙනස හොයන තරගය ගැන නම් මට හොඳට මතකයි.

ස්වාධීන පුවත්පත් සමාගමෙන් ශ්‍රී සඟරාව” කියලා එකක් පළ කළා. ඒක පිටු සෑහෙන ප්‍රමාණයක් තිබුණු දිගැටි හතරැස් එකක්. අම්මා තමයි ඒක ගත්තේ. එක එක මැහුම් මෝස්තර ගැන, කෑම හදන ක්‍රම ගැන ඒ සඟරාවේ තිබුණු බව මට මතකයි.

ඒ කාලේ අද වගේ පත්තර කෙළ කෝටියක් තිබ්බ නැති හින්දා අපි ඔය මොන පත්තරේ වුනත් කියවනවා. ඒවායේ තියෙන හැම අකුරක් ම කියෙව්වා කීවොත් ඒක බොරුවක් නෙවෙයි. ඕවා කියවන්න අපිට ඕන තරම් වෙලාවත් තිබුණා. ටියුෂන් යනවා කියලා සෙල්ලමක් තිබුණෙත් නෑනේ.

පත්තරේ ඇරුණා ම අපිට තොරතුරු දැනගන්න විනෝද වෙන්න තිබුණු මාධ්‍ය තමයි ආණ්ඩුවේ රේඩියෝ එක. අපි පොඩි කාලේ තිබුණේ කොළඹ ඉඳලා විකාශය කළ මහ සේවා දෙක විතරයි. ඒවාට ඒ දවස්වල කිව්වේ පළමුවැනි සේවය” සහ දෙවැනි සේවය” කියලා. පළමුවැනි සේවයේ කවදාවත් වෙළෙඳ දැන්වීම් ප්‍රචාරය කරන්නේ නෑ. වෙළෙඳ දැන්වීම් ප්‍රචාරය කළේ දෙවැනි සේවයේ විතරයි. දැන් ඒ දෙකට කියන්නේ ස්වදේශීය සේවය” සහ වෙළෙඳ සේවය” කියලානේ.

අද වගේ තොරතුරු ඉස්මුරුත්තාවක් නොතිබුණු හින්දා ඒ දවස්වල රේඩියෝ එකෙන් අහපු වැඩසටහන් අදටත් අමතක කරන්න අමාරුයි. ජේ. ආර්. මහත්තයා ලංකාව භාරගත්තාට පස්සේ රේඩියෝ එකේ ප්‍රවෘත්ති යන්න කලින් ප්‍රචාරය කරන වාදනය වෙනස් කරලා තිබුණේ ඇට දෙන්න බැරි හින්දා – පිටි දුන්නා රොටි කන්න” කියන තාලයට. ධාන්‍ය රාත්තල් අටක් සතියකට වතාවක් දෙන්න ජේ. ආර්. මහත්තයා 77 මැතිවරණයේ දී පොරොන්දු වෙලා තිබුණා. මේක ප්‍රසිද්ධ වෙලා තිබුණේ ඇට අටේ පොරොන්දුව” කියලා. ඒත් ඡන්දේ දිනපු ගමන් ඒ මහත්තයා කරලා තිබුණේ ඇට දෙන එක නෙවෙයි. පාන් පිටි දෙන එක. ඉතින් ප්‍රවෘත්ති විකාශයට කලින් වාදනය කරපු තේමාවට මිනිස්සු වචන එකතු කළේ ඒ වැඩේ ප්‍රකාශ වෙන විදිහට.

රේඩියෝ එකේ වැඩසටහන්වලින් ලංකාවේ හිටිය හැමෝම වගේ අහපු නාට්‍යයක් තමයි මුවන්පැලැස්ස. මොන වැඩේ තිබුණත් (ඇත්තෙන් ම අපිට එහෙමකට කියලා වැඩ තිබුණේ නෑ) සඳුදා රෑ අට හමාරට අපි මුවන්පැලැස්ස අහනවා. කදිරා, පිනා, ගුරුන්නාන්සේ මාමා, කෝරළේ මහත්තයා, මැණිකේ කියන නම් විතරක් නෙවෙයි ඒ චරිතවලට පණ දීපු වික්ටර් මිගෙල්, ගැමුණු විජේසූරිය, විජේරත්න වරකාගොඩ, රත්නාවලී කැකැණවෙල කියන නම් පවා අපි කාටත් ගෙදර අයගේ නම් තරමට ම හුරුයි.

මුවන්පැලැස්සට අට හමාරට පටන්ගත්තත් ඊට විනාඩි පහළොවකට කලින් අපි රේඩියෝ එක දානවා. ජා-ඇල බෙහෙත් ශාලාවේ ජිනපාල ද සිල්වා වෙද මහත්තයා කියන දේවල් අහන්න තමයි අපි ඒ වෙලාවට රේඩියෝ එක දාන්නේ. එක එක අසන්නෝ තමන්ගේ ලෙඩ රෝග ගැන කියලා වෙද මහත්තයාට එවන ලියුම්වලින් උපදෙස් ඉල්ලනවා. නිවේදිකාව එක ලියුමක් කියෙව්වාම වෙද මහත්තයා උත්තර දෙනවා. ඔබට වැළැඳී ඇත්තේ වාතයත් පිතත් කෝප වීමෙන් ඉස්මතු වූ රෝගී තත්ත්වයකි. රාත්‍රියට නෑම, පිනිබෑම අගුණයි. උෂ්ණාධික ආහාර ගන්න එපා. මනා රෝග පරීක්‍ෂාවකින් පසුව ප්‍රතිකාර කර මෙම රෝගී තත්ත්වය නිට්ටාවට ම සුවපත් කළ හැකියි”. මෙන්න මේ වගේ උත්තර තමයි වෙද මහත්තයා දෙන්නේ. ඒක අපිට විනෝදය සපයපු වැඩසටහනක් මිසක් සෞඛ්‍ය වැඩසටහනක් නෙවෙයි.

තුසිත මලලසේකර මහත්තයා මෙහෙයවපු සෞඛ්‍ය වැඩසටහනකුත් තිබුණා. ඒක ප්‍රචාරය වුනේ රෑ හත හමාරට විතර. හැබැයි අපේ අම්මා අපිට ඒක අහන්න දෙන්නේ නෑ. ඔය ලෙඩ ගැන බහුභූත ඔළුවේ පුරවා ගන්න එපා” කියලා අම්මා කියනවා. ඉතින් මම අදටවත් පත්තරවල යන කිසිම සෞඛ්‍ය පිටුවක් කියවන්නේ නෑ. සෙනසුරාදා රෑ හත හමාරට ප්‍රචාරය වුනු චන්ද්‍ර මඬුළු යට” වැඩසටහන අපි බොහොම කැමැත්තෙන් අහපු එකක්. ඒක ඉදිරිපත් කළේ සමන් අතාවුදහෙට්ටි. අපිට ඉගෙන ගන්න හුඟාක් දේවල් ඒ වැඩසටහනේ තිබුණා. සමන් අයියාගේ කට හඬත් හරි ම විශේෂ එකක්නේ!

ඉරිදා රෑ අට හමාරට ප්‍රචාරය කරපු මොණරතැන්න” නාට්‍යයත් අපි වරද්දන්නේ නැතුව ඇහුවා. ඒත් ඒ නාට්‍යයේ විස්තර මොකුත් මට මතක නෑ. ඉරිදා රෑ නවය හමාරට වජිරා” කියලා නාට්‍යයකුත් ප්‍රචාරය වුනා. ඒත් මම ඒක අහලා නෑ. අදටත් රෑ නවය හමාර වෙද්දි මම නිදාගන්නේ ඒ කාලේ ඉඳලා කරගෙන ආපු පුරුද්දට. දැන් කාලේ මිනිස්සු මහ රෑ වෙන කල් ඇහැරගෙන මොන මඟුලක් කරනවා ද කියලා මට අදටවත් හිතාගන්න බෑ. මිනිස්සු වුනා ම කලින් නිදාගෙන කලින් අවදි වෙන්න ඕන කියලා තමයි අපිට පුරුදු කරලා තියෙන්නේ.

රෑ හතයි හතළිස් පහට ප්‍රචාරය කරන විනෝද සමය” වැඩසටහනත් අපි හැම කෙනෙක් ම වගේ අහනවා. සැමුවෙල් රුද්‍රිගු, ඇනස්ලි ඩයස්, බර්ටි ගුණසේකර කියන නම් තුන දන්නේ නැති කෙනෙක් ඒ කාලේ මේ සිරි ලංකාවේ හිටියේ නෑ. ඒ තුන් දෙනාට තිබුණු ලොකු ම හපන්කම තමයි කුණුහරුප කියන්නේ නැතුව මිනිස්සු හිනස්සන්න පුළුවන් වීම. දැන් කාලේ ඉන්න හුඟක් අය දන්නේ දෙපැත්ත කැපෙන කුණුහරුප කියලා මිනිස්සු හිනස්සවන්න විතරයි.

බදාදා රෑ අටටයි, ඉරිදා උදේ අටටයි බණ ප්‍රචාරය කරනවා. අවුරුදු දහයේ දොළහේ පොඩි එවුන් වුනාට අපිත් හොඳට ඒ බණ අහනවා. මම වැඩියෙන් ම කැමැති වෙලා හිටියේ කොටුගොඩ ධම්මාවාස හාමුදුරුවෝ දේශනා කරන බණ අහන්න. ඒ දේශනාවල පුදුමාකාර පණක් ඇතුළත් වෙච්ච අපූරු ලාලිත්‍යයක් තිබුණා කියන එක තමයි මගේ අදහස. ඉතින් මහ පිපාසයකින් ඉන්න කෙනෙක් වතුර බොනවා වගේ සම්පූර්ණ අවධානය ම යොමු කරලා උන්වහන්සේගේ බණ අහන පුරුද්දක් මට තිබුණා.

මගේ මතකයේ හැටියට සෙනසුරාදා දවල් දොළහමාරට ප්‍රචාරය වුනේ බයිලා. ඉරිදා දවල් දොළහමාරට ප්‍රචාරය වුනේ පැරැණි රසාංග. සතියේ දවස්වල දවල්ට ඉස්කෝලේ යන හින්දා රේඩියෝ අහන්න පුළුවන්කමක් අපිට තිබුණේ නෑ. නිතර නිතර අසන්නන්ගේ ඉල්ලීම්” කියලා වැඩසටහනකුත් ප්‍රචාරය වුනා. ඒ දවස්වල හැම දා ම වගේ අහන්න ලැබුණේ මගුලාගම මල්ලිකා දිසානායක” ගාමා ගාමිණි සුබසිංහ” වගේ අය ගීත ඉල්ලන බවක් තමයි. මේ මගුලාගම කියන්නේ අපි පදිංචි වෙලා හිටිය පඬුවස්නුවර මගුලාගම නෙවෙයි. ඒ රසිකාවිය හිටියේ පාදෙණිය පැත්තේ තියෙන මගුලාගම.

කොහොම කොහොම හරි මේ හැම දෙයක් ම අපේ ඔළුවල රැඳිලා තියෙන්නේ ගලේ කෙටුවා වගේ තමයි. තොරතුරු ඉස්මුරුත්තාවක් තියෙන මේ කාලේ ඒ වැඩේ කරන්න බෑ. පොඩ්ඩකට කලින් අහපු, කියවපු දේ දැන් මතක නෑ. හැම එකෙන් ම ටික ටික උඩින් පල්ලෙන් කියවන, අහන හින්දා දැන් කාලේ අපි හෝන්දු මාන්දු වෙලා ඉන්නේ. තොරතුරු වැඩි වුනා ම මිනිස්සුන්ගේ තීරණ ගැනීමේ හැකියාවත් මොට්ට වෙනවා. ඉතින් දැන් කාලේ මිනිස්සු ඉවරයක් නැතුව ඔලමොට්ටල වැඩ කරන එකට දොස් කියන එකත් හරි වැඩක් නෙවෙයි. මේක අපි හැම දෙනාට ම වැළඳිලා තියෙන බරපතල රෝගයක්.

හොඳ ශ්‍රී ලංකාකාරයෙක් වෙච්ච තාත්තා නිතර නිතර ගෙනාපු විකල්ප පත්තර ගොන්නට අයිති වුනේ ඇත්ත”, දිනකර” වගේ ඒවා. ජේ. ආර්. මහත්තයා නිතර නිතර පත්තර වාරණය කරන වැඩෙත් කළා. ඉතින් පත්තරවල මහ පදාස විදිහට හිස් තැන් තිබුණා. ඒවා හරහාට නිසි බලධාරයා විසින් කපා හරින ලදී” කියන වචන ටික මුද්‍රණය කරලා තිබුණා. ඇත්ත” පත්තරේ නම් ඒකත් නිර්මාණාත්මක විදිහට ටිකක් සැර පරුෂ විදිහට ප්‍රකාශ කළා.

1982 අවුරුද්දේ දිවයින” පත්තරේ පටන් ගත්තා. ඒක වෙනස් ම ආකාරයක පත්තරයක්. මුදුණය කරලා තිබුණෙත් අමුතු විදිහට. ලිතෝ ක්‍රමයට මුද්‍රණය කරපු හින්දා එහෙම වුන බවක් තමයි කිව්වේ. යංශය වගේ ඒවා අමුතු විදිහට තමයි අකුරුවලට එල්ලලා තිබුණේ. දයාසේන ගුණසිංහ මහත්තයා පරිවර්තනය කරපු චිනුවා අචිබිගේ කතා අපි කියෙව්වේ මහ පෙරේතකමකින්. විජේසෝම මහත්තයා ඇඳපු කාටුන් වුනත් හරි ම අපූරු ඒවා. එතුමා ඇඳපු පුංචිසිඤ්ඤෝ දවසින් දවස දුප්පත් වුනා. මැතිනියව ඇන්දේ මහ යකඩ බෝලයක් දම්වැලකින් කකුලට ගැට ගහලා.

1982 දෙසැම්බර් 22 වැනි දා පවත්වපු ජනමත විචාරණයට ලකුණු විදිහට තෝරගෙන තිබුණේ ලාම්පුව සහ කළගෙඩිය. ඒකට ලාම්පු කළගෙඩි සෙල්ලම” කියන නම පට බැඳුනෙත් ඒ හින්දා. ආණ්ඩු පක්‍ෂයේ අයට ලැබිලා තිබුණේ ලාම්පුව. ඉතින් ඉරිදා දිවයින පත්තරේ මුල් පිටුවට හීන් සැරය” කියලා පුංචි කාටුන් එකක් ඇඳපු විජේසෝම මහත්තයා මේ කාරණේ ගැන පුංචි සරදමක් කරලා තිබ්බ හැටි මට අදටත් මතකයි. ඒ කාටුන් එක ඇතුළේ එතුමා ආණ්ඩුවේ දේශපාලනඥයෙක්ව ඇඳලා තිබුණේ කළගෙඩියක් වගේ. ඔබතුමාලනේ කළ ගෙඩිය තෝරගන්න ඕන” කියන වචන ටික ඒ යටින් ලියලා තිබුණා!

උකුස්සා” කියන නමින් තීරු ලිපියකුත් දිවයින” පත්තරේ පළ වුනා. එක එක ආයතනවල සිද්ද වෙන අක්‍රමිකතා ගැන තමයි ඒ තීරු ලිපියෙන් හෙළි කළේ. දැන් ඉන්න ජනමාධ්‍යවේදියෝ ඒ විදිහට විස්තර හොය හොයා යන්නේ නෑ. වොයිස් කට් ටිකක් ගත්තාම ඔක්කොම හරි!

මේ ඔක්කොම මැද්දේ අපේ ජීවිතවලට හුඟක් බලපෑම් කරපු ගුවන්විදුලි සේවයක් පටන් ඇරගෙන තිබුණා. ඒ තමයි අනුරාධපුරේ ඉඳලා විකාශය කරපු ගුවන්විදුලි සංස්ථාවේ රජරට සේවය”. ඒකේ වැඩ කරපු ස්වර්ණ ශ්‍රී බණ්ඩාර මහත්තයා කියන්නේ අපේ පළාත්වල මිනිස්සුන්ට ගෙදර කෙනෙක් වගේ තමයි. එතුමා මුල් වෙලා නිෂ්පාදනය කරපු පිලේ පැදුර”, සංහිඳ”, සම්භාෂා” වගේ වැඩසටහන් අපි වරද්දන්නේ නැතුවම ඇහුවා. පල්ලේගම හේමරතන හාමුදුරුවෝ, නෙලුවාකන්දේ ඥානානන්ද හාමුදුරුවෝ, මහින්ද දිසානායක මහත්තයා, මහින්ද චන්ද්‍රසේකර මහත්තයා, රංජිත් රූපසිංහ මහත්තයා, රෝහණ දන්දෙණිය මහත්තයා වගේ සෑහෙන පිරිසක් ස්වර්ණ ශ්‍රී බණ්ඩාර මහත්තයාගේ මූලිකත්වයෙන් අපේ සමාජයට ආවා. 1986 අවුරුද්දේ අන්තිම හරියේ දවසක ස්වර්ණ ශ්‍රී බණ්ඩාර මහත්තයා මිය ගිහිල්ලා කියලා දැන ගත්තා ම අපි හැමෝම කම්පා වුනා. ඒ ගැන හිතද්දි දැනුත් ඇස්වලට කඳුළු පිරෙනවා.

ඔය කාලේ ම ලංකාදීප” පත්තරේ පළකරන්න පටන් ගත්තා. ඒත් ඒක අපේ ගෙදරට ගෙනාවේ නෑ. හැබැයි ඒ කොම්පැණියෙන් ගහපු විජය” පත්තරේ අපේ ගෙදරට ගත්තා. විජය” පත්තරේ හරහාත් අපිට සෑහෙන දැනුමක් ලැබුණා. ඊට අමතරව ඒ පත්තරේට පියල් උදය සමරවීර මහත්තයා ඇඳපු මල් මාමා”, මකාගේ යලක්” වගේ චිත්‍රකතා අපි කියෙව්වා.

සිත්තර”, සත්සිරි” වගේ චිත්‍රකතා පත්තරත් ඒ කලේ පළවුනා. ඒත් ඒවා බලන්න හොඳ නෑ කියන එක තමයි අපේ ගෙවල්වල තිබුණු අදහස. ඉතින් කවදාවත් ඒ වගේ පත්තර අපේ ගෙදරට ගෙනාවේ නෑ. ඒත් මාසෙකට වතාවක් කොණ්ඩේ කපා ගන්න සැලුන් එකට ගියාම අපි ඒවා කියෙව්වා. ටාසන්ලා වගේ වැල්වල යන කැලෑ වීරයන්ගේ කතා ඒ පත්තරවල තිබුණා. ඉතිං ඊට පස්සේ” කියලා සරත් මධු කියලා මහත්තයෙක් ඇඳපු චිත්‍රකතාවකුත් ඒ කාලේ බොහොම ජනප්‍රිය වෙලා තිබුණා. ගිය අවුරුද්දේ (2018 අවුරුද්දේ) ඒ මහත්තයා මිය ගිය බවක් මහරගම නාවින්න පැත්තේ ලයිට් කණුවල අලවලා තිබ්බ මරණ දැන්වීම්වලින් මම දැනගත්තා. ඒත් ඒක ප්‍රවෘත්තියක් වුනේ නෑ. දැන් කාලේ ප්‍රවෘත්ති වටිනාකමක් ලබාගන්න ඕන නම් දේශපාලනඥයෙක්ගේ බල්ලෙක්වත් වෙලාවත් උපදින්න ඕන! අපේ මාධ්‍ය කලාව දැන් ඒ තරමට ම දියුණුයි!

කොණ්ඩේ කපන සැලුන් එකේ දී චිත්‍රකතා පත්තරයක පිටුවක් දෙකක් එහෙන් මෙහෙන් බලන්න ලැබුණත් අපේ ජීවිතවලට ළංවෙන්න ඒවාට බැරිවුනා. ඒත් ප්‍රධාන පත්තරවල පළවෙච්ච චිත්‍රකතා අපි දිගට ම බැලුවා. බන්දුල හරිශ්චන්ද්‍ර මහත්තයාගේ නිර්මාණ ඒ අතරින් විශේෂයි. දිවයින පත්තරේට ඇඳපු ජනක රත්නායක මහත්තයාගේ කතාවල කල් පවතින ගුණයක් තිබුණේ නෑ කියලා මට හිතෙනවා. මේ වෙද්දි ඒවා එකක්වත් මතක් කරගන්න අමාරු ඒ හින්දා කියලයි මට හිතෙන්නේ.

කොළඹටයි, ප්‍රධාන නගරවලටයි 1982 අවුරුද්දේ රූපවාහිනිය ලැබුණාට අපේ ගම්වලට ඒක ආවේ 1983 අවුරුද්දේ අග හරියේ. කසුන්ගම කියලා හදපු උදාගමේ ගෙයක් ලැබිලා පදිංචි වෙලා හිටිය රණතුංග මහත්තයාලාගේ ගෙදරට ටී. වී. එකක් ගෙනැල්ලා කියලා ආරංචි වුනා. මගේ මතකයේ හැටියට රණතුංග මහත්තයා තමයි දඹදෙණිය සමුපකාරයේ සභාපති. නෝනා වැඩ කළේ ග්‍රාමීය බැංකුවේ. ඊට පස්සේ අපි ටී. වී. බලන්න රණතුංග මහත්තයාලාගේ ගෙදර යන්න පටන් ගත්තා. සතියකට දෙකකට දවසක් තමයි අපි එහෙ ගියේ.

හැම මාසෙ ම ඉරිදා රෑට නන්දන වින්දන” කියලා වැඩසටහනක් විකාශය කළා. අපි ඒක බලන්න ගියා. රණතුංග මහත්තයාලාගේ ගෙදර තිබුණේ අඟල් දොළහක විතර කළු සුදු රූපවාහිනියක්. ඒක කැබිනට් එකක් උඩ තියලා තිබුණේ. ඒක බලන්න එන අහළ පහළ මිනිස්සු විස්සක් තිහක් විතර පුටුවලයි, පැදුරුවලයි වාඩි වෙලා හරි ආසාවෙන් ඒ දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. පොඩි එවුන් වෙච්ච අපි හැමදාම වගේ වාඩිවුනේ බිම එළලා දීපු පැදුරුවල. සතියකට දෙකකට වතාවක් විතර රෑට පෙන්නන මාතලන්”, කැලෑ හඳ” වගේ චිත්‍රපටි බලන්නත් අපි ගිහිල්ලා තියෙනවා. ඒත් ටික දවසක් යද්දි මේ විදිහට වතුවලින් පැනගෙන ගිහිල්ලා රූපවාහිනී බලන අමාරුව සනීප වුනා. ඊට පස්සේ ඒ වැඩේ අත ඇරිලා ගියා.

මෙහෙම කාලය ගතවෙද්දි විදුසර” පත්තරේ ආවා. ඒකත් අපේ ගෙදරට ගත්තා. ඒ වෙද්දි ඉරිදා දිවයින පත්තරේට අමතරව බදාදා දිවයින පත්තරේත් අපේ ගෙදරට ගන්නවා. දිවයින බදාදා අතිරේකයට ඇබ්බැහි වෙච්ච මම ඒ පත්තර ගෙඩිය පිටින් ම එකතු කරන්නත් පටන්ගත්තා. ටික දවසක් යද්දි කවුරු හරි (මම හිතන විදිහට අපේ අයියා) ඒ පත්තරවල බදාදා අතිරේකය තියෙන පිටු හතර වෙන් කරලා තියලා ඉතුරු ටික ඔක්කොම විකුණලා තිබුණා. තවත් කාලයක් යද්දි ඒ විදිහට ඉතුරු වෙච්ච ටික වේයෝ කෑවා.

ඔය වෙද්දි කල්පනා” සඟරාවත් අපේ ගෙදරට ගන්නවා. තවත් ටික කාලයක් ගත වෙද්දි රාවය” කියලා සඟරාවකුත් අපේ ගෙදරට ගන්න පටන් ගත්තා. තව ටික කාලයක් යද්දි කාලය” සඟරාවත් ගත්තා. ඒත් 1987 – 89 කාලයේ ඇතිවෙච්ච මහ කලබලත් එක්ක අපේ මාධ්‍ය ලෝකයේ එක යුගයක් අවසන් වුනා කියලා කියන්න පුළුවන්. 1990 අවුරුද්දෙන් පස්සේ මේ ඔක්කොම පුදුමාකාර විදිහට වෙනස් වෙන්න පටන් ගත්තා. ටැබ්ලොයිඩ් පත්තර, මඩ පත්තර ඉවරයක් නැතුව එන්න පටන් ගත්තා. 1993, 1994 වෙද්දි එෆ්. එම්. රේඩියෝ ආවා. පුද්ගලික රූපවාහිනී චැනලුත් පටන් ගත්තා. තවත් ටික කාලයක් යද්දි පටන් ගත්තේ අන්තර්ජාල යුගය. ඊට පස්සේ සිද්ද වෙලා තියෙන දේවල් ගැන අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑනේ.

(මේ කතාවේ ඉතිරි හරිය පස්සේ කියන්නම්)

ආචාර්ය වරුණ චන්ද්‍රකීර්ති

චන්ද්‍රසේන පණ්ඩිතාගේ විසිනි

හොරකම හා බැදුන දුෂණය, පෝෂණය කිරීම මෙරට රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්තියයි. මෙය ව්‍යසනයකි. මේ ව්‍යසණය පෝෂණය කිරීම නවතාලන තෙක්, මෙම දිවයිනට හා එහි වාසය කරන ජනතාවට අපේක්ෂිත සංවර්ධනයක් හෝ විමුක්තියක් ලඟා වෙන්නේම නැත. දුෂණය පුද්ගලයා, පවුල, හෝ සාමුහිකව  ගම යන මට්ටමෙන් ආරම්භව, අනතුරුව නාගරික හා ජාතික මට්ටමේ තත්වයදක්වා ගොඩනැංවිය හැක. මේ වනවිට මෙය ජාතික මට්ටමටත් එහා ගිය ජාත්‍යන්තරය හා අත්වැල් බැදගත් යාන්ත්‍රණයක් බවට පත්ව මෙරට තුල ස්තාපිතව ඇත. මෙය විනාශ කර දැමිය යුතු, විනාශකර දැමිය හැකි පලයකි. 

දුෂණය මේ වනවිට ප්‍රධානම ජාතික සතුරා බවට පත්ව ඇත. බලය ඉල්ලන දේශපාලකයින් දූෂණයට එරෙහිව කතාකරන්නේ, අනාදිමත් කාලයක සිටය. එසේ කතා කිරීම තවත් දේශපාලන මෝස්තරයක් බවට පත්ව තිබේ. දුෂිතයා, දුෂණයට එරෙහිව කරන මුවාවෙන්, සමාජ සංවර්ධනයට හා ජාතික පෝෂණයට එරෙහිව කතාකරන ආකාරය පසුගිය මහින්ද රාජපක්ෂ යුගයේදී මුළු රටම දුටු කාර්යභාරයකි. මේ අනුව සැබෑ දුෂිතයාට සමාජයේ දේපොළ මංකොල්ල කෑමේ දක්ෂතාවයන්ට අමතරව, ජනමනස බොරුවෙන් මුලා කිරීමේ අපුරු දක්ෂතාවයන්ද ඇත. බොරුවෙන් පෝෂණය වූ ජනමනස මහා සුනාමියක් බවට පත්ව මුළු රටම නටඹුන් ගොඩක් බවට පත්කර ඇති බව, අපි අද ජිවමානවම දකිමින් සිටින්නෙමු. දුෂණය පිටු දකිනවා යයි කතාවන් දෙසුවන්ට එම කතා ඇසු ජනතාව, දුන් අත්පොලසන් නාදයන්ගෙන් මන කුල්මත්කරගත් ඒ දේශක පරපුරේ දේශපාලන නායකයින් බලය ලද විගසම සිදුකලේ, අනුන් පරයා යන මහා පරිමානයේ සොරකම් කිරිම්මය. මේ වනවිට දුෂිතයන්ට එරෙහිව මෙරට ජනතාව සංවිධානාත්මකව පෙළ ගැසී සිටි. ඒ ඉතිහාසයේ පෙර නොවූ අයුරිනි. ජනතාව තමන්ට අවස්තාව ලද සෑම විටකම සිදු කරන්නේ, ඔවුන්ට එරෙහිව කටයුතු කිරීමයි. නමුත් ඉහල තලයේ, දේශපාලකයින් සිදුකරන්නේ, ජනතාව පලවා හරින ඒ දුෂිතයින් සුවද පැනින් නාවා තමන් ලගට ගෙන ජාතික ලයිස්තුවේ ආනුභාවයෙන් පාර්ලිමේන්තුවට යවා මන්ත්‍රීකම පමණක් නොව ඇමතිකම්ද පුදකර තව තවත් දුෂණය පෝෂණය කිරීමයි. ඉතිහාසයේ කිසිදු දිනක නොවූ විරු අයුරින් මෙරට ජනතාව පාර්ලිමේන්තුව, අධිකරණය හා ජනාධිපති යන ආයතන තුනම දුෂිතයි නම් කොට ඉතිහාසයේ කුණු බක්කියට දමා හමාරය. දැන් ජනතාවට අවශ්‍යව ඇත්තේ, උසාවිවල හැසිරෙන කලුකබා හොරුන්ගෙන් හා පාර්ලිමේන්තුවේ හා ජනපති මැදුරේ වැජඹෙන සුදුරෙදි හොරුන්ගෙන් මේ දිවයින ගලවා ගැනීමේ අරගලය දියත් කිරීමයි. ජනතාවට රට ගලවා ගැනීමේ දැඩි උවමනාවක් තිබේ. ඒ සඳහා ජනතාවගේ එකම ඉල්ලීම වුයේ මෙතෙක් දේශපාලන දහරාවේ නොසිටි පුද්ගලයෙක් විය. ඒ පුද්ගලයා මේ වනවිට ජනතාව ඉදිරියේ, ඉදිරියෙන්ම සිටි. ඉදිරියෙන්ම සිටින මේ මිනිසා දුෂිතයින්ට හා පල් හොරුන්ට මහා තර්ජනයක්ව ඇත. මෙතෙක් කල් මානව හිමිකම්, කතා කිරීමේ නිදහස, කාන්තා දේශපාලන නියෝජනය වැඩි කිරීම, තොරතුරු දැනගැනීමේ නිදහස වැනි දහසකුත් දේ මනරම්ව සිතා ගොතා කතා කළවුන්, කරකියා ගත නොහැකිව, මේ නව දිදුලන දේශපාලනයට අවතිර්නාවූ පුද්ගලයාගේ මානව අයිතිවාසිකම් අමු අමුවේ උල්ලංඝනය කිරීමට දැරූ වෙහෙස හා දරමින් සිටින වෙහෙස ඉතා හිරිකිත දන්වනු සුළුය. දුශිතයින්ට එවන් කාර්යයන් සිදුකිරීමට ඕනෑම තත්වයක් යටතේ හැකියාවක් ඇත. ඒ ඔවුන්ගේ සංස්කෘතියයි.

ශ්‍රී ලංකා මහා බැංකුව ඉලක්ක කරගෙන බලය ලබාගෙන, ඒ ඉලක්කය මාසයක් ඇතුලතදී සාර්ථකව නිම කල පාලක හොර නාඩයක්, ඒ සිදුවීම සිදුකර, තවමත් බලයේ රැදී සිටින සමාජයක් තුල අප හොරකම. වංචාව හා දූෂණයට එරෙහිව කථා කිරීම සැබෑ ලෙසම මහා අභියෝගයකි. වසර දෙසීයකට වඩා පැරණි, සාධාරණ යුක්තිය පසිදුලන අධිකරණ පද්ධතිය, වසර 71ක් පැරණි දේශපාලනයේ යෙදෙන වර්තමාන පරපුර කරන හොර මැරකම් දෙස බැලීමට හෝ ඒ වෙනුවෙන් කටයුතු කිරීමට හෝ කිසිදු හැකියාවක් නැති බව අපි දකිමු. අධිකරණ පද්ධතිය කොතරම් හොඳ වුවද, දුෂිතයාට එරෙහිව සමාජය තුල ඇති අවනඩුව විභාග කිරීමට ස්වයංව තීරණය කිරීමට එයට බලයක් නැති බව දකිමු. මේ හිඩැස අපුරුවට පාවිච්චිකරන දුෂිතයා  තම ක්‍රියාවන් අඛණ්ඩව සිදුකරමින් සිටි. නමුත් මෙරට ජනතාවද තවමත් දුෂණයට එරෙහිව ප්‍රබල හඬක් නගමින් අඛණ්ඩවම තම යුතුකම ඉටුකරමින් සිටි.

මෙරට වත්මන් පාලකයින් ජාත්‍යන්තර හොර කණ්ඩායමක් හා බද්ධව මෙරට සම්පත් කොල්ල කෑමේ මහා ජාවාරමක නිරත වෙන බව මහා බැංකු මංකොල්ලය හඬගා කියයි. ඒ රජය බලයට පත්වී මසක් තුලදී ශ්‍රී ලංකා මහා බැංකුව කොල්ල කෑම, සැලසුම කල ආකාරයට නිම කිරීම, අපට පෙන්වා දෙන රුපයයි. ඉන් නොනැවතී මෙරට සියලුම සංවර්ධන ක්‍රියාවලින් වසර දෙකක කාලයක් පුරා නවතා දමා ඒ සඳහා වෙන්කරන ලද සියලුම මුදල් ජාත්‍යන්තර මංකොල්ල කරුවන් පිනවීම සදහා ඔවුනට ලබාදුන් බව මෙරට ජනතාවගේ පිලි ගැනීමයි. ඉන් නොනැවතී, මෙරට ජාතික සම්පත් විකිණීම තුලින් ලද මුදල් සම්භාරයෙන් එකද මුදලක් මෙරට මහා බැංකුවට බැර නොකර හොර පාරෙන්ම විදේශීය හොරුන්ගේ මනදොල පිනවීම සඳහා ලබාදුන් බව ජනතාව තදින්ම විශ්වාස කරයි. එපමණක්ද නොව යහපාලන රජය තුලදී ලබාගත් මහා ණය කන්දරාවෙන් එකද මුදලක් මෙරට මහා බැංකුවට බැර නොකර හොරපාරෙන්ම විදේශීය බැංකු තුල තැන්පත් කර ඇති බව මෙරට ජනතාව තදින්ම විශ්වාස කරන්නේ, මේ රජය කිසිදු පලදායි ව්‍යාපෘතියක් මෙරටට ලබා නොදුන් බැවිනි.

වසර හතර හමාරක පල් හොරුන්ගේ පාලන කාලය තුලදී වසර දෙකක්ම සියලු සංවර්ධන ක්‍රියාවලින් නවතාලු බැවින් මොවුන්ට රටට වැඩ කිරීමට ඉතිරිව තිබුනේ, වසර දෙකහමාරක කාලයකි. තවද මේ පාලන කාලය තුලදී මෙරට ඉතිහාසයේ අධිකම බදු බරින් පෙළීමට මෙරට වාසීන්ට සිදුවිය. ඒ අනුව මේ යහපාලන රජය, මහා මුදල් කන්දරාවක් රැස්කරගෙන ඇත්තේ,
1. මහා බැංකුව මංකොල්ල කෑමෙන්. 2.අනිකුත් සියලුම රාජ්‍ය බැංකු වල ඇති මුදල්ද කොල්ල කෑමෙන්. (මේ දිනවල් කෝප් කමිටුව ඉදිරියේ මේවා දිග හැරෙමින් පවතී) 3. මෙරට වැඩකරන ජනතාවගේ අර්ද්තසාධක අරමුදල් කොල්ල කෑමෙන්. 4. දුප්පත් දරුවන්ගේ අධ්‍යාපනය උදෙසා පිහිටවූ මහා පොළ අරමුදල කොල්ල කෑමෙන්, 5. බලය ලබාගත්දා සිට වසර දෙකක් අඛණ්ඩව සියලුම සංවර්ධන ක්‍රියාවන් නවතා ඒ සදහා වෙන්කර තිබු ඇති විශාල මුදල් කන්දරාව මංකොල්ල කෑමෙන්. 6. මෙරට ජනතාව ගොඩනැංවූ සම්පත් විදේශිකයින්ට විකිණීමෙන් ලද මුදල් මංකොල්ල කෑමෙන්. 7. ඉතිහාසයේ කිසිම රජයක් මෙතරම් කෙටි කාලයක් තුල නොගත් තරමේ මහා ණය කන්දරාවක් ගෙන කිසිදු සංවර්ධන කාර්යක් නොකර ඒ මුදල් මංකොල්ල කෑමෙන්. 8. ඉතිහාසයේ කිසිදු රජයක් සිදු නොකළ ආකාරයට අධික බදුබර ජනතාව මත පටවා, ජනතාව සතු මහා මුදල් කන්දරාවක් ලබාගෙන ඒ මුදල්ද මංකොල්ල කෑමෙන් මේ රටට මහා විනාශයක් සිදුකර ඇත. මෙය විහිළුවක් නොවේ. බරපතල දඩුවම් ලැබිය යුතු දේශද්‍රෝහී ක්‍රියාවලියකි. මෙවන් ක්‍රියා අනාගතයේදී බලයට පත්වෙන කිසිදු රජයකට කල නොහැකි ආකාරයේ මහා විප්ලවීය වෙනසක් සිදු කිරීමට කාලය එළඹ තිබේ. ඒ සදහාම එකාවන්ව ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතා වටා පෙළ ගැසෙනවා පමණක් නොව මේ දුෂණයන්ට එරෙහිව දැඩි ක්‍රියා මාර්ගයන් ගැනීමට එතුමාගේ දෑත ශක්තිමත් කිරීම යුගයේ කාර්යභාරය බවට පත්ව ඇත. මෙය වටහා ගැනීමට මෙරට ජනතාවට බුද්ධිය පහල වේවා! ගෝඨාභය රාජපක්ෂයන්ට මේ රට ගොඩ නැංවීමට වරම් ලැබේවා! රටටත් ජාතියටත් ජනතාවටත් ජයෙන් ජයම ලැබේවා!

BY S VENKAT NARAYAN, Courtesy The Island

NEW DELHI, September 7: A newly published archaeological study based on DNA analysis of skeletal remains at the Rakhigarhi site in Haryana in north India has claimed that inhabitants of the Indus Valley Civilisation (IVC) were a distinct indigenous people, and challenges the theory of an “Aryan invasion” ending Harrapan culture.

The study says IVC people were a south Asian group of indigenous people, whose continuity of existence is traced back to before 7000 BC.

The study, which is based on the genome sample obtained from one individual whose skeleton was extracted, suggests no noticeable migration of people and claims to have dismantled the Aryan invasion theory.

“This breakthrough research completely sets aside the Aryan migration-invasion theory. The skeleton remains found in the upper part of the Citadel area of Mohenjo Daro (now in Pakistan’s Sindh province) belonged to those who died due to floods and were not massacred by Aryans as hypothesised by British Archaeologist Sir Mortimer Wheeler.

“The Aryan invasion theory is based on very flimsy grounds,” said Vasant Shinde, former vice-chancellor of Deccan College of Pune (Maharashtra), and one of the authors of the study.

The team of 28 researchers was led by Vasant Shinde of Deccan College, and included Vageesh Narasimhan and David Reich of Harvard Medical School, and Niraj Rai of the Birbal Sahni Institute of Palaeosciences, among others.

The findings also lay bare the noteworthy progress the Indian culture had already made at the time, putting it on a par with the 2000 BC Mesopotamian civilisation. Among its key findings, the study suggests that farming was indigenous to India, contradicting an earlier belief that it was brought to the region through migrations from Iran, and, most significantly, that Harappan genes are present in varying quantities in all south Asians.

The study argues that the DNA analysis shows that the people at Rakhigarhi, and the individual whose skeleton was examined, are from a population that is the largest source of ancestry for south Asians.

“The Iranian-related ancestry in IVC derives from a lineage leading to early Iranian farmers, herders, and hunter gatherers before their ancestors separated, contradicting the hypothesis that the shared ancestry between early Iranians and south Asians reflects a large-scale spread of western Iranian farmers east,” the study says. This contradicts significant migrations during the IVC period.

The study explains the spread of Indo-European languages to likely later migrations. “…a natural route for Indo-European languages to have spread into south Asia is from eastern Europe via central Asia in the first half of the 2nd millennium BCE, a chain of transmission that did occur as has been documented in detail with ancient DNA. The fact that Steppe pastoralist ancestry in south Asia matches that in Bronze Age eastern Europe provides additional evidence for this theory, as it elegantly explains the shared distinctive features of Balto-Slavic and Indo-Iranian languages.”

The mature IVC was spread over northwest India between 2600-1900 BCE.

Dr. Niraj Rai of the Birbal Sahni Institute of Paleosciences, who conducted the genetic research on the Rakhigarhi skeletons, defended the extrapolation of data on the basis of one genome sample.

He told The Times of India: “One sample means a billion people. That is the power of genetics. We have conclusive data and evidence to prove that there was no Aryan invasion. Also, there is conclusive evidence that shows farming was indigenous to India.”  

Rai also said that excavations found evidence that indigenous people migrated from the north to south India between 1800 BC and 1600 BC, likely following the collapse of the Indus Valley Civilisation by factors like drying up of the Saraswati basin. This was nearly 100 years before Arabians and central Asian Steppe population arrived in India.

“Since the first batch of migration to the south took place before the arrival of the Steppe population, the population in north India had a greater affinity to the Steppe people than the ones who migrated to the south,” he said.

The 28-member team of experts who collaborated on the study also said hunter-gatherers in south Asia had an independent origin and were authors of the settled way of life in this part of the world.

Courtesy The Island

The administration of former President Mahinda Rajapaksa never yielded up the economically important locations of Sri Lanka to foreign countries, says the presidential hopeful of Sri Lanka Podujana Peramuna (SLPP) Gotabaya Rajapaksa.

Addressing the convention of Mahajana Eksath Peramuna held at Awissawella today (07), the former defence secretary said such places of economical importance are now in the hands of foreign influence.

The presidential hopeful stressed that Sri Lanka at present has been subjected to the pressurization from various forces, however, the island nation cannot please these entities just to do away with their influence.

Under the administration that the SLPP expect to establish in the future, these economically important locations will be retrieved, Rajapaksa vowed.

He also made a promise to restore national security and to develop a people-centred economy in the future.

ආචාර්ය සුදත් ගුණසේකර. මහනුවර සින්හල බෞද්ධ ජේෂ්ඨ පුරවැසියන්ගේ සන්විධානයේ සභාපති

2019.9.2.

ඊනියා නිදහස ලැබී වසර 71 ක් ගතවී ඇතත් තවමත් යටත්විජිතවාදී මානසිකත්ව ග්‍රහණයෙන්  මුදාගෙන නැති මහනුවර ශ්‍රී දළදා පෙරහැර

සිව්වන සියවසේ (ක්‍රි ව. 313) කීර්ති ශ්‍රී මේඝවර්ණ රජතුමා දවස ශ්‍රී දළදා වහන්සේ මෙරටට වැඩමවූදා සිටම අරම්භවූ ශ්‍රී දළදා ප්‍රදර්ශනය හා දළදා පෙරහැර ඉතිහාසය පුරාම ඉතා  උත්කර්ෂවත් අන්දමින් පවත්වා ඇතිබැව් වන්ශකතාවලින් පැහැදිළිවෙයි. එදා සිටම 1815 දක්වාම  සින්හල බෞද්ධ රාජ්යක් වූ මේ රටේ දළදාවහන්සේගේ භාරකාරයා මෙන්ම ආරක්ශකයාද වුයේ රටේ රජතුමාය. ඒ නිසාම දළදාවහන්සේ වැඩසිටි දළදාමන්දිරය පිහිටියේද රජ මාළිගා  චතුරශ්‍රයේමය.  දිනපතා උන්වහන්සේට සිදුකෙරෙන පුද පූජා වලට අමතරව වසරකට වරක් දළදා වහන්සේ අභයගිරි පරිශ්‍රයට වැඩමවා එහි ප්‍රදර්ශනයකොට ජනතාවට වැඳපුදා ගැනීමට අවස්ථාව සලස්වයි. අනතුරුව නැවතත් දළදාවහන්සේ පෙරහැරින් රජමාලිගා පරිශ්‍රයට වැඩමවා දළදා මන්දිරයේ තැන්පත් කිරීම සිරිත විය.

මේ තුලින් දළදාවහ්න්සේගේ භාරකාරයා වශයෙන් රජතුමා එය ආරක්ශාකොට තබාගෙන ඇති බවත්, දයිනිකව වතාවත් සිදුකොට ඇති බවත්, වාර්ෂිකව ජනතාවට උන්වහන්සේ දැක බලාගැනිමට සහ වැඳපුදා ගැනීමට අවස්ථාව සලසාදී ඇති බවත් ඒ තුලින් රාජ්යත්වය ආරක්ශාකොටගත් බවත් පෙනේ. සින්හල බෞද්ධ රටක් වශයෙන් මේ රටේ ඉතිහාසය පුරාම මෙම  සම්ප්‍රදාය මහනුවර යුගයේ අවසානය දක්වාම පැවති බව වර්තමාන දළදා මන්දිරයද රජ  මාලිගා චතුරශ්‍රයේම පිහිටා තිබීමෙන් මනාව පැහැදිළිවෙයි

1815 දී මේ රට ඉන්ග්‍රීසීන් කුමන්ත්‍රණයෙන් අල්ලාගත් පසු මෙම තත්වය වෙනස් විය. උඩරට ගිවිසුමේ 5 වන වගන්තියෙන් මේ රටේ බෞද්ධ උරුමය ආරක්ශාකරණ බවට ව්‍යාජ පොරොන්දුවක් දුන්නද බ්‍රවුන් රිග් ආණ්ඩුකාරයා මාර්තු 2 උඩරට ගිවිසුමේ තීන්ත වේලීමටත් පෙර එය උල්ලන්ඝනය කළේය. එපමණක් නොව බෞද්ධ භික්ෂූන් සිරගතකිරීමට සහ මරාදැමීමටද ඔහු ක්‍රියාකළ අතර දළදා පෙරහැරද කිසිදිනක නොපැවත්විය.

1828 දි රටපුරා ඇතිවූ නියගයක් නිසා ඉන්ග්‍රීසි ආණ්ඩුවේ ආධාර ඇතිව දළදා පෙරහැරක් පැවත්වූ බව වාර්තා වී ඇත. ඒ සඳහා මහමලුවේ විශාල ශාලා දෙකක් සාදා අලන්කාර ලෙස සරසා ආණ්ඩුකාරයා ඇතුලු රජයේ නිලධාරින් විශාල පිරිසකගේ  සහභාගීත්වයෙන් මුරකාවල් යොදා තිබුණු බවද වාර්තාවේ.  අනතුරුව අණ්ඩුකාරයා පෙරහැරකින් මාලිගාව තුලට කැඳවා ගෙන ගොස් ධාතුකරණ්ඩුව දෙහිගම දියවඩන නිලමේ විසින් දෙන ලදුව ආණ්ඩුකාරයා විසින් ඇතුමත තැන්පත් කොට මහමලුවට පැමිණ අසුන් ගැනීමෙන් පසු පෙරහැර ආරම්භ කරණ ලදී. පෙරහැර අවසන්වීමෙන් පසු දියවඩන නිළමේ ඇතුලු පිරිස ආණ්ඩුකාරයා බැහැදැක පෙරහැර  අවසන්කළ බව වාර්තාකල බවද සන්දහන්වෙයි. රජ මැදුරේදී ආණ්ඩුකාරයා බැහැදැක පෙරහැර සාර්ථකව පවත්වා නිමාකළ බව ඔප්පුකිරීමේ සම්ප්‍රදාය ආම්භවූයේ මේ ආකාරයෙන්ය.

ඉන්ග්‍රීසි ආණ්ඩුව මින් බලාපොරොත්තුවූ කරුණු කීපකි. ඉන්ග්රීසි ආන්ඩුවේ අධිකාරිය මේ රට තුල තහවුරු කරගැනීම, යටත් විජිතයේ රාජපාක්සික භාවය ඉස්ථිරකරගැනීම  සහ යටත්විජිතවාදී අධිකාරී බලයේ යසෝරාවය ප්‍රදර්ශනය කිරිමද ඒ අතර වේ.

1948 දී මේ රටට නිදහස ලැබීයයි  කයිවාරු ගැසුවද අදද දියවඩන නිලමේවරයා බස්නාක නිලමේ වරුන් පිරිවරාගෙන අලිඇතුන් සහිත පෙරහරකින් මහනුවර ජනාධිපති නිල නිවසට ගොස් ගෞරව බහුමානයෙන් යුතුව ජනාධිපතිවරයා, ඔහුගේ ආර්යාව, පලාතේ ආණ්ඩුකාරයා, (මෙම කෝලම් නාඩගමට  කිසිදු සම්බන්ධයක් නැති උතුරුපලාතේ ආණ්ඩුකාරයා ද මහජන වියදමෙන් අනුරාධපුරයේ සිට නුවරට පැමිණ මේ වසරේ ඊට සහභාගී කරගත් බව දක්නට ලැබින) මහනුවර දිසාපතිවරයා ඇතුලු යටත්විජිතවාදී නෂ්ටාවශේෂ නළුවන් පිරිසක් බැහදැක සිදුකරණුයේද මේ දෙයමය.

ඊටත් වඩා මෙම කෝලම් රන්ගනයතුල මා දකින විහිළුව නම් එදා අධිරාජ්යවාදී සුද්දන් තම යටත් වැසියන් දෙස බැලු ආකාරයෙන්ම මේ රටේ සින්හල බෞද්ධ ගිහි ජනයාගේ නායකයා වසයෙන් සැලකෙන ශ්‍රී දළදා මාලිගාවේ දියවඩන නිළමේ වරයා සහ මහනුවර ප්‍රදේශයේ සම්භාවනීය ප්‍රභූන් වන සතරදේවාලවල බස්නායක නිළමේ වරුන් දෙස ජනතා චන්දයෙන් පස්අවුරුදු කාලයකට පත්ව සිටින ජනතා නියෝජිතයෙක් සහ ඔහුගේ ආවතේව කාරයින් පිරිසක් රජමැදුරේ ප්‍රවේශ  පඩිපෙළ මත උජාරුවෙන් සිටගෙන තම නිළබල බලපරාක්‍රමය ප්‍රදර්ශනය කිරීමයි. පඩිපෙළ අරාසිටින දේශපාලනඥ්යින්ට මෙන්ම මිදුලේ පහලින් සිටගෙන ඉහලින් සිටින අධිරාජාය් ප්‍රතිරූපයන්ට යටහත් පහත් භාවයෙන්  ආචාර සමාචාර කරන නිළමේලාටද මේ කෝලම් නාඩගම ගැන කිසිදු අවභෝධයක් ඇති බවක් මටනම් නොපෙනේ. 

මේ වු කලී අපගේ රජවරුන් තම යුතුකම් ජනතාව සහ භිෂූන් වෙනුවෙන් වාර්ෂිකව ඔවුන්වෙත ගොස් පෙන්වීමේ පෙරදිග විසිෂ්ඨ සන්කෘතියක් මුලුමනින්ම කණපිට හැරවීමකි. ඒ නිසා අන්ධානුකරනයෙන් හා ලජ්ජානැතිව  මොවුන් අද මේ අනුගමනය කරන්නේද  යල්පැනගිය එම යටත්විතිත සම්ප්‍රදායම නොවේද? ඊනියා නිදහස ලබා වසර 71 ට පසුව හෝ යටත්විජිත භාවයේ නෂ්ටාවශේෂයන්ට දැන්වත් තිත තබන්නේ නැත්තේ ඇයි? මේ රට නිදහස් නිවහල් රටක් බවවත් මොවුන් තවම නොදන්නා නිසාද?   එසේ නොවන්නේනම්  ඔවුන් තවමත් අධිරාජය්වාදීන්ගේ සුවච කීකරු ඇම්බැට්ටයින් නිසා නොවේද? 1948සිට සිට එකම රාජ්ය නායකයෙකුට හෝ මෙබඳු සිතිවිල්ලක් පවා පහල නොවීම ගැන ඔවුන් ලජ්ජා විය යුතුය රට ගැන හා අපේකම ගැන ඔවුන්ගේ ඇති අවභෝධය හා ඇපකැපවීම මෙයින්ම පැහැදිළිවේ. සින්හල බෞද්ධ අප තුලනම් ඔවුන් පිලිබඳ ඇත්තේ බලවත් කළකිරීමක් සහ  පිළිකුලකි.

ඇත්තවශයෙන්ම මේ අධිරාජ්යවාදි දීන බව ප්‍රදර්ශනය කිරීමේ සම්ප්‍රදායට තිත තැබීමට පලමු

පියවර ගතයුත්තේ නිදහස්යයි කියන මේ රටේ රාජ්ය නායකයින් නොවේද? රට, ජාතිය හෝ රටේ සන්ස්කෘතිය ගැන නොදන්නා ඒ ගැන මෙලෝ අවභෝධයක් නැති බලය හා ධන තන්හාව පමණක් එකම අරමුණ කොට ගෙන සුද්දා විසින් දායදකොටදී ගිය පක්ෂ  දේශපාලනය නැමති සතර කොණින් ඕජස්ගලන කුනුමස්කද කරතබාගෙන සුලු ජන චන්ද නැමති එලු අණ්ඩකෝශය පසු පසම හඹා යන කිසිදු දේසප්‍රේමයක් හෝ ජාතිකාභිමානයක් නැති කලුසුද්දන් රැළකගෙන් එවැනි ස්වාධීනත්වයක් හෝ නිදහස් චින්තනයක් බලාපොරොත්තු විය හැකිද? අනෙක බලලෝභයෙන් හා වස්තු තන්හාවෙන් දෑස් අන්ධවු උත්කෲෂ්ඨ රාජ්ය පාලනය පිලිබඳ කිසිදු වැටහීමක් නැති දේශපාලන සිහින ලෝකයක ජීවත්වෙන  අපේ දේශපාලකයින්ගෙන් මෙවැනි දේසහිතයිෂී  ජාතිමාමක තීරණ බලාපොරුත්තුවීම ඉබ්බන්ගෙන් පිහාටු ලබාගැනීමට වෙහෙසෙන්නක් බඳුයයි මට සිතේ. වැටත් නියරත් යන දෙකම ගොයම කා නම් කාට පවසමුද  මේ අවණඩුව? 

එමනිසා පළමුවෙන්ම තවදුරටත්  ලෝකයේම් විෂිස්ඨ සන්ස්කෘතියකට හිමිකම් කියන මේ නිදහස් රටේ අපි ඉන්ග්‍රීසි ගැත්තන් නොවී ඔවුන්ගේ දීන ගැත්තන් වන  දේසීය පාලකයින්ගේද ඇම්බැට්ටයන් නොවන බව පෙන්විමේ වගකීම සමස්ත ලාන්කේය සින්හල බෞධ ජන්තාවගේම ගිහි නායකයා සහ දළදාවන්සේගේ ගිහි භාරකරුවන  දියවඩන නිලමේ ඇතුලු සතරමහා දෙවාලවල බස්නායක නිලමේ වරුන් පියවර ගතයුතුයයි මම යෝජනා කරමි.

දේශපාලන හා වෙනත් හේතුන් නිසා ඔවුන්ටද එසේ කිරීමට පිටකොන්දක් නැතිනම් ඉතිහාසය පුරාම මේ රටේ හා ජාතියේ  මුරදේවතාවුන්  වහන්සේලා වූද, එසේම රටත්, ජාතියත් එසේම සාශනයත් රැකගෙන රාජ්යපාලකයින්ට අවවාද අනුශාසනා කරමින්  නිසි මන්ග යැවූ මහාවිහාර වන්ශික සන්ඝ පරම්පරාවෙන් පැවත එන අස්ගිරි මල්වතු මහා නාහිමිවරුන් ඇතුලු ප්‍රධාන භික්ෂූන්   වහන්සේලා හෝ මේ අධිරාජ්යවාදී ගැතිකමේ නස්ඨාවශේෂ සම්ප්‍රදායන්ට වහාම තිත තැබීමටත්,  ඒ සන්දහා සින්හල බෞද්ධ රාජ්යක සම්ප්‍රදායන්ට ගැලපෙන ක්‍රම වේදයක් නැවතත් ඇති කිරීමටත් සුදුසු කාලය දැන් එළම්බ ඇතැයි මම සිතමි. එමනිසා දැන්වත් ඒ අනුව කටයුතු කරනමෙන් මේ පරගැති අනුකාරක රාජ්ය පාලකයින්ට නොපමාව උපදෙස් දෙන මෙන් උන්වහන්සේලාගෙන් මම ගෞරවයෙන්  ඉල්ලා සිටිමි

උන්වහන්සේලාද මේ සදහා එවැනි පියවරක් ගැනීමට මැලිවන්නේනම් මේ රටට හා සින්හල බෞද්ධ සන්ස්කෘතියට ආදරේ ඇති සින්හල බෞද්ධ උරුමය  පිලිබඳ උගතුන් හා බුද්ධිමතුන් එක්ව හෝ මේ යටත් විජිත නශ්ඨාවශේසයන් දැන්වත් ඉවත්කොට නිදහස් රටක් හා ජාතියක් වශයෙන් රැකගතයුතු අතරම ශ්‍රී දළදා වහන්සේගේ මෙන්ම සින්හල ජාතියේ හා සම්බුද්ධ ශාසනයේ  ගෞරවය නැවතත් ප්‍රතිශ්ඨාපනය වන පරිදි සුදුසු වැඩ පිලිවෙලක් යෝජනා කළයුතුයැයි මම යෝජනා කරමි.

මේ පිලිබන්ද තීරණයක් ගැනිමේ ශක්තියක් හෝ බලයක් මට ඇත්නම් මා යෝජනා  කරණුයේ රටේ රාජ්ය නායකයා සහ දියවඩන නිලමේ වරයා ඇතුළු බස්නායක නිළමේ වරුන් විසින් විසින් පෙරහැර පවත්වා අවසානයේදී සින්හල ජාතියේ වර්තමාන සම්ප්‍රදායික නායකයින් හා සාශනභාර මුර දේවතාවුන් වහන්සේලා වන අස්ගිරි මල්වතු මහා නායක හිමිවරුන් ඇතුලු ත්‍රයිනිකායික මහානායක හිමිවරුන්ගේ ප්‍රධානත්වයෙන් මහනුවර මඟුල් ම්ණ්ඩුවේදී පැවෙත්වෙන ත්‍රයි පාර්ශික කාරක සන්ඝ සභාවකට පෙරහර සාර්ථකව අවසන්කළ බව සැළකර සිටීමයි. එසේම ඊලග වසරේදී පෙරහැර පැවත්වීම පිල්බද  උන්වහන්සේලාගේ අනුශාසනා ලබාගැනීමද සිදුකළයුතු බවය.

රජදවස රජතුමාද ඇතෙකුපිට නැගී පෙරහැරේ ගමන්කළ බව සන්දහන් වේ. අද අපට රජෙක් නැත. ඒ වෙනුවට වර්තමානයේ සිටින්නේ ජනාධිපති වරයෙකි. නමුත් ඔහු අද රටේ ජනතාව විසින් පත්කරගත් රටේ හා ජාතියේ  නායකයාය. ඔටුණු නොපලන් රජතුමාය. ඒ නිසා පුරාණ රජතුමාගේ කාර්යභාරය ඉටුකිරීමට ඔහුටද සෑම අයිතියක්ම තිබේ. මෙහිදී ජනාධිපති වරයාද ඊට සුදුසු මුල් ඇන්දුමකින් ((නිළ රජ ඇඳුමකින්) සැරසී දියවඩන නිළමේ සහ සතර මහා දේවාල බස්නායකවරුන් සහිත  පෙරහැරකින් පැමිණ මහාසන්ඝ රත්නයට මෙම සැළකර සිටීම කළ මැනවයිද මම යෝජනා කරමි.

එසේ කිරීමෙන් දළදා වහන්සේට කිසිදු සම්බන්ධයක් නැති යටත්විජිත නෂ්ඨාවශේෂයක් වූ ආණ්ඩුකාර නිළ නිවසට ගොස් යටත්විජිත ප්‍රතිරූපකයන්ගේ හා සම්ප්‍රදායන්ගේ අමිහිරි මතකයන් යළි යළිත් සිහිගන්වන ජනාධිපතිවරයා සහ දිසාපතිවරයා අතුලු නිලධාරීන් බැහැදැකීමේ නිවට සම්ප්‍රදාය අවසන්කොට නිදහස් නිවහල් සින්හල බෞද්ධ රාජ්යකට උචිත නව ආගමික, සාමාජික හා සoස්කෘතික සම්ප්‍රදායක ආරම්භයක් පිලිබද අයිතිහාසික   සටහනක්ද සනිටුහන් වනූ ඇතැයි මම විස්වාශ කරමි. එසේම මේ රටේ තවමත් සින්හල බෞද්ධ රාජ්යක ලක්ෂණ නොනැසී පවතින බව මුලු ලොවටම පෙනීයනුද ඇත. එසේ නොකොට මහජන චන්දයෙන් තෝරාපත්කරගත් ජනාධිපති වරයා සිය පවුල සමඟ රැජිනහෝටලයේ සිව්මැදුරු කවුලුවක වාඩිවි පෙරහැර නැරබීමෙන් හා යටත් විජිත සමයේ දී සිදුකළ ක්‍රියාදමයක් අන්ධානුකරණයෙන් හා නිර්ළජ්ජිතව ප්‍රත්නිර්මාණය කිරීමෙන් ඔහුට සින්හල බෞද්ධ රාජ්යත්වයේ  ආගමික හා සාමාජික යුතුකම් ඉටුකළ නොහැකි බව දැන්වත් තේරුම් ගත යුතුයයි මම සිතමි.

මෙම ක්‍රියාදාමය මතුවටද අවිච්චින්නව නිසිපරිදි  ක්‍රියාත්මක කිරීම සන්දහා පහත සන්දහන් කරුණුද  ඉදිරියේදී සකස්කෙරෙන ආණ්ඩුක්‍රම විවස්ථාවට අතුලත් කළයුතුයයි මම යෝජනා කරමි.

දැනට පවතින ආණ්ඩුක්‍රම විවස්ථාවේ 9 වන වගන්තිය පහත පරිදි සන්ශෝධනය කිරීම

1 බුද්ධාගම මේ රටේ රාජ්ය ආගම වශයෙන් නැවතත් නීතිගත කිරීම සහ

විවස්ථාවේ 2.14 වන වගන්තියේ (ඊ) පරිච්චින්න කිරීම l

මෙසේ කළයුත්තේ දැනට මේ රටේ පවතින බහු ආගමික සන්කල්පය නැතිකිරීම සන්දහාය.

තවද,

1බුද්ධසාශන අමාත්යාන්ශය සහ පුරාවිද්යා දෙපාර්තමේතුව රාජ්ය නායකයා යටතට විවස්ථාවෙන්ම පත්කළ යුතුය

කෙසේවුවද දළදාවහන්සේගේ භාරකාරත්වය දැනට පවතින පරිදි මහානයාක හිමිවරුන් සහ දියවඩන නිළමේ සතුවම තවදුරටත් තිබිය යුතුය.

තවද දළදාවහන්සේගේ ආරක්ෂාව මෙන්ම වාර්ෂිකව පූර්ණ රාජය අනුග්‍රහය ඇතිව දළදා පෙරහැර පැවෙත්වීමේ වගකීම  මෙන්ම ඉන් අන්තුරුව ඉහත සන්දහන්කළ පරිදි මහා නායක හිමිවරුන් වහන්සේලා ප්‍රමුඛ උත්තරීතර සන්ඝ සභාවට පෙරහැර සාර්තකව පැවැත්වූ බව වාර්තාකිරීම රාජ්ය නායාක්යා විසින්ම කළ යුතුය.

මෙම නියමයන් සියල්ල ශ්‍රීලන්කා ආණ්දුක්‍රම විවස්ථාවේ ඇතුළත්   කළ යුතුයයි ද මම යෝජනා කරමි.

1853 දී ඉන්ග්‍රීසි ආණ්ඩුව විසින් දළදා වහන්සේගේ භාරකාරත්වය අස්ගිරි හා මල්වතු මහා නායක  හිම්වරුන්ට සහ දියවඩන නිලමේට භාරදීමෙන් සිදුකොට ඇත්තේ අමිල සේවයකි. මන්ද එසේ නොකොට තිබී යම් ලෙසකින් ඊනියා නිදහසින් පසු රට භාරගත් අපේ දේසපාලකයින් අතට එයත් ලැබුණේනම් මේ උතුම් රටට  1948 සිට ඔවුන් විසින්  සිදුකොට ඇති විනාශය දෙස බලනවිට මේ වනවිටත් දළදා වහන්සේද ලෝකබැන්කුවට හෝ වෙනත් රටකට විකුනාගෙන කා අවසන්වීමට සෑම ඉඩක්ම තිබුණ නිසාය.

Its best that we all come to terms with some hard facts – there is no perfect system, there is no perfect constitution, there is no perfect Parliament and there is certainly no perfect politician. There is no perfect human being either! The political system today is a modernized version drafted by colonial rulers who devised a system that they could continue to ‘remote’ control decolonized countries to which independence was given. None of the present day ‘international laws’ have an iota of the ancient indigenous laws or systems that were practiced by countries successfully. These countries prior to colonial invasion suffered no internal animosities, loans or debt, suffered no law & disorder issues until they were colonized during the ‘age of discovery’ by Western Christian/Islamic invaders. Every territory Western/Islamic invaders colonized, are today following systems that they imparted forcefully and control indirectly and suffer as a result of the systems they forcefully implemented which post-independent local leaders were not allowed to change – nationalist leaders that did met their waterloo. Without an understanding of these ground realities no one can even dream of changing the systems & will only be dreaming of changing the system.

The Western nations have experimented with a plethora of systems ‘liberal’ ‘multicultural’ while majority Islamic nations continue to stick to their stricter form of Islamic rule without compromise and Western nations do not even insist on a compromise. There is no single uniform system that has succeeded post decolonized rule in either the former colonies or the imperial countries.

Every country suffers some system failure coupled with social, political, economic failures too. The powerful nations are powerful only because they have devised ways to remain on top and keep others at the bottom. US claims itself to be the most powerful nation in the world but it is in trillions of debt & US too has its share of poor people – so what makes US different to other countries also in lesser debt & also suffering poverty? US in spite of its debt gives ‘grants’ and continues its influence over other nations but can other countries in lesser debt do the same?

How equal are countries if even in the UN, 5 member countries have veto power while others don’t? How equal is the system that allows some countries to use nuclear weapons while others are forbidden?

International laws and systems have been such that even post-independent countries have not been able to reverse the discriminations that the natives had been subject to and countries were left to face the remnants of ‘divide and rule’ policies that favored minorities over majority and instilled a form of division and animosity that has enabled the creators of the issues to return claiming to solve them but in reality to fan its flames. The question we need to ask is how can the very countries that created the conflict and continue to fan the conflict help solve the conflict?

A good look at every conflict prevalent today across every former colony what is evident is that the conflicts are as a result of artificial borders created by the colonial rulers, inequal status given to a segment of populace, ethno-religious conflicts that colonials have created and disparity in livelihood and social status created by capitalistic system that has allowed white-collar crimes to appear socially acceptable. Sponsorships and lobbying are today a form of white-collar crime no one wishes to openly debate. However, it is nothing but an elite form of ‘bribery’. International trade and international relations are intermingled and depend largely on the diplomatic arm-twisting and geopolitical bargaining and advantages powerful nations exert over less powerful ones. Trade agreements are often not mutually beneficial as claimed. If not there would not be such a disparity – statistics speak for themselves.

According to Credit Suisse The world’s richest 1%, those with more than $1 million, own 45% of the world’s wealth. Adults with less than $10,000 in wealth make up 64% of the world’s population but hold less than 2% of global wealth. The world’s wealthiest individuals, those owning over $100,000 in assets, total less than 10% of the global population but own 84% of global wealth.

10 Billionaires own $745 billion in combined wealth equal to the GDP of Switzerland, Argentina, Poland, Taiwan, Sweden, Belgium, Trinidad, Austria, Norway & Thailand. There are 2,208 billionaires globally. 400 Americans own more of the country’s riches than the 150 million adults in the bottom 60 percent of the wealth distribution. In 2018 26 people owned the same as 3.8b people who make up the poorest half of humanity. It takes a CEO just one day to earn what a worker makes in a year. How did countries become ‘industrialized-developed’ how did countries become ‘Third World-developing’, who created money and who fell into debt and how are questions more important than how many countries are in debt.

Can any aspiring presidential candidate concentrate people’s focus on only internal matters evading and avoiding more important and dangerous geopolitical issues. How many of these candidates or their policy advisors know that US has interfered in 194 international conflicts from 1948 to 2017 including regime change in Sri Lanka? The US Congressional Research Service reported 392 U.S. military interventions since 1800. There are many allegations against the UN system and its bias too. How much of these ground realities are Presidential candidates aware of and have devised means to deal with them to the benefit of the country & its people? It is only in realizing the issues that a Presidential candidate and his government is up against and has formed a set of strategies to deal with them that a candidate can and should feel confident that he is the best suited to lead a country. Simply joining the bandwagon of slanders and name calling most of which are funded by the very countries and organizations that are out to upset and destabilize country, what clueless candidates are doing is only playing to the tune of these destabilizing agents.

There is little point vying to become President of a country if clueless about the diplomatic pressures, arm-twisting and other ploys used upon developing countries that is of strategic interests to the developed countries of the world.

Simply drawing a fancy picture of a supposed to be uncorrupt parliament with uncorrupt politicians, bureaucracy etc while all the hawks are laughing waiting to prey on Sri Lanka is most detrimental to the future of Sri Lanka. This is where we currently stand. There are a plethora of people promising a beautiful country on paper but in reality that can never be so until and unless the world also undergoes a similar program to rid the world of the corrupt. However, let us not be naïve not to realize how far the corrupt are today in the saddle and ruling over us – the working class and the others who are virtually considered their slaves. Can we reverse this – we can, but each one has to be the change they want to see – a group painting a picture of an utopia is going to get us nowhere. We are at a critical juncture where we need to identify our enemies – the enemies that are out in the open & the enemies that are invisible or hiding under some form of camouflage. Until and unless we know to identify our friends from our enemies we will not see the woods for the trees.

Shenali D Waduge

By A. J Abeynayake Courtesy The Island

Deputy Solicitor General Dileepa Peiris yesterday told Colombo Chief Magistrate Vikum A. Kaluwarachchi that the prosecution was suspicious whether then IGP Pujith Jayasundera and Defence Secretary Hemasiri Fernando had conspired with Easter Sunday suicide bomber Zahran Hashim.

DSG Peiris told court that since 2016 to April 21, 2019, there had been 347 warnings regarding Zahran Hashim and Muslim extremists planning attacks. According to DSG Peiris, out of those warnings, 131 specific reports had been brought to the attention of Jayasundera and 94 to Fernando.

Alleging that they had been holidaying in April, DSG Peiris said that if they had acted on intelligence received on April 20 and 21 the attacks could have been averted.

Nearly 274 victims perished in six separate attacks carried out by seven persons. According to DSG Peiris, 477 others received injuries.

Faulting Jayasundera and Fernando for not taking immediate remedial measures, the DSG pointed out that they couldn’t shirk their responsibility by simply directing those warnings to junior personnel.

The top AG Department official accused them of negligence.

The court was told that they hadn’t even taken cognizance of the intelligence gathered by operatives under extremely difficult conditions. The DSG revealed how Hemasiri Fernando had responded two to three hours later to warning received from State

Intelligence Services (SIS) Chief DIG Nilantha Jayawardena the day before the suicide attacks.

Asserting that their actions had proved a case of negligence on their part, the AG had directed that they be investigated for murder, the DSG said.

DSG Peiris pointed out that while they were being questioned both of them had got sick simultaneously like twins and been hospitalized.

President’s Counsel Anuja Premaratne, Counsel for Jayasundera told the court that his client had not received such a number of reports, and denied all allegations levelled by DSG Peiris.

DSG Peiris told the Court that once the investigations were over Jayasundera and Fernando would be charged for murder and conspiracy to murder.

Courtesy Ada Derana

The Attorney General today (06) told the Colombo High Court that the State Intelligence Service had submitted 347 reports on Zahran Hashim and National Thowheed Jama’ath (NTJ) to IGP Pujith Jayasundara and former Defence Secretary Hemasiri from 2016 to April 21st, 2019.

Deputy Solicitor General Dileepa Peiris, representing the Attorney General, stated this when the revision petition filed by the Attorney General requesting the court to suspend the order that granted bail to the police chief and former Defence Secretary was taken up before the Colombo High Court Judge Vikum Kaluarachchi yesterday (06).

The Deputy Solicitor General told the court that 131 of the reports on Zahran Hashim and the NTJ were directed to the IGP while 97 of them were submitted to the former Defence Secretary.

It appears that despite receiving this many intelligence reports on the ringleader of Easter Sunday terror attacks and his group, Jayasundara and Fernando have not bothered to read them, the Deputy Solicitor General said.

The SIS first received intelligence information on the Easter Sunday terror attacks on the 4th of April, the Deputy Solicitor General said, adding that SIS chief Nilantha Jayewardene had immediately directed them to the attention of the IGP and former Defence Secretary.

During the Intelligence Review Meeting held on the 9th of April, the duo had not discussed the matter and the steps that should have been taken to prevent the carnage, although they had received forewarnings on the possible terror attacks, the Deputy Solicitor General alleged.

The IGP did not take measures to inform the public on the possible attacks, the Deputy Solicitor General said further, pointing out that casualties could have been prevented had the IGP acted on the information received.

He said it is surprising that the IGP approved the leave application for the DIG of Colombo division, DIG of Special Task Force (SFT), DIG of Negombo division even after receiving such sensitive information.

Deputy Solicitor General alleged that IGP and former Defence Secretary were a part of the Zahran Hashim’s conspiracy to cause massive carnage on Easter Sunday while stressing on conducting an investigation to find out if the duo were on Zahran Hashim’s payroll.

Presenting submission further, the Deputy Solicitor General criticized Colombo Chief Magistrate Lanka Jayaratne’s decision to grant bail to Jayasundara and Fernando and pointed out that she has completely disregarded the detailed B report submitted to the court by the police on the evidence that led to the arrest of the duo and the charges laid against them.

He said Jayasundara and Fernando were granted bail based on the oral submissions presented by the defendants while stressing that the chief magistrate does not have the jurisdiction to release a suspect who is charged with murder under Article 296 of the Penal Code.

Hence, the Deputy Solicitor General sought the court to void the chief magistrate’s order that granted bail to the two defendants.

Speaking on behalf of Hemasiri Fernando, President’s Counsel Anuja Premaratne alleged that the SIS chief Nilantha Jayewardene had not spoken up about the intelligence information received regarding the attacks during the Intelligence Review Meeting.

PC Premaratne further claimed the SIS chief had not provided his client intelligence information on the attacks other than the forewarning received from India on April 4th.

He also dismissed the Deputy Solicitor General’s claims that 97 intelligence reports were directed to his client.

PC Premaratne pointed out that his client is merely a secretary to the ministry vested with powers just like any other ministerial secretary. He said the defence secretary is not vested with any special authority to work independently.

The Colombo High Court subsequently moved further hearing of the revision application to September 19th and 20th.

RANJITH SOYSA

US Ambassador spoke  with her tongue in her cheek at an interview recently on the subject of her earlier statement expressing her concerns about the appointment of Lt Gen Shavendra de Silva .She said; “My obligation is to share the policies and decisions of the U.S. That is what we have done in this statement. We have expressed our concern for Sri Lanka’s reputation, the government’s commitment to its people regarding justice and accountability. We are not asking the government to appoint this person or that person. We are only articulating our position on this matter. There is a fundamental difference in telling a country what to do and expressing our position on a country’s actions.
You are right that people may misinterpret it in a way that we are telling the Sri Lankan government what to do. We are not telling Sri Lanka what to do. People here and the government can decide what they are going to do about it. I certainly hope that they take our concerns and those of other nations into consideration.  When she was questioned on the fact that he was facing “allegations” she added “Yes, I think that is one of the challenges right now. One of the commitments made by the government is to truth, reconciliation and accountability. So, there needs to be a process to address them fully. There are credible allegations in the case of Gen. Silva. There will be a good outcome.
They can go before court. Then, court can make a decision accordingly.
But, that has not happened. At this moment, we have all the allegations.
Whether they are serious, credible or not are different issues. But, there is a lot of documentation in this case. That has been put together by the UN and other organizations. During the 30-year war, terrible things happened – perpetrated by both sides to the conflict. There is a need to get to the bottom of them.”
Her responses remind one of the now forgotten story of the Cherokees, a native Indian tribe and their negotiations with the states governments in the USA under infamous Andrew Jackson.
“The state governments did little to discourage them, ignoring federal treaties and even abetting the taking of Indian land through bribery, fraud and coercion. When the tribes turned to Washington for redress, federal officials proved ineffectual or hostile, depending on the administration. One by one the other major Southern tribes—the Chickasaws, the Choctaws, the Creeks and the Seminoles—signed treaties that required them to uproot to the far side of the Mississippi River.
But the Cherokees held out.
They finally succumbed in 1838, when they were marched 800 miles into an extremely bitter winter. The survivors of the journey to what is now Oklahoma would call it the Trail of Tears. The exodus was a communal tragedy, as it had been for the other tribes” (Smithsonian Magazine)” While Andrew Jackson was negotiating with a forked tongue he unleashed a barbaric attack on the native Indians . The Indian Removal Act displaced thousands of Native Indian. Andrew Jackson became the father of Native American genocide.It was during such appalling, one sided negotiations that the native Indians coined the term speaking with a forked tongue.

This piece of history prompts us to look the Ambassador in the face who was expressing her concerns about Lt Gen Shavendra De Silva’s record while mentioning that ” they could go to court”!. She was speaking indeed with a forked tongue. She was hypocritical to express their conclusions while requesting the issues be settled in a court of law.
Why should Sri Lanka proceed to the courts if the government the has solid evidence that the war was conducted with the intention of minimizing the numbers killed ? What actually happened was nearly 300,000 Tamils were saved from the LTTE ‘s grip and many thousands of Tamil fighters were rehabilitated.

Or, the Ambassador’s remarks have to be taken with a pinch of salt as she was referring to the papers put together by the UN which has been the butt end of bitter criticism of the USA .

RANJITH SOYSA

ආචාර්ය සුදත් ගුණසේකර

මීලඟජනාධිපතිවරණයට/මහාමැතිවරණයටතරඟකිරීමටඅපේක්ශාකරනසියලුමසිංහලදේශපාලනපක්ශසහඅපේක්ශකයින්වෙතඉදිරිපත්කෙරෙනකොන්දේසි 50 ක් සහිත විවුර්ත සන්දේශයක්

මේ වු කලී මින් පසු පැවැත්වෙන ඕනෑම මැතිවරණයක් සඳහා මේ රටේ භූමිපුත්‍රයින් වන සින්හලයින් විසින් සියලුම දේශපාලනඥ්යින්වෙත ඉදිරිපත් කරණු ලබණ මැතිවරණ ප්‍රකාශණයක  යෝජිත අනුරුවකි.

ආචාර්ය සුදත් ගුණසේකර

අග්‍රාමාත්ය සිරිමවෝ බණ්ඩාරනායක මැතිනියගේ හිටපු ඉස්තිර ලේකම් සහ මහනුවර සින්හල බෞද්ධ ජේත්ෂ්ඨ පුරවැසියන්ගේ සන්විධානයේ සභාපති

2019.8.27.

 හැඳින්වීම

අද මේ රටේ මධ්යම රජයේ ජනාධිපතිවරයෙක්, අගමැතිවරයෙක්, පාර්ලිමේතුවේ අමාත්යවරුන් 112 ක් පමණ සහ මහජන මන්ත්‍රීවරුන් 225 ක්ද, වර්ග සැතපුම් 25,000 වන මෙ පුන්චි රටේ   පලාත් සභා 9 ක ආණ්ඩු කාරයින්  9 ක් (ලන්කාව මෙන් 6 ගුණයකටත් වඩා විශාල, වර්ග සැතපුම් 163,696 කැලිෆොර්නියාවේ ඉන්නෙත් එක්  ආණ්ඩුකාරයෙක් පමණී),  මහ ඇමතිවරුන් 9ක් සහ ඊට අමතරව තවත් ඇමතිවරුන් 36 සමඟ ඇමැතිවරුන් 157 ක් පමණද, පලාත්සභා මන්ත්රිවරුන් 700  ක් පමණද, ප්රාදේශීය  සභා 336 ක මන්ත්රීවරුන් 8825 ක්ද  සිටී. එසේම සෑම මිනිසුන් 2150 දෙනෙකුටම 1 ක් දේශපාලකයකුද, සෑම මිනිසුන් 16 කටම එක් රාජ්ය නිලධාරියකුද සිටී. 

මේ අනුව මුලු ලෝකයේම ඔනෑම රටක ජනගහනය අනුව වැඩිම දේශපාලනඥයින් සහ රාජ්ය නිලධාරින් සිටින රට   වශයෙන් වාර්තාවක් තබා තිබෙන්නේ මේ ශ්‍රී ලන්කාව වුව ද අද මේ රටේ කිසිදු ආණ්ඩුවක් හෝ පාලනයක් නැති බවනම් ඉන්දුරාම කිව යුතුය.  උපන් ඇඳුමෙන් මිදුලේ දුව පැන ඇවිදින කුඩා ළදරුවෙකුට වුවද එය තේරෙණු නොඅනුමානය. මේ අතර තවත් විශේෂයක් නම් රටක අගමැතිවරයාගේම මෙහයවීමෙන් සැළසුම්කොට ජාතියේ මහ බැන්කුව දෙවරක්  මන්කොල්ල කා සොරුන් සඟවා කිසිදු දන්ඩුවමක්ද නැතිව තවමත් ඔහුද අගමැතිකමේ සුවසේ  රැඳී සිටින ලෝකයේ එකම රටද මේ ශ්‍රී ලන්කාව පමණි.

මේ අනුව අද මේ රටේ පවතින්නේ මුලු ලෝකයේම දූෂිත හා වන්චනික දේශපාලන හොරමුලක් සහ ඔවුන්ගේ සහචරයින් විසින් කිසිදු දඬුවමකට යටත් නොවී ජාතියක් මහදවල් මන්කොල්ල කමින් රටත් ජාතියත් විනාශයකරා ඇදගෙන යන ජනතා පීඩිත පූර්ණ අරාජික යුගයක් බව නම් ඉඳුරාම නොකියාම බැරිය. තවද අද මේ රටේ අධිකරණය මෙන්ම රාජ්ය සේවයද පාලකයින්ගේ අතකොලු බවට පත්ව, ජනතා හිතවාදී නොවී ජනතාව පෙලන පීඩිත යාන්ත්රණයන් බවට පත්ව් හමාරය.

මේ අනුව මේ රටේ දේශපාලකයින් මෙන්ම රාජ්ය සේවකයින්ද අන්ත දූශිත බවින්, අකාර්යක්ශම බවින් හා නිවට නියාලු බවින් පිරුණු තම අයබදුවලින් ඔවුන් නඩත්තුකරන ජනතාවට කිසිදු සේවයක් නොකරන ජනතතාව පීඩාවෙන් පීඩාවට පත්කොට ඇති පරපෝෂිත හොර නඩයකි. රාජ්ය ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීමේ යාන්ත්රණය මෙන්ම මහ දෙවොලද වියයුතු රාජ්ය සේවයද ඉහල සිට පහලටම  අද බලයේ සිටින  රජයේ ගෘහසේවයක තත්වයට ඇද වැටී ඇත.

මේ තරම් පිරිහුණු හා දූෂිත තත්වයකට රට හා ජාතිය වැටී තිබියදීත් රජය මෙන්ම රාජ්ය කරවන්නන්ද  සුර සැප විඳිමින් ජනතාව දිනෙන් දිනම තව තවත් පීඩාවට පත්කරමින් ඒ සියලු ජනතා  පීඩාවන් නොදුටුවන්, නොඇසුනන් හා අන්ධයින්, ගොළුවන් හා බිහිරන් මෙන් ජනතාවට සුරන්ගනා කථා කියමින් රෝමය ගිනිදනිද්දී වීනා වාදණය කළ නීරෝ මෙන් තරු හතේ සුපිරි හෝටල් වල රෑ දවල් විනෝද වෙමින් බයිලා කියමින්, මහජන් මුදලින් ලෝකය පුරා විනෝද චාරිකා කරමින් රට හා ජාතිය පිට රටවලට විකුණමින්, රටත් ජාතියත්  තම තමන්ගේ දේශපාලන වාසිය සඳහා පාවා දෙමින්   විනෝද වෙමින් සිටිති.

අද අපේ රටතුළ සිදුවන හා පවතින තත්වය දෙස බලන විට මගේ සිහියට එන්නේ 19 වන සිය වසේ අග භාගයේදී ප්‍රන්ශ විප්ලවයට පෙර ප්‍රන්ශ අදිරාජ්ය තුළ පැවති ශෝචනීය තත්වයයි.

මෙම අභාග්යසම්පන්න තත්වය, 2015 දී මේ රජය පත්වූදා සිටම පැවතුනද ඇත්තවශයෙන්ම එහි ආරම්භය ඇතිවූයේ, 1987 ජේ.ආර් රජය පිහිටවූදා සිටමය. එසේම ඊනියා විවුර්ත ආර්ථිකය ක්‍රියාත්මක වූ දා සිටය. එමනිසා රට කිසිදාක නැවත ගොඩගැනීමට නොහැකි තත්වයකට ඇදවැටීමට පෙර එය ගොඩැගැනීමේ වැඩපිලිවෙලක් ගැන ගැඹුරින් සිතීමට සෑම දේශප්‍රේමියෙකුටම කාලය දැන් පැමිණ ඇත.

සෑම දේසපාලන පක්ශයක්ම ජාතිය ගොඩ නැගීමේ හරවත් දැක්මක් හෝ සැලැසුමක් නොමැතිව බලයේ රැඳි සිටීම සඳහා චන්ද දඩයමේ පමණක් යෙදී සිටින නිසා දිනපතාම  මෙම තත්වය උග්‍රවෙමින් පවතී. එමනිසා රට යලි ගොඩගත නොහැකි තත්වයට වැටීමට පෙර මෙම භයානක ජාතික  ගැටලුව  විසඳා ගැනීමට පියවර ගැනීමේ අවස්යතාව අද පැනනැගී ඇත.

මෙම අභාග්ය සම්පන්න තත්වයෙන් රට මුදවාගෙන එය නැවතත් ඉන්දීය සාගරයේ මුතුඇටය බවට පත්කිරීම සඳහා ජාතියේ අභිලාශයන් තේරුම්ගෙන ඒ අනුව කටයුතු කළහැකි දේශප්රේමී ප්රබල නායකත්වයක් යටතේ රජයක් පිහිටුවා ගතයුතුය. මෙම අරමුණ මුල්කරගෙන මීලඟ ජනාධිපතිවරණයට/මහාමැතිවරණයට තරඟ කිරීමට අපේක්ශාකරන සියලුම දේශපාලන පක්ශ සහ අපේක්ශකයින්ගේ දැඩි අවධානය සඳහා 1956 ජාතික පුනරුදයේ අත්දැකීම් පදනම් කරගෙන  සකස්කරණලද පහත සඳන් යෝජනාවලිය අපි ඉදිරිපත් කරමු

මේ රටේ දේශපාලන ඉතිහාසයේ අයිතිහාසික හැරවුම් ඉලක්කයක් වශයෙන් සැලකිය හැකි මෙම අරමුණ ඉටුකර ගැනීමේ උපාය මාර්ගයක් වශයෙන්, වහාම ක්රියාත්මක කළයුතු පියවර 50 ක් මෙහි පහතින් දක්වමු. (වැඩි විස්තර සඳහා කරුණාකර මෙම ලිපියේ අගට අමුනා ඇති උපලේඛණ  1 සහ 11ද බලන්න).

පහත දැක්වෙන යෝජනාවලිය පදනම් වී ඇත්තේ 1948 දී ඊනියා නිදහස උදාවූ දා සිටම වසර 71 ක් තිස්සේ සියලු දේශපාලන පක්ෂ විසින් නොසලකා හරිනලද මේ රටේ භූමිපුත්‍රයන් වන   ස්වදේශික සිංහල බහුතරයේ අභිලාෂයන් මතය. එය මෙතෙක් ඉදිරිපත් කරන ලද දේශපාලන පක්ෂවල සාම්ප්රදායික ප්රතිපත්ති ප්රකාශනයන්ගෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් ආකාරයක යෝජනාවළියකි. මෙතෙක් ඉදිරිපත්වූ දේශපාලකයින්ගේ සියළුම මැතිවරණ ප්‍රකාශන පදනම්වූයේ දේශපාලන බලය ලබාගැනීම සඳහා මිනිසුන්ගේ ඡන්ද උදුරා ගැනීම සහ තමන්ගේ දුෂ්ට හා ආත්මාර්ථකාමී අරමුණු ඉටු කර ගැනීම සඳහා පමණි. මෙය ඊට හාත්පසින්ම වෙනස් වූ ජනතා අපේක්ශාවන් මත පදනම්කරගෙන සකස්වූ, මැතිවරණ ප්‍රකාශනයක් වන අතර එය  රටපුරා පුළුල් හරස්කඩක් සමඟ සාකච්ඡා කිරීමෙන් අනතුරුව සකස් කර ඇත.

මෙම යෝජනාවලිය, මගින් 1948 සිට මේ දක්වා දේශපාලකයින් විසින් ඔවුන්ගේ අරමුණු ඉටුකරගැනීමට තම  ප්‍රතිපත්ති ජනතාවගේ හිස මත පැටවීම වෙනුවට රටේ මැතිවරණ ඉතිහාසයේ ප්‍රතම වතාවට දේශපාලකයින්ට සහ දේශපාලන පක්ෂවලට තම ඡන්දය අවශ්ය නම්, තමන්ගේ ඉල්ලීම් පිළිගැනීමට හා ඒවා ක්රියාත්මක කරන බවට ප්රසිද්ධියේ එකඟ වන ලෙසට ජනතාව බලකර සිටිති. මෙතෙක් ඉදිරිපත්කොට ඇති දේශපාලකයින්ගේ මැතිවරණ ප්‍රත්පත්ති ප්‍රකාශන සහ මෙම මැතිවරන ප්‍රකාශනය අතර ඇති මූලික වෙනස එයයි. මෙම නව ප්රවේශය මේ රටේ ප්‍රජාතන්තවා (මහා සම්මත වාදයට) අවශ්ය ස්ථිර හා ශක්තිමත් අඩිතාලමක් දැමීම සහ සියළුම  අනාගත මැතිවරණ සඳහා පූර්වාදර්ශයක් සපයනු ඇතැයි අපි බලාපොරොත්තු වෙමු.

මීළඟජනාධිපති / මහමැතිවරණයසඳහාමහජනමැතිවරණප්‍රකාශනයේ අඩිතාලම

අරමුණු

(මෙම අරමුණු සකස් කර ඇත්තේ ජාතිය ගොඩනැගීමේදී මේ රටේ හා ජාතියේ ආරක්ෂාව, ශපාලනය, ආර්ථිකය හා සමාජ සංස්කෘතික වැනි සියලු ක්ෂේත්‍ර ආවරණය වන පරිදි ය)

1 දේශපාලන දූශිතයින්, ඔවුන්ගේ පවුල් සහ ඔවුන්ගේ සහචරයන් සඳහා නිර්මාණයකොට ඇති පවතින දූෂිත, විනාශකාරී, දේශද්‍රෝහී රජය පන්නා දමා ඒ වෙනුවට, ජනතාව විසින් ඉදිරිපත් කරණු ලබන ඔවුන්ගේ අභිලාශයන් ඉටුකරණ එසේම ජනතාවගේ හිත සුව පිනිස ක්‍රියා කරණ  ජනතා හිතවාදී  සැබෑ යහපාලන” රජයක් ආදේශ කිරීම.

මෙහිදී අප අපේක්ශා කරනුයේ මාටින් ජැක් විසින් චීනය ලෝකය පාලනය කරන විට” (2009)  නමැති චිර ප්‍රසිද්ධ කෘතියෙහි යෝජනා කළ පරිදි, අපගේ ස්වදේශික ශිෂ්ඨාචරය පාදකකොටගත් පාලන ක්‍රමයක්‍මත පදනම්වු රටට, එහි ජනතාවට සහ ඔවුන්ගේ සංස්කෘතියට ආදරය කරන, රටේ හා ජාතියේ ආරක්ශාව තහවුරු කරන නීතිගරුක හා සාධාරන සමාජයක් තුලින් රටේ සාමය, සව්භාග්ය හා ස්ථාවරත්වය ගොඩනැගිය හැකි ගෞරවනීය රාජ්‍ය නායකයකු විසින් මෙහෙයවනු ලබන ශක්තිමත් දේශප්‍රේමී  සිංහල බෞද්ධ  රාජ්යක් සහ සැබෑ රාජ්ය සේවක්යින්ගෙන්”  සමන්විත ශිෂ්ටාචාර රාජ්යයක්” (Civilization State) පිහිටුවීමය.

2 1948 සිටම මේ රටතුල ක්‍රියාත්මකවූ දෙමළ හා මුස්ලිම් සුළුජන දේශපාලන ත්‍රස්ථවාදයෙන් රට බේරාගෙන මේ රටේ භූමිපුත්‍රයින් වන 75% වූ සින්හලයින්ගේ අතට රටේ පාලනබලය අත්පත්කරගැනීම සහ ඔවුන්ගේ අයිතිවාසිකම් තහවුරු කර ගැනීම

1948 සිට මේ රට විනාශ කර ඇති මේ රටේ සුළුතරයේ දේශපාලන කුරිරුකම් අවසන් කිරීම සහ සිංහල බෞද්ධ රාජ්‍යයක රාමුව තුළ මේ රටේ ඔවුන්ටද හිමි ස්ථානය ලබාදීම

3 රටේ නම සිංහලේ ලෙසත්, සිංහල භාෂාව රාජ්‍ය භාෂාව ලෙසත්, බුද්ධාගම රාජ්‍ය ආගම ලෙසත්, 1815 දී පැවති ජාතික ධජය, මව්බිමේ භූමිපුත්‍රයින්ට හිමිව තිබුණු මුල් අයිතිය යථා තත්වයට පත් කිරීම සහ 1815  මාර්තු 2 වන දින  උඩරට ගිවිසුමෙන් ඉන්ග්‍රීසීන්ට භාරදෙන විට පැවැති මව්බිමේ ස්වෛරීභාවය, භෞමික අඛණ්ඩතාව, ස්වාධීනත්වය, නිදහස්  රටක් සහ ජාතියක් ලෙස පැවැති සංස්කෘතික උරුමය, අයිතිය  හා අභිමානය යථාතත්වයට පත්කිරීම.

 (මේවා 1948 දී කළ යුතුව තිබූ නමුත් මේ වනතුරුම ඉටු කිරීමට වසර 71 ක් පුරා පැවැති සෑම රජයක්ම අපොහොසත්වී ඇත.)

4 මේ රටේ දේශපාලනයේ පවතින සුලු ජන ත්‍රස්ථවාදය පිටුදැක රාජ්ය ඒකාබද්ධතාව තහවුරු කිරීම සඳහා ෆෙඩරල්, ටී.එන්.ඒ, ටෙලෝ, එස්. එල්. එම්.එස්, ටී.සී සහ ඊ.පී.ආර්.එල්.එෆ් වැනි ජනවාර්ගික හෝ මුස්ලිම් ආදී ආගමික වශයෙන් නම් කර ඇති සියලුම දේශපාලන පක්ෂ තහනම් කිරීම සහ පහතින් දැක්වෙන  ඇමුණුම 1 සඳහන් වන  ශ්රී ලංකා රාජ්යයේ සාකච්ඡා කළ නොහැකි කොන්දේසිවලට පටහැනි වෙනත් ඕනෑම පක්ෂයක්ද තහනම් කිරීම. මේ රටේ දෙමළ හා මුස්ලිම් සුලුජන කොටස් 71 වසරක් පුරා සිදුකළ වර්ගවාදි හා බෙදුම්වාදී කුළල් කාගැනීමේ දාදු කෙළියෙන් දැන්වත් මිදී රටේ නියම උරුමකරුවන් වන සින්හලයින් සමඟ සහයෝගයෙන් වැඩ කළහැකි වාතාවරණයක් මේ තුලින් උදාවණු නොඅනුමානය.

5 නව ව්යවස්ථාවක්

ජාතියේ ඉතිහාසය, රාස්ඨ්‍ර පාලනය, සම්ප්‍රදායන්, නීති පද්ධති, සංස්කෘතික උරුමය සහ වසර 2500 ක් පැරණි ශිෂ්ඨාචාරය පදනම් වී ඇති මූලයන් පදනම් කරගෙන නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කිරීම.

6 සම්ප්‍රදායකක්‍රමයෙන්බැහැරවූනවආරයකමැතිවරණප්රතිපත්තිප්රකාෂනයක්

රට හැදීමක් ගැන නොසිතා ඡන්දය ලබා ගැනීම සඳහා පමණක් දේශපාලකයින් සිය මැතිවරණ ප්රතිපත්ති ප්රකාශන ඉදිරිපත් කිරීමේ මෙතෙක් පැවති සම්ප්‍රදාය වෙනුවට 1956 දී මෙන් ජනතාව විසින් සකස් කරන ලද මැතිවරණ ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශනයක් ක්‍රියාවට නැංවීම මගින් දූෂිත දේශපාලකයින් අතට සෑම දෙයක්ම භාරදී බලා සිටීමේ සම්ප්‍රදායික පුරුද්දද අවසන් කිරීම.

7 කැපුවත්, මැරුවත්අපියූ.එන්.පී / ශ්‍රී. ලන්කා / ජේ.වී.පීවැනිඅන්ධපක්ෂදේශපාලනයතුරන්කොටසින්හලජාතියසින්හධජයයටතේයළිත්එකමුතුකිරීම

සිංහල ජනතාව බෙදී සුළු ජනකොටස් රජවරුන් තනන්නන් බවට පත්කොට තිබීම පරාජයකොට සියළුම දේශපාලන පක්ෂභේධ අතැර මේ සින්හල බෞද්ධ ජාතිය පරාජයකළ නොහැකි ‘බලවේගයක්’ ලෙස සින්හ කොඩිය සෙවන යටතේ එක්සත් කිරීමෙන් සින්හලයාගේ අයිතීන් කොල්ලකෑමේ සුළුතර බලය අවසන් කොට පක්ෂය, ආගම හා කුලය වැනි අනෙකුත් විෂමතා සියල්ල ඉවතදා යටත් විජිත බ්රිතාන්යයන් විසින් මේ රට විනාශ කිරීම සඳහා පිහිටුවා ඇති පක්ෂ දේශපාලනයේ බෙදීම්වලින් අන්ධවී ඒ තුල සිරවී සිටීමෙන් මිදී යළිත් ප්‍රබල ජාතියක් වසයෙන් නැගී සිටීම.

8 1948 ඊනියානිදහසලබාවසර 71 ක්ගතවඇතත්තවමතහවුරුවීනැතිසින්හලජාතියේඋරුමයන්සහඔවුන්ගේනිදහසහාඅනන්යතාවයන්යථාතත්වයටපත්කිරීම

1948 ඊනියා නිදහස ලබා වසර 71 ක් ගතව ඇතත් සිංහල ජාතියේ උරුමයන් සහ ඔවුන්ගේ නිදහස හා අනන්‍යතාවයෙන් යථාතත්වයට පත්කිරීමට සියළුම දේශපාලන පක්ශ     අවාසනාවන්ත ලෙස අසමත් වී ඇති නිසා නියම සත්ය සහ ප්‍රප්‍රබන්ධය අතර ඇති සැබෑ වෙනස හඳුනා ගැනීම සඳහා අනිවාර්ය විෂයයක් ලෙස මේ රටේ සත්‍ය ඉතිහාසය නැවත ඉගැන්වීම වහාම සියලුම පාසල්වල  2 වන පන්තියේ සිටම ආරම්භ කළ යුතුය.

9 සින්හලයාගේ අයිතිහාසික මාතෲ භුමියේ අයිතිය හා බලය නැවතත් තහවුරු කරගැනීම.

වසර 2600 කට වැඩි කාලයක් පුරා අඛන්ණ්ඩව සින්හලයාගේ අයිතිහාසික මාතෲ භුමිය වශයෙන් පැවැති අපගේ මාතෲ භුමියේ 1) උතුරු හා නැගෙනහිර සාම්ප්රදායික දෙමළ නිජබිම වශයෙන් පාවා දීම  2) මේ රටේ දෙමළ භාෂාව ද රාජ්ය භාෂාවක් වශයෙන් ප්‍රකාශ කිරීම 3) වතුකරයේ දකුණු ඉන්දියානුවන් ලක්ෂ ගණනකට  රුපියලේ මුද්දරයක දිවුරුම් ප්රකාශයකින් පුරවැසිභාවය ලබා දීම, 4)1987 ලන්කාණ්ඩු ක්‍රම විවස්ථාවද මුළුමනින්ම අක්‍රිය කළ එසේම 5) මේ රටේ වරක් ඉතාමත් කාර්යක්ශම හා අඩු වියදමක් සහිතව ඉතාමත් කාර්යක්ෂම පැවැති  දිස්ත්‍රික් පරිපාලනය මුළුමනින්ම අවුල්කර අප හිස මත බලහත්කාරයෙන් පටවනලද මන්ත්‍රීවරුන් ගලධාරී මෙරීඩියන් හෝටලයේ සිරකොට තබා හදිසිනීතිය පනවා  ඒ යටතේ 6)1987 දි අත්සන්කරන ලද රජිව්/ජේ ආර් ගිවිසුමද ඒ යටතේ නීති විරෝධීව පවනලද 7)13 වන ව්යවස්ථා සංශෝධනය යටතේ පිහිටුවනලද  පළාත් සභා සුදු අලියාද වහාම අහෝසිකළ යුතුය

මේ යටතේ මේ කුඩා රටට, ආණ්ඩුකාරවරුන් 9 ක්,  මහ ඇමැතිවරුන් 9 ක් සහ පලාත් ඇමැතිවරුන් 45 ක් සහිත පලාත් සභා සහ ප්‍රාදේශිය සභා ආදි වශයෙන් පරපෝෂිත දේශපාලකයින් දහස් ගණනින් අලුතෙන් පත්කොට ගෙන රාජ්‍ය සේවකයින් දෙගුන තෙගුනකොට, රට අර්ධ ෆෙඩරල් ඒකක 9 කට බෙදා, රට බෙදීමට හා පරිපාලනය අවුල් කිරීමට මග සලසමින්, රටට රටට දේශපාලන, පරිපාලනා සහ ආර්තික වශයෙන් මේ රට අවුලෙන් අවුලට පත්කොට විනාශකළ රාජ්‍ය අරමුදල් බිලියන ගණනක් නාස්ති කිරීම මේ මඟින් සිදුවී ඇත.  පලාත්සභා නොතිබුණේ නම් මේ මුදල් කන්දරාව නිසැකවම රටේ සංවර්ධනය සඳහා ලාභදායී ලෙස යොදාගැනීමට අවස්ථාව තිබිණ.. පලාත් සභා වසදමා දැනට වසර 2 ½ පමණ ගතව ඇතත් ඉන් රටට යහපතක් මිස කිසිදු අයහපතක් සිදුවී නැති බව මනාව පැහැදිලිව ඔප්පුවී ඇතිම් බැවින්  කිසිසේත්ම මේ හූනියම තවදුරටත් පවත්වා ගෙන යා යුතු නැත

10 ශ්‍රි ලන්කා මහ බැන්කු මංකොල්ලයට සම්බන්ධ සියළුම දෙනාට දැඩි දඬුවම්

ශ්‍රි ලන්කා මහ බැන්කු මංකොල්ලයට සම්බන්ධ ප්‍රධාන කුමන්ත්‍රණයේ පලමු වරදකරුවන රනිල් විච්ක්‍රමසින්හ ඇතුලු සියලුම වරදකරුවන්ට දඬුවම් කිරීම සහ ඉන් රටට සිදුවූ මුළු පාඩුව ඔවුන්ගෙන් අයකර ගැනීම අවසන් කර, ප්‍රධාන වරදකරුවන්ට මරණ දඬුවම් කිරීම හෝ ජීවිතාන්තය දක්වා සිර දදඬුවම් නියම කිරීම සහ ඔවුන්ගේ සියළු දේපළ රාජසන්තක කිරීම

11 ජාතික සම්පත් විකිණීමහෝබදුදීමසඳහාවිදේශරටවල්සමඟමෙමරජයවිසින්අත්සන්කරඇතිසියලුවිනාශකාරීගිවිසුම්අවලංගුකිරීමසහඅනාගතයේදීජාත්‍යන්තරගිවිසුමක්අත්සන්කිරීමටපෙරඒසඳහාපාර්ලිමේන්තුඅනුමැතියඅනිවාර්යකිරීම.

12 මුළු දිවයිනේම සමස්ථ ජීවී පද්ධතිය සහ ශිෂ්ඨාචාරයේම  පදනම වන රටේ සියලුම ගංගාවලට ආරම්භය සපයන රටේ භූගෝලීය හදවත වන මුහුදු මට්ටමේ සිට අඩි 5000 ට ඉහළින් පිහිටි සියලුම ඉඩම් පැරැණි රජවරුන් දවස මෙන් යළිත් දැඩි රක්ෂිත වනාන්තර ලෙස ප්රකාශයට පත් කිරීම සහ එම ප්රදේශයේ සියළුම ආකාරයේ තැනීම් තහනම් කිරීම. එමඟින් රටේ ප්‍රධාන ජලපෝෂක ප්‍රදේශ ආරක්ෂා වී මේ රටේ කෘෂිකර්මාන්තය, ජල විදුලිය, කර්මාන්ත සහ ගෘහස්ත භාවිතය සඳහා අවශ්ය ජලය වසරපුරා අඛණ්ඩව සැපයීම මෙන්ම භූගත ජල සම්පත්ද වැඩිකර ගැනීමට හැකිවනු ඇත

13 මධයමකඳුකරයේභෞතිකස්ථාවරත්වයආරක්ෂාකිරීමසඳහාසියලුමජනාවාසඅඩි 3500 ටපහලප්රදේශවලටසීමාකිරීම.

එමඟින් දිවයිනේ දැඩි බෑවුම් සහිත ප්‍රදේශවල සම්ප්‍රදායික උඩරට බහුභෝග ගෙවතු ව්යාප්ත වී, පසසෝදා යාමද  පාලනය වී පහල ගන්ගා  නිම්න වල ජලගැල්මද පාලනය වනු ඇත.

14. ස්වදේශික උඩරට සිංහලයන්ගේ 1505 සිට 1948 දක්වා අහිමිවූ ඉඩම් ඇතුලු ඔවුන්ගේ  සියලු අයිතිවාසිකම් වහාම ඔවුන්ට නැවත ලබා දීම

පෘතුගීසි, ලන්දේසි සහ ඉන්ග්‍රීසින් යන සතුරු ආක්‍රමණිකයන් සියල්ලට එරෙහිව වසර 443 ක් තිස්සේ ජීවිත පරිත්යාගයෙන් සටන්කොට මහපොලව ඇතුලු තම සියලු උරුමයන් අහිමිකොට ගත් ස්වදේශික උඩරට සිංහලයන්ගේ ඉඩම් ඇතුලු සියලු අයිතිවාසිකම් වහාම ඔවුන්ට නැවත ලබා දීම. ඒ සඳහා 1951 උඩරට ගැමි කොමිෂන් සභාව විසින් නිර්දේශ කරන ලද උඩරට සිංහල ගැමියන් පුනරුථාපනය සඳහා වෙනම අමාත්‍යාංශය සහ අධිකාරිය වහාම පිහිටුවීම සහ ඔවුන්ට සිදු වූ සියලු අයිතිහාසික  වරද නිවැරදි කිරීම

15 මේ රජය විසින් උඩරට පාරම්පරික සින්හලයින්ගේ ඉඩම් අලුතින් පිහිටුවන ලද කඳුරට දෙමළ ගම්මාන සහ යටිතල පහසුකම් සංවර්ධන අමාත්යාංශය සහ ඒ යටතේ ක්‍රියාත්මක වන ආසියානු සන්වර්ධන බන්කුවේ අනුග්‍රහයෙන් ක්‍රියාත්මක වන වැඩසටහන යටතේ වතු දෙමළ ජනයාට ලබාදී මේ රට මධ්යයේ ස්ථිර ඉන්දියානු ජනාවාස ගොඩනැගීම වහාම නතර කිරීම.

වතුකරයේ ද්රවිඩයින් 1840 න් පසු බ්රිතාන්යයන් විසින් බ්රිතාන්ය භාණ්ඩාගාරය පොහොසත් කිරීම සඳහා වහලුන් ලෙස දකුනු ඉන්දියාවෙන් ගෙන එන ලදී. ඔවුන්ගේ බ්රිතාන්ය ස්වාමිවරුන් වෙනුවෙන් වෙහෙස මහන්සි වී වැඩ කරමින් සිටියදී 1948 දක්වා ඔවුන් සිය ජීවනෝපාය උපයා ගත් අතර ඉතිරිකරගත් සෑම සතයක්ම වාර්ෂිකව ඔවුන්ගේ මව් රට වූ ඉන්දියාවට ගෙනගොස් එහි තැන්පත්කර ආහ.ඔවුන් කිසිදිනක මේ රට ඔවුන්ගේ මව් රට වශයෙන් නොසළකනලදී. අදද නොසලකයි.

මේ නිසා 1505 සිට 1948 දක්වා වසර 443 ක් තිස්සේ පෘතුගීසි, ලන්දේසි සහ බ්රිතාන්ය යටත් විජිත සතුරු ආක්රමණිකයන්ට එරෙහිව මව්බිමේ මහපොලව සහ මේ ජාතිය අප වෙනුවෙන් ආරක්ශා කරගැනීමට සටන් වැදුණු ස්වදේශික සිංහලයන්ගේ සියලු අහිමි වූ අයිතිවාසිකම් යථා තත්වයට පත් කිරීම සහ බ්රිතාන්යයන් සහ ඔවුන්ගේ කළු-සුදු අනුප්‍රාප්තිකයින් විසින් ඔවුන්ට කරන ලද අයිතිහාසික  අසාධාරණයන් වහාම නිවැරදි කිරීම සහ බ්‍රතාන්යන් විසින්  මේ රටේ සම්පත්වලට හා 1818 සහ 1848 නිදහස් සටන් වලදී දසදහස් ගනනින් මරමින් සිදුකළ සාපරාධී ක්‍රියාවන් සඳහා ඔවුන්ගෙන් වන්දි ලබා ගැනීමට පියවර ගැනීම.

මේ රටේ සියළුම සින්හල දේශපාලන පක්ශ න්දය ලබාගැනීම සඳහා මේ රටට කිසිම ආදරයක් නැති රටේ ආක්‍රමනිකයින් හා ආගන්තුකයින් වන දෙමළ හා මුස්ලිම් සුළු ජනයාගේ අයිතිවාසිකම් ගැන කථා කිරීමට පෙර රටේ ජන්ම උරුමකරුවන් වන සින්හලයින්ගේ අහිමිවු උරුමයන් හා හා අයිතිවාසිකම් පලමුව ලබාදීමට දැන්වත් කටයුතු කළයුතු බව සියළුම දේශපාලනඥයින්ට පෙන්වා දිය යුතුව ඇත. එසේ නොකළහොත් සින්හල අපට මේ රට අහිමිවන දවස වැඩි ඈතක නොවන බව අවධානරණයෙන් පෙන්වාදිය යුතුව  ඇත.

16 පාර්ලිමේන්තුවේසහඅමාත්‍යාංශවලසිටගම්මට්ටමදක්වාරටේආර්තථිකයටදැරියහැකි   පරිදිසෑමතරාතිරමකමසිටිනදේශපාලකයින්, ආයතන හා අනවශ්ය නිලධාරිසංඛ්‍යාව වහාමඅඩුකිරීම.

17.(අ)1954 නේරු–කොටලවලගිවිසුමටඅනුවපමණක්ඉන්දියානුද්රවිඩවැසියන්ටපුරවැසිභාවයලබාදීසීමාකිරීම

1954 නේරු-කොටලවල ගිවිසුමට අනුව පමණක් ඉන්දියානු ද්‍රවිඩ වැසියන්ට පුරවැසිභාවය ලබා දී සීමා කිරීම සහ 1954 සිට හුදු දේශපාලන වාසිය සන්දහා ලබා දී ඇති සියලුම පුරවැසිභාවයන් අවලංගු කිරීම; ඉන්දියාව සමඟ ශාරීරිකව හා මානසිකව ඇති සියලු සම්බන්ධතා අතහැර දමා මේ රට සිංහල ජාතියේ දේශය ලෙස පිළිගෙන ඉතිහාසයේ සෑම විටම සිදුවූවාක් මෙන් ස්වදේශික සිංහල ජනතාව සමඟ ඒකාබද්ධ වීමට එකඟ වන අයට පමණක් පුරවැසිභාවය ලබා දීම.

(ඇමුණුම 1 වෙනස්කළ නොහැකි කොන්දේසි 15 ට අනුකූල වීමට ද ඔවුන් එකඟ විය යුතුය. මේ යටතේ සුදුසුකම් නොලබන අය 1948 පෙබරවාරි 4 වන දින බ්රිතාන්ය පුරවැසියන් වූ බැවින් ඔවුන් ඉන්දියාවට හෝ බ්රිතාන්යයට පිටත්කොට් යැවිය යුතුය.

1954 ගිවිසුමෙහි දක්වා ඇති කොන්දේසි සපුරාලීමට අමතරව ඔවුන් පුරවැසිභාවය ලැබීමට සුදුසුකම් ලැබීමට පෙර සිංහල හා ශ්‍රී ලංකා ඉතිහාසය පිලිබන්ද විභාගයකින් සමත්වීම ද අනිවාර්ය කළ යුතුය. තවද වෙනම රාජ්යන් නොඉල්ලා සියළුම ඉන්දීය සිහින ඉවත් කොට මේ රටේ භූමිපුත්‍රයින් වන සින්හලයින් සමඟ අන්තර්ග්‍රහනයවී සිටිමටද එකඟ විය යුතුය.

ආ) අනෙකුත් සියලුම කාණ්ඩවලට පුරවැසිභාවය ලබා දීම සීමා කිරීම සහ විදේශිකයන්ට පුරවැසිභාවය ලබා දීම සම්බන්ධයෙන් දැඩි නීති පැනවීම; පුරවැසිභාවය ලබා දිය යුත්තේ  ඇමුණුම 1 යටතේ ලැයිස්තුගත කර ඇති කොන්දේසි 15 පිළිගන්නා සහ මේ රට සිංහල ජාතියේ භූමිය ලෙස පිළිගෙන ගරු කරන සහ අනාගතයේ දී පවා කිසිදු දිනයක මෙම තත්වයට අභියෝග නොකිරීමට එකඟ වන පුද්ගලයින්ට පමණි. (කරුණාකර ඇමුණුම 1 බලන්න). පුරවැසිභාවය ලබා ලබා දීමට ඔවුන් සිංහල භාෂාව සහ මෙම භූමියේ ඉතිහාසය පිළිබඳ විභාගයක්ද සමත් විය යුතුය.

18 රටපුරාසිංහලබෞද්ධශිෂ්ාචාරයහාසංස්කෘතියආරක්ෂාකිරීමසඳහාදෙමළහාමුස්ලිම්වරුන්විසින්විනාශකරනලදපුරාණපුරාවිද්‍යාත්මකහාඅයිතිහාසිකස්මාරකයථාතත්වයටපත්කිරීමහාආරක්ෂාකිරීමසඳහාක්ෂණිකපියවරගැනීම

රට පුරා සිංහල බෞද්ධ ශිෂ්ාචාරය හා සංස්කෘතිය ආරක්ෂා කිරීම සඳහා දෙමළ හා මුස්ලිම්වරුන් විසින් විනාශ කරන ලද පුරාණ පුරාවිද්යාත්මක හා අයිතිහාසික ස්මාරක යථා තත්වයට පත් කිරීම හා ආරක්ෂා කිරීම සඳහා ක්ෂණික පියවර ගැනීම සහ මුළු රට පුරාම මෙම ආයතන සඳහා  පුරාණ රජවරුන් විසින් පරිත්යාග කරන ලද මුලු භුමි ප්රමාණයන් නැවත ලබාදිය යුතු අතර මේ රටේ සින්හල බෞද්ධ ශිෂ්ඨාචාරය විනාශකිරීමට පැරණි දෙමළ ශිෂ්ඨාචාරයක් තිබුණ බව තහවුරු කිරීම සඳහා පෘතුගීසි, ලන්දේසි, බ්රිතාන්ය පාලන සමයේ දී ලබා දී ඇති සියලුම ස්ථාන නාම සහ ගංගා ආදියේ මුල් නම් නැවත ලබාදී 1505 ට පෙර පැවති තත්ත්වයට පත්කොට ඒ අනුව භූමි සිතියම්ද වහාම සකස් කළයුතුය.

19 රජයයටතේසියලුමරැකියාජනවාර්ගිකඅනුපාතයන්ටඅනුකූලවවෙන්කිරීමසහපෞද්ගලිකඅංශයේපවාඒසඳහාදැඩිනීතිරීතිතිබීමමන්ගින්සිංහලයන්ගේඅයිතිවාසිකම්ආරක්ෂාකිරීම.

20රටපුරාසිංහලබෞද්ධශිෂ්ාචාරයහාසංස්කෘතියආරක්ෂාකිරීමසඳහාදෙමළහාමුස්ලිම්වරුන්විසින්විනාශකරනලදපුරාණපුරාවිද්යාත්මකහාඅයිතිහාසිකස්මාරක  වහාමප්‍රතිසන්ස්කරණයකොටපුරාණරජවරුන්විසින්එමස්ථානවලටපූජාකොටතිබුණුමුළුබිම්ප්‍රමානයන්මආපසුලබාදියයුතුය

21 කෘෂිකර්මාන්තය, පශුසම්පත්, මසුන්ඇල්ලීම, අපනයනප්‍රවර්ධනය, නාවික සේවා, ගුවන්සේවා, අපනයනය සඳහා විද්යුත් භාන්ඩ නිපයුම, තාක්ශනික, වයිද්ය, ඉන්ජිනේරු සහ කළමනාකරණ වැනි මානව නිපුනතා දියුණු යනඅංශ වලටආර්ථිකයේප්‍රධාන  අංශලෙසජාතිකආර්ථිකයේඅභිමානවත්ස්ථානයක්ලබාදෙමින්ශ්‍රීලංකාවයළිත්ඉන්දියානුසාගරයේහාආසියාවේආශ්චර්යයබවටපත්කිරීමසහජාතියේආර්ථිකයගතික, විචිත්‍රවත්හාශක්තිමත්තත්වයකට පත්කිරීම

22 දේශපාලන වාසි ලබාගැනිම සඳහා සෑමපක්ශයක් වින්ම කරණ සියලුම නාස්තිකාර වියදන් වහාම් නතර කළයුතුය.

හුදෙක් ශපාලන වාසි ලබාගැනිමට රාජ්‍ය වියදමින් අත්තිවාරම් දැමීම හා නාස්තිකාර ව්‍යාපෘති  ආරම්භ කිරීම සහ මිල අධික මල් සැරසිලි සහ මණ්ඩප සහිත දේශපාලකයින් විසින් සංවිධානය කරන සියළුම නාස්තිකාර රැස්වීම් නැවැත්වීම, ඔවුන්ගේ අහන්කාරභාවය ප්‍රදර්ශනය කිරීමට, මහජන මුදල් මිලියන ගණනක් වියදම් කිරීම සහ නිලධාරින් අනවස්ය රැස්වීම් සඳහා නිතර කැඳවීමෙන් රටේ සන්වර්ධනයට යොදාගත හැකි වටිනා මිනිස් පැය කෝටි ගණනින් නාස්ති කිරීම වහාම නතරකිරීම, සහ  වියදම  අවම කිරීමට  ක්‍රියාමාර්ග ගැනීමට දේශපාලකයින්ට බල කිරීම සහ පසුගිය වසර 71 ක කාලය තුළ ඔවුන් කළ කයිවාරු නතර කිරීම සහ පත්වීම් භාරදීම සඳහා සංවිධානය කරන සියලුම රැස්වීම් වහාම නතර කර තැපැල් මගින් එවැනි ලිපි යැවීම. ජාතික ධනය බිලියන ගණනක් වැයකොට රට පුරා ප්‍රදර්ශන පුවරුවල සහ රජයේ කාර්යාලවල දේශපාලකයින්ගේ ඡායාරූප ප්‍රදර්ශනය කිරීම ද තහනම් කළ යුතුය.

23 සියලුමවිශ්‍රාමිකරාජ්‍යසේවකයින්සඳහාවිශ්‍රාමගොස්ඇතිදිනයකුමක්වුවත් වර්තමානයේ අදාල තනතුරට හිමි විස්‍රාම වැටුපම ලැබෙන පරිදි සන්සෝධනය කළයුතුය.

මේ සන්දහා 1985 ඉන්දීය උපරිමාධිකරණ තීන්දුව අනුව කටයුතු කිරීමෙන් සියළුදෙනාටම සාධාරණය ඉටුවණු ඇත.  

24 මැදපෙරදිගඇතුළුවෙනත්රටවලටවහල්ශ්‍රමිකයන්යැවීම වහාම තහනම්කළයුතුය.

මැදපෙරදිග ඇතුළු වෙනත් රටවලට වහල් ශ්රමිකයන් යැවීම වහාම තහනම් කිරීම සහ අපගේ සංස්කෘතිය විනාශ වීම නැවැත්වීම සහ දේශීය වශයෙන් ඔවුන්ට රැකියා අවස්ථා ලබා දීමේ මාර්ග සකස් කිරීම ඒ වෙනුවට වෛද්‍යවරුන්, ඉංජිනේරුවන්, කළමනාකරුවන්,කාර්මික ශිල්පීන් වැනි වෘත්තිකයන් පමණක් යැවීමේ වැඩසටහනක් ආරම්භ කිරීම. මේ මන්ගින් අපගේ විශ්ව විද්‍යාල සහ කාර්මික විද්‍යාලවලින් පිටවන තරුණ තරුණියන්ට රැකියා ලබාගැනීම මෙන්ම රටට විදේශ විනිමය ලබාගනීමේ නව මාර්ගද සැළසෙනු ඇත.     

25 මද්‍රාසා වැනිඅන්තවාදිජාත්‍යන්තරලේබල්සහඅන්තවාදීමතවාද යටතේ රට පුරා පිහිටුවා ඇතී සියලුම නීතිවිරෝධී මුස්ලිම් ආගමිකපාසල්තහනම්කිරීම.

මේ තුළින් අනාගතයේ දී ශ්‍රී ලංකාවේ ජාතික අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්තිය ක්‍රියාත්මක කරන ජාතික පාසල් පමණක් අපට ලැබෙනු ඇත. නව ලෝක සන්දර්භය තුළ රටට නිසි ජාතියක් ගොඩනැගීම සඳහා මේ මගින් නැගී එන ලෝකයේ අභියෝගයන්ට මුහුණ දිය හැකි ශක්තිමත් පදනමක් තැබිය හැකිය. සියලුම ශ්‍රී ලාංකික පුරවැසියන්ට සිංහල අධ්‍යාපනය අනිවාර්ය කරන්න.

26 බොහෝරටවලපිළිගන්නාපරිදිරජයේවාර්ෂිකනිවාඩුදින ගණන 12 නොඉක්මවනසංඛ්‍යාවකටඅඩුකිරීම.

දැනට මේ රටේ වාර්ෂික නිවාඩු දින ගණන 125 -135 පරාසයේ පවතී. ඉතින් රටක් දියුණු කරන්නේ කෙසේද යන්න කිසිම රජයකට මෙතෙක් තේරුණ බවක් නොපෙනේ.

27 පිටරැටියන්විසින්අපගේසාගරකලාපයතුලමත්ස්යසම්පතඇතුලුසියලුමසාගරසම්පත්කොල්ලකෑමනැවැත්වීම

ඉන්දියාව ඇතුළු ඕනෑම විදේශීය රටක් විසින් අපගේ සාගර කලාපයතුල මත්ස්ය සම්පත ඇතුලු සියලුම සාගර සම්පත් කොල්ලකෑම නැවැත්වීම සහ ලෝකයේ විසාලතම සාගර කලාපයක් හිමි රට වශයෙන් ඉන් උපරිම ප්‍රයෝජනය ගැනීමේ වැඩ පිළිවෙලක් දියත් කිරීම. රටේ ගෝලීය පිහිටීම, සාගර කලාපයේ විශාලත්වය සහ අපේ මිනිසුන්ගේ දක්ශතා අනුව නිසි පරිදි ක්ටයුතු කළහොත් වසර 10 ක් තුල මේ රට ලෝකයේම නාවික බලවතෙක් කළ හක

28 මත්ද්‍රව්ය හා සම්බන්ධ සියලුම අපරාධ සහ සියලුමබරපතලහාසමාජවිරෝධීඅපරාධසම්බන්ධයෙන්වැරදිකරුවන්වූසියල්ලන්ටමරණීයදණ්ඩනයනියමකිරීම

 29 දේශපාලකයින්සඳහාවිශේෂසුදුසුකම්නියමකිරීම.

දෝෂාරෝපණය කළ නොහැකි චරිතයක්, උසස් අධ්‍යාපන සුදුසුකම්, සාධාරණ වත්කම්, දේශප්‍රේමය සහ චරිතය යනාදියට අමතරව ඔහු හෝ ඇය නාමයෝජනා අපේක්ෂා කරන චන්ද කොට්ඨාශයේ වසර 5 ක ස්තිර පදින්චිය අනිවාරිය කිරීම සහ අවුරුදු 70 ක ඉහළ වයස් සීමාවක් පැනවීම සහ තණතුරට නුසුදුසු බව පෙනීගිය විට නැවත කැඳවීමේ  බලය චන්ද දායකයින්ට දීමේ විධිවිධාන සහිතව අවසානයේ ජාතික රාජ්ය සභාවට උගතුන් සහ බුද්ධිමතුන් යවා   ජාතික මන්තරණ සභාව රටේ  උත්තරීතර සභාවක බවට පත්කිරීම.

30 සුවිශේෂී අවස්ථාවලදී හැර රාජ්ය නිලධාරින් සහ දේශපාලකයින්ට තමන්ගේ බල ප්‍රදේශයෙන් බැහැර යෑම තහනම් කිරීම

අමාත්‍යවරුන් හැර සෙසු සියලුම දේශපාලකයින්ට, රාජ්‍ය සේවකයින්ට ඔවුන්ගේ බල ප්‍රදේශවලින් පිටත රාජ්‍ය කටයුතුවලට සහභාගී වීම ආසන්නම ප්‍රධානියාගේ පුර්ව අවසරයක් නොමැතිව තහනම් කිරීම ඇතුළුව පැහැදිලි හා දැඩි කාර්යසාධන ඉලක්ක සහිත දේශපාලකයින් සහ රාජ්‍ය සේවකයින් සඳහා දැඩි ආචාර ධර්ම පද්ධතියක් හා විනය මාලාවක් ඇති කිරීම.

31 නවක්‍රමයයටතේරටයථාතත්වයටපත්වනතුරුවසරක්නොමිලේවැඩකිරීමටසියලුදේශපාලකයින්එකඟවියයුතුයැයිඉල්ලාසිටීම

32 1987 සිටසියලුමදේශපාලනකයින්ගේසහඋසස්නිලධාරීන්ගේඅකටයුතුකම්පිළිබඳවසොයාබැලීමටස්ථිරකොමිෂන්සභාවක්පත්කිරීමසහවරදකරුවන්ටනීතිවිරෝධීලෙසඅත්පත්කරගත්දේපළරාජසන්තකකිරීම, සිවිල්අයිතිවාසිකම්ඉවත්කිරීමසහවෙනත් අධිකරණයකට සුසුදුයයි හැගෙනඕනෑම දණ්ඩුවමක්නියම කිරීම.

33 අමාත්‍යාංශ 15 දක්වාඅඩුකොටවර්තමානරාජ්යයාන්ත්රණයප්‍රතිව්‍යුහගතකිරීම. ඒඅනුවඅඩුකෙරෙනඅවමදෙපාර්තමේන්තුසහව්‍යවස්ථාපිතමණ්ඩලසහආයතනසන්ක්යාවකින්රජයේප්‍රතිපත්තිහාවැඩසටහන්ක්‍රියාත්මකකරනආයතනලෙ දිගටම කටයුතු කිරීම. ස

34 තරඟකාරීවිභාගමතපදනම්වකුසලතාමත පමණක් සියලුම රාජය සේවාවන්ට බඳවාගැනීම්, ස්ථානගතකිරීම්සහඋසස්වීම්සිදුකෙරෙනස්වාධීනවෘත්තීයඅධිකරණයක්සහරාජ්‍යසේවාවක්පිහිටුවීම.  දේශපාලනයඇතුළුමේසෑමක්‍ෂේත්‍රයකමමූලිකපදණම  වියයුත්තේකුසලතාවය.

35 නවආණ්ඩුක්‍රමව්‍යවස්ථාවක්

 මේ යටතේ නව රජයේ ප්‍රධාන ලක්ෂණ

 මධ්‍යමරජය.

1 උත්තරීතරපුරෝහිත / උපදේශකසභාවක්

සාමාජිකයන් 17 දෙනෙකුගෙන් යුත් උත්තරීතර පුරෝහිත සභාවක් පිහිටුවීම (සිය පනතේ සඳහන් පරිදි විස්තර සඳහා 2019 සඳහා මහනුවර ප්‍රඥප්තියේ 05 වන වගන්තිය බලන්න.

2 ජාතික සැලැසුම් මණ්ඩලයක්  

රාජ්ය පරිපාලනය, ආර්ථික විද්‍යාව, නීතිය, මුදල්, කෘෂිකර්මාන්තය, පරිසරය, කර්මාන්ත, අධ්‍යාපනය, වෙළඳ හා වාණිජ, ඉතිහාසය සහ සංස්කෘතිය වැනි ක්ෂේත්‍රවල ප්‍රවීණයන් 10 ක් හෝ 15 දෙනෙකුගෙන් සමන්විත විය යුතුය. සමස්ත ජාතික සැලැස්ම මෙම මණ්ඩලය විසින් සකස් කළ යුතුය. මෙම වැඩසටහන නිරන්තරයෙන් ඇගයීමට ලක් කිරීම, අධීක්ෂණය කිරීම සහ නිවැරදි කිරීමේ ක්‍රියාමාර්ග ගැනීම රජය විසින් අඩුපාඩු නොමැතිව අවසානය දක්වා ක්‍රියාත්මක කිරීමට කටයුතු කළ යුතුය.

3 ජනාධිපති

මුලු රටේම ඡන්ද දායකයින් විසින් වසර 6 කට වරක් චන්දයෙන් පත්කර ගනු ලබණ පුර්ණ බලැති විධායක ජනාධි පති වරයෙක්

 19 වන ව්යවස්ථා සංශෝධනයෙන් ඉවත් කරන ලද ඔහුගේ බලතල යථා තත්වයට පත් කර රාජ්ය නායකයා, රජයේ ප්රධානියා සහ ත්රිවිධ හමුදාවේ ප්රධාන අණ දෙන නිලධාරියා වන ඔහු රටේ සියලු ජනතාව විසින් තෝරා පත්කර ගන්නා විධායක ජනාධිපතිවරයෙකි. මේ රට  වාඅ 2600 කට ආසන්න කාලයක් පාලනය කළේ රජවරූන් විසින් බැවින් එම සම්ප්‍රදාය හා මාන්සිකත්වය සින්හලේ මිනිසුන්ගේ ශරීර ගතව ඇති බවද මෙහිදී අප අමතක නොකළ යුතුය. එබැවින් රටෙ මහසම්මතයෙන් තෝරාපත් කරගන්නා  එසේම මහා සම්මත්යෙන්ම ඉවත්කළ හැකි රජෙකු පත්කර ගත්තද එහි වරදක් නැතැයි මම සිතමි. 

 4 අගමැති

පහත දැක්වෙන 6 හි සඳහන් පරිදි 15 දෙනෙකුගෙන් සමන්විත විධායක කමිටුවේ සභාපති අගමැති වියයුතුය.

5 ජාතිකරාජ්‍යසභාව

මැතිවරණ කොට්ාශ 150 කට නොවැඩි ගණනක් නියෝජනය කරන චන්දයෙන් තේරී පත් වූ මන්ත්‍රීවරුන් 150 කින් ජාතික රාජ්‍ය සභාව. සමන්විත වියයුතුය (පාර්ලිමේන්තුව ජා. රා. ස. ලෙස නම් කළ යුතුය (නව විවස්ථාවෙන් ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්රී, දිස්ත්රික් මන්ත්රී, සමානුපාතික හා මනාප ක්රමය අහෝසි කෙරේ) සියලු අපේක්ෂකයින් සඳහා අදාළ ඡන්ද කොට්ාශයේ වසර පහක ස්ථිර පදිංචිය අනිවාර්ය කළ යුතුය .

(නව විවස්ථාවෙන් ජාතික ලැයිස්තු මන්ත්රී, දිස්ත්රික් මන්ත්රී, සමානුපාතික හා මනාප ක්රමය අහෝසි කෙරේ) සියලු අපේක්ෂකයින් සඳහා අදාළ ඡන්ද කොට්ාශයේ වසර පහක ස්ථිර පදිංචිය අනිවාර්ය කළ යුතුය .

6) අමාත්යමන්ඩලය

ජා. රා. ස හි විධායක කමිටු 15 කින් යුක්ත වන අතර එහි සභාපතිවරුන් 15 අමාත්ය මන්ඩලය වනු ඇත. අමාත්යවරයකු නොලැබුණු දිස්ත්රික්ක 15 නියෝජනය කිරීම සන්දහා නියෝජ්‍ය අමාත්‍යවරුන් 15 දෙනෙකු පත් කෙරේ.. සභාපතිවරුන් 15 දෙනාගෙන් එක් අයෙකු අමාත්ය මන්ඩලයේ සභාපතිවරයා ලෙස තේරී පත් වන අතර ඔහු අග්‍රාමාත්‍යවරයා ලෙස ජනාධිපතිවරයා විසින් පත් කරනු ලැබේ. (වැඩි විස්තර සඳහා 2019 දේශපාලන පක්ෂ නොමැති රජයක්” බලන්න)

7 රාජ්යයාන්ත්රණය

පවතින ආයතන සහිත රටට දැරිය හැකි මට්ටමකට අඩු කිරීමෙන් පසු) අමාත්‍යාංශ හා දෙපාර්තමේන්තු  සහිත ර්තමාන රාජ්‍ය යාන්ත්රණය අඛණ්ඩව පවතිනු ඇත.

8 නවව්‍යවස්ථාව

2019 මහනුවර ප්‍රඥප්තියේ වඩාත් විස්තරාත්මකව විස්තර කර ඇති පරිදි අපේම ශිෂ් ාචාරය මත පදනමවූ නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කළ යුතුය. ඕනෑම රටක් සඳහා ව්‍යවස්ථාව සකස් කළ යුත්තේ එම භූමියේ ආරම්භක ශිෂ්ටාචාරය ඇති කළ සහ එහි ඉතිහාසය ආරම්භයේ සිටම එහි ජීවත් වූ භූමිපුත්‍රයන් විසිනි. මේ රට සඳහා එවැනි ව්‍යවස්ථාවක් සම්පාදනය කිරීම යනු සාකච්ඡා කළ නොහැකි පරමාධිපත්‍ය සිංහල බෞද්ධයන්ගේ පරම හා ජන්ම අයිතියයි.

(ඇමුණුම 1/11 සහ 2019 මහනුවර ප්‍රඥප්තියේ දක්වා ඇති කොන්දේසි වලට එකඟ වීමට සූදානම් නැති කිසිම පුරුෂයෙක් හෝ ස්ත්‍රියක්, ඔහු / ඇය සිංහල බෞද්ධයෙකු වුවද ඇමතිවරයෙකු හෝ රාජ්ය නිලධාරියෙකු ලෙස පත් නොකළ යුතුය).

9 පළාත්පාලනය 

1. ග්‍රාම සභා,
2. ගම් සඳහා කෝරලේ මට්ටමින් ගම් සභා සහ,

නගර සඳහා නාගරික සභා සහ මහ නගර සභා. (මෙමක්‍රමයයටතේප්‍රාදේශීය  සභාඅහෝසි  කළ  යුතුය).

දිස්ත්‍රික් හා ප්‍රාදේශීය කෘෂිකාර්මික හා සම්බන්ධීකරණ කමිටු යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම

දිස්ත්‍රික් හා ප්‍රාදේශීය ලේකම්වරුන්ගේ ප්‍රධානත්වයෙන් (දිසාපති සහ උපදිසාපති)

36 ග්‍රාම සේවා කොට්ඨාශය මේ රටේ රාජ්ය පාලනයේ පදනම වන පරිදි වර්තමාන ග්රාම සේවා ක්‍රමය සම්පූර්ණයෙන්මප්‍රතිසංවිධානයකිරීමහාවැඩිදියුණුකිරීම

වර්තමාන සංචාරක ග්රාම සේවා නිලධාරි ක්රමය වෙනුවට නැවතත් ගම්වසම තුල පැය 24 ම පදින්චි ගම්පති ක්රමය නැවත ඇතිකළ යුතුය. ක්රි.පූ. 307 සිට ඉතිහාසය ආරම්භයේ සිටම ගම මේ රටේ පරිපාලනයේ අයෝමය පදනම විය

37 දිවයින යළිත් රුහුණු, පිහිටි හා මායා යන තුන් රට ලෙස බෙදා වෙන් කිරීම.

එක් රටකට දිසා 10 ක් බැගින් මුලු රටට දිසා 30 ක් වේ. රුහුණු රට සඳහා නව දිසා 3ක්, මහියංගනය, වැල්ලවාය සහ සේරුවාවිල; මායා රට සඳහා යාපහුව සහ   පිහිට්රට සඳහා විල්පත්තුව.රට සභා සඳහා රට සඳහා නොපිටවේ.  රට දිසා 30 මඟින් පාලනය කෙරේ.

38 සියලුමආගම්වලපූජ්‍යපක්ෂයජාතිකරාජ්‍යසභාවටහෝවෙනත්දේශපාලනආයතනයකමැතිවරණයටඉදිරිපත්වීමතහනම්කිරීම

39 රජයේසහඅර්ධරාජ්යආයතනවලටහෝදේශීයහාවිදේශීයසේවාවලටබඳවාගැනීමේසියලුක්රියාපටිපාටිඋල්ලංඝනයකරමින්පරාජිතදේශපාලකයින්, දේශපාලනපවුල්වලසාමාජිකයින්සහහිතවතුන්ඇතුළුබාහිරපුද්ගලයන්පත්කිරීමතහනම්කිරීම.

40. දේශපාලකයින්ටසහරාජ්යසේවකයින්ටදැනටලබාදෙනතීරුබදුරහිතවාහනසහනිලවාහනවැනිවිශේෂවරප්රසාදසියල්ලවහාමනැවැත්වීම සහ සියපනතේ අන්ක 88 හි දක්වා ඇති පරිදි 1987 සිට මෙම පහසුකම අනිසිලෙස භාවිතා කොට ඇති  සියලුම දෙනාට  දණ්ඩුවම් කිරීම ස

41දේශපාලකයින්ටදැනටලබාදෙනවිශ්රාමවැටුප්අයිතිවාසිකම්අහෝසිකොට දේශපාලනය යලිත් අතීතයේ දී මෙන් නැවත වරක් ගෞරවනීය රාජ්ය සේවාවක් බවට පරිවර්තනය කිරීම සහ  වංචාවක් හා මහා ව්යාපාරයක් ලෙස දේශපාලනයේ යෙදීම අවසන්  කිරීම.

42 දේශපාලනයේහෝරාජ්යසේවයේකිසියම්තනතුරක්දැරීමසඳහාරජයටහෝරටටඑරෙහිකිසියම්ද්රෝහීක්රියාවක්සම්බන්ධයෙන්වැරදිකරුවන්වූසියලුමපුද්ගලයින්නුසුදුස්සන්කිරීම.

 දැනට කිසියම් රාජ්ය තනතුරක් දරන අයද මේ යටතට වැටෙන  අතර එවැනි අයට වහාම සේවයෙන් ඉවත් කළ යුතුය.මෙවැනි වරද කරුවන්ට බලධාරීන් සුදුසු යැයි සලකන වෙනත්  දණ්ඩුවම්  වලට අමතරව සිවිල් අයිතිවාසිකම් ඉවත් කිරීම, ජීවිතාන්තය දක්වා සිරදණ්ඩුවම් ලබාදීම සහ නීති විරෝධී ලෙස අත්පත් කරගත් දේපළ රාජසන්තක කිරීමද කළ යුතුය.

43 මේ රටේ අභ්යන්තර කටයුතුවලට විදේශ රටවල් හෝ ඕනෑම විදේශීය සංවිධානයක් මැදිහත්වීම නැවැත්වීම

සහ මේ රටේ භූමිපුත්රයන්ගේ අභිමතයන් හා අභිලාෂයන් අනුව පමණක් පාලනය කිරීම, නවී පිල්ලේ, සමන්ත පවර්, බ්රිතාන්ය අග්රාමාත්යවරයා, ජිනීවා සහ ඇම්නෙස්ටි ඉන්ටර්නැෂනල් සහ යූඑන්එච්ආර් වැනි අනෙකුත් සියලුම සංවිධානවල අනවස්ය මැදිහත්විම් වහාම අවසන් කළ යුතුය. එසේම මේ රටතුල ස්ටින සියලුම විදේශ තානාපතීන්ට රජය සමඟ හැර වෙන කිසිම් අපුද්ගලයකු හෝ ආයතනයක් සමන්හ කිසිම සම්බන්ධකමක් පැවත්වීම තහනම් කළයුතුය

එසේම ඇමුණුම් 1 සහ 11 හි දැක්වෙන ජාතික ප්රතිපත්ති නොපිළිගන්නා සහ ශ්රී ලංකා රජයේ ප්‍රතිපත්ති වලට පටහැණිව ක්රියා කරණ සහ දේශීය හා විදේශීය එල්ටීටීඊ ශේෂවලට සහය දක්වන සහ පිට රට සිට ක්රියාත්මක වන ඊනියා දෙමළ ඩයස්පෝරාව සමඟ සම්බන්ධකම් පවත්වන සියලුම රාජ්යයන් සමඟ රාජ්ය තාන්ත්රික සබඳතා අවසන් කඅළ යුතුය.

44 නැවතත්භාණ්ඩාගාරයේසහමුදල්අමාත්යාංශයේලේකම්වරයාරාජ්යසේවයේප්රධානියා වශයෙන් පත්කිරිම.

දැනට පවතින පරිදි ජනාධිපති ලේකම් වරයා රාජය සේවයේ ප්‍රධානියා වීම අහෝසිකොට නැවතත් භාණ්ඩාගාරයේ සහ මුදල් අමාත්යාංශයේ ලේකම්වරයා රාජ්ය සේවයේ ප්රධානියා කළ යුතුය. අමාත්යාංශවල ලේකම්වරුන් පත්කළ යුත්තේ ලේකම්වරුන්ගේ සේවයෙන් පමණි (වැඩි විස්තර සඳහා සිය පනත අංක 3 බලන්න).මෙමඟින් රාජ්ය සේවය දේශපාලන අවුල් ජාලයෙන් ආරක්ෂා වන අතර රාජ්ය සේවයේ ස්වාධීනත්වය, විනය හා ගුණාත්මකභාවය යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම සහ රාජ්ය රැකියා සඳහා බඳවා ගැනීම් දේශපාලන මැදිහත්වීමකින් තොරව සිදු කිරීම තහවුරුවණු ඇත. එසේම සියලුම රජයේ ආයතනවලට ස්ථාවර සේවක සංඛ්යාවක් සිටිය යුතු අතර භාන්ඩාගාරයේ අනුමැතියෙන් තොරව රාජ්ය සේවයට කිසිවෙකු අලුතෙන් බඳවා නොගත යුතුය.

45 එල්ටීටීඊහිංසාවන්නිසාහෝයුද්ධයේදීඅවතැන්වූසියලුදෙනාමාසහයක්ඇතුළතඔවුන්ගේමුල්ස්ථානවලනැවතපදිංචිකිරීම.

46 දිවයිනේසෑමපලාතකමසියලුවර්ගවාදීජනපදපිහිටුවීම්වහාමතහනම්කිරීම සහ කිසිදු භේදයකින් තොරව මුළු දිවයිනම සියලු ජන කොටස් සඳහා විවෘත කිරීම

සහ මෙම මූලධර්මයට එරෙහිව විවෘතව දේශනා කරන හා ක්රියා කරන විග්නේශ්වරන් වැනි අයට දැඩි දන්ඩුවම් ලබා දිය යුතුය

47 සියලුම විශ්ව විද්යාල රජයේ ජාතික අධ්යාපන ප්රතිපත්තිය ක්රියාත්මක කිරීමට යටත්ව පූර්ණ ස්වාධීන ආයතන බවට පත්කිරීම.

 ඒ සමඟම සමස්ථ තරුණ පරපුරම විකුර්ති මන්සින් යුත් ජේ. වී. පී. ග්‍රහණයෙන් මුදාගෙන නවලෝකයේ ඉදිරි අභියෝගවලට මුහුණදිය හැකි ඉලෙක්ට්රොනික භාවිතයන්ගෙන් ඔබ්බට යන අද්යාපන මාවතකට පෙළ ඇස්විය යුතුය

48 දේශපාලකයින්ට සහ රාජ්ය නිලධාරීන්ට විදේශ සංචාර අවම කිරීම.

විදේශ අධ්යයන චාරිකා හෝ පුහුණුවීම්වලට යන දේශපාලකයන් සහ රාජ්ය නිලධාරීන් ආපසු පැමිණ මාසයක් ඇතුළත ඔවුන්ගේ ප්‍රගති වාර්තා ඉදිරිපත් කළ යුතු අතර, ඔවුන් ඉගෙන ගත් පාඩම් මොනවාද, ඒවා රටේ දියුණුවට යොදාගන්නේ කෙසේද යන කරුණු ඇතුලත් වාර්තාවක් දේශපාලකයින් සහ නිලධාරීන් විසින් අදාළ අමාත්යාංශයට / දෙපාර්තමේන්තු ප්රධානීන් ට ඉදිරිපත් කළ යුතුය

එවැනි වාර්තා නොදෙන එසේම ගමන සඳහා වැයවූ මුදලට සරිලන ප්‍රතිලාභයක් පෙන්වීමට අපොහොසත්වන පුද්ගලයන් වෙනුවෙන් වැයවු මුදල ආපසු අයකර ගැනීම සහ ඉන් පසු එවැනි අයට රජයේ වියදමින් කිසිම විදේශ සන්චාරයකට අවසර නොදීමටද කටයුරු කළ යුතුය.

49 අල්ලස්ලබාගැනීමසඳහානිර්මාණයකරනලදආසනහෝවිමධ්යගතඅයවැයමගින්දේශපාලකයින්ටමහජනමුදල්වෙන්කිරීමේවර්තමානක්රමයවහාමනවත්වාඅතීතයේදීසිදුවූවාක්මෙන්රාජ්යනිලධාරීන්හරහාපමණක්සියලුරාජ්යඅරමුදල්බෙදාහැරීමසහමූල්යකළමනාකරණයනැවතත්කිරීමආරම්ඹකිරීම..

 50 මෙමකොන්දේසිවලටඑකඟවීමටසූදානම්නැතිකිසිමපුරුෂයෙක්හෝස්ත්රියක්මේරටේපුරවැසියෙකුවීමටහෝජාතිකදේශපාලනයටපිවිසීමටහෝරාජ්යසේවයටපත්කිරීමටසුදුසුනොවනබැවින්, එවැනිකිසිදුපුද්ගලයෙකුරාජයයටතේකිසිමතණතුරකටතෝරාපත්කරනොගතයුතුය.

(මේ එක් එක් කාරණය පිළිබඳ විස්තර සඳහා කරුණාකර මහනුවර ප්රඥප්තිය 2019 අදාළ කොටස් බලන්න).

අපගේඒකායනප්‍රාර්ථනාව!

අවසානවශයෙන්මේරටයළිත්, වසරදහයක් (10) තුලආරක්ෂිත, නීතිගරුක, සාමකාමි, සමුර්ධිමත්හාබෞද්ධමූලධර්මයන්මතපදනම්වූධාර්මිකදේශයක්බවටපත්කොටආසියාවේආශ්චර්යබවටපත්කිරීමකෙළවරකොටඇතිඒඋත්තු0ගගමනාන්තයටළඟාවනතුරුමෙම මහාජාතිකඉදිරිපිම්මේකිසිවිටෙකත්අම්බලම්නොතිබියයුතුය” යනුඅපගේඒකායනප්‍රාර්ථනාවයි!

ඇමුණුම 1

මේ සිංහලේ රාජධානියේ/ ජනරජයේ කිසිදිනක කිසිවෙකුට අහිමිකළ නොහැකි එසේම සාකච්ඡා කළ නොහැකි කොන්දේසි 17ක්.

කුමන රජයක් බලයට පත්වුවද මෙම කරුණු 17 සිංහලේ රාජධානියේ අනුල්ලන්ඝනීය හා වෙනස්කළ නොහැකි රාජ්ය ප්‍රත්පත්ති වශයෙන් සදාකාළිකවම පැවැතිය යුතුය.

1 මේරටයලිත්සිංහලේරාජධානියවශයෙන්නම්කළයුතුය

ක්රිස්තු පූර්ව 543 සිට ක්රි. ව. 1972 දක්වා වසර 2515 තිස්සේ අඛණ්ඩව පැවති පරිදි යළිත් මේ රට සිංහලේ   රාජධානිය වශයෙන් නම් කළයුතු. එසේම මේ රට සිංහල ජාතියේ අයිතිහාසික මාතෲභූමිය ලෙසද ප්රකාශයට පත් කළ යුතු අතර මේ රටේ සිටින සියලුම සුළුජන කොටස් හෝ වෙන කිසිවෙකුට එය විවාදයට භාජනය නොකළ යුතු හා සාකච්ඡා කළ නොහැකි කරුණක් වශයෙන්ද ප්රකාශ කොට විවස්ථා ගතකළ යුතුය.

(සියලුම අයිතිහාසික හා සාහිත්ය මූලාශ්රයන් මේ රට හඳුන්වා ඇත්තේ සිංහලේ, සිංහලද්වීප, සීහල දීප, ත්රි සිංහලේ,  ලක්දිව හෝ ලංකාව ලෙසය. දකුණු ඉන්දියාවේ පුරාණ මලයාලම් ජනයා පමණක් එය ඊලම් ලෙස හඳුන්වා ඇත. ඉන් ඔවුන් අදහස්කළේ සින්හලයින්ගේ රට යන්නමය. 1815 මාර්තු 2 වන දින උඩරට ගිවිසුම මගින් ඉන්ග්රීසීන්ට භාරදුන්නේද සිංහලේය.ඔවුන් Ceylon ලෙස එය පරිවර්තනය කරන ලදි, එහි අර්ථයද සිංහල ජනයාගේ භූමිය යන්නමය. එබැවින් රටේ මුල් නම නොපමාව යථා තත්වයට පත් කළ යුතුය. සින්හළේ හා ලංකාව යන දෙකම ඉතා අතීතයේ සිටම මේ රට හැඳින්වීමට භාවිතා කර ඇත. 1972 ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාව ශ්රී ලංකාව ජනරජයක් ලෙස නම් කරන ලද අතර අද එය ජාත්යන්තරව ශ්රී ලංකාව ලෙස හැඳින්වෙයි. මහජන එකඟතාවයකින් පසුව අවශ්ය නම් එය සිංහලේ හෝ ශ්රී ලංකාව ලෙස හැඳින්විය හැකිය. (කෙසේ වුවද එසේ කරන්නේනම් සින්හලේ යන නාමය වරහන් තුල යෙදිය යුතුය. මන්ද එය මේ රටේ ජාතිය හා බැදුණු අනන්ය නාමය බැවිණි . ලන්කා යන්න මද්යයේ පිහිටි, ලස්සණ රට  යන තෙරුම් ඇති විශේෂණ පදයක් පමණක් වන බැවිණී එවිට මේ රට සියලුම භාෂාවලින් සිංහලේ හෝ ශ්රී ලංකාව ලෙස හැඳින්විය යුතුය. ඊලාම්, ඉලන්කෙයි හෝ කලිස්තාන් වැනි වෙනත් අපබ්රන්ශ නම්වලින් එය හැඳින්වීම රාජද්රෝහී ක්රියාවක් ලෙස ප්රකාශයට පත් කළ යුතුය).

2 ජාතියේනම සිංහල” වියයුතුය

ක්රිස්තු පූර්ව 543 සිට 1972 දක්වාම මෙම රටේ ජාතියේ නම සිංහල විය. 1815 වනතුරුම මේ රටේ ජාතිය හදින්වූයේද සින්හල වශයෙනි. ද්රවිඩයන් හා මුස්ලිම්වරුන් මේ රටේ එවකටත් සිටියද කිසිදිනක ඔවුන් ජාතීන් වශයෙන් කිසිම තැනක හන්දුන්වා නැත. එමනිසා මින් පසුවද ඔවුන් සුළු ජන කොටස් ලෙස මිස කිසිවෙකු විසින් ජාතීන් වසයෙන් නොහැඳිවිය යුතුය. ඔවුන් සුළු ජන කොටස් මිස ජාතීන් නොවේ. ඔවුන් සුළුජාතීන් වශයෙන් පරිවර්තනය කොට  තිබීම මෙම අර්බුධයට හේතුවන්නට ඇත. තවද දෙමළ මිනිසුන්ට දකුණු ඉන්දියාවේ අවශ්යනම් ජාතියක් වසයෙන් හඳුවාගත හැකි අතර මුස්ලිම් කියා ජාතියක් ලෝකයේ කිසිම රටක නැති බවද මෙහිදී පෙන්වා දිය යුතුව ඇත. එසේ තිබියදී මේ රටේ පමණක් මුස්ලිම් ජාතියක් සිටින්නේ කෙසේද? තව දුරටත් ලෝකයේ ඔනෑම රටක සිටින්නේ එක් ජාතියක් පමණක් බවද මෙහිදී පෙන්වාදිය යුතුව ඇත.එමනිසා මේ රටේ පමණක් කිසේත්ම ජාතීන් කීපයක් සිටිය නොහැක.

මේ නිසා මින් පසු මේ රටේ සියළුම ජාතියකටම, සෑම ජාතියකටම සියළුම හා සෑම ජාතින්ට වැනි වචන දේශපාලකයින් ඇතුළු සියළුදෙනාම ප්‍රකාශ කිරිම සහ භාවිතය වහාම නතර කළයුතුය. මන්ද එසේ කිරීමෙන් මේ  රටේ ජාතින් කීපයක් සිටින බව ගම්යවන  නිසාය.

3 මේරටේරටවැසියන් (පුරවැසියන්) සිංහලවිය යුතුය. ඒ සිංහලේ වැසියන් යන අරුතිනි.

ඉතිහාසය පුරාම මේ රටේ රටවැසියන් (පුරවැසියන්) හඳුන්වා ඇත්තේ සිංහල ලෙසය. සිංහලේ පුරවැසියන් වීමට කැමති අය සිංහල භාෂාව ඉගෙන ගත යුතුය, සිංහල නම් ගත යුතුය, ඔවුන්ගේ මුල් රටට ඇති පක්ෂපාතිත්වය අතහැර දමා 1947 දී බුරුමය කළාක් මෙන් ස්වදේශික සිංහල නම් ගත යුතුය. සිංහල සමාජය සමඟ සම්පුර්ණයෙන්ම අන්තග්රහණය විය යුතුය. මෙම අවශ්යතාවයන්ට අනුකූල නොවන අයට සිංහලේ පුරවැසිභාවය ලබා නොදීය යුතුය.

 රටවැසියන්දෙයාකාරවියයුතුය 

 අ) පරම්පරාවෙන් රටැවැසියෝ (භූමිපුත්රයෝ) 1815 ට පෙර සිංහලේ පදින්චිව සිටි අයගෙන් පැවත එන්නන්

ආ) ලියාපදිංචි වීමෙන් රටවැසියෝ.රටවැසිභාවය සම්බන්ධව මහනුවර ප්රඥප්තියේ (2019) අන්ක 7 හි දක්වා ඇති කොන්දේසි වලට යටත්ව, මෙහි ඇතුළත් කර ඇති ඇමුණුම 1 සහ 11 හි සඳහන් කොන්දේසි පිළිගෙන ලියාපදිංචි වූ  අයද මේ ගණයට ඇතුළත් ය.

4 බුද්ධාගමමේරටේරාජ්යආගමලෙසනැවතත්ප්රකාශකළයුතුය

ක්‍රිස් පූර්ව 307 සිට 1815 දක්වාම මේ රටේ රාජ්ය ආගම වූයේ බුද්ධාගමය. එමනිසා බුද්ධාගම රාජ්ය ආගම ලෙස ප්රකාශයට පත්කළ යුතුය. අනෙකුත් සියළු ආගම් ඇදහිමෙ පූර්ණ නිදහස තහවුරු කෙරේ. එසේ උවද ඒවා ප්රසිද්ධියේ ප්රකාශයට පත් කිරීමට, ඉගැන්වීමට හෝ ප්රචාරය කිරීමට කිසිදු අයිතියක් නොමැත. මේ රටේ ඉතිහාසයේ ආරම්භයේ සිට 1815 දක්වා පැවතියේ එම තතවයය. අතීතයේ දී මෙන්ම  සමකාලීන කාලවලදී පවා ‘අනෙක් සියලුම ආගම්  කුඩා ශාඛා පමණක් බවද බුද්ධාගම  ප්රධාන ගස ලෙස පිළිගෙන ඇති බව අගරදගුරු මැල්කම් ප්රනාන්දු රදගුරුමන් ද ප්රකාසකළේය.,මේ අනුව බුද්ධාගම මේ රටේ රාජ්ය ආගම ලෙස නීතිගත කිරීමත කිසිදු භාදාවක් නැත. 1987 ආණ්ඩුක්‍රම විවස්ථාවේ 9. සහ 14 (E) මේ අනුව පරිච්චින්න කළයුතුය.   

එසේම මේ රටේ අයිති හාසික සන්ස්කෘතික අනන්යතාව ආරක්ශා කිරීම සඳහා රටපුරා සෑමතැනකම තිබෙන පවුරානික සින්හල බෞද්ධ පුරාවස්තු සන්රක්ශනයකොට ආරක්ශා කළයුතු අතර ඒවාට හානි පමුණුවන පුද්ගලයින්ට විරුද්ධව දැඩි දඳුවම් ලබාදිය යුතුය.

5. 1815 දක්වාතිබුණුපරිදිමුළුරටේමසියලුමරටවැසියන්ටඑක්නීතියක්තිබියයුතුය.

සම්ප්රදායික දේශීය නීති මත පදනම්ව, භූමිපුත්රයින්  විසින් රටට අව්ශ්ය නිති සම්පාදනාය කළයුතුය. ඊට සමගාමීව රට ජාතිය බෙදීම සඳහා ලන්දේසීන් සහ බ්රිතාන්යයන් විසින් මේ රටට හඳුන්වා දුන් තේසවළමෙයි (මලබාර් වැසියන් සඳහා නීතිය) සහ  මුස්ලිම් නීතිය (මුස්ලිම්වරුන් සඳහා) වැනි ජනවාර්ගික නීති අහෝසි කොට තහනම් කළයුතුය. දැනට පවතින ක්‍රමයේ විහිළුව වඩාත් කැපී පෙනෙණුයේ දේශයේ භූමිපුත්‍රයින්වූ සින්හළයින්ගේ ගේ වසර දහස් ගානක් පැවෙති ස්වදේශීය නීතිය ඉවත්කොට ඒ වෙනුවට ඔවුන් පමණක් රෝම ළන්දේශි හා ඉන්ග්‍රීසි නීතියට යටත් කිරීමයි. නීතිය කාටත් සමාන වියයුතු අතර නීතියේ ආධිපත්ය ඉදිරියේ සියළුදෙනාම සමාන විය යුතුය.

 6 මේරටේරාජ්යභාෂාවසින්හලවියයුතුය.

ක්රිස්තු පුර්ව 543 සිට 1815 දක්වා මේ රටේ පැවති රාජ්ය භාෂාව සිංහලය. අදටත් රටේ මුළු ජනගහනයෙන් 75% පිරිසක් සින්හල නිසාද, 100%  පිරිසක් සින්හල කථා කරන නිසාද මේනිසා කිසිවෙකුට අසාධාරනයක් සිදු නොවේ. අනෙක මේ සින්හල රටේ රාජ්ය භාෂාව සින්හල නොකරන්නේ නම් එය අපි කරන්නේ හඳේදැයි විමසිය යුතුය. ස්වදේශිකයන්ගේ භාෂාව එනම් සිංහල නොදන්නා කිසිවෙකුට මේ රටේ සම්පූර්ණ රටවැසිභාවය ලබා  නොදිය යුතුය.

7 එක්රටක්, එක්ජාතියක්, එක්ජාතිකධජයක්සහඑක්ජාතිකගීයක්

මෙකී නියමයන් ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාවේ ඇතුළත් කළ යුතුය. ජාතික ගීය ගායනා කළ යුත්තේ ආණ්ඩුක්රම ව්යවස්ථාවේ දක්වා ඇති පරිදි සිංහල භාෂාවෙන් පමණි. (මෙය එක් ජාතියක් ලෙස එක්සත්කම හා දේශප්රේමය වැඩි දියුණු කර ශක්තිමත් කරනු ඇත)

8 මේරටේජනාධිපති, අගමැති, ත්‍රිවිධහමුදාපතිවරුන්සහපොලිස්පතිසෑමවිටමසම්මුතියෙන්හානීතියෙන්සිංහලහාබෞද්ධයන්පමණක්වියයුතුය.                

9 දිවයිනතුළඇතිභූමිය, ජලයහෝවෙනත්කිසිදුජාතිකසම්පතක්කිසිදුවිදේශීයරටකටහෝවිදේශීයආයතනයකටනොවිකිණියයුතුය.

(මෙම සියළු තත්වයන් ම 1815 දී උඩරට ගිසුමේ සම්මුතියෙන් මේ රට ඉන්ග්රීසීන්ට භාර දෙන අවස්ථාවේ දී පැවති බැවින් මේ කොන්දේසි පැනවීමෙන් මෙම රටේ භූමිපුත්රයන්ගේ නීත්යානුකූල අයිතිවාසිකම් යථා තත්ත්වයට පත් කිරීම හැර අන් කිසිවක් මින් සිදු නොවේ. 1818 නොවැ. 21 දිනැති බ්රවුන් රිග් ආණ්ඩුකාරයා විසින් ගේ ඒකපාර්ශවිකව පණවන ලද රාජකීය ප්රකාශණයෙන් නීතිවිරෝධී ලෙස බ්රිතාන්යයන් විසින් උල්ලන්ගණය  කරනණු ලැබුවද, උඩරට ගිවිසුම අනුව අදද රටවල් දෙකක් අතර  ඇතිකරගත් ගිවිසුමක් වශයෙන් වළන්ගුය. මේ රටේ නිදහස අර්ථවත් කිරීම සඳහා මෙම කොන්දේසි 1948 දී යථා තත්වයට පත් කළ යුතුව තිබුණ නමුත්  එසේ නොකළද 1815 ට පෙර මේ රටේ සියලුදෙනාම එම පද්ධතිය තුළම ජීවත් වූ බැවින් මෙම කොන්දේසි අද පැනවීම අභියෝගයට ලක් කිරීමට දෙමිළ හෝ මුස්ලිම්වරුන්ට නොහැකිය. අද ඔවුන් භුක්ති විඳින සියලු අයිතිවාසිකම් ඔවුන්ට ලබාදී ඇත්තේ රටේ භූමිපුත්රයින්වූ සින්හලයින්ට එරෙහිව ඉන්ග්රීසීන් ක්රියාවට නන්ග්වනලද දැඩි මර්දනය යටතේය)

10 සිංහලජනයාටදතමන්කැමතිඕනෑමප්රදේශයකජීවත්වීමේඅයිතියතිබියයුතුය

 දෙමළ හා මුස්ලිම් ජනයා දැනට භුක්ති විඳින ආකාරයට සිංහලයින්ටද මේ රටේ ඕනෑම  තැනක ඉඩම් මිළදී ගැනීමට,පදින්චි වීමට, පන්සල් හා සිද්ධස්ථාන වැනි ආගමික ආයතන ගොඩනගා ගැනීමට අයිතිය තිබිය යුතුය. යමෙක් මෙම කොන්දේසිය ප්රතික්ෂේප කරන්නේනම් ඔවුන් ඉන්දියාවේ හෝ අරාබියේ තම මව්බිම් බලා පිටත්ව යා යුතුය. මන්ද මේ රට ඔවුන්ගේ මාතෲ භූමිය නොවන නිසාය. මේ රටේ  භුමිපුත්‍රයින් වන සින්හලයින්ට හැර වෙනත් කිසිම සුලු ජනකොටසකට අයිතිහාසික මාතෲ භූමි මෙහි නැත.

11 රටේසම්පත්සීමිතබැවින්දැඩිජනහනප්‍රතිපත්තියඇතිකිරීමසහබහුවිවාහතනම්කිරීම

12 ජනවාර්ගිකත්වය, ආගම, කලාපයහෝමේරටටකිසිසේත්මනොගැළපෙනෆෙඩරල්, ටීඑන්ඒ, ටෙලෝ, එ.එල්.එම්.එස්, ටී.සීසහඊ.පී.ආර්.එල්.එෆ්වැනිබෙදුම්වාදී, ආගම්වාදී. හාදේශපාලනමතවාදීවශයෙන්මේරටටනොගැළපෙනසියලුමදේශපාලනපක්ෂතහනම්කළයුතුය.  ජේ.වී.පී. වැනි මාක්ස්වාදී පක්ෂවල පවා දේශපාලන මතවාද මේ රටට කිසිසේත්ම නොගැලපෙන පමණක් නොව අතිශයින්ම විනාශකාරී බැවින් තහනම් කළයුතුය, ශ්රී.ල.නි.ප, එ.ජා.ප.,කො.ප., හා ල.ස.ස. වැනි පක්ෂ මේ වන විටත් මිහිදන් වී හමාර බැවින් ඒ ගැන කථා කිරිමෙන් පළක් නැත.

13 රාජ්යසේවයටබඳවාගැනීමජනවාර්ගිකඅනුපාතයන්ටඅනුකූලවසිදුකළයුතුය (කරුණාකරවිස්තරසඳහාමහනුවරාප්ර ter ප්තිය 2019 සහසියපනාතාබලන්න)

14 රටේඔනෑමප්‍රදේශයකදෙමළමුස්ලිම්තනිජනවාර්ගිකජනපදකරණයතහනම්කිරීමසහරජයවිසින්පිහිටවණුලබණසියළුමනවජනපදවලමිශ්රවපුරවැසියන්පදින්චිකිරීම

15 දේශපාලානඥ්යින්ට මෙන්ම සියළුම රාජ්ය නිලධාරීන්ට විශේෂ සුදුසුකම් හා ආචාර ධර්ම මාලාවක් නියම කිරීම හා රාජද්රෝහී, දේශද්රෝහී වරද කරන්නවුන්ට දැඩි දන්ඩුවම් ලබාදීම සහ සාමාන්ය පුර වැශියෙකුට නැති කිසිම විශේෂ වරප්‍රසාදයක් ඔවුන්ට නොදීම

16 සින්හල බෞද්ධ සන්ස්කෘතියේ මහා විනාශයට හේතුවී ඇති මැද පෙරදිග වහල් සේවය සඳහා කාන්තාවන් යැවීම තහනම් කිරීම සහ ඔවුන්ට ඒ වෙණුවට මේ රටතුල රැකියා අවස්ථා ලබාදීම

17 මේ රටේ අයිතිහාසික අනන්යතාව ආරක්ෂා කිරීම සඳහා උතුරු නැගෙනහිර අතුලු සෑම ප්‍රදේසශයකම තිබෙන පවුරානික බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන  නැවත සන් රක්ෂනයකොට එවාට පුරාවිද්යාත්මක සාක්ෂි අනුව රජදවස තිබුනු සම්පූර්න භූමි ප්‍රමාණයන් නැවත ලබා දී සන් රක්ෂනය කළයුතුය.

නවශ්රීලංකාආණ්ඩුක්රමව්යවස්ථාවක්

නවශ්රීලංකාආණ්ඩුක්රමව්යවස්ථාවසකස්වියයුත්තේපහතසඳහන්අයිතිහාසිකපදනමමතය.

1 අයිතිහාසික වශයෙන් මේ රට අවම වශයෙන් ක්රි.පූ 543 සිට මේ දක්වා අඛණ්ඩව සිංහල ජාතියේ සාම්ප්රදායික නිජබිම ලෙස සහ ක්රි.පූ 307 සිට සිංහල බෞද්ධ රාජ්යක් වසයෙන් මේ දක්වා පැවතීම.

2 සිංහල බෞද්ධයන් යනු මෙම දූපතේ අද්විතීය සිංහල බෞද්ධ ශිස්ඨාචාරය ආරම්භකළ,  ගොඩනැගූ හා පෝෂණය කළ අයයි.

3.පළමුව, ක්රි.පූ 543 ක්රි.ව.12 වන සියවසේදී ම්ලේච්ඡ මාඝ ආක්රමණිකයින් විසින් අනුරාධපුර, පොලොන්නරු ශිෂ්ටාචාර විනාශ කරන තුරු එය පුරාණ හා   මධ්යකාලීන ලෝකයේ හොඳම ශිස්ඨාචාර අතර ශ්රේණිගතව තිබිණ. අණතුරුව පැමිණි සෑම විදේශ ආක්‍රම්ණයකින්ම මේ රට බේරාගත්තේද සින්හළයින්මය.

දෙවනුව, පෘතුගීසි, ලන්දේසි සහ බ්රිතාන්ය ආක්රමණිකයින් විසින් 1505 සිට 1948 දක්වා වසර 443 ක්තිස්සේ සිදුකරණ ලද සියලුම ආක්රමණ වලට ජීවිත පරිත්යාගයෙන් මුහුණ දී රට හා ජාතිය බේරාගත්තේද සින්හළයින්ය.  

4.විශේෂයෙන් 1818 ඌව සහ 1848 මාතලේ නිදහස් සටන්වලදී බ්රිතාන්යයන්ට එරෙහිව නැගිටීම්.

අනාගත  පරම්පරාව සඳහා මව්බිම ආරක්ෂා කිරීම සඳහා සතුරන්ට එරෙහිව සටන් කිරීමේ දී ඔවුන්ගේ සියලු ඉඩම් කඩම් අහිමි  වූයේය. මේ සෑම යුද්ධයකදීම ආක්රමණිකයාට මුහුණ දී සිය මව්බිම ආරක්ෂා කිරීම සඳහා දසදහස් ගණනින් යුද්ධයෙන් මිය ගියේද සිංහල බෞද්ධයින්මය. මෙම ආක්රමණිකයන් විසින් සිදුකරන ලද කුරිරු හා ම්ලේච්ඡ හිංසාවන්ගේ දීර්ග ලැයිස්තුව අතර, අත්අඩංගුවට ගත නොහැකිවූ සියලු දෙනාට මරණ බියෙන් දුවන සතුන්ට මෙන් වෙඩි තබා මරා  දැමීම, එසේ මැරූවන් පවා නැවත ප්රසිද්ධ ස්ථානවල එල්ලා තැබීම, ඔවුන්ගේ සියළුම කෙත්වතු, ගෙවල්දොරවල්, අටුකොටු  සහ ගම්දනව් පිටින් ගිනිතබා විනාශකිරීම, ස්වදේශිකයන්ගේ සියලු සතුන් මරා ආහාරයට ගැනීම සහ ජනතාවගේ සහ විහාර දේවාල ඉඩකඩම් සියල්ල බලහත්කාරයෙන් අත්පත්කරගැනීමෙන් සින්හලයින් නැගෙනහිර සහ උතුරුමැද වනාන්තරවලට පන්නා දැමීම මෙම ආක්රමණිකයන් විසින් සිදුකරන ලද කුරිරු අපරාධ පිළිබඳ උදාහරණ කිහිපයක් පමණි. 

මේ සෑම යුද්ධයකදීම දෙමළ සහ විශේසයෙන්ම මුස්ලිම් වරුන් ගත්තේ ආක්රමණිකයාගේ පැත්තය. සින්හල නායකයින්ට විරුද්ධව ඔත්තු සැපයීම, වරායවල සිට රට තුලට ගොනුන් පිටින් සුද්දන්ගේ අවි ආයුධ සහ බඩුමුට්ටු ප්රවාහනය කිරීම විශේසයෙන්ම කරන ලද්දේ සින්හලයින්ගේ අනුග්රහයෙන්ම ඉඩකඩම් ලබාගෙන රටතුල විවිධ ප්රදේශවල පදිචිව සිටි සින්හල අපගෙන්ම යැපුණු  එසේම අපේම ගැහැණුන් පවා විවාහකරගෙන සිටි රටේ අභ්යන්තරය පිළිබඳ ඉතා හොඳින් තොරතුරු දැනගෙන සිටි මුස්ලිම් වරුන්ය.

5 1815 මාර්තු 2 වනදිනඋඩරටගිවිසුමේදක්වාඇතිපරිදි 1815 දීබ්රිතාන්යටපවරාදුන්රටේනමසිංහලේය.

ටැප්රොබේන් සහ සෙරෙන්ඩිබ් හැර සෙසු 23 කට වැඩි සෙලාන් වැනි නම් සියල්ලෙන්ම අදහස් කළේ සිංහල ජනයාගේ දේශය යන්නමය. ඊලාම් යන දෙමළ වචනයේ තේරුමද සිංහලයන්ගේ දේශයමය. මෙයින් පැහැදිළිවම පෙනී යන්නේ, ඉතිහාසය පුරාම මෙම භූමිය හඳුන්වා ඇත්තේ සින්හලයින්ගේ රට වශයෙන් බවය. ළන්කාව යන අපරනාමය පැරැණි භාරතීයයන් විසින්, ලස්සණ රට, භූ මද්ධ්යයේ පිහිටි රට හා දිවයින යන අරුතෙන් තබන ලද්දකි.

6 ක්රි. පූ. 2 වනසියවසේසිටක්රි. ව. 1948 දක්වාපළමුවදකුණුඉන්දියානු ආක්රමණිකයින්  සහඉන්පසුවපෘතුගීසීන්, ඕලන්දකාරයිසහඉන්ග්රීසීන්ටඑරෙහිව  වසරදහස්ගානක්තිස්සේනොනවත්වාසටන්කළසිංහලබෞද්ධයන්මේරටේශිෂ්ථාචාරයේ  නිර්මාතෘවරුන්වූඅතර 1505 සිට 1948 දක්වාබ්රිතාන්යආක්රමණිකයන්ගෙන්තමමව්බිමආරක්ෂාකරගැනීමසඳහාදසදහස්ගණනක්සටනේදීමියගගියේද ඔවුහුමය.

විශේෂයෙන්ම 1818 ඌව සහ 1848 මාතලේ නිදහස් සටන් වලදී බ්රිතාන්යයන්ට එරෙහි අභීතව සටන්කොට මතු පරම්පරාව සඳහා මව්බිම ආරක්ෂා කිරීම සඳහා  සටන් කිරීමේ දී ඔවුන්ගේ ජීවිත මෙන්ම සියලු ඉඩම්කදම්ද ඔවුන් අහිමිවිය.

 7 මෙමෙමයුද්ධවලදීදදෙමළහෝමුස්ලිම්කිසිවෙකුස්වදේශිකසිංහලයන්ටසහායනොදැක් වීය.

ඒ වෙනුවට ඔවුන් (වශේෂයෙන් මුස්ලිම්වරුන්) ගත්තේ සතුරාගේපැත්තය.

ප්රවාහනය කිරීමෙන් සහ ස්වදේශික සිංහලයන්ට විරුද්ධව ඔත්තු සැපයූ මුස්ලිම් වරුන් ඔවුන්ගේ පූර්ණ සහාය ලබාදුන්නේ සුද්දන්ටය. 1665 දී පෘතුගීසීන් විසින් බටහිර වෙරළ බඩදී මුස්ලිම්වරුන් අමානුෂික ලෙස සමූළඝාතනාය කළ අවස්ථාවෙදී දිවි ගලවා ගත් අය මහනුවර රජු වෙත පලාවිත් ඔවුන්ව බේරාගන්නා මෙන් සින්හලේ රජුගෙන් ඉල්ලා සිටි අවස්ථාවෙ නැගෙනහිර පානම්පතුවේ ඔවුන් පදින්චි කොට ආරක්ෂා කරණ ලද්දේ සිංහලේ රජු විසිනි. අද අග්නිදිග ලන්කාවේ වෙනම අරාබි රාජ්යයක් ඉල්ලා සින්හලයින්ට විරුද්ධව යුධ වැදී සිටින්නේ උන්ගෙන් පැවත එන මේ අකුර්තඥ මිනිසුන්ය.

 8 මුල්දේශපාලනඋද්ඝෝෂනයුගයේදීදෙමළවිද්වතුන්පවාමේරටේඅනන්යසිංහලබෞද්ධශිෂ්ථාචාරයගැනලියාඇතිඅතරමෙයඉතිහාසයේආරම්භයේසිටමසිංහලයන්ගේදේශයබවඑකහෙලාමපිළිගෙනඇත.එසේමසින්හලයින්මේදූපත්රාජ්යයේසුවිශේෂීශිෂ්ටාචාරයේනිර්මාතෘවරුන්බවපිළිගත්තේය.

පොන්නම්බලන් අරුණාචලම් සිය “Sketches of Ceylon History” නමැති ග්රථයේද (1906) ආනන්ද කුමාරස්වාමිගේ සම්භාව්ය මධ්යකාලීන සිංහල කලා (1905)  නමැති කෘතියේද  මේ රටේ ශිෂ්ඨාචාරය ගැන ඔවුන් විසින් දක්වා ඇති ප්රශස්ත අදහස් බලන්න. මෙවැනි ශ්රේස්ඨ දෙමළ ශ්රි ශ්රී ලාංකිකයන් පැවසූ දේ වර්තමානයේ සිටින දෙමළ ජාතිවාදයෙන් අන්ධ්වූ දෑස් ඇති සම්බන්දන්, විග්නේශ්වරන් සහ සුමන්තිරම් වැනි දෙමළ අන්තවාදී ජාතිවාදීන්ට මෙම පොත් කියවා ඔවුන් මේ රටේ සිටිය යුත්තේ කොතැනදැයි සොයා බැලීමට මම ආරාධනා කරමි. ඒ වෙනුවට අද ඔවුන් සියල්ලෝම අනුගමනය කරන්නේ මැලේසියානු ජාතික දෙමළ කතෝලික  චෙල්වනායගම් නමැති උන්මත්තක සින්හල විරෝදියාය. ඔහු මේ රටට සංක්රමණය වී ඇත්තේ (1903 දී පමණ) 4 හැවිරිදි පිරිමි ළමයෙකු ලෙසය.  පසු කලෙක ඉලන්කයි තමිල් අර්සුකච්චි අදහසෙහි පියා වූ (1947) ඔහු මේ රටේ නූතන දෙමළ ජාත්වාදයේ මෙන්ම අන්තවාදයේද සීයාය.

9 ඉතිහාසයපිළිබඳමහාචාර්යකේ.ඉන්ද්රපාලමහතාසියආචාර්යඋපාධිනිබන්ධනයවූශ්රිලන්කාවේද්රවිඩජනාවාස (1965) කෘතියෙන්නිගමනයකළේ 13 වනසියවසවනතෙක්මේරටේඅභ්යන්තරයේදෙමළජනාවාසකිසිවක්නොතිබුණුබවසහඒවාපටුවෙරළතීරයකටපමණක්සීමාවූබවය.

මා මෙහි කතා කරන්නේ 1965 දී සිය ආචාර්ය උපාධි නිබන්ධනය ලියූ ඉන්ද්රපාල ගැන මිස එල්ටීටීඊ තුවක්කු ඉදිරියේ දී ලිවූ ඔහුගේ ශ්රී ලංකාවේ ද් රවිඩයන් (300 බී.සී.-1200 ඒ.ඩී.) කෘතියේ මෑතකදී පැවසූ දේ නොවේ: –

10 මේරටේසිටිනසියළුමදෙමළහාමුස්ලිම්සුළුජනකොටස්ඉතිහාසයේපසුකාලවලදීවරින්වරඉන්දියාවෙන්හෝඅරාබිකරයෙන්මේරටටපැමිණිසංක්රමණිකයන්ගෙන්හෝසුද්දන්විසින් 1505 ටපසුමෙහිගෙනඑනලදඔවුන්ගේවහලුන්ගෙන්පැවතඑන්නන්වේ..

 ඔවුන්  එක්කෝ වෙළඳුන්, ආක්රමණිකයන්, යටත් විජිත බලවතුන්ගේ වහලුන් හෝ නීතිවිරෝධී සංක්රමණිකයන් ය. කෙසේ වුවද මුල් ආක්රමණිකයන්ගෙන් පැවත එන අය ඉතා අල්පය. පෘතුගීසි, ලන්දේසි සහ බ්රිතාන්යයන් විසින් 1505 න් පසු උතුරු හා නැගෙනහිරට  විශාල වශයෙන් දකුණු ඉන්දියානු  ද්රවිඩයන් වහලුන් ලෙස ගෙන එන ලදී. වසාන කාණ්ඩය වන්නේ 1840 න් පසු බ්රිතාන්යයන් විසින් ඔවුන්ගේ කෝපි සහ තේ වතු වල වැඩ කිරීම සඳහා  ගෙන එන ලද වතු ද්රවිඩයන් ය. එබැවින් ඔවුන් 1948 දී පිටත්ව යන විට බ්රිතාන්යයන් විසින් අතහැර දමා ගිය බ්රිතාන්ය පුරවැසියන් ය. 1954 නේරු කොතලාවල ගිවිසුම අනුව දේශයේ භාෂාව සහ ඉතිහාසය ඉගෙන ගෙන ස්වදේශික සිංහලයන් සමඟ අන්තග්රහනය වීමෙන් පසු ඔවුන් මේ රටේ පූර්ණ පුරවැසියන් බවට පත්වන තුරු මේ රට ඔවුන්ගේ මව්බිම ලෙස හැඳින්වීමට නීත්යානුකූල අයිතියක් ඔවුන්ට නැත.

අභාග්ය වන්නේ මේ කිසිවෙකු මේ රට සිංහලයන්ගේ දේශය ලෙස නොපිළිගැනීමයි. ඒ වෙනුවට දෙම්ලුන්ට අවශ්ය වන්නේ මෙම භූමියෙන් උතුරු නැගෙනහිර පලාත් දෙක වෙන්කොට  ස්වාධීන හා ස්වයං පාලන තනි දෙමළ කලාපයක් පිහිටුවා ගැනීමයි.අනෙක් අතින් මුස්ලිම්වරුන්ගේ දොළදුක මුළු රටම  මුස්ලිම් රාජ්යක් කර ගැනීමයි. එල්ටීටීය සහ ඔවුන්ගේ හිතවතුන් වැනි සමහරු වසර 30 ක් තිස්සේ සිංහලයන්ට එරෙහිව යුද්ධ කළේ උතුරු නැගෙනහිර පලාත් දෙක පමණක් අල්ලා ගැනීමටය. මේ අවාසනාවන්ත තත්වය ගැන 1948 ටේ සිට මේ රට පාලනය කළායයි කියන දේශපාලකයින් සියළුදෙනාම රිජුවම වගකිව යුතුය.

මේඅනුව  මෙමයෝජනාවළියෙහි  අඩන්ගුකිසිදුකරුණකටවිරුද්ධවීමේනීත්යානුකූළඅයිතියක්මේරටේජීවත්වන්කිසිදුසුළුජනවැසියෙකුටනොමැතිබවසක්සුදකසේපැහැදිළිබවපෙන්වාදියයුතුය.

 පසුවදන

මේ රටේ වාසය කරණ දෙමළ, මුස්ලිම් සහ සෙසු සියලුම අන්තවාදීන් නූතන යුගයේ ශ්රී ලංකාවේ ශ්රේෂ්ඨ තම පුත්රයෙකු වන අති උතුම් කාදිනල් මැල්කම් රංජිත් තුමන්ගේ ප්රඥාවන්ත ප්රකාසයෙන් පාඩමක්   ඉගෙන ගත යුතුයයි මම සිතමි.. එතුමෝ පැවසුවේ මේරටේබුද්ධාගමවිශාලගසවනඅතරඅනෙකුත්සියලුමආගම්යනුඑහිකුඩාශාඛාපමණි’ කියාය. මගේ මතය අනුව මෙය මෙතෙක් ශ්රී ලාංකික සමාජයේ ඕනෑම සම්භාවනීය ආගමික නායකයෙකු  විසින් ශ්රී  ලන්කාවේ සමාජය පිලිබඳ  කරන ලද විශිස්ඨතම ප්රකාශයයි. මේ රටේ ජනවාර්ගිකත්වය සම්බන්ධයෙන් ද එයම පැවසිය හැකිය. ඒ අනුව මම එය මෙසේ සටහන් කරමි.”මේරටේ සිංහලජාතියවිශාලතරගසවනඅතරඅනෙක්ප්රජාවන්සියල්ල  එමයෝධ  ගසේකුඩාඅතුපමණි”. මේ රටේ දෙමළ මුස්ලිම් මිනිසුන්ද මේ බව පැහැදිළිව වටහාගත යුතුය. එ එසේම මේ භූමියේ ඒ යෝධ සින්හල ගසේ අත්තක පිළිලක් වී මුල්ගස් මරාගෙන අලුත් ගසක් වීමට උත්සාහ නොකළ යුතුය.

මේ සින්හල රටේ සදකාලික සන්හිඳියාව සහ සාමය ඇතිවන්නේ මෙන්න මේ යථාර්තය දෙමළ සහ මුස්ලිම් ජනයා තේරුම්ගත්දාට හෝ ඔවුන්ගේම අයිතිහාසික මාතෲභූමි වලට ආපසු ගියදාට පමණි. එසේ නොකොට මේ විකල්ප දෙකම බහැරකොට සටනින්ම ජය ගැනීමට තවමත් අදහස් කරන්නේනම් ඒ වූ කලී ඉර හඳ පවතිනාතුරු කිසිදාක සිදු නොවන දවල් සිහිනයක් පමණක් බව ඉස්තිරවම්  ඔවුන් තේරුම් ගත යුතු බව් මම ඉඳුරාම කියමි.

සින්හලත් නොවන,බෞද්ධත් නොවන සින්හල දේශපාලනඥයින්, අන්තවාදී හා ජාතිවාදි මෙන්ම ආගමික උන්මත්තකයින් වන දෙමළ හා මුස්ලිම් දේශපාලනඥයින්, දේශද්රෝහී රාජ්ය නොවන සංවිධානවල, කොලොම්බියානු සිංහල දේශපාලනඥයින් සහ ඊනියා ජාත්යන්තර ප්රජාව යන සිංහල විරෝධී කණ්ඩායම් පහට ද මෙම සර්වකාලීන යථාර්ථය තේරුම් ගත නොහැකි බව අපි දනිමු.

දෙමළ මුස්ලිම් ජනයා සිංහල ජනතාව සමඟ රණ්ඩු නොවී මේ රටේ සින්හලයාගේ පරම ජන්ම අයිතිය පිළිගෙන එකට ජීවත් වීමට ඉගෙන ගත යුත්තේ ඇයි? මේ දේශයේ සැබෑ භූමිපුත්රවරුන් කවුරුද?  ඒ’යෝධ සිංහල ගසේ “පරපෝෂිත ශාක පමණක් වන ‘දෙමළ හා මුස්ලිම් යන කුඩා පරපොෂිත සාක ප්රධාන සින්හල ගස සමඟ සැසඳිය හැකිද. ඒ යෝද සිංහල ගස මරා දැමීමට අරගල කරන පරපෝෂිත අතු මහගස වීමට උත්සාහ කිරීම සාධාරණ්ද යන ප්රස්න විවුර්තව  ඇසිය යුතුය.

මේ සංක්රමණිකයින්ට මෙම යථා තත්වය පිළිගැනීමටත්, ස්වදේශික සිංහලයන් සමඟ සුහදව ජීවත් වීමට හෝ එසේ කිරීමටත් නොහැකිනම් ඔවුන්ගේ මව්බිම් කරා පිටත්ව යාමටත් දැන් කාලය පැමිණ ඇත. මෙම අභීත පණිවිය මේ කළහකාරි සුළු ජනකොටස් වෙත රිජුව හා නොබියව ප්රකාශකළ හැකි සින්හල බෞද්ධ නායකු අප සොයාගත යුතුය.

අද මේ රටට අත්යාවස්යව ඇත්තේ සුළුජන චන්ද භීතිකාවෙන් නොපෙළෙන, සුළුජන චන්ද නොමැතිව ඔනෑම චන්දයක් ජයගත  හැකි බව තේරුම්ගත්, තම තමන්ගේ නියම තත්වය නොදැන ඒ ගැන අධි මානසිකත්වයෙන් හා අධ් තක්සේරු උන්මාදයෙන් පෙළෙන උග්ර ජාතිවාදි හා ආගම් වාදී දෙමළ හා මුස්ලිම් දේශපාලනඥයින්ට මෙම පණිවිඩය නොබියව, රිජුව ප්‍රකාශකොට, එසේත් නැතිනම් දෙමළ මුස්ලිම් දේසපාලනඥ්යින්ගේ නියම පාට දෙමල හා මුස්ලිම් සාමාන්ය ජනතාවට පැහැදිළිකොට දී ඔවුන් දිනාගත හැකි එසේම සියලුම සුළුජන  කොටස් වලට මේ රටේ හිමි නියම භූමිකාව ප්‍රකාශකළහැකි  කොන්ද පණඇති දේශප්‍රේමී සින්හල බෞද්ධ ජන නායකයෙකි.

මා ඉහතින් දැක්වූ සින්හල බෞද්ධ විරෝදී පන්චවිධ කණ්ඩායම් වලට මැල්කම් රන්ජිත් කාඩිනල් තුමන්ගේ ලොවක් වටිණා ඒ ප්‍රශස්ථ ප්‍රකාශය තේරුම් ගැනිමට හැකිවූදාට මේ රටේ වාර්ගික හා ආගමික ගැටුම් නියත වශයෙන්ම අවසානය දකිනු ඇත. අනතුරුව යලිත් මේ  සින්හලේ රාජධානියට සාමය සතුට හා සව්භාග්ය උදාවී සියළු දෙනාම සතුටින් ජීවත් වෙන ආසියාවේ ස්චර්ගය බවට මේ දිවයින       විරුදාවළි          ලබණු   ඇත.

මෙම සන්දේශයෙහි ඇතුලත් කරුනු පිළිගෙන ඒවා පිලිපැදීමටත් මේ රටතුල වෙනම රාජ්යන් ඉල්ලා මෙ භූමියේ භූමි පුත්‍රයින් වන සින්හලයින්ට හා ඔවුන්ගේ පරමාධිපත්තියට අභියෝගයක් නොවී සාම්කාමීව සහයෝගයෙන් හා රටේ නීතියට අවනතව සිටින ඔනෑම කෙනෙකුට කිසිම සින්හලයෙක් විරුද්ධ වෙතැයි මම කිසිසේත්ම් නොසිතමි.

ආචාර්ය සුදත් ගුනසේකර,

අන්ක. 21 ගැමුණු මාවත,

හන්තාන පෙදෙස,

මහනුවර.

2019 අගෝස්තු 27. Email:gunasekarasudath@gmail.com

TP: 071 8075326-081 2232744

By Akitha Perera Courtesy The Island

UNP leader Ranil Wickremesinghe, yesterday, told a group of senior lawmakers that he would definitely contest the forthcoming 2019 presidential election. Wickremesinghe told the gathering at the Temple Trees that those who didn’t accept that could take a political decision.

Party sources said that among those who had been present were UNP Chairman Kabir Hashim, Leader of the House Lakshman Kiriella, General Secretary of the party Akila Viraj Kariyawasam, Gamini Jayawickrema Perera, John Amaratinga, Field Marshal Sarath Fonseka, Ravi Karunanayake and Daya Gamage.

Sources said that Sajith Premadasa faction had been represented by Kabir Hashim, Ranjith Madduma Bandara and Malik Samarawickrema. At the onset of the meeting, the PM said that he would like to contest the presidential poll as he had the backing of all segments of the party, including the grassroot-level people.

Wickremesinghe said that the proposal in respect of his candidature would be soon made to the Working Committee. The meeting concluded after they agreed on one-on-one between Wickremesinghe and Premadasa on Sunday (8)

Courtesy The Island

September 6, 2019, 10:07 pm 

One-time PA National List MP and Ambassador to Teheran M. M. Zuhair, yesterday, urged the government to inquire into National Freedom Front (NFF) leader Wimal Weerawansa’s allegations pertaining to clandestine US operations here. If the former JVPer was trying to take political advantage, the government should deal with him accordingly.

President’s Counsel Zuhair issued the following statement in response to queries posed by The Island: “The alleged refusal by six US nationals to subject five of their ‘mystery’ boxes to scanning and security clearance at the Bandaranaike International Airport and also later at Hilton Colombo Residences on 30 July 2019 comes as a shock at a time of heightened security threats in the country and warrants a credible investigation to ascertain the contents of the boxes and whether the US personnel were entitled to any privileges of non-disclosure.

“Sri Lanka’s state agencies are yet to complete their investigations, as to how the terrorists came by the improvised explosives believed to have been used in the terrible 21/04 suicide attacks. The US, Britain and India are among countries that have, over several decades, supported terrorist movements, the first two the world over. In Syria, the US had air dropped arms and ammunition to rebel forces fighting to forcibly topple the Assad regime. Some weapons had reportedly ended up with the ISIS.

“Sri Lankan authorities have a huge obligation to satisfy themselves that the baggage did not contain for instance ‘urea nitrate’ allegedly used in Israeli conflicts. We need to be alert to the possibilities of dangerous weapons and explosives reaching violent extremists in the country. Most weapons and explosives come from foreign sources and strict checks at entry points are absolutely essential to prevent a recurrence of 21/04.

“On 20th December 2015 a 40 year old Israeli national was arrested at the Bandaranaike International Airport having travelled from Bombay to Sri Lanka on a fake Iranian passport. He was deported without a full investigation and without taking action under the Immigrants and Emigrants Act. Knowing well the state of relations between the two countries, the Sri Lankan intelligence agencies should have found why the Israeli was masquerading into Sri Lanka as an Iranian, possibly to use this country for the Israeli operations against Iran!

“Addressing the International Conference of Asian Political Parties (ICAPP) held in Colombo in September 2014, former leader of the JVP Somawansa Amarasinghe said the “ugly alliance of imperialism and Zionism has caused unprecedented destruction in the Middle East and elsewhere. It encourages separatism and division of countries. It created Al Qaeda, ISIS and many other terrorist organisations and spreads terrorism throughout the world”.

“Nothing prevented the six US military personnel from subjecting their baggage to scanning even if they were accredited diplomats. Diplomatic bags containing diplomatic communications and correspondence are protected from being opened. Personal baggage of accredited diplomats cannot be used for smuggling prohibited or restricted goods.

The leader of the National Freedom Front (NFF) Wimal Weerawansa has brought this serious violation of Sri Lanka’s national security to public attention. He must complain to the IG Police and seek an immediate investigation.”

උපුටාගැනීම දිවයින

ශ‍්‍රී ලංකාවේ ධනය වංචා කරන දේශපාලනඥයන්ට සහ ඊට අනුබල දෙන නිලධාරීන්ට තවත් එවැනි වංචා කිරීමට බලාපොරොත්තු (Hope) ඇතිකරන කාරක සභාවක් පාර්ලිමේන්තුවේ තිබේ. මෙම සභාව අප හඳුන්වන්නේ පාර්ලිමේන්තු පොදු ව්‍යාපාර පිළිබඳ කාරක සභාව නොහොත් ‘කෝප්’ (The Committe on Public Enterprises) කමිටුව නමිනි. 1979 වසරේ ජුනි 21 වැනිදා ස්ථාපනය කරන ලද මෙම ‘කෝප්’ කමිටුවට පසුගිය වසර 40 තුළ රාජ්‍ය ධනය වංචා කළ කිසිදු දේශපාලනඥයකු පැමිණ නැත. පැමිණියේ නම් ඒ, එම වංචා, ¥ෂණ චක‍්‍රලේඛ අනුව සාධාරණීකරණය කරන රාජ්‍ය නිලධාරීන් පමණි. කමිටුව විසින් දේශපාලනඥයන්ට කැඳවීම් කළ ද එම දේශපාලනඥයන්ට දෂ්ට කරන අද්භූත නයි විශේෂයක් රටේ සිටින බැවින් කෝප් කමිටුව අසරණ වූ අවස්ථා බොහෝය. ඇතැම් දේශපාලනඥයන්ට සහ අමාත්‍යාංශ ලේකම්වරුන්ට පිටරට සිටින තමන්ගේ දරු මුණුබුරන් සිහිවන්නේ ‘කෝප්’ කමිටුවට පැමිණෙන ලෙස දැන්වීමෙන් පසුවය. එලෙස කැඳවූ, විදුලි බල හා පුනර්ජනනීය බලශක්ති අමාත්‍යාංශයේ ලේකම් ආචාර්ය සුරේන් බටගොඩ හදිසියේ විදෙස්ගත වී ඇත්තේ තම දරුවාගේ අධ්‍යාපන කටයුතු පිළිබඳව සොයා බැලීමටය. කෙතරම් කාර්යබහුල වුව ද ආචාර්ය බටගොඩ පියකුගේ වගකීම් පැහැර හැර නැත. මෙවැනි පියවරු හිමිවන්නේ දරුවන්ගේ වාසනාවටය.
 
 ශ‍්‍රී ලංකා ක‍්‍රිකට් ආයතනයේ වර්තමාන සභාපතිවරයා වන ශම්මි ද සිල්වා මහතාට ද කෝප් කමිටුව හමුවේ පෙනී සිටීමට නොහැකි වූයේ හදිසියේ මැලේසියාවට යෑමට සිදුවීම නිසාය. ඇතැම් විට මෙම සංචාරයේ අරමුණ ශ‍්‍රී ලංකා පිල මේ දිනවල ලබන අන්ත පරාජයන් ගැන මැලේසියාවෙන් කරුණු විමසීමට විය හැක. ඔහු නොපැමිණිය ද ඉතා චතුර ලෙස ඉංග‍්‍රීසි භාෂාව කතා කළ හැකි, වයසක වුව ද කඩවසම් නිලධාරීන් රොත්තක් ‘කෝප්’ කමිටුවට සහභාගි වී සිටියහ. ඔවුන්ගේ කියුම්, කෙරුම් අනුව හෙළි වූ කරුණු කිහිපයක් රටේ ජනතාවගේ සංවේගය පිණිස මෙසේ පෙළගස්වන්නෙමු.
 
 ⋆ ශ‍්‍රී ලංකා ක‍්‍රිකට් ආයතනය විසින් පුණ්‍ය කටයුතු සිදුකිරීම සඳහා 2016 වසරේ ‘ක‍්‍රිකට් ඒඞ්’ නමින් සමාගමක් ස්ථාපිත කර තිබේ.
 
 ⋆ එම සමාගමේ කළමනාකරු ලෙස කටයුතු කළ පුද්ගලයාගේ මාසික වැටුප රුපියල් ලක්‍ෂ 39 කි. අවුරුදු දෙකක් පුරා ඔහුට ක‍්‍රිකට් ආයතනය වැටුප් ගෙවා ඇති අතර එම වසර දෙක පුරා 
 
 ‘ක‍්‍රිකට් ඒඞ්’ පුණ්‍ය කටයුතු සඳහා වැයකර ඇත්තේ ලක්‍ෂ 24 ක් පමණි.
 
 ⋆ මෙම ‘ක‍්‍රිකට් ඒඞ්’ ආයතනය සමාගම් මැඳුරේ ලියාපදිංචි කිරීමේදී සකස් කළ ව්‍යවස්ථාවට අනුව ‘ක‍්‍රිකට් ඒඞ්’ ගැන විගණනය කිරීමට රජයේ විගණකාධිපතිවරයාට බලයක් නැත. මේ වැරැුද්ද නිවැරදි කරන ලෙස 2016 වසරේ පැවති කෝප් කමිටුවේදී ක‍්‍රිකට් ආයතනයට උපදෙස් දුන්න ද මේ වනතෙක් එය නිවැරදි කර නැත.
 
 ⋆ සූරියවැව ක‍්‍රිකට් ක‍්‍රීඩාංගණය ඉදිකිරීමේදී රජයේ තක්සේරුව ලෙස මිලියන 900 ක් සඳහන් වන අතර ශ‍්‍රී ලංකා ක‍්‍රිකට් ආයතනය විසින් ඉදිරිපත් කර තිබෙන වියදම් වාර්තාවේ සඳහන් වන්නේ රුපියල් බිලියන 2.2 ක් වශයෙනි. චයිනා හාබර් සමාගම සහ වරාය අධිකාරිය බිලියන 5කට ආසන්න මුදලක් ක‍්‍රීඩාංගණය ඉදිකිරීමට වැය කළ බව ක‍්‍රිකට් ආයතනය පවසයි. මෙපමණ වියදමකින් ඉදිකළ මෙම ක‍්‍රීඩාංගණයේ අද ක‍්‍රීඩා කරන්නේ වන අලින් පමණි.
 
 ⋆ මහනුවර, කටුගස්තොට ප‍්‍රදේශයේ මිලියන 1200 ක වියදමින් ක‍්‍රිකට් විශ්වවිද්‍යාලයක් ඉදිකිරීම ඇරඹීම. මේ සඳහා මේ වනවිට මිලියන 250 ක් අනුමත කර ඇති අතර එම මුදලින් මිලදීගෙන ඇත්තේ ඉඩම පමණි.
 
 ⋆ එම ඉඩම මල්වතු විහාරයට අයත් බවත් ඉඩම ලබාගැනීම සඳහා මල්වතු විහාරයට රුපියල් මිලියන 25 ක් ලබාදුන් බවත් ක‍්‍රිකට් ආයතනය පවසයි. ඊට අමතරව ඉඩම සඳහා බදු මුදල් වශයෙන් වසරකට රුපියල් දෙලක්‍ෂ පනස්දහස බැගින් වසර තුනක් මල්වතු විහාරයට මුදල් ලබා ගෙවා තිබෙන බවද ක‍්‍රිකට් ආයතනයේ සාමාන්‍යාධිකාරීවරයා පවසයි.
 
 මේ කෝප් කමිටුවේදී හෙළි වූ කරුණුවලින් ඉතා ස්වල්පයක් පමණි. ඉතිරි කෙළි සියල්ල කෝප් කමිටු වාර්තාව සහ විගණකාධිපතිවරයාගේ අවසන් වාර්තාව නිකුත් කිරීමෙන් පසු දැනගත හැකිය.
 
 ශ‍්‍රී ලංකා ක‍්‍රිකට් ආයතනයේ ඇත්තේ රටේ ක‍්‍රිකට් නඟා සිටුවීම සඳහා ජාත්‍යන්තර ක‍්‍රිකට් කවුන්සිලයෙන් ලබාදෙන මුදල්ය. මේ මුදල් උපයනු ලබන්නේ රටේ ජනතාවගේ අහිංසක දරුවන්ය. ශ‍්‍රී ලංකා ක‍්‍රිකට් ආයතනය කළ යුත්තේ මේ මුදල් නිවැරදි ලෙස කළමනාකරණය කර රටේ ක‍්‍රිකට් ක‍්‍රීඩාව දිනෙන් දින ඉදිරියට ගෙන යෑමය. නමුත් සිදුවන්නේ එයද? ¥ෂිත දේශපාලනඥයන්ගේ අනුග‍්‍රහය ලබන නිලධාරීන් පිරිසක් විසින් ක‍්‍රිකට් ධනය කොල්ලකෑමය. මේ චෞරයන් නිසා රටේ ක‍්‍රිකට් ක‍්‍රීඩාව වේගයෙන් පරිහානියට ගමන් කර තිබේ. මේ ¥ෂිතයන් ‘කෝප්’ කමිටුවේදී නිරුවත් වූවාට ඔවුන්ට දඬුවම් ලබාදීමේ යාන්ත‍්‍රණයක් කමිටුවට නැත. එම යාන්ත‍්‍රණය බලගන්වා වංචනිකයන්ට දඬුවම් දීමට ආණ්ඩුවට ද අදහසක් නැත. එබැවින් මෙම ‘හෝප්’ නැති ‘කෝප්’ කමිටුව දෙස බලා ජනතාවට කළ හැක්කේ එක් ප‍්‍රාර්ථනාවක් පමණි. ඒ මේ සියලූ ¥ෂිතයන් ”නයාම කාපිය” කියා පමණි.

Courtesy The Island

he Sri Lanka Freedom Party (SLFP) will be fielding a candidate for the upcoming presidential elections, stated MP Weerakumara Dissanayake.

According to the parliamentarian, the General Secretary of the party, MP Dayasiri Jayasekara has informed the Elections Commission on the decision.

By C. A. Chandraprema Courtesy The Island

(The previous article in this series of self-contained pieces on the Constitution was published on Friday the 30th of August.)

The 19th Amendment to the Constitution brought by the yahapalana government was much wider in scope than the 17th and 18th Amendments. The 19th Amendment reinstated the Constitutional Council which had been abolished by the 18th A, but with the difference that instead of three Parliamentarians and seven outsiders as under the 17th Amendment, agitation by the opposition had managed to change the composition of the Constitutional Council to seven Parliamentarians and three outsiders. The three outsiders would be appointed by the President, on the nomination of both the Prime Minister and the Leader of the Opposition.

Other than this change in the composition of the CC, its functioning was supposed to be on the same lines as the 17th Amendment. Apart from reinstating the Constitutional Council, the 19th Amendment tried to achieve many other things as well. The most radical reform in the original 19th Amendment Bill was the provision to abolish the executive presidency. However, the way they went about it, doomed the exercise to failure from the start. The 19th Amendment Bill on the one hand provided to have a President directly elected by the people and styled Head of State, the Head of the Executive, Head of the Government and Commander in Chief of the Armed Forces and on the other hand tried to make provision for a Prime Minister who would be the head of the Cabinet of Ministers in a situation where the Cabinet was charged, with the direction and control of the Government. The Prime Minister was to determine the number of Ministers and the assignment of subjects and functions to such Ministers.

Thus the attempt was to make the PM the effective head of government while there was a President directly elected by the people who was charged with the exercise of the executive power of the people. Needless to say, the Supreme Court held that a referendum will be needed to make such a radical change to the Constitution. Since President Maithripala Sirisena resolutely opposed the holding of a referendum, the attempt to abolish the executive presidency failed. What the 19th Amendment managed to do was to clip the wings of the Presidency. By reintroducing the Constitutional Council, the powers of the President in making appointments to important state positions was restricted after the fashion of the 17th Amendment. Then the provision prohibiting a person from being elected President on more than two occasions was reintroduced.

Furthermore, it was made possible to challenge an executive action taken by the President by way of a fundamental rights application. This provision was put to the test last October when the President dissolved Parliament and the resulting judgment has taken even more power out of the hands of the President. Another great truncation of the President’s power took place when Article 70 of the Constitution was amended so as to make it impossible for Parliament to be dissolved before the lapse of four and a half years unless Parliament resolves to dissolve itself with a two thirds majority of the whole number in Parliament.

Most importantly, the provision in the Constitution whereby the President could assign to himself any subject or function and was to remain in charge of any subject or function not assigned to any Minister, has been repealed. What this means is that a future President will not be able to assign any subjects to himself or even remain in charge of the subjects not assigned to any other Minister because the provision that made it possible for the President to hold some subjects by default now no longer exists in the Constitution.

The repeal of the provision that enabled the President to assign any subjects to himself or to hold the subjects not assigned to anybody, has reduced the power of the President drastically. The incumbent President Maithripala Sirisena holds several ministries including that of defence only because of a transitional provision in the 19th Amendment which states that the person holding office as President at the time the 19th Amendment is passed, and so long as he holds office, may assign to himself the subjects and functions of Defence, Mahaweli Development and Environment and determine the Ministries to be in his charge for that purpose. The next president will not have any power to assign Ministries and subjects to himself – not even the Defence ministry.

On the other hand, the Prime Minister’s role has not been properly defined. He is the PM and sits in the Cabinet, but he is not the head of the Cabinet. He is not the head of the government either – both those titles still belong to the President. According to Article 43 of the Constitution as amended by the Constitution, it is the President who will determine the number of ministries and the subjects and institutions that are to be assigned to those ministries. He may only if he deems it necessary, consult the Prime Minister in doing so. However when appointing individual MPs to hold these ministries, the President is mandatorily required to consult the Prime Minister. After the Cabinet is formed in this manner, the President may at any time change the assignment of subjects and functions and the composition of the Cabinet.

Dysfunctional dyarchy

Article 43 is silent on the question whether the President is required to consult the PM when he changes the assignment of subjects and functions and the composition of a Cabinet that has already been formed. However the wording of Article 43(2) seems to suggest that in appointing MPs to be Ministers, the President cannot avoid consulting the Prime Minister whether it be before the Cabinet is appointed or afterwards. So the PM has a tenuous hold on power through Article 43(2) which makes him the effective appointing authority of Ministers. Yet the PM is not the head of the Cabinet or the head of the government.

So what we have now after the 19th Amendment is half a proper President, half a proper Prime Minister, and a Parliament that cannot be dissolved for four and a half years under any circumstances, unless Parliament resolves to dissolve itself with a two thirds majority. Preventing the President from dissolving Parliament at will is one thing – we have to admit that President Chandrika Kumaratunga dissolved Parliament unfairly in 2004 – but there should be provision at least for the Prime minister and the Cabinet to be able to recommend dissolution of Parliament. At the bare minimum, it should be possible for Parliament to dissolve itself by a resolution passed by a simple majority. But the 19th Amendment has saddled us with a Parliament that cannot be dissolved even if multiple no-confidence motions are passed against the government and the government repeatedly loses the vote on the budget.

This in itself shows how ill thought out the 19th Amendment is. The idea was to prevent the President from arbitrarily dissolving Parliament, but they have ended up making it virtually impossible for the Parliamentary government or even Parliament to recommend dissolution of itself. We are sitting on a ticking Constitutional time bomb. So long as there is a Parliamentary government which has sufficient cohesion and a proper majority to rule, things will be all right. But if the Parliamentary government is faced with defections that deprives it of its Parliamentary majority , then the President will have to form a new government and to get budgets passed by that government. In 2001, when Chandrika Kumaratunga realized that she no longer had a majority in Parliament due to defections, she dissolved Parliament and called a Parliamentary election without waiting to be defeated at the budget vote.

A future President will not be able to do that. Whatever happens in Parliament, it is the President who will be charged with the duty of somehow carrying on a government till it’s possible to dissolve Parliament and hold fresh elections. How is any President to do that? In 2001, CBK had four years of her tenure left, Parliament had five years left, yet MPs were abandoning her by the droves and nothing would motivate them to stay because they were thinking of the future, not the present. This kind of situation can arise particularly during a President’s second term. There are no provisions in the Constitution for the President to be able to compulsorily ‘draft’ MPs to serve as Ministers even against their will.

After the experience of the SLFP members who served in President Sirisena’s Cabinet, it is unlikely that any MP would want to jeopardise his entire future in politics for a few years in office unless he is willing to bow out of politics at the end of it. At present the signs are that the voting public will make examples of the SLFP ministers who served in President Sirisena’s Cabinet. So how is the President to run a government if the MPs in Parliament are not willing to serve under him for love or money as we saw happening very early on during CBK’s second term in office? The 19th Amendment may not have abolished the executive presidency, but they have heaped an impossible task on the shoulders of whoever holds that position. Perhaps the idea was to inflict such stress and torture on the holder of that office that nobody would want to be President and the position would stand abolished by default!

All told, the 19th Amendment is the mother of all Constitutional debacles which has saddled this country with a dysfunctional dyarchy made up of half a President and half a Prime Minister with the duo expected to somehow hobble along together in running the country.

By Shamindra Ferdinando Courtesy The Island

Lawmaker Weerawansa holding a picture of US personnel at the Hilton Colombo

Alleging that the US was stepping up clandestine operations in Colombo, National Freedom Front (NFF) leader Wimal Weerawansa, MP, on Wednesday (4) warned of dire consequences unless remedial measures were taken.

Weerawansa alleged that the US had exploited the Easter Sunday attacks to enhance its presence in Colombo.

The Colombo District MP, at a media briefing at the National Freedom Front office at Pitakotte, demanded an explanation from the government as regards US operations here. He urged the government to take up this matter with the US without further delay.

The former JVPer alleged that operations undertaken by external powers posed a grave threat to Sri Lanka’s sovereignty.

Weerawansa said that security staff at the Hilton Colombo had thwarted an attempt by five US government officials to check in along with six boxes on the night of July 30, 2019. The American delegation had declined to allow the security staff to scan the boxes, the former Housing and Construction Minister said. Subsequently, the US delegation had handed over one of the six boxes for scanning and loaded the rest to a US embassy vehicle bearing the No KL-6586 and moved them somewhere else, lawmaker Weerawansa said.

Following Easter Sunday attacks, in accordance with overall security plan, luxury hotels introduced security checks.

Weerawansa released visa photographs of the entire US team to the media, alleging the group had arrived in a private aircraft.

The NFF leader said that it was the second such detection. Soon after the April 21, 2019 Easter Sunday carnage, two US government employees were detected at the Hilton Colombo Residencies with explosives detectors, Weerawansa said. The MP recalled how sniffer dogs had traced the equipment in an apartment.

The National Thowheed Jamaat (NTJ) carried out four suicide blasts in three Colombo hotels. The NTJ also attacked three churches in Colombo, Negombo and Batticaloa.

MP Weerawansa urged the government to find out how the US team had brought in cargo to Colombo which couldn’t be subjected to scrutiny at Hilton Colombo.

The NFF leader said that both Defence and Foreign Ministries should be concerned about clandestine US visits to Colombo. Alleging that the five-member team had left two days later sans the controversial cargo, lawmaker Weerawansa said the Sri Lanka should be wary of foreign powers using Colombo as a base for their clandestine operations.

The MP said that Sri Lanka couldn’t ignore the fact that Taleban and the Islamic State had been created by the US.

The NFF leader is the second lawmaker to have warned the government recently of US operations here. One-time Justice Minister Wijeyadasa Rajapakse, PC, alleged Western powers would destabilise Sri Lanka over the current dispensation handing over strategic Hambantota port on a 99-year-lease to China. Addressing the media at the Sri Lanka Foundation, Rajapakse said that the country was rapidly heading for unprecedented security-political crisis over the Chinese presence at the Hambantota port.

Weerawansa alleged that the government seemed to be blind to what was taking place. Having secured agreement on ACSA (Acquisition and Cross Servicing Agreement) in early August 2017, the US was now pushing Sri Lanka to accept SOFA (Status of Forces Agreement) as well as finalization of MCC (Millennium Challenge Corporation) pact, he added.

Commenting on the third Convention of the NFF scheduled to take place at the Sugathadasa Indoor Stadium, on Sunday (Sept.08), MP Weerawansa underscored the importance of ensuring SLPP candidate Gotabaya Rajapaksa’s victory at the 2019 presidential election to save the country from those pursuing agendas inimical to it.

The MP said that the party would hand over a set of proposals to be implemented following Gotabaya Rajapaksa’s victory at the Dec 2019 poll.

Weerawansa said that a decade after the conclusion of the conflict, the country was in crisis due to massive security lapses that led to the Easter Sunday carnage.

Weerawansa urged security services to initiate a probe into recent happenings involving US personnel.

Responding to a query, MP Weerawansa said SOFA would transform Sri Lanka into a US base overnight. He also referred to a recent statement issued by former PA National List MP and one-time Sri Lankan Ambassador to Teheran, M.M. Zuhair, PC, regarding the US project here.

Weerawansa asked whether the boxes that were sent away in a US embassy vehicle by those who stayed at the Hilton Colombo were still in the country or spirited out when the team left for the Maldives. What those boxes contained remained a mystery, the MP said.

BY EDWARD THEOPHILUS

The most impressive picture that people of Sri Lanka and overseas seen in media recently was the paying homage to the tooth relic of the Buddha at the Dalada Maligava in Kandy by Archbishop Malcolm Rajith. At that time Mahanayake Thera Most Venerable Tibbotuwave Medankara Thero and Chairman of the Association of Bishops, Cardinal Guatotero Bassitti also joined with him. Inter-religious reconciliation or acceptance and harmony with other religions began in the Catholic Church with effect from the Second Vatican Council and the recommendations of the council were well received by the catholic church in Sri Lanka and how to implement the recommendations in the country were discussed by a national seminar in 1968.  Sri Lanka had a slow process on this matter, but it was broadly accepted at the grassroots level in the country as Buddhist and Catholic people have been living together at regional and urban levels in Sri Lanka since before the Second Vatican Council. Archbishop Malcolm Ranjith has been actively participating in the process of the acceptance of other religions and several catholic priests actively associated with the inter-religious reconciliation, especially, Rev. Fr. Earnest Porutota and Rev.Fr. Siri Oscar Abeyratne must be mentioned at this moment, appreciating their contribution to the process. Highest Leader of the Catholic Church, Pope Paul VI visiting Sri Lanka in 1970 further strengthened this process meeting with Buddhist Theros in the country.

The Catholic Church in Sri Lanka had a distance with the government due to nationalization of catholic schools by Mrs. Sirimavo Bandaranaike government in 1963 and the Minister of Education at the nationalization process was Mr. Baudeen Mohamod, who expressed that the nationalization was to establish a national education policy to the country, but it was not clearly or successfully implemented as expected by people.  The catholic church’s stand on the nationalization of religious schools, which were supported by the government had been criticized by different people in the country based on misguided point of views.  However, since the era of St Augustine and St. Thomas Aquinas, the provision of education to the community as a role of the church had been identified by the catholic church.  The vicious effects of neglecting to establish a national education policy and practically not implementing the inter-religious reconciliation have reflected by the Bomb attacks of Easter Sunday in this year. If there is a national education policy, most probably educating comparative religion to kids in all schools without religious difference, the bomb disaster would have avoided and so-called Madrasa schools for a religion might not establish in the country and the religious education would not direct to train suicide bombers in schools.  This is a debatable opinion but it is my personal view.

Archbishop Malcolm Ranjith has given the highest respect to Buddhism as a Catholic leader and is actively leading catholic people in the country to expand inter-religious reconciliation or harmony.  The reconciliation has become a controversial process in Sri Lanka based on the politicization of inter-racial reconciliation by the yahapalana regime as the practical policies of the yahapalana regime reflected unacceptable behaviour to common people.  There misconception in the country that the catholic church and catholic people have no respect for the nationality, country and its traditional culture, however, Cardinal Malcolm Ranjith successfully changed this attitude and two catholic ministers sacrificed their lives in the war and many ordinary Sinhala Catholics as soldiers sacrifices lives at the war

The history of the beginning of religions to planet earth indicates that phenomena of religions were to help human to live together and despite mythical views of some religions, religions have played a supreme role in human civilization and many critics have not clearly understood this truth.  It also seems that the role of religions has gone to extremism intending to destroy the human. In this discussion it is also important to accept the views expressed by the Archbishop of Canterbury, Most Reverend Justin Welby met with the Mahanayaka Theoros of the Asgiriya and Malwatte Chapters of Siyam Nikaya that “extremist elements could be seen in every religion and every country and religious leaders have a duty to act against them.” He also stated that religion is not the source of violent emotions.  The Anglican Church also made tremendous contribution to Sri Lanka’s post-independence politics, especially Mr. S.W.R.D Bandaranaike bought wealthy Anglicans to politics in Sri Lanka. Mr. Mahinda Rajapaksa’s family also strongly associated with the Anglican Church.

People have no firm idea whether the philosophical messages of religions are true or false because as the true experience of religious philosophies to individual would be experienced by after the death of an individual and the death destroys the material body of individual and the visibility of individual also will be destroyed at this stage and as Plato stated only humanness would remain for each person.  As Cardinal Malcolm Ranjith demonstrated people need to respect all religions. As living human being people don’t exactly know which philosophical views of different religions are authentic and accepting and respecting to each other are the most significant behavior.  As the social philosophy of all religions is similar, it is not difficult to working together when implementing the social philosophy of all religions.

Extremism about religious ideas and racism have led to terrorism in the world and both ideas have no truth if it deeply analyses the points given in the concepts or ideas.  As the Canterbury Archbishop stated religion is not the source of violent emotions to kill each other. the Catholic church may have realized the fact about the emptiness of the concepts of extreme views on religious concepts as Jesus Christ disclosed to the world.  Jesus Christ as the son of God disclosed two significant roles that were to believe God with devoting and love the neighbor, but in the modern world believers have gone too far beyond the commandments of Jesus Christ and many mythical practices included opening ways for extremism.

Practically, extremism is the way for destruction and when a religion or a race attempts to go for extremism it would lead to rejecting the religion by own followers as well as ending the religion killing each other to destroy followers and end the religion.  It can be seen in Middle East countries.  There a considerable trend in Middle East counties to reject Islamic ideas.  

The catholic church stands on its feet as Jesus Christ expressed its beginning and ordinary believers accept that if they follow what Jesus advised nobody can destroy the church and Cardinal Malcolm Ranjith clearly stated that Buddhism in Sri Lanka is the main part of a log and other regions like branches have connected to the tree and if the Buddhism safeguards in the country all other religions would be supported to exist, otherwise all other religions would be destroyed.

The concept of Taweed is accepted by many religions including Christianity, Islam, Judaism, Hinduism and many others except Buddhism, which teaches a world of gods, in which gods will be punished if they do wrong and gods will lose the status of god as a result of wrongdoing. These are concepts of human and scientifically they were not proven.  The other important point is that to learn a religion it is not necessary to use a language used by the originator. It is not true that to learn Buddhism Pali language or Christianity Semitic language or Islam Arabic are needed.  To learn a religion, stating learning requirement of specific language is a fabricated story and books of religions have translated to English and they are enough to understand the religion. In Sri Lanka major issue is many people are blind on the religion that they are devoting without understanding the messages of other religions. Prof. Santa Ratnayake (Ex Buddhist Monk Medagampola Sumana Santa) publicly stated that the role of religion to taking people to convincing grace from the fallen stage (in Sinhala helping to achieve Visuddhiya) and all religions are supposed to play this role. Therefore, teaching comparative religion to kids in schools without religious difference would support inter-religious reconciliation or harmony

By Rohana R. Wasala Courtesy The Island

Those who pursue the higher life of wisdom, who seek to live by spiritual principles, must be prepared to be laughed at and condemned.”

• Epictetus, Greek Stoic philosopher (55-135 CE)

(Following is an updated version of an article published in two parts in The Island in the last week of May 2016.)

I admired Professor Carlo Fonseka as a socially committed intellectual who enhanced, with his rare intellect, the quality of his contribution to the good of the society in a multiplicity of roles he was called upon to play. Among hundreds of quotes about intellectuals I looked at in the internet, I found not a single one that says something good or positive about them. That may be because it is usually intellectuals who are quoted, and are they likely to utter something quotable about themselves. But Noam Chomsky looks askance at a certain type of intellectuals: The respected intellectuals are those who conform and serve power interests”. Carlo was not among them. To say this is a compliment that he richly deserves, for he did not follow social or political or intellectual norms unquestioningly or adapt his behavior in order to please those who exercise power. Hence the Epictetus quote above.

Professor Carlo Fonseka’s book of essays titled  ESSAYS OF A LIFETIME (S. Godage & Brothers Pvt Ltd, Colombo, 2016), which was his swan song, encapsulates his key ideas about a variety of subjects he had been creatively engaged in during a long lifetime. Of course, he probably had found different fresh insights and changed his original ideas by then, but that does not detract from their value in relation to the actual contexts of the time in which he conceived and expressed those ideas. Also, there are a few overlaps and repetitions between the essays as the author himself admits in his preface to the book. Naturally, such minor lapses are inevitable in a collection of writings by the same writer over as long a period of time as 43 years. The subjects of the essays relate to such diverse fields as science, religion, philosophy, politics, economics, arts and even travel and biography. The volume comprises selected specimens of his writings between 1971 and 2014.

I was an avid reader of his newspaper articles, texts of his speeches (whenever available,) and, on occasion, his scholarly academic papers which struck me as of general interest (to which last, though, my access was extremely limited). As a lifelong learner I drew inspiration from him, though I am from a different profession. Professor Carlo came within my student radar even before his controversial scientific investigation of the ritual of fire-walking in our country early in the 70’s decade. I still have a thin volume of 102 pages entitled Fire Walking – The Burning Facts” (December 1972) written and published by one Dr K. Indra Kumar, presumably a former student of Professor Carlo, attacking his fire-walking experiments including the famous one at Attidiya Dewale on February 8, 1971, and a copy of the 1971 issue of The Ceylon Rationalist Ambassador”, the annual journal of the Ceylon Rationalist Association, of which Carlo was a prominent member along with the likes of Abraham T.  Kovoor. For reasons I have no time or space here to squander explaining, I didn’t take Indra Kumar’s criticisms (bordering on the libelous in their vituperative trenchancy) as valid arguments against Carlo’s courageous attempt to strike a scientific blow at superstition, the bane of our society even today. But, in my silent judgement, Carlo was guilty of too much idealism in believing that most ordinary people were that rational minded. Let us consign that to the past. Reading Carlo was always an educative experience for me and I was looking forward to the day he would publish a collection of his writings like ESSAYS OF A LIFETIME. Most probably there were many other Sri Lankans who shared my sentiments in this connection.

However, universal acclamation is an unlikely reward for a socially engaged, fearlessly argumentative public figure like Carlo, despite the fact that he was selflessly dedicated to the values of humanity, fairness and truth in public affairs as well as in his professional life as a medical professor and scientific researcher. The reason for this is that, just as there were those who genuinely admired him or just tolerated him, there were  his detractors who were cynically sceptical about his good intentions, and those who felt uncomfortable about certain ideological and political positions he tried to defend in the arena of public debate as an intellectual and social activist. The thirty-four pieces of writing contained in ESSAYS OF A LIFETIME” are obviously meant to be representative of the intellectual offerings he made to the general public during well over four decades in the recent past and they may be taken to reflect some of the reasons for this mixed reception that, I think, was accorded to him by the Sri Lankan society in the sunset years of his life. Nevertheless, the well deserved celebrity status and public esteem that Carlo was actually honoured with by the vast majority of our people were least diminished by that faint suggestion of societal ambivalence towards him.

Right  from the beginning, as far as I am concerned (that is, since immediately before 1971, and extending back to my secondary school days) I was attracted by  certain admirable qualities in Carlo as a human being and as a public intellectual (I am using the latter term in the complex, highly nuanced sense most people understand it) and a man of science: these are his intellectual probity, his freedom from pedantic posing, sharpness of mind, personal humility, generosity towards others, lightheartedness and his irrepressible sense of humour, all of which enrich the essays in this selection. One of his major preoccupations in life, I think, was social development through education by banishing baleful superstition and by promoting rational scientific thinking and ethical conduct. Buddha and his teachings are frequently invoked throughout the book, which reveals an important source of his ethical principles. Carlo is deeply ethical without being ‘religious’ in the traditional sense and that is compatible with the rational Buddhist beliefs that he seems to have acquired. Apparently, he identifies these with the ethical essence of the Christian religion to which he was born.  The essay under the title The Humanity of Jesus” (pp. 216-219), which is the text of a convocation address he delivered at a school in 2006, is a case of a rational thinker demystifying Jesus of supernatural mumbo-jumbo with a view to highlighting his message of universal love that embraces the whole human family; he preached this as an extraordinarily moral human being who was subject to birth, suffering, and death like other ordinary human beings. Carlo may not have officially abandoned his birth religion (clearly, a meaningless formality he’d hardly think it necessary to perform). But he was an exemplary follower of the Buddhist teaching. 

Needless to say, Carlo regarded  ethical values as of prime importance not only in his own medical profession, but in other spheres as well, (something that is clearly evident in all the thirty-four essays that constitute the book). Incidentally, the essays are grouped into ten sections of which the first is, appropriately, Medicine (‘appropriately’ because that is his professional field with which he is most familiar). It contains six essays. The first three are almost entirely concerned with the ethical aspect of medicine, while in the other three, the ethical aspect is strongly implicit, though his main focus there is on other themes. In the grimly ironic opening essay To Err Was Fatal” (pp. 13-21), Carlo describes five errors he committed through certain lapses on his part that led to the death of his patients during  thirty-six years of clinical practice; he implies that he could have avoided those fatal errors if he had followed the Buddha’s advice to the Kalamas. Towards the end of the piece, he refers to the Buddha for the possible sources of intellectual error”, and adduces the Buddha’s famous words of wisdom to the Kalamas. Referring to himself in his characteristically humorous, self-effacing manner, he writes: ‘Although Alexander Pope did indeed famously preach that, To err is human, to forgive divine,” it will be murmured that only a fool will err fatally five times in 36 years. So the prospect must be squarely faced: this paper may embody nothing more or less than the confessions of a fool. If, however, by confessing to the world a fool could help to promote ever so slightly the ideal of error-free patient care, I believe that the fool has a scientific and ethical duty to confess.’

Carlo draws a moral (for doctors) from his analysis of his five fatal errors in the form of the following ‘Key Messages’ as he calls them:

• All doctors are fallible.
• The natural reaction of doctors to errors is to hide them or to rationalize them away.
• It is unscientific and unethical to refuse to face our errors.
• There is no cathartic ritual in our profession to expiate the sense of guilt generated by our errors.
• Since knowledge grows mainly by error recognition, facing our errors squarely is the path to medical wisdom.

(p. 20)

In another essay in the same section entitled Development of Health in Sri Lanka” (pp. 36-60), which is extracted from a 2003 issue of the Sabaragamuwa University Journal, Carlo takes a glance at our unique history of medicine inspired (as he reminds the reader) by Buddhism, according to whose teaching ‘care of the sick is a meritorious act of the highest order’. Even kings such as King Buddhadasa (362-400 CE) learned and practiced medicine. The very concept of hospitals has been found to have originated in Buddhism. At the end of the essay under the title Towards a Concept of the Ideal Doctor for Sri Lanka” (pp. 26-35), which was originally the Deshamanya Nandadasa Kodagoda Fifth Memorial Oration, 2002, Carlo articulates his thesis succinctly in these words: I conclude that the ideal doctor for Sri Lanka should be an embodiment of western medical science and Buddhist values represented by contentment over acquisitiveness; cooperation over competition; compassion over perfunctory sympathy; and altruistic service over selfish indulgence ….”. The last two essays in the Medicine section (found on pp. 61-74) are about tobacco and alcohol control. He was the founder chairman of the National Authority on Tobacco and Alcohol to which post he was appointed in 2007, a rare instance of the right person being put in the right place in our country.

The second group of writings is subsumed under Science and occupies more or less the same space (pp. 76-154) as that devoted to Medicine. The first item there is Fire-Walking: A Scientific Investigation”, which is a reproduction of a paper published in the Ceylon Medical Journal of June 1971. It relates to the fire-walking tests and contests I referred to above. As described in the paper, Carlo applied the usual steps of the scientific method in his attempt to prove a hypothesis he had arrived at as a scientist about the secret of certain individuals being able to walk on live embers without sustaining burns.  I think Carlo’s hypothesis is similar to or identical with the scientific explanation of the phenomenon that physicists accept today. Other essays in this section, for example, The Intrinsic Wisdom of Scientific Materialism”, Of Religious Scientists”, and Eulogy for Richard Dawkins” also embody the theme of promoting ethical values while fighting superstition.

I will not touch on all the ten sections of the book like this for fear that this article would be too long for accommodation in a newspaper column. But before concluding this piece, I must very briefly suggest something  about why I consider Carlo to be one of the few iconic national figures we should be proud to have had among us as Sri Lankans. In any country at any time the advent is usually rare of individuals born with the highest intellectual abilities, coupled with compassion for fellow humans, and a desire to serve them. Of course, there are no morally perfect human beings even among such. That is part of human nature. Carlo was arguably one of those rare individuals, impaired with his own personal limitations, no doubt, like all of us. But since the imperfectability of human nature is a common denominator, I’d like to  dwell here only on what distinguishes Carlo from the average majority of us.

Carlo told us that he was himself an early beneficiary of free education introduced a few years before independence, although he was learning in the English medium. Initially free education benefited the English medium students more than it did the poor children learning in the swabhasha (Sinhala and Tamil) mediums. This was because the English medium schools which used to charge fees before, did not have to do so after education was made free for all. We have to remember that English medium education catered only to the tiny privileged minority of the population.  The poor swabhasha students already had a sort of free education. The replacement of English with swabhasha as the medium of instruction expanded educational opportunity to embrace children from all social backgrounds. Considering the disdain in which the Sinhala medium school children were held and the insulting attitude adopted towards them by the Westernized English speaking elite at that time (about which Carlo must have known well, though absolutely no reference is made to the subject in these essays). I learnt about such discrimination many years later from our teachers, and books. His identifying of himself as a beneficiary of that epoch-making change (i.e., the introduction of free education) is unique. Most local intellectuals of his time and before his time had usually developed a pro-Western, anti-national cultural bias. Carlo was free from that, and took a serious interest in educationally modernizing our country for the benefit of all its children.

In the first entry under Education titled Reforming Education: Finishing the Unfinished Task” (originally, the script of Dr C.W.W. Kannangara Memorial Lecture – 2009) pp. 282-297, Carlo mentions his theme: I propose to suggest ways of finishing the unfinished task of reforming free education, to make it relevant for the globalized world of the 21^st century”. A major component of the recommended ‘reforming’, I think, involves the best management of the language factor in education (My caution to the reader: this has nothing to do with politics): Education must be bilingual – Sinhala or Tamil, with English. Apropos of university education in the same speech, Carlo quotes (Sinhala professor) Dr Sucharitha Gamlath from another source as having said: one who knows only Sinhala doesn’t know even Sinhala”.  In the same context Carlo refers to Dr Gamlath quoting with approval a remark that Dr N.M. Perera had made in parliament: Teaching in Sinhala is alright, but government must ensure that students acquire a sound knowledge of English”. May our country have the right people in the right positions to bring about this and other reforms recommended in Carlo’s essay just mentioned.

While being engaged in the medical field, Carlo rendered a great service as a bilingual scholar of genius. It was actually his English that first attracted me to his writings in my student days. He was an exemplary master of the English language, who was deeply read in its literature. As far as I am concerned, I look up to him, even today, for he used to model good writing in his journalistic contributions as much as in his academic writing. 

Professor Carlo’s book has essays that deal with the heroic qualities, great ideas, and admirable doings of some genuine Sri Lankan intellectuals of the past, such as left politician Dr N.M. Perera, Sinhala writer Martin Wickremasinghe, rationalist superstition-buster Dr Abraham T. Kovoor,  surgeon Dr P.R. Anthonis, and Buddhist reformer Dr A.P. de Zoysa. There is no doubt that Carlo owed his special qualities to their influence on his character.

In our (predominantly Buddhist) culture, the medical profession is the most highly honoured among mundane occupations. Buddha himself is described as a spiritual healer or physician who relieves samsaric suffering. Then there is the saying: rajakama naethnam vedakama”, which roughly means If you can’t become a king, become a physician instead”. Among ordinary people, it is taken for granted that doctors are or ought to be particularly humane, compassionate and ethically beyond  reproach. Carlo’s concept of the ideal doctor for Sri Lanka well accords with that public expectation. Carlo was not just a physician. He was a teacher of physicians.

However, when he heard some people making disparaging remarks about him, especially regarding his politics (he was a Card-Carrying Member of the Lanka Sama Samaja Party), he must have found solace in the words of Greek Stoic philosopher Epictetus (55-135 CE): Those who pursue the higher life of wisdom, who seek to live by spiritual principles, must be prepared to be laughed at and condemned.”

වාගිස ප්‍රනාන්දු විසිනි

මෙතෙක් කල් ලංකාවේ පැවැති මහ මැතිවරණ සහ ජනාධිපතිනරණ සදහා ඒ ඒ දේශපාලන පක්ෂ විසින් සහ ඒ  ඒ අපේක්ෂකයා විසින් රටේ ඡංදදායකයින්ට ඉදිරිපත්කලේ අදාළ මැතිවරණය ඉලක්ක කරගත් ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශයක් පමණි. මැතිවරණ ජයග්‍රහනවලින් පසුව එකී ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශයන් නැවතුනේ කුණු බක්කි තුලය. ඒ, ඒවා පිලිබද දේශපාලකයින්ට මෙන්ම රටේ ජනතාවටද නිනව්වක් නැති බැවිනි.

දැන් තත්වය බොහෝ දුරට වෙනස් වෙමින් පවතී. 2015දී රටේ ජනතාව බහුතරයක් ඡංදය ප්‍රකාශ කලේ එවකට පැවැති පාලනය වෙනස් කිරීමටය.වෙනස සිදුවිය නමුත් පාලකයෝ වෙනස් වූවාට ක්‍රමයේ කිසිදු වෙනසක් ඇති නොවිනි. හොරු අල්ලනවා යැයි කියමින් පැමිණි පාලකයින් අවසානයේදී හොරුන්ගේ ග්‍රහණයට නතුවූයේ ජනතා සිතුම් පැතුම් බිද දමමිනි.

ඒ නිසා දැන් පාලකයෝ වෙනුවට පාලන ක්‍රමය වෙනස් කිරීමට ඇතැමුන් පෙළගැසී සිටිති. නාගහනන්ද කොඩිතුවක්කු එහි පෙරමුණේ සිටියි. ඹහු සම්ප්‍රදායික ක්‍රමවලින් බැහැරව නව ආරකට තමන්ගේ ඡංද ව්‍යාපාරය කරගෙන යන බවද පෙනේ. ප්‍රතිිප්ති ප්‍රකාශණයක් වෙනුවට ජනරජ ව්‍යවස්ථාවක්, මෙතෙක් විවිධ ආකාරයෙන් කොල්ලකාගත් මුදල් තමන්ගේ ඡංද ව්‍යාපාරයට යෙදවීම වෙනුවට තම ඡංදදායකයින්ටත් හැකි පරිදි තමන්ගේ ඡංද ව්‍යාපාරයට මුදලින් දායකත්වය සැපයීම සදහා බැංකු ගිණුම් අංකයක් ඉදිරිපත් කිරීමත් මේ අතර සුවිශේෂී වේ. මේ සුවිශේෂි වෙනස්කම් නිසා  නාගානන්ද කොළඹ සහ තදාසන්න පෙදෙස්වල මධ්‍යම පාන්තික ජනතාවගේ  සැළකිය යුතු පිරිසකගේ ආකර්ශණය දැනටමත් දිනාගැනීමට සමත්ව ඇත.

තවද, මෙතෙක් තම ඡංද ව්‍යාපාරය තනිවම කල නාගානන්ද දැන් තවත් එවැනිම නිර්පාක්ෂික තරගකරුවෙකු වන රොහාන් පල්ලෙවත්ත හා තවත් එවැනිම වෘත්තිකයින් කීපදෙනෙක් සමග සංධානගතව ඔවුන් අතරින් වඩාත් සුදුසු පුද්ගලයෙකු තරගකිරීම සදහා එකගතාවයකටද පත්ව ඇත. මේ නයින් බලන විට මොවුන්ගේ සැබෑ වුවමනාව හුදෙක් තමන්ට බලය අත්පත් කරගැනීම නොව වසර 70කටත් වඩා පැරණි ජරාජීර්ණ පාලන ක්‍රමය වෙනස් කිරීම බව පැහැදිලිය.

මේ අතර, නාගානන්දට දේශපාලන පක්ෂයක් නැතත් රොහාන් පල්ලෙවත්තට ලියාපදිංචි දේශපාලන පක්ෂයක් ඇති බැවින් එකි සංධානයෙන් තරගකිරීමට සුදුසු යැයි තීරණය කරන පුද්ගලයාට එම දේශපාලන පක්ෂය හරහා තරග කිරීමටද හැකියාව ඇත. පල්ලෙවත්ත හෝ එම සංධානයේ සිටින වෙනත් අයකු මේ දක්වා නාගානන්දගේ මෙන් ව්‍යවස්ථාවක් හෝ අවම තරමින් ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශණයක් එළිදක්වා නැති බැවින් සහ නාගානන්ද තරම්වත් ජනතාව අතරේ ප්‍රසිද්ධියක් නැති බැවින් නාගානන්දට එම සංධානයෙන් තරග කිරීමට අවස්ථාවක් ලැබීමේ වැඩි ප්‍රවණතාවයක්ද ඇත.

එමනිසා මෙතැන් සිට නාගානන්දගේ පාලන ක්‍රමය වෙනස් කිරීමේ මතවාදයට පමණක් මේ ළිපිය ලඝු කිරීමට සිදුවනු ඇත. එහිදී ඹහුගේ ව්‍යවස්ථාවේ අන්තර්ගතය ගැනත් එය සම්මත කරන ආකාරය ගැනත් සාකාච්චා කල යුතුය. ඹහු දැනට මුද්‍රණය කර බෙදා හැර ඇති ශාරාංශගත ජනරජ ව්‍යවස්ථාවේ ප්‍රමුඛත්වය දී ඇත්තේ රටේ ජනතාවගේ පරමාධිපත්‍ය බලයට, නීතියේ ආධිපත්‍යයට සහ අධිකරණයේ ස්වාධීනත්වයට වේ.

ලංකාවේ වත්මන් ව්‍යවස්ථාවේද මේ සියල්ල නාමමාත්‍රිකව ඇතත්, බලගැන්වීමේදී විවිධ අඩු පාඩු කම් ඇති බව සක්සුදක්සේ පැහැදිළිය. ලංකාව ඒකීය රටක් බවට මින් පිළිගෙන ඇතත්, බුදුදහමට වත්මන් ව්‍යවස්ථාවෙන් ලබා දී ඇති ප්‍රමුඛස්ථානය මේ ජනරජ ව්‍යවස්ථාවේ එළෙසින්ම සදහන් නොවීම ඇතැමුන්ට බරපතල ප්‍රශ්ණයක්ව ඇත. ඒ සම්බන්ධයෙන් වරක් ඔහුගෙන් විමසූවිට කීවේ 47 ව්‍යවස්ථාවේද එවැනි සදහනක් නොමැති බවයි. කෙසේවෙතත්, 78 ව්‍යවස්ථාවෙන් බුදු දහමට ප්‍රමුඛස්ථානයක් ලබාදී තිබියදීත් අද රටේ සිදුවෙන බෞද්ධ විරෝධී ඇතැම් දේ නිසා කලකිරීමට පත්වී සිටින ඇතැම් බෞද්ධයින් පවසන්නේ බුදුදහමට ව්‍යවස්ථාපිත ආරක්ෂාවක් ඇතත් නැතත් වැඩි වෙනසක් නැති බවකි.

ඒවාගේම රටේ ජාතික දිනය ලංකාව සැබෑ ලෙසටම දේශපාලණ හා ආර්ථික වශයෙන් නිදහස ලැබූ මැයි 22 වනදා ලෙස නම් කර ඇත. නාගානන්දගේ ව්‍යවස්ථාව සම්මත වූ දිනයේ සිටම රටේ මෙතෙක් පැවති විධායක ජනාධිපතිධුරය සහ පවත්නා පාර්ලිමෙන්තුවේ නිල කාලය අහෝසිවන අතර ජනාධිපතිවරණයෙන් පත්වූ ජනාධිපතිවරයා ඊළගට පත්වෙන රජයේ විධායක අගමැතිවරයා වන අතර එම පාර්ලිමෙන්තුවේ මංත්‍රී සංඛ්‍යාව 80කට සීමාවේ. මැතිවරනය කොට්ඨාශ මට්ටමින් සිදුවන අතර සෑම මංත්‍රීවරයෙකුටම පිළිගත් විශ්ව විද්‍යාලයක උපාධියක් හෝ ඒ හා සමාන අධ්‍යාපනික සුදුසුකමක් අනිවාර්ය වේ. ඇමතිමංඩලය 13කට සීමාවන අතර, නාමමාත්‍රික ජනාධිපතිවරයෙක් පාර්ලිමෙන්තුවේ අනුමැතියෙන් පත් කරනු ඇත.

මේ සියල්ල වසර 71ක් තට්ටුමාරු ක්‍රමයට ලංකාවේ ප්‍රධාන දේශපාලන පක්ෂ දෙකෙන් බැට කා තවමත් විදවන අතිමහත් බහුතරය වූ සාමාන්‍ය ජනතාවකට ඉතාමත් ආකර්ශණීය වනු ඇත. එමනිසා දැනටමත් සැළකිය යුතු පිරිසක් නාගානනද් වටා එක් රොක් වෙමින් පවතී. තවමත් ඉන් බහුතරය කොළඹ සහ තදාසන්න පෙදෙස්වලට සීමාවුවද, ඔහුගේ මැතිවරණ ව්‍යාපාරය ආරම්භ කිරීමත් සමගම රටේ අනෙක් පලාත්වලින්ද ජනතාව මෙකී ආකර්ශණීය ව්‍යවස්ථාව ප්‍රථම වරට ඉදිරිපත්කරනු ලබන නාගානන්ද වටා එක්වීමට ඉඩ කඩ ඇත.

දැන් අපි නාගානන්දගේ ජනරජ ව්‍යවස්ථාව සම්මතවන ආකාරය ගැන බලමු.

ඔහු ප්‍රසිද්ධියේ ප්‍රකාශ කර ඇති අන්දමට එම ව්‍යවස්ථාව සම්මත වන්නේ රටේ ජනතාවගේ කැමැත්තෙන් මිස මෙතෙක් කල් රටේ අනෙකුත් ව්‍යවස්තාවන් සම්මත වූ ආකාරයට නොවේ. එමනිසා මීළග ජනාධිපතිවරණයේදී තමන් ඡංදය ඉල්ලා සිටින්නේ ඔහුගේ ජනරජ ව්‍යවස්ථාව සම්මත කිරීමට වන හෙයින් එහිදී ඔහු ජයගතහොත්, ඔහුට පක්ෂව ලැබෙන ඡංදය මෙකී නව ව්‍යවස්ථාව සම්මත කිරීමට දෙනු ලබන ඡංදයක් සේ සළකා සම්මත කිරීම ඔහුගේ ක්‍රමයයි.

මේ ආකාරයනේ නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කල හැකි වුවහොත්, මින් ඉදිරියට පත්වෙන ඕනෑම ජනාධිපතිවරයෙකුට වසර පහෙන් පහට නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කිරීමේ හැකියාවද ලැබෙනු ඇති බව ඇතැමුන් දැනටමත් තර්ක කරති. නමුත් රටේ දැනට පවත්නා ව්‍යවස්ථාවට අනුව නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කරන්නේ නම් එය පාර්ලිමෙන්තුවේ 2/3 කින් සහ ජනමතවිචාරණයකින්ද සම්මත විට යුතුය.ඒ කෙසේ වුවද, ව්‍යවස්ථාපිත නීතියට පරිභාහිරව නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කල නොහැකියි යන මතය දරණ නීති විශාරදයින් මෙන්ම, නාගානන්දගේ ක්‍රමයට අනුව නව ව්‍යවස්ථාවක් සම්මත කල හැකි බව කියන නීති විශාරදයින් අද දක්නට ඇත.

නාගානන්දගෙන් ඇතැම් මාධ්‍ය සාකාච්චාවලදී මේ ගැන විමසුවද ඔහුගේ පිලිතුර වන්නේ ඒ සදහා පවත්නා රාමුවෙන් පිටත සිට (out of box) සිතියයුතු බව පමණි. මෙම ක්‍රමයට එරෙහිවන්නන්ගේ ප්‍රධානතම තර්කය වන්නේ නීතියේ රාමුවෙන් පිටත සිට සීතිමේ විපාක අත්වීදීමට සිදුවන්නේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේදී බවයි. ඔවුන් ඒ සදහා දෙනු ලබන උදාහරණය වන්නේ  ජනාධිපතිවරයා විසින් පසුගිය ඹක්තෝම්බරයේ සිදුකල පාර්ලිමෙන්තුව විසුරවා හැරීමට එරෙහිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් ලබාදුන් නඩු තීන්දුවයි.

මෙය තවමත් කතා බහකට පමණක් සීමාවී ඇති නිසා මේ සම්බන්ධයෙන් කොළඹ කේන්ද්‍ර කරගත් ඇතැම් පුද්ගලයින් අතර  සීමිත සංවාදයක් ගොඩනැගී ඇතත්, ඉන් එහා ගිය අධිකරනමය කටයුතුතකට කිසිවෙකු හෝ මුළ පුරා නැත. එමනිසා නාගානන්දගේ ක්‍රමය ව්‍යවස්ථානුකූළද නැද්ද යන්න දැන ගැනීම සදහා ඔහු ජනාධිපතිවරණයෙන් ජයගෙන නව ව්‍යස්ථාව සම්මත කරන තුරු සිටිය යුතු වේ.

නමුත් ඔහුගේ නව ව්‍යවස්ථාව සම්මත වීමත් සමගම වත්මන් පාර්ලිමෙන්තුව ඉබේම අහෝසිවීමට අමතරව, ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ සහ අභියාචනාධිකරණයේ විනිසුරන්ගේ ධූරයන්ද හුදෙක් කුසළතාවය මත පමණක් නැවත පත්කිරීමේ සුදුසුකමට යටත්ව අහෝසිවන බවද එකී ව්‍යවස්ථාවේ සදහන් කර ඇත.

එය මෙතෙක් ලංකාවේ සිදුනොවූ දෙයකි. මෙතෙක් ලංකාවේ බිහිවූ ඒකාධිපතියෙකු ලෙස ඇතැමුන් සැළකූ ජේ.ආර්. ජයවර්ධන පවා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ සහ අභියාචනාධිකරණයේ විනිසුරන්ගේ ධූරයන් මෙළෙස අහෝසි කල බවක් දැනගන්නට නැත. එමනිසා, මේ සියල්ල මෙසේ සිදුවෙද්දී අපට අසන්නට ප්‍රශ්ණයක් ඇත.

එනම්, 1978දී සම්මත කරන ලද ජේ.ආර්. ගේ ව්‍යවස්ථාවද සම්මත කරන ලද්දේ එවකට පැවති 1972 ව්‍යවස්ථාවේ විධිවිධානයන්ට යටත්ව වුවද, නාගානන්දගේ නව ජනරජ ව්‍යවස්ථාව සම්මත කිරීමේදී වත්මන් වයවස්ථාවේ විධිවිධානයන් නොසළකා හැරීම ගැන තවමත් ප්‍රමාණවත් විද්වත් කතිකාවක් රට තුල නිර්මාණය වී නොමැත්තේ, පවත්නා දේශපාලන ක්‍රමය තුල නාගානන්ද වැනි දේශපාලනයට කෝඩුකාරයෙකුට ජනාධිපතිවරණයකින් ජය ගැනීම කිසිළෙසකින් හෝ පහසු නොවන බව එකී විද්වතුන් මැනවින් අවබෝධ කරගෙන ඇති නිසාද? යනුවෙනි.

ආචාර්ය ටිකිරි බණ්ඩාර ඇටිපොළ සම ලේකම් – සත්ව අවිහිංසා ජාතික එකමුතුව

මේ දිනවල කොළඹ ප්‍රදේශය මූලික කරගෙන පවත්වනු ලබන ඉස්ලාමීය බෝරා නිකායේ දැවැන්ත සමුළුවට සහභාගිවීම පිණිස ලෝකයේ විවිධ රටවල්වලින් මුස්ලිම්වරුන් විසි එක් දහසක් (21,000)  පමණට ලංකාවට පැමිණ සිටින බව ජාතික ජන මාධ්‍ය පසුගිය කාලය පුරා වාර්තා කරනු ලැබීය‍‍. කොළඹ නගරයේ විශේෂයෙන්ම කොල්ලුපිටිය සිට ගල්කිස්ස දක්වා වූ ප්‍රදේශය පුරා පවතින සංචාරක හෝටල්වල සහ විවිධ ලැගුම්හල්වල ඔවුන් නවාතැන් ගෙන සිටින බවද ජනමාධ්‍ය වාර්තා කර තිබිණි.

දින දහයක් පමණ පුරා පැවැත්වෙන මෙම සමුළුව සඳහා සහභාගිවන මුස්ලිම් ජාතික දැවැන්ත ජන සමූහයාගේ ආහාර පහසුකම් සපුරාලීම උදෙසා මුස්ලිම්වරුන්ගේ ප්‍රධානතම ආහාරයක් වන ගව මාංශ සපයාදීම වෙනුවෙන් අති විශාල ගවයින් ප්‍රමාණයක් දිනපතා එකවර ඝාතනය කිරීම සිදුකරමින් සිටින බව අපට ඉතා විශ්වාසකටයුතු ආරංචිවලින් දැනගන්නට ලැබී තිබේ. නීත්‍යානුකූල නොවන අකාරයෙන්, ගෝඝාතක පණත පවා අමු අමුවේම උල්ලංඝණය කරමින් සිදුකරන මේ මහා ගව සංහාරය පිටුපස මෙම රජයේ ප්‍රබල මුස්ලිම් ඇමතිවරු මෙන්ම කිතුණු ආගමික හා බෞද්ධාගමික සිංහල ඇමතිවරුද සිටින බව දැනගන්නට ලැබේ.

කොළඹ සහ තදාසන්න ප්‍රදේශවල නිදැල්ලේ හැසිරෙන වසු පැටවුන්, එළදෙණුන්, ගැබ්බර එළදෙණුන්, රෝගාතුර වී සිටින ගවයින් කිසිදු නීත්‍යානුකූල තත්වයකින් තොරව පොලු මුගුරු, පිහි හා දිගු අඬු වැනි ආයුධ භාවිතා කරමින් අති අමානුෂික අයුරින් දැඩි හිංසනයකට ලක්කර වෑන් හා කුඩා ලොරි රථවලට පටවාගෙන ස්ථිර ඝාතකාගාර හා තාවකාලික ඝාතකාගාර වෙත හොර රහසේම රාත්‍රී කාලයේ ප්‍රවාහනය සිදුකරන බවද පසුගිය දින කිහිපය පුරාම දැනගන්නට ලැබිණි.

ගෝ ඝාතනය සම්බන්ධයෙන් දැනට පවතින නීතිරීති නොතකමින්, සොබාදහම පවා කම්පාවන තරමේ අමානුෂික වධ හිංසාවන්ට ලක්කර සංහාරයට ලක්කරන අහිංසක ගවයින්, ගහලයන් අතින් මැරුම්කන මොහොතේ සොබාදම් වා තලයට මුසුකරන ඒ වේදනාත්මක ලතෝනිය සාපයක් වී, මෙවන් මරණීය සමුළු සඳහා අවසර ලබාදුන් පාලකයන්, ඒවාට අනුග්‍රහය ලබාදුන් හා බොර දියේ මාළු බා ගන්නා ඇතැම් ව්‍යාපාරිකයන් මෙන්ම මෙම පාපකර්ම සඳහා දායක වූ සැමට විඳවීමට සිදුවන බව සොබාදම් නියමය බව සිහිපත් කර සිටිමු.

උපුටා ගැන්ම  හිරු පුවත්

කැපවීමෙන් ක්‍රියා කළහොත් බිඳවැටී ඇති ආර්ථිකය ගොඩගත හැකි බව ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණ ප්‍රමුඛ ඒකාබද්ධ විපක්ෂයේ ජනාධිපති අපේක්ෂක ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ප්‍රකාශ කළා.

ඒ, සමෘද්ධි වෘත්තිය සමිති නියෝජිත හමුවට කොළඹදී අද එක්වෙමින්.  

ඊට එක්වෙමින් අදහස් දැක්වූ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ නායක විපක්ෂ නායක මහින්ද රාජපක්ෂ කියා සිටියේ සමෘද්ධි සංවර්ධන නිලධාරීන්ගේ නොවිසඳුණු ගැටළු කිහිපයකට ඉදිරියේදී විසඳුම් ලබාදීමට කටයුතු කරන බවයි.

උපුටා ගැන්ම  හිරු පුවත්

මෙරටට  පැමිණ සිටින ඇමරිකානු ආරක්ෂක අංශ නිලධාරීන් පිරිසක් සම්බන්ධයෙන් ජාතික නිදහස් පෙරමුණේ නායක විමල් වීරවංශ මහතා ඊයේ විශේෂ හෙළිදරව්වක් කළා.

ඒ, හිරු ටී.වී. ඔස්සේ විකාශය වූ සලකුණ දේශපාලන වැඩසටහනට එක්වෙමින්.

උපුටා ගැන්ම  හිරු පුවත්

වෛද්‍ය සාෆි ෂිහාබ්දීන් විසින් ගැබිණි මවකට සිදුකළ බව කියන අසාධාරණයක් සම්බන්ධයෙන් පූජ්‍ය අතුරලියේ රතන හිමියන් ජාතික පොලිස් කොමිසමට අද පැමිණිලි කළා.

උන්වහන්සේ එහිදී සඳහන් කළේ ස්වාධීන කොමිෂන් සභාවක් මඟින් මෙම වෛද්‍යවරයා පිළිබඳ වහාම පරීක්ෂණයක් සිදු කළ යුතු බවයි.

2018 වර්ෂයේදී මංගලිකා ගුණසේකර නැමැති 36 හැවිරිදි ගැබිණි මවකගේ දරු ප්‍රසූතිය කුරුණෑගල ශික්ෂණ රෝහලේ වෛද්‍ය සාෆි ෂිහාබ්දීන් විසින් නිසි ආකාරයෙන් සිදු නොකිරීම හේතුවෙන් දරුවා මියගිය බව සහ එම වෛද්‍යවරයාට එල්ල වී ඇති තවත් චෝදනා සම්බන්ධයෙන් නැවතත් නිසි පරීක්ෂණයක් සිදු කරන ලෙස ඉල්ලා පූජ්‍ය අතුරලියේ රතන හිමියන් මෙම පැමිණිල්ල සිදුකළා.

උපුටා ගැන්ම  හිරු පුවත්

මුහුදු මහා විහාරය ආශ්‍රිතව සිදුවන සීග්‍ර ඉඩම් ආක්‍රමණය පිළිබදව හා එම විහාරවාසී හිමියන්ට අන්‍යාගමිකයන්ගෙන් සිදුවන හිරිහැර හිරු සී.අයි.ඒ. ඔස්සේ අප අවස්ථා කිහිපයකදීම අනාවරණය කළා.

පසුගිය පළමු වැනිදා ද මුහුදු මහා විහාරවාසී  හිමිනමකට යළිත්වරක් අන්‍ය ආගමිකයෙකු බැණ තර්ජනය කර තිබෙනවා.

නැගෙනහිර පළාතේ පොතුවිල්හි පිහිටා ඇති මුහුදු මහා විහාර භූමිය අනවසර ඉඩම් අත්පත් කර ගන්නන්ගේ ගොදුරක් බවට පත්ව ඇති බව හිරු සී.අයි.ඒ. ඔස්සේ අප වරින් වර හෙළි කළා.

එවන් පසුබිමක් තුල පසුගිය පළමුවැනිදා මුහුදු මහා විහාරවාසී පුජ්‍ය උඩලමත්තේ රතනප්‍රිය හිමියන් විහාර භූමිය සතු වාහන නැවතුම්පල රූගත කර තිබෙනවා.

එහිදී මුහුදු මහා විහාර භූමිය ඉදිරිපිට කරවල අලෙවිසැලක් පවත්වාගෙන යන අන්‍ය ජාතිකයෙකු  ඊට විරෝධය පළ කළේ රතනප්‍රිය හිමියන්ට පහර දෙන බවට ද තර්ජනය කරමින්

By C. A. Chandraprema Courtesy The Island

The Human Rights Commission of Sri Lanka has written to the Acting Inspector General of Police Chandana Wickramaratne outlining a set of guidelines to prevent arbitrary and illegal arrests. The HRCSL has requested the Acting IGP to bring these guidelines to the attention of police personnel with strict Instructions requiring compliance. The guidelines recommended by the HRCSL are as follows:

1. Whenever an arrest is to be made there should be solid evidence to form a reasonable suspicion pursuant to proper investigations. Arrests should not be made merely on hearsay.

2. Where cultural issues are involved, such as the identification of religious symbols or identifying contents written in an alien language, proper expert opinion should be obtained.

3. Where identification of chemical substances or contents of computer files or video footage or the like are involved expert opinion should be obtained.

4. It is vital that the arrests are made not before, but after receiving credible information based on expert analysis and opinion, and on reasonable suspicion.

These guidelines have been issued in the context where Sri Lanka is once again faced with a major terrorist threat. The Easter Sunday bombings was the biggest single terrorist attack on civilian targets carried out in South Asia and indeed anywhere in Asia. On two occasions, since April this year, neighbouring India went into panic mode due to reports that terrorists from Sri Lanka were trying to infiltrate India by sea. Not a day goes by in this country without reports of the arrest of terrorist suspects and the discovery of weapons and explosive devices including claymore mines, yet the Human Rights Commission of Sri Lanka has seen fit to issue instructions to the police saying that they should be in possession of solid evidence, vetted by experts, before an arrest can be made.

This should be enough to send not only the people of Sri Lanka but even our neighbouring countries into a blind panic. When there is a terrorist problem, you can’t carry out arrests in the manner recommended by the HRCSL. When Kuttamani was arrested in 1981, the Navy did not know who they had arrested. He and two other terrorists were arrested only because they had tried to flee on seeing the Navy. It was only later that the police had identified one of the arrested men as Kuttamani. In 2008, the terrorist responsible for the Piliyandala bus bombing which killed 24 and injured 40 was captured only because the police had rounded up 29 suspicious individuals and brought them to the Piliyandala police station to be questioned. So the guidelines issued by the HRCSL are plain insanity. To be able to deal with terrorism effectively, the police and armed forces should be able to carry out arrests on suspicion or even on a hunch without having to look for solid evidence or expert opinion before carrying out the arrest.

Our internal security laws have very practical provisions in this regard. Article 15(7) of the Constitution states very clearly that provisions of the fundamental rights chapter will be subject to restrictions in the interests of national security, public order and for the purpose of securing due recognition and respect for the rights and freedoms of others. The Prevention of Terrorism Act states that a police officer not below the rank of Sub-Inspector duly authorized by his superiors may arrest any person without a warrant and enter and search any premises and stop and search any individual, vehicle, vessel, train or aircraft; and seize any document or thing. The emergency regulations promulgated under Section 5 of the Public Security Ordinance confers similar powers on the law enforcement authorities.

These are more like the powers that should be vested in the law enforcement authorities of a country beset by terrorism. The Emergency Regulations in fact even give the defence authorities the power to order the pre-emptive detention of a suspect with a view to preventing such person from acting in a manner prejudicial to national security or to the maintenance of public order. Under the Emergency Regulations, the defence authorities also have the power to restrict the movements of suspects, keep them under house arrest, demand the surrender of their passports, and even restrict a suspect’s communication with others and the propagation of his views.

Such measures are necessary in order to be able to combat terrorism successfully. There are safeguards to protect the rights of the suspects arrested as well. There are internal reporting requirements where superior offices have to be kept informed about the arrests made. Then the arresting officer has to issue a document to the next of kin of the suspect, acknowledging the fact of arrest. In cases where wrongful arrest has occurred, the aggrieved person can present his case to the HRCSL itself or avail himself of other legal remedies such as a fundamental rights case. But to make it virtually impossible to arrest a terrorist suspect by imposing unrealistic conditions on the law enforcement authorities will be a case of inviting disaster.

The HRCSL in its letter to the Acting IGP, has expressed dissatisfaction that in most instances, the police investigations are conducted after the arrest and stated that investigations including the obtaining of expert opinion should be carried out before the arrest is made. Is this a practical proposition? The terrorist suspect would have disappeared by the time the police comes to arrest him after making all the inquiries and obtaining expert opinion! The HRCSL had sent this letter to the Acting IGP on 2 July 2019 when the declaration of emergency was fully operational. This shows how out of step with the ground realities the HRCSL is. The State of Emergency was lifted only on 24 August 2019. The HRCSL recommendations to the police will vitiate the very purpose of declaring a state of emergency.

As an example of an arbitrary arrest, the HRCSL has drawn attention to the case where a British tourist, named Michelle Coleman was arrested by the police for having a tattoo of the Buddha on her arm. Ms. Coleman, and was later awarded compensation by the Supreme Court. The HRCSL is unable to see the difference between a peacetime fiasco like the arrest of a tourist over a tattoo, and the arrest of suspects who may be plotting to kill hundreds or even thousands of people in one go. In this writer’s view, there should be one retired police officer and one retired army officer sitting among the five members of the HRCSL to ensure that this body is kept aware of ground realities and to prevent them from issuing instructions that would have the ultimate effect of placing the lives of the general public at risk.