Vichara

President Directs Completion of Urumaya” Program Granting Free Land Rights to 2 Million People by June ( President’s Media Division 22 March 2024).

President RW has declared his intention to contest the upcoming Presidential Elections. According to his supporters, there is a block vote of 2.4 million Asswesuma beneficiaries who are obliged to vote for him. Now the net is cast to capture another 2 million land owners who are to be given freehold titles to land they now occupy as LDO permit holders. If the dependants of the Aswesuma beneficiaries and land grant holders are taken into account UNP supporters estimate that the total would exceed 6 million votes. Whatever the optimistic statistics are, RW is on a grand fishing expedition. The fresh baits are free meals for school children and free rice to the poor during the festive season. There will be more in the next few months.

The doctrine of the Crown trusteeship of land has prevailed from the days of King Devanampiyatissa who was advised by Arhath Mahinda that even the King did not own the land but was only a trustee of the land. The President’s project of granting of free land rights is an irrevocable measure that needs careful examination.

According to our Constitution, the President is bound to abide by its provisions and written law enacted before or after the commencement of the Constitution. This is clearly stipulated in Article 33 of the Constitution which states:

33. In addition to the powers and functions expressly conferred on or assigned to him by the Constitution or by any written law whether enacted before or after the commencement of the Constitution, the President shall have the power 33(f) to do all such acts and things, not being inconsistent with the provisions of the Constitution or written law as by international law, custom or usage he is required or authorized to do. is is further confirmed in:

APPENDIX II to The 1978 Constittion

Land and Land Settlement

State land shall continue to vest in the Republic and may be disposed of in accordance with Article 33 (d) and written law governing this matter.

A President is not above the law and is responsible to the Parliament.

The President of the Republic in terms of Article 32 of the Constitution must takean oath stating that he would uphold and defend the Constitution. Therefore it is seen that the President of the Republic is subject to the Constitution. In Mallikaarchchi Vs Shivapasupathi, Attorney General [1985] 1 SLR 74 wherein Sharvananda CJ at page 78 held thus: the President is not above the law” (SC_fr_351_2018)

The exsing law on State land is the CHAPTER 300 – LAND DEVELOPMENT  ORDINANCE TO PROVIDE FOR THE SYSTEMATIC DEVELOPMENT AND ALIENATION OF STATE LAND IN SRI LANKA.

A layman’s view is that the President cannot violate the existing law on the alienation of State land. The proposed measure is completely contrary to the objectives of the 1933 Ordinance of the UNP government of D.S. Senanayake of which the key principles were to:-

1. Prevent the disposal of Crown land by outright sale.
2. Land to be alienated by a system of selection and not by auction.
3. Prevent land alienated to a particular class passing into the hands of other classes.
4. Prevent the fragmentation of land.
5. Ensure succession and keep the new owners out of courts of law in that aspect.

 Even the British administrators accepted the need for a protected tenure for state land given to landless peasants. Colonial administration’s Government Agent C.V.Brayne in 1920 envisaged a peasant proprietor system in which State land would be distributed to growing numbers of landless farmers under a form of inheritable but protected tenure, which disallowed sub-division as well as trading of alienated State land”.

The present flawed policy is inspired by the annulled draft agreement between the MCC and the government of Sri Lanka, MCC funding would be used to provide titles to state-owned land held by individuals, mostly smallholder farmers, thereby facilitating the sale of their lands to any buyer. Conversion of state lands to the private domain, creates a marketable and bankable title to this land in the name of the land holder allowing the use of land as collateral for loans and the free transfer of this land without government restrictions”.

One of the serious outcomes of the President’s political project is land fragmentation. When land consolidation is the proven policy in land administration we are on reverse gear discourging consolidation.

Handing over a piece of paper to poor permit holders giving them legal title over the land does not bring an end to the poverty, indebtedness and many other social problems traumatizing them. Once they get freehold titles the present holder will be forced to divide the land among the children or sell part of the land to outsiders. There will be disharmony among the children and litigation on land ownership and Parate executions will be common. Only the lawyers would benefit by never ending litigation on land.

While Sri Lanka is opening the doors to land fragmentation rest of the world is making every effort on land consolidation.

Many countries in Western Europe have a long tradition for the implementation of land consolidation projects. In most Western European countries, land consolidation has in the last decades developed into a multi-purpose instrument.

Land consolidation and land banking instruments started to develop in Central and Eastern Europe after 1990 and most of the countries have introduced land consolidation while only few already have ongoing national land consolidation programmes. The introduction of land consolidation in Central and Eastern Europe has been driven by the political aim to facilitate agricultural development by reducing land fragmentation and facilitating a structural development towards larger farms. (FAO REU: http://www.fao.org/europe/en/)

The importance of land consolidation for Sri Lanka is identified as the

fundamental measure for facilitating agriculture productivity, rural

development, and making land administration more efficient (FAO, 2003).

It also provides positive grounds for environment management (Crecente et

al., 2002). Conflicts on borders, water, and roads are one of the biggest

issues among farmers in rural areas where the lands are small.

Consolidation enables farmers to improve their spatial and economic

conditions by reducing the number of separate plots on a farm while

alternating the shape of the farm plots allowing mechanization

In Sri Lanka, particularly in the paddy sector, land fragmentation and micro

holdings are among the major issues that impede agricultural and land

productivity.” (www.harti.gov.lk”

National Security

Most of them under economic and social pressure make them easy victims of land grabbers. With the depreciation of the rupee, foreign parties would have a bonanza in purchasing these lands. Sri Lanka should learn a lesson from how the Jews became the major landowners in Palestine and how the Palestinians were confined to refugee camps. The land grab was funded at the beginning by-

  ewish National Fund

  Palestine Jewish Colonization Association

  Palestine Land Development Company

and later by organizations such as the Palestine Jewish Colonization Association (PJCA), Palestine Land Development Company and the Jewish National Fund.

The rich Tamil diaspora has only to buy some peasant lands to disturb the delicate ethnic balance in the Trincomalee District. Some of the Divisions in the Vavuniya District are as vulnerable.

This project is ill conceived and also contrary to prevailing National Land Policy. One of the selling points of the project is that the landowner is enabled to mortgage the land which was not there earlier. This is a deliberate falsehood. Article 43 of the LD ordinance (as amended in 1975) allowed the mortgage of the land to the Peoples Bank or the State Mortgage and investmen Bank.

Let the government refrain from rushing into irrevocable mesures harmful to the intended very beneficiaries and against national land policy and endangering national security for narrow polical advantage.

Vichara

By: Pramod Thomas Courtesy Eastern Eye

Dinesh Gunawardena said China would assist” Sri Lanka’s restructuring of external deb

Dinesh Gunawardena speaks during a press conference in Colombo. (Photo by ISHARA S. KODIKARA/AFP via Getty Images)

PRIME MINISTER of Sri Lanka on Wednesday (27) announced that China has committed to enhancing the strategic deep-sea port and the capital’s airport of the island nation following discussions with his counterpart in Beijing.

Prime minister Dinesh Gunawardena said China — the island’s biggest bilateral creditor — would assist” Sri Lanka’s restructuring of external debt, a key condition to maintaining a $2.9 billion IMF bailout.

Beijing’s position on debt restructuring has not been made public, but Sri Lankan officials have said China was reluctant to take a haircut on its loans but could extend the tenure and adjust interest rates.

Sri Lanka in 2022 ran out of foreign exchange to finance essential imports and declared a sovereign default on its $46 billion foreign debt.

Months of protests forced then-president Gotabaya Rajapaksa out of office.

Gunawardena’s office said Premier Li Qiang had promised China would assist Sri Lanka’s debt restructuring process continuously and help Sri Lanka to develop its economy”.

Gunawardena said Beijing had offered assistance to develop” Colombo International Airport and Hambantota port, the statement added, without giving further details.

A Japanese-funded expansion of Colombo airport had been on hold since Sri Lanka’s sovereign debt default.

The southern sea port of Hambantota was handed to a Chinese state-owned company in 2017 on a 99-year lease for $1.12bn, sparking security concerns in Beijing’s regional rival India.

India and the US are both concerned that a Chinese foothold at Hambantota, on the island’s southern coast, could boost its naval advantage in the Indian Ocean.

Sri Lanka has insisted its ports will not be used for any military purposes, but New Delhi has objected to Chinese research vessels calling at Hambantota fearing that they could be used for espionage.

By Rathindra Kuruwita Courtesy The Diplomat

It underscores yet again the inconsistent and ad hoc foreign policy under President Ranil Wickremesinghe’s leadership.

The Sri Lankan Foreign Ministry recently confirmed allowing a German research vessel, the Sonne, to dock at Colombo Port.

This raised eyebrows among some observers, considering that just a few months ago, the Sri Lankan government announced a one-year moratorium on foreign research vessels docking at its ports.

At the time of the ban, Sri Lanka’s Minister of Foreign Affairs Ali Sabry insisted that the country was only attempting to maintain stability in the region and that the South Asian nation will use this time to develop its own marine research capabilities so that it can take part in future foreign research expeditions as an equal partner.

A few months before the moratorium, China had sought permission to dock a research vessel, the Xiang Yang Hong 03, in Colombo in early 2024. It was widely acknowledged that the Sri Lankan ban had come after pressure from India and the U.S. and was aimed at Chinese vessels. China was likely frustrated, but Sri Lanka stressed that the ban applied to vessels from all countries.

However, by allowing the German research vessel, the Sonne, to dock, Sri Lanka has signaled that the ban was indeed selective.

Although the foreign ministry’s announcement about the Sonne’s docking at Colombo port came on the third week of March, some members of the Colombo diplomatic community were made aware of it in early March. Diplomatic sources claim that a senior People’s Liberation Army delegation was in Colombo when the Chinese found out about the docking of the German research vessel. The Chinese delegation, reportedly furious, sought to depart the island immediately.

The Sri Lankan foreign ministry is now attempting damage control by stating that the ban on foreign ships is for research purposes, not on replenishment” and that the country will allow research vessels to dock for such purposes. There were also reports that the Sri Lankan cabinet will discuss how to handle foreign research vessels in future and [that] the Foreign Ministry is in the process of drafting a cabinet paper for the policy.”

However,  the government announced in September last year that it had already finalized the standard operating procedure (SOP) it would use to grant permission for foreign warships, military aircraft, and research vessels. In November 2023, Sabry told journalists that the ministry has communicated” the SOP to the missions who have made such port calls to Sri Lanka during the last 10 years.”

In the circumstances, the decision to revisit the issue raises questions about the necessity of reinventing the wheel.

If anything, allowing the German research vessel in is another indication, among many others in recent months, that President Ranil Wickremesinghe’s administration has indeed thrown its lot behind India and the U.S.

A day before Sri Lanka’s Independence Day on February 4, the Indian Navy submarine INS Karanj docked at Colombo Port and left after the Independence Day celebrations. The symbolism of the docking as well as the timing of the arrival and departure was not lost among those in Colombo’s political and diplomatic circles.

Earlier this month, the United States concluded a three-day training session with Sri Lankan troops, focusing on instructing the Sri Lankan Air Force in Intelligence, Surveillance, and Reconnaissance (ISR) flight operations. The Air Force said this collaboration underscores the evolving military partnership between the two nations and that this ultimately encourages greater interoperability between the United States Department of Defense and the Sri Lanka Tri-Services.” Furthermore, Sri Lanka’s participation in U.S.-led naval missions in the Red Sea reflects a shift that comes at the expense of its traditional allies.

At an event hosted by the Carnegie Endowment for International Peace in New York in September 2023, Wickremesinghe described the strategic tripartite Aukus security pact that includes the U.S., Australia and Britain as a strategic misstep” and a mistake,” and went on to dismiss concerns over Sri Lanka.

In January 2024, Wickremesinghe announced his decision to deploy a Sri Lankan Navy ship to the Red Sea. About a month and a half later, Sri Lankans learnt from a speech given by the U.S. ambassador in Colombo that Sri Lanka had indeed sent a ship to the Red Sea to support the U.S.-led anti-Houthi operations. The Houthis, who have launched their latest series of attacks on selected ships on behalf of the Palestinians, are allies of Iran, Russia and China. Not only is Sri Lanka drawing the ire of these two countries, but also it risks losing its friends in the Muslim world.

Since 1977, Sri Lanka’s foreign policy has not only been inconsistent, but also irrational if we go by the definition of American political scientists John J. Mearsheimer and Sebastian Rosato, who said that rational decisions in international politics rest on credible theories about how the world works and emerges from deliberative decision‑making processes.” This is the opposite of how the Wickremesinghe government makes foreign policy decisions.

Instead of a deliberative decision-making process, it appears evident that Sri Lanka’s foreign policy is predominantly shaped by Wickremesinghe and a select group of his close associates.

Moreover, international politics is an information-scarce environment, which often leads to misunderstandings. When a country makes decisions on well-known principles, it helps other nations to rationalize their own policies. This was one of the main benefits of the non-alignment policy that Sri Lanka adhered to before 1977. These well-known principles allowed both sides in the Cold War to determine Sri Lanka’s behavior in international politics with a degree of certainty.

Given the unpredictable shifts in Sri Lanka’s foreign policy under Wickremesinghe’s leadership over the past year, it raises the question of whether any foreign country, lacking access to Wickremesinghe’s inner circle, can accurately ascertain Sri Lanka’s stance on various issues.

Given that China and its allies have many ways to retaliate against Sri Lanka, the vagueness of potential benefits of band-wagoning with India and the U.S. axis, the ad-hoc changes in the direction of policy and the lack of consultation with key stakeholders, it is safe to argue that the foreign policy of the Wickremesinghe government is not only bad but irrational.

Courtesy CGTN News

Chinese President Xi Jinping shakes hands with Sri Lankan Prime Minister Dinesh Gunawardena in Beijing, China, March 27, 2024. /Xinhua

Chinese President Xi Jinping on Wednesday met with Sri Lankan Prime Minister Dinesh Gunawardena in Beijing, with the two sides agreeing to deepen friendship and promote greater cooperation.

Noting that the friendship between China and Sri Lanka enjoys a long history and that the two peoples share a natural affinity, Xi said consolidating and promoting China-Sri Lanka relations serves the fundamental interests and reflects the common expectations of the two peoples.

Xi said China is willing to work with Sri Lanka to carry forward the spirit of the Rubber-Rice Pact, which is characterized by “independence, self-reliance, unity and mutual support,” to consolidate political mutual trust, enhance exchanges of experience in governance, expand practical cooperation, and advance high-quality Belt and Road cooperation.

He said China and Sri Lanka should join hands to advance their strategic cooperative partnership featuring sincere mutual assistance and everlasting friendship.

China firmly supports Sri Lanka in safeguarding national sovereignty, independence and national dignity, and exploring the path of modernization in line with the country’s national conditions, Xi said, adding that China will continue to provide assistance to Sri Lanka’s economic and social development to the best of its ability.

He urged joint efforts to deepen cooperation in logistics, energy and industry and strengthen exchanges and cooperation in the fields of the digital economy, green economy, clean energy, culture and tourism and marine economy.

China is willing to continue to expand imports of Sri Lankan specialty and high-quality products, Xi told Gunawardena. China will encourage Chinese enterprises to invest in Sri Lanka and hopes that the Sri Lankan side will provide a fair and transparent business environment for them, he said.

Chinese President Xi Jinping holds talks with Sri Lankan Prime Minister Dinesh Gunawardena in Beijing, China, March 27, 2024. /Xinhua

China is willing to strengthen cooperation with Sri Lanka in rural poverty alleviation and help Sri Lanka realize economic transformation, upgrading and sustainable development, Xi continued.

He also called on the two sides to further promote the five principles of peaceful coexistence, strengthen collaboration in international and regional affairs, safeguard the common interests of China and Sri Lanka and international justice, and promote the building of a global community with a shared future.

Prime Minister Gunawardena, for his part, said Sri Lanka unambiguously adheres to the one-China principle, unambiguously pursues a policy of friendship and cooperation with China and has always prioritized China in its foreign relations.

He said the Global Development Initiative, Global Security Initiative and Global Civilization Initiative proposed by President Xi have injected new impetus and positive energy into world peace and development, adding that Sri Lanka will actively support and participate in these initiatives.

Gunawardena also said Sri Lanka is keen to deepen friendly relations, promote building the Belt and Road Initiative and expand cooperation in the economy, education and poverty alleviation.

Courtesy The South China Morning Post

• Prime Minister Dinesh Gunawardena said Premier Li Qiang had promised Beijing would also help the South Asian nation’s debt restructuring process continuously
• New Delhi and Washington are concerned that a Chinese foothold at Hambantota could boost its naval advantage in the Indian Ocean

The Hambantota port in Sri Lanka. Photo: AFP

Sri Lanka’s prime minister said on Wednesday that China has pledged to develop the island nation’s strategic deep seaport and the capital’s airport after talks with his counterpart in Beijing.

Prime Minister Dinesh Gunawardena said China – the island’s biggest bilateral creditor – would assist” Sri Lanka’s restructuring of external debt, a key condition to maintaining a US$2.9 billion IMF bailout.

By Pranjal Pandey Courtesy Eurais Review

Sri Lanka’s economic crisis has worsened due to IMF deals, causing social unrest, unemployment, poverty, and food insecurity, and posing significant challenges for its people.

The International Monetary Fund (IMF) announced on March 21, 2024, that it has reached a staff-level agreement with Sri Lanka regarding the next phase of financial assistance, granting access to $337 million from the previously approved $3 billion bailout allocated in 2023 for the financially strained nation. A staff-level agreement represents an initial consensus achieved between the personnel of the IMF and the governing authorities of a member nation concerning economic policies and reforms.

Over two weeks starting from March 7, a team from the IMF, led by senior mission chief Peter Breuer and deputy mission chief Katsiaryna Svirydzenka, conducted the second review of the bailout program in Colombo. The initial bailout, totaling $2.9 billion and spanning four years, was approved in March 2023. Two tranches of $330 million each were disbursed in March and December 2023.

Upon approval by IMF management and subsequent completion by the IMF executive board, Sri Lanka will now gain access to SDR 254 million (approximately $337 million) in financial assistance.

Sri Lanka had declared its first-ever sovereign default since gaining independence from Britain in 1948 in April 2022.

The Sri Lankan Uprising of 2022

The 2022 protests in Sri Lanka, popularly referred to as Aragalaya (The Struggle), began in March of that year as a response to the government’s policies. Criticisms were aimed at the government’s handling of the country’s economy, which had plunged into a severe crisis. The crisis, which sparked widespread unrest, was fueled by a combination of factors, including rampant inflation, frequent power cuts, and shortages of essential goods like fuel and domestic gas. 

Massive protests culminated in a governmental collapse in Sri Lanka on July 13, 2022. A significant number of demonstrators had marched toward President Gotabaya Rajapaksa’s residence asking for his resignation. Rajapaksa left the country for the Maldives, leaving Ranil Wickremesinghe to assume the role of acting president due to his position as prime minister. By evening, Prime Minister Wickremesinghe too had resigned, paving the way for the establishment of an all-party government. 

Wickremesinghe, who had previously held the position of Prime Minister on six occasions and was serving as acting President, was elected as the eighth executive President of Sri Lanka following a parliamentary vote on July 20, 2022.

Crisis in the Sri Lankan Economy

Sri Lanka finds itself embroiled in a severe economic crisis, exacerbating the already pressing issue of food insecurity within the nation. The United Nations Children’s Fund (UNICEF) reports that 6.2 million individuals, constituting 28 percent of the population, are somewhat food insecure, with an additional 66,000 facing severe food insecurity.

The crisis, fueled by soaring inflation and prolonged political turmoil, has reshaped the landscape of governance in Sri Lanka, disproportionately affecting its impoverished communities. Once spending 32 percent of their income on food in 2019, in 2022, the same figure was a staggering 75 percent. The brunt of this crisis is borne most acutely by informal sector workers, with 86 percent of households reducing food intake, and some even skipping meals.

The food security challenge in Sri Lanka has been compounded by a significant decline in food production, impacting the 26.41 percent of the population dependent on agriculture. The United Nations Office of the Coordination of Humanitarian Affairs’s (OCHA) Needs Assessment Reporthighlighted a serious decline in domestic agricultural output stemming from an unsuccessful transition to organic farming. In April 2021, the former government had imposed a ban on importing chemical fertilizers, which, even after being lifted in November, led to a 40 to 50 percent reduction in agricultural outputs for both Maha and Yala monsoon seasons.

Two in three households adjusted their children’s eating habits during the crisis: over half of all children (54 percent) had to eat cheaper or lower quality food; over one-third (35 percent) had to reduce the quantity their children were eating; and about one in ten children (12 percent) had to reduce the frequency of their children’s food intake.

In 2022, the youth unemployment rate in Sri Lanka reached a staggering 24 percent, reflecting a concerning trend in the labor force ages 15 to 24. Poverty levels have been on the rise since 2019, increasing from 11.3 percent to 12.7 percent in 2020, which equates to over 300,000 new individuals falling below the poverty line during that period. This trend continued into 2021, with poverty rates doubling between 2021 and 2022, soaring from 13.1 percent to 25.0 percent. This sharp increase has pushed an additional 2.5 million people into poverty in 2022 alone. Households have been profoundly affected by this economic turmoil, facing multiple challenges such as a 46 percent increase in prices, a contraction in service and industry jobs (forcing workers into lower-paying agricultural roles), a decline in remittances, and negative impacts on agricultural incomes due to the ban on chemical fertilizers implemented in 2021.

Austerity Measures and the IMF

IMF packages in Sri Lanka have negatively impacted the people. Austerity measures and structural reforms have led to cuts in public spending, increased unemployment, and reduced access to essential services. Privatization and deregulation have resulted in higher costs of necessities, exacerbating poverty and inequality. While these packages offer short-term financial aid, their long-term effects deepen social hardships for the most vulnerable communities in Sri Lanka.

With the imposition of various bailout packages, the Sri Lankan government has also implemented a series of austerity measures, increasing the challenges faced by its citizens amidst the country’s severe economic crisis. These measures entail significant reductions in government expenditures across different sectors, including critical areas such as social protection measures, and essential public services like healthcare and education, further undermining the well-being of the population. Notably, each ministry’s annual budget has been slashed by 5 percent.

In addition to these detrimental cuts, Sri Lanka’s tax system has come under scrutiny for its regressive nature, characterized by a disproportionate reliance on indirect taxes such as the value-added tax (VAT), which accounts for 80 percent of tax revenue. This disproportionately affects lower-income individuals, who end up paying a larger share of their income in taxes compared to their higher-income counterparts.

Furthermore, the government’s decision to privatize state-owned enterprises as part of its austerity measures has had negative consequences for both employees and consumers, leading to job losses and reduced access to essential services. Similarly, recent economic policy initiatives promoting labor flexibility” have resulted in the erosion of workers’ rights and welfare, exacerbating income disparities and labor exploitation.

Changes in pension regulations, such as the gradual reduction of pension gratuities for retirees, have further increased the financial insecurity faced by vulnerable segments of the population, particularly retirees relying on fixed incomes for their livelihoods.

The Central Bank of Sri Lanka’s adoption of a significantly tighter monetary policy stance, characterized by successive increases in policy interest rates has had adverse effects on borrowing costs of both industries and citizens and economic activity in terms of production and consumer expenditure.

• About the author: Pranjal Pandey, a journalist and editor located in Delhi, has edited seven books covering a range of issues available at LeftWord. You can explore his journalistic contributions on NewsClick.in.
• Source: This article was produced by Globetrotter

Courtesy Adaderana

MP Namal Rajapaksa has been unanimously elected as the Sri Lanka Podujana Peramuna’s new national organiser, a post previously held by former Finance Minister Basil Rajapaksa.

The new appointment was during the SLPP’s executive committee meeting convened on Wednesday at former President Mahinda Rajapaksa’s official residence at Wijerama Road in Colombo.

State Minister D.V. Chanaka communicated this to media persons following the meeting.

Prime Minister’s Media Division

The signing of nine new agreements between China and Sri Lanka took place today (26.03.2024) under the patronage of Chinese Prime Minister Li Qiang and Prime Minister Dinesh Gunawardena.

The Prime Minister today paid floral tributes to the martyred war heroes at the Monument to the People’s Heroes at Tiananmen Square, and after receiving the guard of honour from the Chinese military, bilateral discussions were commenced. Later, in the bilateral talks held in Great Hall in Beijing, more attention was paid to increasing overall cooperation in the social, cultural, educational, and agricultural sectors in addition to economic cooperation.

The Prime Ministers of the two countries confirmed that a new chapter in the long-term friendship and cooperation between Sri Lanka and China will begin through the nine memoranda of understanding signed between the two countries.

Secretary to the Prime Minister Anura Dissanayake signed the agreements on behalf of Sri Lanka, and the secretaries of nine ministries signed on behalf of China.

A group including Ministers of the People’s Republic of China, Sri Lankan State Ministers Shehan Semasinghe and Ashoka Priyantha, and MP Yadamini Gunawardena participated in this event.

e-Con e-News

blog: eesrilanka.wordpress.com

‘Before you study the economics, study the economists!’

e-Con e-News 017-23 March 2024

The USA is now naming Sri Lanka as a ‘partner’ in its Indo-Pacific wars. US military magazine Indo-Pacific Defense Forum recently outlined the US Indo-Pacific Command’s planned ‘military engagements’ for Sri Lanka.

     The US Navy earlier established a logistics hub to support US warships operating in our ocean called Indian – this was revealed immediately after Sri Lanka’s Supreme Court, under sweeteners and pressures from US-funded politicians & NGOS, overturned then-President Maithripala Sirisena’s dissolution of parliament and removal of then-PM Ranil Wickremesinghe, on 7 December 2018 (see ee Quotes).

*

     The earliest US navies were involved in trafficking enslaved Africans, then demanding ‘equal opportunity’ in the English opium trade imposed on China. The US Marine Corps were first set up to wage war on North Africa (they called the ‘Barbary States’) to protect US opium trafficked through the Mediterranean, from Turkey to China.

     The US navy was also involved in abolishing the import of slaves from Africa, but only to create scarcity and raise the price of slaves, because the US had escalated horrific slave-breeding camps inside the US – an early exercise in sanctions aiding import substitution.

States like Maryland & Virginia, which formerly employed slaves

on the production of export articles [were transformed]

into states which raised slaves in order

to export these slaves into the deep South.

– Karl Marx, in Vienna’s Die Presse, 25 October 1861

*

The laziness of the Sinhala worker is still a common theme in the capitalist media, especially when comparing them to the imposition of Indian laborers on Sri Lanka. Yet, ‘the Sinhala villager was not averse to wage labor’, observed SBD de Silva, ‘they were opposed to plantation bondage’.

     This ee traces the revolution and evolution of such slavish practices shaping corporate ‘human resources’ and the ideas of economists & economics in Sri Lanka. Indeed, the ‘most profoundly cherished ideals & beliefs’ in the North Atlantic world, eg, ‘liberalism’ (Englishman John Locke, so-called Father of Liberalism, was involved in the slave trade) & ‘neoliberalism’, have been shaped by enslavement & colonialism. Also, the so-called bourgeois science of ‘economics’ as promoted by the media’s ‘economists’ has been shaped by these slave practices to this very day.

     And just as we hear now of how much corporations wish to promote ‘gender equality’ etc, we recall that the 1868 US law declaring Africans as ‘human’ in the US was passed in order to declare corporations as humans too!

     It is also hilarious that US ‘NGO’ EconomyNext keeps claiming how neoliberals were opposed to slavery and to ‘apartheid’ South Africa.  It is blatantly untrue. So-called neoliberals have always opposed the independence of the ‘colonies,’ and in fact many of their supposedly common-sense economics are actually a translation of white supremacist demands!  

‘He distilled the question of membership in ‘the West’

down to the quantifiable figure of how much interest

the nation would have to pay to borrow money.

The most pertinent criterion was not cultural, ideological,

or geographic, but lay in investor confidence’

(see ee Focus, The Role of Economists

in the White Atlantic’s War on the World)

• The English slave system in the Americas is very much linked to corporate labor relations in Sri Lanka, as promoted in the tea plantations, overseen by 1,000s of Indian kanganies who recruited these workers by devious means, and now represent the Indian worker in parliament too!

     This ‘kangany’ bondage’ like chattel slavery in the Americas was first transferred from the North Atlantic to Asia due to the world’s first successful slave revolution, in Haiti (& it’s no coincidence that the US, Canada & France are planning to invade Haiti again!). This chattel slavery was transformed into indentured slavery in Asia and practiced on Asians transported to Indian & Pacific Oceans, and to the Americas, then to the wage-labor conditions enacted in Sri Lanka. This has infected & infiltrated the mind & body politics & economics in Sri Lanka. SBD de Silva discussed all this in his classic The Political Economy of Underdevelopment in his chapter on ‘Problems of labor supply & the recourse to migrant labor: The response of indigenous labor to the plantation system’.

     As a qualifier, ee also reproduces Stephen Joseph Scott’s ‘Governance, Race, Property, & Profit’, which looks at white supremacism & liberalism’s more specific origins in Barbados. And yet to this very day, the media continues to ignore how much of the ‘human resource’ aka ‘personnel’ practices emanate from there. Indeed, many of the top corporations in Sri Lanka (with Unilever in the lead) maybe traced to the early agency houses established under this slave system.

     In 1840: English slaver Robert Boyd Tytler arrived in Lanka bringing his ‘expertise’ in the ‘West India System’ of coffee planting in Jamaica. He brought a copy of Pierre Joseph Laborie’s Coffee Planter of Santo Domingo (1798) which became the authority on ‘plantation development,’ excerpting book extracts in Ceylon Miscellany Vol 2 (1842).

     Laborie, who fled Haiti (aka Santo Domingo), recommended: ‘Punishments must be certain, immediately inflicted, proportionable to the fault, and never excessive. Racks, tortures, mayhems, mutilations, and death are reserved for crimes of an atrocious nature, and fall only within the province of the public magistrate: through perhaps more speedy executions, and particularly on the spot, would have more striking effect.’

     In 1863: Coffee Planter of Santo Domingo (1798) reprinted in Lanka with the preface: ‘Laborie, though an old writer, is still the authority on all that relates to Coffee planting. The principles laid down by him so many years ago in the West Indies, are those which still guide the managers of Ceylon properties.’

     Indeed, there is no rush to produce an economic history of Sri Lanka for this very reason. For it would expose the slavish origins of many of our (predominantly ‘minority’) merchant leaders to this day. This is why it is most important to examine carefully and write the history of our villages, especially those who produce wage workers for the Western Province.

*

• Dumbara beyond Colombo’s English Mists & Myths

‘Returning to Kandy in 1949 Minnette de Silva set up practice, away from Colombo

but at the heart of traditional Lanka – the home of lacquer work,

Dumbara mats and religious & feudal architecture’

*

‘The Hilton pays homage to the country’s culturally rich heritage with

Dumbara-inspired motifs, a nod to the country’s traditional weaving craftmanship’

*

‘Clothing & accessories made from traditional crafts

such as Dumbara weaving, Beeralu lace, batik’

*

The Dumbara Valley in the central highlands of Sri Lanka is inextricably and umbilically linked with ‘the hereditary craft of textile weaving’. At least, in the minds of the ruling denizens of the country. These minds rarely venture south, east & north out of that constipated suburb of London (& now NY) known as Colombo, and if they do, it’s only to ensure their cut of the tea plucked, rubber tapped, coconuts husked, graphite mined, & garments assembled, then exported, along with workers….after all these commodities have, of course, been duly hanged, dried, quartered & calculated.

     Dumbara usually recalls some motif, some weave they may step on, or some cloth they may exotically incarcerate their bodies in, to claim some occasional fashion, a sarong or a scarf, to scale some sartorial bridge to the dominant though repressed national culture – the Barefoot School of faux adoration & patronization of handicrafts, who the children of this valley appear to be in no hurry to inherit. This Colombo has little idea of the role that the people of this quantum of geography have played and still play in the drama of all our lives.

     Enter stage left then is Sinhala critic & award-winning novelist Sena Thoradeniya’s latest oeuvre Dumbara Rata: Vol I, published last week.This seminal work on Dumbara consists of 4 volumes, and if we dare measure this initial salvo by its cover, it indeed promises to unleash grand fireworks of what he ventures as ‘a new field of study – Kandyan Affairs’. The Kandyan Kingdom aka Sinhale spread to all corners of the country… (see ee Random Notes)

*

Contents:

ධරණි රාජසිංහම් සේනානායක

MARCH 22, 2024 සංස්කාරක COMMENTS OFFON ජාතින්ගේ ධනය සහ න්‍යායේ දුප්පත්කම: ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල, ශ්‍රී ලංකාවේ සම්පත්වල ශාපය සහ මහ බැංකුව පුද්ගලිකරණය -ධරිණි රාජසිංහම්

ධරිණි රාජසිංහම් සේනානායක

සීතල යුද්ධයේ වර්තමාන අවධියේදී උත්සන්න වෙමින් පවත්නා  යුක්රේනයේ සහ ගාසාහි චාලක යුද්ධ මගින් ලෝකයේ අවධානය වෙතකට යොමු කරවමින් පවතින අතර ආසියාව, අප්‍රිකාව සහ දකුණු ඇමෙරිකාව ඇතුළු ගෝලීය දකුණේ රටවලට එරෙහිව මෙන්ම ලෝකයේ වෙළඳපොළවල් එකිනෙකට සම්බන්ධ කෙරෙන චීනයේ වෙළඳ පථ සහ මාර්ග සමාරම්ක ව්‍යාපෘතියට(Belt and Road Initiative (BRI) එරෙහිවද දියත් කෙරී ඇති හයිබ්‍රිඩ් යුද්ධය උත්සන්න කෙරෙමින් පවතී. කොවිඩ්-19 වසංගත ඇඳිරිනීති හෙවත් රටවල් වසා දැමීම මගින් අටවන ලද උගුලට සිරවී මධ්‍යම ආදායම් ලබන රටවල් 56ක් සිය ආර්ථිකය විනාශයට පත් කරගත් අතර කොල්ලකාරි ජාත්‍යන්තර  ස්වෛරී බැඳුම්කර අලෙවිකරුවන්ගෙන් සහ පුද්ගලික මූල්‍ය ජාවාරම්කාර සමාගම්වලින් ගිනිපොලියට ණය ගැනීම හේතුවෙන් මෙම රටවල් තවදුරටත් එම ණය උගුලේ සිරවෙමින් සිටිති.

ෆිච් වාර්තාව (Fitch report) i අනුව ආර්ජන්ටිනාව, ඉක්වදෝරය, සූරිනාම් හි සිට ඝානා, ලෙබනන්, සහ ශ්‍රි ලංකාව දක්වා ස්වෛරී ණය ගෙවීමට නොහැකි බංකොළොත්වීම් ගණනාවක් පසුගිය වසර දෙක පුරා සිදුව තිබේ.මෙම රටවල දේශිය මුදලේ සහ වැටුප්වල වටිනාකම අසාධාරණ ලෙස වරප්‍රසාදිත ඇමෙරිකානු ඩොලරයට එරෙහිව පහළ වැටී තිබේ. මෙය සිදුවන්නේ ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය ඩොලර් ට්‍රිලියන 34 කටත් වඩා ණය වී සිටියදී මෙන්ම විනාශකාරි යුද්ධවලට මෙන්ම නේටෝ-ක්වාඩ් (NATO- QUAD )යුද යන්ත්‍රයටද  දිගින් දිගටම අරමුදල් සපයමින් සිටින අතරය යන කරුණ මෙහිදී සිහිතබා ගැනීම වැදගත්ය. ඉහත රටවල මුදලේ වටිනාකම ක්ෂණික ලෙස පහත වැටීම විසින් බුද්ධිගලනයකටද හේතු වී ඇති අතර එමගින් තත්ත්වය වඩාත් බරපතල වෙමින් පවතී.

ඉහත ණය බරින් පිඩිතව සිටින රටවල දේශිය ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණයට මැදිහත්වීමටද, ණය පිළිබඳ සංඛ්‍යාමය දත්ත විකෘති කරමින් ඒ්වා විශාලනය කිරීමටද වොෂින්ටන් සම්මුතියට අයත් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලටද අවස්ථාව උදාකරගත හැකි වූයේ මෙම යුරෝ බැඳුම්කර ණය යටත් විජිතවාදය සහ ” බංකොළොත්වීමේ තත්ත්වය” උපයෝගී කර ගනිමිනි. සංවර්ධනය වෙමින් පවතින රටවල් ණය උගුලකට හසුකරගැනීමට කටයුතු කරන්නේ යැයි චීනයට චෝදනා කරන අතරම එක්සත් ජනපදය විසින් තවදුරටත් සිය පොලී අනුපාතයන් ඉහළ දමමින් බාහිර ආර්ථික කම්පන ප්‍රහාර මේ රටවල ආර්ථිකයන්ට එරෙහිව දියත් කරමින් ආර්ථිකයට” විලාප නැගීමට සලස්වා තිබේ.

දූෂණය මර්දනය කිරීමට යැයි කියමින් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ණය අර්බුදය සදහා වන ප්‍රතිකාර” යටතේ පෙරට දමා ඇති ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ” යටතට මහ බැංකුව පාර්ලිමේන්තුවට වගකියන තත්ත්වයෙන් නිදහස් කර ස්වාධීන ආයතනයක් බවට පත් කිරීමේ නීතිය පසුගිය වසරේදී ක්‍රියාත්මක කරනු ලැබිණි.ii 2022 දී ශ්‍රී ලංකාවඉතිහාසයේ පළමුවරට බංකොළොත් තත්ත්වයට පත් වීමට හේතුවූයේ ලංකාව විශාල ලෙස ණය ගැනීමක් කරා යොමු කරන ලද 2015 ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුව තුළ සිදු වූ බැඳුම්කර මගඩියයි.

මහ බැංකුව පාර්ලිමේන්තුවෙන් ස්වාධීන කිරීමේ සිය මෙහෙයුම යුක්ති සහගත කිරීමට ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල කටයුතු කළේ එමගින් මූල්‍ය අක්‍රමිකතා සහ දූෂණ මැඩීමට වැඩි බලයක් මහ බැංකු නිලධාරින්ට ලැබෙන බවට වහසි බස් දොඩමිනි. ඒ සඳහා ඔවුහු ආණ්ඩු ක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ” සහ නව නීති ක්‍රියාත්මක කිරීමට බලකරමින් ඒවායින් සිදුවන යහපත පි‍ලිබඳව මහත්සේ වර්ණනා කරන ලදි. කෙසේ වුවද මෙලෙස පාර්ලිමේන්තුවට වගකීමට තමාගේ ඇති බැඳීමෙන් මෑතකදී නිදහස” ලබාගත් ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුවේ නිලධාරින් විසින් ණය බරින් පීඩිත” රට වෙනුවෙන් කරන ලද පළමු වැදගත්ම කාර්යභාරය වූයේ සිය සමස්ත නිලධාරි මණ්ඩලයේ වැටුප අසාමාන්‍ය ලෙස වැඩි කරගැනීමය. සාමාන්‍ය වහරේදී මෙය හැඳින්වෙන්නේ හැන්ද අත ඇති එකා තමන්ගේ පතටම බෙදාගැනීමක්” ලෙසය. මෙම මගඩිය විසින් පෙන්නුම් කර ඇත්තේ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල විසින් අතිශයෝක්තියෙන් වර්ණනා කරමින් ප්‍රවර්ධනය කරන ලද” ආණ්ඩුක්‍රම ප්‍රතිසංස්කරණ” සහ නව නීතිය විසින් ඔවුන්ගේ ප්‍රකාශිත අරමුණට වඩා සම්පූර්ණයෙන්ම වෙනස් ප්‍රතිඵලයක් අත් කර දී ඇති බවය.
වොෂින්ටන් සම්මුතියේ ආර්ථික සහ භූ උපායික අවශ්‍යතාවන් ඉටු කරගැනීමේ අරමුණ සාර්ථක කරගැනීම සඳහා රටේ ඉහළම මූල්‍ය පාලන ආයතනය වන ශ්‍රි ලංකා මහ බැංකුව ආක්‍රමණය කරමින් එහි පාලනය බාහිර බලවේග සහ මූල්‍ය උපදේශකයන් යටතට ගැනීමට හැකිවන පරිදි එය පුද්ගලීකරණය කර තිබේද?
මේ අවස්ථාවේදී, යටත් විජිතවාදි පැරිස් කණ්ඩායම සහ ශ්‍රී ලංකාවට ණය දී ඇති පුද්ගලික මූල්‍ය සමාගම් විසින් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල විසින් මෙහෙයවන ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණ වැඩ සටහන තුළ ණය සඳහා ස්වභාවධර්මය හුවමාරුකරණය”(Debt for Nature Swaps) හෝ පාරිසරික,සමාජීය සහ ආණ්ඩුකරණ ණය බැඳුම්කර (Environment Social and Governance- ESG Bonds) වැනි ණය බැඳුම්කරද ඇතුළත් දළ ජාතික නිෂ්පාදිතයට සහ සාර්ව ආර්ථික ක්‍රියාකාරිත්වයන්ට සම්බන්ධ බැඳුම්කර, ශ්‍රී ලංකාව සඳහා යෝජනා කර තිබේ.
ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ නියෝගය පරිදි ක්‍රියාවට නංවන ලද නව ශ්‍රි ලංකා මහ බැංකු නීතිය විසින් ශ්‍රී ලංකා මහබැංකුව පිළිබඳ පාර්ලිමේන්තු අධීක්ෂණය මෙන්ම ජාතික ආර්ථික ස්වාධිපත්‍යයද, ප්‍රතිපත්ති සම්පාදන සඳහා වන ස්වෛරීත්වය ආදිය අහෝසි කර දමා තිබේ. මෙම තත්ත්වය විසින් නව බැඳුම්කර වංචාවන් සහ දූෂණ සඳහා දොරටු විවර කරදුනහොත් එය පුදුමයට කරුණක් නොවේ.

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ප්‍රතිසංස්කරණය සඳහා යෝජනා ඉදිරිපත්වීම: ණය අර්බුදය සඳහා වන ප්‍රතිකාරය විසින් ණය උගුල වඩාත් ගැඹුරු කර ඇත්ද?

එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානයේ මහලේකම් අන්තෝනියෝ ගුටරේස් විසින් මෑතකදී iii ලෝක බැංකුව සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල ප්‍රතිසංස්කරණයකට ලක් කළ යුතුව ඇතැයි ප්‍රකාශ කරන ලද්දේ ශ්‍රී ලංකාව වැනි රටක් ” බංකොළොත් බව ප්‍රකාශයට පත්කිරීම” වැනි අසාමාන්‍ය සිදුවීම් නිසා මෙන්ම බහුධ්‍රැවීය ලෝකයක් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින සහ ගෝලීය දකුණ නියෝජනය කරන BRICS සංවිධානයේ අවශ්‍යතාවන් පරාවර්තනය කිරීමට ඉඩ සැලසීමේ අරමුණෙන්ද වන්නට ඇත. මේ වනවිට BRICS රටවල ආර්ථිකයන්ගේ විශාලත්වය බටහිර කේන්ද්‍රීය G7 රටවල ආර්ථිකයන් අභිබවා ගොස් තිබේ.

බ්‍රෙට්න්වුඩ් ආයතනයන් තුළ පවත්නා කාර්යක්ෂමතාව සහ හැකියාවන් සංවාදයට ලක්කරමින් ගුටරේස් වැඩිදුරටත් ප්‍රකාශ කර සිටියේ එම ආයතනවල නියෝජනයේ සීමා සහිත ස්වභාවය සහ ප්‍රාග්ධන හිඟය හේතුවෙන් වර්තමාන ලෝක ආර්ථික අවශ්‍යතාවන් සපුරාලීමෙහිලා ඒවායේ විශාලත්වය ප්‍රමාණවත් නොවන බවය
.” සත්‍ය තත්ත්වය නම් ඒවා බෙහෙවින් කුඩා බවට පත්වී තිබීමය. වර්තමාන ගෝලීය දළ ජාතික නිෂ්පාදිතයන්ට සාපේක්ෂව ලෝක බැංකුවේ සමස්ත වත්කම් ඉතා අඩු ප්‍රතිශතයක් නියෝජනය කරයි. එනම් අද එය සතුව ඇත්තේ 1960 දී පැවැති ප්‍රතිශතයෙන් පහෙන් එකකි. එහෙයින් අර්ථවත් ප්‍රාග්ධන සැපයීමක අවශ්‍යතාව අප හමුවේ පවතී” යනුවෙන් ගුටරේස් ප්‍රකාශ කළේය.

ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණය රඳා පවතින ප්‍රධාන කුළුණු 3කි.

මේ අවස්ථාවේ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල විසින් දියත් කර ඇති ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණ වැඩ සටහන් ප්‍රධාන කුළුණු 3ක් මත රඳා පවතී.
එයින් ප්‍රධානතම එක වන්නේ ගිජු ලිහිණි අරමුදල්” ලෙස හැඳින්වෙන බ්ලැක්රොක් වැනි කොල්ලකාරි ජාත්‍යන්තර ස්වෛරී ණය බැඳුම්කර අලෙවිකරුවන්ගෙන් දිගින් දිගටම ණය ලබාගැනීමට සිදුවන තත්ත්වයක බංකොළොත් බවට පත් ණය ගැති රට සිරකර තැබීමය. බ්ලැක්රොක් යනු ලෝකයේ විශාලතම වත්කම් කළමණාකරණ සමාගම වන අතර එය ශ්‍රී ලංකාවේ ප්‍රධානතම ණය හිමියාද වෙයි. ශ්‍රී ලංකාව ඉහළ මධ්‍යම ආදායම් ලබන රටක් ලෙස නම් මගින් ලෝක බැංකුව විසින් අටවන ලද උගුලට ගොදුරු වූ ශ්‍රී ලංකාවට සහන පොලී අනුපාතයන්ට ණය ගැනීමේ අවස්ථාව අහිමි කළ පසුව එයට ණය ගැනීමට සිදුවූයේ ඉහළ පොලී අනුපාතයක් ගෙවීමට සිදුවන බ්ලැක්රොක්, වෑන්ගාඩ් , වැනි මූල්‍ය සමාගම් වෙතිනි. ශ්‍රි ලංකාව මත විශාල ණය කන්දක් ගොඩගැසීමට හේතුවූයේ මෙම අධික පොලී සහිත ණයයි. මෙම තත්ත්වයට වගකිව යුතුවන්නේ මුග්ධ දූෂිත සහ ආකාර්යක්ෂම දේශපාලනඥයන්, මහ බැංකුවේ ප්‍රධානීන් සහ ඔවුන්ගේ ව්‍යාපාරික හවුල්කරුවන් ආදින්ය. දේශිය ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණ යට මැදිහත් වූ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ගුප්ත මෙහෙයුම් විසින් රැකියා නියුක්තිකයන්ගේ අරමුදල් වැනි පොදු අරමුදල් සහ වත්කම් ගසාකමින් දූෂිත විදේශිය ණය ගෙවීමේ බර සම්පූර්ණයෙන්ම අසරණ සහ දිළිඳු රටවැසියන් වෙත පවරා තිබේ.

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණ වැඩසටහන රඳා පවතින දෙවැනි කුළුණ වන්නේ අධ්‍යාපනය, සෞඛ්‍ය, ප්‍රවාහනය වැනි මහජන සුබසාධන වියදම්ද ඇතුළු රාජ්‍ය වියදම් කප්පාදු කිරීම සහ ආර්ථිකයේ වර්ධනයක් සිදු කරනු වෙනුවට එය තවදුරටත් කඩාවැටීම සිදුවන පරිදි බදු අයකිරීම් ඉහළ දැමීමය.

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණ වැඩ පිළිවෙළ රඳා පවතින තුන්වන කුළුණ නම් භූමිය, බලශක්තිය සහ සන්නිවේදනය, ප්‍රවාහනය වැනි උපාය මාර්ගික වශයෙන් වැදගත් වත්කම් පුද්ගලිකකරණය කිරීම සහ කුණු කොල්ලයට විකිණිමය. මේ මගින්ද රාජ්‍ය ආදායම අඩුවන අතර ඒ හේතුවෙන් ඉහළ යන පාරිභෝගික මිල හේතුවෙන් ජනතාව හිඟමනට පත්කරවා ඇත.
මේ සියල්ල මගින් තහවුරු කරනුයේ කලක් අපව යටත් කරගෙන සිටි අධිරාජ්‍යවාදි හාම්පුතුන්ගේ නව යටත්විජිතවාදි ණය ගැති වහල් බන්ධනයයි.

ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණ මෙහෙයුම් මූලික වශයෙන් සැලසුම්කර ඇත්තේ යුරෝ බැඳුම්කර ණය උගුලේ කාලය දිගු කිරීමට සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල, පුද්ගලික අංශයේ ණය දෙන සමාගම් සහ ඒවායේ නියෝජිතයන්වන යටත්විජිතවාදි පැරිස් කණ්ඩායම, ඔවුන්ගේ අවහ්‍යතාවන් වෙනුවෙන් පෙනී සිටින ලසාර්ඩ් ඇන්ඩ් ක්ලිෆර්ඩ් චාන්ස් වැනි ගිණුම් සහ නීති උපදේශක සමාගම් ආදියේ දිගුකාලීන බලපෑමට ලංකාව යටත් කිරීමේ අරමුණෙන් බව පැහැදිලිව දැක ගත හැකිය. සම්පූර්ණ ක්‍රමයම දූෂණයට සහ වංචාවන්ට ගොදුරු කෙරී ඇති අතර ණය පිළිබඳ දත්ත විකෘති කරමින් රටේ ණය ගැති භාවය දෙගුණ තෙගුණ කරමින් පවතින අතර ණය හිමියන් කවුරුන්ද ඔවුන්ගෙන් ගෙන ඇති ණය ප්‍රමාණයන් හෝ ඒවා ලබාගත් දින වකවානු ගැන කිසිදු පාරදෘෂ්‍යභාවයක් රහිතය.

මේ අතර බටහිර අධිරාජ්‍යවාදයේ නව සීතල යුද්ධය රතු මුහුදේ දී සෘජු උණුසුම් යුද්ධයක් බවට පත්වෙමින් පවත්නා තත්ත්වය තුළ, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ණය හිලවු කිරීමේ ප්‍රතිකාර” යටතේ නව යටත්විජිතවාදයේ ස්වෛරී ණය බැඳුම්කර  උගුලට තවතවත් සිරකරන ලද ශ්‍රී ලංකාව වැනි ගෝලීය දකුණේ රටවල් එම යුද පෙරමුණුවල කුලී හමුදාවන් බවට පත්කිරීමේ ක්‍රියාදාමයද උත්සන්න වෙමින් පවතී. ශ්‍රී ලංකා නාවික හමුදාව ඇමෙරිකාවෙන් පරිත්‍යාග වශයෙන් ලැබී ඇති නාවික යාත්‍රා කීපයක් සමගින් ගාසා යුද කලාපයේ යේමන් හූති හමුදාවන්ට එරෙහි යුද මෙහෙයුම්වලට සම්බන්ධ වී තිබේ.

සැඟවුණු හයිබ්‍රිඩ් ආර්ථික යුද්ධය දැන් සිදුවෙමින් පවතින්නේ ලෝකයේ සාගර සහ අභ්‍යවකාශයේ සිදු කෙරෙන සයිබර් මෙහෙයුම්, නීතිමය යුද්ධ, ජීව විද්‍යාත්මක යුද්ධ සහ සෘජු බලශක්ති ආයුධ (Directed Energy Weapons- DEW) මගින් දේශගුණ විපර්යාස දියත්කරමින් සිදු කෙරෙන දේශගුණික යුද්ධ, දත්ත විකෘති කිරීම, Deep Fake වැනි සජීවිමය ග්‍රැෆික් විකෘතිකරණ වැඩසටහන් සහ කෘත්‍රිම බුද්ධිය මගින් සිදු කරන ප්‍රචාරක සහ සාවද්‍ය තොරතුරු ව්‍යාපාරය ආදිය උපයෝගි කරගනිමිනි. මේ සියල්ල මගින් හෙළිදරවු වෙමින් පවතින්නේ සර්ව අවකාශ ආධිපත්‍යය (Full Spectrum Dominance – FSD) අත්පත්කරගනු සඳහා ක්ෂිතිජයට එහා මෙහෙයුම් (Over the Horizon Operations -OTH) මාදිලිය යොදාගනිමින් ශ්‍රී ලංකාව වැනි ණය යටත්විජිතවාදයේ ගොදුරු බවටපත් භූ උපායික වශයෙන් වැදගත් ගෝලීය දකුණේ රටවල් වෙත එල්ලකෙරෙමින් පවතින අනවරත පීඩනයයි.

ගිල්වා දැමිය නොහැකි ගුවන් යානා ප්‍රවාහක නෞකාවක අසාමාන්‍ය ” බංකොළොත්වීම”

.ඉන්දීය සාගරයේ හරි මැද පිහිටා ඇති ශ්‍රී ලංකාව ලෝකයේ අතිශය කාර්ය බහුල වෙළෙඳ, බලශක්ති සැපයුම් නාවික මාර්ග මෙන්ම මුහුදු යට සන්නිවේදන කේබල් පද්ධති යා කෙරෙන වැදගත් සන්ධිස්ථානයක ස්ථානගතව තිබේ. මෙවැනි වාසි සහගත භූගෝලීය පිහිටීමක් සහිත රටක් වන ශ්‍රී ලංකාවට එහි ස්වෛරී ණය ගෙවාගත නොහැකි ලෙසින් තමන් බංකො‌ළොත් වී ඇති බවට මෙම ආසියානු 21 වන සියසේදී” ප්‍රකාශ කිරීමට සිදුවීම අසාමාන්‍ය සිදුවීමකි.

සංචාරකයන්ගේ ආදරයට ලක්ව ඇති උපාය මාර්ගික වශයෙන් වැදගත් මෙම දිවයින දළ ජාතික නිෂ්පාදනය සහ ඉහළ මානව සහ සමාජ සංවර්ධන දර්ශකයන් අනුව දකුණු ආසියානු කලාපයේ ධනවත් රටක් ලෙස තවදුරටත් පවතී. ලෝක බැංකුව විසින් ශ්‍රි ලංකාව ඉහළ මධ්‍යම ආදායම් ලබන රටක් ( Middle Income Country- MIC) ලෙස 2019 දී ලැයිස්තු ගත කරන ලදි. මෙම දිවයින ” වටිනා බිම් කැබැල්ලක්” සහ ” ගිල්වා දැමිය නොහැකි ගුවන් යානා ප්‍රහාරක නෞකාවක් ලෙස ද ඇතැමුන් විසින් විස්තර කර තිබේ.

මෙම සාරවත් ඝර්මකලාපීය දිවයින සතුව තමන්ට අවශ්‍ය ආහාර නිපදවාගැනීමේ හැකියාව පවතී. එමෙන්ම එය සාගර සහ ඛනිජ සම්පත්වලින් පොහොසත්ය. කෙසේ වුව ද ලෝක බැංකුව විසින් මධ්‍යම ආදායම් රටක් ලෙස ශ්‍රී ලංකාව නම් කර වසර 3ක් ගතවීමෙන් අනතුරුව 2022 දී ඉතිහාසයේ පළමුවරට සිය ණය ගෙවාගත නොහැකි මට්ටමට තමන් ආර්ථික වශයෙන් බංකොළොත් වී ඇතැ”යි ප්‍රකාශ කිරීම සිදු විය. මෙම බංකොළොත් බව ප්‍රකාශ කරන ලද්දේ හුදෙක් එහි විදේශ විනිමය හිඟය හෙවත් ” අයුක්ති සහගත ලෙස වරප්‍රසාදිත තත්ත්වයක පසුවන ඇමෙරිකන් ඩොලර් ” ලංකාවට ප්‍රමාණවත් තරමින් නොමැති වීම නිසාය. ඩොලර් හිඟය හේතුවෙන් රටට අත්‍යාවශ්‍ය ආහාර සහ ඉන්ධන මිලදී ගත නොහැකි බවට ප්‍රකාශ කෙරිණි. ඒ අතර රටට තෙල් සහ ගෑස් ගෙන එමින් පැවැති සැපයුම් නෞකාවන්ට රටට ඇතුළුවීම අවහිර කරමින් සම්බාධක පනවා තිබිණි. ඒ අතර එක්සත් ජනපද රාජ්‍ය දෙපාර්තුමේන්තුව, සහ විවිධ ජාත්‍යන්තර රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන විසින් මෙහෙයවන ලද සමාජ මාධ්‍ය ජාලා ක්‍රියාකාරිකයන් විසින් අරඹා මෙහෙයවන ලද ” අරගලය” නම් ව්‍යාජ විරෝධතා ව්‍යාපාරය මගින් ආර්ථික වශයෙන් පීඩාවට පත් ජනතාවන්ගේ විරෝධය ගසාකමින් එය නොමග යවමින් සැබෑ ලෙසම සිදුවෙමින් පවතින කුමන්ත්‍රණකාරි හයිබ්‍රිඩ් ආර්ථික යුද්ධය වෙතින් ජනතාවගේ අවධානය වෙනතකට යොමු කෙරිණි. මෙම ඊනියා අරගලය තුළ කිසිදු අධිරාජ්‍ය වාදයට හෝ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සහ ලෝක බැංකුවට එරෙහි කිසිදු සටන්පාඨයක් පෙරට ගැනීම ඉතා දැනුවත්ව සහ සංවිධානාත්මක ලෙස වළක්වමින් පැවැතිණි. අරගලය හරහා ජනාධිපති ලෙස බලයට පැමිණි රනිල් වික්‍රමසිංහ සමච්චල් සහගත සිනහවකින් යුතුව පැය 15ක විදුලි කප්පාදුවක් සහ සාගත තත්ත්වයක් පිළිබඳ භීතිය වපුරමින් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ගුප්ත මෙහෙයුම්වලට ඉඩ සලසා දුන්නේය.

මේ වසරේ ජූනි සහ ජූලි වන විට එක්සත් ජනපද නාවික හමුදාව සහ සාගර දර්ශන මෙහෙයුම් (Sea Vision Operations) ශ්‍රී ලංකාවේ පුරවැසියන් සහ ධීවර ප්‍රජාවන් මත මත පනවන ලද විවිධ ලොක්ඩවුන් සහ බාධක බලසම්පන්න රටවල් විසින් දියත් කරන ලද ජීව විද්‍යාත්මක යුද අභ්‍යාස එහි උපරිමය කරා ළඟා විණි. එක්සත් ජනපද ආරක්ෂක දෙපාර්තුමේන්තුව(DoD) විසින් මෙහෙයවන ලද මෙම ‘සාගර දර්ශන’ (‘Sea Vision’) මෙහෙයුම් පැවැත් වෙන අතරතුර තෙල් සහ ගෑස් සම්බාධක හේතුවෙන් ශ්‍රි ලංකාව මුළුමණින්ම පාහේ වසා දමා තිබිණි.
එක්සත් ජනපද ආරක්ෂක දෙපාර්තුමේන්තුව විසින් මෙහෙයවන ලද මෙම සාගර දර්ශන මෙහෙයුම තුළ එක්සත් ජනපද නාවික හමුදාව විසින් ශ්‍රි ලංකා නාවික හමුදාව සමග යුද අභ්‍යාස සිදුකරමින් සිටින අතර තුර ලංකාව වෙත රුසියන් ඉන්ධන රැගෙන පැමිණි නෞකාවන් අභිරහස් ලෙස අතුරුදන්වීම සිදුවිය.
කෙසේ වුව ද ඉන්දියානු සාගරය මැද පිහිටි මෙම දිවයින ඇමෙරිකාව, ඉන්දියාව, සහ QUAD මිලිටරි සන්ධානය විසින් මුහුදෙන් සහ ගොඩ බිමෙන් පනවන ලද සම්බාධක සහ අවහිර කිරීම් මගින් වටලා තිබිණි. එක්සත් ජනපදයේ සහ ශ්‍රි ලංකාවේ නාවික හමුදා විසින් ඒකාබද්ධව පවත්වන ලද සාගර දර්ශන මෙහෙයුම පැවැත්වෙන අතරතුර ශ්‍රි ලංකාවට පැමිණි ගුවන් යානා දකුණු ඉන්දියාවට හරවා යවන ලදි.
ඉන්දියානු තෙල් සමාගම (IOC) ඉන්ධන සුළු ප්‍රමාණයක් අලෙවි කරමින් දැවැන්ත ලාභයක් ලබාගනිද්දි ඉන්ධන සහ ගෑස් හිඟයෙන් පීඩා විඳි ජනතාව විරෝධතා ආරම්භ කළහ. වොෂින්ටනයේ විශේෂ උපදේශකයන්ද ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදලේ නියෝජිත කණ්ඩායමද කොළඹට පැමිණි අතර ආර්ථිකය සම්පූර්ණයෙන්ම වසා දැමිණි.
මේ අනුව අරාබි වසන්තය ආකාරයේ ආණ්ඩු පෙරළීමේ අත්පොතට අනුව දියත් කරන ලද මෙහෙයුමකින් වොෂින්ටනයේ ආර්ථික ඝාතකයා වූ රනිල් වික්‍රමසිංහ බලයට පත් විය.මාස තුනකට පෙර මානව සංවර්ධනය සහ සමාජමය දර්ශක අනුව දකුණු ආසියාවේ ධනවත්ම රටවල් අතරින් එකක් ලෙස සැළකුණ  ලංකාව ඔහු බලයට පත්වී කෙටි කළක් ඇතුළත බංකොළොත් බව ප්‍රකාශයට පත් කෙරුණේ පැය 15ක විදුලි කප්පාදුව, සම්පූර්ණ ඉන්ධන කප්පාදුව, සහ සාගතය පිළිබඳව ද අනතුරු අඟවමිනි.
(ධරිණි රාජසිංහම් සේනානායක, විමර්ශන, සැප්තැම්බර්  19, 2022   ලංකාවේ  ණය අර්බුදය පිටුපස ඇමෙරිකන් මිලිටරි සහ මූල්‍ය මෙහෙයුම් ) 

භූ උපායික සම්පත්වල ශාපය

විදේශ විනිමය තැන්පතු ලෙස එක්සත් ජනපද ඩොලර් හිඟයක් පැවැතුණද ශ්‍රි ලංකාව සෙසු මිණුම් දඬු අනුව පොහොසත් රටකි. ලෝකයේ සියලුම දත්ත හෝ න්‍යායන් මගින් හෝ මෙම ආනුභූතික යථාර්ථය(අඩු තරමින් සමාජ විද්‍යාඥයන් සඳහා හෝ ) ප්‍රතික්ෂේප කළ නොහැකිය. අනෙකුත් කවර හෝ දකුණු ආසියාතික රටක සංචාරය කිරීම මගින් පැහැදිලි වනු ඇත්තේ ණය පිළිබඳ ප්‍රෝඩාකාරි දත්ත ක්‍රීඩාව මගින් ප්‍රවර්ධනය කරන ලද ” බංකොළොත් බව” හෝ සාගතය” පිළිබඳ ආඛ්‍යානයන් මගින් කුමක් පැවසුණ ද මෙම දිවයින සතුව වඩාත් යහපත් යටිතල ව්‍යුහයන් සහ හෞතික ජීවන තත්ත්ව දර්ශකයක් (Physical Quality of Life Index-PQLI ) පවතින බවය.

ශ්‍රි ලංකාව පළමුවරට තමන්ට ස්වෛරී ණය ගෙවාගත නොහැකි ලෙස තමන් ආර්ථික වශයෙන් බංකොළොත් බව ප්‍රකාශ කිරීම සිදු වූයේ ගුප්ත විදේශිය බැංකුවක් වන කැරිබියන් කලාපයේ ස්ථානගතව ඇති හැමිල්ටන් රිසර්ව් බැංකුව විසින් නිව්යෝර්ක් අධිකරණය හමුවේ නඩුවක් පැවැරීමත් සමගය. මෙම නඩුව මගින් ශ්‍රි ලංකාවට එරෙහිව නගන ලද චෝදනාව වූයේ ශ්‍රි ලංකාව විසින් තමන්ට ගෙවීමට නියමිත ණය වාරික සඳහා පොලිය ගෙවීම පැහැර හැර ඇතැයි යන්නයි. කෙසේ වුවද මෙම පැහැර හැර ඇති බවට සඳහන් මුදල රටක් බංකොළොත් බව ප්‍රකාශ කිරීම සාධාරණීකරණය කළ හැකි තරම් විශාල වූවක් නොවේ. මෙය සිදුවන අතර වර්තමාන ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ බලයට පත්කිරීම සඳහා එක්සත් ජනපදයේ ” ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය සඳහා ජාතික භාරය” (National Endowment for Democracy – NED) විසින් අරමුදල් සපයන ලද ” අරගලය” නම් උද්ඝෝෂණය හරහා තත්ත්වය ව්‍යාකූල කිරීමේත් නොමග යැවීමේත් උපාය මාර්ගයක් දියත් වෙමින් පැවැතිණි. රනිල් වික්‍රමසිංහ බලයට පත්වනතෙක් මෙම උද්ඝෝෂණ ව්‍යාපාරය පහසු සහ නිර්බාධිත ආකාරයකින් පවත්වාගෙන යාම සිදු විය.

ලොව පුරා හමුදා කඳවුරු 800කින් පමණ සමන්විත එක්සත් ජනපදය විසින් මෙහෙයවන නේටෝ යුද යන්ත්‍රය තුළ මෙම උපාය මාර්ගික දිවයින යටත් කර ගැනීමට දිගු කලක් තිස්සේ දැඩි උවමනාවක් පැවතිණි. චීනය සමග ආර්ථික යුද්ධය උත්සන්න වීමත් එක්සත් ජනපදයේ ආසියාවර්තන උපායමාර්ගයත් (pivot to Asia ) හේතුවෙන් මෙම උවමනාව තවත් උත්සන්න විය. මෙම දිවයිනේ ජනතාවන්ට දුක්විඳීමට සිදුව ඇත්තේ එය සතු භූ උපායික සම්පත්වල ශාපයට ගොදුරුවීමත් නිදහසින් පසු එය පාලනය කළ දේශපාලන සහ ව්‍යාපාරික ප්‍රභූ පෙළැන්තිය ආර්ථික විවිධාංගීකරණයට සහ කාර්මිකකරණයට අසමත්වීමත් යන හේතුවෙන් යැයි යමෙකුට තර්ක කළ හැකිය.

එක්සත් ජනපදය ආසියාව වෙත හැරීමත් සමගම ” ආර්ථිකයට විලාප නැගීමට සැලැස්වීම” සඳහා විවිධ බාහිර ආර්ථික කම්පනවලින් සමන්විත හයිබ්‍රිඩ් ආර්ථික යුද මෙහෙයුම් උත්සන්න කෙරිණි. ISIS නම් ත්‍රස්තවාදි සංවිධානයක් විසින් දියත්කළ බව කියැවෙන පාස්කු ඉරුදින දියත් කළ ප්‍රහාරයන්ද අයත්වන්නේ මෙම හයිබ්‍රිඩ් යුද මෙහෙයුම් ගණයටය. ඉන් අනතුරුව ඊනියා කොවිඩ්-19 වසංගත ආඛ්‍යානය යටතේ දියත් කළ නිරෝධායන ඇඳිරි නීති මගින් රට වසා දමමින් රටේ ආර්ථිකය වසර දෙකක් පුරා බිඳ වැට්ටීමට ගත් ක්‍රියා මාර්ගයද, එම්වී පර්ල් සහ ඩයමන්ඩ් නෞකාවන් අභිරහස් ලෙස ගිනිගැනීම සහ එය උපයෝගි කරගනිමින් වරායන් සහ ධීවර ජනයා ඉලක්ක කරමින් දියත්වුණු ආර්ථික ප්‍රහාරයන්ද, අරගලය මෙහෙයුමද මෙම ආර්ථික කම්පන මාලාවන්ට අයත් විය. මෙම කම්පන විසින් මුග්ධ අකාර්යක්ෂ්ම සහ දුෂිත දේශපාලනඥයන් යොමු කරන ලද්දේ කොල්ලකාරි ජාත්‍යන්තර පුද්ගලික මූල්‍ය සමාගම් වෙතින් ඉහළ පොළියට ණය ලබාගැනීම සඳහාය. මෙම ණය ලබාගැනීම් විසින් රට ආර්ථික වශයෙන් බංකොළොත්” යන නාටකය රඟ දැක්වීමට අවශ්‍ය වේදිකාව නිර්මාණය වූ අතර ඒ මගින් එක්සත් ජනපද ඩොලර් ණය උගුල උත්සන්න කරවන ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ ගුප්ත මෙහෙයුම්වලට අවකාශය නිර්මාණය විය.

අප ජීවත්වන්නේ නව යටත්විජිතවාදි යුගයක මිස පශ්චාත් විජිතවාදි යුගයක නොවේ. බ්ලැක්රොක් වැනි යුරෝ බැඳුම්කර අලෙවිකාර සමාගම් විසින් ශ්‍රී ලංකාව ණය උගුලක හසුකරවන ලද බව වඩ වඩාත් පැහැදිලි වෙමින් පවතී. එක්සත් ජනපද රජය විසින් එහි CARES පනත යටතේ කොවිඩ්-19 ඇප අරමුදල් මගින් බ්ලැක් රොක් සමාගමට දැවැන්ත අරමුදල් ප්‍රමාණයක් ලබාදුන් බවත් එහි අරමුණ වූයේ කොවිඩ්-19 ලොක්ඩවුන් විසින් සහ සැපයුම් මාර්ග බිඳහෙළීම විසින් බිඳවැටුණු ආර්ථිකයන් සහිත ගෝලීය දකුණේ රටවල වත්කම් තුට්ටු දෙකට කොල්ලකෑමට අවශ්‍ය ප්‍රාග්ධනය සැපයීම බවත් එමෙන්ම පැහැදිලිය. මෙම මෙහෙයුම දියත් වූයේ වොෂින්ටනය විසින් මෙහෙයවන දේශිය ප්‍රභූ පෙළැන්තියේ ආධාරයෙනි. චීනයට සහ එහි වෙළඳ පථ සහ මාර්ග සමාරම්භක ව්‍යාපෘතියට (BRI) එරෙහිව බටහිර විසින් දියත්කරන ලද සැඟවුණු හයිබ්‍රිඩ් යුද මෙහෙයුම්ද මෙම උපාය මාර්ගය තුළ ප්‍රධාන ඉලක්කයකි.

මෙම සැඟවුණු මෙහෙයුම් විසින් මතුකරන ලද දූවිල්ල සහ දුමාරය කෙමෙන් පහව යනවිට ශ්‍රී ලංකාවේ ” අසාමාන්‍ය සහ අස්වාභාවික බංකොළොත්වීම” පිටුපස පවත්නා සත්‍ය හෙළිදරවු වෙමින් පවතී. මේ හේතුවෙන් එක්සත් ජනපදයේ දකුණු සහ මධ්‍යම ආසියානු කටයුතු භාර රාජ්‍ය ලේකම් ඩොනල්ඩ් ලූ ට ” ශ්‍රි ලංකාවේ ආර්ථික පුනරාගමනය” පිළිබඳ සුරංගනා කතා මවාපෑමට සිදුව තිබේ.

මේ අතර මෑතකදී ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකු නිලධාරින් විසින් තමන්ටම ඉතා දූෂිත ආකාරයෙන් ඉතා ඉහළ මට්ටමකින් වැටුප් වැඩි කර ගැනීම මගින් පෙන්නුම් කෙරෙන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ මූල්‍ය කටයුතු පිළිබඳ වගකිව යුතු ඉහළම ආයතනය තවදුරටත් ශ්‍රි ලංකාවේ මහජනතාවට සහ පාර්ලිමේන්තුවට වගනොකියන බවද? එමෙන්ම යහපත් ආණ්ඩුකරණයේ නාමයෙන් ” ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල විසින් දෙන ලද නියෝග අනුව ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුවද පුද්ගලීකරණය කෙරී ඇති බව ද?

මේ මොහොතේ පැන නැගෙන ඩොලර් මිලියනයක් වටිනා ප්‍රශ්නය මෙයයි. නව මහ බැංකු පනත යටතේ පාර්ලිමේන්තුවට වගකීමට තමාට ඇති බැඳීමෙන් නිදහස් වූ”  මහබැංකුවේ නිලධාරින් විසින් තමන්ටම සිදුකරගන්නා ලද වැටුප් වැඩිකරගැනීමේ සිදුවීම සමග, ස්වභාව ධර්මය වෙනුවට ණය හුවමාරුකරණය, නිල් සහ හරිත බැඳුම්කර ආදිය යටතේ ශ්‍රී ලංකාව තවදුරටත් යුරෝ බැඳුම්කර ණය උගුලේ දිගින් දිගටම හිර කර තබාගැනීමටත් එහි වත්කම් සහ ස්වාභාවික සම්පත් කොල්ලකෑමටත් කටයුතු කරමින් සිටින යටත්විජිතවාදි පැරිස් කණ්ඩායම සහ කොල්ලකාරි ණය හිමියන් විසින් යෝජනා කරන ලද ණය ප්‍රතිව්‍යුහගතකරණය වැඩපිළිවෙළ යටතේ එන දළ ජාතික නිෂ්පාදනය හා බැඳුණාවූ සාර්ව ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති පිළිගැනීමට මහ බැංකුවේ ඇති අනාගත සුදානමේ සම්බන්ධයක් පවතීද?
මේ අතර සිවිල් සමාජ කණ්ඩායම් විසින් ණය ආපසු අයකිරීම අත්හිටුවමින් වසර 10 ක සහන කාලයක් ලබා දෙන ලෙසත් පුද්ගලික මූල්‍ය වෙළඳ පොළෙන් ණය ලබාගැනීම තහනම් කරන ලෙසත් කරන ලද ඉල්ලීම සම්පූර්ණයෙන්ම නොතකා හැර තිබේ.

(මතු සම්බන්ධයි)

මූලාශ්‍ර

[i] Sovereign Defaults at Record High.

[ii] The Central Bank of Sri Lanka (CBSL) is the apex financial institution in Sri Lanka. The CBSL Act No. 16 of 2023 (CBA) brought into law in September 2023, supersedes the Monetary Law Act (MLA) No. 58 of 1949 that established the CBSL In 1950 as a semi-autonomous body. Under the new act, the CBSL shall be autonomous and accountable.

[iii] IndepthNews: UN Chief calls for reform of IMF, World Bank, stresses BRICS roll

(The Wealth of Nations and the Poverty of Theory: IMF, Sri Lanka’s Resource Curse, and Privatization of the Central Bank ,Darini Rajasingham-Senanayake, Posted on March 10th, 2024)

වෙනත් ලිපි

1.මැතිවරණ, බැඳුම්කර වංචා සහ මුදල් දේශපාලනය: ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදල සහ බංකොළොත්වීමේ ව්‍යුහ විද්‍යාව – ධරිණි රාජසිංහම් සේනානායක
2. බැඳුම්කර මගඩි හරිත ශෝධනය කිරීම සහ සොබාදහම මූල්‍යකරණයට ගොදුරු කිරීම: දේශගුණික විද්‍යා ප්‍රබන්ධවලට එරෙහිව දේශීය යථාර්ථයන්
3. ප්‍රංශ වසන්තය මැද ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදලේ ගුප්ත මෙහෙයුම: රනිල් පැරිසියේ බාල් නටද්දි මාක්‍රොන් BRICS ආර්ථික හවුලේ පිහිට පතයි.- ධරිණි රාජසිංහම් සේනානායක

Prime Minister’s Media Division

Prime Minister Dinesh Gunawardena called upon the Sri Lankan community abroad to get involved in the current economic drive of the Motherland by sharing their professional experiences and adopting innovative methods created in their respective fields.
Speaking at a meeting of Sri Lankan professionals in China at the Embassy of Sri Lanka in Beijing on 25.03.2024, he said that he was amazed by the high professional standards reached by expatriate Sri Lankan in new emerging fields like Artificial Intelligence, Information Technology and digitalization. You obtaining knowledge through the free education system and other facilities in Sri Lanka and you owe something to the Motherland. Hence, I urge you to use your professional abilities and the avenues available in your adopted country to help your Motherland. You can be development partners of Sri Lanka and advance your careers while helping the fellow citizens of your Motherland,” he said.
Prime Minister made the following comments at this event –
When we visit different capitals and cities, we only meet a few. But for Sri Lanka, it is a new challenge that we face to meet as much as possible the countrymen who could contribute to the progress of our country. We are all Sri Lankans. As I have met the most senior I have seen in China, I have heard of him when he lectured at the Sri Lanka China Society how they arrived in China almost half a century ago. I guess his whole life is a story to be recorded not only for China but for Sri Lanka and also for human history.
Because China today is the second largest economy in the world. Why I said for human history, 50 years ago the situation was not so. All the planners, all the researchers, all the economists never thought that the world will change. China has been able not only to change and advance the nation to a key giant in the world but also influence the world affairs. So it’s an important moment for President Ranil Wickremesinghe and our government to enhance our relationship in China.
I don’t want to take much time. I’m very proud as Prime Minister to meet you all. Especially when you get up and say I’m in research, I’m in business, I’m handling various… projects, it’s a challenge met by our countrymen, for which we owe you all much as we move along. Because Sri Lanka also needs to engage with the Chinese economy in many aspects, import export, research, or in the services, or in decision -making, as Professor mentioned, in economic management, academic work, these are the new areas that are opening up.
So we look forward for you all, my acting ambassador, would allow me, to say, you are all our ambassadors. The network has to move fast. As mentioned, various platforms are taking over. The challenge is that we should move fast for which the IT sector will play an important aspect. Sri Lanka has relaxed and continue to relax our regulations which obstruct international cooperation, investment, and even new areas of development which is only limited to the state.
Except for security areas, the rest are being relaxed today to move forward. So myself and the Deputy Minister and the Members of Parliament take this opportunity to invite you all to take the new areas of communication which is the way that we could move faster than before. How China moved faster than others is a lesson to be learnt. The second biggest population for a long time, though there are third biggest population today, Asia has a challenge to meet because this century is for Asia if we all contribute together as nations of Asia for the progress of mankind.
Maybe most of you all are well settled in China, that you are spending more years and more years. Research is important. All those that come a long way from Sri Lanka, from many places to the universities to study, you also have an obligation to pay back something to motherland. That is what we expect. But also pursue new areas of possible cooperation and to delve into new areas in China. China will continue to grow. We all agree on that. They’ll grow as a giant nation for Sri Lanka. We have a very special relationship – Colombo, port city development.
It’s a Chinese investment which can take us to the entire maritime and Gulf states after Singapore if we move on this project as we have planned now. Secondly, Hambantota, the second port that was developed. There were so many arguments, counter -arguments about Hambantota. But the word itself is a port that had come centuries long away, as a port. Hamantota will also be a key port in the next decades to come as we progress with the Chinese support and other countries’ assistance in order to make Hamanthota a successor. If I may deviate a little, Colombo port did exist for 500 years. Please, remind ourselves, 500 years, but it has developed as a key port in the last 50 to 60 years. So, a port takes a long time with maritime and other new areas of development, a port to develop.
So we have taken the challenge, established Hambantota and Colombo port city development for which China has given a very strong support unprecedented in recent time, for which we should all work in the state, the private sector, and all others, even the foreign investment to play together an important role in the international trade as well as Sri Lanka’s development.
As you all have not asked any question, I don’t want to ask. I asked my deputy minister, what should we do? So they’re not asking any questions. So my answer would be, go ahead and have more strong shouldering responsibilities in the areas that you are working today, whether you are in universities or research programs or in the business circles.
We wish all of you all success. And we hope, as a government, that the programs that we have started anew can bring faster results with our citizens who are right across the world. In tourism, today China plays an important role. How? When there is a surplus income, people like to travel. People like relax are all over the world. Chinese tourists are today traveling around the world across many countries, Sri Lanka, must be an important place for the Chinese tourists to come.
It is for you, who are in China, with our officials, in university, as a younger generation. Speak of your country, invite all, percentage would participate. So the investors the businessmen, would look forward to the hub that is developing in Sri Lanka, this new development that’s taking place for business circles. Once again, I invite all of you all to this great challenge that we have to carry forward. It is a challenge for our motherland. We have to advance, we have to progress in new areas that we have not yet embarked on.
That is the way we would be able to open, most of you all would agree, the new doors where investment can come and progress. I invite all of y ‘all for this important challenge that The whole country is today embarked on to join us. And I wish you all success in the work that you all have engaged while being in China
Large gathering of top Sri Lankan entrepreneurs and professionals who have established lucrative businesses, and top positions in their respective fields attended the meeting together with Sri Lankan students in China at this function. Several Chinese ministers, senior office-bearers of Chinese Communist Party and heads of top corporations including Sinopec, Huawei and Chairmen of Exim Bank, Agriculture Bank, China Harbour, CIDCA and NDRC were present at this event and State Ministers Shehan Semasinghe, Piyal Nishantha, Ashok Priyantha, MP Yadamini Gunawarena and Secretary to the Prime Minister Anuara Dissanayake also interacted with the Chinese leaders and the Sri Lankan community.

Ministry of Defence  – Media Centre

A two-story building of Naminioya Monty Gopallawa Model Primary School, Wilgamuwa built utilizing Rs. 7.6 million of the Central Provincial Council funds on the request of the State Minister of Defence Hon. Premitha Bandara Tennakoon was declared open and vested in the school authorities by the State Minister today (Mar 25).

The construction of this new facility was carried out with the direction of the State Minister of Defence and the supervision of Director General of the Civil Security Department (CSD) Air Vice Marshal Roshan Biyanwila with the technical contributions of the Department personnel.

Accordingly, the education of the students at Naminioya Primary School will immensely benefit from this new facility.

Ven. Maha Sangha, Secretary of the Central Province Education Department, Menaka Herath, Principal of Monty Gopallawa Model Primary School, I.G. Ariyasinghe, teachers, students and parents attended the event.

Prime Minister’s Media Unit

Prime Minister Dinesh Gunawardena arrived in Beijing, China today (25th March). Prime Minister was welcomed by Executive Vice Minister of Foreign Affairs Sun Weidong and senior officials and Acting Ambassador K.K. Yoganandan.

Prime Minister Dinesh Gunawardena left for Beijing in China yesterday evening (24.03.2024) as the chief guest of Boao Conference, which is China’s premier annual international conference, at the invitation of the Government of China.

Labour and Foreign Employment Minister Manusha Nanayakkara

Labour and Foreign Employment Minister, Mr. Manusha Nanayakkara, on Saturday said that the Cabinet of Ministers has granted approval to digitize the entire foreign employment sector.

While noting this will be implemented at the earliest the Minister stressed that this will help liberate the foreign employment sector from the clutches of traffickers and fraudsters, will improve communications between migrant workers and authorities and will also improve grievance handling procedures.

The Minister said this while participating in a discussion with Journalists in the Matale district on the sidelines of the ‘Jayagamu Sri Lanka’ programme held in Matale.

Furthermore, the Minister emphasized that this initiative would empower the Foreign Employment Bureau to thwart unnecessary interference and combat illegal activities effectively.

When the sector is digitized it will encompass everything from the affairs at the embassy, to the recruitment of employees and the SLBFE. This system becomes more efficient. Along with that, every employee will have an ‘App’ on their phone. The embassy, the person concerned with our office in Colombo receives a message when a migrant worker is in distress. Accordingly, we have developed a system to contact the relevant person immediately. We will inform you about it in the future. When this system is established, a majority of problems in the sector can be solved” the Minister said.

Responding to questions from Journalists the Minister said under the laws stipulated in the current Act, the Sri Lanka Bureau of Foreign Employment has no responsibility regarding sub-agents. 

Therefore, the SLBFE Act has been amended to deal with sub-agents and it is now in the final phase and with the Attorney General’s Department. It will soon go to Parliament. It contains that these sub-agents are regulated as limited to a licensed agency. But that agency has to be responsible for these sub-agents” he added.

The Minister said with the digitization process all these things will be changed and affairs related to the foreign employment sector will be streamlined and will be more transparent.

by A. Abdul Aziz, Press Secretary AMJSL

All praise belongs to Allah, who enabled us to become Ahmadi Muslims and it is He alone that we worship. We believe, just like all other Muslims, that the Holy Prophet Muhammad (PBUH) is the greatest of all the prophets and Khatamun-nabiyyeen (seal of Prophets), Allah gave him the eternal guidance, the Holy Quran, and thus perfected Islam, the religion that reflects the natural state of Man. We follow all the teachings of Islam, as contained in the Holy Quran, the Sunnah (practice) and Ahadith (sayings) of the Holy Prophet Muhammad (PBUH). Let us look at this statement in detail.

We believe in the six articles of Faith, which are described in the Holy Quran, and summed up in the following sayings of the Holy Prophet Muhammad (PBUH):

The requirements of Faith are that you should believe in Allah and His Angels and His Books and His Prophets and in the Last Day and that you should believe in Allahs determination of good or of evil (Decree of Allah). (Muslim – Book of Ahadith)

Accordingly, we, as Ahmadi Muslims, believe in the absolute Unity of Allah, believe in the Angels, believe in all Divine Books, revealed to various Prophets by Allah. However, the Holy Quran is the only one free from human alteration. It is the final, and the eternal guidance. We believe in all the Prophets that Allah raised for the guidance of humanity.

Hazrat Muhammad (PBUH) is the Leader and the Seal of all of them. He brought the final Law and he was the perfect human being. We believe in the Day of Judgment to be an indubitable fact.

We believe in the Decree of Allah. Allah is the All-powerful, and we have firm faith in all His determinations.

Our Practice Five pillars of Islam. (1) Bearing witness that there is none worthy of worship but Allah, and Muhammad is His Servant and His Messenger (Declaration of faith) (2) Observance of prayer (3) Paying Zakah (4) Pilgrimage of kabah, the house of Allah (5) Fasting during Ramadhan. (Bukhari)

After describing our beliefs and our practice, let us see what distinguishes from the other Muslims. The Holy Prophet Hazrat Muhammad (PBUH) had foretold the appearance of grand reformer (named Messiah and Mahdi) in the latter days for the revival of Islam.

We believe Hazrat Mirza Ghulam Ahmad of Qadian (peace be on him) to be this Promised Messiah and Mahdi. The Promised Messiah (peace be on him) came according to the prophecies of Hazrat Muhammad (PBUH), who had also instructed every Muslim to recognize the Messiah and partake of his blessings.

Hazrat Ahmad, the Promised Messiah, followed and taught the exact same religion that was practiced by the Holy Prophet Muhammad (PBUH). If this is so, then- What is the basic difference that distinguishes his followers from other Muslims? Is the difference confined to the acceptance of the Promised Messiah only, or does it go beyond that? The answers are: Ahmadi Muslims are those who accepted the Promised Messiah as commanded by the Holy Prophet (PBUH). However, mere acceptance is not enough.

As a result of the acceptance of the Promised Messiah (peace be on him), Ahmadi Muslims have corrected the errors that had, over time, found their way into the beautiful religion of Islam. Let us see what these were: Meaning of Khatamun-nabiyyeen- Both Ahmadis and non-Ahmadis believe that the Holy Prophet of Islam (PBUH) is khatamun-nabiyyeen (Seal of the Prophets) but they differ as to the interpretation of this Quranic term. The relevant verse (33:41) is: Muhammad is not the father of any of your men, but the Messenger of Allah and the Seal of the prophet.

The prophecy of the second advent of Jesus, the Ahmadi Muslims believe, has been fulfilled by the advent of Hazrat Mirza Ghulam Ahmad (peace be on him), who came in the spirit and power of Jesus, just as John had come in the spirit and power of Elijah. Non-Ahmadis are excepting a Mahdi who will wage war and spread Islam by means of the sword. The Ahmadi Muslims reject all such incorrect doctrines. The Mahdi according to them, is no other than the Promised Messiah who was to come to spread Islam, not with the sword, but by heavenly sings and arguments.

In the 1880s Hazrat Mirza Ghulam Ahmad of Qadian declared himself to be the Promised Messiah and the Mahdi under Divine commandment. For all Muslims, it is very important to understand his mission, as foretold by the Holy Prophet of Islam (PBUH). He would resort faith back to the earth even if (figuratively) it had ascended to the Pleiades i.e. he would re-establish faith by means of heavenly signs (Muslim).

As hakam and adal (Divinely appointed arbitrator and judge) he would show by clear arguments, the wrong beliefs and practices that had crept into religion (Bukhari).

Hazrat Ahmad, peace be on him, rendered an inestimable service not only to Islam but to humanity at large by his powerful refutations of incorrect doctrines.

As a result of this, his followers have been and still are severely persecuted by ignorant Mullahs and their followers.

In March 23, 1889, Hazrat Mirza Ghulam Ahmad, the Promised Messiah and Mahdi founded the Ahmadiyya Muslim Jamaat under Divine guidance. Its main objective is to re-establish the original purity and beauty of Islam. In The beginning he was all alone, lacking all worldly resources, and only a few responded to this call. His opponents who were strong and powerful raised an unprecedented storm of hostility.

In this moment of trial, Allah the Almighty stood by him with the Divine assurance: I shall cause thy message to reach the corners of the earth. Today, there is an organized and dynamic community of millions of Ahmadi Muslims living in more than 196 countries of the world. They are now led by his fifth successor (Khalifa) Hazrat Mirza Masroor Ahmad (may Allah strengthen his hands).

It is certainly fortunate that through the Promised Messiah, peace be on him, the grand spiritual revolution of the latter days, as foretold by the Holy Prophet of Islam (PBUH) is gaining momentum throughout the nations of the world. This is a Divine mission which is bound to succeed and no power on earth will ever be able to Block its onward march, Insha Allah (if Allah so wills).

In Sri Lanka, this Community was established in 1915 and now it has considerable members in various places. Mr. S. Nizam Khan is the National President of the Ahmadiyya Muslim Community, Sri Lanka. To mark the event, special programs were organized in all Ahmadiyya Centers in the country.

The writer can be reached at: pressamjsl@gmail.com

LOVE FOR ALL; HATRED FOR NONE.

Aruna Laksiri Unawatuna (AAL)

It was reported in several media today that a lawyer who appeared in a court and presented facts was remanded and suspended from practicing as a lawyer until the case is over. In a publication by Manopriya Gunasekara in the Lankadeepa website titled ‘අධිකරණයට අපහාස කළ නීතීඥවරයෙකු රිමාන්ඩ්‘, it is mentioned that 3 judges of the Supreme Court have ordered the Attorney General to file charges of contempt of court against the lawyer.  

The Parliament of the Democratic Socialist Republic of Sri Lanka enacted the Contempt of a Court, Tribunal or Institution Act No. 8 of 2024 with effect from 01 February 2024 to make provisions for the uniform application of the Contempt of a Court, Tribunal or Institution provide for the procedure in punishing the Contempt of a Court, Tribunal or Institution and provided for matters connected therewith or incidental thereto.

By the said Act, it has been questioned whether the lawyers or parties presenting legal arguments, legal facts, documentary or oral evidence before the court have been given the opportunity to do their work freely, independently, without threat to live safely and without insults.

It is the duty of the judge to consider the facts presented by each party before him and judge according to the law, and when a lawyer presents legal matters in court, if a judge takes steps to deprive him of his professional rights or remand him, a situation arises where a lawyer must understand the judge’s personal attitudes and personal aspirations before appearing in the court. It is a situation that is not suitable not only for the independence of the judiciary but also for a fair trial, thereby causing an unbiased judgment to be lost and legal schools that act on the judges personal attitudes and goals begin to emerge.

In observing the above news, Contempt of a Court, Tribunal or Institution Act No. 8 of 2024  should be formally reviewed and the judges’ dignity, security, protection and integrity should be respected as well as the lawyers’ dignity, security, protection and integrity.

The civilized world should not approve of granting the jurisdiction to the accuser to remand the accused or the suspect. If it is approved, the principle of natural justice which says that it is inappropriate to solve one’s own case is also broken.

A judge who imposed a life imprisonment by altering the evidence in his sole discretion in a High Court case is still serving.

Judiciary is a golden temple which provides protection of law. The people who are battered by the illegal hand of the executive come to the court for safe. Adjudication of one’s own case, not giving the opportunity to question one’s own statements and reports, and finally taking the judgment to be taken at the first instance is an adverse feature of the rule of law on the existing law related to the law on punishment for Contempt of a Court, Tribunal or Institution Act No. 8 of 2024.The legislators should work to amend them.

If supporting the legal issues in the court or using the rights given by the law leads to remand in the first instance, such a law is self-evidently against morality.

* A translation of the article ‘චූදිතයෙකු ජීවිතාන්තය දක්වා සිරගත කළ හැකි වන ලෙස සාක්ෂි සටහන් වෙනස් කළ විනිසුරු තවමත් නඩු අහන රටේ, අධිකරණයේදී නීතිය කතා කරන නීතීඥයන් රක්ෂිත බන්ධනාගාර ගත කරන අධිකරණයට අපහාස කිරීමේ නීතිය නිවැරදි කළ යුතුය…!’ (2024.03.20)
https://neethiyalk.blogspot.com/2024/03/blog-post.html

https://neethiyalk.blogspot.com/2024/03/in-country-where-judge-who-changed.html

නීතීඥ අරුණ ලක්සිරි උණවටුන
B.Sc(Col), PGDC(Col), සමායෝජක,
වෛද්‍ය තිලක පද්මා සුබසිංහ අනුස්මරණ නීති අධ්‍යාපන වැඩසටහන. දුරකථන 0712063394

Ven. Ampitiye Sumanarathana Thero

පූජ්‍ය අම්පිටියේ සුමරතන නාහිමිපාණන් වහන්සේගේ සංකල්පයකට අනුව සහ උන්වහන්සේගේ 54 වන ජන්ම දිනයට සමගාමීව විහාරස්ථානයට ප්‍රවිෂ්ට වන මාර්ගය ජන සතු කොට පූජා කිරීම සහ අභිනවයෙන් ඉදිකරනු ලැබූ සංඝාවාසය සඟ සතු කොට පූජා කිරීමේ මහෝත්සවය. ✅මේ සඳහා සහය දුන් ශ්‍රී ලංකා යුද හමුදාව, ශ්‍රී ලංකා පොලිසිය, ශ්‍රී ලංකා සිවිල් ආරක්ෂක බලකාය සහ ලක්වැසි ලෝවැසි ගම්වැසි සියලූම දෙනාට අපගේ පුණ්‍යානුමෝදනා පූර්වක ස්තුතියි පුදර සිටිමු. සියලු දෙනාට තෙරුවන් සරණයි!

ශ්‍යාම් නුවන් ගනේවත්ත උපුටා ගැන්ම දිවයින

වත්මන් ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව පත් වූ අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපතිවරයෙකි. ඔහුට බලය ලැබුණේ ජනවරම හිමි ජනාධිපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ ජනපති ධුරය අතහැරීමෙන් පසු, පාර්ලිමේන්තුවේ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණේ මන්ත්‍රීවරුන් බහුතරය ඇතුළු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ ඡන්දයෙනි. මේ නිසා මේ අනුප්‍රාප්තික ජනාධිපතිවරයා ඇතුළු ආණ්ඩුවට මේ කරමින් සිටින සහ කිරීමට සැලසුම් කර ඇති බොහෝ දේවල් කිරීමට, මේ රටේ ජනයාගේ සැබෑ ජනවරමක් නැත. ඇත්තවශයෙන්ම මේ තවමත් පවතින්නේ ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාට ලැබුණු 69 ලක්ෂයේ ජනවරම මිස අන් කිසිවක් නොවන බව අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ.

ගෝඨාභය රාජපක්ෂට ලැබුණු ජනවරම ඔහුගේ අසාර්ථකත්වය නිසාම (පසුගියදා ප්‍රකාශයට පත් කළ ඔහුගේ නවතම පොතින් එය කුමන්ත්‍රණයක් බව කීවත්) ඔහුට ක්‍රියාත්මක කිරීමට නොහැකිව ජනාධිපති ධුරය අතහැර රටින් පලා යෑමට සිදු වූ බව ද අපි දනිමු. එසේ ඔහු රටින් පැන ගියේ නිකන්ම නොව තමන්ට මහජනයා දුන් ජනවරම රනිල් වික්‍රමසිංහ වෙත පවරා දෙමිනි. එය ඇත්ත වශයෙන්ම තමන් කෙරෙහි අසීමිත විශ්වාසයකින් ලබා දුන් ජනවරම මේ රටේ මහජන ඡන්දයෙන් මන්ත්‍රීවරයකු වීමටවත්

පසුගිය මහ මැතිවරණයේ දී ජනවරමක් ලබා ගැනීමට අසමත් වූ අයෙකුට පාවා දීමකි. ගෝඨාභයගේ එම ජනවරම සඳහා මේ රටේ ජාතික බලවේග ද විශාල දායකත්වයක් දැක් වූ බව රහසක් නොවේ. එහෙත් අද එම ජාතික බලවේග සිටින්නේ කොතැන ද? එට්කා ගිවිසුම ඇතුළු රනිල් වික්‍රමසිංහ ජනාධිපතිවරයාගේ මේ ආණ්ඩුවෙන් ක්‍රියාත්මක කරන බොහෝ දේවල්වලට එරෙහිව එම ජාතික බලවේග පෙරට පැමිණ ඇත.

මේ පසුබිම තුළ වත්මන් ආණ්ඩුව විසින් 69 ලක්ෂයේ ජනවරමට පටහැනිව දියත් කරමින් සිටින, අප උතුම් මාතෘ භූමිය ඉන්දීය ආධිපත්‍යය යටතට පත් කිරීමේ, තිස් අවුරුදු යුද්ධයෙන් දිනාගත නොහැකි වූ ඊළම බන්දේසියක තබා ද්‍රවිඩ බෙදුම්වාදීන්ට පිරිනැමීමේ, මේ රටේ ජනතාව සතු රාජ්‍ය ආයතන දේශීය සම්පත් හා ජාතික උරුමයන් විදේශීය මහා පරිමාණ බහුජාතික සමාගම් වෙත කුණුකොල්ලයට විකුණා දැමීමේ, අපේ අනාගත පරපුරට උන්හිටි තැන් නැති කිරීමේ අදූරදර්ශී, දේශද්‍රෝහී, ජනතාද්‍රෝහී වැඩපිළිවෙළ වහා නවතා දමා 69 ලක්ෂයේ ජනවරමට අනුව කටයුතු කරන ලෙස බල කරමින් ජනතා සංදේශයක් වත්මන් රජය වෙත ඉදිරිපත් කරන බව සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනයට අනුබද්ධිත ජාතික උපදේශක සභාව පවසයි. එම තීරණයට අනුව ප්‍රධාන කරුණු දහයකින් (10) සමන්විත ජනතා සංදේශයක් අගමැති දිනේෂ් ගුණවර්ධන ප්‍රමුඛ සියලු ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් සහ පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන සියලු දේශපාලන පක්ෂ නායකයන් වෙත දශලක්ෂයකට අධික මහජන අත්සනින් යුතුව ඉදිරිපත් කිරීමට එම ජාතික උපදේශක සභාව විසින් සැලසුම් කර ඇත. එකී ජනතා සංදේශයේ ඇතුළත් ප්‍රධාන කරුණු දහය පිළිවෙළින් මෙසේ සඳහන් කළ හැකිය.

ජනාධිපතිතුමා ප්‍රමුඛ ශ්‍රී ලංකා පොදුජන පෙරමුණු ආණ්ඩුව අද මේ ක්‍රියාත්මක කරමින් සිටින්නේ 2019 ජනපතිවරණයේදී හා 2020 මහ මැතිවරණයේදී 69 ලක්ෂයක ජනවරමෙන් අනුමත කරන ලද ප්‍රතිපත්ති මාලාව නොවේ. 2001 – 2004 කාලය තුළ යළි පුබුදමු ශ්‍රී ලංකා වැඩපිළිවෙළ යටතේත් 2015 – 2019 යහපාලන ආණ්ඩු සමයේත් ක්‍රියාත්මක කීරීමට උත්සාහ කොට ජනතා විරෝධය නිසා අතහැර දැමීමට සිදු වූ, ජනතාව විසින් දිගින් දිගටම ප්‍රතික්ෂේප කරන ලද, කිසිදු ජනවරමක් නැති වැඩපිළිවෙළකි.

රටේ පවතින බරපතල ආර්ථික හා දේශපාලන අර්බුදය හමුවේ පොදු මහජනතාව පත්ව ඇති අසරණ හා වික්ෂිප්ත තත්ත්වයෙන් අයුතු ප්‍රයෝජන ගනිමින් ආණ්ඩුව විසින් අත්තනෝමතික ලෙස ගනිමින් පවතින රටේ හා ජනතාවගේ අනාගත පැවැත්මට දැඩි සේ හානිකර මතු සඳහන් අදූරදර්ශී පියවරයන් සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනයේත් බොදු මහජනතාවගේත් දැඩි කනස්සල්ලට හා කම්පාවට හේතු වී ඇත.

උතුරු නැගෙනහිරට පොලිස් බලතල හැර අනිත් සියලු බලතල ලබා දී 13 වැනි ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සපුරා ක්‍රියාත්මක කරන බව ජනාධිපතිතුමා පවසයි. එවිට පූර්ණ පෙඩරල් පාලනයක් ඇති වේ. සම්බන්දන්ලා ඉල්ලා සිටින්නේ පූර්ණ පෙඩරල් පාලනයකි. දැනටමත් ඉඩම් හා මූල්‍ය බලතල උතුරු නැගෙනහිරට ප්‍රායෝගික වශයෙන් ලබා දී ඇත. ඊළම කරා යෑමට තව තැබීමට ඇත්තේ එක පියවරකි. පළාත් සභා ඡන්ද පැවැත්වීමෙන් පසු ඒ පියවර තැබීමට හැකිවනු ඇත.

බෙදුම්වාදීන්ගේ ඉල්ලීම් පරිදි සත්‍ය සෙවීමේ කොමිසමක් පිහිටුවීම සඳහා ආණ්ඩුව පනත් කෙටුම්පතක් ඉදිරිපත් කර ඇත. මේ නව පනත සම්මත කිරීමෙන් සිදුවන්නේ තිස් අවුරුදු යුද්ධය නිම කොට රට බේරා ගැනීම සඳහා ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් සටන් කළ රණවිරුවන්ට යුද අපරාධකරුවන් සේ සලකා දඬුවම් කිරීම සඳහා යහපාලන ආණ්ඩු කාලයේ පනවා ඇති පනත් 7 ක් බලගැන්වීම සහ රට නැවත බෙදුම්වාදයට යට කිරීමයි. එය මහා ඓතිහාසික පාවාදීමකි.

ආණ්ඩුව මහජනතාවට පාර්ලිමේන්තුවට හෝ ඇමැති මණ්ඩලයට නොපෙන්වා තායිලන්තය සමඟ නිදහස් වෙළෙඳ ගිවිසුමක් අත්සන් කර ඇත. ඒ අනුව බදු සහන යටතේ තායිලන්ත බඩුවලින් ලංකා වෙළෙඳ පොළ පිරී ගොස් දේශීය කර්මාන්ත පද්ධතිය බිඳ වැටෙනු ඇත. මේ අත්තනෝමතික තීරණය නිසා වන්දි ගෙවන්නට සිදු වන්නේ සිය නිෂ්පාදන අලෙවි කර ගැනීමට නොහැකි වන මේ රටේ සුළු හා මධ්‍යම කර්මාන්තකරුවන්ට ය.

මහජන විරෝධය නිසා 2017 දී අත්සන් කිරීමට නොහැකි වූ සේවා වෙළෙඳාමට ඉන්දියාවට ඉඩ සලසන සහ ඉන්දියානුවන්ට අපේ රටට කඩා වැදී වෙළෙඳාමෙහි යෙදීමට, සේවා සැපයීමට හා රැකියා අවස්ථා ලබා ගැනීමට ඉඩ සලසන එට්කා ගිවිසුම, 2024 අප්‍රේල් මස අත්සන් කිරීමට දින යොදා ගෙන ඇත. මේ ගිවිසුම අත්සන් කිරීමේ ඒකාන්ත ප්‍රතිඵලය වන්නේ ලක්ෂ ගණන් ඉන්දියානුවන් අපේ ශ්‍රම වෙළඳපොළට කඩා වැදී ලාබෙට ශ්‍රමය සැපයීමට ඉදිරිපත්ව අපේ ශ්‍රම වෙළඳපොළ ඩැහැගැනීමත් අපේ ඉදිරි පරපුරට උන්හිටි තැන් අහිමිව රට හැර යෑමට සිදු වීමත් ය.

එසේම සේවක හා මහජන විරෝධය නොතකා

ශ්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව, නාරාහේන්පිට ලංකා රෝහල, ටෙලිකොම් ආයතනය, පශු සම්පත් මණ්ඩලය හා සම්බන්ධ රජය සතු ගොවිපොළවල් 32 ක් සහ තවත් රාජ්‍ය ආයතන 54 ක් විදේශීය ජාවාරම්කරුවන්ට විකුණා දැමීම සඳහා පිඹුරුපත් සකස් කොට ඒ සඳහා විශේෂිත ආයතනයක් හා ක්‍රමවේදයක් ද හඳුන්වා දී ඇත.

රජයේ සංස්ථා සියල්ලම සමාගම් බවට පත් කරන බවත්, නීති 42 ක් සම්මත කරගෙන තිබෙන බවත්, තව නීති 62 ක් ගේන්න තියෙන බවත්, සිංහරාජය, හෝර්ටන්තැන්න ඇතුළු ජාතික වනෝද්‍යානවලට අලුත් නීති ගෙන එන බවත් ජනාධිපතිතුමා පසුගියදා ප්‍රකාශ කළේය. රාජ්‍ය සංස්ථා සමාගම් බවට පත් කරන්නේ ඒවා විකුණා දැමීම සඳහා ය. සිංහරාජය හා හෝර්ටන්තැන්න ද විකුණන ලැයිස්තුවට ඇතුළත් වී ඇති බව එයින් පෙනේ. මේවා රටේ සමස්ත ජනතාව සතු සම්පත් ය, ජාතික උරුමයන් ය. ඒවා විකුණා දැමීමේ අයිතියක් කිසිම ආණ්ඩුවකට නැත.

9ග කොළඹ, ත්‍රිකුණාමලේ හා කන්කසන්තුරේ වරායවල් ආශ්‍රිත කටයුතු, කටුනායක, මත්තල, රත්මලාන, මඩකලපුව හා යාපනේ ගුවන් තොටුපළවල පාලනය, ත්‍රිකුණාමලේ තෙල් ටැංකි හා වරාය ආශ්‍රිත සංවර්ධන කටයුතු, ශ්‍රී ලංකන් ගුවන් සේවය, රටේ බලශක්ති සුරක්ෂිතතාවය අදානිලා, අම්බානිලා, ටාටලා වැනි මහා පරිමාණ ඉන්දීය ව්‍යාපාරිකයන් අතට පත් කිරීමේත්, එට්කා ගිවිසුම අත්සන් කිරීමේත්, ධනුස්කොඩිය හා තලෙයිමන්නාරම යා කරන පාලම ඉදිකොට එහි සිට ත්‍රිකුණාමලය දක්වා නව දුම්රිය මගක් ඉදිකිරීමේත් අනිවාර්ය ප්‍රතිඵලය වන්නේ අපේ රට ඉන්දියාවේ පූර්ණ යටත් විජිතයක් බවට පත් විමයි.

සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනය විසින් 2020 වර්ෂයේදී නිකුත් කරන ලද විකල්ප ව්‍යවස්ථා යෝජනාවලිය මගින් ජාත්‍යන්තර සම්බන්ධතා හා ගිවිසුම් සම්බන්ධයෙන් හා මහජනයා සතු සම්පත් අන් අයට පැවරීම ඇතුළු වර්තමානයේ ගැටලුකාරී තත්ත්ව නිර්මාණය වී ඇති බොහෝ කරුණු සම්බන්ධයෙන් එවකට පැවති රජය ඇතුළු අදාළ පාර්ශ්වයන් දැනුවත් කර ඇති නමුත් මේ දක්වා ඒ සම්බන්ධයෙන් නිසි අවධානයක් යොමු කොට නැත.

මේ අනුව සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනය විසින් ආණ්ඩුවට බලකර මෙසේ කියා සිටී.

‘69 ලක්ෂයේ ජනවරමට පටහැනිව, ආණ්ඩුව රටට, ජාතියට හා ජනතාවට එරෙහිව සිදු කරන මේ අත්තනෝමතික අමනෝඥ ක්‍රියාවලින් සිදුවන්නේ නිදහස් ස්වාධීන රටක් වශයෙන් ශ්‍රී ලංකාවේ පැවැත්ම අවසන් වීමයි. එය කිසිදා සමාව දිය නොහැකි මහා පාවාදීමකි, බරපතල දේශද්‍රෝහී අපරාධයකි. මේ මහා පාවාදීමේ ක්‍රියාවලිය වැළැක්වීම පිණිස ගත හැකි සෑම පියවරක් ම ගෙන ඒවා වැළැක්වීමේ පැහැර හැරිය නොහැකි වගකීමක් හා යුතුකමක් අගමැතිතුමා ප්‍රමුඛ පොදුජන පෙරමුණේ සියලු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ට ඇති බව මේ රටේ බහුතර බෞද්ධ ජනතාව නියෝජනය කරමින් සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනය ලෙස අපි ඔබ සියලු දෙනා වෙත දන්වා සිටිමු.’

මේ අනුව සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනය විසින් පහත සඳහන් කරුණු ක්‍රියාත්මක නොකරන ලෙස මේ ආණ්ඩුවට බලකර කියා සිටී.

● 13 වැනි සංශෝධනය සපුරා ක්‍රියාත්මක නොකරන ලෙස

● ‘එට්කා’ අත්සන් කිරීමෙන් වළකින ලෙස

● රාජ්‍ය ආයතන හා ජාතික සම්පත් විදේශීය ජාවාරම්කරුවන්ට විකුණා දැමීමෙන් වළකින ලෙස සහ

● සත්‍ය සෙවීමේ කොමිසම් පනත ඉවත් කර ගන්නා ලෙස

සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනය විසින් මේ බව කියා සිටින්නේ නිකන්ම නොව මහජන අත්සන් දශ ලක්ෂයකට අධික පෙත්සමක් අත්සන් කිරීමෙන් බව එහි සභාපති චන්ද්‍ර නිමල් වාකිෂ්ඨ මහතා පවසයි. මේ ගැන කරුණු පැහැදිලි කිරීම සඳහා ඊයේ (20) කොළඹ 07ල සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලන මූලස්ථානයේ ගිහි පැවිදි විද්වත් පිරිසකගේ සහභාගිත්වයෙන් මාධ්‍ය හමුවක් පැවැති අතර එයට විද්‍යෝදය පරිවේණාධිපති ආචාර්ය බලංගොඩ සෝභිත නාහිමි, මහාචාර්ය පූජ්‍ය

කොන්ගස්තැන්නේ ආනන්ද නාහිමි, පූජ්‍ය බෙංගමුවේ නාලක නාහිමි, අමරපුර මහා නිකායේ කල්‍යාණ වංශික පාර්ශ්වයේ අනුනායක පූජ්‍ය කොටපල අමරකිත්ති අනුනාහිමි, පුජ්‍ය අගුලුගල්ලේ සිරි ජිනානන්ද හිමි, රාජකීය පණ්ඩිත වල්පොල පියරතන හිමි, සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනයේ සභාපති චන්ද්‍ර නිමල් වාකිෂ්ඨ, වෛද්‍ය ගුණදාස අමරසේකර, ජ්‍යෙෂ්ඨ නීතිඥ කල්‍යානන්ද තිරාණගම, සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනයේ සමලේකම් ඉෂාන් බුද්ධික එදිරිසුරිය, සේනක කුමාරසිංහ, මේජර් ජනරල් ජගත් ඩයස්, හිටපු ආණ්ඩුකාර අනුරාධා යහම්පත්, වෛද්‍ය වසන්ත බණ්ඩාර සහ සුරේන් අභයගුණසේකර ඇතුළු පැවිදි සහ ගිහි පිරිසක් එක්ව සිටියහ. ඒ අය එක්ටා ගිවිසුම ඇතුළු රටට අහිතකර වෙනත් යෝජනා සහ ගිවිසුම් ගැන විරෝධය පළ කරමින් අදහස් ප්‍රකශ කළහ. මෙම දශලක්ෂයක මහජන පෙත්සමට අත්සන් කිරීම ආරම්භ කෙරුණේ ඉන් පසුවය. මුලින්ම ගරුතර මහා සංඝරත්නය මාධ්‍ය හමුවේ දී අදහස් දැක්වීමෙන් පසුව මහා සංඝරත්නය විසින් එම ජනතා සංදේශයට අත්සන් තබන ලදි. ඉන් පසුව සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනයේ සභාපති චන්ද්‍ර නිමල් වාකිෂ්ඨ මහතා ඇතුළු ගිහි විද්වතුන් මාධ්‍ය හමුවේ දී කෙටියෙන් අදහස් දැක්වීම් සිදු කළහ. ඉන් පසුව ඔවුන් ද එම ජනතා පෙත්සමට අත්සන් තැබීම සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලන මූලස්ථානය ඉදිරිපිට තනා ඇති විශේෂ කුටියක දී සිදු කෙරිණි. මේ සංදේශයට ඊයේ (20) එම ගිහි පැවිදි පිරිසගේ අත්සන් තැබීමෙන් පසු සාමාන්‍ය ජනයාගෙන් අත්සන් ගැනීම ආරම්භ කෙරිණි. ලබන බදාදා (27) දක්වා සතියක කාලයක් මේ සඳහා අත්සන් කිරීමට මහජනයාට අවස්ථාව ලැබේ. එසේම රට පුරා බෞද්ධ විහාරස්ථාන හරහා ද මේ සඳහා මහජනයාගේ අත්සන් එකතු කර ගැනීමට කටයුතු සලසන බව සමස්ත ලංකා බෞද්ධ මහා සම්මේලනයේ සභාපති චන්ද්‍ර නිමල් වාකිෂ්ඨ මහතා පවසයි.

මේ කරුණු කාරණා ගැන තවදුරටත් දැනුවත් වී තම යුතුකම ඉටු කිරීමට මෙන්ම තම මහජන වරම අවභාවිත කිරීමට එරෙහිව පෙරට ඒමට මහජනයා කටයුතු කළ යුතුව තිබේ. මේ නිසා රජය මේ ජනතා හඬට කන් දෙමින් කළ යුතුව තිබෙන්නේ කිසියම් භාරකාර පාලනයක් ගෙන යෑම පමණක් බව අපගේ අදහසයි. ජනාධිපති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතා සහ පොදුජන පෙරමුණේ නිර්මාතෘ බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා අතර හමුවක් අද (21 දා) සවස සිදුවීමට නියමිතය. මේ හමුව සඳහා ජනාධිපතිවරයා විසින් බැසිල් රාජපක්ෂ මහතා වෙත ආරාධනා කර ඇත. මෙහිදී ඉදිරි ජනාධිපතිවරණය සහ මහ මැතිවරණය ඇතුළු ඉදිරි දේශපාලන කටයුතු පිළිබඳ කරුණු රැසක් සාකච්ඡා කිරීමට නියමිතව ඇතැයි වාර්තා වේ. එම දේශපාලන කරුණු සාකච්ඡා කරන අතරම විශේෂයෙන් ඉදිරි ජාතික මැතිවරණ තෙක් 69 ලක්ෂයේ ජනවරමට එරෙහිව කටයුතු නොකරන ලෙස ජනපතිට සිහිපත් කිරීමට බැසිල් රාජපක්ෂට හැකියාවක් තිබේ ද යන්න ගැන නම් අප දන්නේ නැත.

ශ්‍යාම් නුවන් ගනේවත්ත

shyam.divaina@gmail.com

ආචාර්‍ය සුදත් ගුණසේකර

මේ රට පිළිබඳ සත්‍යයේ ඉතිහාසය.

ප්‍රාග් ඉතිහාශය පසෙක තැබුවද ලොව පුරා ඉතිහාශය හා පුරාවිද්‍යාව පිළිබඳ ප්‍රවීන පඬිවරුන් විසින් පිළිගත් ඉතිහාශය අනුව මේ රට සහ ජාතිය පිළිබඳ සැබෑ සහ සම්පූර්ණ සත්‍යය මෙසේය.

ප්‍රථමයෙන්ම, ක්‍රි.පූ. 543 සිදුවූ විජයාගමනයෙන් ඇරඹුණු මේ රටේ ශිෂ්ටාචාරය ගොඩනැගූ මෙම දිවයිනේ මුල් පදිංචිකරුවන් වූයේ සිංහලයන්ය. එතැන්සිට මේ රටේ මානව ශිස්ඨාචාරය ගොඩ නැගුවේද  ක්‍රි.පූ. 307 දී සිදුවූ මහින්දා ගමනයේ සිට සමස්ථ ලෝකයේම අනන්‍යවූ සින්හල බෞද්ධ සිස්ඨාචාරය ගොඩනගා තහවුරු කලෝද සින්හලයෝම වූහ. ක්‍රි.පූ. 543 සිට මේ පින් බිම ඔවුන්ගේ එකම මව්බිම ද විය. අසෝක පුත් මිහිඳු හිමියන් විසින් කි.පු.307 දී මේ රටට හඳුන්වාදුන් බුදු දහමෙන් පෝසිත ශිස්ඨාචාරය අද්ධ්වීතීය විය. ඒ තුළ ලොවම වශීකළ වාරි ශිෂ්ඨාචාරයක් සින්හලයින් විසින් මෙහි ගොඩනගනලදී. මේ අතර මේ රටේ සමුර්ධිය ගැන වශී වූ දකුණු ඉන්දීය දෙමළ ජාතිකයන් ක්‍රිස්තු පූර්ව 2 වැනි සියවසේ සිට 18 වතාවක් වරින් වර මේ රට අල්ලාගැනීමට ආක්‍රමණය කර ඇත.1987 dhii sidhuvuu rajiv/jei.aar. indhulankaagivisuma in 18 vana givisumaya. සිංහලයෝ 18 ta pera sidhuvuu සියල්ල සහමුලින්ම පරාජයකොට මේ රටත්,සින්හල ජාතියත් සම්බුද්ධ සාශනයත් කි.ව. 1505 පෘතුගීසීන් එනතුරුම සියළුම ඉන්දීය ආක්‍රමණවලින් බේරා ගත්හ. 1505 සිට පිළිවෙලින් පෘතුගීසි, ලන්දේශි සහ ඉන්ග්‍රීසින් මේ රට ආක්‍රමණය කලද 1815 වනතුරුම ඔවුන්ට හැකිවූයේ මේ රටේ වෙරළබද පටු තීරුවක් පමණක් අල්ලාගැනීමට පමණි.1803 දී ඉන්ග්‍රීසීන් එවකට සින්හලේ රාජධානියේ ශේෂයවූ  කන්ද උඩරට ආක්‍රමණය කලද වීරෝදාර සින්හලයින් එවරද ඉන්ග්‍රීසීන් අන්ත පරාජයට පත්කොට පන්නා දැමීමට සමත් වූහ. මේ අනුව 1815 මර්තු 2 දා ඉන්ග්‍රීසීන් විසින් කුමන්ත්‍රණයෙන් හා කූඨෝපායෙන් උපාය ශීලීව වන තුරුම වසර 2349 පුරා වීරෝදාර සින්හලයෝ මේ රටත් සින්හල්ල ජාතියත් ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් ආරක්ෂාකොට ගතීඉ මෙ අයුරිනි. දක්වාම සියළු පර සතුරන් පළවා හරිමින්  රටත් ජාතියත් දිවිහිමියෙන් ආරක්ෂාකර ගත්හ. 

පශ්චාත් ඉන්ග්‍රීසි යුගය.සියලුම මුල් ආක්‍රමණ අතරින් 12 වන සියවසේ සිදුවූ කාලිංග මාඝ දරුණුතම හා විනාශකාරීම ආක්‍රමණය විය. ඔහු පොළොන්නරුව ඇතුළු මුළු රජරටම විනාශ කළ අතර දාගැබක් හෝ පන්සලක් හෝ ජලාශයක් ඉතිරි නොකලේය. ඔහු සියලු ගොඩනැගිලි සහ පන්සල් ගිනිබත් කළ අතර දාගැබ් කඩා සියලු වස්තු කොල්ලකෑ අතර වැව් බැම්මක් ඉතිරි නොකළේය. මේ අනුව අපේ රටට හා ජාතියට  විශාලම හානියක් සිදු කලේ ඔහුගේ ආක්‍රමණයන්ය. අවසානයේ රජරට ශිෂ්ටාචාරයේ සම්පූර්ණ විනාශයටත්, එහි නිරිත දෙසට මාරුවීමටත්, ග්‍රීක, රෝම සහ ඊජිප්තු ශිෂ්ටාචාරවලට සමගාමීව පැවති පැරණි සිංහල බෞද්ධ ශිෂ්ටාචාරය (ලෝකයේ ශ්‍රේෂ්ඨතම එකක්) සම්පූර්ණයෙන් බිඳ වැටීමටත් ඔහු වගකිව යුතු විය. රජරට ශිෂ්ටාචාරය නිරිත දෙසට මාරු වී රජරට මුළුනනින්ම වනගටහ්විය. අදටත් පොළොන්නරුවට යන ඕනෑම අයෙකුට මාඝ ගින්නෙන් විනාශකළ මාලිගා සහ වෙහෙර විහාරවල නටඹුන් වලින් ශ්‍රේෂ්ඨ සිංහල බෞද්ධ උරුමයකට ඔහු කළ මහා විනාශය දැකගත හැකිය.

ඊලඟහට 1505 සිට 1815 දක්වා පෘතුගීසි, ලන්දේසි සහ බ්‍රිතාන්‍ය වෂයෙන් ආක්‍රමණ තුනක් සිදුවිය.ඔවුන් ද ස්වදේශික සිංහලයන් අතින් පරාජයට පත් විය. නමුත් අවසාන වශයෙන්, 1815 මාර්තු 2 වන දින උඩරට ගිවිසුම යටතේ සමාන හවුල්කරුවන් ලෙස බ්‍රිතාන්‍යයට රට ඈඳාගන්නාළද අතර, ස්වදේශීය   නීතිය,ආගම

සහ සම්ප්‍රදායන්ද  ආරක්ෂා කිරීමට බ්‍රිතාන්‍ය පොරොන්දු විය. ඒ අනුව ඉතිහාසයේ කිසිදාක මේ රට සුද්දන්ට යටත්වීමක් සිදුවී නැත.

එහෙත් 1817 දී ඉංග්‍රීසීන් උඩරට ගිවිසුමේ කොන්දේසි ඒක පාක්ෂිකව උල්ලන්ඝනය කර බ්‍රිතාන්‍යයන් විසින් ඔවුන් රැවටීමට ලක් වූ බවත් දුටු සිංහලයෝ ඉංග්‍රීසින්ට එරෙහිව පළමු කැරල්ල ගැසූහ. (ඌව වෙල්ලස්ස කැරැල්ල) 1818 නොවැම්බර් 21 වැනි දින ආණ්ඩු කාර බ්‍රවුන්රිග් සිය රාජකීය ආඥාවෙන් උඩරට සම්මුතිය ඒකපාර්ශිකව උල්ලංඝණය කරමින් සිංහලයන්ට එරෙහිව යුද්ධ ප්‍රකාශ කර ඉන්දියාවෙන් හමුදා ගෙන්වාගෙන ස්වදේශිකයන් තලාපෙලා,ගෙවල් දොරවල්,වතු පිටි, හරකා බාන සියල්ල ගිනිතබාරුඩු 18 ට වැඩි පීරිමින් සියල්ලම මරා දමා සින්හලේ මර්ධනය කලේය. ඉන්පසුව. 1848 දී බලු බද්දක්ඩ නියම කරමින්පැ නවූ අසාධාරණ බදු න බදු වලට එරෙහිව ස්වදේශිකයන් ඉංග්‍රීසින්ට එරෙහිව නැවතත් කැරලි ගැසූහ (මාතලේ කැරැල්ල) මෙම කැරලි දෙකේදීම ස්වදේශික සිංහලයන් ඝාතනය කිරීම සඳහා ඉන්දියාවේ දෙමළ හමුදා යොදාගණු ලැබීය.මේ කැරළි ඩෙකීදීම දෙමලුන් මෙන්ම මුස්ලිම් වරුන්ද ගත්තේ සුද්දාගේ පැත්තය.

මෙම සිංහල බෞද්ධ ද්වීපයේ සිංහල ජාතිය සහ බෞද්ධ උරුමය විනාශ කිරීමේ නවතම අදියරේ විනාශය සහ උත්සාහයන් ආරම්භ වූයේ 1505 පෘතුගීසියෙන් ආරම්භ වූ බටහිර යටත් විජිත ආක්‍රමණ සමඟිනි. මෙය ලන්දේසීන් සහ ඉංග්‍රීසින් විසින් අනුගමනය කරන ලදී. මේ තුන්වර්ගයෙන්ම ලොකුම විනාශය කළේ බ්‍රිතාන්‍යයන්. උතුරු නැගෙනහිරින් සිංහල බෞද්ධ මුද්‍රාව වෙනස් කිරීමෙනි. මෙය ඔවුන් මුලින්ම කළේ, 1799 ආණ්ඩුකාරවරයාට යවන ලද සුප්‍රසිද්ධ ක්ලෙගෝර්න් වාර්තාවෙන් පටන් ගෙන සිංහල සහ දෙමළ ජනවාර්ගික කණ්ඩායම් දෙකක් ලෙස බෙදීමෙනි. එහිදී ඔහු සිංහල සහ දෙමළ යනු දිවයිනේ විවිධ ප්‍රදේශ දෙකක – (උතුරේ  සහ නැගෙනහිර දෙමළ) – ජනවාර්ගික කණ්ඩායම් දෙකක් ලෙස හඳුනා ගත්තේය. ඉතිරි කොටස සිංහල. 1818 දී වෙස්ලයින් මෙතෝදිස්ත දූත මණ්ඩලය පැවසුවේ ඔවුන්ගේ

ප්‍රධාන අරමුණ වන්නේ මේ රට දිස්ත්‍රික්ක දෙකකට බෙදා සිංහල හා දෙමළ දිස්ත්‍රික්ක ලෙස නම් කිරීමයි. බි‍්‍රතාන්‍යයන් ඔවුන්ගේ බෙදීමේ සහ පාලනය කිරීමේ ප‍්‍රතිපත්තිය සඳහා මෙම රාමුව යොදා ගනිමින් ස්වදේශික සිංහලයන් සහ සංක්‍රමණික දෙමළ ජනතාව අතර විරසකයක් ඇති කිරීමට උපරිම  ප්‍රයෝජනය ගත්හ. මේ අතර ලන්දේසීන් සහ බ්‍රිතාන්‍යයන් ද දකුණු ඉන්දීය මලබාර් ද්‍රවිඩයන් ඔවුන්ගේ දුම්කොළ වතුවල සහ මාර්ග ගොඩනැගීමේ වැඩ සඳහා ආනයනය කළහ. ඒ සමඟම මෙරට දෙමළ ජනතාව වැඩිකර ජනවිකාස සිතියම වෙනස් කිරීම සඳහා වාරි ව්‍යාපෘති යටතේ උතුරු හා නැගෙනහිර පළාත්වල දකුණු ඉන්දීය දෙමළ ජනතාව විශාල වශයෙන් පදිංචි කිරීමේ සැලසුමක් ද බ්‍රිතාන්‍යයන්ට තිබිණි. නමුත් මෙම යෝජනා ක්රමය අසාර්ථක විය. ඒ නිසා උතුරේ සහ නැඟෙනහිර දෙමළ වත්මන් පරම්පරාව මේ රටේ පදිංචිව සිටින්නේ වසර 300කට අඩු කාලයකට පමණයි.

ආක්‍රමණිකයන්ගේ වතුවල   වැඩ කිරීම ස්වදේශික සිංහලයන් ප්‍රතික්ෂේප කළ නිසා 1830 ගණන්වල අග භාගයේ කෝපි වගාවන් හඳුන්වාදීමත් සමඟ පළමු කණ්ඩායම 1838 දී කෝපි සඳහා කැලෑ එළිපෙහෙළි කිරීමට පැමිණියේය. කෝපි අංගමාරය හේතුවෙන් කෝපි අසාර්ථක වූ විට, 1867 දී ස්කොට්ලන්ත ජාතික ජේම්ස් ටේලර් විසින් ළූලෙcඔන්ඩෙර අත්හදා බැලීම ආරම්භ කිරීමෙන් පසුව 1870 ගණන්වල මුල් භාගයේදී තේ හඳුන්වා දෙන ලදී.

එතැන් පටන් කඳුකර ප්‍රදේශය පුරා තේ වතු සීග්‍රයෙන් ව්‍යාප්ත වන්නට පටන් ගත් විට 1910 වන විට දකුණු ඉන්දීය ශ්‍රම ආගමනය ද මිලියන 1.2 දක්වා වැඩි විය. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් මුදල් උපයා ආපසු ගියහ. හැම ඉන්දියානුවෙක්ම වගේ වාර්ෂිකව ආපහු ඉන්දියාවට ගිය තමන් උපයන මුදල් එහි  තැන්පත් කිරීමටය. ඔවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනෙක් ආපසු පැමිණියේ නැත. නව කම්කරු කණ්ඩායම් ගෙනාවේ තොන්ඩමන්ගේ පියවූ කරුපඉය්යා සහ ථොන්ඩමන් වැනි මිනිස් ජාවාරම කාර අතරමැදියන්ය.සුද්දන් මෙන්ම ඔවුන්ඩ අහින්සක කමකරුවන්ගේ ස්‍රමයෙන් කෝටිපත්හියන් වූහ. පසුව තොන්ඩමන් වැනි පුද්ගලයින් ඔවුන්ගේ කරපිටින් දෙශපාලනයට ඇතුල්වීය. මේ අටහර සුද්හ්ඩන් විසින් කිරිපොවා වන්ශවතුන් බවට පත්කරණලද උන් අතරින් පොන්නම්බලන් අරුනාචලම් 1901 දී මේරටේ මලබා වරුන් ලන්කා දෙමළ වශයෙන් බව්තීස්ම කරණන් ලදී.මේ අතර දකුනු ඉන්දියාවෙන් කම්කරුවන් ඒමේ සහ යාමේ ක්‍රියාවලියද 1948 දක්වා පැවතුනි, බ්‍රිතාන්‍යයන් ඔවුන්ගේ දකුණු ඉන්දීය ශ්‍රම කල්ලිය ආපසු ඉන්දියාවට යවා සින්හල අපේ ඉඩම්වල නිරවුල් භුක්තිය අපට භාරදිය යුතුව තිබිණ.       නොමැතිනම් ඔවුන් බ්‍රිතාන්‍ය පුරවැසියන්ව සිටි නිසා එක්සත් රාජධානියට ගෙන නොගොස් ඔවුන් අප රටට හිසරදයක්කොට රටින් පිටව ගියහ.  එමඟින් රටක් නැති ඉන්දියානුවන් 1.2 කල්ලියක ගැටලුත් අප හිස මතම පැටවින. සම්යමූර්ති තොණ්ඩමන් මහතාම 1924 දී මෙහි පැමිණියා. ඒ නිසා එදායින් පසු ලංකාවට පැමිණි වතු දෙමළ ජනතාවගෙන් බහුතරයක් එම ගණයට අයත් යැයි මම සිතමි. 1948 ලංකා පුරවැසි පනතට අනුව පුරවැසිභාවය සඳහා සලකා බලනු ලැබුවේ ලංකාවේ වසර දහයක් අඛණ්ඩව වාසය කළ අය පමණි. ඒ අනුව තොන්ඩමන්ද ලන්කා පුරවැසි බව බීමට සුදුසුකම් ලබා නොතිබුණි.මන්ද ඔවුන් සියළු දෙනාම අවුර්ඩු පතා ඉන්දියාවට ගිය බැවිනි.1921 දී පොන්නම්බලම් අරුනාසලම් ලන්කා ජාතික සන්ගමයෙන් ඉවත්වී ලන්කා දෙමළ සන්ගමාය් පිහිටුවා ගන්න ලදී.සුද්දන්ගේද උපදෙස් අනුව එසි කිරීමෙන් දෙමළ රාජ්‍යක් පිහිටුවීමෙ සටන ආරම්භ කරණ ලදී.

1933 දි පොන්නම්බලන් සමස්ථ ජනගහනයෙන් 11% පමණවූ ලන්කා දෙමලුන්ට රටේ භූමිපුත්‍රයින් වන සින්හලයින් හා සමතැන (50×50) ඉල්ලා සටනට බැසීය. 1947 දි මැලේසියාවෙන් මෙහි පැමිණි සැමුවෙල් ජේම්ස් වෙලුප්පිල්ලේ චෙල්වනායගම් ලන්කා දෙමළ රාජ්‍ය පක්ශය”(ඓඨැඛ්)  පෙඩරල් නමින් බවු තීක්ශෂම කොට දෙමළුන් මේ රටේ වෙනම ජාතියක් යන සන්කල්පය ආරම්භකරන ලදී.

කි.පූ. 543 සිට දහස්වස් 2 1/2 ක් පමණ කළක් මේ රටේ ශිෂ්ඨාචරය බිහිකලේ සින්හලුන්ය. එය මිහිබට දෙව්ලොවක් බවට පත් කලේද ඔවුන්ගේ මුතුන් මිත්තන්ය. 1815 වන තුරුම මේ රට රැකගත්තේද ඔවුන්මය.1815 දි එන්ගලන්තය හා සම මට්ටමේ ජාතියක් වශයෙන්සිට ගිවිසුමකින් සුද්දන්ට එය භාර දුන්නේ සින්හලේ නම්වු රාජ ධානිය.  මෙම  අයිතිහාසික සත්‍යයන් සියල්ල ප්‍රතික්ශේප කොට ඔවුන්ට වෙනම පෙඩරල් රාජ්‍ය්යක් ඉල්ලා සටණ අරඹන ලද්දේ මෙසේය . 1983 දී ප්‍රභාකරන් නැමති ත්‍රස්තවාදියා සම්ප්‍රදායික දෙමල පක්ෂ අත් හැර කොටි සන්විධානය පිහිටුවා ගණු ලැබීය. ඔහුගේ ඉල්ලිම වුයේ සින්හලුන් සමඅඟ සහ වාසය බැරි බැවින් උතුරු නැගෙනහිර පලාත් දෙක වෙන්කොට වෙනම ඊලම් (ඊළම්)රාජ්‍යයක්  (සින්හල-දෙමළ රාජ්‍යක්)ලබාගැනීමය.ඒ සඳහා ඔහු එල්.ටි.ටි. ඊළ්ඨ්ඨ්E නමැති ආයුධ සන්නද්ධ  ව්‍යාපාරය ආරම්භකළේය. ‍යාපනයේ නගරාධිපති වරයාගෙන් ආරම්භකොට සියළුම ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදි දෙමළ නායාක්යින් ඔහු ඝාතනය කළේය. විරුද්ධවාදීන් සියල්ලද මරා දැම්මේය ළමා සොල්දාදුවන් දහස් ගණනින් බලහත්කාරයෙන් දෙමව්පියන්ගෙන් උදුරාගෙන සයිනඉට් කරල බෙල්ලේ එල්ලා සින්හලයින් සමඟ සටනට පුහුණු කලේය.  අසීමිත මුදල්, ඉන්දියාව පුරා යුධ පුහුණුව, අවි ආයුධ ඉන්දියා රජයේ පූර්ණ සහායද ඇතිව, කොටින්ම කියනවානම් රජිව් ගාන්දිගේ වෙඩිනොවදින කබාය පවා තෑගි වශයෙන් ලබාගෙන වසර 30 ක් තිස්සේ ශ්‍රී දළදා මාලිගාව,ජයස්‍රී මහා බෝධිය වැනි පූජනීය ස්ථාන සහ රටේ මහබැන්කුව, ගුවන් තොටුපොල ,ගුවන් යානා 10ක් පමණ දුම් රිය, බස් රත ආදිය මෙන්ම දස දහස් ගනනින් අහින්සක මිනිසුන්, බඩ දරු මවුන්, සිල්ගත් උවසු උවැසියන්සහ බෞද්ධ භික්සු භික්ශුනිඅන් සිය ගණනින්ද මහ දවල් වෙඩිතබා,බෝම්බ ගසා ,කපා කොටා  ගිනිතබා මරා දැමුවේ මේ සින්හල රටෙන් භාගයක් පමණ වූ භූමිය, රටේ ජනගහනයෙන් 2 1/2 වූ%  ඔවුන්ට ලබා ගැනීම සන්දහාය.  

මේ අනුව රටේ මිනිසුන් ලක්ශ ගණනකට මරණය ගෙන දෙමින්, කෝටි, ප්‍රකෝටි ගණනින් විනාශකර, ලෝකයේ අති බිහිසුණුම ත්‍රස්ථවාදි කණ්ඩායම බවට පත් වූ එම ත්‍රස්ත කණ්ඩායාම එන්ගලන්තේ සහ ප්‍රන්සයේ විදේශ ලෙකම් වරුන් තකහනියක් මෙහි පමිණ යුද්ධය නතර කරණ මෙන් ඉල්ලුවද 2009 මැයිමස මහින්ද රාජපක්ෂ රජයෙන් කොටින් පරාජය කරණ ලදී.

අනතුරුව මෙම පරාජය ඉවසිය නොහැකි බටහිර රටවල් මෙන්ම ඉන්දියාවද මැදිහත්වී මේ රට තුළම සිටින බටහිරගැති මානසික වහලුන්ගේද සහාය ඇතිව නැවතත් දේශප්‍රේමි පදනමක් සිටි ශ්‍රී ල..නි.ප. පරාජයකොට යලිත් බටහිර ගැති කලුසුද්දන් පිරිසකට රටේ බලය ලබාදෙන ලදි.

1987 දී රුපියල් 1 ක මුද්දරයක් මත සමාදාන විනිස්චය කාරයකු ඉදිරියේ අතසන් කළායයි කියන  දිවුරුම් ප්‍රකාශයකින් ලෝකයේ කිසිමරටක නැති කිසිවකු නොදුටු සහ නොඇසූ පුරවැසිභාවය ලබා දීමේ අමණ සහ නීති විරෝධී ක්‍රමයක් වන ජේ.ආර්/ රජිව් ගිවිසුම යටතේ දිවයිනේ සියලුම ඉන්දියානුවන් මේ රටේ පුරවැසියන් කරන ලදී. මේ ක්‍රමය යටතේ ඕනෑම ඉන්දියානුවෙකුට ඔහු/ඇය වතු කම්කරුවෙක් වුවත්, නීතිවිරෝධී සංක්‍රමණිකයෙක් (කල්ලතෝනි) ජිප්සීස් කෙනෙක් හෝ වෙනත් ඕනෑම අයෙකුට මේ රටේ පුරවැසිභාවය ඉල්ලා සිටිය හැක. ඔහුට අවශ්‍ය වන්නේ ඔහු විසින් ස.වි.කාරයයෙකු  කියන කෙනෙකු ඉදිරියේ අත්සන්කලායයි කී දිවුරුම් ප්‍රකාශයක් පමණි. මම හිතන්නේ නැහැ මෙහෙම පුරවැසිකම ලබාගත හකි තවත් රටක් ලෝකයේම ඇතිය කියා.

මේ රට සිංහල ජාතියේ දේශයයි. ලාංකීය/සිංහල ජාතිය සිංහල, දෙමළ, මුස්ලිම් ආදී විවිධ කණ්ඩායම්වලට බෙදුවේ බ්‍රිතාන්‍යයන්ය. ඔවුන් තවදුරටත් සිංහලයන් උඩරට සහ පහතරට සිංහල ලෙසද බෙදා ඇත (රොබට් පර්සිවල් 1806 බලන්න). 1901 දී ලංකා දෙමළ (හිටපු මලබාර්වරු) නමින් නව ජනවර්ගයක් නිර්මාණය කරන ලද්දේ දෙමළ සිවිල් සේවකයෙකු වූ පොන්නම්බලන් අරුණාචලම් විසිනි (බ්‍රිතාන්‍යයන් යටතේ පළමු ලංකා සිවිල් සේවකයා).  බෙදා පාලනය කිරීමේ රාජ්‍ය ශිල්පයේ ලෝක ප්‍රවීණයන් වන බ්‍රිතාන්‍යයන්ගේ උපදෙස් පරිදි ස්වදේශිකයන් බෙදීමට බ්‍රිතාන්‍යයන්ට උපදෙස් දුන්නේ බ්‍රිතාන්‍ය ලංකාවේ ප්‍රථම ආණ්ඩුකාර ෆෙඩ්‍රික් නෝර්ත්ගේ ලේකම් ක්ලෙගෝර්න්ය. සිංගලීස් සහ මලබාර් (දෙමළ) ලෙස  ජාතීන් දෙකකට බෙදා  සිංහලයන් රට අභ්‍යන්තරයේ දකුණු සහ බටහිර ප්‍රදේශවල වාසය කරන බවත් මලබාර්වරුන්ට උතුරු හා නැගෙනහිර කොටස් හිමි බවත් ප්‍රකාශ කළේය. ඔහුට අනුව සිංහලයන් පැමිණ ඇත්තේ සියම් දේශයෙනි. ලාංකීය සමාජය පිළිබඳ ඔහුගේ නොදැනුවත්කම මෙයින්ම පෙන්නුම් කරයි. නැවතත්, සෝල්බරි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව 29 වැනි වගන්තිය යටතේ ඉතිහාසයේ ප්‍රථම වතාවට මෙරට සුළු ජාතීන් පිළිබඳ සංකල්පය ඇති කළේය. ඉංග්‍රීසීන් ද දෙමළ ජනයාට මුල සිටම විශේෂ වරප්‍රසාද ලබා දුන්හ. ඔවුන් සඳහා ඉංග්‍රීසි අධ්‍යාපනය සහ රජයේ රැකියා ද ලබා දී දෙමළ ජනතාව ඉහළට ඔසවා තැබීමට සියල්ල කළහ. ජනවර්ගයක්  ලෙස මලබාර්වරුන් (දෙමළ) සිංහලයන්ට වඩා උසස් යැයි ද ඔවුහු තර්ක කළහ. 1843 වන විට මුළු රටටම තිබුණේ 103ක් පමණක් වන විට යාපනයට පමණැක් ඉන් ඉංග්‍රීසි පාසල් 45ක් ලබාදී තිබුණේ ය. ඉංග්‍රීසින් උතුරු හා නැඟෙනහිර පළාත්ව මලබාර් දෙමළ ජනතාවගෙන් පිරවීමට උත්සාහ කළේ දිවයිනේ ජනවිකාසය උඩු යටිකුරු කර ස්වදේශීය සිංහල ජනතාවගේ ශක්තිය දුර්වල කිරීමටය. ඔවුන් දකුණු ඉන්දියාවෙන් කඳුකර තේවතුවල කුලියට සඳහා ඔවුන්ගේ සියලුම ශ්‍රම අවශ්‍යතා ගෙනැවිත් 1948 දී රට හැර යන විට ඔවුන් රටක් නැති  අනාථයන් මිලියන 1.2කට ආසන්න පිරිසක් මෙහි අතරමන් කොට තබා ගියහ.ඔවුන් මෙම මලබාර් ජාතිකයන් කුලී භටයින්  ලෙස ද දේශීය සිංහලයන්ට එරෙහිව සටන් කිරීමට යොදා ගත්හ. 1818 සහ 1848 කැරලි. බ්‍රිතාන්‍යයන්‍  ශ‍්‍ර ලාංකීය ජාතිය දෙකට බෙදූ ආකාරයත් 1799 සිට වර්ගවාදය ඉතා සූක්ෂ්ම ලෙස ගොඩනැගූ ආකාරයත් මෙයින් පැහැදිලි වේ.

මේ පසුබිම තුළ සත්‍ය සෙවීමට කොමිසමක් පත් කරන්නේ ඇයි? 1947 දී දෙමළ ජනයාට වෙනම රාජ්‍යයක් අවශ්‍ය වූයේ ඔවුන් ඉලංකෙයි තමිල් අරසුකච්චි පක්ෂය (ලංකා දෙමළ රාජ්‍ය පක්‍ෂය) පිහිටුවා ගත්තේ ක්‍රිස්තු පූර්ව 543 ඉතිහාසයේ පටන් මේ රට සිංහල රාජධානියක් වූ බව පිළි නොගෙනය. පසුව 1980 දී එල්.ටී.ටී.ඊ සංවිධානය ඔවුන්ගේ දෙමළ ඊළම (සිංහලයාගේ දේශය යන අර්ථය ඇති) අපේක්ෂාවෙන් පිහිටුවා ගත් අතර, භූමිපුත්ත්‍රයින් වන බෞද්ධ භික්ෂූන් ඇතුළු අහිංසක සිවිල් වැසියන් දස දහස් ගණනක් මරා දමා, කිරි උරා බොමින් සිටි ළදරුවන් පවා මරමින්, රටේ රජය සමඟ 30 වසරක කුරිරු යුද්ධයක් කළේය.

අනුරාධපුර ශ්‍රී මහා බෝධීන් වහන්සේ අභියස සිල් සමාදන් වී  සිටි බැතිමතු 200 ගණනක් සහ ගැබිණි මව්වරුන් මරා දැමීම සහ රටපුරා ව්‍යාකූල ව්‍යසනයක් සිදුකරමින් ජාතියේ මහ බැංකුව සහ කටුනායක ප්‍රධාන ගුවන් තොටුපළ  නව ගුවන් යානා 10ක් පමණ සම්පූර්ණයෙන් විනාශ කරන ලදී.

මෙම සුන්දර දිවයින අල්ලා ගැනීම සඳහා ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ පටන් ඉතිහාසය පුරා ඉන්දියානුවන්ට තිබූ සදාකාලික උන්මාදය සහ නොසන්සිදෙන දොලදුක මෙයින් සාරාංශ කරයි. ඉන්දියාව සහ ශ්‍රී ලංකාව අතර මෙන්ම දකුණු ඉන්දීය දෙමලුන් සහ සින්හලේ සින්හලයින් අතර පවතින සදාකාලික සතුරුකම පිළිබඳ සුවිශේෂ සත්‍යය මෙයයි.

මෙම සටන විසඳීමට ඇත්තේ ක්‍රම දෙකක් පමණි. පළමුව, ඉන්දියාව මේ ලංකාව අල්ලා ගැනීමේ සිහිනය මුළුමනින්ම අමතක කර අත්හැර දමා,අපගේ අභ්‍යන්තර දේශපාලනයට ඇඟිලි නොගසා මේ රටේ  සිටින දෙමළ ජනතාවගේ ප්‍රශ්න විසඳා ගැනීමට අපට ඉඩදී ඔවුන් ඉන්දියානු සම්භවයක් ඇති අය යැයි අප වද නොදී  සිටිය යුතුය. ඇතැම් විට ඉන්දියාවේ සිටින ඔවුන්ගේම මිනිසුන්ටත් වඩා, ඉන්දියාව ඔවුන් ගැන මෙතරම් සැලකිල්ලක් දක්වන්නේනම් ඉන්දියාව කලයුහ්තේ අපට හිසරදයක් ඇති නොකර ඔවුන් ඉන්දියාවටම ආපසු ගැනීමයි. දෙවනුව මේ ඓතිහාසික පසුබිම තේරුම් ගෙන මේ රට ප්‍රාග් ඓතිහාසික යුගයේ සිටම සිංහල ජාතියට අයිති බව පිළිගෙන ස්වදේශික සිංහලයන් සමඟ සංහිඳියාව ඇති කරගෙන ඉන්දියාවෙන්ම ආවායයි කියන සිංහල අපිත් කළාක් මෙන් ඔවුන්ද ඉන්දියාව කෙරෙහි ඇති සියලු බැඳීම් අත්හැර ස්වදේශී සින්හලයින් සමඟ සතුටින් මෙහි ජීවත් වීම. මේ ප්‍රශ්නයට ස්ථීර විසඳුමක් ගෙන ඒම සඳහා දෙරටේම දේශපාලනඥයන් මිහිපිට මේ යථාර්ථය ඒ අනුව තේරුම් ගත යුතුය.

මුස්ලිම්වරු කි.ව.7 සිට පමණ අරාබි රටවලින් වෙලාඳුන් වශයෙන් මෙහි පැමිනි මොවුන්  කිසි ඩිනක ඩෙමලුන් මෙන් මේ රට අල්ලාගැනීමට උත්සාඅහ්කොට  නැත.

ඉන්ග්‍රීසීන් විසින් මුස්ලිම්වරු ප්‍රධාන වශයෙන් ස්වදේශිකයන්ට එරෙහි ඔත්තුකරුවන් ලෙස යොදා ගත් අතර 1915 සුප්‍රසිද්ධ සිංහල-මුස්ලිම් කෝලාහලයේදී ඔවුන් මුස්ලිම්වරුන්ට සහාය දුන්හ. දැන් ඔවුන්ටද වර්ග සැතපුම් 25,000 ක මේ රට තුළ වෙනම රාජ්‍යයක් අවශ්‍ය වේ.මේ රෝගය ඔවුන්ට ඇතිවූයේ අස්‍රොෆ්ෆ්ගෙන් පසුවය. නමුත් දෙමලුන්ට මේ රට අල්ලගැනීමේ ආශාව  නිදන්ගත රෝගයකි.  උතුරේ සහ නැඟෙනහිර දෙමළ ජනයා මිලියන 4 ක පමණ දෙමළ ජනයා සඳහා රටේ භූමි ප්‍රමාණයෙන් 1/3 ක් ආවරණය වන පරිදි වෙනම රාජ්‍යයක් ඉල්ලා සිටින අතර කඳුකරයේ සිටින තවත් දෙමළ ජනයා 1.2 කට ද රටින් තවත් 1/3 ක් පමණ ආවරණය වන පරිදි මලයානාඩුවක් අවශ්‍ය වේ. මීට අමතරව, 1665 දී පෘතුගීසීන් විසින් බටහිර මුහුදු තීරයෙන් පලවා හැරීමෙන් පසු සිංහල රාජධානියේ සෙනරත් රජු විසින් ඔවුන්ගේ මුතුන් මිත්තන්ට ඉඩම් ලබා දුන් නැගෙනහිර මුස්ලිම්වරුන්ට ගෙන් පැවත එන  හිස්බුල්ල වැනි අයාට්ද දැන්  වෙනම රාජ්‍යයක් අවශ්‍ය වේ.

සමඟිය හා සංහිඳියාව

ප්‍රථමයෙන්ම සමඟිය හා  සංහිඳියාව ගැන කතා කරන විට, පසුගිය වසර 2566 පුරාවටම මේ රට සිංහල ජාතියේ නිජභූමිය බවත්, එය සාකච්චා කළ නොහැකි සහ වෙන්කළ නොහකි මාත්තෘකාවක් බවත් දෙමළ සහ මුස්ලිම් යන දෙපිරිසම පිළිගන්නා තුරු, මේ තත්ත්වය යටතේ මිහිමත සමඟියක් හෝ සංහිඳියාවක් ඇති කළ නොහැක. ඔවුන් මේ රටේ ආගන්තුකයන් මිස අයිතිකරුවන් නොවන බව පිලිගත යුතුය. ඔබ රෝමයේ සිටින විට රෝම ජාතිකයෙකු හැසිරිය යුතුයයි’ කියමනක් ඇත. ඔවුන් පළමුව මේ මූලික සත්‍යය පිළිගෙන මුල් අයිතිකරුවන්ට ගරු කරමින් අනුන්ගේ ඉඩමක් හිමිකර ගැනීමට රණ්ඩු නොවී ඔවුන් සමඟ සුහදව ජීවත් වීමට ඉගෙන ගත යුතුය. එසේ වූ විට සංහිඳියාවෙන්, සමගියෙන් හා සාමයෙන් අප සැමට් ජීවත් විය හැක. එතෙක් මේ ආණ්ඩුව කියන සාමය සහ සන්හ්හිඳියාව හුදු දවල් සිහිනයක් පමණි.

එබැවින් වසර 2600ක් පැරැණි සින්හල ශිෂ්ටාචාරයත් මිහිමත සදා විචිත්‍රවත් වූ මේ දූපත් ජාතියත් විනාශ කිරීමට උත්සාහ නොකර, මේ භාෂාව තේරුම් ගැනීමට නොහැකි දේශපාලනඥයන් වහා දේශපාලනයෙන් ඉල්ලා අස්විය යුතුය. එසේනොකොට ජනාධිපතිවරය හෝ පාලක පක්ෂය යෝජිත පනත පාර්ලිමේන්තුවට ඉදිරිපත් කළහොත් ඊට පක්ෂව චන්දය දී නැවත චන්දය ඉල්ලීමටනම් කිසිවෙකු ගමට නොආ යුතුය.

වසර 2600ක් පුරා අපේ මුතුන්මිත්තන් ජීවිත පරිත්‍යාගයෙන් ආරක්ෂාකොට ගත් මේ සිංහල දේශයත් එසේම සින්හල ජාතියත්, සම්බුද්ධ් සාශනයත් ආරක්ෂාකර ගැනීමට හැකි බුධිය සහ ශක්තිය ඇති දේශප්‍රේමි,ජාති හිතතඉෂි සැබෑ සින්හල බෞද්ධ රාජ්‍ය නායකයෙකු  අවශ්‍ය කාලයයි මේ.

එමනිසා ඔවුන් මේ කුඩා රට තුල  රට්වල් ඉල්ලීම නතර කළ යුතුය. මේ සින්හල රට, සින්හල ජාතියේ ජන්ම භූමිය, ජාතිය සින්හල.රටේ භාෂාව සින්හල, ඒ තුල සින්හලයින් සමඟ රටින් කෑලි නොඉල්ලා  1815 ට අපේ මුතුන් මිත්තන් සිටි පරිදි අපිත්  සින්හලේම වැසියන් වශයෙන් සිටීමට එකඟ වෙමු” යන රාමුව තුල රටේ පවතින නීති රීති පිළිපැදීමට එකඟ වීමෙන් පසු ඔවුන්ටද භූමිපුට්‍රයින් වන සිනහලයින්ට මෙන්ම මෙ රටේ සම්පත් භුක්ති වින්ද හැක.

 1815 ට පෙර යුගයේදී මෙහි වාසය කිරීමට තීරණය කළ විදේශිකයන්ට රටේ භාෂාව ඉගෙන ගෙන දේශීය නීතියට අනුකූලව කටයුතු කිරීම අනිවාර්ය වූ අතර පසුව ඔවුන් ස්වදේශික සිංහලයන් සමඟ ඒකාබද්ධ විය. ඔවුන් සියලු දෙනාම මේ මිහිතලයේ සිංහල ජාතියේ මාතෘභූමිය වූ සිංහල රාජධානියේ ජීවත් වූ නිසා ඔවුන් සිංහලයන් ලෙසද හැඳින්විණි. ඉතින්, ඔවුන් ද 1815 ට පෙර සිංහලේ පුරවැසියන් ලෙස සලකනු ලැබුවේ සිංහලයන් ලෙසම ය.

මෙම සුළු ජනකොටස් ප්‍රථමයෙන්ම ස්වදේශික සිංහලයින්ට එරෙහිව සන්විධානය කළේ ලන්දේසීන් සහ ඉංග්‍රීසින් විසිනි. 1799 දී ක්ලෙගෝර්න්  සටහනින් සහ 1819 දී ගාල්ලේදී හමු වූ වෙස්ලියන් පල්ලි සම්මේලනය විසින් මේ රැල්ල ආරම්භ කෙරින. ඔවුන්ගේ ප්‍රධාන අරමුණ මේ රට දෙමළ සහ සිංහල වශයෙන් දිස්ත්‍රික්ක දෙකකට බෙදීම බව ප්‍රකාශ කළහ. ඉංග්‍රීසි ජාතිකයන් තම බෙදුම්වාදී ප්‍රතිපත්තිය භාවිතා කරමින් සිංහල ජාතියට විශාලම හානියක් කළ ජතිය වේ.

1815 න් පසු ඊනියා නාමික නිදහස ලැබූ වර්ෂය වශයෙන්න මෝඩයින් විසින් සළකණු ලබණ 1948 දක්වා මේ රටේ ඉරණම තීරණය කළේ ඉන්ග්‍රීසීන් විසිනි. ඔවුන් සෝල්බරී ව්‍යවස්ථාව හරහා 1972 දක්වාම මෙම රට පාලනය කළේ ජෙනිංග්ස් ඉතා දක්ෂ ලෙස ඇතුළු කළ ව්‍යවස්ථාමය උපක්‍රම හරහාය. ඒ අනුව විදේශ ප්‍රතිපත්තියද ඇතුළු ව්‍යවස්ථාදායක, විධායක සහ අධිකරණ බලය ඔවුන් අතේම තබාගෙනය 

ජනරජ යුගය

                      1972 වන තුරුම මේ රට පාලනය කළේ මේ අනුව. එනම් 1972 මැයි 22 වැනි දින මෙරට පාර්ලිමේන්තුව විසින් සම්මත කරන ලද ජනරජ ව්‍යවස්ථාව යටතේ මේ රට ජනරජයක් ලෙස ප්‍රකාශයට පත් කරන තෙක් අප පූර්ණ ස්වාධීන රටක් නොවීය.

1972 සිට 1977 දක්වා ශ්‍රීලනිපය බලයේ සිටි 5 වසර,  මෙන්ම මැතිනිය පළමුව බලයේ සිටි 1960-65 සහ 1970 -72 කාලය තුල මෙන්ම, රට, ජාතිය, ලෝකයට ණය නැති ආර්ථිකයක් සහ බුදු සසුනට විශාල වැඩකොටසක් ඉටු කොට පූර්ණ නිදහස් රටක් වශයෙන් මහත් අභිමානයෙන් නිදහ්ස සැමරුවේ ජනරජ දිනය වු මැයි 22 දිනය. එහෙත්, 1977 දී  බලයට පත් ජේ .ආර් ගේ රජය නැවතත් නිදස්දිනය පෙබ් 4 ටම ආපසු ගෙනයමින් මේ රටත් ජාතියත් යලිත් අධිරාජ්‍යවාදි වහල් මානසිකත්වයටම ආපසු ගෙනයනලදි. අපගේ  මුතුන් මිත්තන්ගෙන් අපට හිමි වූ වසර 2500 ක සාඩම්බර උරුමය  ගැන එදා එ.ජා.ප.ආණ්‌ඩුවේ  තුළ තිබූණු  අවභෝදය, හැඟීම හා ආදරය සහ රට කෙරෙහි ඔවුන් තුල තිබුණු දැනුම සහ දේශප්‍රේමය මින් පැහදිළිවෙයි. තවද  රටේ ආර්ථිකය මුළුමනින්ම ලෝක වෙළඳ පොලට විවුර්තකොට  දෙසීය ගොවිතැන, කර්මන්ත ආදියේ පරිහානිය ආරම්භ කිරීම 1987 සිදුකරන ලදී. එසේම ඉන්දු ලන්කා ගිවිසුමෙන් රට හා ජාතිය ඉන්දියාවට මුලුමනින්ම පාවාදීම තුලින් වර්ත මානයේ රට පත්ව ඇති අර්ථික අඝාධයට මුල පිරුවේ එම රජයයි. මෙම කාලය තුලදී අත්සන් කරණලද ඉන්දු ලන්කා ගිවිසුම ලන්කා ඉතිහාසයේ එක් පුද්ගලයෙක් විසින් සිද්හ්හු කරණලද දරුණුතම පාවාදීමය.

 මේ අතර කොටින්ට ඉන්දියාව පුරා යුධ පුහුණුව ලබාදීම, යුධ අවිආයුධ සහ මුදල ලබාඩීම ආඩ්ඩි ක්‍රියාවන් වලට අමතරව ප්‍රභාකරන්ට රජිව් ඝාන්දි තම වෙඩි නොවදින යුධ කබාය පවා දීමෙන් මේ රට විනශකිරීමට ඔවුන් කොපමන සහායක් දුන්නාද කියා සිතාගත හැක. මේ සියල්ලටම වඩා දරුණුම සිද්ධිය වුයේ 1987 දි ඉන්දියාව ලනකාව ආක්‍රමණය කිරීම සහ ගුවනින් පරිප්පු දැමීමෙන් හා ඩික්සිත්  ලවා ජේ. ආර්. ට ගිවිසුම අත්සන් කිරීමට තර්ජනය කිරීමය. ඊට අමතරව එ.ජා. සන්විධාන වලදි ලන්කාවට එරෙහිව චන්දයද පාවිච්චිකොට ඇත. තවද වර්තමාන මෝඩි රජයද, ඉන්දියාවේ 60% කට වැසිකෙළි පහසුකම් නැතිව තිබියදී මේ රටේ පුරවැසියන් වන දෙමළ ජනයාට නිවාස 60,000 ක් සාදා දීම සැතුලු විවිද උපක්‍රම තුලින් ලන්කාවේ සිටින දෙමල ජනයා ලන්කාවට එරෙහිව සන්විධානය කිරීමද ඉන්ඩියාවේ ලන්කාවිරොධී වැඩ පිළිවෙලේම කොටසකි.  වර්තමාණයේ රනිල්-රාජපක්ෂලාගේද සහාය ඇතිව මෝඩි විසින් දියත්කොට ඇති ආක්‍රමණ්ය ඒ සැමටම වඩා භයානක වනුයේ ලන්කා රජයේද සහාය ඇතිව එය සිදුකරණ නිසාය. එසේම කූඨෝපක්‍රම  යුද්ධයකින් එය සිදුකරණ නිසාය  .

1987 දී සිදු කල ඒ අයිතිහාශික පාවාදීමෙන් පසු 2009 දී කොටි පරාජය කරන තුරුම විශේෂ සිදුවීම් සහිත ජාතික ජයග්‍රහණයක් නොවීය. 2009 දී තිස් වසරක එල්ටීටීඊය ත්‍රස්ථවදය පරාජය කිරීමේ ගෞරවය මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාට හිමි වුවද යුධ ජයග්‍රහණ පෙර රජවරුන් කළා සේ මහපොළොවේ ස්ථාපිත කිරීමට ඔහු ශෝචනීය ලෙස අසමත් විය. දුටුගැමුණු, මහා පරාක්‍රමබාහු, විජයබාහු 1 වැනි යුගය සහ සීතාවක රාජසිංහ වැනි නර විරුවන් පශ්චාත්  යුධ ජයග්‍රහන කාළයන් රටේ දියුණුවට යොදාගත් ආකාරයන් පිලෛබඳ අවබෝදයෙන් ක්‍රියා කල බවක් නොපෙනේ. යුධ ජයග්‍රහනයේ  අධිතක්සේරුව සහ වැරද්හි උපදෙස් නිසා අවුල් කරගත් ඔහුගේ පාලන සමය  2015 දී නැවතත් පරාජයට පත් වූයේ බටහිර රටවල් හා ඉන්දියාව විසින් යොදවා ඇති දේශපාලන කුමන්ත්‍රණ සහ ඔහුගේම සමීපතමයින්ගේ  වැරදි උපඩෙස් නිසාය. මුස්ලිම් ත්‍රස්ථවාදීන් විසින් මෙහෙයවනළද 2019 අප්‍රේල් 21 වැනිදා 200කට වැඩි පිරිසක් මරුමුවට පත් වූ සුප්‍රසිද්ධ පාස්කු ඉරිදා බෝම්බ පිපිරීම් වැනි දේශපාලන ඛේදවාචකය . ඉන් අනතුරුව –  2022 සැප්තැම්බර් 2 වැනිදා ගෝඨාභය රාජපක්ෂ නෙරපා හැරීම, ජාත්‍යන්තර සහ ඉන්දීය බලවේග විසින්ම කුමන්ත්‍රණය කර වේදිකාගත කරන ලදී. නැඟී එන සිංහල බෞද්ධ ජාතිය උමග අවසානයේ පවා ආලෝකය නොපෙනෙන පරිදි සියළු යුධ ජයග්‍රහනඩ ඉන් අවසන් විය.

අනතුරුව රට තුල මතුවූ දේශපාලන, ආර්ථික හා සමාජීය ගැටලු රාශියකට අමතරව බටහිර සහ ඉන්දියාවේ අඛණ්ඩ ඇඟිලි ගැසීම් මේ වන විටත් එහි උච්චතම ස්ථානයට පැමිණ තිබේ. එක්සත් ජනපදය ප්‍රමුඛ බටහිරයන් ප්‍රමුඛ සියලුම දෙමළ  ඩයස්පෝරා සහ සිංහල බෞද්ධ විරෝධීහු රට තුළත් ඉන් පිටතත් සුළු ජාතීන් සවිබල ගැන්වීම සඳහා දිවා රාත්‍රී අතිකාල කරති.

ඊටත් වඩා භයානක දෙය නම්, දැන් අපි නැගෙනහිරින් චීනය සහ බටහිරින් ඉන්දියාවේ සහාය ලබන එක්සත් ජනපදය ඇතුළු බටහිර ජාතීන් අතර ඉන්දිය සාගරයේ උද්ගතවී ඇති ගෝලීය දේශපාලන හා ආර්ථික යුද්ධයේ බල අරගලය අතර සිරවී සිටිමය. මේ අනුව, අපි මෙම බල එදිරිවාදිකම් කඳවුරු  අතර ගිරයට අසුවූ පුවක් ගෙඩියක් මෙන් සිර වී සිටිමු. නව භූ මූලෝපායික සන්විධාන අතර, QUඇඪ් නමින් හැඳින්වෙන නවතම ඉන්දු-පැසිෆික් නේටෝව” සමඟින් එක්සත් ජනපදය ඉතා විශාල ලෙස මේ රටට බලපෑම් කිරීමට පටන්ගෙන ඇත. මේ අතර ඉන්දියාව, පනික්කාර් උපාය මාර්ගයෙන් මේ රට සියතට ගැනීමට උපරිම බලය යොදවා කටයුතු කරයි.

මෙවැනි මහා දේශපාලන සුළිකුණාටුවකට මේ රට හා ජාතිය හසුවි එම විනාශයෙන් බේරීමට මාර්ගයක් සෙවීමේ නිර්ටහ වියයුතු කාලයකට මේ රට පත්ව තිබියදී  මේ රටේ කිසිම දේශපාලන පක්ෂයක් ඒ ගැන සිහිනෙන් පවා නොසිතා තම තමන්ගේ දේශපාලන බලය තහවුරු කරගන්නා ක්‍රම සහ විධි  සොයමින් රෑ දවල් සිහින දකිමින් පිස්සු බල්ලන් රැළක් මෙන් දඟලන්නේ ඒ මිරිඟුව සොයමින්ය. රාජ්‍ය නායකයා වන ජනාධිපති වරයාගේ පටන් ප්‍රාදේශීය සභා නියෝජිතයා දකවා සියළුම දේශපාල්කයින් අද නිදි නොලබා සිහින දකින්නේ එම ආත්මාර්තකාමී අරමුණ ඉටුකර ගනීමටය. ඔවුන් කිසෙවෙකුට රට,ජාඅතිය හෝ සාශනය ගැන හෝ රටේ ජනතවගෙ දුක හෝ රටේ අනාගතය ගැන සිතීමට පවා  ඔවුන්ගේ හිතේ ඉඩක් නැත.

By Garvin Karunaratne

The IMF was the international organization which the United Nations at its inception was intended to organize the economies of the World .This did really happen till 1977 when the Washington Consensus the ideas of World Bank chief McNamara, and President Ronald Regan took over world development and altered the course of both the IMF and the World Bank to bring the countries under the control of the USA.

This was done in the most dubious manner by making the vibrant and self reliant countries to fall into debt. At independence none of the countries were in debt. They were all having vibrant economies and managing their economies with great care, collecting carefully every dollar that was earned mainly by exports and managing all foreign expenses with great care. All countries were run with the locally printed funds. As a senior member of the Sri Lanka Administrative Service I was in charge of a minor section of this massive task. I was in 1970 in charge of providing foreign exchange to local small industrialists. The economy was run entirely controlled and there were no foreign exchange offered to anyone travelling abroad for education or fun and jaunts.

When the oil shieks increased the price of oil threefold in the early Seventies and countries went hat in hand to the IMF asking for funds to meet their foreign expenses the USA insisted that the countries had to agree to certain conditions:

The policies that were imposed comprised liberalizing the use of foreign exchange(earlier, foreign exchange was very carefully handled-controlled used only for essential supplies), taking the control of foreign exchange out of the hands of the Government; instead it was to function as decided by the Market forces of supply and demand- the banks deciding the exchange rate as opposed to the Government deciding the exchange rate. This led to the devaluation of the local currency. The use of foreign exchange was liberalized allowing anyone to use for any purpose. The Public Sector was not allowed to handle any commercial activities and the commercial infrastructure that brought about development was closed down through abolition or privatization. Imports were liberalized to help the country to obtain imports. Subsidies so far offered to bring about developement were abolished.

(From: How the IMF Sabotaged Third World Development)

These conditions were imposed on Sri Lanka in August 1977 and have continued to be imposed gradually but firmly till today,

As a result the value of the local rupee has fallen from Rs 12.00 per US $ in 1997 to as much as Rs 300.00 today.

The result., a country that did not owe a dime to anyone when Premier Sirimavo handed over the country to President Jayawardena has today been reduced to have a foreign debt of $ 91 billion. When Presidet Gotabhaya was forced out of office barely two year ago the foreign debt was only $ 56 billion. Under President Ranil, in less than two years our foreign debt has increased from $ 56 billion to $ 91 billion today.

Despite this calamity of the massive increase in the foreign debt President Ranil claims that he  was able to make up the economy witb the assistance of the IMF:(Daily Mirror:22/3).

In fact the economy of Sri Lanka has been ruined, with a massive increase in the foreign debt from $ 56 billion when President Gotabhaya handed over , to as much as $91 billion today!

As Harim Peiris rightly highlights in the Island of 20/2,

The Ranil Wickremasinghe administration and the business and political elites who support it would argue the primacy of the economic recovery efforts. But this has already occurred. It was also not rocket science but plain common sense of basically importing fuel with some help from India and renegotiating with our creditors, including getting China to the table. But rebuilding our nation and her political economy requires deeper reforms. While the Wickremasinghe Administration has taken the emergency measures to stabilize the economy it is seemingly unwilling, unable and even in denial of the need for any reforms of the Sri Lankan State, public governance or economic management”.

Perhaps as an administrator who has once tackled the economy and has made it work in the interest of the people, bringing training, employment and incomes to them, and also involving them by training etc to make what the Nation needs most today- to make items that are imported, I could state that what is required today is a massive effort of the Government to train people and get them into the production mode and for the country to enable less imports. This will also save foreign exchange.

Then, in 1970-1977 the Divisional Secretary at Kotmale collected all the waste paper from Government Offices, rolled up his sleeves and with the youth in Kotmale established a paper and Cardboard Making Center, It was a great success.

In Matara as the Government Agent I directed this Programme. We established a Boat making factory that made seagoing fishing boats. It was acclaimed a success. Then on my own I established Coop Crayon- making crayons. The art of making crayons was unearthed by no other than my Planning Officer Vetus Fernando, locked up within the four walls of the science lab at Rahula College Matara for three months every evening. He and Development Assistant Dayananda Paliakkara and the member of parliament for Deniyaya Sumanapala Dahanayake, in his capacity as the President of the Morawaka Cooperatives established CoopCrayon which made fine crayons which were sold islandwide by the Morawaka Cooperatives.

I have written again and again about what we did achieve in the Divisional Development Councils Programme of the Sirimavo days, The leader Professor HAdeS Gunasekera is not among us today. Sumanapala Dahanayake has also left us.

However stalvarts Vetus Fernando, and Daya Paliakkara are among us. Instead of getting into a learned discourse of writing it may be worth for our Government to round up Vetus Fernando and Daya Paliakkara and others who may yet be alive and request them to immediately organize and implement a development programme to make what we import.

They belong to the last group of officials who actually brought about development. 

That is just the way ahead.

Garvin Karunaratne 22/03/2024, garvin_karunaratne @ hotmail.com

FORMER Government Agent, Matara 1971-1973.

LATER Commonwealth Fund Advisor to the Government of Bangladesh, where I designed and established the Youth Self Employment Programme which is yet going strong having so far created over three million youth entrepreneurs., now being implemented by members of the elite Bangladesh Civil Service

තිස්ස ගුණතිලක

යෙ අරියසච්චානි විභාවයන්ති, ගම්භීරපඤ්ඤෙන සුදෙසිතානි;

කිඤ්චාපි තෙ හොන්ති භුසං පමත්තා, 

න තෙ භවං අට්ඨමමාදියන්ති – රතන සූත්‍රය 9 වන ගාථාව

අෂ්ඨාංගික මාර්ගය සහ සීලබ්බත පරාමාසය යන කාරනා දෙකම බුදුන්වහන්සේ සද්ධර්මය තුලින් අපට දායාද කල සංකල්පයන්ය. අවාසනාවකට මෙන් මෙම සංකල්ප දෙකම ගැන නිසි පැහැදිලි කිරීමක් කිසිම දේශකයෙක් කරන්නේ නැත. පැහැදිලි කරනවා වෙනුවට ඔවුන් අපව තවතවත් පඹගාලක පටලවයි. මෙම සංකල්ප සද්ධර්මය තුල නිතර නිතර හමුවුවත් බොහෝ දේශකයින් එහි තේරුමවත් නිවැරදිව දන්නවාද යන්න අපටනම් ප්‍රශ්නයකි. 

සෝවාන් වන්නේ දර්ශනය (දැනුම – සත්‍ය ඤාණය) මගිනි. එය දර්ශන අවබෝධයට (දැකීම – කෘත්‍ය ඤාණයට) පෙර ඇතිවන්නකි.  සෝවාන් වීමට අනුගමනය කල යුතු ප්‍රතිපදාවක් නැත එහෙත් අනුගමනය කලයුතු ජීවන රටාවක් ඇත. අවශ්‍යවන්නේ දර්ශනය (සද්ධර්මය) පිලිබදව හොදින් දැනගැනීම හා ඒ අනුව ජීවත්වීම පමනි. බුදුන්වහන්සේ සබ්බාසව සූත්‍ර දේසනාවේ ‘දස්සනේන පහාතබ්බා’ යනුවෙන්‍ දේසනා කලේ මෙයයි. ඔබටයි මටයි දර්ශනය හොදින් වැටහෙන්නේ නම් ගිහිවත තුලම අරහත්ත මාර්ගයේ පලමු සංදිස්‍ථානය වන සෝවාන් ස්වභාවය අත්කර ගත හැකියි. 

සීලබ්බත පරාමාසය දසසංයෝජනයන්ගෙන් සෝවාන් අවස්ථාව උදාකරගැනීම සඳහා ප්‍රහීන කල යුතු සංයෝජන තුන අතරින් එකකි. මෙම සංයෝජන තුන (සක්කාය දිට්ඨි, විචිකිච්චා, සීලබ්බත පරාමාස) පිළිබඳව නිවැරදි දැනීමක් ඇතිනම්, ඒවා ප්‍රහානය වන අයුරින් ඔබ ඔබගේ ජීවන රටාව සකස් කරගත් අයෙක්නම් (ප්‍රතිපදාවක් නොවේ) සෝවාන් අවස්ථාව ඔබවෙත ඉබේම (ආයාසයකින් තොරව – auto) ලඟාවෙයි. සෝවාන් වීමට අවශ්‍ය පාරමිතා (pre-condition) සම්පූර්ණවීම යනු මෙම දැනුමට හා ජීවන රටාවට අනුගත වීමයි.

බුදුන්වහන්සේ සද්ධර්මය තුල විවිධ අර්ථ දැක්වීම් (definitions) ඉදිරිපත් කර ඇත. පහත සඳහන්‍ වන්නේ එවැනි අර්ථ දැක්වීම් කීපයකි; 

1. ස්වභාවධර්මය තිලක්ෂණයට (අනිච්ච, දුක්ඛ, අනත්ත-දෙයක් යමක් කෙනෙක්‍ හෝ කරන්නෙක් නැති, රාග ද්වේශ මෝහ ගින්නක් ඇති නොවන, ශුණ්‍ය ස්වභාවය) අනුව පවතියි.
2. ස්වභාවධර්මය නියාමන පහක් (බීජ, සෘතු, කම්ම, චිත්ත, ධම්ම නියාම) තුල ක්‍රියාත්මකයි. Definition of the behaviour of nature.
3. විවිධ අවස්ථාවල සත්වයාගේ චිත්ත (සිහිය) ස්වභාවය බුදුන්වහන්නේ අර්ථ දක්වන්නේ ඒ ඒ අවස්ථාවල ඇතිවන ස්කන්ධය (රූප වේදනා සංඥා සංකාර විඤ්ඤාණ) ලෙසයි.  ස්කන්ධය යනු යම් මොහොතක සත්වයාතුල පවතින චිත්ත (සිහිය) ස්වභාවයේ snapshot එකයි (පච්චුප්පන්නඤ්ච යො ධම්මං),
4. බුදුන්වහන්සේ සිතුවිල්ල හෙවත් අරමූණ අර්ථ දැක්වූයේ අවස්ථා දොලහක් තුල සිඳුවන සංඥා විපරිනාමය නැනහොත් ‘පට්ච්චසමුප්පාද’ ක්‍රියාවලිය ලෙසයි, එසේම 
5. සත්වයාගේ ‘ජීවන රටාව‘ හැඳින්වීමට, අර්ථ දැක්වීමට බුදුන්වහන්සේ යොදාගත්තේ ‘අෂ්ඨාංගික මාර්ගයයි‘ නැතහොත් ‘අට පිලිවෙතයි‘.

අෂ්ඨාංගික මාර්ගය – ඔබ ජීවත්වන පිලිවෙත, දැක්ම, රටාව පිළිබඳ බුදුන්වහන්සේගේ අර්ථ දැක්වීමයි (definition of behavioral pattern of Sathva). එක් එක් අය ජීවත්වන්නේ ඔවුන්ටම ආවේනිකවූ (අට) පිලිවෙතකය. එනම් එක් එක් අයගේ අෂ්ඨාංගික මාර්ග වෙනස්වන අතර ඇති එකම සමානකමනම් ඒ සියඵම පිලිවෙත් අනුසෝතගාමි, භාහිරය ආත්මීය කරගන්නා, භවය සකස් කරනා පිලිවෙත් වීමයි.

අයෙක් සමාජය තුල ඉතා හොදින් ජීවිකාව ගෙනයාමට උත්සාහ කරයි. හෙතෙමේ තමාගේ ‘අෂ්ඨාංගික මාර්ගය’ ඒ අනුව සකස් කරගනී. හෙතෙමේගේ දිට්ඨි (දෘශ්ඨීන්) තමාගේ ජීවිකාවට අනුගතය. උදාහරනයක් ලෙස හෙතෙමේ තුල හොඳක් කලොත් හොඳ විපාකයක් තමා වෙත ලඟාවන දෘශ්ඨිය ඇතිවෙයි. ඒ අනුව තම සංකාරය (වචනය, ක්‍රියාව හා සංකල්ප) සකස්වෙයි. සෟම්‍ය, මෘදු වචන සැමවිටම තෙපලයි. ක්‍රියාව තවත් අයෙක් නොතලන, නොපෙලන අයුරිනි. සිතින්වත් තවත් කෙනෙකුට අයහපතක් නොපතයි. හොද ජීවිකාවක් ගතකිරීමටත් (ආජීව) ඒ සඳහා කරන වෑයමත් (වායාම), ඒ තුලින් තමා තුල ඇතිකරගන්නා හොඳ සිතුවිලිත් (සතිය) තුල හෙතෙමේ ජීවත් වෙයි (සමාධි). සාධාරණ දිවිපෙවතක් ගතකරන්නෙකුගේ ‘අෂ්ඨාංගික මාර්ගයයි’ මේ.

අනෙක් අතට තවත් අයෙක් සමාජය තුල ඉතාමත් නරක චණ්ඩ දිවිපෙවතක් ගතකරයි. මොහුගේ දෘශ්ඨීන් එම ජීවිකාවට අනුරූපව සකස්කරගනියි. උදාහරනයක් ලෙස හෙතෙමේ කිසිම දෙයක හොඳක් හෝ යහපතක් නොදකියි. ඒවායින් වන විපාක පිළිබදව නොතකයි. මෙය මොහුගේ දෘශ්ඨියයි. හෙතෙම තමාගේ සංකාර (වාචි, කාය, මනෝ) සකස්කරගන්නේ ඒ අනුවයි; රඵ වචන තෙපලයි, ක්‍රියාවන් සුකුම නොවෙයි, සිතුවිලිද රළුය, ආදරය යන වචනය පවා පාරිභාෂිතයේ නැත. ජීවත්වන්නේ අසල්වැසියන්ට හිරිහැරයක් ලෙසය (ආජීව), නිතර උත්සාහ කරන්නේ තමාගේම පමනක් සුගතිය පිනිසය (වායාම), සිත තුල හටගන්නේ දරුනු අරමුණයි (සතිය), කාලය ගතකරන්නේ ඒ දරුනු හැඟීම් සමගයි (සමාධි). අසාධාරණ දිවිපෙවතක් ගතකරන්නෙකුගේ ‘අෂ්ඨාංගික මාර්ගයයි’ මේ.

මෙසේ පුද්ගලයාගෙන් පුද්ගලයෙකුට ‘අෂ්ඨාංගික මාර්ගය’ වෙනස් වෙයි. ඒ නිසා බුදුන්වහන්සේ පුද්ගල ජීවන රටාව, පිලිවෙත හැඳින්වීමට, අර්ථ දැක්වීමට යොදාගත්තේ ‘අෂ්ඨාංගික මාර්ගය’ යි.

ආර්ය හා අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගය

ගිහි පැවිදි දේශකයින් නිතර නිතර භාවිතාකරනා බැවින් සමාජගතවී ඇති පැටලීමකට තුඩුදෙල සංකල්පයක් එහි නිවැරදි අර්ථයෙන් තේරුම්ගැනීමට උත්සාහ කරමු. දේශකයින් ‘භාහිරය සත්‍ය කරගැනීමක් හා භාහිරය සත්‍යය කර නොගැනීමක්’ යයි නිතර නිතර පවසයි. මෙය නිවැරදි ආකාරයෙන් (true context) දතහොත් එයි වරදක් නැත.

භාහිරය (ස්වභාවධර්මය) යනු අනාත්මීයව පවතින (දෙයක් යමක් කෙනෙක්‍ හෝ කරන්නෙක් නැති, රාග ද්වේශ මෝහ ගින්නක් ඇති නොකරන, මෙලෝ රසයක් නැති, ශුණ්‍යත) ලෝකයයි.

• භාහිරය සත්‍යකර ගැනීම යනු භාහිරය ‘ආත්මීය’ ලෙස (රාග ද්වේශ මෝහ ගින්න ඇතිවන අයුරින්) ගැනීමයි, සැලකීමයි. විඤ්ඤාණ මායාව තුල සිඳුවන්නේ මෙම ක්‍රියාවලියයි.
• භාහිරය සත්‍යකර නො ගැනීම යනු භාහිරය ‘අනාත්මීය’ ලෙස එනම් එහි යතාභූත ස්වභාවයෙන්ම ගැනීමයි, දැකීමයි. විපස්සනාව තුලින් දකින්නේ මෙම ස්වභාවයයි.

යමෙක් භාහිරය (nature) සත්‍යකර ගනියිනම් (භාහිරය ආත්මීයව දකීනම්) හෙතෙමේ තම ජීවන පිලිවෙත නැතහොත් අෂ්ඨාංගික මාර්ගය ඊට අනුරෑපව සකස්කරගත් ‘අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගයකට’ පිලිපන් පුද්ගලයෙකි. මේ අනුව ඉහත සඳහන්කල සාධාරණ දිවිපෙවතක් ගතකරන්නාත් (සාධාරණ අන්තය ලෙස සලකමු) දරුනු චන්ඩ අසාධාරණ දිවිපෙවතක් ගතකරන්නාත් (අසාධාරණ අන්තය ලෙස සලකමු) යන දෙදෙනාම

අයත් වන්නේ අනාර්ය අෂ්‍ඨාංගික මාර්ගයටයි. තවද මෙම අන්ත දෙක අතරමැද පවත්නා සියළුම දිවිපෙවෙත්ද අයත් වන්නේ අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගයටමය. මක් නිසාදයත් මේ සියළුම දිවිපෙවෙත් තුල සනිටුහන් වන්නේ භාහිරය සත්‍ය කරගන්නා ජීවන රටාවක්මය.

කෙනෙක්‍ භාහිරය එහි යතාභූත ස්වභාවයෙන්‍ එනම් අනාත්මීයව (දෙයක් කෙනෙක් හෝ කරන්නෙක් නැති, රාග ද්වේශ මෝහ ගින්නක් නැති ස්වභාවයෙන්) දකින ජීවන පිලිවෙතක් සකස්කරගත් අයෙක්නම් හෙතෙමේ ‘ආර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගය’ තුල ජීවත්වන අයෙකි.

සීලබ්බත පරාමාසය හා එහි ප්‍රහානය

අප සියඵදෙනාම භාහිරය සත්‍යකරගෙන (ආත්මීය ලෙස ගෙන, උපාදානස්කන්ධයක් බවට පත්කරගෙන) භවය සකස්කරමින් (භාහිරය දෙයක් යමක් කෙනෙක් සේ ගෙන), එය ‘මම’, ‘මගේ’ කරගෙන (ජාති) ඒ නිසාම දුකෙහිගැලී අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගයක දිවිගෙවයි. භාහිරය සත්‍ය (ආත්මීය) කරගැනීම නිසා අපගේ සිහිය (mindfulness) ප්‍රමාදවන (මජ්ජ) බව බුදුන්වහන්සේ ධව්මචක්කපවත්තන සූත්‍ර දේශනාවේ මුලින්ම කියාදෙයි. මේ නිසා බුදුන්වහන්සේ ධම්මචක්කපවත්වන සූත්‍රයේ මුලින්ම අපට කියාදෙන්නේ ‘කාමසුඛල්ලිකානුයොගො අත්තකිලමථානුයොගො’ යන අන්ත දෙකෙන්ම මිදිය යුතුබවයි. මක්නිසාදයත් ඒ අන්ත දෙකම (විඤ්ඤාණ මායාවට හසුවී) භාහිරය සත්‍යසේ දකින (ආත්මීයව දකින) සිහිය ප්‍රමාද කරනා ජීවන රටාවන් බැවිනි.  එම අන්ත දෙක හා ඒ අතරවන සියළුම ජීවන රටාවනුත් වැටෙන්නේ ‘අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ග’ තුලටය. අප සියළු දෙනාම සිටින්නේ මෙතනයි. මේ නිසා මෙම ‘අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ග’  ස්වභාවයෙන් නොමිදෙනාතාක් කල් අපට කිසි දිනක නිවන කෙසේ වෙතත් එහි මුල් අවස්ථාවවන සෝවාන්වත් විය නොහැකියි.

ඔබ රාජ රාජ මහාමාන්‍ය සැපවින්දත්, ඔබ සාමාන්‍ය පුද්ගල ස්වභාවයෙන් දහඩිය මහන්සියෙන් දරුපවුල රැක්කත්, මහමඟ සිඟමන් යැද්දත් (කාමසුඛල්ලිකානුයොගො), ඔබ මහමායා දේවියසේ සිල්රැක්කත්, නිඝන්ඨයෙක්මෙන් ශරීරයට දුක්දෙමින් ගෝණ වෘත බලු වෘත රැක්කත්, ඔබ දසඅතේ පිංකම් කරමින් දානමාන දුන්නත්, තපස්දම් පිරුවත් (අත්තකිලමථානුයොගො) ඔබ භාහිරයේ සත්‍ය (යතාභූත ස්වභාවය, ගින්නක් ඇති නොවන, ශුණ්‍යත ස්වභාවය) නොදකිනතාක්කල් සිටින්නේ අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ග ජීවිකාව තුලය. අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගය තුල ජීවන රටාව සක්කර ගෙන විසීම ‘සීලබ්බත පරාමාසය’යි. එසේ නම් ඔබකල යුතුවන්නේ ‘අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගයෙන් මිදෙන ආකාරයට (සං මා-මිදීම)’ තම ජීවන රටාව සකස්කර ගැනීමයි. එවිට ‘සීලබ්බත පරාමාස ප්‍රහානය’ සිඳුවෙයි. 

න තෙ භවං අට්ඨමමාදියන්ති

බුදුන්වහන්සේ ‘න තෙ භවං අට්ඨමමාදියන්ති’ යනුවෙන් රතන සූත්‍රයේ පෙන්වා දෙන්නේ ඉහත සඳහන් මෙම න්‍යයයි, අර්ථ දැක්වීමයි. න තෙ භවං – භවය සකස් නොවන (භාහිරය සත්‍ය නොවන, භාහිරය දෙයක් යමක් කෙනෙක් නැති, අනාත්මීයව දකින), අට්ඨමමාදියන්ති – අට පිලිවෙතක, ජීවන රටාවකට අනුගතවිය යුතු බවයි. නොඑසේ නම් ‘කිඤ්චාපි තෙ හොන්ති භුසං පමත්තා – සිහිය බොහෝ ප්‍රමාද කරනා ඒ නිසාම නිවන් අවබෝධයෙන් ඔබව ඈත් කරනා බවයි.

අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගයෙන් මිදීම නොහොත් සීලබ්බත පරාමාස ප්‍රහානය

තම ජීවන රටාව නොහොත් අට පිලිවෙත (අෂ්ඨාංගික මාර්ගය) සිලබ්බත පරාමාස ප්‍රහානය පිනිස සකසා ගන්නේ කෙසේද?

පලමුවෙන්ම ඔබ භාහිරය සත්‍යසේ (ආත්මීයව) දකින සියළුම දෘශ්ඨි වලින් මිදිය යුතුය (සංමා – මිදීම දිට්ඨි). අප දන්නා නොදන්නා සියළුම දෘශ්ඨීන් (කර්ම විපාකය හා සමත භාවනාව ඇතුළු සිත පාලනය කල හැකියයි යන දුර්මතය සහිත දෘශ්ඨීන්) මෙම ඝණයට අයත්ය. සංමා දිට්ඨි යනු සියළුම දෘශ්ඨීන් ප්‍රහානය කලවිට ඇතිවන ශාන්ත ස්වභාවයයි.

දෙවනුව ඔබ ඔබගේ වචනය (වචී සංකාරය), ක්‍රියාව (කාය සංකාරය) හා සිතුවිලි (මනෝ සංකාරය) භාහිරයේ දෙයක් යමෙක් කෙනෙක් නැති, ගින්නක් නැති ස්වභාවයක හැසිරවිය යුතුය (සංමා වාචා, සංමා කම්මන්ත, සංමා සංකප්ප). මෙය සම්මා – යහපත් ලෙස ගත්තද එහි වරදක් නැත.

උදාහරනයක් ලෙස කෙනෙකුගේ රූපය, නාමය හා ගැටගැසූ සැනකින් එම රූපය ‘කෙනෙක් නැතහොත් උපාදානස්කන්ධයක්’ බවට පත්වෙයි. මේ නිසා කෙනෙක් නාමයෙන් ඇමතීමෙන් මිදීම තුල සංමා වාචා ඇතිකරගත හැකියි. ඔබ බොහෝවිට භික්ෂූන්වහන්සේලා සෝමා මහත්මිය, උපාලි මහත්මයා ආදි වශයෙන් නොඅමතා, ‘ඒ ඇත්තා, අර ඇත්තී, උපාසක තැන, උපාසකඅම්මා’ වශයෙන් අමතනවා අසා ඇතුවාට සැකයක් නැත. මෙම භාෂා විලාසය බොහෝ දුරට සංමා වාචා (කෙනෙක් නොවන) ස්වභාවයට කිට්ටුය.

තෙවනුව ඔබගේ ජීවිකාවද භාහිරය නිසා ගිනි නොගන්නා ස්වභාවයෙන් මිදීමට අනුකූල විය යුතුය (සංමා ආජීව), භාහිරය නිසා ගිනිගන්නා, ඇලෙන ගැටෙන ස්වභාවයෙන් මිදීමට වෑයම් වීරිය කල යුතුය (සංමා වායාම).

සතරවනුව භාහිරය නිසා ගිනිගන්නා ස්වභාවයට නිතර නිතර පත්වන සිහිය පැවැත්මෙන් ඈත්විය යුතුය (සංමා සති).

අවසානයේදි භාහිරය සත්‍ය නොවන ස්වභාවයක සිහිය පැවැත්ම තුල පැවතිය (විහරති) යුතුය (සංමා සමාධි). කලයුතු ක්‍රියාව හැඟීමෙන් නොව යුතුකමක්සේ කරන්න (place responsibility forefront, not emotion).

භාහිරය සත්‍ය නොවන (අනාත්මීය) සිහිය ඇතිකරගැනීම එනම් අනාර්ය අෂ්ඨාංගික මාර්ගයෙන් මිදීම හෙවත් සීලබ්බත පරාමාසය ප්‍රහානය යනු මෙම ‘භවය’ හෙවත් ගින්නක්, නන්දියක්, උපාදානයක් ඇති නොවන ජීවන රටාවට පිවිසීමයි – ‘න තෙ භවං අට්ඨමමාදියන්ති’ මේ බුදු වදනයි.

ධර්මය සේ අධර්මය දේශනාකරනා දේශකයෝ

මුළු රතන සූත්‍රයම ධර්මය ලෙස නොව අධර්මය සේ ගලපා දශක ගනනාවක් තිස්සේ දේශනාකල මොවුන් සෝවාන්වූ පුද්ගලයාට අටවෙනි භවයක් නැතැයිද සත්වන භවයකදී ඔහු නිවන් දකින්නේය යන මිත්‍යවේ අපව සිරකරගෙන සිටි අයුරු දැන් ඔබට පසක්විය යුතුය. මේ නිසාම මෙම ලිපියෙන් කරන්නාවූ අනාවරනය මෙතෙක් සද්ධර්මය යයි දැන ගෙන සිටි ක්‍රියාවලිය තුල ‘හැරවුම් ලක්ෂයක්’ (paradigm shift) වනවාට සැකයක් නැත.

මෙම ලිපිය අෂ්ඨාංගික මාර්ගය හා සීලබ්බත පරාමාසය සමඟ එහි ඇති සහ-සම්බන්ධතාවයත්, එම සංකල්ප බුදුන්වහන්සේ අදහස් කල අයුරින්ම ධර්මය හා ගැලපීමට ගන්නාවූ උත්සාහයකි. 

ඔබට තෙරුවන් සරණයි

තිස්ස ගුණතිලක

eMail:  tgunite@tpg.com.au

2024 මාර්තු මස 25 වනදා

Sent from Tissa’s Phone

Courtesy Adaderana

කථානායකවරයාට එරෙහිව විපක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුන් ගෙනආ විශ්වාසභංග යෝජනාව අද (21) පාර්ලිමේන්තුවේදී වැඩි ඡන්ද 42කින් පරාජයට පත්වූ පසු විශේෂ ප්‍රකාශයක් කළ කථානායකවරයා සුවිශේෂී කරුණු රැසක් අනාවරණය කළේය.

කථානායක මහින්ද යාපා අබේවර්ධන මහතා එහිදී පැවසුවේ, ඉකුත් අරගල සමයේදී ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව උල්ලංඝණය කර හෝ ආණ්ඩුවක් පිහිටුවන ලෙසට තමාට එල්ලවූ බලපෑම් සම්බන්ධයෙනි.

මේ අතර ඡන්ද විමසීමට සහභාගි වන ලෙස ජනපතිවරයා ආණ්ඩු පක්ෂයේ සියලු මන්ත්‍රීවරුන්ට අනිවාර්ය කිරීම නිසා, විදෙස්ගතවී සිටි ඇමතිවරුන් වන බන්දුල ගුණවර්ධන, පවිත්‍රා වන්නිආරච්චි සහ රාජ්‍ය අමාත්‍ය දිලුම් අමුණුගම අද දිවයිනට පැමිණ තිබුණි.

දැනට අත්අඩංගුවට ගෙන රක්ෂිත බන්ධනාගාරගත කර සිටින හිටපු සෞඛ්‍ය අමාත්‍ය කෙහෙළිය රඹුක්වැල්ල මහතා ද අද පාර්ලිමේන්තුවට පැමිණ සිටියේය.

මෙහිදී කථානායකවරයා කළ හෙළිදරව්ව ඉහත වීඩියෝවෙන් නරඹන්න…

SCOTT RITTER  Courtesy  Scott Ritter Extra

Russia just wrapped up three days of electoral processes which will define the internal direction of that nation for the next six years and, in doing so, serve as the driving force of global transformation for decades to come. Russia has some 112.3 million registered voters. From March 15 through March 17, a little more than 77% of them came out and cast their vote for who would be their president for the next six years. An overwhelming percentage—over 88%—cast their vote for the incumbent, Vladimir Putin.

Let there be no doubt—there was no question as to what the outcome would be in this election: Vladimir Putin was always going to win reelection.

Let there also be no doubt—the 2024 presidential election in Russia is the most important political event of the post-Cold War era, the byproduct of one of the greatest expressions of democratic will that the world will see in modern times.

The election was far more than a vote of confidence in an individual—Vladimir Putin has been the dominant political force in Russia since the turn of the century, a man who has, through sheer force of will, led Russia out of the dark catastrophe of the 1990’s, positioning Russia as one of the most powerful and influential nations of the modern era.

The election was not a mandate on the war in Ukraine—that issue had been decided in the fall of 2022, when Russia was compelled to mobilize its manpower and military industrial capacity as what had been envisioned as a short military campaign against Ukraine transformed into a larger, longer military struggle against the collective West.

Simply put, the Ukraine conflict was not on the ballot in 2024.

What was on the ballot was the future of Russia.

Vladimir Putin is 71 years old. His victory secures him another six-year term in office. When this term ends, in 2030, Putin will be 77 years old.

Russians are students of history, and they know too well the sad legacy of the period of Soviet stagnation, which began in the mid-1960’s under the leadership of Leonid Brezhnev. Brezhnev was 75 years old when he died in office, a mentally and physically feeble man. He was replaced by Yuri Andropov, who died two years later at the age of 69, only to be replaced by Konstantin Chernenko, who died in 1985 at the age of 73.

There is no reason to believe that Vladimir Putin will not maintain his current level of physical health and mental acuity for the remainder of his new term in office. But all men are, in the end, created equal, and the ravages of time weigh heavily on everyone, even someone as exceptional as Vladimir Putin.

For the past quarter of a century, Vladimir Putin has relied upon a core team of advisors and officials to help him lead Russia on its path of recovery. While this team has proven to be very capable, it, too, is subject to the same laws of nature that govern human existence as everyone else—ashes to ashes, dust to dust.

No man can live forever.

Russia, however, is in the minds of the people who constitute the Russian nation, eternal.

Having saved Russia from the deprivations of the 1990’s, when the collective West, led by the United States, conspired to keep Russia down by tearing it apart, Vladimir Putin is cognizant of the lessons of history which saw what happens when a ruling elite holds on to power for too long without any thought as to who will take their place.

Mikhail Gorbachev tried to lead Russia (the Soviet Union) out of the period of Soviet stagnation. He did so in a reactive fashion, without a well-thought-out plan, and the result was the collapse of the Soviet Union and the horrible decade of the 1990’s.

If Vladimir Putin were to approach the next six years as merely a continuation of his impressive tenure in office, he would be leading Russia down a path where it would collide with the harsh mistress that is historical precedent—an aging man, at the head of an aging system of government, with no clear plan on how to proceed when the inevitable appointment with destiny arrives.

In short, should the situation arise where Vladimir Putin feels compelled to seek an additional six-year term as Russia’s president in 2030, then Russia would more than likely find itself in danger of sinking into a new period of stagnation where the gains that have been made over the course of three decades of Putin rule will be squandered, and the potential of a societal collapse on par with the 1990’s a distinct reality.

This is why the important statistic to emerge from the 2024 Russian presidential election is not the 88% of the voters who marked their ballots in support of Vladimir Putin, but instead the 77% of the eligible voters who came out to express their support for the Russian state. Voter participation levels have always been seen as a reflection of the confidence a particular electorate had that the system of government they were sustaining through their vote best reflected the vision they themselves had of the nation they lived in.

By way of comparison, the 2020 presidential election in the United States saw a record-level 66% participation rate by eligible voters.

The 2024 presidential election in Russia beat that mark by 11 percentage points.

This means that the Russian people are confident that the 71-year-old Vladimir Putin will not be leading them down a path of historical inevitability where they are destined to repeat the mistakes of the past. Rather, the Russian people, confident in where Vladimir Putin has taken them to date, believe that he is the man who will best position Russia to be able to sustain these gains, and continue to prosper, in an eventual post-Putin Russia.

The 2024 Russian presidential election was a not a vote to maintain the status quo.

It was a vote for change.

The man that will oversee this change is Vladimir Putin.

In the coming months, one can expect to see the beginning of a changing of the guard. The Russian leaders who helped Putin get Russia to where it is today will be set aside, to be replaced by a younger generation of Russian leaders who will, under the guidance and leadership of Vladmir Putin, prepare Russia for whatever challenges that await it once Vladimir Putin is no longer president.

How this change will manifest itself—perhaps a transition from a Moscow-centric political elite to one derived from the various regions of Russia—is as yet unknown. But there will be change, because there must be change.

And this change was on the ballot.

The West derided the 2024 Russian presidential election as a sham.

Nothing could be further from the truth.

The 2024 Russian presidential election was the manifestation of a thriving democracy, but a democracy defined by Russians.

The West focuses on the 88% of the Russians who voted for Vladimir Putin and derides the result as little more than a foregone conclusion in a system that offered the people only one real choice.

Russian democracy, however, is defined by the 77% level of electoral participation, and reflects the confidence of the people in the Russian state’s ability to take them from the strong position that Vladimir Putin has brought them and sustain this strength in a post-Putin era.

It was not a vote defined by recertifying the past, but rather a vote which empowered the government to undertake the critical changes needed for the future of the Russian nation.

It was the perfect expression of democracy, Russian style.

මතුගම සෙනෙවිරුවන්

             වුවනියා දිස්ත්‍රික්කයේ වවුනියා උතුර ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාශයේ නයිනමඩු වන රක්ෂිතයේ පවතින අතිශයින් වැදගත් බෞද්ධ සිද්ධස්ථානයක් වන වඩ්ඩමාන පබ්බත විහාරය නොහොත් වඩුන්නාගල ට පසුගිය ශිව රාත්‍රී දිනයේ දී මන්ත්‍රී රවි හරන්ගේ අනුගාමිකයන් පිරිසක් කඩා වැදී පූජාවක් පවත්වන විලාශයෙන් කල කෝලාහලය පොලිසිය විසින් වලක්වා ගනු ලැබූයේ මහත් ආයාසයෙනි. මේ පිරිස අතරින් අට ‌ෙදනෙකු අත්අඩංගුවට පත් වූ අතර මාර්තු 11 දින පැවති නඩු විභාගයේ දී ඔවුහු තව දුරටත් හිරගත කොට  ඇත. වඩ්ඩමාන පබ්බත විහාර පරිශ්‍රයේ ක්‍රි.පූ. තුන්වන සියවසට අයත් පැරණි සිංහල  බ්‍රාහ්මී අක්ෂර මගින් කොටවන ලද ලේඛන තුනක්  කටාරම් සහිත ගල්ලෙන් වල පිහිටා තිබේ.එයට අමතරව වඩුන්නාගල පර්වත මස්තකයේ ගරාවැටුණු දාගැබ් දෙකක් ආරාම සංකිර්ණයන්හි නටබුන් මෙන්ම දිය නොසිදෙන ස්වභාවික පොකුණක්ද දක්නට ලැබේ.

          වඩ්ඩමාන නොහෙත් වඩුන්නාගල පර්වත සිඛරය බවුන් වඩන යෝගාවචරයන් වහන්සේලාට අතිශයින් වැදගත් තපෝවනයකි.ගොදුරු ගම් වශයෙන් පැවති ජනාවාස වඩාත් දුරකින් නොවූ බැවින් ප්‍රත්‍ය පහසුකම් සැපයීමට දුෂ්කරතා ඇති නොවෙයි.මෙහි හාත්පස යම් ගවේෂණයක් සිදු කලහොත් පුරාණ සිංහල ජනාවාසයන්ගේ වැදගත් සළකුණු මතුකර ගත හැකිව බව නිසැකය. 1964 වර්ෂයේ දී පූජ්‍ය එල්ලාවල මේධානන්ද හිමියන් ප්‍රථම වරට මෙම ස්ථානයට වැඩම කරන කල්හි. උන්වහන්සේට මගපෙන්වන ලද්දේ දෙමළ මනුෂ්‍යයෙකි. පුරාණ සිංහල ගම්මාන මේ අවට පිහිටි බව එම පුද්ගලයා පැවසූ ආකාරය උන්වහන්සේගේ ග්‍රන්ථයන්හි දක්වා තිබේ.පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව විසින් 2013 වසරේදී මෙම ස්ථානය පිළිබඳ ගවේෂණය කර වාර්තාවක් සකස් කරතිබේ. එහි සඳහන් කර ඇති ආකාරයට මෙම ස්ථානය පැහැදිලිවම බෞද්ධ විහාරයකි.වර්තමානයේ දී එහි අයිතිකරුවා වන්නේ පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවයි. 1940 පුරාවස්තු ආඥා පනත අනුව මේ පුරාවිද්‍යා ස්ථානය රැක ගැනීමට එම දෙපාර්තමේන්තුවට බරපතල වගකීමක් පැවරී තිබේ.

       2018 වසරේ දී මෙම ස්ථානයට කඩා වැදුණු දෙමළ පිරිසක් විසින් එහි පවතින කටාරම් කෙටවූ ගල්ලෙන ආශ්‍රිතව අනවසර ඉඳි කිරීමක් කොට හින්දු දේව පිළිම තැන්පත් කොට පුරාවස්තු විනාශයක් සිදු කර තිබේ. අනතුරුව පර්වත මස්තකයේ ශිව පිළිමය තැන්පත් කර ඒ පර්වතයට නැගීමට යකඩ පඩිපෙළක් ඉඳි කිරීම නිසා සිදු වූ පුරාවිද්‍යා හානිය මත දෙපාර්තමේන්තුව විසින් කරන ලද පැමිණිල්ලකට අනුව වවුනියා මහේස්ත්‍රාත් අධිකරණයේ නඩුතුනක් විභාග වෙමින් පවතී.මින් පුරාවිද්‍යා නාම පුවරුව කැඩූ නඩුව සාක්ෂි නොමැති කමින් බහා තබා අති අතර අනෙක් නඩු දෙක( බී /806/23 සහ බී/2086/20) විභාග වෙමින් පවතී. මෙවැනි තත්වයක් තිබියදී  2023 මාර්තු මස අවසාන සතියේ දී නැවතත් උතුරු පළාතේ දේශපාලඥයන් කීප දෙනෙකු ගේ සාභාගිත්වයෙන් මෙම ස්ථානයේ දේවරූප තැන්පත් කිරීමට සැරසෙන බව සැළ වූ බැවින් වවුනියා පුරාවිද්‍යා කාර්යාලයේ සහකාර අධ්‍යක්ෂ ආර්.ජී. ජයතිලක මහතා වහා ක්‍රියාකාරී වී මෙම සාපරාධී ක්‍රියා වැළක්වීමට අවශ්‍ය නීතිමය පියවර ගන්නා ලෙසට  නෙදුන්කර්නි පොලිස් ස්ථානාධිපති වෙත 2023/03/30  සහ 2023/04/01 දින ලිපි දෙකකින් දන්වා ඇත.

      නමුත් මෙම ස්ථානයට අවශ්‍ය පොලිස් ආරක්ෂාව ප්‍රමාණවත් නොවන බව හැඟී ගිය හෙයින් උතුර භාර ‌නියෝජ්‍ය පොලිස්පතිවරයා සහ වවුනියා ජ්‍යෙෂ්ඨ පොලිස් අධිකාරිවරයාද දැනුම්වත් කර තිබේ. එහෙත් 2023/04/02 දින මෙම ස්ථානයට පැමිණි පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් ප්‍රදේශීය දේශපාලඥයන් ඇතුළු පිරිසක් ඩෝසර යොදා රක්ෂිතය එළිපෙහෙළි කරමින් මාර්ගය පාදා ට්‍රැක්ටරයක් මගින් විශාල ශිව ලිංගයක් ප්‍රවාහනය කර වඩුන්නාගල පර්වත මස්තකයේ පවතින පැරණි දාගැබ හාරා විනාශ කර එම දේවරූප තබා ඇත.

           මෙරට අතීතයේ සිට පැවති බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන විදෙස් සතුරු ආක්‍රමණ හමුවේ ඝන වනයට යට වී ජරාවාසව ගරා වැටුණු පසු සියවස් ගණනාවක් තිස්සේ බෞද්ධ ජනතාවට වන්දනාමාන කිරීමට ඉඩ නොලැබුණි.පෙර පිහිටි රට වශයෙන් සැළකූ දැදුරු ඔයෙන් ඉහළ ප්‍රදේශය සහ මහවැලි ගගෙන් නැගෙනහිර ප්‍රදේශය මෙලෙස ජන ශූන්‍ය භාවයට පත්ව තිබුණි. පරංගි ආක්‍රමණ සහ ලන්දේසි අත් පත් කර ගැනීම් හමුවේ ජන ශූන්‍ය මේ පෙදෙස් වල දෙමළ වහල් ජනතාව සහ මුස්ලිම් වානිජයන් පදිංචි කරවූහ.අනුරාධපුර ශුද්ධ නගරය සංවර්ධනය කරනු වස් වලිසිංහ හරිස්චන්ද්‍ර ශ්‍රී මතාණන් කළ මහා මෙහෙය නිසා නුවර කලාවිය යළි පිබිදෙනු දක්නට හැකි විය.බ්‍රිතාන්‍ය පාලනය යටතේ තවදුරටත් දෙමළ ජනාවාස පුලුල් වුවද වෙළෙඳ අභිප්‍රායන් මත දකුණෙන් සංක්‍රමණය වූ සිංහල ජනතාව උතුර සහ නගෙනහිර පදිංචි වී සේරුවාවිල නාග ද්වීපය මුහුදු මහා විහාරය වැනි අතිශයින් වැදගත් බෞද්ධ සිද්ධස්ථාන පිළිසකර ගර ගත්හ.ලංකාවට නිදහස ලැබීමෙන් පසු මේ බෞද්ධ ප්‍රබෝධය තව තවත් පුලුල් විය.ජනපද බිහි වීම නිසා ගරාවැටුණු සිද්ධස්ථාන යළි ගොඩ නැන්වෙන්නට විය.නමුත් අසූව දශකයේ දී ආරම්භ වූ කොටි ත්‍රස්තවාදී යුද්ධය හමුවේ උතුරේ සිටි සිංහලයන් මෙන්ම නැගෙනහිර පදිංචිව සිටි සිංහලයන්ටද ගම්බිම් දමා සරණාගත කඳවුරු වලට ගාල් වන්නට සිදු විය.ඉන්දියන් හමුදාවේ කුරිරුකම් නිසා චීනවරාය නායක ස්වාමීන් වහන්සේ ඝාතනය වූ ආකාරය කාටත් හොඳට මතක ඇතැයි සිතමි.2009 වසරේ සිට කොටි ඝාතක යුද්ධයෙන් පීඩා විඳි ප්‍රදේශ ක්‍රමයෙන් නිදහස් වීමට පටන් ගත් අතර හමුදාව සහ පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව එක්වී කරන ලද ගවේශණ වල ප්‍රතිඵලයක් වශයෙන් උතුර සහ නැගෙනහිර පෙදෙස් වල පමණක් පැරණි නටබුන් සහිත ස්ථාන 1700 කට වඩා සොයා ගන්නට යෙදුණි.මේ අතරින් වඩ්ඩමාන පබ්බත විහාරයද එක් ස්ථානයකි.පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව 2010 සට 2013 දක්වා කරන ලද ගවේශණ වලදී පර්වත මස්තකයේ පැවති දාගැබක නටබුන් පැහැදිලි ලෙසට දක්නට ලැබුණි.නමුත් 2018 දී අලුතෙන් ගොඩ නන්වන ලද කෝවිල නිසා මේ දාගැබ සම්පූර්ණයෙන් විනාශ වී තිබේ.

          මෙම ස්තානයේ පැරණි නාමය වඩ්ඩමනා විහාරය වුවද ඔවුහු මෙයට වෙඩිකිරිනාමලේ යනුවෙන් දක්වන නාම ස්වරූපය දැනට ජාත්‍යන්තර වශයෙන්ද ප්‍රසිද්ධ වී ඇතිවාට නිසැකය. හේතුව ඉන්දියාවේ ශිව සේනා ආධාර ලබා මේ අන්තවාදීන් වරින් වර ඇති කරන කලබල මධ්‍යයේ ඔවුන්ගේ මාධ්‍ය ප්‍රචාරක යාන්ත්‍රණය ක්‍රියාත්මක වීමයි.උතුර නියෝජනය කරන රවිහරන් පොන්නම්බලම් වැනි දේහපාලනඥයන්ද හිටපු පළාත් සභා මන්ත්‍රී වරුද මෙම විනාශයට සෘජුව සම්බන්ධය. මේ නඩු සඳහා  පෙනී සිටින්නේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රී එම්. ඒ. සුමන්තිරන් මහතා බවද නොරහසිකි.මෙම 12 වනදා වවුනියා උසාවියේ පැවති නඩු විභාගයේ දී පුරාවිද්‍යා වර්තාව සිංහල බසින් සකස් කර ඇතැයි ද එය පිළි ගැනුමට නොහැකි යයිද කියා ඔහු මහත් කලබගෑනියක් කර ඇත.

   1940 පුරාවස්තු ආඥා පනත අනුව නටබුන් තත්වයේ තිබෙන සෑම පැරණි ස්ථානයක්ම පුරාවිද්‍යාව මගින් ආවරණය වේ.ඒ ස්ථාන ගවේෂණය කොට එහි මුල් ස්වරූපය පීලිබඳ දෙපාර්තමේන්තුව දරන අදහස ප්‍රකාශ කරති. ඒ අනුව මෙරට හමු වූ වැඩි ප්‍රමාණයක් පුරා විද්‍යා ස්ථාන බෞද්ධ සිද්ධස්ථානයත් වෙති. නමුත් පුරාවිද්‍යා පනත අනුව යම් කිසි ස්ථානයක විනාශයක් සම්බන්ධ නඩු කටයුත්තක් සිදු වන කල්හි දෙපාර්තමේන්තුවේ ප්‍රමුඛ කාර්ය වශයෙන් සිදු වන්නේ පුරාවිද්‍යා හානිය ගණනය කිරීමයි. ඒ ස්ථානයේ අනන්‍යතාවය ඉස්මතු කරන්නේ වාර්තාවකින් පමණි. වඩුන්නාගල පැරණි බෞද්ධ විහාරයේ ශිව පූජා පැවැත් වීමට ශිව සේනා අනුගාමිකයන්ට ඉඩ හසර ලැබෙන්නේ ඒ නිසාය. අවාසනාවකට මෙරට වත්මනෙහි බුද්ධ ශාසන භාරව සිටින්නේ ශාසනික පැවැත්ම පිළිබද අබමල් රේණුවක වත් හැඟිමක් නොහමැති පුද්ගලයෙක් යටතේය.පුරාවිද්‍යා ස්ථානයක් වුවද බෞද්ධ විහාරයක් නම් බුද්ධ ශාසන ඇමති ලෙසට ඔහුට මැදිහත් වීමට තිබෙන් අයිතිය පැහැදිලිය.වඩුන්නාගල යනු බෞද්ධ විහාරයක් බවත් ඒහි වෙනත් පූජා පැවැත්වීමට ඉඩ දිය නොහැකි යැයි බුද්ධ ශාසන ඇමති වශයෙන් ඔහුට ප්‍රකාහ කළ හැකිය. එහෙත් ඔහු නිහඬය. ඒ වෙනුවටඉන්දියාවේ අනුග්‍රහයෙන් ශිව පූජා පැවැත්වීමද භගවත් ගීතා සංර්දර්ශණ පැවැත්වීමද ඔහුගේ මන නන්දනයට හේතු වේ.  ත්‍රිකුනාමලය කන්නියා උණුවතුර ළිං ආශ්‍රිත බෞද්ධ ආරාමයේ අවසර පත්‍රයේ තිබූ බෞද්ධ වචනය ඉවත් කිරීමට කරන ලද උපක්‍රමය මේ සියුලු දෙන සම්බන්ධය. කුරුන්දි විහාර ධාතු නිදාන උත්සවය අවස්ථාවේ දී දෙමළ සන්ධානයේ මන්ත්‍රී වරුන්ගේ ඉල්ලීම පරිදි එය නැවැත්වීමට පුරාවිද්‍යා අදයක්ෂ ජනරාල්ට නියෝග දුන් හැටි අපට මතකය. ඒ කිසිවක් ලිඛිතව නොවේ.මෙවැනි තත්වයක් යටතේ ඇතිව තිබෙන ආරාජිකත්වය මගහැර යෑමට කල හැකි දේ බොහෝය. ඒ සඳහා සූදානම් වීම නුවණට හුරුය.

මතුගම සෙනෙවිරුවන්

By Sarath Wijesinghe President’s Counsel (LL.M (UCL)), former Ambassador to UAE and Israel, President of the Lanka Ambassador’s Forum – United Kingdom, Solicitor in England and Wales

The issue of illegal fishing by Tamil Nadu fishermen in Sri Lankan waters is a significant and contentious matter that impacts the livelihoods of local fishermen, marine biodiversity, and the relationship between Sri Lanka and India. Sri Lanka’s Minister of Fisheries, Hon. Douglas Devananda, has been vocal about the challenges faced by Sri Lanka due to the incursion of Indian fishermen into its territorial waters, particularly the use of bottom trawling, a destructive fishing method that devastates the seabed and marine ecosystems.

The practice of bottom trawling involves dragging heavy nets across the ocean floor, which not only captures a large number of fish but also severely damages the marine habitat. This method has been banned in Sri Lanka since 2017 due to its detrimental environmental impact. However, the enforcement of this ban remains a challenge, as Tamil Nadu fishermen continue to use bottom trawlers in Sri Lankan waters, leading to overfishing and depletion of marine resources that are crucial for the sustenance of local communities.

The frequent incursions of Indian fishermen into Sri Lankan waters have led to tensions between the two countries. There have been numerous incidents of arrests and detentions of Indian fishermen by Sri Lankan authorities, which in turn have sparked diplomatic protests and demands for their release. These confrontations not only strain the bilateral relations but also highlight the need for a comprehensive and sustainable solution to the issue. Efforts have been made to address this problem through diplomatic channels and joint mechanisms. For instance, the India-Sri Lanka Joint Working Group on Fisheries has been established to discuss and resolve fishing-related issues. Both countries have also engaged in talks to demarcate the maritime boundary and create a zone of cooperation in the Palk Strait, where most of the illegal fishing activities occur.

Moreover, there is a growing recognition of the importance of sustainable fishing practices and the need to protect marine ecosystems. Initiatives such as community-based management, the promotion of alternative livelihoods for fishermen, and the implementation of marine protected areas are being explored as potential solutions.

The conflict over fishing rights has led to tensions between the two countries, with the Sri Lankan Navy frequently detaining Indian fishermen and their boats for violating Sri Lanka’s territorial waters. The repeated instances of such detentions have become a sore point in India-Sri Lanka relations, with the issue often escalating to diplomatic levels. The Indian government has, on numerous occasions, intervened to secure the release of the detained fishermen, emphasizing the need for a humane and considerate approach to the issue. In response to these detentions and the ongoing disputes over fishing rights, Tamil Nadu fishermen have staged protests and called for the resumption of dialogue to address the issue. These protests have highlighted the plight of the fishing communities in Tamil Nadu, who rely on the maritime resources for their livelihoods. The fishermen argue that their traditional fishing grounds overlap with Sri Lankan waters, and they demand a more equitable arrangement that allows them to fish without the fear of detention.

The issue is further complicated by the historical and cultural ties between the Tamil Nadu fishermen and the Sri Lankan Tamils. The ethnic connections between the two communities have led to a sense of solidarity, and the fishermen’s protests often gain support from various political and civil society groups in Tamil Nadu.

To address the ongoing conflict, both the Indian and Sri Lankan governments have engaged in bilateral talks and established joint mechanisms, such as the India-Sri Lanka Joint Working Group on Fisheries. These forums aim to facilitate dialogue, enhance cooperation, and find sustainable solutions to the fishing disputes. Discussions have focused on measures such as the establishment of a joint patrolling system, the exchange of information on illegal fishing activities, and the exploration of alternative fishing methods that are less harmful to the marine environment. Moreover, there have been calls for the implementation of confidence-building measures, such as the release of detained fishermen and boats as a goodwill gesture, to create a conducive atmosphere for negotiations. The ultimate goal is to reach a comprehensive agreement that balances the interests of both countries and ensures the livelihoods and security of the fishing communities.

The Sri Lankan government, represented by Fisheries Minister Hon. Douglas Devananda and Foreign Minister Hon. Ali Sabry, has emphasized the need for a pragmatic and diplomatic approach to resolve the dispute over fishing rights. They have stressed the importance of protecting marine resources and ensuring the sovereignty of Sri Lanka’s maritime territory. The issue is not only about the illegal incursion of Indian fishermen into Sri Lankan waters but also
about the broader implications for the country’s marine biodiversity and the livelihoods of local fishing communities.

In this context, the Sri Lankan government has been firm in its stance on safeguarding its marine resources. This was exemplified when the Tamil Nadu government made a request to allow Indian fishermen to enter Sri Lankan waters for fishing, which was categorically rejected by Sri Lanka. The refusal indicates a clear position that the sovereignty of Sri Lanka’s territorial waters is non-negotiable and that any solution to the fishing dispute must respect the country’s legal and environmental boundaries. Furthermore, the Sri Lankan authorities have been advocating for responsible fishing practices and the adherence to international maritime laws. The ban on destructive fishing methods like bottom trawling is a testament to Sri Lanka’s commitment to preserving its marine ecosystem. The government has also been exploring alternative livelihood options for its fishermen to reduce dependency on traditional fishing grounds and to promote sustainable fishing practices.

The diplomatic efforts by the Sri Lankan government are aimed at finding a mutually beneficial resolution to the fishing dispute. Engagements with the Indian government and Tamil Nadu authorities have focused on establishing a framework for cooperation that addresses the concerns of both parties. This includes discussions on delineating fishing zones, joint patrolling, and information sharing to prevent illegal fishing activities.

The economic impact of illegal fishing is substantial, with estimates of losses ranging from $350 million to $900 million. These losses are not just limited to the direct depletion of fish stocks, but also extend to the broader economic effects on local communities and the fishing industry as a whole. The livelihoods of thousands of fishermen and their families are adversely affected, leading to a ripple effect on the local economy, including reduced income, job losses, and increased poverty levels. The environmental consequences of illegal fishing, particularly through destructive practices like bottom trawling, are equally severe. Bottom trawling is akin to the deforestation of areas like the Sinharaja rainforest, in that it leads to the irreversible destruction of marine habitats. This method of fishing involves dragging heavy nets across the seabed, which not only captures a large number of fish but also destroys the complex ecosystems that are essential for marine life. The result is a loss of biodiversity, with long-term effects on the health and sustainability of the marine environment.

The damage caused by bottom trawling is not easily reversible. It can take decades for marine ecosystems to recover, if they recover at all. The loss of coral reefs, seagrass beds, and other critical habitats leads to a decline in fish populations, which further exacerbates the economic challenges faced by local fishing communities. Additionally, the destruction of these habitats disrupts the balance of the marine ecosystem, affecting not just the targeted fish species but also other marine life that depends on these habitats for survival. A diplomatic approach is crucial in addressing this issue, as it involves the interests and sovereignty of two neighboring countries. Constructive dialogue and negotiations are necessary to establish mutually agreeable terms that respect the maritime boundaries and fishing rights of both nations. This includes the formulation of joint strategies for sustainable fishing practices and the equitable sharing of marine resources.

Enforcement of laws is another critical aspect of the solution. Sri Lanka must continue to uphold its fishing regulations, including the ban on bottom trawling, to protect its marine environment and fish stocks. Similarly, India needs to ensure that its fishermen adhere to international maritime laws and refrain from illegal fishing activities in Sri Lankan waters. Strengthening surveillance and patrolling efforts can help deter unauthorized fishing and ensure compliance with the agreed-upon regulations. Cooperation between Sri Lanka and India is essential for the long-term sustainability of the fishing industry in the region. Collaborative efforts such as joint patrolling, information sharing, and capacity building can enhance the management of marine resources and reduce the incidence of illegal fishing. Additionally, initiatives that promote alternative livelihoods for fishermen and the adoption of environmentally friendly fishing techniques can contribute to the overall sustainability of the fishing sector.

Ministry of Defence  – Media Centre

State Minister of Defence Hon. Premitha Bandara Tennakoon addressed the student officers of Defence Services Command and Staff College (DSCSC) on Wednesday (Mar 20).

Minister Tennakoon enlightened the student officers of Course No 18 on ‘Contemporary National Security Challenges of Sri Lanka and how best the armed forces be structured and prepared’ after accepting an invitation of Commandant of DSCSC Maj. Gen. Lasantha Rodrigo. He captured the unhindered attention of the audience while shared his insightful knowledge on the topic at the ‘Dinners Club’ which is an important event in the DSCSC’s course structure.

Consequently, the State Minister took time off to interact with the Student Officers including foreign Student Officers and Instructors and shared his thoughts with them.

DSCSC officials including the Deputy Commandant and spouses of the Student Officers were also present at the occasion.

පාර්ලිමේන්තුවේ සභානායක කාර්යාලය

ව්‍යවස්ථා සභාවේ අභ්‍යන්තර කරුණු ප්‍රසිද්ධියට පත් නොකළ යුතුයි කියන පිළිවෙත උල්ලංඝනය වී ඇති නිසා, ඒ පදනම මත කතානායකවරයාට එරෙහි විශ්වාසභංග යෝජනාව ප්‍රතික්ෂේප කළ හැකිව තිබූ බව, අග්‍රාමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා කියා සිටියේය. ස්ථාවර නියෝග සැකසීමේ බලය පාර්ලිමේන්තුවට ඇති පරිදි ම පිළිවෙත් සකසා ගැනීමේ හැකියාව ව්‍යවස්ථා සභාවට ඇති බවද ඔහු පැවසීය. මේ විශ්වාසභංගය හරහා, ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සභාවේ අභ්‍යන්තර කරුණු හෙළිකිරීමෙන් එහි උත්තරිතරභාවය ආරක්ෂා කරගැනීමේ අවස්ථාව විපක්ෂය විසින් සම්පූර්ණයෙන් කඩාකප්පල් කර ඇතැයි ඔහු පැවසීය.

අග්‍රාමාත්‍යවරයා මේ බව ප්‍රකාශ කළේ, කතානායක මහින්ද යාපා අබේවර්ධන මහතාට එරෙහිව විපක්ෂය ගෙනා විශ්වාසභංග යෝජනාව පිළිබඳ පාර්ලිමේන්තුවේ පැවති විවාදයට 2024.03.21 දින එක්වෙමිනි.

කතානායක මහින්ද යාපා අබේවර්ධන මහතා, පසුගිය කාලයේ රට බරපතළ තත්ත්වයකට පත්වූ අවස්ථාවේ ජීවිතය පරදුවට තබා කටයුතු කළ බවද සඳහන් කළ අග්‍රාමත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා, මෙම විශ්වාසභංගයෙන් පරාජය වන්නේ, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයට ඉටු කළ හැකි මෙහෙය බවද පැවසීය. උද්ඝෝෂකයන් පාර්ලිමේන්තුව දෙසට එනවිට, කතානයවරයා එදා වැඩබලන අගමැති සමග එක්ව පාර්ලිමේන්තුව ආරක්ෂා කරදුන් බවද ඔහු සිහිපත් කළේය.

අග්‍රාමාත්‍යවරයා මෙසේද කීය.

ගරු නියෝජ්‍ය කතානායකතුමනි අද අපි විවාදයට ගන්නේ පාර්ලිමේන්තුව මේ දවස් 3ක්ම වෙන් කරන ලද විවාදයේ අවසාන දවසයි. එහි සඳහන් වන්නේ, ගරු කතානායක මහින්ද යාපා අබේවර්ධන මහතාට එරෙහි විශ්වාසභංග යෝජනාව ලෙස ‍න්‍යාය පත්‍රයේ අන්තර්ගතව තිබෙනවා. මෙහි සඳහන් වන ගරු කතානායකතුමා ශ්‍රී ලංකා පාර්ලිමේන්තුවේ ජ්‍යෙෂ්ඨයෙක්. මම හිතන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ ජ්‍යෙෂ්ඨතම මන්ත්‍රීවරු කීප දෙනාගෙන් එක් කෙනෙක්. මම ගෞරවයක් වශයෙන් පළමුව මතක් කරන්න කැමතියි 1983 අතුරු මැතිවරණ 18ක් පවත්වන අවස්ථාවේදී එතුමා හක්මන කොට්ඨාශයේ මන්ත්‍රීවරයා ලෙස පත්වුණා. ඒ  දවසෙම මමත් මේ පාර්ලිමේන්තුවට පත්වුණා, මහරගම මන්ත්‍රීවරයා හැටියට. අපේ ගාමිණී ලොකුගේ මන්ත්‍රීතුමා කැස්බෑව මන්ත්‍රීතුමා හැටියට පත්වුණා. අද අපි ජීවනතුන් අතර මේ සභා ගර්භයේ ඉන්නවා. මේ කාල පරිච්ඡේදය තුළ කිසිම අවස්ථාවකදී ගරු මහින්ද යාපා අබේවර්ධන මහතා කෙරෙහි සැකයක් උපදින ක්‍රියාවලියක හවුල් වෙලා නැති බව පාර්ලිමේන්තු ඉතිහාසයේම සාකෂි දරනවා. ඔහු එකම පක්ෂයේ හිටියේ නැහැ. ඔහුට යම් යම් ජාතික තීරණ ගැනීමේ අවස්ථාවල තම පක්ෂයට වඩා රට අතහැර රට මුලට තියලා තීරණය ගත්ත කෙනෙක්.

ප්‍රතිපත්තිමය වශයෙන් නායකයෙක් හැටියට දක්ෂිණ පළාත් සභාවේ මහා අමාත්‍යවරයා හැටියටත් කටයුතු කරා. මම මේ කාරණය පළවෙනියෙන් මතක් කරන්නේ මෙවැනි කෙනෙක් පිළිබඳ විශ්වාසය නොමැති බව කියාපාන්නට යම් යම් අය නැගී සිටිනවා නම් ඒකයි මේ යෝජනාවේ පළවෙනියෙන්ම සටහන් වෙන්නේ. ඒක ඉතාම දුර්වල අදහසක් සම්මත කර ගැනීමට දරන උත්සාහයක්.  කතානායකතුමා කෙරෙහි පූර්ණ විශ්වාසය අපට තිබෙන බව මා පළවෙනියෙන් සඳහන් කරන්නට කැමතියි. එතුමා පාර්ලිමේන්තුවේ සෑම කෙනෙක්ම නියෝජනය කළ යුතුයි කියලා කියවෙන හඬ නියෝජනය කරපු කතානායකවරයෙක්. ඔහු කවදාවත් ආණ්ඩුවට පමණක් ඉඩ දීලා කතානායකවරයා හැටියට කටයුතු කරලා නැහැ, මේ සභාවේ කුමන විවේචනයක් ආවත්. එලෙස සාධාරණත්වයෙන් තමන්ට පාවිච්චි කළ හැකි උපරිම තීරණයන් කතානායකතුමා විරුද්ධ පක්ෂයේ විවිධ කොටස් වෙනුවෙන් අනුගමනය කර තිබෙන බව සිහිපත් කිරීම අපේ යුතුකමක්. ඒ නිසා විරුද්ධ පක්ෂය මේ පසුගිය දවස් දෙකෙම උත්සාහ දැරුවා එතුමා පක්ෂපාතී කතානායකවරයෙක් බව ප්‍රකාශ කරන්න. එහෙම තත්ත්වයක් නැති බව මම යළිත් සිහිපත් කරන්න කැමතියි, පාර්ලිමේන්තුවට. ගරු නියෝජ්‍ය කතානායකතුමනි, මේ විශ්වාසභංග යෝජනාවේ කොටස් 2ක් තිබෙනවා. එක කොටසක් තමයි, කතානායකතුමා මේ යෝජනාවේ සඳහන් වන ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය හා පොලිස්පති පත්වීම සම්බන්ධව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයෙන් අපට එවන ලද තීරණයන් එනම්, අපේ රටේ මාර්ගගත ක්‍රමවල සුරක්‍ෂිතභාවය නමැති පනත ගැනත් එවන ලද තීරණයන් ප්‍රකාරව කටයුතු කිරීම ගැන ප්‍රකාශයක් නගලා තියෙනවා. දෙවැනි කාරණය, පොලිස්පතිවරයා පත් කිරීමේදී ව්‍යවස්ථාදායක සභාව කටයුතු කරපු ආකාරය ගැන වැරදි අර්ථ නිරූපණයක් දුන්නයි කියන චෝදනාව එතුමාට එල්ල කරනවා. මේ කාරණා දෙක මුල් කරගෙන තමයි විරුද්ධ පක්ෂය මේ උත්සාහයට බැහැල තියෙන්නෙ. මේ දෙක අතර සම්බන්ධකුත් නෑ. පොලිස්පතිතුමාගේ ප්‍රශ්නය දේශපාලන ප්‍රශ්නයක් බවට මේ විපක්ෂය මගින් මීට ප්‍රථම කීප වතාවක්ම මේ පත්වීම කරන්නට පෙරද නගලා රටට ප්‍රකාශ කරපු අය. දැන් ඒ අය ස්වාධීනත්වයෙන් හිතනවා කියලා, එහෙම නැත්නම් ව්‍යවස්ථාදායක සභාවේ හිතනවා කියලා කිසි ලෙසකින් කියාපාන්නට බෑ. මම උත්සාහ දරන්නේ නෑ, අපි පැමිණි එකඟතාවයන් ව්‍යවස්ථාදායක සභාවක් හැටියට ව්‍යවස්ථාදායක සභාව අනුගමනය කළ යුතු පිළිවෙත්වල් සම්බන්ධව මේ පාර්ලිමේන්තුව ඇතුළේ මා ඉතා පැහැදිලිව කියලා  තිබෙනවා, එහි විශ්වාසය රකින්න පාර්ලිමේන්තු සභා ගර්භයට හෝ ප්‍රසිද්ධියට පත්වන ප්‍රකාශයන්ගෙන් අපි වැලකී සිටී, කියලා එකඟතාවයකට ඇවිල්ලා හිටියා. මේ එකඟතාවය සම්පූර්ණ කඩලා තමයි මේ විශ්වාසභංග යෝජනාව සකස් කරලා තියෙන්නේ. ඇත්ත වශයෙන්ම මේ විශ්වාසභංග යෝජනාවේ මේ වගන්තිය උඩ මේ විශ්වාසභංග යෝජනාව ප්‍රතික්ෂේප කරන්න තිබුණා. Not in order. අපි ව්‍යවස්ථාදායක සභාව කියන්නේ පාර්ලිමේන්තුව නෙමෙයි. පාර්ලිමේන්තුවට පාර්ලිමේන්තුවේ තිබෙන යම් යම් ස්ථාවර නියෝග ව්‍යවස්ථාදායක සභාවේ ක්‍රියාත්මක වෙනවා කියලා කියන්නත් බෑ. ඒ නිසා අපි එතන ඉඳලා පටන් ගත්තොත් විරුද්ධ පක්ෂයේ සහය සම්පූර්ණ වැරදි උත්සහයක්. දැනුත් විපක්ෂ නායකතුමා කිව්වා පාර්ලිමේන්තුවේ ස්ථාවර නියෝග අනුව. නෑ පාර්ලිමේන්තුවේ ස්ථාවර නියෝග comes under the constitution. Constitution එකේ තියෙනවා, පාර්ලිමේන්තුව විසින් ස්ථාවර නියෝග කෙටුම්පත් කරනු ඇත කියලා. කිරීමට හැකියි කියලා. ඒවගේම ව්‍යවස්ථාදායක සභාවටත් තියෙනවා තමන්ගේ අනුගමනය කරන පිළිවෙත් එම ව්‍යවස්ථාදායක සභාව විසින් කෙටුම්පත් කළ හැකියි කියලා. එයයි 21 වෙනි සංශෝධනය තියෙන්නේ.

ඒ නිසා පාර්ලිමේන්තුවේ ස්ථාවර නියෝග ගෙනහැර දක්වමින් ව්‍යවස්ථාදායකයේ කටයුතු පිළිබඳ කටයුතු කිරීමේ පිළිවෙත මම හිතන්නේ වැරදි තර්කයක් විරුද්ධ පක්ෂය අල්ලගෙන මේ කතා කරන්නේ. අපි ව්‍යවස්ථාදායක සභාවට යන්නට මත්තෙන් ඒ නිසා මේ ඉදිරිපත් කර තිබෙන විශ්වාසභංග යෝජනාව ගැන ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාර්ලිමේන්තුවේ මම යෝජනා කරන්න කැමතියි. අපි ගරු කතානායකතුමනි, 21 වැනි 2021 වසරේ පාර්ලිමේන්තුවේ කතානායකතුමා මේ අද කියන අවිශ්වාසවන්ත කතානායකවරයෙක් කියන්න පුළුවන්ද අද තියෙන මේ පාර්ලිමේන්තුව ආරක්ෂා කිරීමට ඔහු තමන්ගේ ජීවිතය පරදුවට තබලා ආරක්ෂා කළා. මේක කිසිම මන්ත්‍රීවරයෙක් හෝ ලංකා පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ගැන කතා කරන කිසිවෙකුට අමතක කරන්න බෑ. මුළු රටම කඩා වැටිලා ජනාධිපතිතුමා රට හැරලා ගිහිල්ලා, අග්‍රාමාත්‍යතුමා අගමැතිකමෙන් අස්වෙලා, ඒ දවසේ තිබුණු ආරාජික තත්ත්වය නියෝජ්‍ය කතානායකතුමාට සිහිපත් කරනවා. පාර්ලිමේන්තුවට ඇවිල්ලා විවිධ පාර්ශ්වයන් සමඟ මේ පාර්ලිමේන්තුවේදී කතා කරලා තර්ජන මැද්දෙ එතුමා නිවසට ගිහිල්ලා ඉන්නකොට තමයි අපිට එහා මංසන්ධියේ පාර්ලිමේන්තු ප්‍රාකාරයට රැස්වෙලා ඉදිරිපත් වෙන අවස්ථාව අරම්භ වුණේ. මම මෙය සිහිපත් කරන්නේ නෑ දීර්ඝ වශයෙන්. නමුත් එදා පාර්ලිමේන්තු දෙසට ගමන් කිරීමේ ක්‍රියාවලියට ඉඩ දුන්නා නම් අපේ ආරක්ෂක බලකායන් සිදුවිය හැක්කේ කුමක්ද කියලා ඔබතුමා දන්නවා. එය වළක්වා ගන්න ගරු කතානායකතුමා, ගරු ජනාධිපතිතුමත් සමඟ වැඩ බලන අග්‍රාමාත්‍යවරයා හැටියට එතුමා සමඟ ඒ ආරක්ෂක බලකායනයන්ට පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවායේ කේන්ද්‍රස්ථානය වූ පාර්ලිමේන්තුව ආරක්ෂා කරලා දුන්නා.  මෙවැනි කතානායකවරයෙක්ට විරුද්ධව තමයි විශ්වාසයක් නෑ කියලා කතා කරන්නේ මේ පාර්ලිමේන්තුව ඇතුලෙම ඉඳලා. එතුමා උල්ලංඝනය කරපු දෙයක් නෑ. ඒ විශ්වාසය එතුමා ආරක්ෂා කළා. විපක්ෂය වෙනුවෙන්, ආණ්ඩුවේ පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරු වෙනුවෙන්. ආණ්ඩුවක ප්‍රශ්නය නෙමෙයි එදා තිබුණේ. මේ පාර්ලිමේන්තුව පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජනන්තවාදය ආරක්ෂා කිරීමයි. ඒ තීරණය ගත්ත මහින්ද යාපා අබේවර්ධන මැතිතුමාට ඒ තීරණය ගන්න  පුළුවන්කම තිබුණේ එතුමා තුළ තිබුණු ජ්‍යෙෂ්ඨත්වය සහ සම්භාරයක එකතු වෙච්ච අත්දැකීම් සම්භාරයයි. ඒ නිසා මේ වචන වලින් මම පුදුම වෙනවා විරුද්ධ පක්ෂය මේ  විදිහට ගරු කතානායකුතාමට විශ්වාසයක් නැති බව ප්‍රකාශ කරන්නට සභාවේ විවිධ අය පසුගිය කාලයේ වෙච්චි දේවල් පාර්ලිමේන්තුව ආරක්ෂා කරන්න, පාර්ලිමේන්තු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය ආරක්ෂා කරන්න, හිංසාවාදය ජයග්‍රහණය පරාජය කරගෙන අවිහිංසාවාදයේ ජයග්‍රහණය ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදය වෙනුවෙන් ආරක්ෂා කර දෙන කතානායකතුමාට පුළුවන්කම ඇතිවුණු බව මම හිතන්නේ මේ විපක්ෂේ කිසිවෙක් ප්‍රශ්න කරන එකක් නැහැ කියලා. ඒ නිසා කුමටද මේ ව්‍යවස්ථාදායක සභාවේ යෝජනාව අද ඉදිරිපත් කරන්නේ කියලා ඉතාම ඕනෑකමෙන් අපි සඳහන් කරන්නට ඕනේ. ඔවුන් කියනවා, මේ යෝජනාව එක කොටසක් අනිත් කොටසට සම්බන්ධ නැති වුණත් මේ යෝජනාව ඉදිරිපත් කරලා තියෙන්නේ එහෙමයි. මාර්ගගත ක්‍රමවල සුරක්ෂිතභාවය නැමැති පනතේ සංශෝධනයන් සම්මත කරන අවස්ථාවේදී එම සංශෝධනයන්වලට ඉඩකඩ නොදෙමින් කටයුතු කළා. ගරු නියෝජ්‍ය කතානායකතුමනි ඔබතුමත්, රටත්, අපිත් විරුද්ධ පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරුත් දැක්කා එදින පාර්ලිමේන්තුවේ සිදුවුණ දේ. එදින පාර්ලිමේන්තුවේ ඡන්දය කැඳවලා අපි ඡන්දය දුන්නු ආකාරය ලියාපදිංචි වෙලා තියෙනවා. විරුද්ධ පක්ෂයේ නායකතුමා කියන දේ මම ඉතාම ඕනෑකමින් සිහිපත් කරනවා එතුමාට.

මේ ඡන්ද විමසීමෙදී පක්ෂයි විපක්ෂයි ඡන්දය දුන්නේ ණය කියලා සටහන් වෙනවා. එදා වුනෙත් ඒකනේ. එදා විරුද්ධ පක්ෂයේ සජබ මන්ත්‍රීවරු හා ඔවුන් සමඟ අද  මේ විශ්වාසභංග යෝජනාවට අත්සන් තියලා   තිබෙන 44 දෙනාගේ කණ්ඩායම නැගිටලා පාර්ලිමේන්තුවේදී ගියා. සභානායකතුමාට මතක ඇති. ඡන්දය දෙන්න හිටියේ නෑ. නමුත් පාර්ලිමේන්තුවේ විරුද්ධ පක්ෂයේ අපේ උතුරේ මන්ත්‍රීවරු, අපේ දකුණේ මන්ත්‍රීවරු කීපදෙනෙක් විපක්ෂයේ ඉඳගන්න අය ඡන්ද පාවිච්චි කළා. ඒ අයට ඡන්දය පාවිච්චි කරන්නට ඉඩ කඩ ලැබීමත් අනිත් අය සභාගර්භයෙන් ඉවත්ව ඡන්දය පාවිච්චි නොකිර සිටීමෙන් ඔප්පු කරන්නේ තමන්ගේ වගකීම් විපක්ෂය ඉෂ්ට කරලා නෑ.

අද ඒ වෙනුවට කතානායකතුමාට චෝදනා කරනවා කතානායකතුමා පමණට ඡන්ද පාවිච්චි කරන්න ඉඩ දුන්නේ නෑ කියලා. මේ විශ්වාසභංග යෝජනාවේ වගන්තිය කියන්නෙ ඒකයි. මම හිතනවා ඒ සම්පූර්ණ අසත්‍යයක්. These are total lie that has been presented in the vote of no confident. If the opposition wanted to vote they could I wanted to some members of opposition voted against. SJB Parliamentary group and the join signatories of this motion walked away from parliament. 

අද ඇවිල්ලා කියනවා, එදා ඡන්දය නොදී නැගිටලා ගිහිල්ල අද ඇවිල්ලා කියනවා ඡන්දය දෙන්න ඉඩ දුන්නේ නෑ කියලා. මෙයින් විරුද්ධ පක්ෂයේ අරමුණ ඉතා පැහැදිලියි. පාර්ලිමේන්තුව හා රජය කරගෙන යන වැඩකටයුතුවලට බොරු චෝදනා එල්ල කිරීමයි. පාර්ලිමේන්තුව ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදීව යළි ශක්තිමත් කර වැඩ කරගෙන යන අවස්ථාවේදී  විපක්ෂයට ඕනේ පෙන්නන්න රටටත්, පුළුවන් නම් ලොවටත් කියන්න ඔවුන්ගේ පාර්ලිමේන්තු අයිතිවාසිකම් නෑ කියලා. පාර්ලිමේන්තුවේ විවාදයන්, ඡන්ද විමසීම් විවිධ ප්‍රශ්න ඉදිරිපත් කිරීම අවස්ථා සියල්ලටම ඉඩකඩ තියෙද්දී මේ චෝදනාව සම්පූර්ණයෙන් පදනම් විරහිත අසත්‍යයක් කියන එක සඳහන් වෙනවා. අපිට ඒ කාලයටත් වඩා මේ කාලය පටිගත කරන ලද වීඩියෝ තියෙනවා එම හැම මොහොතකම පාර්ලිමේන්තුවේ. ඒ අවස්ථාව යළි ඔබ බැලුවොතින් ඔබලා මේ කියන කතාව සම්පූර්ණ අසත්‍ය බොරුවක් කියලා ඔප්පු වෙනවා.

මම ඊට වඩා විරුද්ධ පක්ෂයට ඒ කාරණය ගැන කියන්නේ නෑ. ඒ නිසා  ඔබාලා අනුගමනය කරපු හෝ අද  කියන හදන යෝජනාවේ මාර්ග ගත ක්‍රම වල සුරක්ෂිතභාව  පනතට ඡන්දය දුන්නේ නෑ. කාරක සභා අවස්ථාවේදී ඉඩ දුන්නේ නෑ කියන දේ යළි යළි සිහිපත් කර බලන්න. අනිත් පාර්ලිමේන්තුවේ අනත් විරුද්ධ පක්ෂයේ අයිතිවාසිකම් පාවිච්චි කරන හැටි බලන්න.

ඒ නිසා අපක්ෂපාතිත්වයෙන් එම පනත පාර්ලිමේන්තුව හමුවට දාලා පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත වුන හැටි අපි දන්නවා. එහි යම් යම් සංශෝධනයන් ඉදිරියේ ගේන බව එදින අපේ අලස් ඇමතුමා නැගිටලා කිව්වා. පසුව වෙනමම සංශෝධනයන් ගේන දිනයකට ඉදිරිපත් කරනවා කියලා එ් සංශෝදනයන්. පැහැදිලිවම තියෙනවා හැන්සාඩ් වාර්තාවේ.

එය නම් අද මේ උත්සාහය ඊට පස්සේ කියනවා කතානායකතුමා මේ පනත අත්සන් කරා කියලා නීති විරෝධී ලෙස. නීති විරෝධී ලෙස කතානායකතුමා පනතක් අත්සන් කරන්නේ නෑ. අත්සන් කරනවා කියලා කියන්නට කරනාවල් මම හිතන්නේ විරුද්ධ පක්ෂය ඉදිරිපත් කරන්න අසාර්ථක වී තිබෙනවා. කතානායකතුමා පනත අත්සන් කළ තිබෙන දෙයින් පස්සේ මොකද වෙන්නේ? මගේ මිත්‍ර සුමංදිරන් මැතිතුමා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ගිහිල්ලා මේ කාරණය තර්ක කළා. සභාවේ නැති උනත් මම කියන්න ඕන සුමංදිරන් මැතිතුමා තර්ක කළා මේ පනතට අත්සන් කරලා තිබෙනවා කතානායකතුමා.  ඒක නීති විරෝධී අවලංගු කරන්න කියලා. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ඒක සලකා බැලුවේ නෑ. සළකා බලන්නේ නැතිව  ඒ පෙත්සම ප්‍රතික්ශේප කළා.

එහෙනම් ගරු කතානායකතුමනි, ඒ අවස්ථාවේ ප්‍රකාශ කරලා තියෙන්නේ ඔබතුමා දන්නවා පාර්ලිමේන්තු පනතක් සම්මත කරන්න පාර්ලිමේන්තුව එය  අවලංගු කරන්න බෑ. එහි අඩු පාඩු තියෙනවනම් ප්‍රවිෂ්ට විය හැක්කේ තවත් පනතකින් කෙරෙන සංශෝධනයක් මගින් පමණයි. මේක තමයි පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදාය සහ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව අනුව අපි කටයුතු කරන ක්‍රමවේදය. මට මතකයි සුමන්දිරන් මැතිතුමාටත් කිව්වා 13 වැනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව ගෙනාපු දවස. එදා අපි පාර්ලිමේන්තු වේ එහා පැත්තේ හිටියේ ටික දෙනයි. අට දෙනයි. එය සම්මත කරපු ආකාරය පිළිබඳව ගැටලු තිබුණා.

එය හරි ආකාරව සම්මත කිරීම සිදු නොවනු නිසා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට විශේෂ පෙත්සමක් ඉදිරිපත් කරන්න ගරු බණ්ඩාරනායක මැතිනිය තීරණය කළා. බණ්ඩාරනායක මැතිනිය එක පෙත්සමකුත්, මම පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකු හැටියට දෙවනි පෙත්සමත් ඉදිරිපත් කළා. නමුත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විනාඩි කිහිපයකින් කිව්වා මේකට මැදිහත් වෙන්නෙ නෑ කියලා. අභියාචනාධිකරණය කිව්වා මේකට මැදිහත් වෙන්නේ නෑ කියලා.  පනතක් සම්මත වෙලා තිබෙනවනම්  එතනින් කටයුතු හමාරයි. ඉතින් ඒක නිසා සුමන්දිරන් ගරු මන්ත්‍රීතුමා  අපේ රටේ ඉන්න දක්ෂ නීතිඥවරයෙක්. පාර්ලිමේන්තුවේ දක්ෂ විවාදකයෙක්.  මම සිහිපත් කරන්න කැමතියි පාර්ලිමේන්තුවේ පනතක් සම්මත කළාට පස්සේ එයට අත්සන කතානාකතුමා තිබ්බට පස්සේ එය නීතිය බවට පරිවර්තනය වෙනවා.

ඒ ගැටලුවට අපි ගරු ඇමතිතුමා පැමිණි එකඟතාවයන්  විවිධ සංවිධානයන් සමඟ යම් යම් සංශෝධනයන් අවශ්‍ය නම් අපි ඒ සංශෝධනයන් ගෙනෙන බවත්. එනිසා පොලිස්පතිතුමාගේ පත්වීම පිළිබඳව ගරු විපක්ෂ නායකතුමා ඇතුළු විරුද්ධ පක්ෂයේ මන්ත්‍රීවරු ඉදිරිපත් කරපු කරුණු මම එකින් එකට කතා කරන්න යන්නෙ නෑ.  මම කලින් කිව්වා ව්‍යවස්ථාදායක සභාවේ සභිකයෙක් හැටියට මම අග්‍රාමාත්‍යවරයා හැටියට එදිනෙදා වෙන කටයුතු ගැන මේ ඉදිරිපත් කරලා තිබෙන යෝජනාව මම හිතනවා පිළිගන්නට පුළුවන්කමක් කතානායකතුමාටවත් නෑ. ව්‍යවස්ථාදායකසභාවේ ඇතුලේ තිබෙන කාරණාවල්  මෙලෙස ප්‍රසිද්ධියට පත්කරන අයිතියක් කිසිම සභිකයෙක්ට නැහැ.

වාචිකව හෝ ලිඛිතව අපි පැමිණ තිබෙන එකඟතාවය කියන්නෙ සභාව කටයුතු කරන ආකාරය පිළිබඳ පැමිණ තිබෙන එකඟතාවයයි. පක්ෂව දෙනවද, විපක්ෂව දෙනවද, එහෙම නැත්නම් ඡන්දේ දීමෙන් වැලකී සිටිනවාද කියලා අපේ 17 වෙනි ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයේ සිට ව්‍යවස්ථාදායක සභාවක් පවතිනවා ගරු නියෝජ්‍ය කතානායකතුම. හැම සංශෝධනයකදීම මේ ව්‍යවස්ථාදායක සභාවක් ඇති කරා. ඒ අභ්‍යන්තරයේ කටයුතු පාර්ලිමේන්තුවේ විවාදයකට ලක් කරලා නෑ මොන මතභේද තිබුණත්. මේ විරුද්ධ පක්ෂය ඉතාම විශ්වාසයක් නෑ කියලා කතානායකතුමාට කියමින්, තමන්ගේ අවිශ්වාසය ප්‍රදර්ශනය කර තිබෙනවා.

තමන්ගේ අවිශ්වාසය සහ ඒ කාරක සභාවේ කටයුතු කරන ආකාරය පිළිබඳව විශ්වාසය කඩලා තියෙනවා. මම කණගාටුවෙන් අග්‍රාමාත්‍යවරයා හැටියට ප්‍රකාශ කරන්නට ඕනේ ඊට වඩා දේවල් මම කතා කරන්නේ නෑ. කලින් තිබුණ ව්‍යවස්ථාදායක සභාවලත් අභ්‍යන්තරයේ මතභේද තිබිලා තියෙනවා. අභ්‍යන්තර ඡන්ද විමසීම් තිබිලා තියෙනවා. ඒ මන්ත්‍රීවරු අද ඒ සභාවල්වල නැති උනත් අද දක්වා ඒ සාකච්ඡාවල් ප්‍රසිද්ධියට පත්කරලා නෑ. ඉතින් මෙහෙම විපක්ෂයක අරමුණ මොකද්ද එහෙනම්. ඔබතුමාලට ඕන උනා පොලිස්පතිගේ පත්වීම නවත්වන්න. ඔබතුමාලට ඕන වුණා රට අරාජික කරන්න. පොලිස්පතිවරයා වැඩ බලන පොලිස්පතිවරයා හැටියට පත්වෙලා එතුමා යම්කිසි වැඩ කොටසක් ඉතා පැහැදිලිව ජාතික ආරක්ෂාවේ යහපත පිණිස ඉටු කරමින් සිටින විට එය වැඩ කටයුතු අවුල් කරන්නට නවත්තන්නට ඒවගේම අනිත් පැත්තෙන් අපේ රටේ ව්‍යවස්ථාදායක සභාව විශ්වාස කරන්නට බැරි ලෙස එහි සභාපතිතුමා කතානායකතුමා. කතානායකතුමයි සභාපති වන්නේ නිලබලයෙන්. මාද සාමාජිකයෙක් වන්නේ නිලබලයෙන්. විපක්ෂ නායකතුමාද සාමාජිකයෙක් වන්නේ නිල බලයෙන්. ජනාධිපතිතුමාට බලය තියෙනවා කෙනෙක් පත් කරන්න. ඒ අනුව එතුමා පත්කරනවා. අග්‍රාමාත්‍යතුමාට බලය තියෙනවා එක්කෙනෙක් පත් කරන්න. ඒ අනුව පත් කරනවා. අනිත් තුන් දෙදෙනා අපි ජනතාවගෙන් නියෝජනය කරන අදහස් ඇති සමාජයේ නියෝජිතයින් හැටියට පත්කරනවා. ඉතින් ඒ නිසා එහි රහස් භාවය හා උත්තරීතර භාවය ආරක්ෂා කරන්නට තිබුණ ඒ ක්‍රියාදාමයෙන් සම්පූර්ණයෙන්ම කඩාකප්පල් කිරීමකට යොමු කරන විශ්වාසභංග යෝජනාවක්. ඒ තුළින් ආණ්ඩුවේ කටයුතු අවුලකට පත්කරන්න කඩාකපල් කිරීම තමයි විරුද්ධ පක්ෂය මේ කාලසීමාව තුළ කරන එකම කටයුත්ත. අනිත් පැත්තෙන් රට වැටී තිබුණු ආරාජික තත්ත්වයෙන් ගොඩගෙන නීතිය හා සාමය පිහිටවලා ආර්ථිකය යළි හිස ඔසවමින් වර්ධනයකට පරිවර්තනය කරලා තිබෙන මේ ආණ්ඩුවේ කටයුතු අවුල් කිරීමේ එකම උත්සාහය තමයි මේ විශ්වාසභංග යෝජනාවේ සඳහන් වන්නේ. ඒ නිසා ගරු කතානායකතුමනි මම මෙයට වඩා කාල වේලාව ගන්නේ නැහැ. තව නීතිමය වශයෙන් අපට බලපාන ප්‍රධාන නීති නඩුතීන්දු ගණනාවක් ඉන්දියානු අධිකරණ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය ප්‍රකාශයට පත් කරල තිබෙනවා. මා ඒවා කියවන්නට යන්නේ නෑ. අපේ රටේ හදිසි කල්දැමිය නොහැකි තත්ත්වයක් ඇති වෙනකොට යම් යම් ආයතනවල ප්‍රධානීන්ට ගතයුතු තීරණ ගැනීමේ අවශ්‍යතාවය අපි පිළිගන්නවා.  මගේ මිත්‍ර රවුෆ් හකීම් මැතිතුමා කතා කරනවා මම අහගෙන හිටියා සභාගර්භය නොහිටියට ඔබතුමාට මතක ඇති මම සිහිපත් කරන්නේ නෑ අපි කතා වුනු දේ. ඔබතුමාට මතක ඇති අන්තිම සාකච්ඡාව ජනාධිපති ගිහිල්ලා අගමැති අස්වෙලා කතානායකතුමාගේ මූලාසනයේ පැවති අන්තිම සාකච්ඡාව පාර්ලිමේන්තු කාමරේ. එදා ජනාධිපතිතුමා ආවේ ජනාධිපතිතුමා හැටියට නෙවෙයි. ඔබතුමත් මමත් එතැනට සහභාගි වුණේ අපි පාර්ලිමේන්තුවේ දරණ තනතුරු නිසා. ඒ අවස්ථාවේදී භයානක තත්ත්වයක් එළිය මතුවෙමින් තිබුණා. ඒ තත්ත්වය තුළත් ගරු කතානායකතුමා අපිව රැස් කරා මේ සුළු සුළු ප්‍රශ්න අරයව පත් කරේ නෑ, මෙයාව පත් කරේ නෑ කියලා කතානායකවරයෙක්ට විශ්වාසභංග  ගේන්නේ නෑ. ගරු රවුෆ් හකීම් මැතිතුමා හොඳින් දන්නවා. Then we would have to bring no confidential motion to every speaker in parliament. Those are issues that we must settle within ourselves.  ඒ වෙනුවට අද වැඩිය කතා කරේ මොකද්ද අර එක මන්ත්‍රීවරයා නැගිටලා කියනවා cope එක ගැන තව මන්ත්‍රීවරයෙක් නැගිටලා කියනවා තවත් කොමිටියක් ගැන. මේවා නෙමෙයි මේ විශ්වාසභංග යෝජනාවේ ගෙනැල්ලා තියෙන්නේ. මෙවැනි දෙයක් පාවිච්චි කළ යුත්තේ ඊට වඩා උත්තරීතර කාරණා පදනම් කරගෙනයි. ඒ නිසා මම කණගාටු වෙනවා ඒ අවස්ථාවේ අපි සාකච්ඡා කරලා නමුත් ඉතිහාසයේ කොටසක් නිසා මම එක කියලා ඉවර කරනවා. ගරු නියෝජ්‍ය කතානායකතුමනි, ඒ දවසේ ගරු අග්‍රාමාත්‍යතුමා හැටියට පත්වෙලා ඒ ධූරය භාරගෙන කටයුතු කරපු රනිල් වික්‍රමසිංහ මැතිතුමා මේ සාකච්ඡාවෙන් පිටවෙලා ගියාම වැඩි වෙලාවක් යන්නට කලින් එතුමාගේ ගේ පදිංචි වෙලා හිටපු ගෙදර සම්පූර්ණයෙන් ඉදිරිපත් කරනු ලැබුවා. ගරු රවුෆ් හකීම් මැතිතුමා දන්නවා එදා ඇතුලේ අපේ සිදුවුනු උණුසුම් කරුණු හුවමාරුව කර ගැනීම. නමුත් අපි කිසි කෙනෙක් ඒ කාමරයේ හෝ කිසිවකුට තර්ජනයක් කළේ නෑ. රනිල් වික්‍රමසිංහ මැතිතුමා දිවුරුම් දී කටයුතු කිරීමට අවතීර්ණ වීම නිසා මේ සාකච්ඡාව පිළිබඳව වැරදි ප්‍රවෘත්ති ලබාදීම හේතුවෙන් එතුමාගේ නිවස සම්පූර්ණයෙන් ගිනිබත් කොට පොළොවට සමතලා වුණා. මම මේ එක සිද්ධියක් කියන්නේ. අපේ මන්ත්‍රීවරයෙක් ජීවිතක්ෂයට පත්වුණා අත්තනගල්ලේදි. ඒ වෙලාවෙදි මා හිතන්නේ අපි කිසිවකු ඒ අනුමත කරේ නෑ. ඒ නිසා මෙවැනි රටක් අවුලකට පත්වන යෝජනාවක් විරුද්ධ පක්ෂය අද  44 දෙනෙේ  අත්සන් කරලා ඉදිරිපත් කරන අවස්ථාවේ එහි පදනමක් නැති කරුණු මේ ආකාරයෙන් මම විස්තර කරමින් පාර්ලිමේන්තුව අපි යන දවසකට ඡන්දෙට යන්. නියමිත දිනට ඡන්දය තියෙනවා. එතෙක් මේ රට මොන දුන්නු unprecedented economic crisis මෙවන් ආර්ථික අර්බුදයකට අපි රට මුහුණ දීලා නෑ. යුද්ධ කාලවලවත් මුහුණ දීලා නෑ. මේකෙන් ගොඩ එන විශ්වාසය රට වැසියා ද ලබමින් සිටින වෙලාවේ අමාරුකම් තියෙනවා. ඒ අමාරුකම අඩු කරමින් අපි ඉදිරියට යන වෙලාවේ මෙවැනි අසත්‍ය මුල් කරගත් සත්‍ය සම්පූරයෙන් වසන් කොට ඉදිරිපත් කරපු විශ්වාසභංග යෝජනාව පරාජයට පත් කිරීම අද දිනයේ සිදු කිරීමයි අපේ පාර්ලිමේන්තුවෙත්, අපේ පාර්ලිමේන්තු සම්ප්‍රදායටත්, ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමයටත් ඉටු කළ හැකි කාර්යය වන්නේ. ස්තූතියි”

අග්‍රාමාත්‍ය මාධ්‍ය අංශය 

අග්‍රාමාත්‍ය දිනේෂ් ගුණවර්ධන මහතා සහ ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ විධායක අධ්‍යක්ෂ ආචාර්ය ක්‍රිෂ්ණමූර්ති සුබ්‍රමනියම් මහතා අතර  සාකච්ඡාවක්  2024.03.19  දින කොළඹ, අරලියගහ මන්දිරයේදී පැවැත්විණි.

ආචාර්ය සුබ්‍රමනියම් එකඟ වූ වැඩසටහනේ ප්‍රගතිය විස්තර කළ අතර 2024 ජූනි මාසයේ පැවැත්වීමට නියමිත මීළඟ අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩල රැස්වීමේදී ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ අධ්‍යක්ෂ මණ්ඩලය ශ්‍රී ලංකාවට තවදුරටත් සහාය ලබා දීම පිළිබඳ ව තීරණය කරනු ඇතැයි ප්‍රකාශ කළේ ය.

රජය දැනටමත් ගෙන ඇති ක්‍රියාමාර්ග පිළිබඳ ව අග්‍රාමාත්‍යවරයා විසින් ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ විධායක අධ්‍යක්ෂවරයා දැනුවත් කළ අතර සමාජයේ දුර්වල කොටස් සඳහා මූල්‍ය ආධාර ලබා දෙන සුබසාධන යෝජනා ක්‍රමයේ ප්‍රගතිය පැහැදිලි කළේය.

අග්‍රාමාත්‍ය ලේකම් අනුර දිසානායක, ජාත්‍යන්තර මූල්‍ය අරමුදලේ විකල්ප විධායක අධ්‍යක්ෂ ආචාර්ය පී. කේ. ජී. හරිස්චන්ද්‍ර සහ ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුවේ නියෝජ්‍ය අධ්‍යක්ෂ ආචාර්ය වී. ඩී වික්‍රමාරච්චි යන අය  මෙම අවස්ථාවට සහභාගි වූහ.

අනතුරුව අග්‍රාමාත්‍යවරයා හමු වූ ණය ප්‍රතිව්‍යුහගත කිරීමේ පහසුකම් සපයන්නන් වන ලසාඩ් ෆ්රෙරස් (Lazard Frères SAS) සහ ක්ලිෆර්ඩ් චාන්ස් (Clifford Chance LLP) සමාගම්වල නියෝජිත පිරිසක් පැරිස් ක්ලබ් සාමාජිකයින් සහ අනෙකුත් ණය හිමියන් සමඟ පැවැත් වූ  සාකච්ඡා පිළිබඳ ව අග්‍රාමාත්‍යවරයා දැනුවත් කළහ.

නියෝජිත පිරිසට ලසාඩ් ෆ්රෙරස් සමාගමේ විධායක අධ්‍යක්ෂ ජෙරොම් ඇලෙක්සිස් (Jerome Alexis), සහකාර අධ්‍යක්ෂ වැලෙරේ පියරාඩ් (Valère Pierard), විශ්ලේෂක ෆ්රැන්සෙස්කා රෙෆෝ (Francesca Reffo) සහ ක්ලිෆර්ඩ් චාන්ස් සමාගමේ හවුල්කාර ඩෙබොරා ස්න්ඩ්ස්ට්රා (Deborah Zandstra), ජ්‍යෙෂ්ඨ සහ සහකාර ජේම්ස් කෙල්ටන් (James Kelton) සහ ශ්‍රී ලංකා මහ බැංකුවේ නියෝජ්‍ය අධ්‍යක්ෂ යොහාන් සමරතුංග යන මහත්වරු ද ඇතුළත් වූ හ.

අග්‍රාමාත්‍ය මාධ්‍ය අංශය      

Ministry of Defence  – Media Centre

The decision to pay salaries of disable War Heroes for their and the lifetimes of their spouses and measures to overcome issues pertaining to the salaries of War Heroes and disable War Heroes are some of the welfare initiatives taken for the benefit of those who sacrificed their life and limb for the country, said the Defence Secretary General Kamal Gunaratne while speaking to a large gathering of War Heroes and their families at the Tower Hall Theatre in Colombo today (21 Mar).  

The Defence Secretary gracing the seminar organized by the Ranaviru Seva Authority (RSA) as the Chief Guest further said that the sacrifices of War Heroes have ensured us and the future generations a peaceful life and we must be grateful for them and their families. The Ranaviru Seva Authority was established through an Act to ensure and safeguard the welfare of War Heroes and their families.

The seminar was organized as a part of the welfare initiative of the RSA with the view of offering career guidance and entrepreneurial advice to War Hero families. 

Entrepreneurs, Malan Dabare and W M T I Wijewardena, along with an official from the Department of Small Industry, conducted valuable lectures on ornamental fish products & exports, dehydration of food & supply to local and foreign markets, and small enterprises.

RSA Chairman Major General Nishantha Manage (Retd) warmly received the Defence Secretary on his arrival at the occasion.

The Ranaviru Seva Authority, functioning under the purview of the Ministry of Defence, ensures the mental and social stability of disabled War Heroes and the families of those who have died in action. RSA-led projects include the aftercare and rehabilitation of the wounded and disabled members of the Armed Forces and the Police, providing prosthetic limbs, wheelchairs, spectacles, or hearing aids, as well as the provision of houses, lands, financial aid, concessionary loans, and technical know-how for those in need.

Commanders of the Tri-Forces, Director-General of the Pensions Department, Deputy Chairperson, regional RSA representatives and a large number of war heroes and their families were present at the occasion.

උපුටා ගැන්ම  ලංකා ලීඩර්

රජයේ විශ්වවිද්‍යාල උපකුලපති සංගමයේ සභාපති සහ රජරට විශ්ව විද්‍යාලයේ උපකුලපති මහාචාර්ය සංජීවනී ගිනිගද්දර මහත්මිය පවසන්නේ රජරට විශ්වවිද්‍යාලය සිදු කළ පර්යේෂණයක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සර්කෝනියම් නිෂ්පාදනයට පේටන්ට් බලපත්‍රය හිමිව ඇති බවය.

අනුරාධපුරයේදී පෙරේදා (18) පැවති ප්‍රවෘත්ති සාකච්ඡාවකට එක්වෙමින් උපකුලපතිවරිය මේ බව අනාවරණය කළාය. 

ලෝකයේ හොඳම ඉල්මනයිට් ලෙස සැලකෙන පුල්මුඩේ ඉල්මනයිට් මගින් රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ තාක්ෂණ පීඨයේ මහාචාර්ය ආනන්ද කරුණාරත්න මහතා සිදු කළ පර්යේෂණයක ප්‍රතිඵලයක් ලෙස සර්කෝනියම් නිෂ්පාදනයට පේටන්ට් බලපත්‍රය හිමිව තිබේ.

මෙතෙක් කල් ශ්‍රී ලංකාව ඉල්මනයිට් අපනයනය පමණක් සිදු කළ අතර සර්කෝනියම් නිෂ්පාදනය කිරීමෙන් ජෙට් එන්ජින්, ගුවන් යානා, අභ්‍යවකාශ පටල, සෙරමික්, බල්බ පිලමන්ට් ආදිය සඳහා මෙය යොදා ගත හැක.

මේ වන වන විට ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක විශ්වවිද්‍යාල 17 අතුරින් පර්යේෂණ අංශයෙන් රජරට විශ්වවිද්‍යාලයට දිවයිනේ ප්‍රථම ස්ථානයට පැමිණීමට හැකිවී ඇති බවද මහාචාර්ය සංජීවනී ගිනිගද්දර මහත්මිය සඳහන් කළාය.

රජරට විශ්වවිද්‍යාලයේ ක්‍රියාත්මක කෘෂිකර්ම, ව්‍යවහාරික විද්‍යා, සමාජ විද්‍යා සහ මානව ශාස්ත්‍ර, වෛද්‍ය සහ සමාන්තර විද්‍යා යන පීඨ සහ පීඨාධිපතිවරුන්ගේ කැපවීමද මේ ජයග්‍රහණය ලබා ගැනීමට විශාල පිටිවහලක් වූ බව ඇය පැවසුවාය.

පර්යේෂණ වෙනුවට පර්යේෂණ නිෂ්පාදන සඳහා අවධානය යොමු කර රැකියා මවන්නන් බවට රජරට විශ්වවිද්‍යාලය කටයුතු කර ඇති බව පෙන්වා දෙන උපකුලපතිවරිය කොම්පෝස්ට් නිෂ්පාදනය, මොඩ්ල් ෆාම්, සංචාරක මොඩ්ල් ෆාම්, ජාත්‍යන්තර පුහුණු හුවමාරු වැඩසටහන් ආදී විශාල වැඩ කොටසක් මේ වනවිට ක්‍රියාත්මක බවද තවත් මාස දෙකකින් දේශගුණික විපර්යාස නිරීක්ෂණ මධ්‍යස්ථානයක්ද ආරම්භ කරන බව ද ඇය සඳහන් කළාය.

රජරට විශ්වවිද්‍යාලය 1996 ජනවාරි 31 දා ශ්‍රී ලංකාවේ 14 වන විශ්වවිද්‍යාලය ලෙස ආරම්භ වී පසුගිය කාලයේ ලෝකයෙන්ම වෙබ්මිතික (සියලු මෙහෙයුම්) ශ්‍රේණිගත කිරීම්වලට අනුව හයදහසේ සීමාව ඉක්මවා සිටියදී 3015 වන ස්ථානයට රැගෙන ඒමටද හැකි වූ බව ද මහාචාර්යවරිය සඳහන් කළාය.

මෙරට විශ්වවිද්‍යාල අතුරින් 2013 වසරේ 13 වන ස්ථානයේත් 2021 වසරේ 8 වැනි ස්ථානයෙත් සිට මේ වසරේ 6 වන ස්ථානයට පැමිණීමට හැකි වූ බවද වසර හතරම විද්‍යාර්ථයින්ට අඛණ්ඩව නේවාසික පහසුකම සපයන දිවයිනේ එකම විශ්වවිද්‍යාලය රජරට විශ්වවිද්‍යාලය වන අතර විවිධ ව්‍යාපෘති විවිධ පාඨමාලා රැසක් ක්‍රියාත්මක බවද මහාචාර්යවරිය පැවසුවාය.

2024-03-21